Przedmowa

nivrtta-tarsair upagiyamanad

bhavausadhac chrotramano 'bhiramat

ka uttama-śloka-gunanuvadat

puman virajyeta vina paśughnat

(Śrimad-Bhagavatam 10.1.4)

Kiedy w krajach Zachodu ktoś zobaczy okładkę książki takiej jak Krsna, natychmiast pyta: "Kim jest Krsna? Kim jest ta dziewczyna obok Krsny?" itd.

Odpowiedź na to pytanie brzmi: "Krsna jest Najwyższą Osobą Boga". Jak to? "Ponieważ wygląd Jego ściśle odpowiada opisom Najwyższej Istoty, czyli Boga." Innymi słowy, Krsna jest Bogiem, ponieważ jest On wszechatrakcyjny. Bez tej zasady wszechatrakcyjności słowo Bóg nie ma żadnego znaczenia. W jaki sposób ktoś może być wszechatrakcyjny? Atrakcyjnym dla ludzi w ogólności może być przede wszystkim ten, kto jest bardzo zamożny i posiada wielkie bogactwa. Podobnie, atrakcyjnymi są również osoby bardzo potężne, bardzo sławne, bardzo piękne czy mądre, albo wolne od przywiązań do różnego rodzaju posiadłości materialnych. Więc na podstawie praktycznego doświadczenia możemy powiedzieć, że można być atrakcyjnym dzięki: 1) zamożności, 2) sile, 3) sławie, 4) urodzie, 5) mądrości czy 6) wyrzeczeniu. Kto posiada te sześć przymiotów jednocześnie i kto posiada je bez żadnych ograniczeń, ten jest uważany za Najwyższą Osobę Boga. Te przymioty Boga opisane zostały przez Paraśarę Muniego, będącego wielkim autorytetem wedyjskim.

Widzieliśmy wiele zamożnych osób, wiele osób potężnych, sławnych, pięknych czy wysoce wykształconych, jak również wiele osób będących w wyrzeczonym porządku życia, nieprzywiązanych do rzeczy materialnych. Natomiast nigdy nie słyszeliśmy o żadnej osobie w całej historii ludzkości, która byłaby w nieograniczony sposób jednocześnie zamożna, potężna, sławna, piękna, mądra i wolna od przywiązań tak jak Krsna. Krsna, Najwyższa Osoba Boga, jest postacią historyczną, która pojawiła się na tej Ziemi 5 000 lat temu Pozostawał On na tej planecie przez 125 lat i zachowywał się dokładnie tak jak istota ludzka, ale Jego czyny były niezwykłe. Każde Jego dokonanie, od momentu Jego przyjścia aż do chwili Jego odejścia, nie ma sobie równego w historii świata. Dlatego każdy, kto wie, co oznacza słowo Bóg, przyjmie Krsnę za Najwyższą Osobę Boga. Nikt nie jest równy Osobie Boga, ani też nikt nie jest większy od Niego. Takie jest znaczenie popularnego powiedzenia: "Bóg jest wielki."

W tym świecie wielu ludzi mówi o Bogu różne rzeczy, ale według literatury wedyjskiej i według wielkich acaryów (autoryzowanych osób posiadających wiedzę o Bogu), którzy pojawili się na przestrzeni wieków (takich jak Śankara, Ramanuja, Madhva, Visnusvami, Pan Caitanya) i według wszystkich ich zwolenników będących w sukcesji uczniów, Krsna jest Najwyższą Osobą Boga, i wszyscy oni jednomyślnie zgadzają się co do tego. Jeśli chodzi o nas, zwolenników cywilizacji wedyjskiej, to my przyjmujemy historię tego świata według wersji wedyjskiej. Świat ten tworzą różne systemy planetarne. I tak, Svargaloka stanowi wyższy system planetarny, planety Martyaloka wchodzą w skład średniego systemu planetarnego, a planety Patalaloka składają się na niższy system planetarny. Współcześni historycy tej Ziemi nie mają dowodów na wydarzenia, które miały miejsce pięć tysięcy lat temu, a antropologowie twierdzą, że czterdzieści tysięcy lat temu homo sapiens nie był jeszcze obecny na tej planecie, ponieważ ewolucja nie doszła jeszcze do tego punktu. Ale historie wedyjskie, Purany i Mahabharata, relacjonują ludzkie dzieje sprzed milionów i bilionów lat. Literatura ta zawiera na przykład opisy inkarnacji Krsny, które pojawiły się miliony i biliony lat temu. W czwartym rozdziale Bhagavad-gity Krsna mówi Arjunie, że zarówno On Sam jak i Arjuna mają wiele narodzin poza sobą, i że On (Krsna) pamięta je wszystkie, ale Arjuna nie może ich pamiętać. Ilustruje to różnicę pomiędzy wiedzą Krsny i wiedzą Arjuny. Arjuna mógł być wielkim wojownikiem, doskonale wykształconym członkiem dynastii Kuru, ale przede wszystkim był on zwykłą ludzką istotą, podczas gdy Krsna, Najwyższa Osoba Boga, jest w posiadaniu nieograniczonej wiedzy. Ponieważ wiedza Krsny nie ma granic, również Jego pamięć jest nieograniczona.

