Rozdział Trzeci

Prawdziwy cel życia 28 lutego 1972 (ciąg dalszy)

Śrila Prabhupad: Szczególnym przeznaczeniem tego ruchu jest umożliwienie istocie ludzkiej osiągnięcia prawdziwego celu życia.

Bob: Prawdziwego celu...?

Śrila Prabhupad: Prawdziwego celu życia.

Bob: Czy prawdziwym celem życia jest poznanie Boga?

Śrila Prabhupad: Tak. Powrót do domu, powrót do Boga. To jest prawdziwy cel życia. Woda, która pochodzi z morza, tworzy chmury. Chmury spadają w postaci deszczu, a ich prawdziwym celem jest spłynięcie z rzeką i ponowne połączenie się z morzem. Tak więc przyszliśmy od Boga, a teraz jesteśmy skrępowani życiem materialnym. Dlatego naszym celem powinno być wydostanie się z tej kłopotliwej sytuacji i powrót do domu, do Boga. To jest prawdziwy cel życia.

mam upetya punar janma
duhkhalayam aśaśvatam
napnuvanti mahatmanah
samsiddhim paramam gatah

("Osiągnąwszy Mnie, wielkie dusze, będące oddanymi Mi yoginami, nigdy nie wracają do tego tymczasowego, pełnego nieszczęść świata, gdyż osiągnęły najwyższą doskonałość".) To jest wersja Bhagavad-gity. Jeśli ktoś przychodzi do Mnie – mam upetya, to nie wraca ponownie. Gdzie? Do tego miejsca – duhkhalayam aśaśvatam. To miejsce jest miejscem cierpień. Wszyscy o tym wiedzą, ale zostali ogłupieni przez tak zwanych przywódców. Życie materialne jest życiem pełnym nieszczęść. Kryszna – Bóg – mówi, że to miejsce jest duhkhalayam – miejscem niedoli. I jest również aśaśvatam – tymczasowe. Nie możesz pójść na kompromis: "W porządku, niech będzie pełne nieszczęść. Ale ja zostanę tutaj jako Amerykanin czy Hindus". Nie. Tego również nie możesz zrobić. Nie możesz pozostać Amerykaninem. Możesz myśleć, że urodziwszy się w Ameryce jesteś bardzo szczęśliwy. Lecz nie możesz pozostać Amerykaninem na długo. Zostaniesz wyrzucony z tego miejsca i nie wiesz, jakie będzie twoje następne życie! Dlatego jest ono duhkhalayam aśaśvatam – żałosne i tymczasowe. Taka jest nasza filozofia.

Bob: Ale jeśli ma się jakąś wiedzę o Bogu, to życie nie jest takie żałosne?

Śrila Prabhupad: Nie! Jakaś wiedza nie wystarczy. Musisz mieć doskonałą wiedzę.

janma karma ca me divyam
evam yo vetti tattvatah

Tattvatah znaczy "doskonale". Doskonałej wiedzy uczy Bhagavad-gita. Tak więc wszystkim w ludzkim społeczeństwie dajemy szansę poznania Bhagavad-gity takiej, jaką jest i uczynienia swojego życia doskonałym. To jest ruch świadomości Kryszny. Co twoja nauka mówi o transmigracji duszy?

Bob: Myślę... że nauka... nie może temu zaprzeczyć ani tego potwierdzić. Nauka nic o tym nie wie.

Śrila Prabhupad: Dlatego mówię, że jest niedoskonała.

Bob: Jednak nauka może coś powiedzieć. Mówi, że energia nigdy nie ulega zniszczeniu, tylko się zmienia.

