ROZDZIAŁ   XVII .

Rozrywki Pana Caitanyi Mahaprabhu w młodości

    Rozdział Siedemnasty, streszczony przez Śrila Bhaktivinoda Thakurę w jego Amrta-pravaha-bhasyi, opisuje rozrywki Pana Caitanyi Mahaprabhu od wieku lat szesnastu aż do chwili, gdy przyjął wyrzeczony porządek życia. Śrila Vrndavana dasa Thakura opisał już żywo te rozrywki w Caitanya-bhagavata. Dlatego Krsnadasa Kaviraja Gosvami opisuje je pokrótce. Jednakże znajdujemy w tym rozdziale żywe opisy niektórych części tych rozrywek, ponieważ Vrndavana dasa 'Thakura nie opisał ich szczegółowo.

    W rozdziale tym znajdziemy opisy festiwalu związanego z rozdzielaniem mango, oraz rozmowę Pana Caitanyi z Chand Kazi. Ostatecznie rozdział ten ukazuje, że ten sam syn matki Yaśody, Pan Krsna, skosztował czterech transcendentalnych smaków służby oddania w Swej formie Śacinandana, syna matki Śaci. Aby zrozumieć ekstatyczną miłość Śrimati Radharani do Niego, Pan Śri Krsna przyjął formę Pana Caitanyi Mahaprabhu. Postawa Śrimati Radharani uważana jest za najdoskonalszą mentalność oddania. Toteż Krsna Sam, jako Caitanya Mahaprabhu, przyjął pozycję Śrimati Radharani, aby skosztować Jej ekstatycznej pozycji. Nikt inny nie mógł tego uczynić.

    Kiedy Śri Krsna przyjął formę czteroramiennego Narayana, gopi okazały swój szacunek, lecz nie były Nim zbytnio zainteresowane. W ekstatycznej miłości gopi odrzucone zostają wszystkie wielbione formy oprócz Krsny. Najwyższą ekstatyczną miłość spośród wszystkich gopi żywi Śrimati Radharani. Kiedy Krsna w Swej formie Narayana ujrzał Radharani, nie mógł utrzymać pozycji Narayana i ponownie przyjął formę Krsny.

    Królem Vrajabhumi jest Nanda Maharaja, a tą samą osobą w Navadvipie jest Jagannatha Miśra, ojciec Caitanyi Mahaprabhu. Podobnie, matka Yaśoda jest królową Vrajabhumi, a w rozrywkach Pana Caitanyi jest Śacimatą. Zatem syn Śaci jest synem Yaśody. Śri Nityananda zajmuje ekstatyczną pozycję miłości rodzicielskiej w służeniu i atrakcji braterskiej. Śri Advaita Prabhu przejawia zarówno ekstazę braterstwa, jak i służenia. Wszyscy inni towarzysze Pana, usytuowani w swej oryginalnej miłości, angażują się w służbę dla Pana Caitanyi Mahaprabhu.

    Ta sama Prawda Absolutna, który oddaje się przyjemnościom jako Krsna, Śyamasundara, który gra na flecie i tańczy z gopi, czasami rodzi się w rodzinie bramińskiej i gra rolę Śri Caitanyi Mahaprabhu, przyjmując wyrzeczony porządek życia. Wydaje się to być rzeczą sprzeczną, że ten Sam Krsna przyjął ekstazę gopi i oczywiście bardzo trudno jest to zrozumieć zwykłym osobom. Lecz jeśli przyjmiemy niepojętą energię Najwyższej Osoby Boga, zrozumiemy, że wszystko jest możliwe. Nie ma potrzeby przytaczania zwykłych argumentów w tym związku, ponieważ zwykłe argumenty są bez znaczenia, jeśli chodzi o niepojętą moc.

    Pod koniec tego Rozdziału Siedemnastego, Krsnadasa Kaviraja Gosvami, podążając śladami Śrila Vyasadevy, oddzielnie zanalizował wszystkie rozrywki Adi-lili.

Adi 17.01    Pragnę ofiarować pełne szacunku pokłony Śri Caitanyi Mahaprabhu, dzięki łasce którego nawet nieczyści yavanowie przemienili się w dobrze wychowanych dżentelmenów poprzez intonowanie imienia Pana. Taka jest moc Pana Śri Caitanyi Mahaprabhu.

Adi 17.01  Znaczenie: Istnieje stałe nieporozumienie pomiędzy braminami kastowymi a zaawansowanymi Vaisnavami czy gosvami, ponieważ bramini kastowi, czyli smartowie, są zdania, że nie można zostać braminem, dopóki nie zmieni się ciała. Jak to już przedyskutowaliśmy kilkakrotnie, i jak opisał Krsnadasa Kaviraja Gosvami, wszystko jest możliwe dzięki najwyższej mocy Pana. Caitanya Mahaprabhu jest tak samo całkowicie niezależny jak Krsna. Dlatego nikt nie może ingerować w Jego czynności. Jeśli chce, dzięki Swej łasce może przemienić nawet yavanę, nieczystego zwolennika niewedyjskich zasad, w doskonale wychowanego dżentelmena. To rzeczywiście ma miejsce podczas naszego propagowania ruchu świadomości Krsny. Członkowie obecnego ruchu świadomości Krsny nie narodzili się w Indii, ani też nie należą do kultury wedyjskiej, lecz w krótkim czasie około czterech czy pięciu lat stali się tak wspaniałymi bhaktami, po prostu dzięki intonowaniu mantry Hare Krsna, że nawet w Indii, gdziekolwiek się udają, wszędzie przyjmowani są jako Vaisnavowie o dobrych manierach.

    Chociaż mniej inteligentni ludzie nie są w stanie tego zrozumieć, jest to szczególna moc Pana Caitanyi Mahaprabhu. W rzeczywistości ciało osoby świadomej Krsny zmienia się na wiele sposobów. Nawet w Stanach Zjednoczonych, kiedy nasi bhaktowie intonują na ulicach, amerykańscy panowie i panie pytają, czy rzeczywiście są oni Amerykanami, ponieważ nikt nie spodziewał się, aby Amerykanie nagle stali się takimi wspaniałymi bhaktami. Nawet kapłani chrześcijańscy są wielce zdumieni, że wszyscy ci chłopcy z żydowskich i chrześcijańskich rodzin przyłączają się do ruchu świadomości Krsny. Przed przyłączeniem się, nigdy nie traktowali poważnie żadnych zasad religijnych, lecz teraz stali się szczerymi bhaktami Pana. Wszędzie ludzie wyrażają swe zdumienie, toteż jesteśmy bardzo dumni z transcendentalnego zachowania naszych uczniów. Jednakże cuda takie są możliwe jedynie dzięki łasce Śri Caitanyi Mahaprabhu. Nie są one zwykłe ani pospolite.

Adi 17.02    Wszelka chwała Panu Caitanyi Mahaprabhu! Wszelka chwała Panu Nityanandzie Prabhu! Wszelka chwała Advaicie Acaryi! Wszelka chwała bhaktom Pana Caitanyi!
Adi 17.03    Podałem już zestawienie kaiśora-lila Śri Caitanyi Mahaprabhu. Teraz pragnę wyliczyć w chronologicznym porządku Jego młodzieńcze rozrywki.
Adi 17.04    Przejawiając uczoność, piękno i subtelny ubiór, Pan Caitanya tańczył, śpiewał i rozdzielał święte imię Pana, by rozbudzić uśpioną miłość do Krsny. W ten sposób Pan Śri Gaurasundara błyszczał w Swych młodzieńczych rozrywkach.
Adi 17.05    Kiedy Pan rozpoczął okres Swej młodości, dekorował się ornamentami, ubierał się w delikatne szaty, przyozdabiał się girlandą z kwiatów i smarował się papką sandałową.
Adi 17.06    Będąc dumnym ze Swego wykształcenia, Śri Caitanya Mahaprabhu, nie dbając o nikogo, w okresie Swych studiów pokonywał wszelkiego rodzaju uczonych.
Adi 17.07    W Swej młodości Pan - pod pretekstem zakłóceń powietrza cielesnego - przejawił Swą ekstatyczną miłość do Krsny. W ten sposób oddawał się Swoim różnym rozrywkom, w otoczeniu Swych poufnych bhaktów.

Adi 17.07  Znaczenie: Według leczenia Ayur-wedyjskiego całym systemem fizjologicznym kierują trzy elementy, mianowicie vayu, pitta i kapha (powietrze, żółć i śluz). Wydzieliny wewnątrz ciała przemieniają się w inne wydzieliny, takie jak krew, mocz i odchody, lecz jeśli istnieją zakłócenia w metabolizmie, wydzieliny te pod wpływem powietrza w ciele przemieniają się w kapha (śluz). Według systemu Ayur-wedyjskiego, kiedy wydzieliny żółci i wytworzony śluz zakłócają krążenie powietrza w ciele, może pojawić się pięćdziesiąt dziewięć różnego rodzaju chorób. Jedną z takich chorób jest obłęd.

    Pod pretekstem zakłócenia powietrza cielesnego i metabolizmu, Śri Caitanya Mahaprabhu działał jak obłąkany. Toteż w szkole zaczął wyjaśniać gramatykę czasowników poprzez świadomość Krsny. Wyjaśniając wszystko w gramatyce w odniesieniu do Krsny, Pan nakłaniał Swych studentów do porzucenia światowej edukacji, gdyż lepiej jest zostać świadomym Krsny i w ten sposób osiągnąć najwyższą platformę edukacji. Na tej podstawie Śri Jiva Gosvami później skompilował gramatykę zatytułowaną Hari-namamrta-vyakarana. Ogół ludzi uważa takie objaśnienia za szalone. Zatem celem Pana, kiedy przyjął postawę szaleńca, było wyjaśnienie jedynie świadomości Krsny i niczego innego z naszego doświadczenia, gdyż wszystko można podporządkować świadomości Krsny. Te rozrywki Caitanyi Mahaprabhu zostały żywo opisane w Caitanya-bhagavata, w Dwunastym Rozdziale Adi-khanda.

