Rozdział 12

Dalsze aspekty transcendentalnej służby

Słuchanie pism objawionych

   Według Śrila Rupy Gosvamiego, za pismo święte jest uważana każda książka, która oświeca w dziedzinie czynienia postępu w służbie oddania. Według definicji Śrila Madhvacaryi, nazwa pisma objawione odnosi się do książek takich jak Ramayana, Mahabharata, Purany, Upanisady, Vedanta - i każdej innej literatury, której treść jest zgodna z tymi objawionymi pismami.

   W Skanda Puranie znajduje się takie stwierdzenie: "Osoba, która jest bezustannie zajęta czytaniem literatury głoszącej Vaisnava kult służby oddania, jest zawsze sławiona w ludzkim społeczeństwie, i z pewnością Pan Krsna jest z niej zadowolony. Osoba, która troskliwie trzyma taką literaturę w domu, ofiarowując jej wyrazy szacunku, uwalnia się od wszelkich grzesznych reakcji i ostatecznie jest czczona przez półbogów."

Również powiedziano do Narady Muniego, "Mój drogi Narado, w domu osoby, która pisze literaturę Vaisnava i trzyma taką literaturę u siebie, zawsze rezyduje Pan Narayana."

   W Śrimad-Bhagavatam, w Dwunastym Canto, trzynastym rozdziale, wersecie 15, jest powiedziane, "Śrimad-Bhagavatam jest esencją całej filozofii Vedanty. Kto w jakiś sposób przywiązał się do czytania Śrimad-Bhagavatam, nie może mieć już więcej upodobania do czytania innej literatury. Innymi słowy, osoba, która zasmakowała w transcendentalnym szczęściu Śrimad-Bhagavatam, nie może być usatysfakcjonowana żadną pospolitą literaturą."

Zamieszkanie w Mathurze

   W Varaha Puranie znajduje się zdanie chwalące dzielnice mieszkalne Mathury. Pan Varaha mówi mieszkańcom Ziemi, "Każdy, kto jest przyciągany do miejsc innych niż Mathura, z pewnością pozostanie pod wpływem energii iluzorycznej." Brahmanda Purana stwierdza, że wszelkie rezultaty podróżowania do wszystkich miejsc pielgrzymek wewnątrz trzech światów mogą zostać osiągnięte jedynie poprzez dotknięcie świętej ziemi Mathury. W wielu śastrach (pismach) jest powiedziane, że jedynie poprzez słuchanie, pamiętanie, sławienie, pragnienie, ujrzenie czy dotykanie ziemi Mathury, można osiągnąć spełnienie wszystkich pragnień.

Pełnienie służby dla bhaktów

   W Padma Puranie znajduje się pewne zdanie sławiące służbę dla Vaisnavów, czyli bhaktów. W piśmie tym Pan Śiva mówi Parvati, "Moja droga Parvati, są różne metody oddawania czci, i spośród wszystkich takich metod za najwyższą uważane jest wielbienie Najwyższej Osoby. Ale nawet wyższym od kultu Pana jest wielbienie bhaktów Pana."

   Podobne zdanie znajduje się w Trzecim Canto, siódmym rozdziale, 19 wersecie Śrimad-Bhagavatam: "Pragnę zostać szczerym sługą bhaktów, ponieważ poprzez służenie im można osiągnąć czystą służbę oddania dla lotosowych stóp Pana. Służba dla bhaktów zmniejsza wszelkie niedole warunków materialnych i rozwija w nas głębokie miłosne oddanie dla Najwyższej Osoby Boga."

   Podobne oznajmienie znajduje się też w Skanda Puranie: "Osoby, których ciała dekorowane są znakami tilaka, symbolizującymi konchę, czakrę, buławę i lotos, które na swoich głowach zawsze trzymają liście tulasi i których ciała dekorowane są gopi-candana - nawet widziane raz, mogą pomóc patrzącej na nie osobie wyzwolić się od wszelkich grzechów."