Wiedza Krsny jest tak doskonała, że pamięta On wszystkie wydarzenia mające miejsce nawet miliony i biliony lat temu. Natomiast pamięć i wiedza Arjuny ograniczone są przez czas i przestrzeń, jako że jest On tylko zwykłą ludzką istotą. W czwartym rozdziale Krsna oznajmia, że pamięta jak parę milionów lat temu przekazywał nauki Bhagavad-gity bogu Słońca, Vivasvanowi.

W obecnych czasach wśród ateistycznych rzesz ludzi modą stały się już próby zostania Bogiem za pomocą jakiegoś procesu mistycznego. Ogólnie rzecz biorąc, ateiści ogłaszają się Bogiem, owładnięci imaginacją czy też swoimi umiejętnościami medytacyjnymi. Jednakże Krsna nie jest Bogiem tego autoramentu. Nie został On Bogiem poprzez jakiś mistyczny proces medytacji, ani też poprzez praktykowanie surowych wyrzeczeń czy ćwiczeń yogi mistycznej. Właściwie mówiąc, On nigdy nie staje się Bogiem, ponieważ jest On Bogiem w każdych okolicznościach.

Kiedy ojciec i matka Krsny oczekiwali na Jego przyjście, zamknięci w więzieniu Kamsy, wuja Krsny, najpierw pojawił się On przed nimi jako czteroramienny Visnu-Narayana. Dopiero po chwili przemienił się w dziecko i poprosił Swego ojca, aby zaniósł Go do domu Nandy Maharajy i jego żony Yaśody. Kiedy Krsna był jeszcze małym dzieckiem, usiłowała Go zabić wiedźma Putana, ale Krsna, ssąc jej pierś, wyssał z niej również życie. Taka jest różnica pomiędzy prawdziwym Bogiem, a Bogiem wytworzonym w fabrykach mistyków. Krsna nie praktykował yogi mistycznej, a jednak na każdym kroku manifestował się jako Najwyższa Osoba Boga, w dzieciństwie, jako chłopiec, czy też później jako młody mężczyzna. Ta książka Krsna opisuje wszystkie Jego czyny, które spełnił przebywając na tej Ziemi w postaci ludzkiej. Mimo iż Krsna postępuje jak istota ludzka, zawsze zachowuje On Swoją tożsamość, zawsze pozostaje Najwyższą Osobą Boga.

Krsna jest wszechatrakcyjny i jako taki powinien On być ogniskiem wszystkich naszych pragnień. W Bhagavad-gicie jest powiedziane, że każdy jest właścicielem swego ciała, ale Krsna, który jest Duszą Najwyższą obecną w każdym sercu, jest najwyższym właścicielem i najwyższym panem każdego indywidualnego ciała. Dlatego też, jeśli naszą miłość zwrócimy jedynie ku Krsnie, wtedy natychmiast zrealizujemy uniwersalną miłość, jedność i pokój. Kiedy ktoś podlewa korzeń drzewa, podlewa tym samym różne gałęzie, gałązki, liście i kwiaty, a kto dostarcza pożywienia żołądkowi przez usta, karmi tym samym inne części ciała.

Sztuka skupiania uwagi na Najwyższym i oddanie Mu całej swojej miłości jest nazywana świadomością Krsny. Ten ruch świadomości Krsny zapoczątkowaliśmy w tym celu, aby każdy mógł zaspokoić swoją potrzebę kochania innych jedynie przez skierowanie swojej miłości ku Krsnie. Cały świat bardzo troszczy się o to, aby zaspokoić tę drzemiącą w nas potrzebę kochania innych, ale wymyślanie różnych metod, takich jak altruizm, humanitaryzm, nacjonalizm czy jakiekolwiek inne systemy tworzone na rzecz pokoju i pomyślności świata, wszystkie są bezużyteczne i przynoszą jedynie zawód, dlatego, że nie posiadamy wiedzy o sztuce kochania Krsny. Ludzie na ogół uważają, że mogą osiągnąć szczęście poprzez rozwijanie zasad moralnych i spełnianie rytuałów religijnych. Inni mogą myśleć, że będą szczęśliwi dzięki rozwojowi ekonomicznemu, a jeszcze inni, że osiągną to przez zadowalanie zmysłów. Ale w rzeczywistości ludzie mogą być szczęśliwi jedynie kochając Krsnę.

