Rozdział 13

Pięć potężnych form służby oddania

Śrila Rupa Gosvami oznajmił, że pięć rodzajów czynności służby oddania-mianowicie, rezydowanie w Mathurze, wielbienie Bóstwa Pana, recytowanie Śrimad-Bhagavatam, służenie bhakcie i intonowanie mantry Hare Krsna-posiadają tak wielką moc, że nawet małe przywiązanie do którejkolwiek z tych pięciu służb może wzbudzić ekstazę oddania nawet u neofity.

Śrila Rupa Gosvami napisał następujący werset odnośnie czczenia formy Pana, czyli Bóstwa: "Mój drogi przyjacielu, jeśli nadal masz jakiekolwiek pragnienie cieszenia się towarzystwem swoich przyjaciół w tym materialnym świecie, to nie patrz na tę postać Krsny, który stoi na brzegu Keśi-ghata (miejsce kąpieli we Vrndavanie). Jest On znany jako Govinda, a Jego oczy są bardzo czarujące. Gra On na Swoim flecie, a na głowie ma pawie pióro. I całe Jego ciało oświetlone jest światłem księżyca."

Znaczenie tego wersu jest takie, że jeśli ktoś przywiąże się do śri-murti, czyli Bóstwa Krsny, poprzez wielbienie Go w domu, to zapomni o swoich związkach tak zwanej przyjaźni, miłości i społeczeństwie. Dlatego obowiązkiem każdego gospodarza domu jest zainstalowanie Bóstwa Pana w domu i rozpoczęcie procesu wielbienia Go razem ze wszystkimi członkami swojej rodziny: To uchroni każdego od takich niepożądanych czynności jak chodzenie do klubów, kin i prywatek tanecznych, picia, palenia, itd. Wszystkie te nonsensy zostaną zapomniane, jeśli ktoś kładzie nacisk na czczenie Bóstw w domu.

Śrila Rupa Gosvami pisze dalej, "Mój drogi głupi przyjacielu, myślę, że słyszałeś już jakieś fragmenty tego pomyślnego Śrimad-Bhagavatam, które zniechęca do dążenia do rezultatów czynności karmicznych, rozwoju ekonomicznego i wyzwolenia. Myślę, że mogę mieć pewność, że wersy Dziesiątego Canto Śrimad-Bhagavatam opisujące rozrywki Pana stopniowo wejdą w twoje uszy i przenikną do twojego serca."

Na początku Śrimad-Bhagavatam jest powiedziane, że tego Bhagavatam nie można zrozumieć, dopóki ktoś nie jest w stanie odrzucić, niczym śmieci, korzystnych rezultatów rytualistycznych ceremonii, rozwoju ekonomicznego i pragnienia stania się jednym z Najwyższym (czyli zbawienia). Śrimad-Bhagavatam traktuje wyłącznie o służbie oddania. Rozrywki Pana, tak jak zostały one opisane w Canto Dziesiątym, może zrozumieć tylko osoba, która studiuje Śrimad-Bhagavatam w duchu wyrzeczenia. Innymi słowy, nie należy usiłować zrozumieć tematów Dziesiątego Canto, takich jak rasa-lila (taniec miłości), dopóki nie ma się spontanicznej atrakcji do Śrimad-Bhagavatam. Aby rozkoszować się Śrimad-Bhagavatam takim jakim ono jest, należy być usytuowanym w czystej służbie oddania.

W powyższych dwóch wersetach Śrila Rupy Gosvamiego znajdują się pewne metaforyczne analogie, które pośrednio potępiają materialistyczne związki społeczne, i takąż przyjaźń i miłość. Ludzie na ogół są przyciągani do społeczeństwa, przyjaźni i miłości, i robią różne starania i wysiłki, aby rozwinąć te materialne zanieczyszczenia. Ale ujrzenie śri-murti Radharani i Krsny oznacza zapomnienie takiego dążenia do materialnych związków. Śrila Rupa Gosvami skomponował ten werset w taki sposób, że pozornie chwali on materialną przyjaźń i miłość, a potępia odwiedzających śri-murti, czyli Govindę. Ta metaforyczna analogia jest skonstruowana w ten sposób, że rzeczy, które zdają się być chwalone, są potępione, a rzeczy, które powinny być potępione, są chwalone. Rzeczywiste znaczenie tego wersu jest takie, że jeśli ktoś w ogóle pragnie zapomnieć o nonsensownej materialnej przyjaźni, miłości i społeczeństwie, musi on ujrzeć formę Govindy.

Śrila Rupa Gosvami podobnie opisał transcendentalną naturę rozkoszowania się tematami dotyczącymi Krsny. Pewien bhakta kiedyś powiedział, "To zdumiewające, że od kiedy ujrzałem tę Osobę Boga, który został skąpany łzami moich oczu, moje ciało drży, i On sprawił to, że nie jestem dłużej w stanie wypełniać swoich materialnych obowiązków. Od kiedy Go ujrzałem, nie mogę pozostać spokojnie w domu. Pragnę odwiedzać Go zawsze." Znaczenie tego wersu jest takie, że skoro ktoś ma na tyle szczęścia, że skontaktuje się z czystym bhaktą, powinien natychmiast pragnąć słuchać o Krsnie, poznawać Krsnę, czyli, innymi słowy, stać się w pełni świadomym Krsny.