Adi 17.08    Następnie Pan udał się do Gayi. Tam spotkał Śrila Iśvarę Puri.

Adi 17.08  Znaczenie: Śri Caitanya Mahaprabhu udał się do Gayi, aby tam ofiarować pełne szacunku pokłony Swym przodkom. Proces ten zwany jest pinda-dana. W społeczeństwie wedyjskim po śmierci krewnego, a szczególnie ojca czy matki, należy udać się do Gayi i tam ofiarować obiaty lotosowym stopom Pana Visnu. Dlatego w Gayi codziennie gromadzą się setki i tysiące ludzi, by ofiarować takie obiaty, czyli śraddha. Przestrzegając tej zasady, Pan Caitanya Mahaprabhu również się tam udał, by ofiarować pinda zmarłemu ojcu. Na szczęście spotkał tam Iśvarę Puri.

Adi 17.09    W Gayi Śri Caitanya Mahaprabhu otrzymał inicjację od Iśvary Puri i zaraz po tym przejawił oznaki miłości do Boga. Symptomy takie przejawił ponownie po powrocie do domu.

Adi 17.09  Znaczenie: Kiedy Śri Caitanya Mahaprabhu udawał się do Gayi, w towarzystwie wielu Swoich uczniów, rozchorował się po drodze. Miał tak wysoką gorączkę, że poprosił Swych uczniów, aby przynieśli wodę, która obmyła stopy braminów, a kiedy to uczynili, Pan wypił ją i został uleczony. Zatem każdy powinien szanować pozycję bramina, jak wskazuje Śri Caitanya Mahaprabhu. Ani Pan, ani Jego zwolennicy nie lekceważyli braminów.

    Zwolennicy Pana muszą być gotowi ofiarowywać braminom wszelki należny szacunek. Lecz głoszący kult Pana Caitanyi sprzeciwiają się, jeśli ktoś podaje siebie za bramina nie mając koniecznych kwalifikacji. Zwolennicy Pana Caitanyi nie mogą ślepo przyjmować, że każdy narodzony w rodzinie bramińskiej jest braminem. Dlatego nie należy bezkrytycznie podążać za przykładem Pana, okazując szacunek braminom poprzez picie wody, która obmyła ich stopy. Stopniowo rodziny bramińskie zdegradowały się z powodu zanieczyszczenia Kali-yugi. W ten sposób zwodzą ludzi, wykorzystując ich sentymenty.

Adi 17.10    Następnie Pan obdarzył miłością do Krsny Swą matkę, Śacidevi, unieważniając w ten sposób jej obrazę u lotosowych stóp Advaity Acaryi. Doszło też do spotkania z Advaitą Acaryą, który później miał wizję kosmicznej formy Pana.

Adi 17.10  Znaczenie: Pewnego dnia Śri Caitanya Mahaprabhu siedział na tronie Visnu w domu Śrivasy Prabhu i we właściwy Sobie sposób powiedział: "Moja matka popełniła obrazę u lotosowych stóp Advaity Acaryi. Dopóki nie unieważni tej obrazy u lotosowych stóp Vaisnavy, nie będzie mogła osiągnąć miłości do Krsny." Słysząc to, wszyscy bhaktowie poszli po Advaitę Acaryę. Idąc zobaczyć się z Panem, Advaita Acarya sławił cechy matki Śacidevi, a po przybyciu upadł na ziemię w ekstazie. Następnie, zgodnie z instrukcją Pana Caitanyi, Śacidevi skorzystała z tej okazji i dotknęła lotosowych stóp Advaity Acaryi. Śri Caitanya Mahaprabhu był bardzo zadowolony z postępowania Swojej matki i powiedział: "Teraz obraza Mej matki u lotosowych stóp Advaity Acaryi została unieważniona i bez trudu będzie mogła osiągnąć miłość do Krsny." Tym przykładem Pan Caitanya nauczał każdego, że chociaż można być bardzo zaawansowanym w świadomości Krsny, to jeśli ktoś obraża lotosowe stopy Vaisnavy, jego postęp nie wyda owocu. Dlatego powinniśmy być bardzo świadomi, aby nie popełniać obraz wobec Vaisnavy. Caitanya-caritamrta opisuje taką obrazę w ten sposób:

 

yadi vaisnava-aparadha uthe hati mata

upade va chinde, tara śukhi' yaya pata

(Cc. Madhya 19.156)

 

Tak jak szalony słoń może zdeptać wszystkie rośliny w ogrodzie, tak jeden raz popełniając obrazę u lotosowych stóp Vaisnavy można zniszczyć całą służbę oddania, którą zgromadziło się w tym życiu.

    Po tym wydarzeniu, pewnego dnia Advaita Acarya Prabhu poprosił Caitanyę Mahaprabhu, aby przejawił kosmiczną formę, którą łaskawie ukazał Arjunie. Pan Caitanya zgodził się na tę propozycję i Advaita Prabhu miał to szczęście, aby ujrzeć kosmiczną formę Pana.

Adi 17.11    Następnie Śrivasa Thakura wielbił Pana Caitanyę Mahaprabhu przez proces abhiseka. Siedząc na łóżku, Pan przejawił Swe transcendentalne bogactwo.

Adi 17.11  Znaczenie: Abhiseka jest szczególną ceremonią do instalacji Bóstwa. W ceremonii tej Bóstwo kąpie się w mleku i wodzie, a następnie wielbi się Je i zmienia się Mu szaty. Tę ceremonię abhiseka szczególnie urządzano w domu Śrivasy. Wszyscy bhaktowie wielbili Pana wszelkiego rodzaju parafernaliami odpowiednio do swych możliwości, a Pan obdarzał wszystkich bhaktów błogosławieństwami, jakich pragnęli.

Adi 17.12    Podczas tej uroczystości w domu Śrivasa Thakury pojawił się Nityananda Prabhu, a kiedy spotkał Pana Caitanyę, otrzymał sposobność ujrzenia Go w Jego sześcioramiennej formie.

Adi 17.12  Znaczenie: Forma sad-bhuja, sześcioramienny Pan Gaurasundara, jest reprezentacją trzech inkarnacji. Formę Śri Ramacandry symbolizuje łuk i strzały, formę Pana Śri Krsny symbolizuje kij i flet, które na ogół nosi chłopiec pasterz, a Pana Caitanyę Mahaprabhu symbolizuje sannyasa-danda i kamandalu, czyli naczynie na wodę.

    Śrila Nityananda Prabhu narodził się w wiosce Ekacakra w okręgu Birbhum jako syn Padmavati i Hadai Pandity. W Swym dzieciństwie bawił się jak Balarama. Kiedy dorósł, do domu Hadai Pandity przybył pewien sannyasin, błagając, by oddał mu swego syna za asystenta brahmacarina. Hadai Pandita zgodził się i oddał mu swego syna, chociaż ta rozłąka była tak wielkim szokiem, że Hadai wkrótce potem stracił życie. Nityananda Prabhu podróżował razem z sannyasinem na wiele pielgrzymek. Powiedziane jest, że przez wiele dni mieszkał z nim w Mathurze, i w tym czasie usłyszał o rozrywkach Pana Caitanyi Mahaprabhu w Navadvipie. Dlatego przybył do Bengalu, aby zobaczyć się z Panem. Gdy Pan Nityananda przybył do Navadvipy, był gościem w domu Nandany Acaryi. Rozumiejąc, że Nityananda Prabhu przybył, Pan Caitanya posłał po Niego Swych bhaktów i w ten sposób doszło do spotkania pomiędzy Śri Caitanyą Mahaprabhu a Nityanandą Prabhu.

Adi 17.13    Pewnego dnia Pan Caitanya Mahaprabhu ukazał Panu Nityanandzie Prabhu sześcioramienną formę trzymającą konchę, dysk, maczugę, kwiat lotosu, łuk i flet.
Adi 17.14    Następnie Pan ukazał Mu Swoją czteroramienną formę, stojąc w potrójnie zgiętej pozie. Dwoma rękoma grał na flecie, a w pozostałych dwóch trzymał konchę i dysk.
Adi 17.15    Ostatecznie Pan ukazał Panu Nityanandzie Prabhu Swą dwuramienną formę Krsny, syna Maharajy Nandy, którego niebieskawe ciało przystrojone było żółtymi szatami i który po prostu grał na flecie.

Adi 17.15  Znaczenie: Szczegółowy opis tego daje Caitanya-mangala.

Adi 17.16    Następnie Nityananda Prabhu zaaranżował ofiarowanie Vyasa-pujy, czyli wielbienie mistrza duchowego, dla Pana Śri Gaurasundary. Lecz Pan Caitanya trzymał podobną do pługa broń zwaną musala, w ekstazie bycia Nityanandą Prabhu.

Adi 17.16  Znaczenie: Z polecenia Śri Caitanyi Mahaprabhu, nocą podczas pełni księżyca Nityananda Prabhu zaaranżował Vyasa-puję dla Pana. Tę Vyasa-puję, czyli guru-puję, zaaranżował za pośrednictwem Vyasadevy. Ponieważ Vyasadeva jest oryginalnym guru (mistrzem duchowym) wszystkich tych, którzy przestrzegają zasad wedyjskich, wskutek tego wielbienie mistrza duchowego zwane jest Vyasa-pują. Nityananda Prabhu przygotował Vyasa-puję i spełniano sankirtan, lecz kiedy zamierzał założyć girlandę na ramiona Śri Caitanyi Mahaprabhu, ujrzał w Panu Caitanyi Samego Siebie. Nie ma różnicy pomiędzy duchowymi pozycjami Pana Caitanyi Mahaprabhu i Nityanandy Prabhu, czy Krsny i Balaramy. Wszyscy są jedynie różnymi manifestacjami Najwyższej Osoby Boga. Podczas tej szczególnej ceremonii wszyscy bhaktowie Pana Caitanyi Mahaprabhu mogli zrozumieć, że nie ma żadnej różnicy pomiędzy Panem Caitanyą a Nityanandą Prabhu.

