Czynniki pobudzające
ekstatyczną miłość
Czynniki,
które pobudzają ekstatyczną miłość do Krsny, to Jego transcendentalne cechy,
Jego niezwykłe czyny, Jego uśmiechy, strój i girlandy, Jego flet, Jego bawoli
róg, dzwoneczki na Jego nogach, Jego koncha, ślady Jego stóp, miejsca Jego
rozrywek (takie jak Vrndavana), Jego ulubiona roślina (tulasi), Jego
bhakta i okresowe święta poświęcone Jego pamięci. Jedną taką okazją dla
wzmożonego pamiętania jest Ekadaśi, które przypada dwa razy w miesiącu, na
jedenasty dzień przybywającego i ubywającego księżyca. Wówczas wszyscy
bhaktowie poszczą przez całą noc i bezustannie intonują chwały Pana.
Jeśli
chodzi o transcendentalne cechy Krsny, to mogą być one podzielone na trzy
grupy: cechy odnoszące się do Jego transcendentalnego ciała, cechy odnoszące
się do Jego transcendentalnej mowy, i cechy odnoszące się do Jego
transcendentalnego umysłu.
Do ciała Krsny odnosi się wiek Krsny, Jego transcendentalne
cechy cielesne, Jego piękno i Jego łagodność. Nie ma różnicy pomiędzy Krsną i
Jego ciałem, dlatego transcendentalne cechy odnoszące się do Jego ciała są
takie same jak Sam Krsna. Ale ponieważ cechy te pobudzają ekstatyczną miłość
bhakty, zostały one zanalizowane jako oddzielne przyczyny tej miłości. Być
przyciąganym przez cechy Krsny oznacza być przyciąganym przez Samego Krsnę,
ponieważ nie ma rzeczywistego rozróżnienia pomiędzy Krsną i Jego cechami. Imię
Krsny to również Krsna. Sława Krsny to również Krsna. Również otoczenie Krsny
jest Krsną. Krsną jest Krsna i wszystko co spokrewnione z Krsną, co pobudza
miłość do Niego. Ale dla naszego rozumienia te czynniki można rozważać
oddzielnie.
Krsna jest rezerwuarem wszelkiej
transcendentalnej przyjemności. Dlatego czynniki pobudzające miłość do Krsny;
chociaż pozornie różne, nie są w rzeczywistości różne od Samego Krsny. W
fachowych terminach sanskryckich, takie cechy, jak sława i imię Krsny są przyjmowane zarówno jako rezerwuary, jak również
bodźce miłości do Krsny.
Wiek Krsny jest rozpatrywany w trzech
okresach: okres od chwili Jego narodzin, aż do momentu, kiedy skończył pięć
lat, nazywa się kaumara; okres od początku lat sześciu aż do końca lat
dziesięciu nazywany jest pauganda; a okres od wieku lat jedenastu do
końca szesnastego roku życia jest nazywany kaiśora. Z chwilą rozpoczęcia
lat szesnastu, Krsna jest nazywany yauvana, czyli młodzieńcem, i ten
okres trwa bez zmiany.
Jeśli chodzi o transcendentalne rozrywki
Krsny, to głównie są one spełniane podczas okresu kaumara, pauganda i
kaiśora. Jego pełne tkliwości rozrywki z Jego rodzicami są spełniane
podczas Jego okresu kaumara. Przyjaźń z pasterzami przejawia się podczas
okresu pauganda. Jego przyjaźń z gopi przejawia się, kiedy jest
On w wieku kaiśora. Rozrywki Krsny we Vrndavanie skończyły się, kiedy
ukończył piętnasty rok życia, a następnie przeniósł się do Mathury i Dvaraki,
gdzie miały miejsce inne rozrywki.
W swojej Bhakti-rasamrta-sindhu Śrila
Rupa Gosvami daje nam szeroki opis Krsny jako rezerwuaru wszelkich
przyjemności. Tutaj znajdują się niektóre fragmenty tego opisu.
