Rozdział 16

Dalsze opisy spontanicznego oddania

Pokrewieństwo

W nastawieniu mieszkańców Vrndavany, takich jak Nanda Maharaja i matka Yaśoda, znajdujemy ideał transcendentalnej koncepcji bycia ojcem i matką Krsny, oryginalnej Osoby Boga. W rzeczywistości nikt nie może zostać ojcem ani matką Krsny, ale posiadanie przez bhaktę takiego transcendentalnego uczucia jest nazywane miłością do Krsny w związku rodzicielskim. Uczucie to było również właściwe dla Vrsnich (krewnych Krsny w Dvarace). Więc spontaniczna miłość do Krsny w związku rodzicielskim występuje zarówno wśród mieszkańców Dvaraki, którzy należeli do dynastii Vrsni, jak i pomiędzy mieszkańcami Vrndavany.

Ta spontaniczna miłość do Krsny, jaką przejawili Vrsni i mieszkańcy Vrndavany, istnieje w nich wiecznie. Nie ma potrzeby dyskutowania tej miłości na etapie służby oddania, gdzie przestrzegane są zasady regulujące, gdyż musi się ona sama rozwinąć na bardziej zaawansowanym etapie.

Niezbędne kwalifikacje do spontanicznej służby oddania

Osoby pragnące podążać śladami takich wiecznych bhaktów Pana jak Vrsni i mieszkańcy Vrndavany, są nazywane bhaktami raganuga, co oznacza, że usiłują one osiągnąć doskonałość tych bhaktów. Bhaktowie raganuga nie przestrzegają regulujących zasad służby oddania bardzo ściśle, ale spontanicznie zostają przyciągnięci do jakiegoś wiecznego bhakty takiego jak Nanda czy matka Yaśoda, i spontanicznie starają się podążać ich przykładem. Te ambicje stania się podobnym do określonego bhakty, rozwijają się stopniowo, i działanie o tym charakterze nazywa się raganuga.

Musimy jednakże zawsze pamiętać, że takie pragnienie podążania śladami mieszkańców Vrajy ( Vrndavany), nie jest możliwe, dopóki nie jest się wolnym od materialnych zanieczyszczeń. W przestrzeganiu regulujących zasad służby oddania jest stan, który nazywa się anartha-nivrtti, co oznacza zanik wszelkich materialnych zanieczyszczeń. Czasami spotyka się osoby, które imitują taką miłość w oddaniu, ale w rzeczywistości nie są one wolne od anarcha, czyli niepożądanych nawyków. Niejednokrotnie można obserwować, że tak zwany bhakta podaje się za zwolennika Nandy, Yaśody czy gopi, podczas gdy jednocześnie istnieje w nim ohydny pociąg do pospolitego seksu. Taka manifestacja boskiej miłości jest zwykłą imitacją i nie ma żadnej wartości. Kiedy ktoś jest rzeczywiście w spontaniczny sposób przyciągany do miłosnych zasad gopi, wówczas w jego charakterze nie ma śladu zwykłego światowego zanieczyszczenia.

Dlatego na początku każdy powinien ściśle przestrzegać regulujących zasad służby oddania, odpowiednio do zaleceń pism świętych i mistrza duchowego. Dopiero po osiągnięciu stanu wyzwolenia z materialnego skażenia można rzeczywiście aspirować do podążania przykładem bhaktów Vrndavany.