   Podobne zdanie znajduje się w Pierwszym Canto, dziewiętnastym rozdziale, 33 wersecie Śrimad-Bhagavatam: "Nie ma wątpliwości co do tego, że osoba, która odwiedziła bhaktę, dotknęła jego stóp albo ofiarowała mu miejsce do siedzenia, zostanie wyzwolona od wszelkich reakcji swoich grzesznych czynów. Nawet przez pamiętanie czynów takiego Vaisnavy można oczyścić siebie i całą swoją rodzinę. A co dopiero mówić o pełnieniu bezpośredniej służby dla niego?"

   W Adi Puranie znajduje się następujące oznajmienie Samego Pana Krsny, zwracającego się do Arjuny: "Mój drogi Partho, ten, kto podaje się za Mojego bhaktę, nie jest nim. Jedynie ta osoba, która uważa się za bhaktę Mojego bhakty, jest rzeczywiście Moim wielbicielem." Nikt nie może bezpośrednio zbliżyć się do Najwyższej Osoby Boga. Należy zbliżać się do Niego poprzez Jego czystych bhaktów. Dlatego w tym systemie Vaisnava pierwszym obowiązkiem jest przyjęcie na mistrza duchowego bhakty i pełnienie dla niego służby oddania.

   Śrila Rupa Gosvami zapewnia, że wszystkie cytaty podane w Bhakti-rasamrta-sindhu i pochodzące z różnych pism, zostały zaakceptowane przez wielkich acaryów i bhaktów Pana.

*Służenie Panu odpowiednio do swojej pozycji

   W Padma Puranie znajduje się oznajmienie, że obrzędy ku czci Pana należy spełniać odpowiednio do swoich możliwości finansowych. Każdy bezwzględnie powinien przestrzegać różnych świąt i ceremonii ku czci Pana.

Pełnienie służby oddania w Karttika

   Jedna z najważniejszych ceremonii jest nazywana Urja-vrata. Urja-vrata jest obchodzona w miesiącu Karttika (październik-listopad). W miesiącach tych w świątyniach, szczególnie we Vrndavanie, obowiązuje szczególny program czczenia Pana w Jego formie Damodara. "Damodara" odnosi się do Krsny związanego sznurem przez matkę Yaśodę. Jest powiedziane, że tak jak Pan Damodara jest bardzo drogi Swoim bhaktom, tak również drogie im są miesiące znane jako Damodara albo Karttika.

   Szczególnie poleca się, aby służbę oddania podczas Urja-vrata w miesiącu Karttika pełnić w Mathurze. System ten nadal jest przestrzegany przez wielu bhaktów. W tym okresie udają się oni do Mathury albo Vrndavany i pozostają tam podczas miesiąca Karttika, aby pełnić służbę oddania.

   W Padma Puranie jest powiedziane, "Pan może ofiarować Swojemu bhakcie wyzwolenie albo szczęście materialne, ale kiedy taki bhakta spełnia jakąś służbę oddania, szczególnie w Mathurze podczas miesiąca Karttika, wówczas pragnie on jedynie osiągnięcia czystej służby oddania dla Pana." Znaczenie tego jest takie, że Pan nie ofiarowuje służby oddania zwykłym osobom, które nie są poważne w stosunku do niej. Ale nawet takie niepoważne osoby, które w miesiącu Karttika pełnią służbę oddania zgodnie z zasadami, w okręgu. Mathury w Indiach, z łatwością są nagradzane osobistą służbą dla Pana.

Urządzanie festiwali sławiących czyny Pana

   W Bhavisya Puranie znajduje się zdanie o przestrzeganiu różnych świąt sławiących pojawienie się (narodziny) i inne transcendentalne czyny Pana. Jest tam powiedziane, "Mój drogi Panie Janardano (Krsno), proszę powiedz mi, kiedy przypada ten dzień, w którym narodziłeś się z matki Devaki. Jeśli łaskawie poinformujesz nas o tym, będziemy obchodzili to święto bardzo uroczyście. O zabójco Keśi, jesteśmy duszami w stu procentach podporządkowanymi Twoim lotosowym stopom, i pragniemy jedynie zadowolić Cię naszymi ceremoniami."

   To zdanie z Bhavisya Purany jest dowodem na to, że poprzez przestrzeganie różnych ceremonii ku czci Pana, z pewnością zadowoli się Pana.