Wiek Krsny zwany kaiśora można
podzielić na trzy części. Na początku tego okresu - tzn. z początkiem Jego
jedenastego roku - piękno Jego ciała nabrało takiego wyrazu, że stało się ono
bodźcem do ekstatycznej miłości. Podobnie, Jego oczy są otoczone czerwonymi
obwódkami, a na Jego ciele wyrastają bardzo miękkie włosy. Opisując ten wczesny
etap Jego wieku kaiśora, Kundalata, jedna z rezydentek Vrndavany,
powiedziała do swojej przyjaciółki: "Moja droga przyjaciółko, właśnie
zauważyłam, jak niezwykle pięknym staje się teraz Krsna. Jego czarnawa karnacja
przypomina klejnot indranila. Jego oczy są otoczone czerwonymi
obwódkami, a na Jego ciele wyrastają małe, miękkie włosy. Pojawienie się tych
symptomów uczyniło Go nadzwyczaj pięknym."
W
związku z tym, w Dziesiątym Canto, dwudziestym pierwszym rozdziale, 5 wersecie Śrimad-Bhagavatam,
Śukadeva Gosvami mówi Królowi Pariksitowi: "Mój drogi Królu, postaram
się opisać, jak umysły gopi zaabsorbowały się myślami o Krsnie. Gopi zwykły
medytować o tym jak Krsna, wystroiwszy się niczym tancerz, wchodzi do lasu
Vrndavany, znacząc ziemię śladami Swoich stóp. Medytowały o turbanie Krsny
przystrojonym pawim piórem, kolczykach w Jego uszach i żółto-złotych szatach pokrytych klejnotami i
perłami. Również medytowały o tym, jak Krsna gra na Swoim flecie, i o
wszystkich chłopcach-pasterzach śpiewających chwały Pana." Jest to opis medytacji,
którą zwykły praktykować gopi.
Czasami gopi myślały o Jego miękkich
paznokciach, Jego poruszających się brwiach i Jego zębach, które od żucia
betelu były koloru katechu. Jedna gopi w ten sposób opisywała Go swojej
przyjaciółce, "Moja droga przyjaciółko, zobacz tylko, jak wspaniałe cechy
przyjął ten wróg Aghy! Jego brwi są podobne brwiom Kupidyna i poruszają się,
jak gdyby tańczyły. Końce Jego paznokci są bardzo miękkie - jak gdyby były
wysuszonymi liśćmi bambusa. Jego zęby są czerwonawe, co sprawia wrażenie, że
jest On w gniewnym nastroju. W takiej sytuacji, jaka jest szansa dla młodej
dziewczyny, aby nie została zauroczona tymi pięknymi cechami i mogła nie
obawiać się, że padnie ofiarą tego piękna?"
Atrakcyjne cechy Krsny zostały również opisane
przez Vrndę, gopi, od której imienia Vrndavana przyjęła swoją nazwę.
Powiedziała ona Krsnie, "Mój drogi Madhavo, Twój nowy wyszukany uśmiech
tak bardzo zauroczył serca gopi, że nie są one w stanie się wyrazić! Są
oszołomione i nie pragną z nikim rozmawiać. Wszystkie te gopi są tak
bardzo poruszone, jak gdyby ofiarowały trzy krople wody na swoje tycie. Innymi
słowy, porzuciły wszelką nadzieję, że będą żyły." Według systemu
indyjskiego, ciało martwej osoby jest skropywane wodą. Zatem wypowiedź Vrndy
wykazuje, że gopi były tak urzeczone pięknem Krsny, że nie były w stanie
wyrazić swoich myśli, i dlatego postanowiły popełnić samobójstwo.
Kiedy Krsna osiągnął wiek trzynastu,
czternastu lat, Jego ramiona i klatka piersiowa nabrały niewypowiedzianego
piękna, i cała Jego postać stała się po prostu czarującą. Kiedy Krsna osiągnął
trzynasty rok życia, Jego uda wyzywały trąby słoni, Jego wzniesiona klatka
piersiowa usiłowała nawiązać rozmowy rozjemcze z bramami klejnotów, a Jego dwa
ramiona minimalizowały wartość znajdujących się na tych drzwiach rygli. Któż
może opisać cudowne piękno tych cech Krsny? Szczególnie pięknym w ciele Krsny
był Jego łagodny uśmiech, Jego ruchliwe oczy i Jego oczarowujące cały świat
pieśni. Są to szczególne cechy tego wieku.
