Rozdział 14

Kwalifikacje do służby oddania

 

   Według niektórych uczonych, ważnymi czynnikami pomagającymi wznieść się do służby oddania jest wiedza i wyrzeczenie. Ale w rzeczywistości nie jest to faktem. W rzeczywistości kultywacja wiedzy i wyrzeczenia, które są korzystne dla osiągnięcia podstaw świadomości Krsny, mogą być przyjęte na początku, ale ostatecznie one również mogą zostać odrzucone, ponieważ służba oddania nie jest zależna od niczego poza pragnieniem czy sentymentem do takiej służby. Nie wymaga to niczego więcej poza szczerością.

   Według opinii doświadczonych bhaktów, spekulacje umysłowe i sztuczne pokuty w praktyce yogi mogą być korzystne dla uwolnienia się od materialnego zanieczyszczenia, ale również czynią one serce bardzo twardym. Nie pomogą one wcale w postępie służby oddania. Zatem procesy te nie są korzystne dla wejścia w transcendentalną służbę miłości dla Pana. W rzeczywistości świadomość Krsny-sama służba oddania jest jedynym sposobem awansowania w życiu w służbie oddania. Służba oddania jest absolutna. Jest ona zarówno przyczyną, jak i rezultatem. Najwyższa Osoba Boga jest przyczyną i skutkiem wszystkiego co istnieje, i aby zbliżyć się do Niego, Absolutu, musi zostać przyjęty proces służby oddania-który jest również absolutny.

   Pan Sam potwierdza to w Bhagavad-gicie: "Zrozumieć Mnie można jedynie poprzez służbę oddania." Na początku Swojego przekazu, Pań mówi do Arjuny, "Przekażę ci tę wiedzę tajemną, ponieważ jesteś Moim bhaktą." Ostatecznie wiedza wedyjska oznacza zrozumienie Najwyższego Pana, a procesem prowadzącym do Jego królestwa jest służba oddania. To przyjęte jest przez wszystkie autentyczne pisma święte. Spekulanci umysłowi .lekceważą proces służby. oddania, i jedynie usiłując pokonać innych w poszukiwaniach filozoficznych, nie są w stanie rozwinąć ekstazy oddania.

   W Jedenastym Canto, dwudziestym rozdziale, 31 wersecie, Śrimad-Bhagavatam, Krsna mówi, "Mój drogi Uddhavo, dla osób, które są poważnie zaangażowane w Moją służbę, kultywacja filozoficznej spekulacji i sztuczne wyrzeczenie nie są rzeczami korzystnymi. Kiedy ktoś zostaje Moim bhaktą, automatycznie osiąga owoce wyrzeczenia się przyjemności materialnych, i otrzymuje dostateczną wiedzę do zrozumienia Absolutnej Prawdy." Taki jest sprawdzian postępu w służbie oddania. Bhakta nie może znajdować się w ciemności, ponieważ Pan okazuje mu szczególną łaskę i oświeca go od wewnątrz.

   W Jedenastym Canto, dwudziestym rozdziale, 32 i 33 wersecie, Śrimad-Bhagavatam, Pan dalej instruuje Uddhavę, "Mój drogi przyjacielu, Moi bhaktowie-ci, którzy są po prostu przywiązani do Mnie poprzez służbę miłości-automatycznie osiągają korzyści płynące z czynności karmicznych, pokut, kultury wiedzy filozoficznej, wyrzeczenia i praktyki yogi mistycznej, dobroczynności i wszelkich podobnych pomyślnych czynów. Bhaktowie ci mają wszystko do swojej dyspozycji, ale nie pragną oni niczego poza Moją służbą oddania. A gdyby bhakta kiedykolwiek zapragnął jakiejś korzyści materialnej, jak promocja na planety niebiańskie, czy jakiegoś zysku duchowego - udania się na Vaikunthy - jego pragnienie zostanie bez trudu spełnione poprzez Moją bezprzyczynową łaskę."

   W rzeczywistości osoba, która rozwija świadomość Krsny i nadal ma pewne przywiązania do przyjemności materialnych, wkrótce zostanie uwolniona od takich tendencji, poprzez regularne pełnienie służby oddania według instrukcji bona fide mistrza duchowego.