Śrila Prabhupad: W porządku. Ale jak ta energia będzie działać w przyszłości – tego nauka nie wie. Jak jest przekształcana? Jak pod wpływem rozmaitych manipulacji działa w różny sposób? Weźmy na przykład energię elektryczną. W zależności od tego, jak ją wykorzystujemy, ogrzewa albo mrozi. Są to zjawiska zupełnie przeciwne, ale energia elektryczna jest ta sama. Podobnie ta energia – żywa energia. Co nią kieruje? W którą stronę zmierza? Jaki będzie tego rezultat w przyszłym życiu? Tego nie wiedzą. Ale w Bhagavad-gicie znajduje się bardzo proste stwierdzenie:

vasamsi jirnani yatha vihaya

Jesteś okryty ubraniem, koszulą. Kiedy koszula jest bezużyteczna, zmieniasz ją. To ciało jest jak koszula lub marynarka. Gdy nie nadaje się już dłużej do użytku, musimy je zmienić.

Bob: Czym jest to "my", które musi je zmienić? Co jest niezmienne?

Śrila Prabhupad: Dusza.

Bob: Z jednego życia do następnego?

Śrila Prabhupad: To jest dusza – ja. Co jest tym "ty", które mówi? Ty! Co jest tym "ja", które mówi? Tożsamość: atma, czyli dusza.

Bob: Moja dusza różni się od twojej?

Śrila Prabhupad: Tak. Ty jesteś indywidualną duszą i ja jestem indywidualną duszą.

Bob: Ty uwolniłeś się od wpływu karmy. Gdybym ja też miał się uwolnić od tych wpływów, to wówczas nasze dusze byłyby takie same czy różne?

Śrila Prabhupad: Wszystkie dusze mają takie same cechy. W chwili obecnej znajdujesz się pod wpływem pewnej koncepcji życia, i ci twoi rodacy (bhaktowie ze świadomości Kryszny) mieli pewną koncepcję życia, lecz dzięki otrzymanemu wykształceniu przyjęli inną. Tak więc ostateczne kształcenie polega na tym, jak stać się świadomym Kryszny. To jest doskonałość.

Bob: Jeśli dwóch ludzi jest świadomych Kryszny, czy ich dusze są takie same?

Śrila Prabhupad: Dusza jest zawsze taka sama.

Bob: W każdej osobie? Czy w każdej osobie jest taka sama?

Śrila Prabhupad: Tak.

Bob: (wskazując na dwóch bhaktów) Jeśli ci dwaj bhaktowie są świadomi Kryszny, ich dusze są takie same?

Śrila Prabhupad: Dusza jest taka sama, lecz zawsze indywidualna, nawet jeśli ktoś nie jest świadomy Kryszny. Na przykład, ty jesteś istotą ludzką i ja nią jestem. Nawet jeśli ja nie jestem chrześcijaninem, a ty nie jesteś hindusem, to nadal jesteśmy istotami ludzkimi. Podobnie dusza może być świadoma Kryszny lub nie – to nie ma znaczenia. Dusza jest duszą.

Bob: Czy możesz powiedzieć mi coś więcej na ten temat?

Śrila Prabhupad: Dusza... Jako czysty duch wszystkie dusze są równe. Nawet dusza w zwierzęciu. Dlatego jest powiedziane: panditah samadarśinah – osoby naprawdę uczone nie widzą zewnętrznego okrycia ani u człowieka, ani u zwierzęcia.

Bob: Czy mogę zadać inne pytanie na ten temat?

Śrila Prabhupad: Tak.

Bob: Sądziłem, że dusza jest jakby częścią Boga. Czasami wydaje mi się, że czuję Boga. Jestem tutaj i możesz powiedzieć, że Bóg jest tutaj. Jeśli więc dusza jest we mnie, to czyż nie powinienem czuć Boga wewnątrz siebie? Nie całego Boga, oczywiście, ale...

Śrila Prabhupad: Część Boga.

Bob: Ale nie czuję Boga w sobie, choć On może tu być, oddzielony – oddzielony ode mnie. Czy powinienem być w stanie czuć Boga w sobie, skoro moja dusza jest Jego częścią?

Śrila Prabhupad: Tak. Bóg jest także wewnątrz. Bóg jest wszędzie. Bóg jest wewnątrz i również na zewnątrz. O tym trzeba wiedzieć.