Jest pewne zdanie mówiące o tym, że Krsna,
osiągnąwszy ten wiek, zamanifestował tak piękne cechy cielesne, iż Jego
ruchliwe oczy stały się cackiem Kupidyna, a Jego łagodny uśmiech przypominał
nowo rozkwitły kwiat lotosu.
Urokliwe wibracje Jego pieśni stały się wielką przeszkodą dla młodych
dziewcząt, które miały pozostać czystymi i wiernymi swoim mężom.
W tym wieku Krsna odbył taniec rasa-lila,
przejawiając Swoją moc żartowania z pasterkami i ciesząc się ich
towarzystwem w zaroślach ogrodów nad brzegami Yamuny.
W związku z tym pozostaje następujące
zdanie: "Na całej ziemi znanej jako Vrndavana widoczne były odciski stóp
Krsny i gopi, a w niektórych miejscach porozrzucane były pióra pawie.
Gdzieniegdzie w zaroślach ogrodów Vrndavany były wyścielone miejsca, a gdzieniegdzie
były zwały kurzu, z powodu grupowego tańca Govindy i gopi." Są to
niektóre oznaki wskazujące na różne rozrywki wymyślone przez Krsnę w miejscu
znanym jako Vrndavana:
Oto oznajmienie jednej gopi, opisujące
atrakcyjne cechy Krsny w tym wieku: "Moja droga przyjaciółko, tylko spójrz
jak nagle na niebie Krsny pojawia się potężne słońce, i jak to słońce
minimalizuje promienie naszego księżyca wierności. Nasz pociąg do Krsny jest
tak intensywny, że wysusza on lotosowy kwiat naszego rozsądku, i tracimy nasze
zmysły rozważając, czy powinnyśmy nadal pozostać czystymi kobietami, czy też
paść ofiarą piękna Krsny. Moja droga przyjaciółko, myślę, że straciłyśmy
wszelką nadzieję na przeżycie!"
W wieku kaiśora, począwszy od
lat jedenastu aż do końca piętnastego roku życia, ramiona, nogi i uda Krsny
zostały naznaczone trzema liniami. W tym czasie Jego klatka piersiowa była
wyzwaniem dla wzgórza klejnotów marakata. Jego ramiona wyzywały filary z
klejnotów indranila, trzy linie na Jego talii wyzywały fale Yamuny, a
Jego uda były wyzwaniem dla pięknych bananów. Jedna gopi powiedziała,
"Obdarzony takimi niezwykłymi cechami cielesnymi, Krsna jest nadzwyczaj
piękny, dlatego zawsze myślę o Nim, aby mnie chronił, ponieważ jest On zabójcą
wszystkich demonów."
Idea wyrażona w tym zdaniu jest taka, że
gopi porównywały swoją atrakcję do Krsny do ataków demonów. I aby
przeciwdziałać tej atrakcji do piękna Krsny, również zwracały się do Krsny
pełne nadziei, jako że On jest zabójcą wszelkiego rodzaju demonów. Innymi słowy,
były oszołomione, ponieważ z jednej strony były przyciągane do piękna Krsny, a
z drugiej strony potrzebowały Krsny, aby odpędził demona takiej atrakcji.
Ten
wiek kaiśora można tłumaczyć jako wiek młodzieńczy. W końcu tego okresu,
wszystkie gopi powiedziały, "Krsna jest zabójcą uroku Kupidyna, i
wskutek tego niepokoi On wszystkie nowo poślubione dziewczyny. Cechy Jego ciała stały się tak
niezwykle piękne, jak gdyby wszystkie manifestowały zmysł artystyczny
najwyższego rodzaju. Jego tańczące oczy przyćmiły świetność najbardziej
doświadczonego tancerza, więc nie istnieje już-nic, co można by było porównać
do piękna Krsny." Dlatego Jego cechy w tym czasie uczeni opisali jako navayauvana;
nowo wynalezioną młodość. W takim stanie rozwoju cielesnych Cech Krsny,
ogromnego znaczenia nabrały miłosne sprawy z gopi podobne rozrywki.
Te miłosne sprawy małżeńskie mogą mieć
sześć postaci, i są to: pojednanie, ucinanie kłótni, chodzenie na spotkanie ze
swym ukochanym, siedzenie razem, rozłąka i dodawanie otuchy. Krsna rozszerzył
imperium tych sześciu cech, w którym zarządzał niczym książę. Gdzieś ucinał
kłótnię z młodymi dziewczętami, gdzieś drapał je pazurami papug, czasami udawał
się na spotkanie z gopi, a czasami negocjował z nimi poprzez Swoich
przyjaciół-pasterzy, pragnąc przyjąć schronienie gopi.