   Śrila Rupa Gosvami następnie instruuje, że nie należy być przywiązanym do materialnych przyjemności zmysłowych, ale należy przyjąć wszystko to, co sprawia przyjemność, ale jest zarazem w związku z Krsną. Np., jedzenie jest koniecznością, i dla zadowolenia zmysłu smaku pragniemy spożywać jakieś smaczne dania. W tym przypadku należy przygotować jakieś smaczne dania i ofiarować je Krsnie, raczej dla satysfakcji Krsny niż dla zadowolenia języka. Wówczas jest to wyrzeczeniem. Można przygotować smaczne dania, ale dopóki nie są one ofiarowane Krsnie, nie powinniśmy spożywać niczego. Ten ślub odrzucania wszystkiego, co nie zostało ofiarowane Krsnie, jest prawdziwym wyrzeczeniem. I przez takie wyrzeczenie jest się w stanie zadowolić żądania zmysłów.

   Impersonaliści, którzy starają się unikać wszystkiego, co materialne, mogą poddawać się surowym pokutom, ale tracą oni okazję zaangażowania się w służbę dla Pana. W ten sposób ich wyrzeczenie nie jest wystarczające dla doskonałości. Jest wiele przykładów tego, kiedy przestrzegając takiego sztucznego wyrzeczenia bez kontaktu ze służbą oddania, impersonalista ponownie upada, i zostaje zwabiony materialnymi nieczystościami. Nawet w obecnej chwili jest wielu tak zwanych wyrzeczonych, którzy oficjalnie zostają sannyasinami, i głoszą, że egzystencja duchowa jest prawdą, a egzystencja materialna jest fałszywa. W ten sposób sztucznie czynią pokaz wyrzeczenia się świata materialnego. Jednakże, ponieważ nie mogą osiągnąć punktu służby oddania, nie udaje im się dotrzeć do celu, i ponownie powracają do czynności materialnych, takich jak prace filantropijne czy ruchy polityczne. Jest wiele przykładów tak zwanych sannyasinów, którzy porzucili ten świat jako nieprawdziwy, ale ponownie powrócili do świata materialnego, gdyż nie szukali swojego prawdziwego schronienia u lotosowych stóp Pana.

   Nie należy porzucać niczego, co można wykorzystać w służbie dla Pana. Na tym polega sekret służby oddania. Należy przyjąć wszystko, co może być użyte do uczynienia postępu w świadomości Krsny i służbie oddania. Np., dla rozwoju naszego obecnego towarzystwa świadomości Krsny używamy wielu urządzeń, takich jak maszyny do pisania, dyktafony, magnetofony, mikrofony i samoloty. Czasami ludzie pytają nas: "Dlaczego używacie przedmiotów materialnych, skoro potępiacie postęp cywilizacji materialnej?" Ale my w rzeczywistości nie potępiamy tego. Jedynie prosimy ludzi, aby to, co robią, robili w świadomości Krsny. Jest to ta sama zasada, na podstawie której w Bhagavad-gicie Krsna poradził Arjunie, aby swoje zdolności militarne wykorzystał w służbie oddania. Podobnie, my używamy tych urządzeń w służbie dla Krsny. Z takim uczuciem dla Krsny, czyli ze świadomością Krsny, możemy przyjąć wszystko. Jeśli maszyna do pisania może być użyta dla szerzenia świadomości Krsny, musimy ją zaakceptować. Podobnie, musimy używać dyktafonu i innych urządzeń. Nasz pogląd jest taki, że Krsna jest wszystkim. Krsna jest przyczyną i skutkiem, i nic nie należy do nas. Rzeczy Krsny muszą zostać użyte w służbie dla Krsny. Taki jest nasz pogląd.

   Nie znaczy to jednak, że powinniśmy porzucić zasady pełnienia służby oddania czy lekceważyć obowiązujące w niej reguły. Na początkowym etapie służby oddania musi się przestrzegać wszystkich zasad, regulowanych przez autorytet mistrza duchowego. Przyjmowanie i odrzucanie rzeczy powinno zawsze pozostawać w zgodzie z zasadami służby oddania. Nie powinno się niezależnie stwarzać pewnych idei o tym, co powinno być przyjęte, a co odrzucone. Zatem konieczny jest mistrz duchowy, będący widoczną manifestacją Krsny, aby kierować bhaktą z ramienia Najwyższej Osoby Boga.