Adi 17.17    Następnie matka Śacidevi ujrzała braci Krsnę i Balaramę w Ich manifestacji Pana Caitanyi i Nityanandy. Potem Pan wyzwolił dwóch braci Jagai i Madhai.

Adi 17.17  Znaczenie: Pewnej nocy Śacidevi śniła, że Bóstwa w jej domu, Krsna i Balarama, przyjęły formę Caitanyi i Nityanandy i walczyły ze Sobą, jak zwykły to robić dzieci, aby zjeść naivedya, czyli ofiarowanie dla Bóstw. Następnego dnia, z woli Pana Caitanyi, Śacidevi zaprosiła Nityanandę na prasada w swym domu. Tak więc Viśvambhara (Pan Caitanya) i Nityananda jedli razem i Śacidevi zdała sobie sprawę z tego, że nie byli nikim innym jak Krsną i Balaramą. Widząc to, zemdlała.

    Jagai i Madhai byli braćmi urodzonymi w Navadvipie w szanowanej rodzinie bramińskiej, lecz później oddawali się różnego rodzaju grzesznym czynom. Z polecenia Pana Caitanyi, tak Nityananda Prabhu, jak i Haridasa Thakura zwykli nauczać kultu świadomości Krsny chodząc od drzwi do drzwi. Nauczając w ten sposób spotkali Jagai i Madhai, dwóch szalonych, pijanych braci, którzy zaczęli ich gonić. Następnego dnia Madhai uderzył Nityanandę Prabhu w głowę kawałkiem glinianego garnka, tak że aż popłynęła krew. Kiedy Śri Caitanya Mahaprabhu usłyszał o tym, natychmiast przybył w to miejsce, gotowy ukarać obu braci, lecz kiedy wszechmiłosierny Pan Gauranga ujrzał skruchę Jagai, objął go. Dzięki ujrzeniu Najwyższej Osoby Boga twarzą w twarz i przyjęciu Go, obaj grzeszni bracia zostali oczyszczeni. W ten sposób otrzymali od Pana inicjację w intonowanie mantry Hare Krsna i zostali wyzwoleni.

Adi 17.18    Po tym wydarzeniu Pan był pogrążony w ekstazie przez dwadzieścia jeden godzin, a wszyscy bhaktowie ujrzeli Jego szczególne rozrywki.

Adi 17.18  Znaczenie: W pokoju Bóstw za tronem Bóstw musi znajdować się łóżko Bóstwa. (System ten należy wprowadzić we wszystkich naszych ośrodkach. Nie ma znaczenia, czy łóżko jest małe, czy duże; powinno być takiego rozmiaru, aby z łatwością mogło zmieścić się w pokoju Bóstw, lecz musi tam być przynajmniej małe łóżko.) Pewnego dnia w domu Śrivasa Thakury, Pan Caitanya Mahaprabhu usiadł na łóżku Visnu i wszyscy bhaktowie wielbili Go wedyjskimi mantrami Purusa-sukta, zaczynającymi się od słów sahasra-śirsa purusah sahasraksah sahasra-pat. Również, jeśli to możliwe, należy wprowadzić tę veda-stuti do instalacji Bóstw. Kąpiąc Bóstwo, wszyscy kapłani i bhaktowie muszą intonować tę Purusa-suktę i ofiarować właściwe parafernalia do wielbienia Bóstwa, takie jak kwiaty, owoce, kadzidło, parafernalia aratrika, naivedya, vastra i ornamenty. Wszyscy bhaktowie wielbili Pana Caitanyę Mahaprabhu w ten sposób, a Pan pozostawał w ekstazie przez siedem prahara, czyli dwadzieścia jeden godzin. Skorzystał z tej okazji, aby ukazać bhaktom, że jest oryginalną Najwyższą Osobą Boga, Krsną, który jest źródłem wszystkich innych inkarnacji, jak potwierdza Bhagavad-gita (aham sarvasya prabhavo mattah sarvam pravartate). Wszystkie formy Najwyższej Osoby Boga, czyli visnu-tattvy, emanują z ciała Pana Krsny. Pan Caitanya Mahaprabhu ujawnił wszystkie prywatne pragnienia bhaktów i w ten sposób wszyscy nabrali całkowitej pewności, że Pan Caitanya jest Najwyższą Osobą Boga.

    Niektórzy bhaktowie nazwali ten przejaw ekstazy Pana sata-prahariya bhavą, czyli "ekstazą dwudziestojednogodzinną", a inni nazwali ją mahabhava-prakaśą albo maha-prakaśą. W Dziewiątym Rozdziale Caitanya-bhagavata znajdują się inne opisy tej sata-prahariya bhavy, gdzie wspomniane jest, że Pan Caitanya Mahaprabhu pobłogosławił służącą o imieniu Duhkhi imieniem Sukhi. Przywołał Śridhara, którego imię było Kholaveca Śridhara, i ukazał mu Swą maha-prakaśa. Następnie przywołał Murari Guptę i ukazał mu Swą postać Pana Ramacandry. Ofiarował błogosławieństwa Haridasa Thakurze i w tym czasie również poprosił Advaitę Prabhu, aby wyjaśnił Bhagavad-gitę taką jaką jest (gitara satya-patha) oraz okazał szczególną łaskę Mukundzie.

Adi 17.19    Pewnego dnia Śri Caitanya Mahaprabhu przeżywał ekstazę inkarnacji dzika i wspiął się na ramiona Murari Gupty. W ten sposób obaj tańczyli na podwórku Murari Gupty.

Adi 17.19  Znaczenie: Pewnego dnia Caitanya Mahaprabhu zaczął krzyczeć: "Śukara! Śukara!" W ten sposób przywołując inkarnację dzika Pana, przyjął Swą formę inkarnacji dzika i wspiął się na ramiona Murari Gupty. Niósł małe gadu, czyli małe naczynie na wodę z dziubkiem i w ten sposób symbolicznie podniósł Ziemię z głębin oceanu, gdyż jest to rozrywką Pana Varahy.

Adi 17.20    Po wydarzeniu tym Pan jadł surowy ryż, który otrzymał od Śuklambary Brahmacariego i szczegółowo wyjaśnił znaczenie śloki "harer nama'" z Brhan-naradiya Purany:

Adi 17.20  Znaczenie: Śuklambara Brahmacari mieszkał w Navadvipie na brzegu Gangesu. Kiedy Śri Caitanya Mahaprabhu tańczył w ekstazie, podszedł on do Pana z torbą żebraczą zawierającą ryż. Pan był tak bardzo zadowolony ze Swego bhakty, że wyrwał mu torbę i zaczął jeść surowy ryż. Nikt Mu tego nie zabronił i w ten sposób wyczerpał cały zapas ryżu.

Adi 17.21    "W tym wieku Kali nie ma żadnego innego sposobu, nie ma żadnego innego sposobu, nie ma żadnego innego sposobu samorealizacji poza intonowaniem świętego imienia, intonowaniem świętego imienia, intonowaniem świętego imienia Pana Hari."
Adi 17.22    W tym wieku Kali inkarnacją Pana Krsny jest święte imię Pana, maha-mantra Hare Krsna. Jedynie dzięki intonowaniu świętego imienia bezpośrednio obcujemy z Panem. Każdy, kto to czyni, jest z pewnością wyzwolony.
Adi 17.23    Dla podkreślenia, werset ten trzykrotnie powtarza słowo eva [z pewnością] i również trzykrotnie powtarza harer nama [święte imię Pana], tak aby zwykli ludzie zrozumieli.

Adi 17.23  Znaczenie: Aby podkreślić coś zwykłej osobie, można powtórzyć to trzykrotnie, tak jak można by powiedzieć: "Musisz to zrobić! Musisz to zrobić! Musisz to zrobić!" Tak więc Brhan-naradiya Purana raz po raz kładzie nacisk na intonowanie świętego imienia, tak aby ludzie przyjęli to poważnie i w ten sposób uwolnili się z sideł mayi. Praktycznie doświadczamy w ruchu świadomości Krsny na całym świecie, że miliony ludzi rzeczywiście wznosi się do duchowego etapu życia jedynie dzięki regularnemu intonowaniu maha-mantry Hare Krsna, zgodnie z regulującymi zasadami. Dlatego prosimy wszystkich naszych studentów, aby codziennie intonowali przynajmniej szesnaście rund tej harer nama maha-mantry bez popełniania obraz, przestrzegając regulujących zasad. W ten sposób bez wątpienia będą mieli zapewniony sukces.

Adi 17.24    Użycie słowa kevala [jedynie] zakazuje praktyki wszystkich innych procesów, takich jak kultywacja wiedzy, yoga mistyczna, spełnianie wyrzeczeń i czynności karmicznych.

Adi 17.24  Znaczenie: Nasz ruch świadomości Krsny podkreśla intonowanie jedynie mantry Hare Krsna, podczas gdy osoby nie znające sekretu sukcesu dla tego wieku Kali niepotrzebnie angażują się w kultywowanie wiedzy, praktykę yogi mistycznej czy spełnianie czynności karmicznych albo bezużytecznych wyrzeczeń. Jedynie trwonią swój czas i zwodzą swych zwolenników. Kiedy szczerze wykazujemy to publiczności, członkowie przeciwnych grup złoszczą się na nas. Lecz zgodnie z instrukcjami śastr nie możemy pójść na kompromis z tzw. jnani, yoginami, karmitami i tapasvi. Kiedy mówią, że są tak dobrzy jak my, musimy powiedzieć, że jedynie my jesteśmy dobrzy, a oni nie. Nie jest to nasz upór; jest to instrukcja śastr. Nie możemy odstępować od instrukcji śastr. Potwierdza to następny werset Caitanya-caritamrty.

