Ósmy Rozdział Śri-Caitanya-caritamrty streścił Śrila Bhaktivinoda Thakura w swej Amrta-pravaha-bhasyi. W rozdziale tym opisane są chwały Śri Caitanyi Mahaprabhu i Nityanandy i również powiedziane jest, że jeśli ktoś popełnia obrazy w intonowaniu mantry Hare Krsna, to nawet intonując przez wiele lat nie osiąga miłości do Boga. W związku z tym Śrila Bhaktivinoda Thakura ostrzega przed sztucznym pokazem symptomów cielesnych zwanych asta-sattvika-vikara. Jest to również inną obrazą. Należy szczerze i poważnie kontynuować intonowanie imion Panca-tattvy: śri-krsna-caitanya prabhu nityananda śri-advaita gadadhara śrivasadi-gaura-bhakta-vrnda. Wszyscy ci acaryowie obdarzą bhaktę bezprzyczynową łaską i stopniowo oczyszczą jego serce. Kiedy będzie on rzeczywiście oczyszczony, automatycznie doświadczy ekstazy w intonowaniu maha-mantry Hare Krsna. Przed powstaniem Caitanya-caritamrty, napisana została książka zwana Śri-Caitanya-bhagavata, której autorem jest Śrila Vrndavana dasa Thakura. W swej Śri-Caitanya-caritamrcie Krsnadasa Kaviraja Gosvami opisał jedynie te tematy, których Śrila Vrndavana dasa Thakura nie przedyskutował w swej Caitanya-bhagavata. W starości Krsnadasa Kaviraja Gosvami udał się do Vrndavany i tam na polecenie Śri Madana-mohanaji napisał Śri-Caitanya-caritamrtę. Dzięki temu możemy teraz rozkoszować się jej transcendentalnym szczęściem.
Adi 08.04 Znaczenie: Krsnadasa Kaviraja Gosvami uczy nas, abyśmy najpierw ofiarowywali wyrazy
szacunku Panca-tattvie - Śri Krsnie Caitanyi Mahaprabhu, Nityanandzie Prabhu,
Advaicie Prabhu, Gadadharze Prabhu i Śrivasie oraz innym bhaktom. Musimy ściśle
przestrzegać zasady ofiarowywania naszych pokłonów Panca-tattvie, jak
streszczone to zostało w tej mantrze -
śri-krsna-caitanya prabhu nityananda śri-advaita gadadhara
śrivasadi-gaura-bhakta-vrnda. Musimy ofiarowywać szacunek Panca-tattvie
oraz intonować ich imiona na początku każdej czynności w nauczaniu, szczególnie
przed intonowaniem maha-mantry Hare
Krsna - Hare Krsna, Hare Krsna, Krsna Krsna, Hare Hare / Hare Rama,
Hare Rama, Rama Rama, Hare Hare.
Adi 08.05 Znaczenie: W filozofii Vaisnava są trzy ścieżki osiągania doskonałości - mianowicie
sadhana-siddha, doskonałość osiągana przez pełnienie służby
oddania zgodnie z zasadami i przepisami,
nitya-siddha, wieczna doskonałość osiągana poprzez bezustanne
pamiętanie Krsny, i
krpa-siddha, doskonałość osiągana dzięki łasce mistrz
duchowego albo Vaisnavy.
Tutaj Kaviraja Gosvami podkreśli krpa-siddha,
doskonałość osiąganą dzięki łasce wyższych autorytetów. Łaska ta nie zależy
od kwalifikacji bhakty. Dzięki takiej łasce nawet bhakta, który jest niemową,
może mówić czy pisać, by wspaniale gloryfikować Pana; nawet jeśli jest ułomny,
może pokonać góry; i nawet jeśli jest ślepy, może ujrzeć gwiazdy na niebie.
Adi 08.06 Znaczenie: Rechotanie żab w sezonie deszczowym głośno rozbrzmiewa w lesie, a skutek
tego jest taki, że żmije słuchające tego rechotania w ciemności zbliżają się do
żab i połykają je. Podobnie, tak zwane uczone wibracje języków profesorów
uniwersyteckich, którzy nie posiadają wiedzy duchowej, są niczym rechotanie
żab.
Adi 08.07 Znaczenie: Jeśli ktoś jest poważnie zainteresowany czynnościami świadomymi Krsny,
musi być gotów przestrzegać zasad i przepisów ustanowionych przez acaryów i musi zrozumieć ich wnioski. Śastry mówią: dharmasya tattvam nihitam guhayam maha-jano yena gatah sa panthah (Mahabharata, Vana Parva 313.117). Bardzo
trudno jest zrozumieć sekret świadomości Krsny, lecz kto czyni postęp dzięki
instrukcjom poprzednich acaryów i
podąża za przykładem swych poprzedników w sukcesji uczniów, osiągnie sukces.
Natomiast inni nie osiągną takiego sukcesu. W związku z tym Śrila Narottama
dasa Thakura mówi, chadiya vaisnava-seva
nistara payeche keba: "Jeśli ktoś nie służy mistrzowi duchowemu i acaryom, nie może osiągnąć
wyzwolenia." Gdzie indziej mówi on:
ei chaya gosani yanra --- mui tanra
dasa
tan-sabara pada-renu mora
panca-grasa
"Po prostu przyjmuję osobę, która podąża śladami sześciu Gosvamich i
pył z lotosowych stóp takiej osoby jest moim pożywieniem."
Adi 08.08 Znaczenie: W wersetach tych autor Caitanya-caritamrty,
Krsnadasa Kaviraja Gosvami, poważnie podkreśla znaczenie wielbienia
Panca-tattvy. Jeśli ktoś staje się bhaktą Gaurasundary czy Krsny, lecz nie
przykłada żadnej wagi do Panca-tattvy (śri-krsna-caitanya
prabhu nityananda śri-advaita gadadhara śrivasadi-gaura-bhakta-vrnda), jego
czynności są uważane za zniewagi, czyli - słowami Śrila Rupy Gosvamiego - za utpata (zakłócenia). Więc zanim ktoś
stanie się bhaktą Pana Gaurasundary czy Śri Krsny, Najwyższej Osoby Boga,
powinien być gotowy ofiarować odpowiedni szacunek Panca-tattvie.
Adi 08.09 Znaczenie: Dawniej byli królowie tacy jak Jarasandha, którzy ściśle przestrzegali
rytuałów wedyjskich, działali jako kompetentni ksatriyowie spełniający akty dobroczynne, posiadali wszelkie cechy ksatriyów i nawet byli posłuszni
kulturze bramińskiej, lecz nie przyjmowali Krsny za Najwyższą Osobę Boga.
Jarasandha wielokrotnie atakował Krsnę i za każdym razem oczywiście ponosił
porażkę. Tak jak Jarasandha, tak też każdy, kto spełnia rytuały wedyjskie, lecz
nie przyjmuje Krsny za Najwyższą Osobę Boga, musi być uważany za asurę, czyli demona. Podobnie, demonem
jest również ten, kto nie przyjmuje Śri Caitanyi Mahaprabhu za Samego Krsnę.
Taki jest wniosek autorytatywnych pism świętych. Zatem zarówno tak zwane
oddanie dla Gaurasundary bez służby oddania dla Krsny, jak i tak zwana Krsna-bhakti bez pełnienia służby
oddania dla Gaurasundary są czynnościami pozbawionymi oddania. Jeśli ktoś
pragnie odnieść sukces na ścieżce świadomości Krsny, musi być całkowicie
świadomy osoby Gaurasundary, jak również osoby Krsny. Znajomość osoby
Gaurasundary oznacza znajomość osób śri-krsna-caitanya
prabhu nityananda śri-advaita gadadhara śrivasadi-gaura-bhakta-vrnda. Podążający
za autorytetami, autor Caitanya-caritamrty
kładzie nacisk na tę zasadę w celu osiągnięcia doskonałości w świadomości
Krsny.
Adi 08.10 Znaczenie: W Śrimad-Bhagavatam powiedziane
jest, kirtanad eva krsnasya mukta-sangah
param vrajet: "Po prostu dzięki intonowaniu mantry Hare Krsna, czyli imienia Pana Krsny, można osiągnąć
wyzwolenie i powrócić do domu, z powrotem do Boga." (Bhag. 12.3.51 ) Taką świadomość Krsny musimy osiągnąć dzięki łasce
Pana Caitanyi Mahaprabhu. Nie można osiągnąć pełni w świadomości Krsny, jeśli
nie przyjmie się Śri Caitanyi Mahaprabhu i Jego towarzyszy za jedyny środek do
osiągnięcia sukcesu. Biorąc to pod uwagę, Pan przyjął sannyasę, gdyż w ten sposób ludzie będą ofiarowywali Mu szacunek i
bardzo szybko wzniosą się na platformę świadomości Krsny. Ponieważ Pan Caitanya
Mahaprabhu, który jest Samym Krsną, zapoczątkował ruch świadomości Krsny, bez
Jego łaski nie można wznieść się na transcendentalną platformę świadomości
Krsny.
