Dalsze aspekty transcendentalnej
służby
Według
Śrila Rupy Gosvamiego, za pismo święte jest uważana każda książka, która
oświeca w dziedzinie czynienia postępu w służbie oddania. Według definicji
Śrila Madhvacaryi, nazwa pisma objawione odnosi się do książek takich
jak Ramayana, Mahabharata, Purany, Upanisady, Vedanta - i każdej
innej literatury, której treść jest zgodna z tymi objawionymi pismami.
W Skanda Puranie znajduje się takie
stwierdzenie: "Osoba, która jest bezustannie zajęta czytaniem literatury
głoszącej Vaisnava kult służby oddania, jest zawsze sławiona w ludzkim
społeczeństwie, i z pewnością Pan Krsna jest z niej zadowolony. Osoba, która
troskliwie trzyma taką literaturę w domu, ofiarowując jej wyrazy szacunku,
uwalnia się od wszelkich grzesznych reakcji i ostatecznie jest czczona przez
półbogów."
Również
powiedziano do Narady Muniego, "Mój drogi Narado, w domu osoby, która
pisze literaturę Vaisnava i trzyma taką literaturę u siebie, zawsze rezyduje
Pan Narayana."
W Śrimad-Bhagavatam, w Dwunastym Canto, trzynastym rozdziale, wersecie 15, jest powiedziane, "Śrimad-Bhagavatam jest esencją całej filozofii Vedanty. Kto w jakiś sposób przywiązał się do czytania Śrimad-Bhagavatam, nie może mieć już więcej upodobania do czytania innej literatury. Innymi słowy, osoba, która zasmakowała w transcendentalnym szczęściu Śrimad-Bhagavatam, nie może być usatysfakcjonowana żadną pospolitą literaturą."
W
Varaha Puranie znajduje się zdanie chwalące dzielnice mieszkalne Mathury.
Pan Varaha mówi mieszkańcom Ziemi, "Każdy, kto jest przyciągany do miejsc
innych niż Mathura, z pewnością pozostanie pod wpływem energii
iluzorycznej." Brahmanda Purana stwierdza, że wszelkie rezultaty
podróżowania do wszystkich miejsc pielgrzymek wewnątrz trzech światów mogą
zostać osiągnięte jedynie poprzez dotknięcie świętej ziemi Mathury. W wielu śastrach
(pismach) jest powiedziane, że jedynie poprzez słuchanie, pamiętanie,
sławienie, pragnienie, ujrzenie czy dotykanie ziemi Mathury, można osiągnąć
spełnienie wszystkich pragnień.
W
Padma Puranie znajduje się pewne zdanie sławiące służbę dla Vaisnavów,
czyli bhaktów. W piśmie tym Pan Śiva mówi Parvati, "Moja droga Parvati, są
różne metody oddawania czci, i spośród wszystkich takich metod za najwyższą
uważane jest wielbienie Najwyższej Osoby. Ale nawet wyższym od kultu Pana jest
wielbienie bhaktów Pana."
Podobne zdanie znajduje się w Trzecim
Canto, siódmym rozdziale, 19 wersecie Śrimad-Bhagavatam: "Pragnę
zostać szczerym sługą bhaktów, ponieważ poprzez służenie im można osiągnąć
czystą służbę oddania dla lotosowych stóp Pana. Służba dla bhaktów zmniejsza
wszelkie niedole warunków materialnych i rozwija w nas głębokie miłosne oddanie
dla Najwyższej Osoby Boga."
Podobne oznajmienie znajduje się też w
Skanda Puranie: "Osoby, których ciała dekorowane są znakami tilaka,
symbolizującymi konchę, czakrę, buławę i lotos, które na swoich głowach
zawsze trzymają liście tulasi i których ciała dekorowane są gopi-candana
- nawet widziane raz, mogą pomóc patrzącej na nie osobie wyzwolić się od
wszelkich grzechów."