Służenie Bóstwu z wielkim oddaniem

   W Adi Puranie jest powiedziane, "Osoba, która bezustannie intonuje święte imię i która czuje transcendentalną przyjemność, kiedy jest zaangażowana w służbę dla Pana, z pewnością zostanie nagrodzona służbą oddania i nigdy nie otrzyma jedynie mukti (wyzwolenia)."

   Mukti oznacza wyzwolenie od materialnych zanieczyszczeń. Kiedy ktoś jest wyzwolony, nie musi rodzić się ponownie w tym materialnym świecie. Impersonaliści pragną połączyć się z egzystencją duchową, zakończyć swoją indywidualną egzystencję. Ale według Śrimad-Bhagavatam, mukti jest jedynie początkiem na drodze do osiągnięcia swojej normalnej pozycji. Normalną pozycją każdej żywej istoty jest bycie zaangażowanym w służbę oddania dla Pana. Z oznajmienia Adi Purany wynika, że bhakta jest usatysfakcjonowany jedynie z bycia zaangażowanym w służbę oddania. Nie pragnie on żadnego wyzwolenia z materialnego uwarunkowanego życia. Innymi słowy, każdy kto jest zaangażowany w służbę oddania, nie jest już dłużej w materialnych warunkach życia, chociaż pozornie może się tak wydawać.

Recytowanie Śrimad-Bhagavatam pomiędzy bhaktami

   Śrimad-Bhagavatam jest drzewem pragnień mądrości wedyjskiej. Veda oznacza "ogół wiedzy. "W Śrimad-Bhagavatam została w doskonały sposób zaprezentowana wszelka wiedza, która jest konieczna w ludzkim społeczeństwie. W pismach wedyjskich są różne działy wiedzy, łącznie z socjologią, polityką, medycyną i sztuką militarną. Wszystkie te i inne dziedziny wiedzy zostały w doskonały sposób opisane w Vedach. Jeśli natomiast chodzi o wiedzę duchową, to również jest ona tam w doskonały sposób opisana, a Śrimad-Bhagavatam jest uważane za dojrzały owoc tego spełniającego pragnienia drzewa Ved. Drzewo honoruje się za produkcję owoców. Np., mango uważane jest za bardzo wartościowe drzewo, ponieważ produkuje owoc mango, uważany za króla owoców: Kiedy owoc mango dojrzewa, jest to największym darem tego drzewa, i podobnie Śrimad-Bhagavatam jest uważane za dojrzały owoc drzewa wedyjskiego. I tak jak dojrzały owoc staje się bardziej smakowity kiedy zostanie najpierw dziobnięty przez papugę, czyli śuka, tak Śrimad-Bhagavatam stało się bardziej wyśmienite, kiedy zostało objawione poprzez transcendentalne usta Śukadevy Gosvamiego.

   Śrimad-Bhagavatam powinno być otrzymywane w nieprzerwanej sukcesji uczniów. Kiedy dojrzały owoc jest podawany z wierzchołka drzewa na ziemię systemem z ręki do ręki, wówczas owoc ten nie ulega zniszczeniu. Również Śrimad-Bhagavatam, kiedy jest otrzymywane w systemie parampara, czyli sukcesji uczniów, podobnie pozostaje niezmienione. W Bhagavad-gicie jest powiedziane, że sukcesja uczniów, czyli parampara, jest sposobem otrzymywania transcendentalnej wiedzy. Taka wiedza musi być przekazywana poprzez sukcesję uczniów, poprzez autoryzowane osoby, które znają prawdziwy cel śastr.

   Śri Caitanya Mahaprabhu polecał, aby Śrimad-Bhagavatam przyjmować z ust samozrealizowanej osoby nazywanej bhagavatam. Bhagavata oznacza "w związku z Osobą Boga (Bhagavanem)." Więc bhagavatam jest czasami nazywany bhakta, i Bhagavatam jest też książka, która jest w związku ze służbą oddania dla Najwyższej Osoby Boga. Pan Caitanya Mahaprabhu polecał, aby instrukcje przyjmować od osoby Bhagavatam, a wówczas będzie można rozkoszować się prawdziwym smakiem Śrimad-Bhagavatam. Śrimad-Bhagavatam rozkoszują się nawet osoby wyzwolone. Śukadeva Gosvami zauważył, że chociaż był wyzwolonym już w łonie swojej matki, to dopiero po zasmakowaniu w Śrimad-Bhagavatam został wielkim bhaktą. Wobec tego, ten kto pragnie awansu w świadomości Krsny, powinien poznawać znaczenie Śrimad-Bhagavatam poprzez dyskusje autoryzowanych bhaktów.

