Rozdział 7 – Mahatmya
7
Po opowiedzeniu, jak Pan Visnu opisał
Laksmidevi chwały sześciu pierwszych rozdziałach Bhagavad-gity, Pan Śiva rzekł
do Parvati: "Teraz ja opowiem ci o chwałach rozdziału siódmego."
Pan
Śiva opowiedział historię Śankukarny, bramina który był biznesmenem. Śankukarna
zgromadził tak wiele bogactw, że król odwiedzał jego dom, by zjeść obiad. Skąpy
Śankukarna trzymał część swego bogactwa zakopaną, ukrywając je przed krewnymi.
Nigdy nie spełniał czynów w oddaniu, ani rytuałów dla zadowolenia
przodków.
Razu
pewnego, po swoim czwartym małżeństwie, Śankukarna położył się spać. Podczas
snu śmiertelnie ukąsił go wąż. Bramin otrzymał ciało ducha-węża i przybył
do miejsca, gdzie zakopał skarby. Ostatecznie, po jakimś czasie znudziło go
przebywanie w ciele ducha, więc pojawił się we śnie synów i poprosił
ich o pomoc.
Gdy
jego leniwi synowie obudzili się, podzielili się swoim snem. Potem jeden
z nich wziął łopatę i udał się do miejsca wskazanego przez ojca. Syn
nie wiedział dokładnie, gdzie zostały zakopane bogactwa, lecz szukał chciwie,
aż znalazł norę węża. Zaczął kopać, gdy nagle z dziury wypełznął olbrzymi
i przerażający gad, pytając: kim jest kopiący, kto wysłał go by tutaj
szperał?
Drżąc
o swe życie, syn odpowiedział: "To ja, twój syn Śiva, któremu
ukazałeś się we śnie."
Wąż
roześmiał się i zapytał dlaczego chłopiec, jeżeli naprawdę był jego synem,
nie spełnił koniecznych rytuałów, aby wyzwolić ojca z piekielnego życia. Syn
zapytał, jak ma tego dokonać, a wąż odpowiedział: "Wyzwolić mnie
możesz nie przez wyrzeczenia, czy dobroczynność, lecz jedynie przez recytację
z siódmego rozdziału Bhagavad-gity, dzięki której osiągnę wolność od
narodzin i śmierci." Ojciec polecił swemu synowi, aby zaprosił
bramina, który będzie recytował siódmy rozdział, w trakcie ofiarowania
oblacji dla przodków.
Ceremonia
odbyła się, a w jej trakcie Śankukarna porzucił swoje przerażające ciało,
osiągając boską, czteroramienną postać. Zanim udał się na Vaikunthę,
pobłogosławił swoich synów i wyjawił im miejsce ukrycia skarbów. Po ich
wykopaniu synowie, których umysły skupiły się w oddaniu dla Pana Kryszny,
spożytkowali bogactwa na budowanie świątyń, kopanie studni, świętych jezior
oraz rozdawanie uświęconego pożywienia. Daleko więcej, synowie codziennie
recytowali siódmy rozdział Bhagavad-gity i szybko osiągnęli lotosowe stopy
Pana Kryszny.
Ktokolwiek
recytuje lub słucha tego rozdziału, będzie uwolniony od wszystkich grzesznych
reakcji.