Rozdział 3

Nieszczęście Bhakti zostaje rozproszone

Śri Narada powiedział, "By ustanowić bhakti, jnanę i vairajnę, spełniał będę jnana-yajnę przez recytowanie Śrimad Bhagavatam tak jak wypowiedział ją Śri Śukadeva Goswami. Proszę wyjaśnijcie, gdzie powinna zostać spełniona ta yajna. Jesteście znawcami Wed, dlatego proszę wyjaśnijcie chwały Śrimad Bhagavatam jak wypowiedział je Śukadeva Goswami. Objaśnijcie również właściwy sposób i czas recytacji."

Kumarowie odpowiedzieli, "O Narado, jesteś bardzo pokornym i potrafisz rozróżniać. [1]. Objaśnimy ci wszystko, więc łaskawie wysłuchaj nas. W pobliżu Haridwaru nad brzegiem Gangesu zwanego tam Ananda, znajduje się miejsce kąpieli lub ghata. [2]. Mieszka tam wiele świętych osób, zaś półbogowie i doskonałe istoty często je odwiedzają. Występuje tam obfitość rozmaitych drzew i pnączy, a piasek jest miękki i przyjemny. Piękne ghata ozdabia odosobnione miejsce na rzece. [3]. Zapach kwiatów lotosu wypełnia powietrze, zaś zamieszkujące tam lwy i tygrysy nie wykazują wrogości w stosunku do innych zwierząt. [4]. Udaj się w to miejsce i bez wysiłku rozpocznij jnana-yajnę, ponieważ poprzez medium katha, zamanifestuje się nowa rasa. Zobaczysz Bhakti pojawiającą się razem z Jnaną i Vairajną, którzy zniedołężnieli. Gdziekolwiek recytowane jest Śrimad Bhagavatam, tam automatycznie pojawiają się bhakti, jnana i vairajna. Przez dźwięk Bhagavatam staną się oni młodzi i energiczni."

Śri Suta powiedział, "Wypowiedziawszy powyższe słowa, Kumarowie pragnąc skosztować nektaru Śrimad Bhagavatam, przybyli wspólnie z Naradą nad brzeg Gangesu. Wieści szybko obiegły całą ziemię i trzy systemy planetarne. Wielbiciele żywiący jakikolwiek smak do słuchania o rozrywkach Pana, przybyli w pośpiechu by skosztować nektaru. Mędrcy tacy jak Brighu, Vasistha, Cyavana, Gautama, Medhatithi, Deval, Devarata, Paraśurama, Viśvamitra, Sakala, Markandeya, Dattatreya, Pippalada, Vyasa, Paraśara, Cayasuka, Jajali, Jahnu i wszyscy podobni wielcy święci pojawili się razem z członkami swych rodzin i uczniami. Poza nimi przybyły w uosobionych formach Wedy, Upanisady, Mantry, Tantry, siedemnaście Puran oraz sześć systemów filozoficznych. Święte rzeki jak Ganges, uświęcone jeziora jak Puskara, święte ksetry jak Kuruksetra, uświęcone lasy jak Dandaka, wszystkie kierunki, majestatyczne góry jak Himalaje, półbogowie jak Gandharvowie, a nawet Danavowie przybyli tam by wysłuchać hari-katha. Ci, którzy ze względu na nadmierną dumę nie skłaniali się do przybycia, przyprowadzeni zostali prze wielkiego mędrca Brighu, który przekonał ich swym doświadczeniem. Kumarowie usiedli na pięknym siedzeniu ofiarowanym przez Śri Naradę i zdecydowali się wyrecytować Śrimad Bhagavatam. Przed publicznością zasiedli Vaisnavowie, osoby wyrzeczone, brahmacarini, a Śri Narada Muni usiadł przed nimi. Z jednej strony zasiedli mędrcy, zaś z drugiej półbogowie. Jedno miejsce wybrały Wedy i Upanisady, zaś inne święte miejsca. W jeszcze innym miejscu usiadły kobiety, podczas gdy wszędzie dookoła dało się słyszeć, "Wszelka chwała! Wszelka chwała!". Rozbrzmiewały konchy, a ludzie wzajemnie obrzucali się kolorowym proszkiem i kwiatami. Niektórzy z półbogów zsiadali ze swych samolotów, zaś inni zasypywali publiczność deszczem niebiańskich kwiatów."

