Bhaktą
Krsny jest nazywana osoba, która jest zawsze pogrążona w świadomości Krsny.
Śrila Rupa Gosvami mówi, że wszystkie transcendentalne cechy, które zostały
przedyskutowane uprzednio, również występują u bhaktów Krsny. Bhaktowie mogą
być podzieleni na dwie grupy. tych, którzy kultywują służbę oddania, po to, by
wejść do królestwa transcendentalnego, i tych, którzy już osiągnęli doskonały
etap służby oddania.
Osoba, która osiągnęła stan atrakcji do
Krsny i która nie uwolniła się z materialnego impasu, ale która osiągnęła
kwalifikacje, by wejść do królestwa Boga, jest nazywana sadhaka. Sadhaka oznacza
tego, kto kultywuje oddanie w świadomości Krsny. Opis takiego bhakty znajdujemy
w Jedenastym Canto, szóstym rozdziale, 46 wersecie Śrimad-Bhagavatam. Jest
tam powiedziane, że na platformie kultywowania służby oddania jest usytuowana
osoba, która ma niezachwianą wiarę i miłość dla Osoby Boga, która jest w
przyjaźni z bhaktami Kliny, która jest bardzo miłosierna dla osób będących w
ignorancji, wznosząc ich do poziomu służby oddania, i która nie jest
zainteresowana abhaktami.
Kiedy ktoś roni łzy słuchając o rozrywkach
Pana, to należy rozumieć to tak, że przez takie łzy zostanie ugaszony płonący
ogień materialnej egzystencji. Kiedy u bhakty występuje drżenie ciała i jeżenie
się włosów, należy rozumieć, że jest on bliski osiągnięcia doskonałości.
Przykładem sadhaki kultywującego służbę oddania jest Bilvamangala
Thakura.
Kiedy bhakta nigdy nie jest zmęczony
pełnieniem służby oddania i jest zawsze zaangażowany w czynności w świadomości
Krsny, bezustannie rozkoszując się transcendentalnym smakiem pochodzącym ze
związku z Krsną, to jest on nazywany doskonałym. Ten doskonały stan można
osiągnąć dwoma sposobami: albo poprzez stopniowy proces służby oddania, albo
też dzięki bezprzyczynowej łasce Krsny, nawet jeśli nie spełniało się
wszystkich szczegółów procesu służby oddania.
W
Trzecim Canto, piętnastym rozdziale, 25 wersecie Śrimad-Bhagavatam znajduje się następujące wspaniałe zdanie opisujące bhaktę, który
osiągnął doskonałość przez regularne pełnienie służby oddania: Osoba, która
jest wolna od fałszywego egotyzmu materialnej egzystencji, czy jest zaawansowanym mistykiem, jest zdolna do wejścia do
królestwa Boga, znanego jako Vaikuntha. Taki mistyk staje się tak radosny
poprzez bezustanne pełnienie regulujących zasad służby oddania, że w ten sposób
osiąga szczególną łaskę Najwyższego Pana. Do takiego bhakty nie śmie się
zbliżyć Yamaraja, potężny nadzorca śmierci. Więc możemy sobie wyobrazić moc
zaawansowanej służby oddania, szczególnie kiedy bhaktowie siedzą razem i
rozprawiają o rozrywkach Najwyższej Osoby Boga. Bhaktowie ci wyrażają swoje
uczucia w taki sposób, że ich serca automatycznie topnieją z ekstazy, a w ich
ciałach manifestują się różne transcendentalne symptomy. Każdy, kto pragnie
zaawansowania w służbie oddania, musi podążać śladami takich bhaktów.
Prahlada Maharaja powiedział, że nikt nie może osiągnąć
doskonałego stanu służby oddania bez skłaniania się przed wzniosłymi bhaktami.
Uczeni mędrcy, tacy jak Markandeya Rsi, osiągnęli doskonałość służby oddania
jedynie przez spełnianie takich regulujących zasad służby.