Krsna może w doskonały sposób odwzajemnić naszą miłość do Niego, w różnych związkach, oddawanych w sanskrycie przez słowo rasa. (Słowem tym określa się pełne słodyczy, łagodne i niezmącone odczucie wyższej natury.) Zasadniczo jest dwanaście związków miłości z Krsną. Można kochać Krsnę jako kogoś najwyższego i nieznanego, jako najwyższego pana, jako najlepszego przyjaciela, najdoskonalsze dziecko i doskonałego kochanka. Te pięć związków miłości z Krsną to rasy podstawowe. Można również kochać Krsnę pośrednio w siedmiu innych związkach, które są pozornie różne od tych piciu podstawowych. Jednak razem wziąwszy, jeśli ktoś tylko skieruje tę drzemiącą w nim miłość do Krsny, wtedy jego życie będzie na pewno sukcesem. Nie jest to bynajmniej wymysł, ale fakt, który można zrealizować praktycznie. Można bezpośrednio odczuć, jak miłość do Krsny wpływa na nasze życie.

W dziewiątym rozdziale Bhagavad-gity ta nauka o świadomości Krsny nazwana została królową wszelkiej wiedzy, królową wszelkich sekretów i najwyższą nauką o transcendentalnej realizacji. Rezultatów tej nauki o świadomości Krsny możemy doświadczyć osobiście, jako że jest ona bardzo przyjemna i łatwa w praktyce. Bez względu na to, jaki procent świadomości Krsny jesteśmy w stanie praktykować, będzie to wielką i wieczną wartością w naszym życiu, ponieważ w żadnych warunkach świadomość ta nie może ulec zatraceniu. Stało się to już faktem, że dzisiejsza sfrustrowana i zdezorientowana młoda generacja krajów Zachodu może bezpośrednio doświadczyć rezultatów skierowania swojej miłości jedynie ku Krsnie.

Powiedziane jest, że nawet jeśli ktoś oddaje się surowym pokutom, praktykuje wyrzeczenia i spełnia mnóstwo ofiar, a nie rozbudza swojej uśpionej miłości do Krsny, wtedy wszystkie jego pokuty i wyrzeczenia nie mają żadnej wartości. Z drugiej strony, jeśli ktoś rozbudził swoją uśpioną miłość do Krsny, to jaką wartość miałoby wtedy oddawanie się niepotrzebnym pokutom i wyrzeczeniom?

Świadomość Krsny jest wyjątkowym darem Pana Caitanyi dla upadłych dusz tego wieku. Jest to bardzo prosta praktyka, stosowana obecnie od szesnastu lat, i nie ma wątpliwości co do tego, że jest ona w stanie zaspokoić pragnienie miłości odczuwane przez rzesze ludzkie w ogólności. Ta książka Krsna jest prezentacją, która ma wspomóc świadomość Krsny na całym świecie. Ta transcendentalna literatura jest publikowana w dwóch częściach (polska edycja w jednym tomie – przyp. tłum), z których każda jest bogato ilustrowana. Ludzie lubią czytać różnego rodzaju powieści, poświęcając temu sporo swojego czasu i energii. Teraz ta skłonność może zostać skierowana ku Krsnie. Rezultatem tego będzie trwałe duchowe zadowolenie, zarówno indywidualne, jak i kolektywne.

Bhagavad-gita mówi, że nawet najmniejszy wysiłek uczyniony na ścieżce świadomości Krsny może ocalić ludzką istotę od największego niebezpieczeństwa. Można tutaj przytaczać setki i tysiące przykładów ludzi, którzy uniknęli największego niebezpieczeństwa w życiu dzięki małemu postępowi w świadomości Krsny. Dlatego prosimy każdego, aby skorzystał z tej wielkiej transcendentalnej literatury. Można się osobiście przekonać, jak w miarę czytania, strona za stroną, książka ta będzie objawiać się nam jako niezmierzona skarbnica wiedzy o filozofii, sztuce, literaturze i religii, a ostatecznie, poprzez przeczytanie tej jednej książki, Krsna, rozkwitnie w nas miłość do Boga.

Chciałbym wyrazić moje głębokie wyrazy wdzięczności dla Śriman George'a Harrisona, intonującego teraz Hare Krsna, za jego dar 19 000 dolarów na całkowite pokrycie kosztów druku tej książki. Niech Krsna pobłogosławi tego miłego chłopca dalszym postępem w świadomości Krsny.

Chciałbym także pobłogosławić Śrimana Śyamasundaradasa Adhikari, Śrimana Brahmananda dasa Brahmacari, Śrimana Hayagrivadasa Adhikari, Śrimana Satsvarupadasa Adhikari, Śrimati Devahuti Devi, Śrimati Jadurani Dasi, Śrimana Muralidharadasa Brahmacari, Śrimana Bharadvajadasa Adhikari uraz Śrimana Pradyumnadasa Adhikari za ich trud włożony w wydanie tej publikacji. Hare Krsna.

A.C. Bhaktivedanta Swami