Podobne zdanie znajduje się w Pierwszym
Canto, dziewiętnastym rozdziale, 33 wersecie Śrimad-Bhagavatam: "Nie
ma wątpliwości co do tego, że osoba, która odwiedziła bhaktę, dotknęła jego
stóp albo ofiarowała mu miejsce do siedzenia, zostanie wyzwolona od wszelkich
reakcji swoich grzesznych czynów. Nawet przez pamiętanie czynów takiego
Vaisnavy można oczyścić siebie i całą swoją rodzinę. A co dopiero mówić o
pełnieniu bezpośredniej służby dla niego?"
W Adi Puranie znajduje się
następujące oznajmienie Samego Pana Krsny, zwracającego się do Arjuny:
"Mój drogi Partho, ten, kto podaje się za Mojego bhaktę, nie jest nim.
Jedynie ta osoba, która uważa się za bhaktę Mojego bhakty, jest rzeczywiście
Moim wielbicielem." Nikt nie może bezpośrednio zbliżyć się do Najwyższej
Osoby Boga. Należy zbliżać się do Niego poprzez Jego czystych bhaktów. Dlatego
w tym systemie Vaisnava pierwszym obowiązkiem jest przyjęcie na mistrza
duchowego bhakty i pełnienie dla niego służby oddania.
Śrila
Rupa Gosvami zapewnia, że wszystkie cytaty podane w Bhakti-rasamrta-sindhu i
pochodzące z różnych pism, zostały zaakceptowane przez wielkich acaryów i
bhaktów Pana.
W
Padma Puranie znajduje się oznajmienie, że obrzędy ku czci Pana należy
spełniać odpowiednio do swoich możliwości finansowych. Każdy bezwzględnie
powinien przestrzegać różnych świąt i ceremonii ku czci Pana.
Jedna z
najważniejszych ceremonii jest nazywana Urja-vrata. Urja-vrata jest obchodzona
w miesiącu Karttika (październik-listopad). W miesiącach tych w świątyniach,
szczególnie we Vrndavanie, obowiązuje szczególny program czczenia Pana w Jego
formie Damodara. "Damodara" odnosi się do Krsny związanego sznurem
przez matkę Yaśodę. Jest powiedziane, że tak jak Pan Damodara jest bardzo drogi
Swoim bhaktom, tak również drogie im są miesiące znane jako Damodara albo
Karttika.
Szczególnie poleca się, aby służbę oddania
podczas Urja-vrata w miesiącu Karttika pełnić w Mathurze. System ten nadal jest
przestrzegany przez wielu bhaktów. W tym okresie udają się oni do Mathury albo
Vrndavany i pozostają tam podczas miesiąca Karttika, aby pełnić służbę oddania.
W
Padma Puranie jest powiedziane, "Pan może ofiarować Swojemu bhakcie
wyzwolenie albo szczęście materialne, ale kiedy taki bhakta spełnia jakąś
służbę oddania, szczególnie w Mathurze podczas miesiąca Karttika, wówczas
pragnie on jedynie osiągnięcia czystej służby oddania dla Pana." Znaczenie
tego jest takie, że Pan nie ofiarowuje służby oddania zwykłym osobom, które nie
są poważne w stosunku do niej. Ale nawet takie niepoważne osoby, które w
miesiącu Karttika pełnią służbę oddania zgodnie z zasadami, w okręgu. Mathury w
Indiach, z łatwością są nagradzane osobistą służbą dla Pana.
W
Bhavisya Puranie znajduje się zdanie o przestrzeganiu różnych świąt
sławiących pojawienie się (narodziny) i inne transcendentalne czyny Pana. Jest
tam powiedziane, "Mój drogi Panie Janardano (Krsno), proszę powiedz mi,
kiedy przypada ten dzień, w którym narodziłeś się z matki Devaki. Jeśli
łaskawie poinformujesz nas o tym, będziemy obchodzili to święto bardzo
uroczyście. O zabójco Keśi, jesteśmy duszami w stu procentach podporządkowanymi
Twoim lotosowym stopom, i pragniemy jedynie zadowolić Cię naszymi
ceremoniami."
To
zdanie z Bhavisya Purany jest dowodem na to, że poprzez przestrzeganie
różnych ceremonii ku czci Pana, z pewnością zadowoli się Pana.
W
Adi Puranie jest powiedziane, "Osoba, która bezustannie intonuje
święte imię i która czuje transcendentalną przyjemność, kiedy jest zaangażowana
w służbę dla Pana, z pewnością zostanie nagrodzona służbą oddania i nigdy nie
otrzyma jedynie mukti (wyzwolenia)."
