Rozdział 7 – Mahatmya 7

 

Po opowiedzeniu, jak Pan Visnu opisał Laksmidevi chwały sześciu pierwszych rozdziałach Bhagavad-gity, Pan Śiva rzekł do Parvati: "Teraz ja opowiem ci o chwałach rozdziału siódmego."

Pan Śiva opowiedział historię Śankukarny, bramina który był biznesmenem. Śankukarna zgromadził tak wiele bogactw, że król odwiedzał jego dom, by zjeść obiad. Skąpy Śankukarna trzymał część swego bogactwa zakopaną, ukrywając je przed krewnymi. Nigdy nie spełniał czynów w oddaniu, ani rytuałów dla zadowolenia przodków.

Razu pewnego, po swoim czwartym małżeństwie, Śankukarna położył się spać. Podczas snu śmiertelnie ukąsił go wąż. Bramin otrzymał ciało ducha-węża i przybył do miejsca, gdzie zakopał skarby. Ostatecznie, po jakimś czasie znudziło go przebywanie w ciele ducha, więc pojawił się we śnie synów i poprosił ich o pomoc.

Gdy jego leniwi synowie obudzili się, podzielili się swoim snem. Potem jeden z nich wziął łopatę i udał się do miejsca wskazanego przez ojca. Syn nie wiedział dokładnie, gdzie zostały zakopane bogactwa, lecz szukał chciwie, aż znalazł norę węża. Zaczął kopać, gdy nagle z dziury wypełznął olbrzymi i przerażający gad, pytając: kim jest kopiący, kto wysłał go by tutaj szperał?

Drżąc o swe życie, syn odpowiedział: "To ja, twój syn Śiva, któremu ukazałeś się we śnie."

Wąż roześmiał się i zapytał dlaczego chłopiec, jeżeli naprawdę był jego synem, nie spełnił koniecznych rytuałów, aby wyzwolić ojca z piekielnego życia. Syn zapytał, jak ma tego dokonać, a wąż odpowiedział: "Wyzwolić mnie możesz nie przez wyrzeczenia, czy dobroczynność, lecz jedynie przez recytację z siódmego rozdziału Bhagavad-gity, dzięki której osiągnę wolność od narodzin i śmierci." Ojciec polecił swemu synowi, aby zaprosił bramina, który będzie recytował siódmy rozdział, w trakcie ofiarowania oblacji dla przodków.

Ceremonia odbyła się, a w jej trakcie Śankukarna porzucił swoje przerażające ciało, osiągając boską, czteroramienną postać. Zanim udał się na Vaikunthę, pobłogosławił swoich synów i wyjawił im miejsce ukrycia skarbów. Po ich wykopaniu synowie, których umysły skupiły się w oddaniu dla Pana Kryszny, spożytkowali bogactwa na budowanie świątyń, kopanie studni, świętych jezior oraz rozdawanie uświęconego pożywienia. Daleko więcej, synowie codziennie recytowali siódmy rozdział Bhagavad-gity i szybko osiągnęli lotosowe stopy Pana Kryszny.

Ktokolwiek recytuje lub słucha tego rozdziału, będzie uwolniony od wszystkich grzesznych reakcji.