Suta Goswami powiedział, "W ten sposób odbyło się wielbienie, a następnie każdy usiadł ze skupionym umysłem. Kumarowie zaczęli recytować chwały Śrimad Bhagavatam przed mędrcem Naradą. "Teraz opiszemy chwały Bhagavatam, poprzez którego słuchanie osiąga się wyzwolenie. Należy zawsze słuchać Śrimad Bhagavatam, ponieważ po prostu przez uczynienie tego przywołuje się Pana przebywającego wewnątrz każdego serca. Bhagavatam ma 18 000 wersetów w dwunastu pieśniach (kantach) i jest rozmową pomiędzy Śri Śukadevą i królem Pariksitem. [6]. Z powodu ignorancji żywa istota wędruje w tym świecie, czyniąc to dopóki nie usłyszy recytacji Bhagavatam Śri Śukadevy Goswamiego. Zaprawdę nie ma potrzeby słuchania wielu pism i Puran, ponieważ to po prostu wprawia w zakłopotanie. Samo Śrimad Bhagavatam wystarcza, by uzyskać wyzwolenie. Dom, gdzie codziennie recytuje się Bhagavatam, staje się miejscem świętym, a jego mieszkańcy uwalniają się z wszelkich grzechów. Nie można porównać tysięcy ofiar z konia, czy też ofiar Vajapeya, do szesnastej części korzyści płynących ze słuchania Śrimad Bhagavatam. O mędrcy, grzech przebywa w ciele jedynie do momentu, kiedy osoba ta nie wysłucha Śrimad Bhagavatam we właściwy sposób. Błogosławieństwa oferowane przez Ganges, Gayę, Kaśi, Puskarę lub Prayag są nieporównywalne do uzyskiwanych dzięki słuchaniu Bhagavatam. Jeżeli przynajmniej pragniecie najwyższego przeznaczenia, to powinniście codziennie recytować przynajmniej jedną, połowę lub nawet czwartą część śloki Śrimad Bhagavatam. Nie ma różnicy pomiędzy Omkarą, Mantrą Gayatri, Purusasuktą, trzema Wedami Śrimad Bhagavatam, dwunastosylabową mantrą, dwunastoma cechami boga słońca, Prajag, Kalą, manifestującą się jako rok, bramin, ofiara agnihotry, krowa, post w ekadasi, Tulasi, wiosna i Osoba Boga, Kryszna. Osoba słuchająca Śrimad Bhagavatam dniem i nocą oraz rozumiejąca jego znaczenie, uwalnia się od grzechów spełnionych w milionach wcieleń. Nie ma co do tego wątpliwości. Osoba codziennie recytująca nawet połowę lub jedną czwartą wersetu Śrimad Bhagavatam, otrzymuje rezultat spełnienia ofiary Rajasuya (ofiara z konia). Codzienne recytowanie Bhagavatam, medytowanie o Osobie Boga, podlewanie Tulasi i pełnienie służby wobec krowy uważane są za równe. Jeżeli ktoś usłyszy werset ze Śrimad Bhagavatam w chwili śmierci, Pan będzie zadowolony przyznając szczęśliwcowi rezydencję na Vaikuncie. Ktokolwiek kładzie Bhagavatam na złotym tronie i darowuje je wielbicielowi, z pewnością osiąga towarzystwo Osoby Boga. Osoba, która nie usłyszała nawet części Śrimad Bhagavatam w czasie całego swego życia, żyje jak candala lub osioł. Jedynym celem życia takiego osobnika jest sprawić przy porodzie ból swej matce. Kto nie usłyszał nawet jednego wersetu Bhagavatam jest wielkim grzesznikiem, i pomimo że żyje jest właściwie martwy. Jej życie jest wydalinami i po prostu ciężarem dla ziemi. Tak stwierdza Pan Indra, przywódca półbogów. Zaprawdę nie jest łatwo uzyskać możliwość słuchania Śrimad Bhagavatam. Jedynie bardzo pobożna osoba dostaje taką możliwość. O bardzo inteligentny Narado, ty jesteś schronieniem mistycyzmu. Wysłuchaj tego katha z uwagą. Nie ma reguł ograniczających czas słuchania Śrimad Bhagavatam. [7]. Za najlepsze uważane jest gdy utrzymuje się ślub celibatu i prawdomówności. [8]. Jednak dla ludzi w Kali-yudze jest to bardzo trudne do spełnienia. Dlatego Śukadeva Goswami wyjaśnił szczególny proces słuchania, o którym należy wiedzieć. W Kali-yudze umysły ludzi są zawsze niespokojne, wskutek czego bardzo trudno spełniać im pobożne czyny oraz przestrzegać zasad i reguł przez dłuższy czas. Dlatego polecił on proces słuchania Bhagavatam w ciągu siedmiu dni, co zwane jest saptaha śrawana lub saptaha yajna.