Mukti oznacza wyzwolenie od materialnych zanieczyszczeń. Kiedy ktoś jest wyzwolony, nie musi rodzić się ponownie w tym materialnym świecie. Impersonaliści pragną połączyć się z egzystencją duchową, zakończyć swoją indywidualną egzystencję. Ale według Śrimad-Bhagavatam, mukti jest jedynie początkiem na drodze do osiągnięcia swojej normalnej pozycji. Normalną pozycją każdej żywej istoty jest bycie zaangażowanym w służbę oddania dla Pana. Z oznajmienia Adi Purany wynika, że bhakta jest usatysfakcjonowany jedynie z bycia zaangażowanym w służbę oddania. Nie pragnie on żadnego wyzwolenia z materialnego uwarunkowanego życia. Innymi słowy, każdy kto jest zaangażowany w służbę oddania, nie jest już dłużej w materialnych warunkach życia, chociaż pozornie może się tak wydawać.
Śrimad-Bhagavatam jest
drzewem pragnień mądrości wedyjskiej. Veda oznacza "ogół wiedzy.
"W Śrimad-Bhagavatam została w doskonały sposób
zaprezentowana wszelka wiedza, która jest konieczna w ludzkim społeczeństwie. W
pismach wedyjskich są różne działy wiedzy, łącznie z socjologią, polityką,
medycyną i sztuką militarną. Wszystkie te i inne dziedziny wiedzy zostały w
doskonały sposób opisane w Vedach. Jeśli natomiast chodzi o wiedzę
duchową, to również jest ona tam w doskonały sposób opisana, a
Śrimad-Bhagavatam jest uważane za dojrzały owoc tego spełniającego
pragnienia drzewa Ved. Drzewo honoruje się za produkcję owoców. Np.,
mango uważane jest za bardzo wartościowe drzewo, ponieważ produkuje owoc mango,
uważany za króla owoców: Kiedy owoc mango dojrzewa, jest to największym darem
tego drzewa, i podobnie Śrimad-Bhagavatam jest uważane za dojrzały owoc
drzewa wedyjskiego. I tak jak dojrzały owoc staje się bardziej smakowity kiedy
zostanie najpierw dziobnięty przez papugę, czyli śuka, tak
Śrimad-Bhagavatam stało się bardziej wyśmienite, kiedy zostało objawione
poprzez transcendentalne usta Śukadevy Gosvamiego.
Śrimad-Bhagavatam powinno być otrzymywane w nieprzerwanej sukcesji
uczniów. Kiedy dojrzały owoc jest podawany z wierzchołka drzewa na ziemię
systemem z ręki do ręki, wówczas owoc ten nie ulega zniszczeniu. Również Śrimad-Bhagavatam,
kiedy jest otrzymywane w systemie parampara, czyli sukcesji uczniów,
podobnie pozostaje niezmienione. W Bhagavad-gicie jest powiedziane, że
sukcesja uczniów, czyli parampara, jest sposobem otrzymywania
transcendentalnej wiedzy. Taka wiedza musi być przekazywana poprzez sukcesję
uczniów, poprzez autoryzowane osoby, które znają prawdziwy cel śastr.
Śri Caitanya Mahaprabhu polecał, aby
Śrimad-Bhagavatam przyjmować z ust samozrealizowanej osoby nazywanej bhagavatam.
Bhagavata oznacza "w związku z Osobą Boga (Bhagavanem)." Więc bhagavatam
jest czasami nazywany bhakta, i Bhagavatam jest też książka, która
jest w związku ze służbą oddania dla Najwyższej Osoby Boga. Pan Caitanya
Mahaprabhu polecał, aby instrukcje przyjmować od osoby Bhagavatam, a
wówczas będzie można rozkoszować się prawdziwym smakiem Śrimad-Bhagavatam.
Śrimad-Bhagavatam rozkoszują się nawet osoby wyzwolone. Śukadeva Gosvami
zauważył, że chociaż był wyzwolonym już w łonie swojej matki, to dopiero po
zasmakowaniu w Śrimad-Bhagavatam został wielkim bhaktą. Wobec tego, ten
kto pragnie awansu w świadomości Krsny, powinien poznawać znaczenie Śrimad-Bhagavatam
poprzez dyskusje autoryzowanych bhaktów.