Adi 08.11 Znaczenie: Krsna jest tak łaskawy, że zawsze myśli o tym, jak wyzwolić uwarunkowane
dusze z platformy materialnej. To właśnie z tego powodu Krsna inkarnuje, jak
wyraźnie oznajmia to w Bhagavad-gicie:
yada yada hi dharmasya glanir bhavati bharata
abhyutthanam adharmasya tadatmanam srjamy aham
"Zawsze, kiedy tylko i gdzie tylko zamierają praktyki religijne, o
potomku Bharaty, i zaczyna szerzyć się bezbożność - wtedy zstępuję
osobiście." (Bg. 4.7) Krsna zawsze na wiele sposobów chroni żywe istoty.
Zstępuje osobiście, posyła Swoich poufnych bhaktów i pozostawia nam takie śastry jak Bhagavad-gita. Dlaczego? Aby ludzie moli skorzystać z tego
błogosławieństwa i wyzwolić się z sideł mayi.
Śri Caitanya Mahaprabhu przyjął sannyasę,
aby nawet głupiec, który uważa Go za zwykłego sannyasina, ofiarował Mu pokłony, gdyż to zmniejszy jego materialne
niedole i ostatecznie wyzwoli go z materialnych sideł. W związku z tym Śrila
Bhaktisiddhanta Sarasvati wykazuje, że Śri Krsna Caitanya Mahaprabhu jest
kombinacją formy Śri Radhy i Krsny (mahaprabhu
śri-caitanya, radha-krsna --- nahe anya). Więc kiedy głupcy uważali
Caitanyę Mahaprabhu za zwykłą ludzką istotę i wskutek tego nie odnosili się do
Niego z szacunkiem, miłosierny Pan, aby wyzwolić tych bluźnierców, przyjął sannyasę, by ofiarowywali Mu pokłony,
przyjmując Go za sannyasina. Śri
Caitanya Mahaprabhu przyjął sannyasę, aby
obdarzyć Swą wielką łaską ogół ludzi, którzy nie są w stanie docenić Go jako
Samych Radhy i Krsny.
Adi 08.12 Znaczenie: Śrila Bhaktisiddhanta Sarasvati Maharaja mówi w związku z tym: "O
żywe istoty, po prostu zaangażujcie się w świadomość Krsny. Taki jest przekaz
Śri Caitanyi Mahaprabhu." Pan Caitanya głosił ten kult, nauczając
filozofii świadomości Krsny w Swych ośmiu wersetach, czyli Śiksastace. Powiedział On, iha
haite sarva-siddhi haibe tomara: "Dzięki intonowaniu mantry Hare Krsna osiągnie się
doskonałość życia." Więc kto nie okazuje Mu szacunku czy też nie jest w
stanie docenić Jego łaski, pomimo wszystkich tych miłosiernych gestów, nadal
jest asurą, czyli przeciwnikiem bona
fide służby oddania dla Pana Visnu, nawet chociaż może być on bardzo
egzaltowany w społeczeństwie ludzkim. Słowo asura
odnosi się do osoby, która jest przeciwna służbie oddania dla Najwyższej
Osoby Boga, Visnu. Należy zauważyć tutaj, że jeśli ktoś nie wielbi Śri Caitanyi
Mahaprabhu, nie ma pożytku ze stania się bhaktą Krsny, a jeśli nie wielbi
Krsny, również nie ma co stawać się bhaktą Śri Caitanyi Mahaprabhu. Taka służba
oddania uważana jest za produkt Kali-yugi. Śrila Bhaktisiddhanta Sarasvati
Thakura zauważa w związku z tym, że ateistyczni smartowie, czyli czciciele pięciu rodzajów półbogów, wielbią Pana
Visnu dla osiągnięcia niewielkiej satysfakcji z pomyślności materialnej, lecz
nie mają szacunku dla Śri Caitanyi Mahaprabhu. Uważając Go za jedną ze zwykłych
żywych istot, czynią różnicę pomiędzy Gaurasundarą i Śri Krsną. Takie
rozumienie jest również demoniczne i jest przeciwne konkluzji acaryów. Wniosek taki jest produktem
Kali-yugi.
Adi 08.13 Znaczenie: Ponieważ osoba spełniająca Krsna-bhakti,
lecz nie rozumiejąca Śri Krsny Caitanyi i Prabhu Nityanandy jedynie trwoni
swój czas, autor, Krsnadasa Kaviraja Gosvami, prosi wszystkich, by zaczęli
wielbić Śri Caitanyę i Nityanandę Prabhu oraz Panca-tattvę. Zapewnia każdego,
że ktokolwiek to uczyni, odniesie sukces w świadomości Krsny.
Adi 08.15 Znaczenie: Śrila Bhaktisiddhanta Sarasvati Thakura komentuje w związku z tym, że
ludzie w ogólności, w swej ograniczonej koncepcji życia, stwarzają wiele
różnych typów działalności humanitarnej, lecz działalność humanitarna
zapoczątkowana przez Śri Caitanyę Mahaprabhu jest inna. Dla logików, którzy
pragną przyjąć jedynie to, co zostało dowiedzione poprzez logikę i argumenty,
faktem jest, że bez logiki i rozumowania nie może być kwestii przyjęcia
Absolutnej Prawdy. Na nieszczęście, jeśli tacy logicy podejmują tę ścieżkę bez
łaski Śri Caitanyi Mahaprabhu, pozostają na platformie logiki i argumentów i
nie czynią postępu w życiu duchowym. Jeśli jednakże ktoś jest wystarczająco
inteligentny, by zastosować swe argumenty i logikę w subtelnym rozumieniu
podstawowej substancji duchowej, dowie się, że ubogi zasób wiedzy opierający
się na podstawach logiki materialnej nie może pomóc nam zrozumieć Absolutnej
Prawdy, która jest poza zasięgiem niedoskonałych zmysłów. Dlatego Mahabharata mówi: acintyah khalu ye bhava na tams tarkena yojayet (Mahabharata, Bhisma Parva. 5.22). Jak za
pomocą logiki można zbliżyć się do tego, co jest poza wyobrażeniem czy
spekulacją zmysłową zwykłych istot? Logika i argumenty nie mają mocy duchowej i
są zawsze niedoskonałe, kiedy stosowane są w duchowym rozumieniu. Stosując
zwykłą logikę, często dochodzi się do błędnego wniosku co do Absolutnej Prawdy
i rezultatem takiego wniosku może być upadek i przyjęcie ciała w rodzaju ciała
szakala.
Pomimo tego wszystkiego, osoby
naprawdę zainteresowane zrozumieniem filozofii Śri Caitanyi Mahaprabhu poprzez
logikę i argumenty znajdują tutaj zachętę. Krsnadasa Kaviraja Gosvami zwraca
się do nich: "Proszę, poddajcie łaskę Śri Caitanyi Mahaprabhu swojemu
rozstrzygającemu testowi, a jeśli naprawdę jesteście logikami, dojdziecie do
właściwego wniosku, że nie ma osoby bardziej miłosiernej od Pana
Caitanyi." Niech logicy porównają rezultaty innej humanitarnej pracy z
miłosiernymi czynnościami Pana Caitanyi. Jeśli ich sąd jest bezstronny,
zrozumieją, że żadna inna humanitarna działalność nie może przewyższyć
działalności Śri Caitanyi Mahaprabhu.
Każdy zaangażowany jest w
działalność humanitarną, której podstawą jest ciało, lecz z Bhagavad-gity (2.18) dowiadujemy się, antavanta ime deha nityasyoktah śaririnah: ciało
materialne ostatecznie podlega zniszczeniu, podczas gdy dusza jest wieczna. Śri
Caitanya Mahaprabhu spełnia Swą filantropijną działalność w odniesieniu do
wiecznej duszy. Bez względu na to, jak bardzo staramy się przynieść korzyść
ciału, zostanie ono zniszczone i będziemy musieli przyjąć inne ciało w
zależności od naszych obecnych czynów. Jeśli więc ktoś nie rozumie nauki o
transmigracji, lecz uważa, że ciało jest wszystkim, to nie jest zbyt
inteligentny. Śri Caitanya Mahaprabhu, nie lekceważąc potrzeb ciała, obdarzył
nas postępem duchowym w celu oczyszczenia stanu istnienia ludzkości. Jeśli więc
logik jest bezstronny w swych sądach, z pewnością przekona się, że Śri Caitanya
Mahaprabhu jest maha-vadanyavatara, najbardziej
wspaniałomyślną inkarnacją. Jest On nawet bardziej wspaniałomyślny od Samego
Pana Krsny. Pan Krsna żądał, aby Mu się podporządkować, lecz nie był tak
wspaniałomyślny w rozdzielaniu miłości do Boga jak Śri Caitanya Mahaprabhu.
Dlatego Śrila Rupa Gosvami ofiarowuje Panu Caitanyi wyrazy pełnego szacunku
tymi słowy: namo maha-vadanyaya
krsna-prema-pradaya te krsnaya krsna-caitanya-namne gaura-tvise namah. Pan
Krsna dał po prostu Bhagavad-gitę, dzięki
której można zrozumieć Go takim, jaki jest, lecz Śri Caitanya Mahaprabhu, który
jest również Samym Krsną, rozdawał ludziom miłość do Krsny nie czyniąc żadnego
rozróżnienia.