Niektóre z gopi zwróciły się do
Niego w ten sposób: "Drogi Krsno, osiągnąwszy ten wiek młodzieńczy, stałeś
się mistrzem duchowym wszystkich tych młodych dziewcząt i uczysz je szeptać
pomiędzy sobą. Uczysz je ofiarowywać uroczyste modlitwy, jak również szkolisz
je w oszukiwaniu ich mężów i towarzyszeniu Ci nocą w ogrodach, nie zważając na
instrukcje ich opiekunów i zwierzchników. Urzekasz je wibracjami Swojego
czarującego fletu. I, jako ich nauczyciel, uczysz je wszystkich tajników spraw
miłosnych.”
Jest powiedziane, że takie młodzieńcze
energie Krsna zamanifestował Już nawet będąc chłopcem pięcioletnim, ale uczeni
nie tłumaczą ich z powodu nieobecności odpowiedniego wieku. Krsna był piękny,
ponieważ każda część Jego ciała była doskonała i bez żadnego defektu. 'Te
doskonałe cechy cielesne Krsny zostały opisane w ten sposób: "Mój drogi
wrogu Kamsy, Twoje szerokie oczy, Twoja wzniesiona pierś, Twoje dwa podobne
filarom ramiona i Twoja cienka talia, zawsze zachwycają każdą lotosooką piękną
dziewczynę." W rzeczywistości ornamenty na ciele Krsny nie przydawały Mu
piękna, ale wprost przeciwnie - ornamenty te zostały upiększone przez Krsnę.
Ktoś jest
nazywany delikatnym wtedy, kiedy nie może znieść dotyku nawet najbardziej
miękkiej rzeczy. Jest opisane, że każda część ciała Krsny była tak miękka, że
nawet pod dotknięciem świeżych, nowo wyrosłych liści zmieniał się kolor Jego
skóry. W tym wieku kaiśora wysiłki Krsny były zawsze skierowane ku
organizowaniu tańca rasa, jak również ku zabijaniu demonów w lesie Vrndavany.
Kiedy Krsna zabawiał się z chłopcami i dziewczętami w lesie Vrndavany, Kamsa zwykł posyłać swoich
towarzyszy, aby zabili Krsnę, a Krsna dawał dowód Swojej mocy porzez zabijanie
ich.
Na ogół
ciało Krsny było przystrojone czterema rodzajami szat koszulą, turbanem, pasem
i strojem zewnętrznym. We Vrndavanie zwykł On nakładać czerwonawy strój, ze
złotą koszulą na Swoim ciele i pomarańczowym turbanem na głowie. Różnego
rodzaju noszone przez Niego pasy; połączone z Jego czarującym uśmiechem, zawsze
zwiększały transcendentalne szczęście Jego towarzyszy. Ten strój Krsny jest
opisany jako okazały. Tak jak mały słoń jest czasami przystrajany kolorowymi
szatami, tak przepych Krsny manifestował się poprzez dekorację różnych części
Jego ciała takimi kolorowymi szatami.
Akalpa odnosi się do układu włosów Krsny, Jego wspaniale udekorowanego ciała
pomazanego papką sandałową i przystrojonego girlandami kwiatów, do Jego tilaku
i do orzechu betel, który zwykł żuć. Krsna był bezustannie dekorowany w tym
procesie akalpa. Włosy Krsny były czasami spięte na środku Jego głowy i
dekorowane kwiatami, albo spadały Mu na plecy. Krsna układał je rozmaicie w
różnych okresach czasu. Jeśli chodzi o papkę sandałową pokrywającą Jego ciało,
to na ogół była ona koloru białego, a kiedy była zmieszana z farbą szafranową,
zdawała się być żółtą.