W Śrimad-Bhagavatam, w Drugim Canto, pierwszym rozdziale, wersecie 9, Śukadeva Gosvami zauważa, że chociaż był bardzo przyciągany przez bezosobowego Brahmana, to usłyszawszy o transcendentalnych rozrywkach Najwyższej Osoby Boga z ust swojego ojca, Vyasadevy, został bardziej zauroczony Śrimad-Bhagavatam. Oznacza to, że Vyasadeva był również samozrealizowaną duszą, i jego dojrzały przekaz transcendentalnej wiedzy bezpośrednio do Śukadevy Gosvamiego przebiegał w wyżej wspomniany sposób.
Znaczenie dyskutowania Śrimad-Bhagavatam w towarzystwie czystych
bhaktów zostało wyjaśnione przez Śaunakę Muniego podczas spotkania w
Naimisaranya, w obecności Suty Gosvamiego. Suta Gosvami zapewnił, że jeśli ktoś
ma na tyle szczęścia, aby chociaż przez moment obcować z czystym bhaktą Pana,
to ten szczególny moment jest tak wartościowy, że nie mogą równać się z nim te
pobożne czynności, które mogą promować daną osobę na planety niebiańskie, czy
dać wyzwolenie z nieszczęść materialnych. Innymi słowy, ci, którzy są
przywiązani do Śrimad-Bhagavatam, nie dbają o żaden rodzaj korzyści
płynący z promocji do królestw wyższego systemu planetarnego, ani też o
wyzwolenie, o którym marzą impersonaliści. Zatem obcowanie z czystymi bhaktami
jest tak transcendentalnie wartościowe, że nie może się z nim równać żaden
rodzaj materialnego szczęścia.
W Hari-bhakti-sudhodaya znajduje się konwersacja pomiędzy Prahladem Maharajem i jego ojcem, Hiranyakaśipu, w której Hiranyakaśipu zwraca się do Prahlada w ten sposób: "Mój drogi synu, towarzystwo, to bardzo ważna rzecz. Działa ono jak kryształ górski, odzwierciedlając wszystko, cokolwiek się przed nim położy." Podobnie, jeśli obcujemy z podobnymi kwiatom bhaktami Pana, i jeśli nasze serca są kryształowo czyste, z pewnością skutek będzie ten sam. Inny przykład, który można podać w związku z tym jest taki, że jeśli mężczyzna nie jest impotentem, a kobieta jest zdrowa, wówczas rezultatem ich związku seksualnego będzie poczęcie dziecka. W ten sam sposób, jeśli otrzymujący wiedzę duchową i jej przekaziciel są szczerzy i bona fide, wówczas rezultaty będą dobre.
Wers 11
pierwszego rozdziału Drugiego Canto Śrimad-Bhagavatam, w następujący
sposób podkreśla znaczenie intonowania Hare Krsna, Hare Krsna,
Krsna Krsna, Hare Hare; Hare Rama, Hare Rama, Rama Rama, Hare Hare.
Śukadeva Gosvami mówi Maharajowi Pariksitowi: "Drogi Królu, jeśli ktoś
jest spontanicznie przywiązany do intonowania maha-mantry Hare Krsna,
oznacza to, że osiągnął on najwyższy stan doskonałości." Szczególnie jest
tam wspomniane, że karmici, którzy pragną owoców swojego działania, jnani,
którzy pragną stać się jednym z Najwyższą Osobą, i yogini, którzy
starają się o doskonałości mistyczne, mogą osiągnąć rezultaty wszelkich stanów
doskonałości jedynie przez intonowanie maha-mantry. Śukadeva używa słowa
nirnitam, które oznacza "to już zostało zadecydowane." Był on
duszą wyzwoloną, a zatem nie mógł przyjąć niczego, co nie byłoby rzeczą
ostateczną. Więc Śukadeva Gosvami szczególnie podkreśla, że to zostało już
postanowione, zatem kto doszedł do etapu intonowania mantry Hare Krsna z
determinacją i wytrwałością, musi być uważany za osobę, która już przeszła
przez okres czynności karmicznych, spekulacji umysłowej i yogi mistycznej.
