Kwalifikacje do służby
oddania
Według
niektórych uczonych, ważnymi czynnikami pomagającymi wznieść się do służby
oddania jest wiedza i wyrzeczenie. Ale w rzeczywistości nie jest to faktem. W
rzeczywistości kultywacja wiedzy i wyrzeczenia, które są korzystne dla
osiągnięcia podstaw świadomości Krsny, mogą być przyjęte na początku, ale
ostatecznie one również mogą zostać odrzucone, ponieważ służba oddania nie jest
zależna od niczego poza pragnieniem czy sentymentem do takiej służby. Nie
wymaga to niczego więcej poza szczerością.
Według opinii doświadczonych bhaktów,
spekulacje umysłowe i sztuczne pokuty w praktyce yogi mogą być korzystne
dla uwolnienia się od materialnego zanieczyszczenia, ale również czynią one
serce bardzo twardym. Nie pomogą one wcale w postępie służby oddania. Zatem
procesy te nie są korzystne dla wejścia w transcendentalną służbę miłości dla
Pana. W rzeczywistości świadomość Krsny-sama służba oddania jest jedynym
sposobem awansowania w życiu w służbie oddania. Służba oddania jest absolutna.
Jest ona zarówno przyczyną, jak i rezultatem. Najwyższa Osoba Boga jest
przyczyną i skutkiem wszystkiego co istnieje, i aby zbliżyć się do Niego,
Absolutu, musi zostać przyjęty proces służby oddania-który jest również
absolutny.
Pan Sam potwierdza to w Bhagavad-gicie: "Zrozumieć
Mnie można jedynie poprzez służbę oddania." Na początku Swojego przekazu,
Pań mówi do Arjuny, "Przekażę ci tę wiedzę tajemną, ponieważ jesteś Moim
bhaktą." Ostatecznie wiedza wedyjska oznacza zrozumienie Najwyższego Pana,
a procesem prowadzącym do Jego królestwa jest służba oddania. To przyjęte jest
przez wszystkie autentyczne pisma święte. Spekulanci umysłowi .lekceważą proces
służby. oddania, i jedynie usiłując pokonać innych w poszukiwaniach
filozoficznych, nie są w stanie rozwinąć ekstazy oddania.
W
Jedenastym Canto, dwudziestym rozdziale, 31 wersecie, Śrimad-Bhagavatam, Krsna
mówi, "Mój drogi Uddhavo, dla osób, które są poważnie zaangażowane w Moją
służbę, kultywacja filozoficznej spekulacji i sztuczne wyrzeczenie nie są
rzeczami korzystnymi. Kiedy ktoś zostaje Moim bhaktą, automatycznie osiąga
owoce wyrzeczenia się przyjemności materialnych, i otrzymuje dostateczną wiedzę
do zrozumienia Absolutnej Prawdy." Taki jest sprawdzian postępu w służbie
oddania. Bhakta nie może znajdować się w ciemności, ponieważ Pan okazuje mu
szczególną łaskę i oświeca go od wewnątrz.
W Jedenastym Canto, dwudziestym rozdziale,
32 i 33 wersecie, Śrimad-Bhagavatam, Pan dalej instruuje Uddhavę,
"Mój drogi przyjacielu, Moi bhaktowie-ci, którzy są po prostu przywiązani
do Mnie poprzez służbę miłości-automatycznie osiągają korzyści płynące z
czynności karmicznych, pokut, kultury wiedzy filozoficznej, wyrzeczenia i
praktyki yogi mistycznej, dobroczynności i wszelkich podobnych
pomyślnych czynów. Bhaktowie ci mają wszystko do swojej dyspozycji, ale nie
pragną oni niczego poza Moją służbą oddania. A gdyby bhakta kiedykolwiek
zapragnął jakiejś korzyści materialnej, jak promocja na planety niebiańskie,
czy jakiegoś zysku duchowego - udania się na Vaikunthy - jego pragnienie zostanie
bez trudu spełnione poprzez Moją bezprzyczynową łaskę."
W rzeczywistości osoba, która rozwija
świadomość Krsny i nadal ma pewne przywiązania do przyjemności materialnych,
wkrótce zostanie uwolniona od takich tendencji, poprzez regularne pełnienie
służby oddania według instrukcji bona fide mistrza duchowego.