Na Swoją szyję Krsna zwykł zakładać
girlandę vaijayanti. Ta girlanda vaijayanti jest robiona z
kwiatów w przynajmniej pięciu kolorach. Taka girlanda była zawsze na tyle
długa, że sięgała do kolan albo stóp Krsny. Oprócz tego rodzaju girlandy, Krsna
nosił również inne girlandy z kwiatów-które czasami dekorowały Jego głowę, a
czasami zawieszone były na Jego szyi i spadały na klatkę piersiową. Ciało Krsny
było również naznaczone artystycznymi malunkami z papki sandałowej, jak również
barwnej papki sandałowej.
Jedna z gopi zwróciła się do swojej
przyjaciółki i zaczęła chwalić cielesne cechy Krsny. Chwaliła Jego czarnawą
karnację, czerwonawy kolor Jego zębów od żucia betelu, setki razy zwiększający
Jego piękno, wijące się włosy na głowie, czerwone znaki kumkum (Kumtkum to słodko
pachnący czerwonawy proszek, który jest rzucany na ciała godnych czci osób.) na Jego ciele i tilaka na czole.
Jego
turban, kolczyki, naszyjnik, cztery rodzaje szat, obręcze na Jego głowie,
pierścionki na palcach, dzwoneczki u Jego kostek i Jego flet - oto różne ornamenty Krsny. Krsna, wróg Aghy,
zawsze wyglądał pięknie w Swoim niezrównanym turbanie, diamentowych kolczykach,
Swoim naszyjniku z pereł, z dzwoneczkami, w haftowanych szatach i pięknych
pierścionkach na palcach.
Krsna jest
czasami nazywany vana-mali. Vana oznacza "las," a mali oznacza
"ogrodnik," więc vana-mali odnosi się do tego, który bogato
dekoruje różne części Swego ciała kwiatami i girlandami. Krsna był w ten sposób
ubrany nie tylko we Vrndavanie, ale również na polu bitewnym Kuruksetra. Widząc
takie barwne szaty i girlandy z różnych kwiatów, niektórzy wielcy mędrcy
modlili się, "Pan Krsna udał się na Pole Bitwy Kuruksetra nie po to, aby
walczyć, ale po to, by obłaskawić wszystkich bhaktów Swoją obecnością."
Jeśli
chodzi o flet Krsny, to jest powiedziane, że wibracje tego wspaniałego
instrumentu były w stanie przerwać medytację największych mędrców. Krsna w ten
sposób wyzywał Kupidyna, ogłaszając całemu światu Swoje transcendentalne
chwały.
Krsna
używa trzech rodzajów fletów. Jeden jest nazywany venu, drugi jest
nazywany murali, a trzeci jest nazywany vamśi. Venu jest bardzo
mały, posiada nie więcej niż sześć cali długości i ma sześć otworów. Murali jest
długi na około osiemnaście cali, z jednym otworem na końcu, i czterema
dziurkami na ciele fletu. Ten rodzaj fletu wytwarza bardzo urzekające dźwięki.
Flet vamśi ma około piętnastu cali długości, z dziewięcioma otworami na
swoim ciele. Krsna zwykł grać na tych fletach od czasu do czasu, odpowiednio do
potrzeb. Krsna ma również dłuższy vamśi, który jest nazywany mahananda,
albo sammohini. Kiedy jest on jeszcze dłuższy, jest nazywany akarsini.
A kiedy jest nawet dłuższy, nazywany jest anandini. Flet anandini
jest bardzo lubiany przez chłopców-pasterzy i jest fachowo nazywany vamśuli.
Flety te były czasami wysadzane klejnotami. Czasami były zrobione z
marmuru; a czasami z wydrążonego bambusu. Kiedy flet jest zrobiony z klejnotów,
jest nazywany sammohini. Kiedy jest zrobiony ze złota, jest nazywany akarsini.
Krsna
używał rogu bawolego jako trąbki. Instrument ten był zawsze wysoko wypolerowany
i oprawiony złotymi obręczami, a w środku znajdował się otwór. Odnośnie tego
instrumentu jest pewne metaforyczne zdanie o gopi Taravali. Jest
powiedziane, że Taravali została ukąszona przez najbardziej jadowitego węża
fletu Krsny. Następnie, aby zneutralizować działanie trucizny, wypiła mleko
wyprodukowane z bawolego rogu znajdującego się w rękach Krsny. Ale zamiast
zmniejszyć działanie trucizny; zwiększyła go tysiąckrotnie. W ten sposób gopi
uległa najbardziej niebezpiecznemu zatruciu.