W Adi Puranie Krsna stwierdza tę
samą rzecz. Zwracając się do Arjuny, mówi On: "Każdy, kto intonuje Moje
transcendentalne imię, zawsze obcuje ze Mną. I mogę powiedzieć ci szczerze, że
dla takiego bhakty staję się łatwo osiągalny."
W Padma Puranie jest również
powiedziane, "Intonowanie mantry Hare Krsna pojawia się na ustach
tylko tej osoby, która przez wiele, wiele żywotów czciła Vasudevę." W tej Padma
Puranie jest dalej powiedziane, "Nie ma różnicy pomiędzy świętym
imieniem Pana, a Samym Panem. Wskutek tego święte imię Pana jest równie
doskonałe w swojej pełni, czystości i wieczności, tak jak Sam Pan. Święte imię
nie jest materialną wibracją dźwiękową, jak również wolne jest od wszelkich
materialnych zanieczyszczeń." Dlatego intonowania świętego imienia nie
może spełniać bez obraz ta osoba, której nie udało się oczyścić swoich zmysłów.
Innymi słowy, święte imiona maha-mantry Hare Krsna nie mogą być
właściwie intonowane przez zmysły materialistyczne. Ale przez przyjęcie tego
procesu mantrowania otrzymuje się szansę rzeczywistego oczyszczenia się, i w
ten sposób wkrótce można mantrować bez popełniania obraz.
Caitanya Mahaprabhu polecał, aby każdy intonował mantrę Hare Krsna po prostu po to, aby oczyścić swoje serce z nagromadzonego tam brudu. I kiedy ten brud zostanie usunięty, wówczas można naprawdę zrozumieć wagę świętego imienia. Żadnego transcendentalnego rezultatu z intonowania mantry Hare Krsna nie mogą jednak osiągnąć te osoby, które nie zamierzają pozbyć się tego brudu ze swoich serc, ale chcą, aby ten stan pozostał bez zmian. Zatem powinno się pragnąć rozwinąć postawę służenia Panu, ponieważ to pomaga mantrować bez popełniania obraz. Pod kierunkiem mistrza duchowego uczeń jest szkolony, w jaki sposób pełnić służbę i jednocześnie intonować mantrę Hare Krsna. Skoro tylko ktoś rozwija spontaniczną chęć służenia, wówczas natychmiast może zrozumieć transcendentalną naturę świętego imienia maha-mantry.
W
Padma Puranie znajduje się oznajmienie o znaczeniu zamieszkania w takich
świętych miejscach jak Mathura czy Dvaraka. Jest tam powiedziane,
"Odwiedzanie różnych świętych miejsc pielgrzymek oznacza wyzwolenie się z
niewoli materialnej. To wyzwolenie nie jest jednakże najwyższym stanem
doskonałości. Po osiągnięciu tego wyzwolonego stanu należy zaangażować się w
służbę oddania dla Pana. Po osiągnięciu stanu brahma-bhuta (wyzwolenia),
można wznieść się wyżej, do zaangażowania w służbę oddania. To osiągnięcie
transcendentalnej służby miłości dla Pana jest celem życia. I może być ono
osiągnięte z łatwością przez tego, który żyje w Mathura-mandala nawet przez
parę sekund."
Dalej jest powiedziane, "Któraż osoba nie zgodziłaby się czcić ziemi Mathury? Mathura może spełnić wszelkie pragnienia i ambicje osoby pracującej dla korzyści i osoby pragnącej zbawienia, której dążeniem jest stać się jednym z Najwyższym Brahmanem. A z pewnością Mathura spełni pragnienia bhaktów, którzy jedynie pożądają zaangażowania w służbie oddania dla Pana." W literaturze wedyjskiej jest również powiedziane, "Jakże wspaniałe jest to, że po prostu przez rezydowanie w Mathurze nawet przez jeden dzień, można osiągnąć transcendentalną miłość dla Najwyższej Osoby Boga! Ta ziemia Mathury musi być bardziej chwalebna niż Vaikuntha-dhama, królestwo Boga!"