Osiągnięcie doskonałości w służbie oddania
jedynie dzięki bezprzyczynowej łasce Pana zostało wytłumaczone w
Śrimad-Bhagavatam w związku z yajną, czyli ofiarą, spełnianą przez
braminów i ich żony. Kiedy żony braminów otrzymały łaskę Pana Krsny, i
natychmiast osiągnęły ekstazę miłości do Boga, ich mężowie powiedzieli,
"Jakież to zdumiewające, że chociaż te kobiety nie podjęły żadnego procesu
reformacyjnego, takiego jak przyjęcie świętych nici, nie mieszkały w zakonie
mistrza duchowego, nie przestrzegały ścisłych zasad celibatu, nie praktykowały
żadnych wyrzeczeń, nie oddawały się rozważaniom filozoficznym na temat
przestrzegania rytualistycznych ceremonii, mimo to osiągnęły łaskę Krsny,
której pragną nawet wielcy mistycy! Jak zadziwiające jest to, że te kobiety
osiągnęły taką doskonałość, podczas gdy my, chociaż jesteśmy braminami i mamy
za sobą wszelkie czynności reformacyjne, nie jesteśmy w stanie osiągnąć tego
zaawansowanego stanu!"
Podobne zdanie zostało wypowiedziane przez
Naradę, kiedy zwrócił się on do Śukadevy Gosvamiego: "Mój drogi Śukadevo
Gosvami, nigdy nie zadałeś sobie trudu, aby żyć pod opieką mistrza duchowego, a
mimo to osiągnąłeś tak wysoki poziom transcendentalnej wiedzy. Nigdy nie
zadałeś sobie trudu, aby praktykować surowe wyrzeczenia, a mimo to, jakże wspaniałą
rzeczą jest, iż osiągnąłeś najbardziej doskonały stan miłości do Boga."
Śukadeva Gosvami i żony braminów dokonujących yajny
są żywym przykładem bhaktów, którzy osiągnęli doskonały stan służby oddania
poprzez łaskę Najwyższej Osoby Boga.
Osoby,
które osiągnęły wieczne, pełne szczęścia życie, dokładnie na poziomie Śri
Krsny, i które są w stanie przyciągnąć Pana Krsnę przez swoją transcendentalną
służbę miłości, są nazywane wiecznie doskonałymi. Fachową nazwą jest
nitya-siddha. Są dwie klasy żywych istot mianowicie, nitya-siddha i
nitya-baddha. Różnica jest taka, że osoby należące do kategorii nitya-siddha
są wiecznie świadome Krsny, nie popadając w zapomnienie, podczas gdy nitya-baddha,
czyli dusze wiecznie uwarunkowane, zapominają o swoim związku z Krsną.
Pozycja nitya-siddhów została
wytłumaczona w Padma Puranie w związku z rozmową Najwyższej Osoby Boga i
Satyabhamy-devi. Pan mówi do Satyabhamy, "Moja droga Satyabhamo-devi,
zstąpiłem na tę ziemską planetę na prośbę Pana Brahmy i innych półbogów. Ci,
którzy narodzili się w tej rodzinie Yadu, są Moimi wiecznymi towarzyszami. Moja
droga żono, nie powinnaś myśleć, że Moi towarzysze zostają kiedykolwiek
oddzieleni ode Mnie. Są oni Moimi osobistymi ekspansjami, i musisz wiedzieć, że
wskutek tego są oni prawie tak potężni jak Ja. Dzięki swoim transcendentalnym
cechom, są oni bardzo, bardzo Mi drodzy, i Ja jestem bardzo, bardzo drogi
im." Każdy, kto rozkoszuje się słuchaniem rozrywek Pana Krsny, kiedy był
On obecny na tej Ziemi ze Swoimi towarzyszami, ma być uważany za
nitya-siddha, wiecznie doskonałego.