Adi 08.16 Znaczenie: Śrila Bhaktisiddhanta Sarasvati Thakura mówi w związku z tym, że jeśli
ktoś nie przyjmuje Śri Caitanyi Mahaprabhu, to chociaż intonuje mantrę Hare Krsna przez wiele, wiele
lat, nie będzie mógł osiągnąć platformy służby oddania. Należy ściśle
przestrzegać instrukcji Śri Caitanyi Mahaprabhu z Śiksastaki:
trnad api sunicena taror api
sahisnuna
amanina manadena kirtaniyah sada
harih
"Święte imię należy intonować w pokornym stanie umysłu, uważając się
za niższego od słomy na ulicy. Należy być bardziej tolerancyjnym niż drzewo,
wolnym od wszelkiego poczucia fałszywego prestiżu i należy być gotowym
ofiarowywać wszelki szacunek innym. W takim stanie umysłu można intonować
święte imię Pana bez przerwy." (Śiksastaka,
3) Kto przestrzega tej wskazówki, uwolniwszy się od dziesięciu rodzajów
obraz, osiąga sukces w świadomości Krsny i ostatecznie wznosi się na platformę
miłosnej służby dla Osoby Boga.
Należy osiągnąć zrozumienie,
że święte imię Pana jest tożsame z Samą Najwyższą Osobą Boga. Do wniosku
takiego nie można dojść, dopóki popełnia się obrazy w intonowaniu świętego
imienia. Zgodnie z naszym materialnym rozważaniem widzimy różnicę pomiędzy
imieniem i substancją, lecz w świecie duchowym Absolut jest zawsze absolutny; imię,
forma, cechy i rozrywki Absolutu są tak dobre jak Sam Absolut Tak więc jeśli
ktoś uważa się za wiecznego sługę świętego imienia i w tym duchu propaguje to
święte imię na całym świecie, jest uważany za wiecznego sługę Najwyższej Osoby
Boga. Kto intonuje w tym duchu, nie popełniając obraz, z pewnością wznosi się
na platformę zrozumienia, że święte imię jest tożsame z Osobą Boga. Obcowanie
ze świętym imieniem i intonowanie świętego imienia oznacza bezpośrednio
obcowanie z Osobą Boga. W Bhakti-rasamrta-sindhu
jest wyraźnie powiedziane: sevonmukhe
hi jihvadau svayam eva sphuraty adah. Święte imię manifestuje się wówczas,
kiedy ktoś angażuje się w służbę świętego imienia. Ta służba z pokornym
nastawieniem rozpoczyna się od języka. Sevonmukhe
hi jihvadau: Należy zaangażować swój język w służbę świętego imienia. Nasz
ruch świadomości Krsny oparty jest na tej zasadzie. Staramy się zaangażować
wszystkich członków ruchu świadomości Krsny w służbę świętego imienia. Ponieważ
święte imię nie jest różne od Krsny, członkowie ruchu świadomości Krsny nie
tylko intonują święte imię Pana w sposób wolny od obraz, lecz również nie
pozwalają swym językom na jedzenie czegokolwiek, co nie zostało wpierw
ofiarowane Najwyższej Osobie Boga. Najwyższy Pan oznajmia:
patram puspam phalam toyam yo me bhaktya prayacchati
tad aham bhakty-upahrtam aśnami prayatatmanah
"Jeśli ktoś z miłością i oddaniem złoży Mi liść, kwiat, owoc, czy
trochę wody w ofierze - przyjmę to." (Bg. 9.26) Toteż Międzynarodowe
Towarzystwo Świadomości Krsny ma wiele świątyń na całym świecie i w każdej
świątyni ofiarowuje się Panu tego rodzaju pożywienie. Stosując się do Jego
wymagań, bhaktowie intonują święte unię Pana w sposób wolny od obraz i nigdy
nie jedzą niczego, co nie zostało wpierw ofiarowane Panu. Funkcją języka w
służbie oddania jest intonowanie maha-mantry
Hare Krsna i spożywanie prasada ofiarowanego
Panu.
Adi 08.17 Znaczenie: Prahlada Maharaja instruuje:
matir na krsne paratah svato va
mitho 'bhipadyeta grha-vratanam
(Bhag. 7.5.30)
naisam
matis tavad urukramanghrim
sprśaty
anarthapagamo yad arthah
mahiyasam pada-rajo 'bhisekam
niskincananam na vrnita yavat
(Bhag. 7.5.32)
Powinniśmy przedyskutować te śloki.
Znaczenie ich jest takie, że Krsna-bhakti,
czyli służby oddania dla Pana, nie można osiągnąć poprzez formalne
spełnianie wedyjskich rytuałów. Należy zbliżyć się do czystego bhakty.
Narottama dasa Thakura śpiewa, chadiya
vaisnava-seva nistara payeche keba: "Kto osiągnął postęp bez pełnienia
służby dla czystego Vaisnavy?" Prahlada Maharaja stwierdza, że jeśli ktoś
nie jest zdolny przyjąć pyłu z lotosowych stóp czystego Vaisnavy, to
osiągnięcie platformy służby oddania będzie dla niego rzeczą niemożliwą. Na tym
polega sekret. Umieszczona powyżej Tantra-vacana,
zacytowana z Bhakti-rasamrta-sindhu, jest
naszą doskonałą informacją w tym względzie.
Adi 08.19 Znaczenie: Ustęp ten jest cytatem ze Śrimad-Bhagavatam
(5.6.18). Kiedy Śukadeva Gosvami opisywał charakter Rsabhadevy, zrobił
rozróżnienie pomiędzy bhakti-yogą a
wyzwoleniem, recytując ten werset. W związku z Yadavami i Pandavami, Pan
działał czasami jako ich mistrz, czasami jako ich doradca, czasami jako
przyjaciel, czasami jako głowa rodziny, a czasami nawet jako ich sługa. Kiedyś
Krsna musiał spełnić polecenie Yudhisthiry, doręczając Duryodhanie jego list
dotyczący negocjacji pokojowych. Podobnie, był również woźnicą Arjuny.
Ilustruje to, że w bhakti-yodze ustanowiony
jest związek pomiędzy Najwyższą Osobą Boga i bhaktą. Związek taki ustanowiony
jest w transcendentalnych rasach znanych
jako: dasya, sakhya, vatsalya i madhurya. Jeśli bhakta pragnie po
prostu wyzwolenia, Najwyższa Osoba Boga z łatwością go nim obdarza, jak
potwierdza to Bilvamangala Thakura. Muktih
svayam mukulitanjali sevate 'sman: dla bhakty mukti nie ma wielkiego znaczenia, gdyż zawsze stoi u jego drzwi,
czekając, aby mu w jakiś sposób służyć. Zatem bhakta musi czuć atrakcję do
zachowania mieszkańców Vrndavany, którzy żyją w związku z Krsną. Ziemia, woda,
krowy, drzewa i kwiaty służą Krsnie w śanta-rasa,
słudzy Krsny służą Krsnie w dasya-rasa,
a Jego przyjaciele pasterze służą Mu w sakhya-rasa.
Podobnie, starsze gopi i gopa służą Krsnie jako ojciec i matka,
wuj i inni krewni, a gopi, młode
dziewczęta, służą Krsnie w miłości małżeńskiej.
Pełniąc służbę oddania, trzeba
mieć naturalną skłonność do służenia Krsnie w jednym z tych transcendentalnych
związków. Jest to w istocie prawdziwy sukces życia. Osiągnięcie wyzwolenia nie
jest rzeczą bardzo trudną dla bhakty. Nawet osoba nie będąca w stanie ustanowić
związku z Krsną, może osiągnąć wyzwolenie poprzez wtopienie się w blask
Brahmana. To nazywane jest sayujya-mukti.
Vaisnavowie nigdy nie przyjmują sayujya-mukti,
chociaż czasami przyjmują inne formy wyzwolenia, mianowicie sarupya, salokya, samipya i sarsti. Czysty bhakta jednakże nie
przyjmuje żadnego rodzaju mukti. Pragnie
jedynie służyć Krsnie w transcendentalnym związku. Jest to stan doskonałości w
życiu duchowym. Filozofowie Mayavadi pragną wtopić się w egzystencję blasku
Brahmana, chociaż bhaktowie zawsze lekceważą ten aspekt wyzwolenia. Śrila
Prabodhananda Sarasvati Thakura, opisując ten rodzaj mukti, który jest nazywany kaivalyą,
czyli staniem się jednym z Najwyższym, powiedział: kaivalyam naraka-yate: "Stanie się jednym z Najwyższym jest
niczym udanie się do piekła." Tak więc ideał filozofii Mayavada, stanie
się jednym z Najwyższym, jest piekłem dla bhakty; nigdy on tego nie przyjmuje.
Filozofowie Mayavadi nie wiedzą, że nawet jeśli wtopią się w blask Najwyższego,
nie da im to ostatecznego spoczynku. Indywidualna dusza nie może żyć w blasku
Brahmana w stanie biernym; po pewnym czasie z pewnością zapragnie być aktywna.