Adi 17.25    Werset ten wyraźnie oznajmia, że każdy, kto przyjmuje jakąkolwiek inną ścieżkę, nie może osiągnąć wyzwolenia. Taki jest powód potrójnego powtórzenia "nic innego, nic innego, nic innego", kładącego nacisk na prawdziwy proces samorealizacji.
Adi 17.26    Aby zawsze intonować święte imię, należy być bardziej pokornym od trawy na ulicy i pozbawionym wszelkiego pragnienia osobistego honoru, lecz należy ofiarowywać pełne szacunku pokłony innym.
Adi 17.27    Bhakta intonujący święte imię Pana powinien praktykować cierpliwość, jaką mają drzewa. Nawet jeśli zostanie zganiony czy skarcony, nie powinien mówić nic, by wziąć odwet.
Adi 17.28    Gdyż nawet jeśli drzewo jest ścinane, nie protestuje ono, nawet gdy wysycha i obumiera, nie prosi nikogo o wodę.

Adi 17.28  Znaczenie: Taka praktyka cierpliwości (trnad api sunicena) jest bardzo trudna, lecz jeśli ktoś rzeczywiście podejmuje intonowanie mantry Hare Krsna, automatycznie rozwija cechę cierpliwości. Osoba zaawansowana w świadomości duchowej poprzez intonowanie mantry Hare Krsna nie musi praktykować, by rozwinąć ją niezależnie, gdyż dzięki regularnemu intonowaniu mantry Hare Krsna, bhakta rozwija wszelkie dobre cechy.

Adi 17.29    Tak więc Vaisnava nie powinien nikogo o nic prosić. Jeśli ktoś daje mu coś bez proszenia, powinien przyjąć, lecz jeśli nie dostaje nic, powinien zadowolić się jedzeniem łatwo osiągalnych warzyw i owoców.
Adi 17.30    Należy ściśle przestrzegać zasady bezustannego intonowania świętego imienia i należy zadowalać się tym, co jest z łatwością osiągalne. Takie pełne oddania zachowanie jest mocną podporą służby oddania.
Adi 17.31    "Kto uważa się za niższego od słomy na ulicy, kto jest bardziej tolerancyjny od drzewa i kto nie oczekuje szacunku dla siebie, jednakże zawsze jest gotów ofiarowywać wszelki szacunek innym, z łatwością może zawsze intonować święte imię Pana."

Adi 17.31  Znaczenie: Werset ten szczególnie wspomina o trawie, ponieważ każdy ją depcze, jednakże trawa nigdy nie protestuje. Przykład ten mówi, że mistrz duchowy czy lider, nie powinien być dumny ze swojej pozycji; będąc zawsze pokorniejszym od zwykłego człowieka, powinien wytrwale nauczać kultu Caitanyi Mahaprabhu, intonując mantrę Hare Krsna.

Adi 17.32    Podnosząc ręce, oznajmiam: "Słuchajcie mnie wszyscy! Nawleczcie ten werset na nić świętego imienia i noście go wokół szyi, by bezustannie pamiętać."

Adi 17.32  Znaczenie: Intonując maha-mantrę Hare Krsna, na początku można popełniać wiele obraz, które nazywane są namabhasa i nama-aparadha. Na etapie tym nie ma możliwości osiągnięcia doskonałej miłości do Krsny poprzez intonowanie maha-mantry Hare Krsna. Dlatego maha-mantrę Hare Krsna należy intonować zgodnie z zasadami powyższego wersetu, trnad api sunicena taror iva sahisnuna. Należy zauważyć w związku z tym, że podczas intonowania angażujemy górną i dolną wargę jak również język. Wszystkie trzy muszą być zaangażowane w intonowanie maha-mantry Hare Krsna. Słowa "Hare Krsna" należy wymawiać wyraźnie i słuchać ich. Czasami zamiast intonować z właściwą wymową przy pomocy warg i języka, mechanicznie wydajemy syczący dźwięk. Intonowanie jest bardzo proste, lecz należy praktykować je poważnie. Dlatego autor Caitanya-caritamrty, Krsnadasa Kaviraja Gosvami, radzi wszystkim, by zawsze nosili ten werset wokół szyi.

Adi 17.33    Należy ściśle przestrzegać zasad podanych przez Pana Caitanyę Mahaprabhu w tym wersecie. Jeśli ktoś po prostu podąża śladami Pana Caitanyi i Gosvamich, z pewnością osiągnie ostateczny cel życia, lotosowe stopy Śri Krsny.
Adi 17.34    Przez cały rok, każdej nocy, Śri Caitanya Mahaprabhu regularnie przewodził zbiorowemu intonowaniu maha-mantry Hare Krsna w domu Śrivasa Thakury.
Adi 17.35    To ekstatyczne intonowanie odbywało się przy zamkniętych drzwiach, tak że nie mieli tam wstępu niewierzący, którzy przychodzili tam po to, aby się wyśmiewać.

Adi 17.35  Znaczenie: Intonowanie maha-mantry Hare Krsna jest otwarte dla każdego, lecz czasami niewierzący przychodzą, aby zakłócać ceremonię intonowania. Tutaj oznajmiono, że w takich warunkach drzwi świątyni powinny być zamknięte. Prawo wstępu powinni mieć jedynie bona fide intonujący; innym wstęp powinien być wzbroniony. Lecz kiedy odbywa się zbiorowe intonowanie maha-mantry Hare Krsna na szeroką skalę, wówczas nasze świątynie są otwarte i każdy może się przyłączyć, i dzięki łasce Pana Caitanyi Mahaprabhu ta linia postępowania daje dobre rezultaty.

Adi 17.36    Tak więc niewierzący prawie spalili się na popiół i zmarli z zazdrości. Aby się zemścić, planowali, jak na różne sposoby sprawić kłopot Śrivasa Thakurze.
Adi 17.37-38    Pewnej nocy, podczas gdy w domu Śrivasa Thakury odbywał się kirtan, bramin o imieniu Gopala Capala, główny spośród niewierzących, który był gadułą o szorstkiej mowie, umieścił przed drzwiami Śrivasa Thakury wszystkie parafernalia do wielbienia bogini Durgi.

Adi 17.37-38  Znaczenie: Bramin ten, Gopala Capala, pragnął zniesławić Śrivasa Thakurę dowodząc, że w rzeczywistości był on śaktą, czyli czcicielem Bhavani, bogini Durgi, lecz zewnętrznie pozował na Vaisnavę. W Bengalu istnieje ciągłe współzawodnictwo pomiędzy wielbicielami bogini Kali i bhaktami Pana Krsny. Na ogół Bengalczycy, szczególnie jedzący mięso i pijący, są bardzo przywiązani do wielbienia bogini Durgi, Kali, Śitali i Candi. Wielbiciele tacy, znani jako śaktowie, czyli czciciele śakti-tattvy, są zawsze zazdrośni o Vaisnavów. Ponieważ Śrivasa Thakura był dobrze znanym i szanowanym Vaisnavą w Navadvipie, Gopala Capala pragnął umniejszyć jego prestiż, ściągając go do platformy śaktów. Dlatego umieścił przed drzwiami Śrivasa Thakury różne parafernalia do wielbienia Bhavani, żony Pana Śivy, takie jak czerwony kwiat, liść drzewa bananowego, naczynie z winem i czerwonawą pastę sandałową. Kiedy rano Śrivasa Thakura ujrzał te wszystkie parafernalia przed swymi drzwiami, przywołał wszystkich szanowanych dżentelmenów z sąsiedztwa i pokazał im, że w nocy wielbił Bhavani. Bardzo zasmuceni, dżentelmeni ci przywołali zamiatacza, aby posprzątał to miejsce i oczyścił je poprzez skropienie wodą i łajnem krowim. O tym wydarzeniu dotyczącym Gopala Capali nie ma wzmianki w Caitanya-bhagavata.

Adi 17.39    Na górnej części liścia drzewa bananowego umieścił takie parafernalia kultu jak oda-phula, kurkuma, cynober, czerwone drzewo sandałowe i ryż.
Adi 17.40    Obok nich umieścił naczynie z winem, i gdy rano Śrivasa Thakura otworzył drzwi, ujrzał te parafernalia.
Adi 17.41    Śrivasa Thakura przywołał wszystkich szanowanych dżentelmenów z sąsiedztwa i uśmiechając się zwrócił się do nich w ten sposób.
Adi 17.42    "Panowie, każdej nocy wielbię boginię Bhavani. Ponieważ widzicie tutaj parafernalia do tego wielbienia, teraz wszyscy szanowani bramini i członkowie wyższych kast możecie zrozumieć moją pozycję."

Adi 17.42  Znaczenie: Według systemu wedyjskiego istnieją cztery kasty: bramini ksatriyowie, vaiśyowie i śudrowie - a poniżej nich są pancama, którzy są niżsi od śudrów. Kasty wyższe - bramini, ksatriyowie, a nawet vaiśyowie - znani byli jako brahmana-sajjana. Szczególnie bramini byli znani jako sajjana, czyli szanowani dżentelmeni przewodzący całemu społeczeństwu. Kiedy w wiosce istniały jakieś spory, ludzie udawali się do tych szanowanych braminów, aby je rozstrzygnęli. Teraz bardzo trudno jest spotkać takich braminów i sajjana, i wskutek tego w każdej wiosce i mieście istnieje rozłam i tak nigdzie nie ma spokoju i szczęścia. Aby przywrócić do życia cywilizację o pełnej kulturze, na całym świecie musi zostać wprowadzony naukowy podział społeczeństwa na braminów, ksatriyów, vaiśyów i śudrów. Dopóki niektórzy ludzie nie zostaną wyszkoleni na braminów, w ludzkim społeczeństwie nie będzie mógł zapanować spokój.

Adi 17.43    Wówczas wszyscy zgromadzeni tam dżentelmeni wykrzyknęli: "Co to jest? Co to ma znaczyć? Kto dopuścił się takich niegodziwych czynów? Kto jest tym grzesznym człowiekiem?"
Adi 17.44    Przywołali zamiatacza [hadi], który daleko odrzucił wszystkie składniki kultu i oczyścił to miejsce zacierając je mieszaniną wody i łajna krowiego.