Podobnie, jest pewne zdanie o słuchaniu i intonowaniu maha-mantry: "Jest powiedziane, że święci są w stanie słyszeć wibracje strun viny w rękach Narady, który zawsze śpiewa chwały Pana Krsny. Teraz te wibracje weszły w moje uszy, i zawsze czuję obecność Najwyższej Osoby. Stopniowo uwalniam się od przywiązania do materialnych uciech."

Śrila Rupa Gosvami opisał również Mathura-mandala: "Pamiętam Pana stojącego na brzegu rzeki Yamuny, tak pięknego pomiędzy drzewami kadamba, gdzie wiele ptaków świergocze w ogrodach. Wrażenia te zawsze dają mi transcendentalną realizację piękna i szczęścia." Te uczucia do Mathura-mandali i Vrndavany opisane przez Śrila Rupę Gosvamiego, mogą być w rzeczywistości odczuwane nawet przez niewielbicieli. Miejsca znajdujące się w okręgu osiemdziesięciu czterech mil kwadratowych wokół Mathury są tak pięknie usytuowane na brzegach rzeki Yamuny, że każdy, kto się tam udaje, nigdy nie będzie pragnął powrotu do tego świata materialnego. Te zdania Śrila Rupy Gosvamiego są w rzeczywistości zrealizowanymi opisami Mathury i Vrndavany. Wszystkie ich cechy świadczą o tym, że Mathura i Vrndavana są usytuowane transcendentalnie. W przeciwnym razie nie bylibyśmy w stanie rozbudzać naszych transcendentalnych sentymentów w tych miejscach. Takie transcendentalne uczucia powstają natychmiast i niezawodnie tuż po przybyciu do Mathury czy Vrndavany.

Czasami może się wydawać, że te zdania o służbie oddania wyolbrzymiają jej rezultaty, ale w rzeczywistości nie ma w nich żadnej przesady. Niektórzy bhaktowie, jak dowodzą tego pisma objawione, osiągnęli natychmiastowe rezultaty przez takie towarzystwo, chociaż nie jest to możliwe dla wszystkich. Np., Kumarowie natychmiast zostali bhaktami jedynie poprzez powąchanie kadzidła w świątyni. Bilvamangala Thakura jedynie po usłyszeniu o Krsnie natychmiast porzucił swoją piękną przyjaciółkę, i wyruszył do Mathury i Vrndavany, gdzie został doskonałym Vaisnavą. Więc w zdaniach tych nie ma przesady, ani też nie są one zmyślonymi historiami. Są one rzeczywistymi faktami, ale są one prawdziwe dla pewnych bhaktów, niekoniecznie odnoszą się do wszystkich. Opisy te, nawet jeśli uważane są za przesadne, muszą być. przyjmowane takimi jakimi są, aby odwrócić naszą uwagę od przemijającego piękna materialnego i skierować ją ku wiecznemu pięknu świadomości Krsny. A dla osoby, która już jest w kontakcie ze świadomością Krsny, opisane rezultaty nie są czymś niezwykłym.

Niektórzy uczeni argumentują, że jedynie przez przestrzeganie zasad varny i aśramy można stopniowo wznieść się do doskonałości osiąganej przez praktykę służby oddania, ale argumentu tego nie akceptują wielkie autorytety. Pan Caitanya również potępił tę ideę, kiedy rozmawiał z Ramanandą Rayem o stopniowym rozwoju służby oddania. Odrzucił on ideę varnaśrama-dharmy, tak jak została ona przedstawiona przez Ramanandę Rayę. Powiedział On, że postęp w varnie i aśramie jest jedynie czymś zewnętrznym. Jest jednak wyższa zasada. W Bhagavad-gicie Pan również mówi, że należy porzucić wszelkie zasady postępu i przyjąć jedynie metody świadomości Krsny. To pomoże nam osiągnąć najwyższą doskonałość życia.

W Jedenastym Canto, dwudziestym rozdziale, 9 wersecie Śrimad-Bhagavatam , Sam Pan mówi, "Przepisanych obowiązków varny i aśramy należy przestrzegać tak długo, dopóki nie rozwinie się spontanicznego przywiązania do słuchania o Moich rozrywkach i czynnościach." Innymi słowy, przepisane formy varny i aśramy są rytualistycznymi ceremoniami religijnymi, których celem jest rozwój ekonomiczny, zadowalanie zmysłów albo zbawienie. Wszystkie te rzeczy są polecane dla osób, które nie rozwinęły świadomości Krsny. W rzeczywistości pisma święte zalecają wszelkie takie czynności jedynie po to, aby doprowadzić nas do punktu świadomości Krsny. Ale ten, kto już rozwinął spontaniczne przywiązanie do Krsny, nie musi spełniać tych obowiązków przepisanych w pismach.