Ponieważ jednakże nie jest związana z Najwyższą Osobą Boga i wskutek tego nie
ma duchowego zajęcia, musi zejść do tego materialnego świata, by angażować się
w dalsze działania. Potwierdza to Śrimad-Bhagavatam:
aruhya krcchrena param padam tatah
patanty adho
'nadrta-yusmad-anghrayah
(Bhag. 10.2.32)
Ponieważ filozofowie Mayavadi nie mają informacji o transcendentalnej
służbie dla Pana, to nawet po osiągnięciu wyzwolenia z czynności materialnych i
wtopieniu się w blask Brahmana muszą ponownie zstąpić do tego materialnego
świata, by otwierać szpitale czy szkoły, czy też spełniać podobną filantropijną
działalność.
Adi 08.20 Znaczenie: Różnica pomiędzy darem Śri Caitanyi Mahaprabhu dla ludzkiego społeczeństwa
a darem innych jest taka, że podczas gdy tzw. filantropowie czy działacze
humanitarni sprawili pewną ulgę ludzkiemu społeczeństwu jeśli chodzi o ciało,
to Śri Caitanya Mahaprabhu oferuje najlepsze środki do powrotu do domu, z
powrotem do Noga, z miłością do Boga. Jeśli ktoś poważnie uczyni porównawcze
studium obu tych darów, to jeśli jest w ogóle rozsądny, z pewnością przypisze
największą zasługę Śri Caitanyi Mahaprabhu. To właśnie w tym celu Kaviraja
Gosvami powiedział:
śri-krsna-caitanya-daya karaha
vicara
vicara karile citte pabe camatkara
"Jeśli w istocie jesteście zainteresowani logiką i argumentem,
łaskawie zastosujcie je do łaski Śri Caitanyi Mahaprabhu. Jeśli to uczynicie,
przekonacie się, że jest ona zdumiewająco wspaniała." (Cc. Adi 8.15)
Śrila Narottama dasa Thakura mówi:
dina-hina yata chila,
hari-name uddharila,
tara saksi jagai madhai
Dwaj bracia Jagai i Madhai są typowym przykładem grzesznej populacji tego
wieku Kali. Byli najbardziej niepokojącymi elementami w społeczeństwie,
ponieważ jedli mięso, pili, uganiali się za kobietami, byli rozbójnikami i
złodziejami. Jednakże Śri Caitanya Mahaprabhu wyzwolił ich, nie mówiąc już o
innych, którzy byli spokojni, pobożni, oddani i sumienni. Bhagavad-gita również stwierdza (kim punar brahmanah punya bhakta rajarsayas tatha), że nie mówiąc
już o bhaktach o bramińskich kwalifikacjach i rajarsich, każdy, kto dzięki obcowaniu z czystym bhaktą przychodzi
do świadomości Krsny, staje się zdolny do powrotu do domu, z powrotem do Boga.
W Bhagavad-gicie Pan oznajmia:
mam hi partha vyapaśritya ye 'pi syuh papa-yonayah
striyo
vaiśyas tatha śudras te 'pi yanti
param gatim
"O synu Prthy, ci którzy we Mnie przyjmują schronienie, to nawet
będąc niższego rodu - kobietami, vaiśyami
(kupcami) i śudrami (robotnikami)
- najwyższego dostępują przeznaczenia." (Bg. 9.32)
Pan Caitanya Mahaprabhu
wyzwolił dwóch upadłych braci Jagai i Madhai, lecz obecnie cały świat jest
pełen Jagai i Madhai, czyli innymi słowy, uwodzicieli kobiet, jedzących mięso,
hazardzistów, złodziei i innych rozbójników, którzy są przyczyną wszelkiego
rodzaju zakłóceń w społeczeństwie. Czynności takich osób stały się teraz
powszechną praktyką. Pijaków, uwodzicieli kobiet, jedzących mięso, złodziei i
rozbójników nie uważa się dłużej za coś odrażającego, gdyż elementy te zostały
wchłonięte przez ludzkie społeczeństwo. Nie oznacza to jednak, że odrażające
cechy takich osób pomogą ludzkiemu społeczeństwu uwolnić się z sideł mayi. Raczej coraz bardziej uwikłają one
ludzkość w reakcje ścisłych praw materialnej natury. Wszystkie nasze czynności
spełniane są pod wpływem cech materialnej natury (prakrteh kriyamanani gunaih karmani sarvaśah). Ponieważ ludzie
obcują teraz z cechami ignorancji (tamo-guną)
i w pewnej mierze pasji (rajo-guną), bez
żadnego śladu dobroci (sattva-guny), stają
się coraz bardziej chciwi i pożądliwi, gdyż taki jest rezultat obcowania z tymi
cechami. Tada rajas-tamo-bhavah
kama-lobhadayaś ca ye: "Poprzez obcowanie z tymi dwoma niższymi
cechami materialnej natury, człowiek staje się pożądliwy i chciwy." (Bhag. 1.2.19) W rzeczywistości we
współczesnym społeczeństwie każdy jest chciwy i pożądliwy i dlatego jedynym
środkiem wyzwolenia jest ruch sankirtanu Śri
Caitanyi Mahaprabhu, który może promować wszystkich Jagai i Madhai na najwyższą
pozycję sattva-guny, czyli kultury
bramińskiej.
Śrimad-Bhagavatam oznajmia:
nasta-prayesv abhadresu nityam bhagavata-sevaya
bhagavaty uttama-śloke bhaktir bhavati naisthiki
tada rajas-tamo-bhavah kama-lobhadayaś ca ye
(Bhag. 1.2.18-19)
Biorąc pod uwagę chaotyczny stan ludzkiego społeczeństwa, jeśli ktoś
prawdziwie pragnie spokoju, musi przyłączyć się do ruchu świadomości Krsny i
zawsze angażować się w bhagavata-dharmę. Zaangażowanie
w bhagavata-dharmę rozprasza wszelką
ignorancję i pasję, a kiedy znika ignorancja i pasja, uwalniamy się od
chciwości i pożądania. Osoba wolna od chciwości i pożądania osiąga kwalifikacje
bramińskie, a kiedy osoba o takich kwalifikacjach czyni dalszy postęp, sytuuje
się na platformie Vaisnava. Jedynie na platformie Vaisnava można rozbudzić swą
uśpioną miłość do Boga, a kiedy tylko ktoś to robi, jego życie staje się
sukcesem.
Obecnie społeczeństwo ludzkie
szczególnie kultywuje cechę ignorancji (tamo-gunę),
chociaż mogą występować w nim również pewne symptomy pasji (rajo-guny). Cała populacja świata, pełna
kamy i lobhy, pożądania i chciwości, składa się przeważnie z śudrów i paru vaiśyów, a stopniowo dojdzie do tego, że będą jedynie śudrowie. Według doktryny komunizmu,
właścicielem wszystkiego powinno być państwo. Lecz ruch świadomości Krsny,
szerząc tę samą ideę, za właściciela wszystkiego przyjmuje Boga. Ludzie nie
mogą tego zrozumieć, ponieważ nie mają świadomości Boga, lecz ruch świadomości
Krsny może pomóc im zrozumieć Boga i to, że wszystko należy do Niego. Ponieważ
wszystko jest własnością Boga i wszystkie żywe istoty - nie tylko ludzie, lecz
nawet zwierzęta, ptaki, rośliny itd. - są dziećmi Boga, każdy ma prawo żyć na
koszt Boga w świadomości Boga. Na tym polega istota ruchu świadomości Krsny.
Adi 08.21 Znaczenie: Na tym polega dobrodziejstwo ruchu Pana Caitanyi. Jeśli ktoś w jakiś
sposób styka się z ruchem Hare Krsna, to czyni postęp w świadomości duchowej i
rozwija miłość do Boga, bez względu na to, czy jest śudrą, vaiśyą, Jagai, Madhai czy kimś jeszcze niższym. Nasze doświadczenie
pokazuje, że na całym świecie ruch ten czyni z wielu takich osób miłośników
Boga, jedynie poprzez intonowanie maha-mantry
Hare Krsna. W rzeczywistości Śri Caitanya Mahaprabhu pojawił się jako
mistrz duchowy całego świata. Nie czyni On różnicy pomiędzy bluźniercami i
niewinnymi. Krsna-prema-pradaya te: liberalnie
wszystkim rozdaje miłość do Boga. Jak oznajmia to następny werset, można tego
naprawdę doświadczyć.
Adi 08.22 Znaczenie: Prakrta sahajiya, którzy
intonują nitai gaura radhe śyama, mają
bardzo niewielką wiedzę o konkluzji Bhagavata,
i prawie że nie przestrzegają zasad i przepisów Vaisnava, lecz ponieważ
intonują bhaja nitai gaura, intonowanie
ich natychmiast pobudza łzy i inne oznaki ekstazy. Chociaż nie znają zasad
filozofii Vaisnava i nie są zbyt zaawansowani w wiedzy, tymi symptomami
przyciągają wiele osób, które stają się ich zwolennikami. Ich łzy ekstazy
oczywiście pomogą im po dłuższym okresie czasu, gdyż kiedy tylko wejdą w
kontakt z czystym bhaktą, ich życie stanie się sukcesem. Ponieważ intonują
święte imiona nitai-gaura, to nawet
na początku bardzo widoczny jest ich szybki postęp na ścieżce miłości do Boga.