Adi 17.44  Znaczenie: Ludzie w społeczeństwie wedyjskim, którzy angażują się w publiczne czynności sanitarne, takie jak zbieranie odchodów i zamiatanie ulicy, zwani są hadi. Czasami są oni niedotykalni, szczególnie, gdy wykonują swój zawód, jednakże tacy hadi również mają prawo, stać się bhaktami. Ustanawia to Śri Bhagavad-gita, gdzie Pan oznajmia:

 

mam hi partha vyapaśritya    ye 'pi syuh papa-yonayah

striyo vaiśyas tatha śudras    te 'pi yanti param gatim

 

"O synu Prthy, ci którzy we Mnie przyjmują schronienie, to nawet będąc niższego rodu, kobietami, vaiśyami [kupcami] i śudrami [robotnikami] - najwyższego dostępują przeznaczenia." (Bg. 9.32)

    W Indii jest wielu niedotykalnych spośród niższej kasty, lecz według zasad Vaisnava, każdego zaprasza się do przyjęcia tego ruchu świadomości Krsny na duchowej platformie życia i w ten sposób uwolnienia się od kłopotu. Równość czy braterstwo na platformie materialnej nie jest rzeczą możliwą.

    Kiedy Pan Caitanya oznajmia, trnad api sunicena taror iva sahisnuna, daje do zrozumienia, że należy wznieść się ponad materialną koncepcję życia. Kiedy ktoś całkowicie rozumie, że nie jest ciałem materialnym, lecz duszą, jest pokorniejszy nawet od człowieka niższych kast, ponieważ jest zaawansowany duchowo. Taka pokora, kiedy ktoś uważa siebie za niższego od trawy, nazywana jest sunicatva, a bycie bardziej tolerancyjnym od drzewa nazywane jest sahisnutva, wyrozumiałością. Usytuowanie w służbie oddania i nie dbanie o materialną koncepcję życia jest zwane amanitva, obojętnością wobec materialnego szacunku; jednakże bhakta tak usytuowany nazywany jest manada, gdyż bez wahania gotów jest oddawać szacunek innym.

    Mahatma Gandhi rozpoczął ruch hari-jana, aby oczyścić niedotykalnych, lecz nie odniósł sukcesu, ponieważ sądził, że hari-jana, czyli osobistym towarzyszem Pana, można stać się dzięki jakiejś materialnej zmianie. Nie jest to możliwe. Dopóki ktoś w pełni nie zrealizuje, że nie jest ciałem, lecz duszą, to nie ma kwestii zostania hari-jana. Ci, którzy nie podążają śladami Pana Caitanyi Mahaprabhu i Jego sukcesji uczniów, nie są w stanie rozróżniać pomiędzy materią i duchem i dlatego wszystkie ich idee są jedynie mieszanką problemów. Są oni prawdziwie zagubieni w oszałamiającej sieci Mayadevi.

Adi 17.45    Po trzech dniach Gopala Capalę zaatakował trąd i z ran na całym jego ciele sączyła się krew.
Adi 17.46    Bezustannie pokryty zarazkami i insektami gryzącymi całe jego ciało, Gopala Capala cierpiał ból nie do zniesienia. Całe jego ciało płonęło w mękach.
Adi 17.47    Ponieważ trąd jest chorobą zakaźną, Gopala Capala opuścił wioskę, aby siedzieć pod drzewem na brzegu Gangesu. Pewnego dnia jednakże ujrzał przechodzącego Caitanyę Mahaprabhu i przemówił do Niego w ten sposób.
Adi 17.48    "Mój drogi siostrzeńcze, w koligacjach wioskowych jestem Twym wujem. Proszę, spójrz, jak bardzo cierpię z powodu ataku trądu.
Adi 17.49    "Jako inkarnacja Boga, wyzwalasz tak wiele upadłych dusz. Ja również jestem wielce nieszczęśliwą upadłą duszą. Bądź miłosierny i łaskawie wyzwól mnie."

Adi 17.49  Znaczenie: Wygląda na to, że chociaż Gopala Capala był grzesznikiem, gadułą i popełniał obrazy, niemniej jednak cechowała go prostota. Toteż wierzył w to, że Caitanya Mahaprabhu był inkarnacją Najwyższej Osoby Boga, który zstąpił, aby wyzwolić wszystkie upadłe dusze. Dlatego, szukając miłosierdzia Pana, błagał o własne wyzwolenie. Nie wiedział jednakże, że wyzwolenie upadłych nie polega na leczeniu ich cielesnych chorób, chociaż również faktem jest to, że kiedy człowiek zostaje wyzwolony z materialnych sideł, automatycznie leczone są również jego cielesne choroby. Gopala Capala pragnął po prostu uwolnienia od cielesnego cierpienia spowodowanego trądem, lecz Śri Caitanya, chociaż przyjął jego szczerą prośbę, pragnął poinformować go o prawdziwej przyczynie cierpienia.

Adi 17.50    Słysząc to, Caitanya Mahaprabhu zdawał się być wielce rozgniewany i w tym gniewnym nastroju skarcił go tymi słowami.
Adi 17.51    "O grzeszniku, zazdrosny o czystych bhaktów, nie wyzwolę cię! Spowoduję raczej, że te zarazki będą zżerały cię przez wiele milionów lat.

Adi 17.51  Znaczenie: Powinniśmy zauważyć tutaj, że wszystkie nasze cierpienia w tym materialnym świecie, szczególnie od choroby, spowodowane są naszymi przeszłymi grzesznymi czynami. A spośród wszystkich grzesznych czynów za szczególnie srogie uważane są te, które są skierowane przeciwko czystemu bhakcie z powodu czystej zazdrości. Śri Caitanya Mahaprabhu pragnął, aby Gopala Capala zrozumiał przyczynę swego cierpienia. Każda osoba, która niepokoi czystego bhaktę szerzącego święte imię Pana, z pewnością zostaje ukarana jak Gopala Capala. Taka jest nauka Śri Caitanyi Mahaprabhu. Jak się o tym przekonamy, osoba obrażająca czystego bhaktę nigdy nie jest w stanie zadowolić Caitanyi Mahaprabhu, chyba że szczerze żałuje za swą obrazę i naprawia ją.

Adi 17.52    "Stworzyłeś pozory, że Śrivasa Thakura wielbił boginię Bhavani. Za samą tę obrazę upadniesz w piekielne życie na okres dziesięciu milionów żywotów.

Adi 17.52  Znaczenie: Jest wielu zwolenników Tantr, którzy praktykują czarną magię wielbienia bogini Bhavani w krematorium, jako że pragną jeść mięso i pić wino. Tacy głupcy również uważają, że ta bhavani-puja jest tak dobra jak wielbienie Pana Krsny w służbie oddania. Tutaj jednakże Pan Caitanya Mahaprabhu potępia te odrażające czynności tantryczne, jakie spełniają tzw. svami i yogini. Oznajmia On, że spełnianie takiej bhavani-pujy w celu picia wina i jedzenia mięsa szybko powoduje upadek w piekielne życie. Piekielna jest już sama metoda kultu, a zatem również piekielne i nic więcej, muszą być jej rezultaty.

    Wielu łotrów mówi, że bez względu na to, jaką drogę przyjmiemy, ostatecznie osiągniemy Brahmana. Jednakże z wersetu tego dowiadujemy się, jak osoby takie osiągają Brahmana. Brahman rozprzestrzenia się wszędzie, lecz docenienie Brahmana w różnych przedmiotach prowadzi do różnych rezultatów. W Bhagavad-gicie Pan mówi, ye yatha mam prapadyante tams tathaiva bhajamy aham: "Każdego z nich - kiedy podporządkowuje się Mnie - nagradzam odpowiednio." (Bg. 4.11) Mayavadi z pewnością realizują Brahmana w pewnych aspektach, lecz realizacja Brahmana w aspekcie wina, kobiet i mięsa nie jest tą samą realizacją Brahmana, którą osiągają bhaktowie poprzez intonowanie, tańczenie i jedzenie prasada. Filozofowie Mayavadi, wykształceni w nieistotnej wiedzy, uważają, że wszelkiego rodzaju realizacje Brahmana są jednym i tym samym i nie biorą pod uwagę różnorodności. Lecz chociaż Krsna jest wszędzie, dzięki Swej niepojętej mocy jednocześnie nie jest wszędzie. Tak więc realizacja Brahmana w kulcie tantrycznym nie jest tą samą realizacją Brahmana, którą osiągają czyści bhaktowie. Dopóki ktoś nie osiąga szczytu realizacji Brahmana, świadomości Krsny, podlega karze. Wszyscy ludzie za wyjątkiem świadomych Krsny bhaktów są do pewnego stopnia pasandi, czyli demonami, i wskutek tego podlegają karze Najwyższego Pana, Osoby Boga, jak to oznajmiono poniżej.

Adi 17.53    "Pojawiłem się w tej inkarnacji, aby zabić demony [pasandi], a po zabiciu ich nauczać kultu służby oddania."

