Gopi Vrndavany były tak
przywiązane do Krsny, że nie wystarczał im tylko nocny taniec rasa. Chciały towarzyszyć Mu i cieszyć
się Nim również podczas dnia. Kiedy Krsna udawał się do lasu razem ze Swoimi
przyjaciółmi i krowami, gopi nie były
tam fizycznie obecne, ale ich serca były przy Nim. I dzięki temu mogły cieszyć
się Jego towarzystwem właśnie poprzez mocne przeżywanie rozłąki. Pan Caitanya i
bezpośrednio od Niego wywodząca się sukcesja Gosvamich nauczali, w jaki sposób
osiągnąć to silne uczucie rozłąki. Jeśli nie jesteśmy w fizycznym kontakcie z
Krsną, możemy obcować z Nim tak jak gopi,
poprzez przeżywanie rozłąki. Transcendentalna forma Krsny, Jego cechy,
rozrywki i otoczenie, wszystkie są identyczne z Nim. Jest dziewięć różnych
rodzajów służby oddania. Służba oddania dla Krsny w przeżywaniu rozłąki wznosi
bhaktę na najwyższy poziom doskonałości, poziom gopi.
Modlitwa Śrinivasacaryi do
sześciu Gosvamich mówi, że porzucili oni materialne bogactwa (pochodzące z ich
służby dla rządu) i książęcy stan życia i udali się do Vrndavany, gdzie żyli
tak jak zwykli włóczędzy, chodząc po prośbie od drzwi do drzwi. Ale mocno, w
sposób właściwy dla gopi, przeżywając
rozłąkę z Krsną, w każdym momencie doświadczali najwyższej transcendentalnej
przyjemności. Podobnie, kiedy Pan Caitanya był w Jagannatha Puri, występował On
w roli Radharani, przeżywając rozłąkę z Krsną. Ci, którzy są w sukcesji
Madhva-Gaudiya-sampradaya, powinni również przeżywać rozłąkę z Krsną, wielbić
Jego formę i dyskutować o Jego transcendentalnych naukach, Jego rozrywkach,
cechach, Jego otoczeniu i Jego towarzyszach. Mistrzowie duchowi powinni wznosić
bhaktów do najwyższej doskonałości służby oddania. Bezustanne przeżywanie
rozłąki podczas pełnienia służby oddania dla Pana jest doskonałością
świadomości Krsny.
Gopi zwykły rozmawiać o
Krsnie pomiędzy sobą, a ich rozmowy były takie. "Moje drogie
przyjaciółki", powiedziała jedna gopi,
"czy wiecie, że kiedy Krsna kładzie się na ziemię, spoczywa On na Swoim
lewym łokciu, podpierając głowę lewą dłonią. Kiedy Swoimi delikatnymi palcami
gra na flecie, porusza przy tym atrakcyjnie brwiami, a melodie, które wygrywa,
stwarzają tak wspaniałą atmosferę, że mieszkańcy planet niebiańskich,
podróżujący w przestrzeniach ze swoimi żonami, zatrzymują swoje samoloty,
zauroczeni wibracjami fletu. Siedzące w tych samolotach żony półbogów wstydzą
się wtedy swojego własnego śpiewu i zdolności muzycznych. Nie tylko to, ale
kiedy dotknięte zostają pragnieniem miłości małżeńskiej z Krsną, ich włosy
natychmiast rozplatają się, a obcisłe suknie rozluźniają."
Inna gopi powiedziała: "Moje drogie przyjaciółki, Krsna zawsze
przystrojony jest złotym naszyjnikiem i jest tak piękny, że bogini fortuny
zawsze spoczywa na Jego piersi. Piękny Krsna gra na Swoim flecie, aby ożywić
serca bhaktów. Jest On jedynym przyjacielem cierpiących żywych istot. Kiedy
tylko zaczyna On grać na Swoim flecie, wszystkie krowy i inne zwierzęta
Vrndavany, chociaż zajęte jedzeniem, przestają żuć i zastygają w bezruchu z
kęsem pożywienia w swoich ustach. Uszy ich podnoszą się i nieruchomieją. Nie
wyglądają już dłużej jak żywe, ale jak zwierzęta z obrazka. Flet Krsny jest tak
urzekający, że nawet zwierzęta zostają zauroczone, więc co dopiero mówić o
nas."