Adi 08.24 Znaczenie: Przed intonowaniem maha-mantry Hare
Krsna bardzo korzystnie jest intonować imiona śri-krsna-caitanya prabhu nityananda, ponieważ poprzez intonowanie
tych dwóch świętych imion śri-krsna-caitanya
prabhu nityananda przepełniamy się ekstazą, a gdy nastepnie intonujemy maha-mantrę Hare Krsna, uwalniamy się od
obraz.
Intonując maha-mantrę Hare Krsna należy wystrzegać się dziesięciu obraz.
Pierwszą obrazą jest
znieważanie wielkich osób, które rozdają święte imię Pana. Śastra (Cc. Antya 7.11)
mówi, krsna-śakti vina nahe tara
pravartana: jeśli nie zostało się upełnomocnionym przez Najwyższą Osobę
Boga, nie można rozpowszechniać świętych imion maha-mantry Hare Krsna.
Nie należy więc krytykować czy znieważać bhakty, który jest w ten sposób
zaangażowany.
Śri Padma Purana oznajmia:
satam ninda namnah paramam
aparadham vitanute
yatah khyatim yatam katham u sahate
tad-vigarham
Znieważanie wielkich świętych osób, które głoszą chwały maha-mantry Hare Krsna, jest najgorszą
obrazą u lotosowych stóp świętego imienia. Nie należy krytykować osoby
głoszącej chwały maha-mantry Hare
Krsna. Jeśli ktoś to robi, jest winny obrazy. Nama-prabhu, który jest tożsamy z
Krsną, nigdy nie będzie tolerował takich zniewag, nawet ze strony osoby, która
uchodzi za wielkiego bhaktę.
Druga namaparadha opisana
jest w sposób następujący.
śivasya śri-visnor ya iha
guna-namadi-sakalam
dhiya bhinnam paśyet sa khalu
hari-namahita-karah
W tym materialnym świecie święte imię Visnu jest wszechpomyślne. Imię
Visnu, Jego forma, cechy i rozrywki są wszystkie transcendentalną absolutną
wiedzą. Więc jeśli ktoś usiłuje oddzielić Absolutną Osobę Boga od Jego świętego
imienia czy Jego transcendentalnej formy, cech i rozrywek, uważając je za
materialne, jest to obrazą. Podobnie, zniewagą jest również sądzenie, że imiona
półbogów, takich jak Pan Śiva, są tak dobre jak imię Pana Visnu, czyli innymi
słowy, uważanie, że Pan Śiva i inni półbogowie są innymi formami Boga i dlatego
są równi Visnu. Jest to druga obraza u lotosowych stóp Pana.
Trzecią obrazą u
lotosowych stóp świętego imienia, zwaną guror
avajna, jest uważanie mistrza duchowego za osobę materialną i wskutek tego
zazdroszczenie mu jego wzniosłej pozycji.
Czwartą obrazą (śruti-śastra-nindanam) jest
zniesławianie literatury wedyjskiej takiej jak cztery Vedy i Purany.
Piątą obrazą (tathartha-vadah) jest sądzenie, że
chwały świętego imienia są przesadą. Podobnie, szóstą obrazą (hari-namni kalpanam) jest uważanie
świętego imienia Pana za wymysł.
Siódma obraza opisana została w ten sposób:
namno balad yasya hi papa-buddhir
na vidyate tasya yamair hi śuddhih
Jeśli ktoś sądzi, że ponieważ mantra
Hare Krsna może zrównoważyć wszelkie grzeszne reakcje, więc wobec tego może
dalej grzeszyć i jednocześnie intonować mantrę
Hare Krsna, aby je zneutralizować, to popełnia największą obrazę u
lotosowych stóp hari-nama.
Ósma obraza została
przedstawiona w ten sposób: dharma-vrata-tyaga-hutadi-sarva-śubha-kriya-samyam
api pramadah. Obrazą jest uważanie intonowania mantry Hare Krsna za religijną ceremonię rytualną. Spełnianie
ceremonii religijnych, wypełnianie ślubów i praktykowanie wyrzeczenia oraz
spełnianie ofiar są wszystkie materialistycznymi, pomyślnymi czynnościami.
Intonowania maha-mantry Hare Krsna
nie można porównywać do takiej materialnej religijności. Jest to obrazą u
lotosowych stóp Pana.
Dziewiąta obraza
została opisana w ten sposób:
aśraddadhane vimukhe 'py aśrnvati
yaś copadeśah śiva-namaparadhah
Obrazą jest nauczanie chwał świętego imienia wśród osób, które nie
posiadają inteligencji ani nie mają wiary w tym względzie. Ludzie tacy powinni
otrzymać okazję słuchania intonowania mantry
Hare Krsna, lecz na początku nie należy ich instruować o chwałach duchowej
doniosłości świętego imienia. Dzięki bezustannemu słuchaniu świętego imienia
ich serca oczyszczą się i wówczas będą oni w stanie zrozumieć transcendentalną
pozycję świętego imienia.
A oto dziesiąta obraza
śrute 'pi nama-mahatmye yah
priti-rahito narah
aham-mamadi-paramo namni so 'py
aparadha-krt
Jeśli ktoś usłyszał o chwałach transcendentalnego świętego imienia Pana,
lecz niemniej jednak nie porzuca materialistycznej koncepcji życia, myśląc:
"Jestem tym ciałem i wszystko, co należy do tego ciała, jest moje [aham mameti]," i nie okazuje szacunku i miłości intonowaniu maha-mantry Hare Krsna, to jest to obrazą.
Adi 08.25 Znaczenie: Komentując ten werset, który jest cytatem ze Śrimad-Bhagavatam (2.3.24), Śrila Bhaktisiddhanta Sarasvati Thakura
zauważa, że czasami maha-bhagavata, czyli
bardzo zaawansowany bhakta, nie manifestuje takich transcendentalnych symptomów
jak łzy w oczach, chociaż symptomy takie czasami manifestuje w sposób sztuczny kanistha-adhikari, bhakta neofita. Nie
oznacza to jednakże, że neofita jest bardziej zaawansowany niż bhakta maha-bhagavata. Sprawdzianem prawdziwej
zmiany serca pod wpływem intonowania maha-mantry
Hare Krsna jest uwolnienie się od przywiązania do materialnej przyjemności.
Na tym polega prawdziwa zmiana. Bhaktir
parasyanubhavo viraktir anyatra syat. Jeśli ktoś czyni prawdziwy postęp w
życiu duchowym, musi stać się bardzo obojętnym wobec przyjemności materialnej.
Jeśli czasami widzimy, że kanistha-adhikari
(bhakta neofita) ukazuje sztuczne łzy w oczach podczas intonowania mantry Hare Krsna, lecz nadal jest
całkowicie przywiązany do rzeczy materialnych, to jego serce tak naprawdę nie
uległo zmianie. Zmiana ta musi przejawić się w prawdziwym postępowaniu.
Adi 08.26 Znaczenie: Jeśli ktoś nie uwolnił się od grzesznego życia, nie może być usytuowany w
służbie oddania dla Pana. Potwierdza to Bhagavad-gita:
te dvandva-moha-nirmukta bhajante mam drdha-vratah
"Osoby, które działały pobożnie w swoich poprzednich żywotach, jak i
w życiu obecnym, i które całkowicie wypleniły swoje grzechy, uwolniły się od
dualizmów ułudy i z determinacją angażują się w pełnienie służby oddania dla
Mojej Osoby." (Bg. 7.28) Osoba, która już uwolniła się od wszelkich śladów
grzesznego życia, angażuje się w transcendentalną miłosną służbę dla Pana bez
odchyleń czy podwójnego celu. Chociaż w wieku tym ludzie są bardzo grzeszni,
samo intonowanie maha-mantry Hare
Krsna może uwolnić ich od reakcji ich grzechów. Eka krsna-name: możliwe to jest jedynie dzięki intonowaniu imienia
Krsny. Potwierdza to również Śrimad-Bhagavatam
(kirtanad eva krsnasya). Nauczał
nas tego także Caitanya Mahaprabhu. Idąc drogą, zwykł intonować:
krsna krsna krsna krsna krsna krsna krsna
he
krsna krsna krsna krsna krsna krsna krsna
he
krsna krsna krsna krsna krsna krsna
raksa mam
krsna krsna krsna krsna krsna krsna
pahi mam
rama raghava rama raghava rama
raghava raksa mam
krsna keśava krsna keśava krsna
keśava pahi mam
Jeśli ktoś zawsze intonuje święte imię Krsny, stopniowo uwalnia się od
wszelkich reakcji grzesznego życia, pod warunkiem, że intonuje bez obraz i nie
popełnia więcej grzechów na mocy intonowania mantry Hare Krsna. W ten sposób zostaje oczyszczony, a jego służba
oddania powoduje rozbudzenie jego uśpionej miłości do Boga. Jego życie zostaje
oczyszczone po prostu dzięki intonowaniu mantry
Hare Krsna i niepopełnianiu grzesznych czynów i obraz, i w ten sposób
osiąga piąty stan doskonałości, czyli zaangażowanie w służbę miłości dla Pana (prema pumartho mahan).