Bob: W jaki sposób odczuwasz Boga wewnątrz siebie?

Śrila Prabhupad: Nie od razu. Musisz mieć wiedzę z śastr (pism objawionych) za pośrednictwem informacji wedyjskiej. Bhagavad-gita mówi na przykład: iśvarah sarva-bhutanam hrd-deśe 'rjuna tisthati – Bóg jest w sercu każdego. Paramanu-cayantara-stham: Bóg jest także w każdym atomie. Jest to więc pierwsza informacja. A później musisz to zrealizować za pomocą procesu yogi.

Bob: Procesu yogi?

Śrila Prabhupad: Tak.

Bob: Czy intonowanie Hare Kryszna jest takim procesem yogi?

Śrila Prabhupad: Tak. To również jest proces yogi.

Bob: Jaki proces yogi muszę praktykować, żeby odnaleźć... żeby poczuć tę informację... żeby odczuć wewnątrz duszę?

Śrila Prabhupad: Istnieje wiele różnych procesów yogi, lecz proces dla tego wieku jest bardzo przyjemny.

Bob: Intonowanie.

Śrila Prabhupad: Tak.

Bob: Dzięki temu mogę poczuć Boga nie tylko na zewnątrz, lecz i wewnątrz?

Śrila Prabhupad: Zrozumiesz o Bogu wszystko – że jest wewnątrz, że jest na zewnątrz, a także jak działa. Wszystko zostanie objawione. Bóg objawia Siebie dzięki takiej postawie służenia. Nie możesz zrozumieć Boga własnym wysiłkiem. Zrozumiesz Go tylko wtedy, gdy Sam się objawi. Posłużmy się przykładem. Gdy w nocy słońce jest poza zasięgiem twego wzroku, nie zobaczysz go przy pomocy pochodni czy jakiegoś innego światła. Ale rankiem zobaczysz je automatycznie, bez żadnej pochodni. Podobnie, musisz stworzyć sytuację – musisz postawić się w sytuacji – w której Bóg się objawi. Nieprawdą jest, że istnieje jakaś metoda, dzięki której możesz poprosić Boga: "Przyjdź, proszę. Chcę Cię zobaczyć". Nie. Bóg nie spełnia twoich poleceń.

Bob: Musisz zadowolić Boga, aby się Sam objawił. Czy tak?

Śrila Prabhupad: Tak.

Śyamasundar: Skąd wiemy, że Bóg jest z nas zadowolony?

Śrila Prabhupad: Gdy Go widzimy. Wtedy będziesz wiedział. Tak jak po jedzeniu nie musisz nikogo pytać, czy czujesz siłę lub czy zaspokoiłeś swój głód. Gdy jesz, to wiesz, że czujesz przypływ energii. Nie musisz nikogo o to pytać. Tak samo, jeśli rzeczywiście służysz Bogu, wtedy rozumiesz, że "Bóg mi rozkazuje. Bóg tutaj jest. Widzę Go".

Bhakta: Lub Jego reprezentanta.

Śrila Prabhupad: Tak.

Bhakta: To przychodzi łatwiej.

Śrila Prabhupad: Do Boga musisz dojść przez Jego reprezentanta.

yasya prasadad bhagavat-prasadah

"Dzięki łasce mistrza duchowego otrzymuje się błogosławieństwo Kryszny". Jeśli zadowolisz reprezentanta Boga, wtedy automatycznie zadowolony jest i Bóg, i w ten sposób możesz Go bezpośrednio zobaczyć.

Dżentelmen z Indii: Jak zadowolić reprezentanta Boga?