Jedna gopi
pewnego razu powiedziała swojej przyjaciółce, "Moja droga
przyjaciółko, kiedy usłyszałam dźwięk dzwoneczków Śri Krsny, powzięłam zamiar
wyjścia z domu, aby Go zobaczyć. Ale na nieszczęście, moi opiekunowie byli tuż
przy mnie w tym czasie, i nie mogłam wyjść."
Koncha
Krsny jest znana jako Pancajanya. Ta koncha jest również wzmiankowana w
Bhagavad-gicie. Krsna zadął w nią przed bitwą pod Kuruksetra. Jest
powiedziane, że kiedy Pan Krsna dmie w Swoją transcendentalną konchę, żony demonów
poraniają, a żony półbogów zostają błogosławione wszelką pomyślnością. W ten
sposób dźwięk konchy Krsny zwykł wibrować i okrążać cały świat.
W
Śrimad-Bhagavatam jest powiedziane, że kiedy Akrura, który wywiózł Krsnę z
Vrndavany do Mathury, zobaczył ślady stóp Krsny na ziemi Vrndavany, jego
ekstatyczna miłość do Krsny tak bardzo wzrosła, że włosy zjeżyły się na jego
ciele, jego oczy przepełniły się łzami, i w takiej ekstazie wyskoczył z powozu,
upadł na ziemię i zaczął wołać, "Jakież to wspaniałe! Jakież to
wspaniałe!" Podobne uczucia zostały wyrażone przez gopi, kiedy
udały się nad Yamunę i ujrzały w kurzu ślady stóp Krsny. Kiedy Krsna wędrował
po ziemi Vrndavany; na kurzu tej ziemi odbijały się znaki Jego stóp (flaga,
błyskawica, ryba, przyrząd do tresowania słoni i kwiat lotosu). Gopi wpadały
w ekstazę jedynie na widok tych znaków na ziemi.
Pewien
bhakta wykrzyknął, "Och, do tej pory nie odwiedziłem jeszcze wspaniałych
miejsc rozrywek Pana. Ale jedynie na dźwięk nazwy Mathura przepełniłem się
radością!"
Pan Krsna
bardzo lubi liście i pączki tulasi. Ponieważ pączki tulasi są
zwykle ofiarowywane lotosowym stopom Krsny, jeden bhakta pewnego razu modlił
się do nich, aby udzieliły mu pewnych informacji o lotosowych stopach Pana.
Bhakta oczekiwał, że pączki tulasi będą wiedziały coś o chwałach
lotosowych stóp Pana Śri Krsny.
Czasami
można przepełnić się radością po prostu na widok bhakty Pana. Kiedy Dhruva Maharaja
ujrzał dwóch towarzyszy Pana Narayana, którzy zbliżali się do niego,
natychmiast powstał ze swego miejsca, powodowany szczerym szacunkiem i
oddaniem, i stał przed nimi ze złożonymi rękoma. Ale z powodu ekstatycznej
miłości, prawie że nie był w stanie ofiarować im właściwego przyjęcia.
Jest pewne
oznajmienie gopi, która zwróciła się do Subali, przyjaciela Krsny.
"Mój drogi Subalo, wiem, że Krsna jest twoim przyjacielem, i że zawsze
masz przyjemność uśmiechania się do Niego i żartowania z Nim. Innego dnia
widziałam was, jak staliście razem. Położyłeś swoją rękę na ramieniu Krsny, i
obaj uśmiechaliście się radośnie. Kiedy zobaczyłam was obu z oddali stojących w
ten sposób, moje oczy natychmiast napełniły się łzami."
Jest wiele zdań odnoszących się do świątecznych dni związanych z różnymi czynnościami Krsny. Jednym z takich świąt jest Janmastami, dzień urodzin Krsny. Dzień Janmastami jest dla bhaktów najokazalszym festiwalem, i w każdym hinduskim domu w Indiach jest on nadal obchodzony z wielką pompą. Czasami nawet bhaktowie z innych religijnych grup korzystają z tego pomyślnego dnia i biorą udział w uroczystościach Janmastami. Ekstatyczna miłość do Krsny również wzrasta w dni Ekadaśi, które są innymi świątecznymi dniami związanymi z Krsną.