Adi 08.27 Znaczenie: Te przemiany cielesne automatycznie manifestują się w osobie, która jest
naprawdę usytuowana w miłości do Boga. Nie należy ich sztucznie imitować. Naszą
chorobą jest pragnienie posiadania tego, co materialne; nawet czyniąc postęp w
życiu duchowym pragniemy materialnego poklasku. Należy uwolnić się od tej
choroby. Czyste oddanie musi być anyabhilasita-śunyam,
bez pragnienia czegokolwiek materialnego. Zaawansowani bhaktowie
manifestują wiele przemian cielesnych, które są symptomami ekstazy, lecz nie
należy ich imitować, aby osiągnąć tani podziw publiczności. Kiedy ktoś
rzeczywiście osiąga stan zaawansowania, te symptomy ekstazy pojawiają się
automatycznie; nie trzeba ich imitować.
Adi 08.29-30
Znaczenie: Jeśli ktoś intonuje mantrę Hare Krsna popełniając obrazy, nie osiąga upragnionego
rezultatu. Dlatego należy starannie unikać obraz, które już opisaliśmy w
związku z wersetem 24.
Adi 08.31 Znaczenie: Śrila Bhaktisiddhanta Sarasvati Thakura zauważa w związku z tym, że jeśli
ktoś przyjmuje schronienie Pana Śri Caitanyi Mahaprabhu i Nityanandy,
przestrzega Ich instrukcji, by stać się bardziej tolerancyjnym niż drzewo i
pokorniejszym od trawy, i w ten sposób intonuje święte imię Pana, wkrótce osiąga
platformę transcendentalnej służby miłości dla Pana i w jego oczach pojawiają
się łzy. W intonowaniu maha-mantry Hare
Krsna brane są pod uwagę obrazy, lecz nie uwzględnia się ich podczas
intonowania imion Gaura-Nityananda. Więc jeśli ktoś intonuje maha-mantrę Hare Krsna, lecz jego życie
jest nadal pełne grzechu, bardzo trudno będzie mu osiągnąć platformę służby
miłości dla Pana. Lecz jeśli pomimo popełniania obraz intonuje święte imiona
Gaura-Nityananda, bardzo szybko uwalnia się od oddziaływania tych obraz. Należy
zatem najpierw zbliżyć się do Pana Caitanyi i Nityanandy, czyli wielbić
Guru-Gaurangę, a następnie przejść do etapu wielbienia Radha-Krsny. W naszym
ruchu świadomości Krsny radzimy naszym studentom, aby najpierw wielbili
Guru-Gaurangę, a później, kiedy są nieco zaawansowani, instalujemy Bóstwa
Radha-Krsna i angażujemy ich w wielbienie Pana.
Aby ostatecznie osiągnąć
Radha-Krsnę, najpierw należy przyjąć schronienie Gaura-Nityanandy. Śrila
Narottama dasa Thakura śpiewa w związku z tym:
gauranga
balite ha'be pulaka śarira
hari hari
balite nayane ba'be nira
ara kabe nitaicandera karuna ha-ibe
samsara-vasana mora kabe tuccha
habe
visaya chadiya kabe śuddha habe
mana
kabe
hama heraba śri-vrndavana
Na początku należy regularnie intonować święte imię Śri Gaurasundary, a
następnie intonować święte imię Pana Nityanandy. W ten sposób nasze serce
zostanie oczyszczone z nieczystych pragnień przyjemności materialnej. Wówczas
można zbliżyć się do Vrndavana-dhamy, aby wielbić Pana Krsnę. Dopóki ktoś nie
otrzyma łaski Pana Caitanyi i Nityanandy, nie ma potrzeby udawać się do
Vrndavany, gdyż bez oczyszczenia umysłu nie może ujrzeć Vrndavany, nawet jeśli
się tam uda. W rzeczywistości udanie się do Vrndavany oznacza przyjęcie
schronienia sześciu Gosvamich poprzez czytanie Bhakti-rasamrta-sindhu, Vidagdha-madhavy, Lalita-madhavy i innych
książek pozostawionych przez nich. W ten sposób można zrozumieć
transcendentalne sprawy miłosne Radhy i Krsny. Kabe hama bujhaba se yugala-piriti. Małżeńska miłość Radhy i Krsny
nie jest zwykłą ludzką sprawą; ,jest ona w pełni transcendentalna. Aby
zrozumieć Radhę i Krsnę, wielbić Ich i zaangażować się w Ich służbę miłości,
trzeba mieć przewodnictwo Śri Caitanyi Mahaprabhu, Nityanandy Prabhu i sześciu
Gosvamich, bezpośrednich uczniów Pana Caitanyi.
Dla zwykłego człowieka
wielbienie Śri Caitanyi i Nityanandy Prabhu czy Panca-tattvy jest łatwiejsze od
wielbienia Radhy i Krsny. Nie należy nakłaniać nikogo do bezpośredniego
wielbienia Radhy i Krsny, chyba że jest to osoba bardzo szczęśliwa. Student
neofita, który nie jest wystarczająco wykształcony czy oświecony, nie powinien
angażować się w wielbienie Śri Radhy i Krsny czy intonowanie mantry Hare Krsna. Nawet jeśli to
uczyni, nie otrzyma upragnionego rezultatu. Dlatego należy bez fałszywej dumy
intonować imiona Nitai-Gaura i wielbić Ich. Ponieważ każdy w tym materialnym
świecie jest mniej lub bardziej pod wpływem grzesznych czynności, rzeczą
zasadniczą jest, aby na początku rozpocząć wielbienie Guru-Gaurangi i poprosić
Ich o łuskę, gdyż dzięki temu, pomimo wszelkich dyskwalifikacji, wkrótce można
będzie osiągnąć kwalifikacje do wielbienia Radha-Krsna vigraha.
W związku z tym należy
zauważyć; że zarówno święte imię Pana Krsny, jak i Gaurasundary jest tożsame z
Najwyższą Osobą Boga. Nie należy więc uważać, że jedno imię ma większą moc od
drugiego. Jednak zważając na pozycję ludzi w obecnym wieku, intonowanie imienia
Śri Caitanyi Mahaprabhu jest bardziej zasadnicze od intonowania maha-mantry Hare Krsna, ponieważ Śri
Caitanya Mahaprabhu jest najbardziej wspaniałomyślną inkarnacją i z łatwością
można osiągnąć Jego łaskę. Dlatego najpierw należy przyjąć schronienie Śri
Caitanyi Mahaprabhu poprzez intonowanie śri-krsna-caitanya
prabhu nityananda śri-advaita gadadhara śrivasadi-gaura-bhakta-vrnda. Służąc
Gaura-Nityanandzie uwalniamy się z uwikłań materialnej egzystencji i w ten
sposób osiągamy kwalifikacje do wielbienia Bóstwa Radha-Krsny.
Adi 08.32 Znaczenie: Śri Bhaktisiddhanta Sarasvati Thakura zauważa tutaj, że nie należy
porzucać wielbienia Radha-Krsny, aby wielbić Śri Caitanyę Mahaprabhu. Poprzez
wielbienie albo Radha-Krsny, albo Samego Pana Caitanyi nie można stać się
zaawansowanym. Nie należy odsuwać instrukcji sześciu Gosvamich, gdyż są oni acaryami i są bardzo drodzy Panu
Caitanyi. Dlatego Narottama dasa Thakura śpiewa:
rupa-raghunatha-pade haibe akuti
kabe hama bujhaba se yugala-piriti
Należy być pokornym studentem sześciu Gosvamich, od Śrila Rupy Gosvamiego
do Raghunathy dasa Gosvamiego. Nieprzestrzeganie ich instrukcji, lecz snucie
wyobrażeń na temat wielbienia Gaurasundary i Radha-Krsny jest wielką obrazą, w
rezultacie której otwieramy sobie drogę do piekła. Jeśli ktoś lekceważy
instrukcje sześciu Gosvamich, a mimo to staje się tzw. bhaktą Radha-Krsny,
jedynie krytykuje prawdziwych bhaktów Radha-Krsny. W wyniku spekulacji uważa
Gaurasundarę za zwykłego bhaktę i dlatego nie może uczynić postępu w służeniu
Najwyższej Osobie Boga, Radha-Krsnie.
Adi 08.33 Znaczenie: Caitanya-bhagavata Śri
Vrndavany dasa Thakury początkowo nosiła tytuł Caitanya-mangala, lecz kiedy Śrila Locana dasa Thakura napisał
później inną książkę pod tytułem Caitanya-mangala,
Śrila Vrndavana dasa Thakura zmienił tytuł swej własnej książki, która
teraz znana jest jako Caitanya-bhagavata.
Caitanya-bhagavata szczegółowo opisuje życie Śri Caitanyi Mahaprabhu i
Krsnadasa Kaviraja Gosvami poinformował nas już, że w swej Śri Caitanya-caritamrcie opisał wszystko to, o czym nie wspomniał
Vrndavana dasa Thakura. Zaakceptowanie Śri-Caitanya-bhagavta
przez Krsnadasa Kaviraję Gosvamiego oznacza, że przyjmuje on sukcesję
uczniów. Autor literatury transcendentalnej nigdy nie stara się przewyższyć
poprzednich acaryów.