   Mistrz duchowy nigdy nie może dać się ponieść zbytniemu nagromadzeniu bogactw czy przyjęciu wielkiej liczby uczniów. To nigdy nie przydarzy się bona fide mistrzowi duchowemu. Ale czasami, jeśli mistrz duchowy nie jest właściwie autoryzowany i zostaje mistrzem duchowym jedynie z własnej woli, może on stracić równowagę z powodu nagromadzenia bogactw i przyjęcia wielkiej liczby uczniów. Osoba taka nie stoi wysoko w służbie oddania. Jeśli ktoś traci równowagę pod wpływem takich osiągnięć, wówczas jego służba oddania zostaje osłabiona. Dlatego należy ściśle trzymać się zasad sukcesji uczniów.

   Osoba świadoma Krsny, będąc w naturalny sposób oczyszczoną, nie ma potrzeby rozwijania jakiegokolwiek innego procesu oczyszczającego myśli i czyny. Dzięki temu, że jest wysoce zaawansowana w świadomości Krsny, już osiągnęła wszelkie dobre cechy i przestrzega zasad przepisanych dla procesu yogi mistycznej. Bhaktowie automatycznie praktykują takie zasady. Konkretnym przykładem jest cecha niestosowania przemocy, która jest uważana za dobrą kwalifikację. Bhakta jest w naturalny sposób łagodny i dlatego nie musi oddzielnie praktykować łagodności. Niektórzy ludzie starają się oczyścić poprzez przyłączenie się do ruchu wegetariańskiego, ale bhakta jest automatycznie wegetarianinem. Nie musi on czynić oddzielnych praktyk w tym względzie ani przyłączać się do żadnego towarzystwa dla wegetarian. Jest on automatycznie wegetarianinem.

   Jest wiele innych przykładów na to, że bhakta nie potrzebuje praktykować niczego poza świadomością Krsny. Automatycznie rozwija on wszelkie dobre cechy półbogów. Ci, którzy intencjonalnie praktykują wegetarianizm albo łagodność, mogą posiadać dobre kwalifikacje według oceny materialnej, ale te kwalifikacje nie są wystarczające, aby uczynić z nich bhaktów. Wegetarianin niekoniecznie jest bhaktą, czy łagodną, niestosującą przemocy osobą. Ale bhakta jest automatycznie zarówno wegetarianinem, jak i osobą łagodną. Zatem wniosek z tego jest taki, że wegetarianizm czy łagodność nie jest przyczyną oddania.

   W związku z tym w Skanda Puranie znajduje się historia o myśliwym, który pod wpływem Narady Muniego przemienił się w wielkiego bhaktę. Kiedy myśliwy został doskonałym bhaktą, nie był w stanie zabić nawet mrówki. Tą wspaniałą przemianę myśliwego poprzez służbę oddania zauważył Parvata Muni, przyjaciel Narady, i powiedział "Mój drogi myśliwy, to, że nie jesteś w stanie zabić nawet mrówki, nie jest niczym zadziwiającym. Każdy, kto rozwija postawę służby oddania, natychmiast manifestuje wszelkie dobre cechy. Bhakta nigdy nie jest przyczyną niepokoju dla nikogo.”

   Śrila Rupa Gosvami potwierdza tutaj, że w osobie, która zaangażowała się w służbę oddania, automatycznie manifestuje się oczyszczenie świadomości, oczyszczenie czynności cielesnych, wyrzeczenie, spokój umysłu, itd.

Śrila Rupa Gosvami stwierdza, że jest dziewięć różnych rodzajów służby oddania, które są wymieniane jaka słuchanie, intonowanie, pamiętanie, służenie, czczenie Bóstwa w świątyni, modlenie się, wypełnianie rozkazów, służenie Krsnie jako Jego przyjaciel i poświęcenie wszystkiego dla Niego. Każdy z tych procesów jest tak potężny, że jeśli ktoś praktykuje nawet jeden z nich, może niezawodnie osiągnąć pożądaną doskonałość. Np., jeśli ktoś jest po prostu przywiązany do słuchania o Panu, a ktoś inny jest przywiązany do intonowania chwał Pana, obie te osoby osiągną upragniony cel w służbie oddania. Zostało to wyjaśnione w Caitanya-caritamrta. Ktoś może spełniać jeden, dwa, trzy albo wszystkie te różne procesy służby oddania, i ostatecznie osiągnie upragniony cel: utwierdzenie w służbie oddania.