Śrila Rupa Gosvami powiedział, "Kiedy ktoś jest rzeczywiście wolny od skażeń materialnych, może on zawsze pamiętać jakiegoś wiecznego bhaktę z Vrndavany, by pokochać Krsnę w ten sam sposób. A rozwinąwszy taką zdolność, będzie on zawsze mieszkał we Vrndavanie, nawet w swoim umyśle." Znaczenie tego jest takie, że jeśli to możliwe, należy udać się do Vrajabhumi, Vrndavany, być tam obecnym w sposób fizyczny i zawsze być zaangażowanym w służbę dla Pana, biorąc przykład z bhaktów Vraja-dhamy, duchowego królestwa Vrajy. Jeśli jednakże nie jest to możliwe, aby być fizycznie obecnym we Vrndavanie, można, przebywając gdziekolwiek, medytować o tym, że żyje się w tej sytuacji. Gdziekolwiek się nie jest, należy myśleć o życiu we Vraja-dhamie i o podążaniu śladami określonego bhakty w służbie dla Pana.

Bhakta, który jest rzeczywiście zaawansowany w świadomości Krsny, który jest bezustannie zaangażowany w służbę oddania, nie powinien okazywać tego, nawet jeśli osiągnął doskonałość. Oznacza to, że powinien dalej zachowywać się jak bhakta neofita, dopóki jest w tym materialnym ciele. Nawet czysty bhakta musi spełniać czynności służby oddania według zasad regulujących. Ale kiedy realizuje on swoją rzeczywistą pozycję w związku z Panem, może on jednocześnie ze spełnianiem swojej regularnej służby myśleć wewnątrz siebie o Panu, przyjmując przewodnictwo jakiegoś szczególnego towarzysza Pana, i rozwijać swoje transcendentalne sentymenty podążając śladami tego towarzysza.

W związku z tym powinniśmy być ostrożni, jeśli chodzi o tak zwane siddha-pranali. Procesem siddha-pranali podążają klasy ludzi, którzy nie są bardzo autoryzowani i którzy wymyślają swoje własne sposoby służby oddania. Wyobrażają sobie, że zostali towarzyszami Pana jedynie poprzez myślenie w ten sposób. Takie zewnętrzne zachowanie nie jest wcale zgodne z zasadami regulującymi. Tym tak zwanym procesem siddha-pranali podążają prakrta-sahajiya, pseudosekta tak zwanych Vaisnavów. W opinii Śrila Rupy Gosvamiego takie czynności są jedynie zakłóceniami na ścieżce standardowego procesu służby oddania.

Śrila Rupa Gosvami mówi, że uczeni acaryowie polecają, abyśmy przestrzegali zasad regulujących nawet po rozwinięciu spontanicznej miłości do Krsny. Według tych zasad regulujących, jest dziewięć rodzajów czynności w służbie oddania, jak opisano powyżej, i należy szczególnie zaangażować się w ten typ służby oddania, do którego ma się naturalne skłonności. Np., ktoś może być szczególnie zainteresowany słuchaniem, ktoś inny może mieć szczególne zainteresowanie intonowaniem, a ktoś inny może pragnąć służyć w świątyni. Więc te, czy jakiekolwiek inne, z sześciu pozostałych różnych. typów służby oddania (pamiętanie, służenie, modlenie się, angażowanie się w jakąś określoną służbę, nawiązanie przyjaźni z Panem czy ofiarowanie wszystkiego, co się posiada), powinny być spełniane z pełną ochotą. W ten sposób każdy powinien działać odpowiednio do swoich określonych upodobań.

Miłość małżeńska

Służba oddania, w której podąża się śladami gopi z Vrndavany albo królowych Dvaraki, jest nazywana służbą oddania w miłości małżeńskiej. Służba oddania w miłości małżeńskiej może być podzielona na dwie kategorie. Jedna jest pośrednią miłością małżeńską, a druga bezpośrednią. W obu z tych kategorii należy podążać śladami określonej gopi, która jest zaangażowana w taką służbę na Goloce Vrndavanie. Być bezpośrednio przywiązanym do Najwyższej Osoby Boga w miłości małżeńskiej jest fachowo nazywane keli. To spełnianie keli oznacza bezpośrednie połączenie się z Najwyższą Osobą Boga. Są też inni bhaktowie, którzy nie pragną bezpośredniego kontaktu z Najwyższą Osobą, ale którzy rozkoszują się miłosnymi sprawami pomiędzy Panem i gopi. Tacy bhaktowie jedynie czerpią przyjemność ze słuchania o czynnościach Pana z gopi.