Adi 17.53  Znaczenie: Misja Pana Caitanyi jest taka sama jak misja Pana Krsny, jak mówi o niej Bhagavad-gita:

 

yada yada hi dharmasya    glanir bhavati bharata

abhyutthanam adharmasya    tadatmanam srjamy aham

 

paritranaya sadhunam    vinaśaya ca duskrtam

dharma-samsthapanarthaya    sambhavami yuge yuge

 

"Zawsze, kiedy tylko i gdzie tylko zamierają praktyki religijne, o potomku Bharaty, i zaczyna szerzyć się bezbożność - wtedy zstępuję osobiście. Po to, aby wyzwolić pobożnych i unicestwić niegodziwców, jak również dla odnowienia zasad religii, Ja Sam przychodzę w każdym milenium." (Bg. 4.7-8)

    Jak wyjaśniono tutaj, prawdziwym celem inkarnacji Boga jest zabijanie ateistów i utrzymywanie bhaktów. Nie mówi On, jak tak wiele inkarnacji łotrów, że tak ateiści, jak i bhaktowie są na tej samej platformie. Śri Caitanya Mahaprabhu czy Pan Śri Krsna, prawdziwa Osoba Boga, nie głosi takiej idei. Ateiści podlegają karze, podczas gdy bhaktowie powinni być chronieni. Misją wszystkich avatarów, czyli inkarnacji, jest utrzymanie tej zasady. Zatem inkarnację należy rozpoznawać po Jego czynach, a nie dzięki powszechnemu głosowaniu czy wytworom umysłu. W trakcie Swego nauczania, Śri Caitanya Mahaprabhu chronił bhaktów i zabił wiele demonów. Szczególnie zaznaczył, że największymi demonami są filozofowie Mayavadi. Dlatego ostrzegł wszystkich innych, by nie słuchali filozofii Mayavada. Mayavadi-bhasya śunile haya sarva-naśa: przez samo słuchanie interpretacji śastr Mayavadi jest się potępionym (Cc. Madhya 6.169).

Adi 17.54    Powiedziawszy to, Pan odszedł i wykąpał się w Gangesie, a ten grzeszny człowiek nie porzucił swego życia, lecz cierpiał dalej.

Adi 17.54  Znaczenie: Wygląda na to, że osoba, która obraża Vaisnavę, nie przestaje cierpieć i nie porzuca swego życia. Sami byliśmy świadkami, jak wielki vaisnava-aparadhi bezustannie tak bardzo cierpi, że nie jest w stanie się poruszać, jednakże nie umiera.

Adi 17.55-56    Kiedy po przyjęciu wyrzeczonego porządku życia Śri Caitanya udał się do Jagannatha Puri, a następnie powrócił do wioski Kuliya, wówczas ten grzeszny człowiek przyjął schronienie u lotosowych stóp Pana. Będąc łaskawym dla niego, Pan udzielił ma nauk dla jego korzyści.

Adi 17.55-56  Znaczenie: W swej Anubhasyi Śrila Bhaktisiddhanta Sarasvati Thakura zamieścił następującą uwagę dotyczącą wioski Kuliya. Wioska oryginalnie znana jako Kuliya rozwinęła się w miasto obecnie znane jako Navadvipa. W różnych autoryzowanych książkach, takich jak Bhakti-ratnakara, Caitanya-carita-mahakavya, Caitanya-candrodaya-nataka i Caitanya-bhagavata znajduje się wzmianka, że wioska Kuliya położona jest po zachodniej stronie Gangesu. Nawet dzisiaj, na terenie znanym jako Koladvipa, znajduje się miejsce znane jako kuliara ganja i miejsce znane jako kuliara daha, które znajdują się w obrębie obecnego miasta Navadvipy. W czasach Pana Caitanyi Mahaprabhu po zachodniej stronie Gangesu znajdowały się dwie wioski, zwane Kuliya i Pahadapura, i obie należały do terenu Bahiradvipy. W tamtych czasach Navadvipą było miejsce położone po wschodniej stronie Gangesu znane obecnie jako Antardvipa. W Śri Mayapur miejsce to nadal znane jest jako Dvipera Matha. Inne miejsce o nazwie Kuliya znajduje się w pobliżu Kancadapada, lecz nie jest to ta sama Kuliya, o której wspomniano tutaj. Nie może być ono przyjęte za aparadha-bhanjanera pata, czyli miejsce, w którym wybaczono obrazę, gdyż to zdarzyło się w wyżej wspomnianej Kuliyi na zachodnim brzegu Gangesu. Dla czystego interesu, wiele zazdrosnych osób sprzeciwia się odkryciu prawdziwego miejsca i czasami ogłaszają miejsca nieautoryzowane za autoryzowane.

Adi 17.57-58    Pan powiedział: "Popełniłeś obrazę u lotosowych stóp Śrivasa Thakury. Najpierw musisz udać się do niego i błagać go o miłosierdzie. Jeśli pobłogosławi cię on i nie popełnisz takich grzechów ponownie, zostaniesz uwolniony od tych reakcji."
Adi 17.59    Wówczas bramin Gopala Capala udał się do Śrivasa Thakury i przyjął schronienie jego lotosowych stóp, a dzięki łasce Śrivasa Thakury został uwolniony od wszelkich reakcji grzechu.
Adi 17.60    Przybył również inny bramin, aby zobaczyć kirtan, lecz drzwi były zamknięte i nie mógł wejść do sali.
Adi 17.61    Powrócił do domu z nieszczęśliwym umysłem, lecz następnego dnia spotkał Pana Caitanyę na brzegu Gangesu i przemówił do Niego.
Adi 17.62    Bramin ten był ekspertem w szorstkiej mowie i przeklinaniu innych. Tak więc przerwał swą świętą nić i oznajmił: "Rzucę teraz na Ciebie klątwę, gdyż Twoje zachowanie wielce mnie zasmuciło."
Adi 17.63    Bramin ten przeklął Pana: "Nie zaznasz żadnego materialnego szczęścia." Kiedy Pan usłyszał to, bardzo się uradował.
Adi 17.64    Wszyscy wierni, którzy słuchają o tej klątwie bramina rzuconej na Pana Caitanyę, zostają uwolnieni od wszelkich bramińskich klątw.

Adi 17.64  Znaczenie: Należy być mocno przekonanym o tym, że Pan, będąc transcendentalnym, nigdy nie podlega żadnym klątwom czy błogosławieństwom. Jedynie zwykłe żywe istoty podlegają klątwom i karom Yamarajy. Jako Najwyższa Osoba Boga, Śri Caitanya Mahaprabhu jest ponad takimi karami i błogosławieństwami. Kiedy ktoś rozumie ten fakt z wiarą i miłością, sam zostaje uwolniony od wszelkich klątw wypowiedzianych przez braminów czy kogokolwiek innego. O wydarzeniu tym nie wspomina Caitanya-bhagavata.

Adi 17.65    Pan Śri Caitanya Mahaprabhu pobłogosławił Mukunda Dattę karą i w ten sposób pokonał wszystkie troski jego umysłu.

Adi 17.65  Znaczenie: Pewnego razu nie dopuszczono Mukunda Datty do towarzystwa Śri Caitanyi Mahaprabhu, ponieważ obcował z impersonalistami Mayavadi. Kiedy Pan Caitanya zamanifestował Swą maha-prakaśa, przywołał wszystkich bhaktów i po kolei błogosławił ich, podczas gdy Mukunda stał na zewnątrz pod drzwiami. Bhaktowie poinformowali Pana, że Mukunda Datta czekał na zewnątrz, lecz Pan odpowiedział: "Nieprędko będę zadowolony z Mukunda Datty, gdyż wyjaśnia on służbę oddania wśród bhaktów, a następnie udaje się do Mayavadi, aby słuchać od nich Yoga-vaśistha-ramayany, która jest pełna filozofii Mayavada. Z tego powodu jestem z niego bardzo niezadowolony." Stojąc na zewnątrz Mukunda Datta usłyszał, co powiedział Pan i był niezmiernie zadowolony, że po pewnym czasie Pan będzie z niego zadowolony, chociaż w tym momencie był niezadowolony. Lecz kiedy Pan zrozumiał, że Mukunda Datta miał zamiar na dobre porzucić towarzystwo Mayavadi, był zadowolony i przywołał Mukundę, pragnąc go zobaczyć. W ten sposób wyzwolił go od towarzystwa Mayavadi i obdarzył towarzystwem czystych bhaktów.

Adi 17.66    Pan Caitanya szanował Advaitę Acaryę jak Swego mistrza duchowego, lecz takie zachowanie bardzo smuciło Advaitę Acaryę Prabhu.
Adi 17.67    Toteż zaczął kapryśnie wyjaśniać ścieżkę filozoficznej spekulacji i rozgniewany Pan pozornie Go zlekceważył.
Adi 17.68    Wówczas Advaita Acarya był bardzo zadowolony. Pan zrozumiał to i był nieco zawstydzony, lecz ofiarował Advaicie Acaryi Swe błogosławieństwo.

Adi 17.68  Znaczenie: Advaita Acarya był uczniem Madhavendry Puri, mistrza duchowego Iśvary Puri. Dlatego Iśvara Puri, mistrz duchowy Śri Caitanyi Mahaprabhu był bratem duchowym Advaity Acaryi. Wskutek tego Śri Caitanya Mahaprabhu traktował Advaitę Acaryę jak Swego mistrza duchowego, lecz Śri Advaicie Acaryi nie podobało się to zachowanie Pana Caitanyi, gdyż pragnął być traktowany jako Jego wieczny sługa. Aspiracją Advaity Prabhu było bycie sługą Pana, nie Jego mistrzem duchowym. Dlatego obmyślił plan, jak narazić się Panu. Zaczął wyjaśniać ścieżkę filozoficznej spekulacji wśród pewnych nieszczęśliwych Mayavadi, i gdy Pan Caitanya Mahaprabhu usłyszał o tym, udał się tam i w bardzo gniewnym nastroju zaczął bić Advaitę Acaryę. Wówczas, wielce zadowolony Advaita Acarya zaczął tańczyć, mówiąc: "Spójrzcie, jak spełniło się Moje pragnienie! Przez tak długi czas Pan Caitanya Mahaprabhu zwykł traktować Mnie z szacunkiem, lecz teraz lekceważy Mnie. Jest to Moją nagrodą. Jego uczucie dla Mnie jest tak wielkie, że pragnął ocalić Mnie z rąk Mayavadi." Słysząc to, Pan Caitanya Mahaprabhu był nieco zawstydzony, lecz był bardzo zadowolony z Advaity Acaryi.