   Są konkretne przykłady tego, jak bhaktowie spełniając jeden z tych procesów osiągnęli doskonałość. Król Pariksit osiągnął pożądany cel życia jedynie poprzez słuchanie Śrimad-Bhagavatam. Śukadeva Gosvami osiągnął upragniony cel jedynie poprzez recytowanie Śrimad-Bhagavatam. Prahlada Maharaja osiągnął sukces w służbie oddania jedynie poprzez bezustanne pamiętanie Pana. Laksmi, bogini fortuny, osiągnęła sukces poprzez bezustanne masowanie lotosowych stóp Pana. Król Prthu osiągnął sukces poprzez spełnianie kultu świątynnego. Akrura osiągnął sukces poprzez ofiarowanie modlitw. Hanuman osiągnął sukces poprzez pełnienie osobistej służby dla Pana Ramacandry. Arjuna osiągnął sukces dzięki temu, że był przyjacielem Krsny. Bali Maharaja osiągnął sukces po prostu przez ofiarowanie Krsnie wszystkiego, co posiadał.

   Są również przykłady bhaktów, którzy spełniali wszystkie te różne procesy razem. W Dziewiątym Canto, czwartym rozdziale, wersetach 18, 19 i 20, Śrimad-Bhagavatam, znajduje się zdanie o Maharaju Ambarisie, który przestrzegał wszystkich procesów służby oddania. W wersetach tych Śukadeva Gosvami mówi, "Król Ambarisa przede wszystkim skoncentrował swój umysł na lotosowych stopach Krsny, a następnie zaangażował swoją mowę w opisywanie czynności i rozrywek Pana. Ręce zaangażował w mycie świątyni Pana. Uszy zaangażował w słuchanie transcendentalnych chwał Pana, a swoje oczy zaangażował w oglądanie pięknej formy Bóstwa w świątyni. Swoje ciało zaangażował w obcowanie z czystymi bhaktami Pana. (Kiedy prze- . bywa się w czyimś towarzystwie, to nieuniknione jest siedzenie razem, wspólne jedzenie, itd.-w ten sposób niewątpliwie te obcujące ze sobą ciała dotykają się nawzajem. Maharaja Ambarisa obcował jedynie z czystymi bhaktami, i w ten sposób nie dopuszczał do tego, aby jego ciało było dotykane przez kogokolwiek innego.) Swoje nozdrza zaangażował w wąchanie kwiatów i tulasi ofiarowanych Krsnie, a język w smakowanie krsna-prasada (pożywienie przygotowane z intencją ofiarowania go Panu, którego pozostałości przyjmują następnie bhaktowie). Maharaja Ambarisa mógł ofiarowywać Krsnie wyśmienite prasada, ponieważ był Królem i nie cierpiał na brak finansów. Zwykł ofiarowywać Krsnie najbardziej królewskie dania, a następnie spożywał pozostałości jako krsna-prasada. Nie było żadnych niedociągnięć w jego królewskim stylu, ponieważ miał bardzo piękną świątynię, gdzie Bóstwo Pana było dekorowane kosztownymi ornamentami, a ofiarowane pożywienie było wysokiej jakości. Więc wszystko było osiągalne, a on sam był zawsze w pełni zaangażowany w świadomość Krsny." Idea jest taka, że powinniśmy podążać śladami wielkich bhaktów. Jeśli nie jesteśmy w stanie spełniać wszystkich różnych procesów służby oddania, musimy postarać się spełniać przynajmniej jeden z nich, tak jak to zostało zademonstrowane przez poprzednich acaryów. Jeśli jesteśmy zaangażowani w spełnianie wszystkich procesów służby oddania, tak jak Maharaja Ambarisa, wówczas każdy z tych procesów gwarantuje nam doskonałość służby oddania. Już z pierwszym pełnym zaangażowaniem bhakta automatycznie zostaje uwolniony od materialnych zanieczyszczeń, a wyzwolenie staje się jego sługą. Zostało to potwierdzone przez Bilvamangalę Thakurę. Jeśli ktoś rozwija czyste oddanie dla Pana, wówczas wyzwolenie będzie podążało za tym bhaktą jako jego sługa.

   Śrila Rupa Gosvami mówi, że regulacyjne zasady służby oddania są czasami opisywane przez autorytety jako ścieżka służenia Panu z bogactwem.