   W Śrimad-Bhagavatam, w Drugim Canto, pierwszym rozdziale, wersecie 9, Śukadeva Gosvami zauważa, że chociaż był bardzo przyciągany przez bezosobowego Brahmana, to usłyszawszy o transcendentalnych rozrywkach Najwyższej Osoby Boga z ust swojego ojca, Vyasadevy, został bardziej zauroczony Śrimad-Bhagavatam. Oznacza to, że Vyasadeva był również samozrealizowaną duszą, i jego dojrzały przekaz transcendentalnej wiedzy bezpośrednio do Śukadevy Gosvamiego przebiegał w wyżej wspomniany sposób.

Obcowanie z zaawansowanymi bhaktami

   Znaczenie dyskutowania Śrimad-Bhagavatam w towarzystwie czystych bhaktów zostało wyjaśnione przez Śaunakę Muniego podczas spotkania w Naimisaranya, w obecności Suty Gosvamiego. Suta Gosvami zapewnił, że jeśli ktoś ma na tyle szczęścia, aby chociaż przez moment obcować z czystym bhaktą Pana, to ten szczególny moment jest tak wartościowy, że nie mogą równać się z nim te pobożne czynności, które mogą promować daną osobę na planety niebiańskie, czy dać wyzwolenie z nieszczęść materialnych. Innymi słowy, ci, którzy są przywiązani do Śrimad-Bhagavatam, nie dbają o żaden rodzaj korzyści płynący z promocji do królestw wyższego systemu planetarnego, ani też o wyzwolenie, o którym marzą impersonaliści. Zatem obcowanie z czystymi bhaktami jest tak transcendentalnie wartościowe, że nie może się z nim równać żaden rodzaj materialnego szczęścia.

   W Hari-bhakti-sudhodaya znajduje się konwersacja pomiędzy Prahladem Maharajem i jego ojcem, Hiranyakaśipu, w której Hiranyakaśipu zwraca się do Prahlada w ten sposób: "Mój drogi synu, towarzystwo, to bardzo ważna rzecz. Działa ono jak kryształ górski, odzwierciedlając wszystko, cokolwiek się przed nim położy." Podobnie, jeśli obcujemy z podobnymi kwiatom bhaktami Pana, i jeśli nasze serca są kryształowo czyste, z pewnością skutek będzie ten sam. Inny przykład, który można podać w związku z tym jest taki, że jeśli mężczyzna nie jest impotentem, a kobieta jest zdrowa, wówczas rezultatem ich związku seksualnego będzie poczęcie dziecka. W ten sam sposób, jeśli otrzymujący wiedzę duchową i jej przekaziciel są szczerzy i bona fide, wówczas rezultaty będą dobre.

Intonowanie świętych imion Pana

   Wers 11 pierwszego rozdziału Drugiego Canto Śrimad-Bhagavatam, w następujący sposób podkreśla znaczenie intonowania Hare Krsna, Hare Krsna, Krsna Krsna, Hare Hare; Hare Rama, Hare Rama, Rama Rama, Hare Hare. Śukadeva Gosvami mówi Maharajowi Pariksitowi: "Drogi Królu, jeśli ktoś jest spontanicznie przywiązany do intonowania maha-mantry Hare Krsna, oznacza to, że osiągnął on najwyższy stan doskonałości." Szczególnie jest tam wspomniane, że karmici, którzy pragną owoców swojego działania, jnani, którzy pragną stać się jednym z Najwyższą Osobą, i yogini, którzy starają się o doskonałości mistyczne, mogą osiągnąć rezultaty wszelkich stanów doskonałości jedynie przez intonowanie maha-mantry. Śukadeva używa słowa nirnitam, które oznacza "to już zostało zadecydowane." Był on duszą wyzwoloną, a zatem nie mógł przyjąć niczego, co nie byłoby rzeczą ostateczną. Więc Śukadeva Gosvami szczególnie podkreśla, że to zostało już postanowione, zatem kto doszedł do etapu intonowania mantry Hare Krsna z determinacją i wytrwałością, musi być uważany za osobę, która już przeszła przez okres czynności karmicznych, spekulacji umysłowej i yogi mistycznej.