Śrila Prabhupad: Musisz spełniać jego polecenia, to wszystko. Reprezentantem Boga jest guru, który prosi cię, żebyś zrobił to czy tamto. Jeśli to zrobisz, wtedy jest zadowolony.

yasyaprasadan na gatih kuto 'pi

"Bez łaski mistrza duchowego nie można uczynić żadnego postępu". Jeśli wzbudzisz jego niezadowolenie, do niczego nie dojdziesz. Dlatego wielbimy guru.

saksad-dharitvena samasta-śastrair
uktas tatha bhavyata eva sadbhih
kintu prabhor yah priya eva tasya
vande guroh śri-caranaravindam

("Mistrzowi duchowemu trzeba oddawać taką cześć jak Najwyższemu Panu, ponieważ jest on Jego najbardziej zaufanym sługą. Potwierdzają to wszystkie pisma objawione i przestrzegają tego wszystkie autorytety. Dlatego składam pełne szacunku pokłony lotosowym stopom takiego mistrza duchowego, który jest bona fide reprezentantem Pana Kryszny".) Guru powinien być przyjmowany jako Bóg. Zalecają to wszystkie śastry.

Bob: Guru powinien być uznawany za reprezentanta Boga?

Śrila Prabhupad: Tak. Guru jest przedstawicielem Boga. Jest zewnętrzną manifestacją Kryszny.

Bob: Lecz różni się od pojawiających się inkarnacji Kryszny?

Śrila Prabhupad: Tak.

Bob: Jaka jest różnica między zewnętrzną manifestacją guru a zewnętrzną manifestacją, powiedzmy, Kryszny lub Caitanyi, gdy przychodzą na Ziemię?

Śrila Prabhupad: Guru jest przedstawicielem Kryszny. Ten, kto jest guru, wykazuje pewne symptomy. Główne symptomy zostały opisane w Wedach.

tad-vijnanartham sa gurum evabhigacchet
samit-panih śrotriyam brahma-nistham

Guru musi pochodzić z sukcesji uczniów i musiał uważnie wysłuchać Wed od swojego mistrza duchowego. Zasadniczym symptomem guru jest to, że jest doskonałym bhaktą. To wszystko. I służy Krysznie głosząc Jego przekaz.

Bob: Czy Pan Caitanya był innego rodzaju guru niż ty?

Śrila Prabhupad: Nie, nie. Nie ma różnych rodzajów guru. Wszyscy są jednego rodzaju.

Bob: Ale On był... Czy był On jednocześnie inkarnacją?

Śrila Prabhupad: Tak. Jest On Samym Kryszną, ale reprezentuje guru.

Bob: Tak... rozumiem.

Śrila Prabhupad: Tak.

Bob: Zatem...

Śrila Prabhupad: Ponieważ Kryszna jest Bogiem, żądał:

sarva-dharman parityajya
mam ekam śaranam vraja

"Porzuć wszelkiego rodzaju religię i po prostu podporządkuj się Mnie". Ale ludzie źle Go zrozumieli. Dlatego Kryszna znowu pojawił się jako guru i uczył ludzi,

jak podporządkować się Krysznie.

Śyamasundar: Czyż nie mówi On w Bhagavad-gicie. Ja jestem mistrzem duchowym"?

Śrila Prabhupad: Tak, On jest pierwotnym mistrzem duchowym, ponieważ przyjął Go na mistrza duchowego Arjuna. W czym więc problem? Śisyas te 'ham śadhi mam tvam prapannam. Arjuna powiedział Panu: "Jestem Twoim uczniem i duszą podporządkowaną Tobie. Poucz mnie, proszę". Jeśli więc Pan nie byłby mistrzem duchowym, jak Arjuna mógłby zostać Jego uczniem? On jest pierwotnym guru. Tene brahma hrda ya adi-kavaye: "To właśnie On jest tym, który pierwszy przekazał wiedzę wedyjską sercu Brahmy, pierwszej stworzonej istoty". Dlatego to On jest pierwotnym guru.

Bob: Kryszna.

Śrila Prabhupad: Tak. On jest pierwotnym guru. Następnym guru jest Jego uczeń, Brahma. Następnym uczeń Brahmy, Narada. Później guru staje się Vyasa, uczeń Narady. W ten sposób wygląda guru-parampara (sukcesja uczniów guru). Evam parampara-praptam: wiedzę transcendentalną otrzymuje się przez sukcesję uczniów.