Taki rozwój miłości małżeńskiej może być możliwy jedynie dla tych, którzy już przestrzegają regulujących zasad służby oddania, szczególnie wielbienia Radhy i Krsny w świątyni. Tacy bhaktowie stopniowo rozwijają spontaniczną miłość do Bóstw, i poprzez słuchanie o wymianie miłości pomiędzy Panem i gopi, stopniowo przywiązują się do tych rozrywek. Po tym, jak ten spontaniczny pociąg staje się wysoce zaawansowany, bhakta zostaje umieszczony w jednej z powyżej wymienionych kategorii.

Ten rozwój małżeńskiej miłości do Krsny nie manifestuje się jedynie w kobietach. Materialne ciało nie ma nic wspólnego z miłosnymi sprawami duchowymi. Kobieta może rozwinąć związek przyjaźni z Krsną, i podobnie, mężczyzna może rozwinąć cechy gopi we Vrndavanie. To, jak bhakta w ciele mężczyzny może pragnąć zostać gopi, zostało w następujący sposób opisane w Padma Puranie: W przeszłości było wielu mędrców w Dandakaranya. Dandakaranya to nazwa lasu, w którym mieszkał Pan Ramacandra, po tym jak Jego ojciec skazał Go na czternastoletnie wygnanie. W tym czasie było wielu zaawansowanych mędrców, którzy byli zauroczeni pięknem Pana Ramacandry, i którzy pragnęli zostać kobietami, aby móc obejmować Pana. Później mędrcy ci pojawili się w Goloka Vrndavanie, kiedy zstąpił tam Sam Pan Krsna, i narodzili się jako gopi, przyjaciółki Krsny. W ten sposób osiągnęli doskonałość życia duchowego.

Historia o mędrcach z Dandakaranya może zostać wyjaśniona w następujący sposób. Kiedy Pan Ramacandra rezydował w Dandakaranya, pełniący tam służbę oddania mędrcy zostali urzeczeni Jego pięknem i natychmiast pomyśleli o gopi we Vrndavanie, które łączył związek miłości z Krsną. W tym przypadku jest to jasne, że mędrcy z Dandakaranya pragnęli miłości małżeńskiej o podobnym charakterze, jaką posiadały gopi, chociaż byli świadomi Najwyższego Pana zarówno w postaci Krsny, jak i Pana Ramacandry. Wiedzieli oni, że chociaż Pan Ramacandra był idealnym królem, i nie przyjąłby więcej niż jedną żonę, Pan Krsna, będąc pełnomocną O sobą Boga, będzie mógł spełnić pragnienia ich wszystkich we Vrndavanie. Również doszli do wniosku, że forma Krsny jest bardziej atrakcyjna niż forma Pana Ramacandry, więc modlili się o to, aby w swoim przyszłym życiu mogli zostać gopi, by towarzyszyć Krsnie. Pan Ramacandra pozostał cichym, a ta cisza dowodzi, że zaakceptował On modlitwy mędrców. W ten sposób otrzymali błogosławieństwo Pana Ramacandry, że w swoim przyszłym życiu będą mogli obcować z Krsną. W rezultacie tego błogosławieństwa wszyscy narodzili się jako kobiety w łonach gopi Gokuli. I tak jak pragnęli tego w poprzednim życiu, cieszyli się towarzystwem Pana Krsny, który był wówczas obecny w Gokuli Vrndavanie. W ten sposób, poprzez rozbudzenie transcendentalnego pragnienia, aby zostać kochankami Pana Krsny, osiągnęli doskonałość ludzkiej formy życia. Ten związek miłości małżeńskiej może być podzielony na dwie kategorie-mianowicie, miłość męża i żony, i miłość kochanki i kochanka. Ten, kto rozwija miłość do Krsny jako żona, jest promowany do Dvaraki, gdzie bhakta ten zostaje królową Pana. A ten, kto rozwija miłość do Krsny jako kochanka, jest promowany na Golokę Vrndavanę, by tam towarzyszyć gopi i rozkoszować się miłosnymi rozrywkami z Krsną. Musimy jednakże tutaj zauważyć, że ta miłość małżeńska do Krsny, czy to jako gopi czy jako królowe, nie jest ograniczona jedynie do kobiet. Nawet mężczyzna może rozwinąć takie uczucie, tak jak dowiedli tego mędrcy z Dandakaranya. Jeśli ktoś jedynie pragnie miłości małżeńskiej, ale nie podąża śladami gopi, wówczas jest promowany do towarzystwa Pana w Dvarace.