Adi 17.69    Murari Gupta był wielkim bhaktą Pana Ramacandry. Kiedy Pan Caitanya usłyszał z jego ust chwały Pana Ramacandry, napisał na jego czole "ramadasa" [wieczny sługa Pana Ramacandry.
Adi 17.70    Pewnego razu po kirtanie Pan Caitanya Mahaprabhu udał się do domu Śridhary i pił wodę z jego zniszczonego żelaznego garnka. Następnie wszystkich bhaktów obdarzył błogosławieństwami odpowiednio do ich pragnień.

Adi 17.70  Znaczenie: Po masowym nagara-sankirtanie na znak protestu przeciwko sędziemu Chand Kazi, Kazi został przemieniony w bhaktę. Wówczas Śri Caitanya Mahaprabhu powrócił ze Swą grupą sankirtanu do domu Śridhary, a Chand Kazi podążył za Nim. Wszyscy bhaktowie odpoczywali tam przez pewien czas i pili wodę ze zniszczonego żelaznego garnka Śridhary. Pan przyjął tę wodę, ponieważ garnek należał do bhakty. Następnie Chand Kazi powrócił do domu. Miejsce, gdzie odpoczywali, nadal znajduje się w północno-wschodniej części Mayapur i znane jest jako kirtana-viśrama-sthana, "miejsce odpoczynku grupy kirtanu."

Adi 17.71    Po tym wydarzeniu Pan pobłogosławił Haridasa Thakurę i unieważnił obrazę Swej matki w domu Advaity Acaryi.

Adi 17.71  Znaczenie: W dzień maha-prakaśa Pan Caitanya Mahaprabhu objął Haridasa Thakurę i poinformował go, że nie był nikim innym jak inkarnacją Prahlady Maharajy. Kiedy Viśvarupa przyjął sannyasę, Śacimata myślała, że namówił Go do tego Advaita Acarya. Dlatego winiła Go za to, co było obrazą u lotosowych stóp Advaity Acaryi. Później Pan Caitanya nakłonił Swą matkę, aby przyjęła pył z lotosowych stóp Advaity Acaryi i w ten sposób unieważniona została jej vaisnava-aparadha.

Adi 17.72    Pewnego razu Pan wyjaśniał bhaktom chwały świętego imienia, lecz pewni zwykli studenci, którzy Go słyszeli, stworzyli swą własną interpretację.
Adi 17.73    Kiedy pewien student zinterpretował chwały świętego imienia jako przesadzoną modlitwę, Śri Caitanya Mahaprabhu, wielce nieszczęśliwy, ostrzegł wszystkich, aby od tego czasu nie oglądali twarzy tych studentów.

Adi 17.73  Znaczenie: Kiedy Śri Caitanya Mahaprabhu wyjaśniał chwały transcendentalnej mocy świętego imienia Pana, maha-mantry Hare Krsna, jeden nieszczęśliwy student powiedział, że taka gloryfikacja świętego imienia w śastrach była przesadą, by nakłonić ludzi do przyjęcia go. W ten sposób student zinterpretował chwały świętego imienia. To nazywane jest artha-vada i jest jedną z obraz u lotosowych stóp świętego imienia Pana. Jest wiele rodzajów obraz, ale obraza znana jako nama-aparadha, obraza u lotosowych stóp świętego imienia, jest niezwykle niebezpieczna. Dlatego Pan ostrzegł każdego, aby nie oglądali twarzy bluźniercy. Sam też wykąpał się w Gangesie w całym Swym ubraniu, aby nauczyć wszystkich, by wystrzegali się takiej nama-aparadha. Święte imię jest tożsame z Najwyższą Osobą Boga. Nie ma różnicy pomiędzy Osobą Boga a Jego świętym imieniem. Na tym polega absolutna pozycja Najwyższej Osoby Boga. Dlatego ten, kto rozróżnia pomiędzy Panem a Jego świętym imieniem, jest zwany pasandi, czyli niewierzącym, ateistycznym demonem. Wysławianie świętego imienia Pana jest wysławianiem Najwyższej Osoby Boga. Nigdy nie należy usiłować czynić różnicy pomiędzy Panem a Jego świętym imieniem czy interpretować chwał świętego imienia, traktując je jako zwykłą przesadę.

Adi 17.74    Nawet nie zmieniając Swych szat, Pan Caitanya wykąpał się w Gangesie razem ze Swymi towarzyszami. I tam wyjaśnił chwały służby oddania.
Adi 17.75    Krsny, Najwyższego Pana, nie można zadowolić podążając ścieżkami spekulatywnej wiedzy filozoficznej, działania karmicznego czy yogi mistycznej w celu kontrolowania zmysłów. Panu sprawia przyjemność jedynie czysta miłość w oddaniu dla Krsny.
Adi 17.76    [Najwyższa Osoba Boga, Krsna, powiedział:] "Mój drogi Uddhavo ani przez astanga-yogę [mistyczny system yogi mający na celu kontrolowanie zmysłów], ani przez bezosobowy monizm czy analityczne studia o Absolutnej Prawdzie, ani też poprzez studia nad Vedami czy przez praktykę wyrzeczeń, ani poprzez dobroczynność czy poprzez przyjęcie sannyasy nie można zadowolić Mnie tak bardzo, jak dzięki rozwinięciu czystej służby oddania dla Mnie."

Adi 17.76  Znaczenie: Karmici, jnani, yogini, tapasvi i studenci literatury wedyjskiej, którzy nie są świadomi Krsny, jedynie trudzą się na darmo i nie otrzymują ostatecznej korzyści, ponieważ nie mają jasnej wiedzy o Najwyższej Osobie Boga. Ani też nie mają wiary, że można zbliżyć się do Niego poprzez pełnienie służby oddania, chociaż służba taka jest wielokrotnie podkreślana wszędzie, jak w tym wersecie ze Śrimad-Bhagavatam (11.14.20). Bhagavad-gita również oznajmia, bhaktya mam abhijanati yavan yaś casmi tattvatah: "Najwyższą Osobę takim jakim jest można zrozumieć jedynie poprzez służbę oddania." (Bg. 18.55) Jeśli ktoś naprawdę pragnie zrozumieć Najwyższą Osobę, musi podjąć ścieżkę służby oddania i nie trwonić czasu na bezużyteczne filozoficzne spekulacje, działalność karmiczną, praktykę yogi mistycznej czy srogie wyrzeczenia i pokuty. W innym miejscu w Bhagavad-gicie (12.5) Pan stwierdza, kleśo 'dhikataras tesam avyaktasakta-cetasam: "Postęp jest bardzo trudny dla tych, których umysły przywiązane są do niezamanifestowanej, bezosobowej cechy Najwyższego." Ludzie, którzy są przywiązani do bezosobowej cechy Pana, muszą cierpieć wiele trudów, niemniej jednak nie są w stanie zrozumieć Absolutnej Prawdy. Jak wyjaśniono w Śrimad-Bhagavatam (1.2.11), brahmeti paramatmeti bhagavan iti śabdyate. Dopóki nie zrozumie się Najwyższej Osoby Boga, oryginalnego źródła zarówno Brahmana, jak i Paramatmy, nadal pozostaje się w ciemności, jeśli chodzi o znajomość Absolutnej Prawdy.

Adi 17.77    Następnie Pan Caitanya pochwalił Murari Guptę mówiąc: "Zadowoliłeś Pana Krsnę." Słysząc to Murari Gupta zacytował werset ze Śrimad-Bhagavatam:
Adi 17.78    "Ponieważ jestem ubogim, grzesznym brahma-bandhu, nie posiadającym kwalifikacji bramińskich, chociaż narodzonym w rodzinie bramina, a Ty, Panie Krsno, jesteś schronieniem bogini szczęścia, Ty objąłeś mnie Swymi ramionami. Jakież to wspaniałe, mój drogi Panie Krsno."

Adi 17.78  Znaczenie: Jest to werset ze Śrimad-Bhagavatam (10.81.16) wypowiedziany przez Sudama Viprę w obecności Pana Śri Krsny. Ten i poprzedni werset zacytowany ze Śrimad-Bhagavatam wyraźnie oznajmia, że chociaż Krsna jest tak wielki, że nikt nie może Go zadowolić, przejawia Swą wielkość w taki sposób, że Sam jest zadowalany nawet przez osobę, która z tak wielu punktów widzenia jest pozbawiona kwalifikacji: Sudama Vipra narodził się w rodzinie braminów i był on uczonym oraz przyjacielem szkolnym Krsny, jednakże Sam uważał siebie za niegodnego, aby być nazywanym braminem w ścisłym tego słowa znaczeniu. Nazywał siebie brahma-bandhu, co oznacza, "ten, kto narodził się w rodzinie bramina, lecz nie posiada kwalifikacji bramińskich". Jednakże, z powodu Swego wielkiego szacunku dla braminów, Krsna objął Sudama Viprę, chociaż nie był on zwykłym braminem, lecz brahma-bandhu, czyli przyjacielem rodziny bramińskiej. Murari Gupta nie mógł być nazywany nawet brahma-bandhu, ponieważ narodził się w rodzinie vaidya i według struktury społecznej był wskutek tego uważany za śudrę. Lecz Krsna obdarzył szczególną łaską Murari Guptę, ponieważ był on ukochanym bhaktą Pana, jak oznajmił to Śri Caitanya Mahaprabhu. W Swej szczegółowej dyskusji na ten temat Śri Bhaktisiddhanta Sarasvati Thakura stwierdza, że żadna kwalifikacja z tego materialnego świata nie może zadowolić Najwyższej Osoby Boga Krsny, jednakże wszystko staje się sukcesem jedynie poprzez rozwój służby oddania dla Pana.