Bob: A więc guru uzyskuje swą wiedzę przez sukcesję uczniów, a nie bezpośrednio od Kryszny? Czy otrzymujesz jakąś wiedzę bezpośrednio od Kryszny?

Śrila Prabhupad: Tak. Mamy tutaj bezpośrednie instrukcje Kryszny – Bhagavad-gitę.

Bob: Rozumiem, ale...

Śrila Prabhupad: Ale musisz ją poznać przez sukcesję uczniów, gdyż inaczej źle ją zrozumiesz.

Bob: Ale teraz nie otrzymujesz informacji bezpośrednio od Kryszny? Pochodzą one od sukcesji uczniów, z książek?

Śrila Prabhupad: Nie ma żadnej różnicy. Przypuśćmy, że powiem, że to ołówek. Jeśli ty powiesz jemu: "To jest ołówek", a on powie komuś innemu: "To jest ołówek", to jaka jest różnica między jego informacją a moją?

Bob: Czy to, co wiesz teraz, wiesz dzięki łasce Kryszny?

Śrila Prabhupad: Ty również możesz otrzymać łaskę Kryszny, pod warunkiem, że jest przekazywana taką, jaką jest. Tak jak my uczymy Bhagavad-gity. Kryszna mówi w Bhagavad-gicie:

sarva-dharman parityajya
mam ekam śaranam vraja

"Porzuć wszelkiego rodzaju religię i po prostu podporządkuj się Mnie". I my teraz mówimy, że powinieneś porzucić wszystko i podporządkować się Krysznie. Nie ma więc różnicy między naszą instrukcją a instrukcją Kryszny. Nie ma żadnego odstępstwa. Jeśli zatem otrzymujesz wiedzę w taki doskonały sposób, jest to równie dobre jak uzyskanie instrukcji bezpośrednio od Kryszny. Ale my niczego nie zmieniamy.

Bob: Czy Kryszna słyszy mnie, gdy modlę się z czcią i wiarą?

Śrila Prabhupad: Tak.

Bob: Słyszy mnie bezpośrednio?

Śrila Prabhupad: Tak. Ponieważ jest w twoim sercu, słyszy cię zawsze – czy się modlisz czy nie. Słyszy cię również wtedy, gdy popełniasz jakieś niedorzeczności. Ale to bardzo dobrze, gdy się modlisz. To jest mile widziane.

Bob: Czy Kryszna lepiej słyszy modlitwę czy nonsens?

Śrila Prabhupad: On jest wszechdoskonały. Słyszy wszystko. Słyszy cię nawet wtedy, gdy nie mówisz, kiedy tylko myślisz: "Zrobię to". On to słyszy. Sarvasya caham hrdi sannivistah: Kryszna przebywa w sercu każdego.

Bob: Ale powinniśmy się modlić, czyż nie tak?

Śrila Prabhupad: Modlitwa jest jej powinnością.

Bob: Czyją powinnością?

Śrila Prabhupad: Każdej żywej istoty. Jedyną powinnością. Eko bahunam yo vidadhati kaman. Tak oznajmiają Wedy.

Bob: Co to znaczy?

Śrila Prabhupad: On każdemu dostarcza wszystkiego. Każdemu zapewnia pożywienie. Tak więc On jest Ojcem. Dlaczego więc nie modlić się: "Ojcze, daj mi to"? Tak jak w chrześcijańskiej Biblii: "Ojcze nasz, chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj". To jest dobre – uznają Najwyższego Ojca. Ale dorosłe dzieci nie powinny prosić ojca. Powinny być raczej gotowe mu służyć. To jest bhakti (oddanie).

Bob: Tak wspaniale odpowiadasz na moje pytania. (Wszyscy śmieją się ze wzruszeniem.)

Śrila Prabhupad: Bardzo ci dziękuję.

Bob: Czy mogę zatem zadać ci następne?

Śrila Prabhupad: O, tak!