Inna gopi rzekła: "Moje drogie przyjaciółki, nie tylko zwierzęta,
ale nawet nieożywione rzeczy, takie jak rzeki i jeziora Vrndavany, również
zostają urzeczone, kiedy Krsna przechodzi obok nich z pawim piórem we włosach i
ciałem pomalowanym minerałami Vrndavany. Z liśćmi i kwiatami dekorującymi Jego
ciało, wygląda On jak bohater. Kiedy gra On na Swoim flecie i razem z Balaramą
nawołuje krowy, rzeka Yamuna przestaje płynąć i czeka aż wiatr przyniesie jej
kurz z lotosowych stóp Krsny. Rzeka Yamuna jest tak nieszczęśliwa jak my. Nie otrzymuje
ona łaski Krsny. Pozostaje ona jedynie urzeczoną, zatrzymując swoje fale, tak
jak i my przestajemy płakać, sfrustrowane z powodu Krsny."
Podczas nieobecności Krsny gopi bezustannie roniły łzy, ale
czasami, kiedy oczekiwały nadejścia Krsny, przestawały płakać. Kiedy jednak
widziały, że Krsna nie nadchodzi, wtedy, zawiedzione, na nowo zaczynały płakać.
Krsna jest oryginalną Osobą Boga, źródłem wszystkich form Visnu, a Jego
przyjaciele-pasterze są wszyscy półbogami. Pan Visnu jest zawsze otoczony
różnymi półbogami, takimi jak Pan Śiva, Pan Brahma, Indra, Candra i inni, oraz
zawsze jest wielbiony przez nich. Kiedy Krsna wędrował przez las Vrndavany albo
spacerował po Wzgórzu Govardhana, towarzyszyli Mu Jego przyjaciele-pasterze.
Spacerując, grał na flecie, przywołując w ten sposób Swoje krowy. Będąc w
pobliżu Niego, drzewa i rośliny Vrndavany natychmiast stawały się świadome
Krsny. Wtedy chciały obdarzyć Go wszystkim, cokolwiek tylko miały – swoimi
owocami, kwiatami, nieprzerwanie spadającymi z ich gałęzi, i miodem.
Kiedy Krsna spacerował po
brzegu Yamuny, zawsze widziano Go z
tilakiem na czole i girlandami z różnego rodzaju leśnych kwiatów. Całe Jego
ciało było pokryte papką sandałową i listeczkami tulasi. W powietrzu unosiły się trzmiele, oszalałe z powodu
atmosfery pełnej słodkiego nektaru. Zadowolony z brzęczenia pszczół, Krsna grał
na Swoim flecie, i te połączone dźwięki były tak słodkie, że zwierzęta wodne,
żurawie, łabędzie, kaczki i inne ptaki, zostały oczarowane. Zamiast pływać albo
fruwać, zamierały w bezruchu. Zamykały oczy i popadały w trans medytacji i
uwielbienia dla Krsny.
Jedna gopi powiedziała: "Moje drogie przyjaciółki, czy
zauważyłyście, jak wspaniale Krsna i Balarama wyglądają w Swoich kolczykach i
naszyjnikach perłowych? Kiedy bawią się na szczycie Wzgórza Govardhana i kiedy
Krsna gra na Swoim flecie, urzekając całą manifestację kosmiczną, wszystko
pogrąża się w transcendentalnym szczęściu. Kiedy zaczyna On grać, chmury nie
grzmią już głośno, jak gdyby ze strachu przed Nim. Raczej, aby nie zakłócać
wibracji Jego fletu, odpowiadają łagodnymi pomrukami, w ten sposób gratulując
Krsnie, swojemu przyjacielowi."
Krsna uważany jest za
przyjaciela chmur, ponieważ zarówno chmury jak i Krsna zadowalają ludzi, kiedy
są oni pełni nieszczęść. Kiedy ludzie cierpią porażenie słoneczne z powodu
nadmiernych upałów, chmury zadowalają ich deszczem. Podobnie, kiedy ludzie w
życiu materialnym niepokojeni są przez płonący ogień materialnych cierpień,
Krsna przynosi im ulgę. Krsnę i chmury uważa się za przyjaciół również z tego
powodu, że mają ten sam kolor ciał. Pragnąc powinszować swojemu wyższemu
przyjacielowi, chmury nie wylewały wody, ale zesłały deszcz małych kwiatów,
przykrywając nimi głowę Krsny i chroniąc Go w ten sposób od palących promieni
słonecznych.
Jedna z gopi powiedziała matce Yaśodzie: "Moja droga matko, twój syn
jest ekspertem pośród Swoich przyjaciół-pasterzy. Zna On różnego rodzaju
sztuki, wie jak opiekować się krowami i jak grać na flecie. Komponuje On Swoje
własne pieśni i aby je śpiewać, przykłada flet do Swoich ust. Kiedy zaczyna
grać, czy to rano czy wieczorem, wszyscy półbogowie, tacy jak Pan Śiva, Brahma
Indra i Candra, skłaniają swoje głowy i słuchają w skupieniu. Chociaż są oni
bardzo wykształceni i posiadają duże doświadczenie, nie mogą pojąć melodii
fletu Krsny. Słuchają uważnie, usiłując je zrozumieć, ale zostają jedynie
oszołomieni, nic więcej."