Jakąkolwiek korzyść osiągnąć można dzięki słuchaniu Bhagavatam w czasie miesiąca Magha lub kiedykolwiek, taką samą korzyść odnosi się wg słów Śukadevy poprzez proces saptaha. Ponieważ ludzie ogólnie rzecz biorąc żyją krótko, zawsze chorują i nie są w stanie kontrolować swych umysłów, oferowany jest im w Kali – judze proces słuchania Śrimad Bhagavatam. [9]. Korzyść jakiej nie da się osiągnąć poprzez pokuty, yogę i trans mistyczny, można z łatwością uzyskać dzięki słuchaniu Bhagavatam w procesie Saptahy. Nie ma większego vrata (ślubu), pokuty, ofiary, służby dla świętego miejsca, medytacji lub wiedzy od tej płynącej ze słuchania Bhagavatam poprzez Saptaha yajnę."

Śaunaka powiedział, "O Suto Goswami, uczyniłeś bardzo ważne stwierdzenia! Z pewnością Bhagavatam musi opisywać Pana Krysznę, będącego źródłem Brahmy, lecz jak to możliwe, że jego słuchanie jest lepszym procesem realizacji, nawet od ścieżki wiedzy?"

Suta Goswami powiedział, "O Śaunako, gdy Pan Kryszna miał opuścić tą ziemską planetę wracając do Swej siedziby, wypowiedział do Uddhavy jedenaste canto. Po jego usłyszeniu, Uddhava zapytał, "O Govindo, spełniłeś Swój cel dotyczący Twych wielbicieli, a ponieważ przygotowujesz się do powrotu do Twego królestwa, żadne wątpliwości nie pozostają w mym umyśle. Proszę posłuchaj i spraw mi ulgę. Kali-yuga rozpocznie się natychmiast i zostaną zamanifestowane różnego rodzaju występne cechy. Święte osoby staną się demoniczne, a ziemia będzie przeciążona. Kto ją wtedy ochroni? O lotosooki Panie, bez ciebie kto ochroni ziemię. O Panie, jesteś bardzo drogim Swym wielbicielom i miłosiernym wobec świętych osób, dlatego proszę nie odchodź. O Panie, pojawiłeś się tutaj jedynie dla korzyści Swych wielbicieli, tak więc w jaki sposób utrzymają się oni przy życiu w oddzieleniu od Ciebie? Medytowanie o Twej bezosobowej cesze jest bardzo żałosne, dlatego proszę zrób coś. [10]. "Słysząc te słowa Uddhavy w Prabhasa, Pan obmyślił rozwiązanie dla ochrony Swych wielbicieli. O Śaunako, Pan włożył całą Swoją moc w Śrimad Bhagavatam razem z Samym Sobą w niezamanifestowanej formie. Dlatego powinniśmy wiedzieć, że Śrimad Bhagavatam jest uosobieniem Pana pod postacią dźwięku. Jeżeli ktoś służy, słucha, czy nawet widzi Śrimad Bhagavatam uwalnia się od wszelkiego grzechu. Dlatego w Kali-yudze słuchanie Bhagavata Saptaha jest główną religią wyższą od wszystkich innych środków. Jest to jedyna zasada usuwająca grzech i przynosząca ulgę nieszczęśliwym ludziom. Daje im ona moc pokonania pożądania, gniewu i chciwości. Bardzo trudno jest półbogom zaznać ulgi od Mayi, tak więc jak śmiertelne żywe istoty mogą oczekiwać uwolnienia od niej? Dlatego słuchanie Saptaha jest właściwym sposobem uwolnienia się ze szponów Mayi. [11].

Suta Goswami powiedział, "O Śaunako, gdy Kumarowie wyjawiali Narada Muniemu chwały Saptaha, zaszło w zgromadzeniu następujące wspaniałe wydarzenie. Wraz ze swymi dwoma synami, którzy odzyskali młodość, pojawiła się Bhakti. Intonowała ona głośno raz za razem, "Śri Kryszna! Gowinda! Hare! Murare! O Panie Narayanie! Vasudevo!." Wszyscy zgromadzeni spostrzegli piękno Bhakti zyskane przez nią dzięki noszeniu znaczeń Śrimad Bhagavatam jak ozdób. [12]. Wtedy mędrcy rozpoczęli dyskusję, w jaki sposób Bhakti pojawiła się na zgromadzeniu, skąd przyszła, itd."