W Dziesiątym Canto, czternastym rozdziale,
32 wersecie Śrimad-Bhagavatam, znajduje się zdanie: "Jak wspaniali
są szczęśliwi mieszkańcy Vrndavany, tacy jak Narada i inni pasterze. Najwyższa
Osoba Boga, Najwyższy Brahman, w istocie został ich najbliższym
przyjacielem"
Podobne zdanie znajduje się w Dziesiątym
Canto, dwudziestym szóstym rozdziale; 10 wersecie Śrimad-Bhagavatam. Kiedy
Pan Krsna podniósł wzgórze Govardhana, pasterze, będący pod ochroną Pana,
zdumieli się i udali się do Nandy Maharaja, aby go zapytać, "Mój drogi
Narado Maharaju, jak to możliwe, że jesteśmy tak mocno przywiązani do Krsny, i
że Krsna również darzy nas tak pełnym miłości przywiązaniem? Czyżby to znaczyło,
że jest On Duszą Najwyższą każdego?"
Wszyscy
mieszkańcy Vrndavany i Dvaraki - mianowicie, pasterze i członkowie dynastii
Yadu - są wiecznie doskonałymi bhaktami Pana. Kiedy Pan zstępuje na tę planetę
dzięki Swojej bezprzyczynowej łasce, to ci bhaktowie również przychodzą tutaj,
aby uczestniczyć w Jego rozrywkach. Nie są oni zwykłymi żywymi istotami ani
uwarunkowanymi duszami. Są oni
osobami zawsze wyzwolonymi, towarzyszami Osoby Boga. I tak jak Pan Krsna
zachowuje się jak zwykły człowiek, kiedy zstępuje na tę planetę, tak członkowie
dynastii Yadu i rezydenci Vrndavany spełniają czynności podobne czynnościom
zwykłych ludzi. Ale nie są oni zwykłymi ludźmi. Są oni wyzwoleni tak samo, jak
Sam Pan Krsna.
W Padma Puranie, w sekcji Uttara-khanda,
jest powiedziane, "Tak jak Pan Ramacandra zstąpił razem z Laksmanem
(ekspansją Sankarsana) i Bharatą (ekspansją Pradyumny), tak członkowie dynastii
Yadu i pasterze Vrndavany również schodzą z Panem, po to, aby przyłączyć się do
Jego transcendentalnych rozrywek. Kiedy Najwyższy Pan powraca do Swojej
wiecznej siedziby, Jego towarzysze powracają razem z Nim do swoich odpowiednich
miejsc. Wskutek tego ci zawsze wyzwoleni Vaisnavowie nie są związani przez
materialne prawa narodzin i śmierci.
Jak Pan Sam oznajmia to w
Bhagavad-gicie, Jego narodziny, czyny i dokonania są wszystkie
transcendentalne. Podobnie, również transcendentalnymi są narodziny, czynności
i dokonania towarzyszy Pana. I tak jak obrazą jest uważanie się za Krsnę, tak
też obrazą jest uważanie się za Yaśodę, Nandę czy któregokolwiek z towarzyszy
Pana. Powinniśmy zawsze pamiętać, że oni są transcendentalni. Nigdy nie są
uwarunkowanymi duszami.
Jest opisane, że Krsna, wróg Kamsy, ma sześćdziesiąt cztery transcendentalne cechy, a wszystkie wiecznie wyzwolone dusze, które towarzyszą Panu, mają pierwsze pięćdziesiąt pięć z tych cech, i co do tego nie ma żadnych wątpliwości. Tacy bhaktowie są związani z Najwyższą Osobą Boga w jednym z pięciu transcendentalnych smaków - mianowicie neutralności, służeniu, przyjaźni, rodzicielstwie i miłości małżeńskiej. Te związki z Panem są wieczne, dlatego bhaktowie nitya-siddha nie muszą walczyć o osiągnięcie tego stanu doskonałości poprzez pełnienie regulujących zasad służby oddania. Są oni wiecznie kwalifikowanymi, aby służyć Krsnie.