W Maha-kurma Puranie jest powiedziane, "Wielcy mędrcy, którzy byli synami boga ognia, ściśle przestrzegali zasad regulujących w swoim pragnieniu posiadania miłosnego związku z Krsną. Wskutek tego w swoim następnym życiu mogli towarzyszyć Panu, źródłu wszelkiego stworzenia, który jest znany jako Vasudeva, czyli Krsna, i wszyscy otrzymali Go za męża."

Rodzicielstwo albo przyjaźń

Bhaktowie, którzy są przyciągani do Krsny jako rodzice albo przyjaciele, powinni odpowiednio podążać śladami Nandy Maharaja albo Subali. Narda Maharaja jest przybranym ojcem Krsny, a spośród wszystkich przyjaciół Krsny, Subala jest Jego najbliższym przyjacielem we Vrajabhumi.

Na drodze rozwoju w stawaniu się albo ojcem albo przyjacielem Pana, są dwie możliwości. Jedna metoda polega na tym, że można starać się zostać ojcem Pana bezpośrednio, a ktoś drugi może podążać śladami Nandy Maharaja i pielęgnować ideę stania się ojcem Krsny. Spośród tych dwu, nie poleca się prób bezpośredniego zostania ojcem Krsny. Taki rozwój może zostać zanieczyszczony filozofią Mayavada (impersonalizmem). Mayavadi, czyli moniści, myślą, że sami są Krsną. A jeśli ktoś myśli, że sam został Nardą Maharajem, to wówczas jego miłość rodzicielska zostanie zanieczyszczona filozofią Mayavada. Myślenie kategoriami filozofii Mayavada jest obraźliwe, a żadna osoba, która popełnia obrazy, nie może wejść do królestwa Boga, aby obcować z Krsną.

W Skanda Puranie znajduje się opowieść o starym człowieku rezydującym w Hastinapurze, stolicy królestwa Pandavów, którego pragnieniem było posiadać Krsnę za swego ukochanego syna. Ten stary człowiek został poinstruowany przez Naradę, aby podążał śladami Nandy Maharaja, i w ten sposób osiągnął on sukces.

W modlitwach w Narayana-vyuha-stava znajduje się zdanie, że osoby, które zawsze myślą o Panu jako swoim mężu, przyjacielu, ojcu czy dobroczyńcy, są zawsze godne czci każdego. Ta spontaniczna miłość do Krsny może rozwinąć się jedynie dzięki specjalnej łasce Krsny albo Jego czystego bhakty. Ten proces służby oddania jest czasami nazywany pusti-marga. Pusti oznacza "ożywianie", a marga oznacza "ścieżka." Taki rozwój uczuć ożywia służbę oddania do najwyższego poziomu. Dlatego jest ona nazywana ścieżką ożywczą, czyli pusti-marga. Vallabha-sampradaya, która należy do sekty Visnusvami w linii Vaisnava, czci Krsnę w tej pusti-marga. Na ogół bhaktowie w Gujarat czczą Bala Krsnę, pod tym tytułem pusti-marga.