Śrila Rupa Gosvami następnie instruuje, że
nie należy być przywiązanym do materialnych przyjemności zmysłowych, ale należy
przyjąć wszystko to, co sprawia przyjemność, ale jest zarazem w związku z
Krsną. Np., jedzenie jest koniecznością, i dla zadowolenia zmysłu smaku
pragniemy spożywać jakieś smaczne dania. W tym przypadku należy
przygotować jakieś smaczne dania i ofiarować je Krsnie, raczej dla satysfakcji
Krsny niż dla zadowolenia języka. Wówczas jest to wyrzeczeniem. Można
przygotować smaczne dania, ale dopóki nie są one ofiarowane Krsnie, nie
powinniśmy spożywać niczego. Ten ślub odrzucania wszystkiego, co nie zostało
ofiarowane Krsnie, jest prawdziwym wyrzeczeniem. I przez takie wyrzeczenie jest
się w stanie zadowolić żądania zmysłów.
Impersonaliści, którzy starają się unikać wszystkiego, co materialne,
mogą poddawać się surowym pokutom, ale tracą oni okazję zaangażowania się w
służbę dla Pana. W ten sposób ich wyrzeczenie nie jest wystarczające dla
doskonałości. Jest wiele przykładów tego, kiedy przestrzegając takiego
sztucznego wyrzeczenia bez kontaktu ze służbą oddania, impersonalista ponownie
upada, i zostaje zwabiony materialnymi nieczystościami. Nawet w obecnej chwili
jest wielu tak zwanych wyrzeczonych, którzy oficjalnie zostają sannyasinami,
i głoszą, że egzystencja duchowa jest prawdą, a egzystencja materialna jest
fałszywa. W ten sposób sztucznie czynią pokaz wyrzeczenia się świata
materialnego. Jednakże, ponieważ nie mogą osiągnąć punktu służby oddania, nie
udaje im się dotrzeć do celu, i ponownie powracają do czynności materialnych,
takich jak prace filantropijne czy ruchy polityczne. Jest wiele przykładów tak
zwanych sannyasinów, którzy porzucili ten świat jako nieprawdziwy, ale
ponownie powrócili do świata materialnego, gdyż nie szukali swojego prawdziwego
schronienia u lotosowych stóp Pana.
Nie należy porzucać niczego, co można
wykorzystać w służbie dla Pana. Na tym polega sekret służby oddania. Należy
przyjąć wszystko, co może być użyte do uczynienia postępu w świadomości Krsny i
służbie oddania. Np., dla rozwoju naszego obecnego towarzystwa świadomości
Krsny używamy wielu urządzeń, takich jak maszyny do pisania, dyktafony,
magnetofony, mikrofony i samoloty. Czasami ludzie pytają nas: "Dlaczego
używacie przedmiotów materialnych, skoro potępiacie postęp cywilizacji
materialnej?" Ale my w rzeczywistości nie potępiamy tego. Jedynie prosimy
ludzi, aby to, co robią, robili w świadomości Krsny. Jest to ta sama zasada, na
podstawie której w Bhagavad-gicie Krsna poradził Arjunie, aby swoje
zdolności militarne wykorzystał w służbie oddania. Podobnie, my używamy tych
urządzeń w służbie dla Krsny. Z takim uczuciem dla Krsny, czyli ze świadomością
Krsny, możemy przyjąć wszystko. Jeśli maszyna do pisania może być użyta dla
szerzenia świadomości Krsny, musimy ją zaakceptować. Podobnie, musimy używać
dyktafonu i innych urządzeń. Nasz pogląd jest taki, że Krsna jest wszystkim.
Krsna jest przyczyną i skutkiem, i nic nie należy do nas. Rzeczy Krsny muszą
zostać użyte w służbie dla Krsny. Taki jest nasz pogląd.
Nie znaczy to jednak, że powinniśmy
porzucić zasady pełnienia służby oddania czy lekceważyć obowiązujące w niej
reguły. Na początkowym etapie służby oddania musi się przestrzegać wszystkich
zasad, regulowanych przez autorytet mistrza duchowego. Przyjmowanie i
odrzucanie rzeczy powinno zawsze pozostawać w zgodzie z zasadami służby
oddania. Nie powinno się niezależnie stwarzać pewnych idei o tym, co powinno
być przyjęte, a co odrzucone. Zatem konieczny jest mistrz duchowy, będący
widoczną manifestacją Krsny, aby kierować bhaktą z ramienia Najwyższej Osoby
Boga.