Inna gopi rzekła: "Moja droga przyjaciółko, kiedy Krsna powraca do
domu ze Swoimi krowami, ślady Jego stóp – z flagą, błyskawicą, trójzębem i
kwiatem lotosu – leczą ból, który ziemia odczuwa kiedy tratują ją krowy. Kiedy
spaceruje, w tak atrakcyjny sposób stawiając kroki i niosąc Swój flet, jedynie
przez obserwowanie Go budzi się w nas żądza i pragniemy Jego towarzystwa.
Zamieramy wtedy w bezruchu i stajemy się podobne drzewom stojącym w doskonałym
spokoju. Zapominamy nawet o tym, jak wyglądamy."
Krsna miał wiele tysięcy krów,
które podzielone były na grupy według swojego koloru. Nosiły również rozmaite
imiona, odpowiadające ich kolorowi. Kiedy Krsna powracał z pastwiska, krowy te
już były zgromadzone w swoich grupach. I tak jak Vaisnavowie liczą 108 korali,
które reprezentują 108 poszczególnych gopi,
tak Krsna przywołał 108 różnych grup krów.
"Kiedy Krsna powraca z
pastwiska, ciało Jego zdobią girlandy z liści tulasi", opisywała Go swojej przyjaciółce jeszcze inna gopi." Jedną Swoją rękę opiera na
ramieniu przyjaciela i zaczyna dmuchać w Swój transcendentalny flet. Żony
czarnego jelenia zostają zauroczone, kiedy słyszą wibracje tego fletu, tak
podobne do dźwięków viny. Urzeczone
sarny podchodzą do Krsny i zamierają w bezruchu, zapominając o swoich domach i
mężach. Tak jak my urzeczone jesteśmy oceanem transcendentalnych cech Krsny,
tak te sarny urzeczone zostają wibracjami Jego fletu."
Inna gopi powiedziała matce Yaśodzie: "Moja droga mamo, kiedy twój
syn powraca do domu, dekoruje Swoje ciało pączkami kwiatów kunda, i, aby zadowolić i oświecić Swoich przyjaciół, dmie w Swój
transcendentalny flet. Chłodny i orzeźwiający wiatr z południa stwarza
przyjemną atmosferę. Korzystając z tej pomyślnej atmosfery, półbogowie, tacy
jak Gandharvowie i Siddhowie, ofiarowują Krsnie modlitwy, bijąc w swoje bębenki
i dmiąc w konchy. Krsna jest bardzo łaskawy dla mieszkańców Vrajabhumi,
Vrndavany, i kiedy powraca On ze Swoimi krowami i przyjaciółmi, wszyscy
przypominają sobie jak podniósł Wzgórze Govardhana. Korzystając z tej okazji,
najbardziej wzniośli półbogowie, tacy jak Pan Brahma i Śiva, zstępują, aby
ofiarować swoje wieczorne modlitwy i towarzyszą oni pasterzom w wysławianiu
cech Krsny."
"Krsna porównywany jest
do księżyca narodzonego w oceanie łona Devaki. Kiedy powraca wieczorem, wygląda
na zmęczonego, ale mimo to stara się Swoją błogosławioną obecnością zadowolić
mieszkańców Vrndavany. Kiedy powraca przystrojony girlandami kwiatów, Jego
twarz wygląda bardzo pięknie. Jego krok, kiedy wkracza do Vrndavany, przypomina
chód słonia, i powoli wchodzi On do Swojego domu. Po Jego powrocie, mężczyźni,
kobiety i krowy Vrndavany natychmiast zapominają o upalnym dniu."
Takie opisy transcendentalnych
rozrywek i czynów Krsny były pamiętane przez gopi podczas Jego nieobecności we Vrndavanie. Nam dają one pewne
pojęcie o atrakcyjności Krsny. Wszystko i wszyscy są przyciągani do Krsny –
taki jest doskonały opis atrakcji Krsny. Przykład gopi jest bardzo pouczający dla osób, które starają się być
zaabsorbowane świadomością Krsny. Można bardzo łatwo obcować z Krsną poprzez
pamiętanie Jego transcendentalnych rozrywek. Każdy odczuwa potrzebę kochania
kogoś. Istotą świadomości Krsny jest to, że Krsna jest przedmiotem wszelkiej
miłości. Poprzez bezustanne intonowanie mantry
Hare Krsna i pamiętanie transcendentalnych rozrywek Krsny można być w pełni
pogrążonym w świadomości Krsny i w ten sposób uczynić swoje życie wzniosłym i
owocnym.
W ten sposób Bhaktivedanta kończy wyjaśnienia do trzydziestego czwartego rozdziału książki Krsna, zatytułowanego "Gopi przeżywają rozłąkę":