Adi 08.36 Znaczenie: Śrimad-Bhagavatam jest
autorytatywnym dziełem podręcznym, z którego możemy dowiedzieć się o służbie
oddania, lecz ponieważ jest to dzieło bardzo szczegółowo opracowane, bardzo
niewielu ludzi może zrozumieć jego cel. Śrimad-Bhagavatam
jest oryginalnym komentarzem do Vedanta-sutry,
nazywanej nyaya-prasthana. Została
ona napisana w celu umożliwienia nam zrozumienia Absolutnej Prawdy poprzez
niezawodną logikę i argumentację, i dlatego jej naturalny komentarz, Śrimad-Bhagavatam, jest niezwykle
szczegółowo opracowany. Zawodowi recytatorzy stworzyli wrażenie, że Śrimad-Bhagavatam ma do czynienia
jedynie z rasa-lilą Krsny, chociaż rasa-lila została opisana jedynie w
Dziesiątym Canto (Rozdziały 29-35). W ten sposób zaprezentowali Krsnę światu
zachodniemu jako wielkiego uwodziciela kobiet i dlatego czasami musimy radzić
sobie z takimi błędnymi koncepcjami podczas nauczania. Inną trudnością w
zrozumieniu Śrimad-Bhagavatam jest
to, że zawodowi recytatorzy wprowadzili Bhagavata-saptaha,
czyli siedmiodniowe czytanie Bhagavatam.
Chcą skończyć Śrimad-Bhagavatam w
przeciągu tygodnia, chociaż jest to dzieło tak wzniosłe, że jeden jego werset,
jeśli właściwie wyjaśniany, nie może zostać ukończony w przeciągu trzech
miesięcy. Wobec tego wielką pomocą dla zwykłego człowieka jest czytanie Caitanya-bhagavata Śrila Vrndavany dasa
Thakury, gdyż w ten sposób można rzeczywiście zrozumieć służbę oddania, Krsnę,
Pana Caitanyę i Nityanandę. Śrila Rupa Gosvami powiedział:
śruti-smrti-puranadi-pancaratra-vidhim
vina
aikantiki harer bhaktir utpatayaiva
kalpate
"Służba oddania dla Pana, która ignoruje autoryzowaną literaturę
wedyjską taką jak Upanisady, Purany,
Narada-pancaratra itd., jest jedynie niepotrzebnym zakłóceniem spokoju w
społeczeństwie." Z powodu błędnego rozumienia Śrimad-Bhagavatam, ludzie są zwiedzeni, jeśli chodzi o naukę o
Krsnie. Jednakże naukę tę można zrozumieć bez trudu czytając książkę Śrila
Vrndavany dasa Thakury.
Adi 08.39 Znaczenie: Śrila Sanatana Gosvami napisał w swej Hari-bhakti-vilasa:
avaisnava-mukhodgirnam putam
hari-kathamrtam
śravanam naiva kartavyam
sarpocchistam yatha payah
Transcendentalną literaturę, która ściśle stosuje się do zasad wedyjskich
i konkluzji Puran i Pancaratrika-vidhi, może pisać jedynie
czysty bhakta. Zwykły człowiek nie może pisać książek o bhakti, gdyż nie odniosą one skutku. Może być on wielkim uczonym i
ekspertem w prezentowaniu literatury kwiecistym językiem, lecz to wcale nie
jest pomocne w rozumieniu transcendentalnej literatury. Nawet jeśli
transcendentalna literatura napisana jest wadliwym językiem, jest ona do
przyjęcia, jeśli została napisana przez bhaktę, podczas gdy nie można przyjąć
tzw. transcendentalnej literatury pisanej przez zwykłych uczonych, nawet jeśli
jest to nienaganna prezentacja literacka. Sekret dzieła bhakty polega na tym,
że kiedy pisze on o rozrywkach Pana, Pan pomaga mu; nie pisze on sam. Jak
oznajmia Bhagavad-gita, dadami
buddhi-yogam tam yena mam upayanti te (Bg.
10.10). Ponieważ bhakta pisze w służbie dla Pana, Pan daje mu z wewnątrz
tak wiele inteligencji, że siada on w pobliżu Pana i pisze książki. Krsnadasa
Kaviraja Gosvami stwierdza, że to, co napisał Vrndavana dasa Thakura, w
rzeczywistości wypowiedziane zostało przez Pana Caitanyę Mahaprabhu, a on to
jedynie powtórzył. To samo jest prawdą w odniesieniu do Caitanya-caritamrty. Krsnadasa Kaviraja Gosvami pisał Caitanya-caritamrtę na starość, będąc
schorowanym, lecz jest to tak wzniosła literatura, że Śrila Bhaktisiddhanta
Sarasvati Gosvami Maharaja zwykł mówić: "Nadejdzie czas, że ludzie na
całym świecie będą uczyli się języka bengalskiego, aby czytać Śri Caitanya-caritamrtę." My
usiłujemy zaprezentować Śri-Caitanya-caritamrtę
w języku angielskim i nie wiemy, na ile to będzie sukcesem, lecz jeśli ktoś
czyta oryginalną Caitanya-caritamrtę w
języku bengalskim, rozkoszuje się rosnącą ekstazą w służbie oddania.
Adi 08.41 Znaczenie: W Gaura-ganoddeśa-dipice, książce
napisanej przez Kavikarnapurę i opisującej wszystkich towarzyszy Śri Caitanyi
Mahaprabhu oraz informującej, kim byli poprzednio, znajduje się następujące
zdanie dotyczące Narayani:
ambikayah svasa yasin namna
śrila-kilimbika
krsnocchistam prabhunjana seyam
narayani mata
Kiedy Pan Krsna był dzieckiem, Jego niańką była kobieta zwana Ambiką,
która miała młodszą siostrę nazywaną Kilimbiką. W czasie inkarnacji Pana
Caitanyi, ta sama Kilimbika zwykła spożywać pozostałości pokarmu pozostawionego
przez Pana Śri Caitanyę Mahaprabhu. Kilimbiką była Narayani, która była
bratanicą Śrivasa Thakury. Później, kiedy podrosła i wyszła za mąż, z jej łona
narodził się Śrila Vrndavana dasa Thakura. Bhakta Pana Śri Krsny sławiony jest
odpowiednio do służby oddania pełnionej dla Pana; tak więc Śrila Vrndavana dasa
Thakura znany jest nam jako syn Narayani. Śrila Bhaktisiddhanta Sarasvati
Thakura zauważa w związku z tym, że nie ma tutaj informacji o jego przodkach ze
strony ojca, ponieważ nie ma potrzeby, abyśmy to wiedzieli.
Adi 08.54 Znaczenie: Śri Haridasa Pandita był uczniem Śri Ananty Acaryi, który był uczniem
Gadadhary Pandity.
Adi 08.57 Znaczenie: Bhakti-rasamrta-sindhu wymienia
transcendentalne cechy Śri Krsny. Pięćdziesiąt spośród tych cech to cechy
główne (ayam neta suramyangah itd.),
i wszystkie te cechy były obecne w małej ilości w ciele Śri Haridasa Pandity.
Ponieważ każda żywa istota jest cząstką Najwyższej Osoby Boga, to wszystkie z
tych pięćdziesięciu dobrych cech Śri Krsny są oryginalnie obecne w niewielkiej
ilości w każdej żywej istocie. W uwarunkowanej duszy cechy te nie są widoczne z
powodu kontaktu z materialną naturą, lecz kiedy staje się ona oczyszczonym
bhaktą, wówczas automatycznie wszystkie się manifestują. Oznajmia to Śrimad-Bhagavatam (5.18.12), jak
wspomina o tym poniższy tekst.
Adi 08.60 Znaczenie: Śri Ananta Acarya jest jednym z wiecznych towarzyszy Śri Caitanyi
Mahaprabhu. Poprzednio, podczas przyjścia Pana Śri Krsny, Ananta Acarya był
Sudevi, jedną z ośmiu gopi. W ten
sposób mówi o tym Gaura-ganoddeśa-dipika,
werset 165: anantacarya gosvami ya
sudevi pura vraje. "Ananta Acarya Gosvami był poprzednio Sudevi-gopi
we Vrajy [Vrndavanie]." W Jagannatha Puri, czyli Purusottama-ksetrze,
znajduje się zakon znany jako Ganga-mata Matha, który został założony przez
Anantę Acaryę. W sukcesji uczniów Ganga-mata Mathy, jest on znany jako
Vinoda-manjari. Jednym z jego uczniów był Haridasa Pandita Gosvami, który jest
również znany jako Śri Raghu Gopala i jako Śri Rasa-manjari. Jego uczennica
Laksmipriya była ciotką Ganga-maty, księżniczki będącej córką króla Putiyi.