Mistrz
duchowy nigdy nie może dać się ponieść zbytniemu nagromadzeniu bogactw czy
przyjęciu wielkiej liczby uczniów. To nigdy nie przydarzy się bona fide
mistrzowi duchowemu. Ale czasami, jeśli mistrz duchowy nie jest właściwie
autoryzowany i zostaje mistrzem duchowym jedynie z własnej woli, może on
stracić równowagę z powodu nagromadzenia bogactw i przyjęcia wielkiej liczby uczniów.
Osoba taka nie stoi wysoko w służbie oddania. Jeśli ktoś traci równowagę pod
wpływem takich osiągnięć, wówczas jego służba oddania zostaje osłabiona.
Dlatego należy ściśle trzymać się zasad sukcesji uczniów.
Osoba świadoma Krsny, będąc w naturalny sposób
oczyszczoną, nie ma potrzeby rozwijania jakiegokolwiek innego procesu
oczyszczającego myśli i czyny. Dzięki temu, że jest wysoce zaawansowana w
świadomości Krsny, już osiągnęła wszelkie dobre cechy i przestrzega zasad
przepisanych dla procesu yogi mistycznej. Bhaktowie automatycznie
praktykują takie zasady. Konkretnym przykładem jest cecha niestosowania
przemocy, która jest uważana za dobrą kwalifikację. Bhakta jest w naturalny
sposób łagodny i dlatego nie musi oddzielnie praktykować łagodności. Niektórzy
ludzie starają się oczyścić poprzez przyłączenie się do ruchu wegetariańskiego,
ale bhakta jest automatycznie wegetarianinem. Nie musi on czynić oddzielnych
praktyk w tym względzie ani przyłączać się do żadnego towarzystwa dla
wegetarian. Jest on automatycznie wegetarianinem.
Jest wiele innych przykładów na to, że
bhakta nie potrzebuje praktykować niczego poza świadomością Krsny.
Automatycznie rozwija on wszelkie dobre cechy półbogów. Ci, którzy
intencjonalnie praktykują wegetarianizm albo łagodność, mogą posiadać dobre
kwalifikacje według oceny materialnej, ale te kwalifikacje nie są
wystarczające, aby uczynić z nich bhaktów. Wegetarianin niekoniecznie jest
bhaktą, czy łagodną, niestosującą przemocy osobą. Ale bhakta jest automatycznie
zarówno wegetarianinem, jak i osobą łagodną. Zatem wniosek z tego jest taki, że
wegetarianizm czy łagodność nie jest przyczyną oddania.
W związku z tym w Skanda Puranie znajduje
się historia o myśliwym, który pod wpływem Narady Muniego przemienił się w
wielkiego bhaktę. Kiedy myśliwy został doskonałym bhaktą, nie był w stanie
zabić nawet mrówki. Tą wspaniałą przemianę myśliwego poprzez służbę oddania
zauważył Parvata Muni, przyjaciel Narady, i powiedział "Mój drogi myśliwy,
to, że nie jesteś w stanie zabić nawet mrówki, nie jest niczym zadziwiającym.
Każdy, kto rozwija postawę służby oddania, natychmiast manifestuje wszelkie
dobre cechy. Bhakta nigdy nie jest przyczyną niepokoju dla nikogo.”
Śrila
Rupa Gosvami potwierdza tutaj, że w osobie, która zaangażowała się w służbę
oddania, automatycznie manifestuje się oczyszczenie świadomości, oczyszczenie
czynności cielesnych, wyrzeczenie, spokój umysłu, itd.
Śrila Rupa Gosvami stwierdza,
że jest dziewięć różnych rodzajów służby oddania, które są wymieniane jaka
słuchanie, intonowanie, pamiętanie, służenie, czczenie Bóstwa w świątyni,
modlenie się, wypełnianie rozkazów, służenie Krsnie jako Jego przyjaciel i
poświęcenie wszystkiego dla Niego. Każdy z tych procesów jest tak potężny, że
jeśli ktoś praktykuje nawet jeden z nich, może niezawodnie osiągnąć pożądaną
doskonałość. Np., jeśli ktoś jest po prostu przywiązany do słuchania o Panu, a
ktoś inny jest przywiązany do intonowania chwał Pana, obie te osoby osiągną
upragniony cel w służbie oddania. Zostało to wyjaśnione w Caitanya-caritamrta.
Ktoś może spełniać jeden, dwa, trzy albo wszystkie te różne procesy służby
oddania, i ostatecznie osiągnie upragniony cel: utwierdzenie w służbie oddania.