Kumarowie odpowiedzieli, "Bhakti pojawiła się teraz ze znaczenia Bhagavata-katha. Usłyszawszy to Bhakti i jej dwóch synów pokornie zgodzili się, 'W Kali- -judze zostaliśmy prawie straceni, lecz teraz odmłodziliście nas. Proszę wyjaśnijcie, gdzie możemy zamieszkać.'

Kumarowie powiedzieli, "Nagrodziliście waszych wielbicieli Najwyższą Osobą Boga i rozerwaliście więzy tego świata materialnego, dlatego z wielką cierpliwością i hartem powinniście zamieszkać w sercach wielbicieli Pana Kryszny. Wady Kali-yugi mogą opanować cały wszechświat, lecz nie będą w stanie nawet spojrzeć na was."

Po usłyszeniu słów Kumarów, Bhakti weszła do serc wielbicieli Pana. wielbiciele, w sercach których mieszka Bhakti mogą zdawać się ubogimi, jednak są oni najchwalebniejszymi i najbogatszymi. Ponieważ Pan porzucił swą własną siedzibę, pojawił się by zamieszkać w sercach wielbicieli, będąc przywiązanym liną ich oddania. Uosobieniem Pana na ziemi jest Bhagavatam, a jego chwała niemożliwa do opisania słowami. Jaki może istnieć cel zasad religijnych poza staniem się towarzyszem Pana, co osiągane jest poprzez słuchanie lub recytację Bhagavatam?"

Przypisy do rozdziału trzeciego.

1. Wiedza przychodzi do pokornych i umiejących rozróżniać.

2. Haridwar oznacza bramę prowadzącą do Pana Hari, zaś Ananda znaczy szczęście, które znajduje się w sąsiedztwie Pana. Udanie się do Haridwaru oznacza stanie się życzliwym Panu oraz porzucenie ateistycznej mentalności. W takim nastroju recytujący Bhagavatam posmakuje szczęścia.

3. Należy kąpać swój umysł w pięknych myślach o Panu Hari. Ganges reprezentuje przepływ transcendentalnej wiedzy. 'Odosobnione miejsce' oznacza nieobecność niewłaściwego towarzystwa.

4. Gdy ktoś umocniony jest w wiedzy transcendentalnej, uwalnia się z zazdrości i materialnego przywiązania.

5. Dźwięk lub śabda pramana, jest jedynym sposobem osiągnięcia wiedzy transcendentalnej.

6. Niektórzy uczeni twierdzą, że Bhagavatam odnosi się do Devi-bhagavatam, zawierającego również 18 000 wersetów i dwanaście pieśni (kant). Jednak to stwierdzenie zdecydowanie zaprzecza orzeczeniu tych uczonych, ponieważ Devi-bhagavatam nie zostało wypowiedziane przez Śukadevę Goswamiego.

7. Bhagavatam jest transcendentalne i powinno się go słuchać kiedykolwiek ma się okazję, ponieważ przemijająca chwila nie powróci już nigdy.

8. Jeżeli ktoś lekceważy te zasady, nie zrozumie właściwego przekazu Śrimad Bhagavatam.

9. Coś lepsze jest niż nic, dlatego należy przynajmniej przez siedem dni przestrzegać zasad i reguł ważnych dla słuchania Śrimad Bhagavatam. Jednakże, co się tyczy wielbicieli, 'siedem dni' oznacza każdego dnia, podobnie jak ludzie mówią "Robię to siedem dni w tygodniu", mając na myśli, że czynią daną rzecz każdego dnia roku.

10. Wielbienie bezosobowego Brahmana jest bardzo trudne, tym bardziej dla ludzi Kali-yugi. Dlatego nikt nie powinien marnować cennego i ograniczonego w czasie życia, dla takich bezowocnych wysiłków.

11. Stwierdzenie to skierowane jest do zwykłego człowieka, ponieważ jeśli poinstruuje się go by słuchał codziennie Śrimad Bhagavatam, on natychmiast odrzuci tą propozycję. Jednak po rozważeniu może on stwierdzić, "Jeśli słuchanie tej księgi zaledwie przez siedem dni przynosi tyle cudownych korzyści, to dlaczego nie słuchać jej codziennie?" Dlatego Saptaha jest techniką nauczania stosowaną wobec ludzi tępych. Daleko więcej, gdy ktoś z podporządkowaniem słucha Śrimad Bhagavatam od czystego wielbiciela, z pewnością wydostanie się ze szponów Maji. Nie ma przesady w tym twierdzeniu.

12. Samo słuchanie Śrimad Bhagavatam stanowi służbę oddania, jednak jego zrozumienie i medytowanie o nim jest jak ozdabianie Bhakti.