Ganga-mata przyniosła od Krsna Miśry z Jaipur Bóstwo o imieniu Śri Rasika Raya
i zainstalowała Je w domu Sarvabhaumy w Jagannatha Puri. Uczniem w piątej
generacji po Śri Ananta Acaryi był Śri Vanamali; w szóstej generacji - Śri
Bhagavan dasa, który był Bengalczykiem; w siódmej generacji - Madhusudana dasa,
który był Oryiczykiem; w ósmej generacji - Nilambara dasa; w dziewiątej
generacji - Śri Narottama dasa; w dziesiątej generacji - Pitambara dasa; a w
jedenastej generacji - Śri Madhava dasa. Uczeń z dwunastej generacji ma obecnie
pod swą opieką zakon Ganga-mata.
Adi 08.62 Znaczenie: Cechą Vaisnavy jest to, że jest on adosa-darśi;
nigdy nie widzi błędów innych. Oczywiście, każda istota ludzka ma zarówno
zalety, jak i wady. Dlatego jest powiedziane, sajjana gunam icchanti dosam icchanti pamarah: każda osoba ma
kombinację zarówno wad, jak i chwał. Lecz Vaisnava, człowiek rozsądny,
przyjmuje jedynie chwały człowieka, a nie jego wady, gdyż mucha poszukuje ran,
podczas gdy pszczoła poszukuje miodu. Haridasa Pandita nigdy nie wynajdywał
błędów w Vaisnavie, lecz zwracał uwagę jedynie na jego dobre cechy.
Adi 08.66 Znaczenie: Kaśiśvara Gosani również znany jako Kaśiśvara Pandita, był uczniem Iśvary
Puri i synem Vasudeva Bhattacaryi, który należał do dynastii Kanjilala Kanu.
Jego nazwisko brzmiało Caudhuri. Jego siostrzeniec, o imieniu Rudra Pandita,
był oryginalnym kapłanem Vallabhapury, która położona jest około jednej mili od
stacji kolejowej Śriramapura w wiosce Catara. Są tam zainstalowane Bóstwa
Radha-Govindy i Pana Śri Caitanyi Mahaprabhu. Kaśiśvara Gosani był bardzo
mocnym człowiekiem, więc kiedy Pan Caitanya odwiedzał świątynię Jagannatha, on
chronił Pana od tłumów. Innym z jego obowiązków było rozdzielanie bhaktom prasada po kirtanie. Był on również jednym z rówieśników Śri Caitanyi
Mahaprabhu i przebywał z Panem w Jagannatha Puri.
Śrila Bhaktisiddhanta
Sarasvati Thakura również odwiedził tę świątynię w Vallabhapurze. W tym czasie
osobą prowadzącą tę świątynię był Śivaita, Śri Śivacandra Caudhuri, który był
potomkiem brata Kaśiśvary Gosaniego. W Vallabhapurze stałym zwyczajem było
gotowanie dziewięciu kilo ryżu, warzyw i innego rodzaju pokarmu, i w pobliżu
wioski jest wystarczający obszar ziemi, należący do Bóstwa, na którym uprawiano
ryż. Na nieszczęście potomkowie brata Kaśiśvary Gosaniego sprzedali większą
część tej ziemi i dlatego są teraz pewne przeszkody w wielbieniu Bóstwa.
W Gaura-ganoddeśa-dipice powiedziane jest, że sługa Krsny we
Vrndavanie o imieniu Bhrngara zstąpił podczas rozrywek Pana Caitanyi Mahaprabhu
jako Kaśiśvara Gosani. Gdy byliśmy grhasthą,
również czasami odwiedzaliśmy świątynię w Vallabhapurze i zwykliśmy
spożywać tam południowe prasada. Bóstwa
tej świątyni, Śri Śri Radha-Govinda i Gauranga vigraha są niezwykle piękne. W pobliżu Vallabhapury jest inna
piękna świątynia Jagannatha. Czasami jedliśmy prasada również w tej świątyni Jagannatha. Te dwie świątynie
usytuowane są w promieniu jednej mili od stacji kolejowej Śriramapura w pobliżu
Kalkuty.
Adi 08.72 Znaczenie: Pisanie o transcendentalnych rozrywkach Najwyższej Osoby Boga nie jest
zwykłym wysiłkiem. Jeśli nie zostanie się upełnomocnionym przez wyższe
autorytety, czyli zaawansowanych bhaktów, nie można pisać literatury
transcendentalnej. Wszelka taka literatura musi być ponad wszelkie podejrzenia,
czyli innymi słowy, musi być wolna od wszystkich ułomności uwarunkowanych dusz,
mianowicie: błędów, złudzenia, oszukiwania i niedoskonałej percepcji zmysłowej.
Słowa Krsny i sukcesji uczniów przekazującej polecenia Krsny są w
rzeczywistości autorytatywne. Upełnomocnienie do pisania transcendentalnej literatury
jest przywilejem, z którego pisarz może być bardzo dumny. Jako pokorny
Vaisnava, Krsnadasa Kaviraja Gosvami - upełnomocniony w ten sposób - był bardzo
zawstydzony, że to on właśnie musiał opowiadać rozrywki Pana Caitanyi
Mahaprabhu.
Adi 08.73 Znaczenie: Vaisnava zawsze wypełnia polecenie guru
i Krsny. To dzięki ich łasce Krsnadasa Kaviraja Gosvami napisał Śri-Caitanya-caritamrtę. Krsnadasa
Kaviraja Gosvami uważał wszystkich wymienionych powyżej bhaktów za swych
pouczających guru, czyli mistrzów
duchowych, a Madana-gopala (Śri Madana-mohana vigraha) jest Samym Krsną. Tak więc otrzymał pozwolenie od nich obu
i kiedy miał łaskę tak guru, jak i
Krsny, mógł pisać tę wielką literaturę, Śri-Caitanya-caritamrtę.
Należy brać z tego przykład. Każdy, kto usiłuje pisać o Krsnie, musi
najpierw otrzymać pozwolenie od mistrza duchowego i Krsny. Krsna jest
usytuowany w każdym sercu, a mistrz duchowy jest Jego bezpośrednim zewnętrznym
reprezentantem. Tak więc Krsna usytuowany jest antar-bahih, wewnątrz i na zewnątrz. Należy najpierw zostać czystym
bhaktą, przestrzegając ściśle regulujących zasad i intonując szesnaście rund
dziennie, a kiedy ktoś uważa, że rzeczywiście znajduje się na platformie
Vaisnava, musi wówczas otrzymać pozwolenie od mistrza duchowego i pozwolenie to
musi również zostać potwierdzone przez Krsnę z wewnątrz serca. Wówczas, jeśli
ktoś jest bardzo szczery i czysty, może pisać literaturę transcendentalną,
prozę albo poezję.
Adi 08.78 Znaczenie: Taka powinna być postawa wszystkich bhaktów. Kiedy Najwyższa Osoba Boga
uznaje bhaktę, daje mu inteligencję i dyktuje mu, jak może powrócić do domu, z
powrotem do Boga. Potwierdza to Śrimad-Bhagavad-gita:
tesam satata-yuktanam bhajatam priti-purvakam
dadami buddhi-yogam tam yena mam upayanti te
"Tym, którzy zawsze są Mi oddani i z miłością Mi służą, Ja daję
inteligencję, która do Mnie ich prowadzi." (Bg. 10.10) Wszyscy mają
sposobność zaangażowania się w transcendentalną służbę miłości dla Pana,
ponieważ każda żywa istota jest konstytucjonalnie sługą Pana. Zaangażowanie w
służbę dla Pana jest naturalnym zajęciem żywej istoty, lecz ponieważ jest ona
okryta wpływem mayi, energii
materialnej, myśli ona, że jest to bardzo trudne zadanie. Lecz jeśli poddaje
się kierownictwu mistrza duchowego i robi wszystko szczerze, wówczas Pan, który
jest usytuowany w każdym sercu, dyktuje, w jaki sposób Mu służyć (dadami buddhi-yogam tam). Pan udziela
tej instrukcji i w ten sposób życie bhakty staje się doskonałe. Cokolwiek robi
czysty bhakta, robi to pod dyktando Najwyższego Pana. Potwierdza to autor Caitanya-caritamrty, mówiąc, że
cokolwiek napisał, pisał pod kierunkiem Bóstwa Śri Madana-mohany.
Adi 08.79 Znaczenie: Takie jest stanowisko czystego bhakty. Nie należy podejmować żadnej
odpowiedzialności na własną rękę, lecz należy być duszą podporządkowaną
Najwyższej Osobie Boga, który wówczas będzie dyktował jako caitya-guru, czyli mistrz duchowy z wewnątrz. Najwyższa Osoba Boga
lubi kierować bhaktą z wewnątrz i z zewnątrz. Z wewnątrz kieruje nim jako Dusza
Najwyższa, a z zewnątrz jako mistrz duchowy.
Adi 08.81 Znaczenie: Śrila Krsnadasa Kaviraja Gosvami otrzymał pozwolenie nie tylko Vaisnavów
i Madana-mohany, lecz również Vrndavany dasa Thakury, którego uważa się za
Vyasę rozrywek Śri Caitanyi Mahaprabhu.
W ten sposób Bhaktivedanta kończy objaśnienia do Ósmego Rozdziału Adi-lili Caitanya-caritamrty, opisującego otrzymanie przez autora poleceń od autorytetów, Krsny i guru.