   W Adi Puranie Krsna stwierdza tę samą rzecz. Zwracając się do Arjuny, mówi On: "Każdy, kto intonuje Moje transcendentalne imię, zawsze obcuje ze Mną. I mogę powiedzieć ci szczerze, że dla takiego bhakty staję się łatwo osiągalny."

   W Padma Puranie jest również powiedziane, "Intonowanie mantry Hare Krsna pojawia się na ustach tylko tej osoby, która przez wiele, wiele żywotów czciła Vasudevę." W tej Padma Puranie jest dalej powiedziane, "Nie ma różnicy pomiędzy świętym imieniem Pana, a Samym Panem. Wskutek tego święte imię Pana jest równie doskonałe w swojej pełni, czystości i wieczności, tak jak Sam Pan. Święte imię nie jest materialną wibracją dźwiękową, jak również wolne jest od wszelkich materialnych zanieczyszczeń." Dlatego intonowania świętego imienia nie może spełniać bez obraz ta osoba, której nie udało się oczyścić swoich zmysłów. Innymi słowy, święte imiona maha-mantry Hare Krsna nie mogą być właściwie intonowane przez zmysły materialistyczne. Ale przez przyjęcie tego procesu mantrowania otrzymuje się szansę rzeczywistego oczyszczenia się, i w ten sposób wkrótce można mantrować bez popełniania obraz.

   Caitanya Mahaprabhu polecał, aby każdy intonował mantrę Hare Krsna po prostu po to, aby oczyścić swoje serce z nagromadzonego tam brudu. I kiedy ten brud zostanie usunięty, wówczas można naprawdę zrozumieć wagę świętego imienia. Żadnego transcendentalnego rezultatu z intonowania mantry Hare Krsna nie mogą jednak osiągnąć te osoby, które nie zamierzają pozbyć się tego brudu ze swoich serc, ale chcą, aby ten stan pozostał bez zmian. Zatem powinno się pragnąć rozwinąć postawę służenia Panu, ponieważ to pomaga mantrować bez popełniania obraz. Pod kierunkiem mistrza duchowego uczeń jest szkolony, w jaki sposób pełnić służbę i jednocześnie intonować mantrę Hare Krsna. Skoro tylko ktoś rozwija spontaniczną chęć służenia, wówczas natychmiast może zrozumieć transcendentalną naturę świętego imienia maha-mantry.

Zamieszkanie w Mathurze

   W Padma Puranie znajduje się oznajmienie o znaczeniu zamieszkania w takich świętych miejscach jak Mathura czy Dvaraka. Jest tam powiedziane, "Odwiedzanie różnych świętych miejsc pielgrzymek oznacza wyzwolenie się z niewoli materialnej. To wyzwolenie nie jest jednakże najwyższym stanem doskonałości. Po osiągnięciu tego wyzwolonego stanu należy zaangażować się w służbę oddania dla Pana. Po osiągnięciu stanu brahma-bhuta (wyzwolenia), można wznieść się wyżej, do zaangażowania w służbę oddania. To osiągnięcie transcendentalnej służby miłości dla Pana jest celem życia. I może być ono osiągnięte z łatwością przez tego, który żyje w Mathura-mandala nawet przez parę sekund."

   Dalej jest powiedziane, "Któraż osoba nie zgodziłaby się czcić ziemi Mathury? Mathura może spełnić wszelkie pragnienia i ambicje osoby pracującej dla korzyści i osoby pragnącej zbawienia, której dążeniem jest stać się jednym z Najwyższym Brahmanem. A z pewnością Mathura spełni pragnienia bhaktów, którzy jedynie pożądają zaangażowania w służbie oddania dla Pana." W literaturze wedyjskiej jest również powiedziane, "Jakże wspaniałe jest to, że po prostu przez rezydowanie w Mathurze nawet przez jeden dzień, można osiągnąć transcendentalną miłość dla Najwyższej Osoby Boga! Ta ziemia Mathury musi być bardziej chwalebna niż Vaikuntha-dhama, królestwo Boga!"