Są konkretne przykłady tego, jak bhaktowie
spełniając jeden z tych procesów osiągnęli doskonałość. Król Pariksit osiągnął
pożądany cel życia jedynie poprzez słuchanie Śrimad-Bhagavatam. Śukadeva
Gosvami osiągnął upragniony cel jedynie poprzez recytowanie Śrimad-Bhagavatam.
Prahlada Maharaja osiągnął sukces w służbie oddania jedynie poprzez
bezustanne pamiętanie Pana. Laksmi, bogini fortuny, osiągnęła sukces poprzez
bezustanne masowanie lotosowych stóp Pana. Król Prthu osiągnął sukces poprzez
spełnianie kultu świątynnego. Akrura osiągnął sukces poprzez ofiarowanie
modlitw. Hanuman osiągnął sukces poprzez pełnienie osobistej służby dla Pana
Ramacandry. Arjuna osiągnął sukces dzięki temu, że był przyjacielem Krsny. Bali
Maharaja osiągnął sukces po prostu przez ofiarowanie Krsnie wszystkiego, co
posiadał.
Są
również przykłady bhaktów, którzy spełniali wszystkie te różne procesy razem. W
Dziewiątym Canto, czwartym rozdziale, wersetach 18, 19 i 20, Śrimad-Bhagavatam,
znajduje się zdanie o Maharaju Ambarisie, który przestrzegał wszystkich
procesów służby oddania. W wersetach tych Śukadeva Gosvami mówi, "Król
Ambarisa przede wszystkim skoncentrował swój umysł na lotosowych stopach Krsny,
a następnie zaangażował swoją mowę w opisywanie czynności i rozrywek Pana. Ręce
zaangażował w mycie świątyni Pana. Uszy zaangażował w słuchanie transcendentalnych
chwał Pana, a swoje oczy zaangażował w oglądanie pięknej formy Bóstwa w
świątyni. Swoje ciało zaangażował w obcowanie z czystymi bhaktami Pana. (Kiedy
prze- . bywa się w czyimś towarzystwie, to nieuniknione jest siedzenie razem,
wspólne jedzenie, itd.-w ten sposób niewątpliwie te obcujące ze sobą ciała
dotykają się nawzajem. Maharaja Ambarisa obcował jedynie z czystymi bhaktami, i
w ten sposób nie dopuszczał do tego, aby jego ciało było dotykane przez
kogokolwiek innego.) Swoje nozdrza zaangażował w wąchanie kwiatów i tulasi ofiarowanych
Krsnie, a język w smakowanie krsna-prasada (pożywienie przygotowane z
intencją ofiarowania go Panu, którego pozostałości przyjmują następnie
bhaktowie). Maharaja Ambarisa mógł ofiarowywać Krsnie wyśmienite prasada, ponieważ
był Królem i nie cierpiał na brak finansów. Zwykł ofiarowywać Krsnie
najbardziej królewskie dania, a następnie spożywał pozostałości jako krsna-prasada.
Nie było żadnych niedociągnięć w jego królewskim stylu, ponieważ miał
bardzo piękną świątynię, gdzie Bóstwo Pana było dekorowane kosztownymi
ornamentami, a ofiarowane pożywienie było wysokiej jakości. Więc wszystko było
osiągalne, a on sam był zawsze w pełni zaangażowany w świadomość Krsny."
Idea jest taka, że powinniśmy podążać śladami wielkich bhaktów. Jeśli nie
jesteśmy w stanie spełniać wszystkich różnych procesów służby oddania, musimy
postarać się spełniać przynajmniej jeden z nich, tak jak to zostało
zademonstrowane przez poprzednich acaryów. Jeśli jesteśmy zaangażowani w
spełnianie wszystkich procesów służby oddania, tak jak Maharaja Ambarisa,
wówczas każdy z tych procesów gwarantuje nam doskonałość służby oddania. Już z
pierwszym pełnym zaangażowaniem bhakta automatycznie zostaje uwolniony od
materialnych zanieczyszczeń, a wyzwolenie staje się jego sługą. Zostało to
potwierdzone przez Bilvamangalę Thakurę. Jeśli ktoś rozwija czyste oddanie dla
Pana, wówczas wyzwolenie będzie podążało za tym bhaktą jako jego sługa.
Śrila Rupa Gosvami mówi, że regulacyjne zasady służby oddania są czasami opisywane przez autorytety jako ścieżka służenia Panu z bogactwem.