    Członkowie Międzynarodowego Towarzystwa Świadomości Krsny nie mogą nawet nazwać siebie brahma-bandhu. Dlatego naszym jedynym sposobem zadowolenia Krsny jest przestrzeganie nakazów Pana Śri Caitanyi Mahaprabhu, który mówi:

 

yare dekha, tare kaha 'krsna'-upadeśa

amara ajnaya guru hana tara' ei deśa

 

"Kogokolwiek spotkasz, przekaż mu nauki Krsny. W ten sposób, z Mego polecenia, zostań mistrzem duchowym i wyzwól ludzi tego kraju." (Cc. Madhya 7.128) Po prostu starając się wykonywać polecenia Śri Caitanyi Mahaprabhu, mówimy ludziom świata o Bhagavad-gicie Takiej Jaką Jest. Dzięki temu osiągniemy kwalifikacje, aby zadowolić Najwyższą Osobę Boga, Krsnę.

Adi 17.79    Pewnego dnia Pan spełniał sankirtan ze wszystkimi Swoimi bhaktami, a kiedy byli bardzo zmęczeni, usiedli.
Adi 17.80    Wówczas Pan zasadził na podwórku pestkę mango, która natychmiast zakiełkowała i zaczęła rosnąć w drzewo.
Adi 17.81    Drzewo rosło na oczach ludzi, nosząc w pełni dojrzałe owoce. Toteż wszyscy byli zdumieni.
Adi 17.82    Pan zerwał około dwustu owoców i po umyciu ich ofiarował je do spożycia Panu Krsnie.
Adi 17.83    Owoce były całe czerwone i żółte, nie miały pestki wewnątrz ani skórki na zewnątrz i zjedzenie jednego takiego owocu napełniało brzuch człowieka.

Adi 17.83  Znaczenie: W Indii mango uważane jest za najlepsze, kiedy jest czerwone i żółte, i jego pestka jest bardzo mała, a skórka bardzo cienka. I jest ono tak smaczne, że jeśli ktoś zjada jeden owoc, jest usatysfakcjonowany. Mango uważane jest za króla wszystkich owoców.

Adi 17.84    Widząc zalety mango, Pan był bardzo zadowolony i najpierw posilił się Sam, a następnie nakarmił wszystkich pozostałych bhaktów.
Adi 17.85    Owoce nie miały pestek ani skórki. Pełne były nektariańskiego soku i tak słodkie, że zjedzenie jedynie jednego owocu całkowicie zadowalało człowieka.
Adi 17.86    W ten sposób każdego dnia, przez dwanaście miesięcy w roku, na drzewie tym rosły owoce i ku wielkiemu zadowoleniu Pana, zwykli spożywać je Vaisnavowie.
Adi 17.87    Są to poufne rozrywki syna Śaci. Poza bhaktami, nikt nie wie o tym wydarzeniu.

Adi 17.87  Znaczenie: Niebhaktowie nie mogą uwierzyć w to wydarzenie, jednakże, miejsce, gdzie rosło to drzewo, nadal istnieje w Mayapur. Nazywane jest ono Amra-ghatta albo Amra-ghata.

Adi 17.88    W ten sposób Pan każdego dnia spełniał sankirtan i pod koniec sankirtanu, każdego dnia przez dwanaście miesięcy odbywał się festiwal jedzenia mango.

Adi 17.88  Znaczenie: Z zasady Pan Caitanya Mahaprabhu rozdzielał prasada pod koniec kirtanów. Podobnie, po spełnieniu kirtanu również członkowie ruchu świadomości Krsny muszą rozdzielać prasada wśród ludzi.

Adi 17.89    Gdy pewnego razu Caitanya Mahaprabhu spełniał kirtan, na niebie zgromadziły się chmury, lecz Pan, Swą wolą, powstrzymał je od wylewania deszczu.

Adi 17.89  Znaczenie: W związku z tym Śrila Bhaktivinoda Thakura mówi, że gdy pewnego razu Pan Caitanya spełniał sankirtan w niedużej odległości od wioski, nad głowami pojawiły się chmury. Z najwyższej woli Pana chmury zostały poproszone o rozejście się, co też uczyniły. Z powodu tego wydarzenia miejsce to nadal znane jest jako meghera cara. Ponieważ obecnie zmienił się bieg Gangesu, to wioska zwana Belapukhuriya, która poprzednio znajdowała się w innym miejscu, zwanym Taranavasa, teraz znana jest jako meghera cara. Madhya-khanda z Caitanya-mangala również relacjonuje, że gdy pod koniec pewnego dnia na niebie zgromadziły się wieczorne chmury i zaczęły groźnie grzmieć, wszyscy Vaisnavowie napełnili się strachem. Lecz Pan wziął karatale w Swe ręce i osobiście zaczął intonować mantrę Hare Krsna, patrząc w niebo, jak gdyby kierując półbogami na wyższych planetach. W ten sposób chmury rozeszły się, a kiedy niebo rozjaśniło się, tak że widoczny był wschodzący księżyc, Pan zaczął tańczyć szczęśliwie ze Swymi radosnymi i zadowolonymi bhaktami.

Adi 17.90    Pewnego dnia Pan polecił Śrivasa Thakurze, aby czytał Brhat-sahasra-nama [tysiąc imion Pana Visnu], gdyż pragnął je wówczas usłyszeć.
Adi 17.91    Kiedy czytał te tysiąc imion Pana, w odpowiednim czasie pojawiło się imię Pana Nrsimhy. Gdy Caitanya Mahaprabhu usłyszał je, całkowicie pogrążył się w myślach.

Adi 17.91  Znaczenie: Caitanya-mangala, Madhya-khanda, opisuje to wydarzenie w ten sposób. Śrivasa Pandita spełniał ceremonię śraddha dla swego ojca i, jak to było w zwyczaju, słuchał tysiąca imion Pana Visnu. Wówczas pojawił się tam Gaurahari (Pan Caitanya) i również z pełną satysfakcją zaczął słuchać tysiąca imion Visnu. Kiedy usłyszał święte imię Pana Nrsimhy, pogrążył się w myślach i rozgniewał się tak, jak Nrsimha Prabhu w Swym gniewnym nastroju. Jego oczy poczerwieniały, Jego włosy zjeżyły się, a wszystkie części Jego ciała drżały i wydał On grzmiący dźwięk. Nagle podniósł maczugę i ludzie zatrwożyli się wielce, myśląc: "Nie wiemy, jaką obrazę teraz popełniliśmy!" Lecz wówczas Śri Caitanya Mahaprabhu uporządkował myśli i usiadł na Swym miejscu.

Adi 17.92    W nastroju Pana Nrsimhadevy, Pan Caitanya biegł ulicami miasta, dzierżąc w ręku maczugę, gotów zabić wszystkich ateistów.
Adi 17.93    Widząc Go niepohamowanym w ekstazie Pana Nrsimhy, ludzie opuszczali ulice i rozbiegali się na wszystkie strony, obawiając się Jego gniewu.
Adi 17.94    Widząc tak przestraszonych ludzi, Pan powrócił do zewnętrznej świadomości i wrócił do domu Śrivasa Thakury, porzucając maczugę.
Adi 17.95    Pan posmutniał i powiedział Śrivasa Thakurze: "Kiedy przyjąłem nastrój Pana Nrsimhadevy, ludzie byli bardzo przestraszeni. Dlatego porzuciłem ten nastrój, ponieważ wywoływanie strachu wśród ludzi jest obrazą."
Adi 17.96    Śrivasa Thakura odpowiedział: "Każdy, kto przyjmuje Twe święte imię, unicestwia dziesięć milionów swych obraz.
Adi 17.97    "Pojawiając się jako Nrsimhadeva, nie popełniłeś żadnej obrazy. Raczej każdy, kto ujrzał Cię w tym nastroju, został wyzwolony z niewoli egzystencji materialnej."
Adi 17.98    Powiedziawszy to Śrivasa Thakura wielbił Pana, wielce zadowalając Go w ten sposób, a następnie Pan powrócił do domu.
Adi 17.99    Innego dnia do domu Pana Caitanyi przybył wielki bhakta Pana Śivy, opiewający cechy Pana Śivy, i zaczął tańczyć na podwórku Pana i grać na swym damaru [instrumencie muzycznym].
Adi 17.100    Wówczas Pan Caitanya, przyjmując nastrój Pana Śivy, wspiął się na ramiona tego człowieka i w ten sposób obaj tańczyli przez długi czas.

Adi 17.100  Znaczenie: Pan Caitanya Mahaprabhu przyjął nastrój Pana Śivy, gdyż jest On również Śivą. Według filozofii acintya-bhedabheda-tattva Pan Śiva nie jest różny od Pana Visnu, lecz mimo to Pan Śiva nie jest Panem Visnu, tak jak jogurt nie jest niczym innym niż mlekiem, a mimo to nie jest mlekiem. Pijąc jogurt nie można otrzymać korzyści, jakie otrzymuje się z picia mleka. Podobnie, zbawienia nie można osiągnąć dzięki wielbieniu Pana Śivy. Jeśli ktoś pragnie zbawienia, musi wielbić Pana Visnu. Potwierdza to Bhagavad-gita (9.4). Mat-sthani sarva-bhutani na caham tesv avasthitah: wszystko spoczywa na Panu, gdyż wszystko jest Jego potencjalną energią, jednakże On nie jest wszędzie. Przyjęcie nastroju Pana Śivy przez Pana Caitanyę nie jest niczym niezwykłym, lecz nie należy wskutek tego myśleć, że poprzez wielbienie Pana Śivy wielbi się Pana Caitanyę. To byłby błąd.

Adi 17.101    Innego dnia do domu Pana przybył wędrowny żebrak, by prosić o jałmużnę, lecz kiedy ujrzał tańczącego Pana, również zaczął tańczyć.
Adi 17.102    Tańczył razem z Panem, ponieważ został pobłogosławiony miłością do Krsny. W ten sposób unosił się w nastroju miłości do Boga.
Adi 17.103    Innego dnia przybył astrolog, który rzekomo wiedział wszystko - znając przeszłość, teraźniejszość i przyszłość. Toteż Śri Caitanya Mahaprabhu przyjął go ofiarowując mu wszelki szacunek i zadał mu to pytanie.

Adi 17.103  Znaczenie: Bramini na ogół zostawali astrologami, lekarzami Ayur-wedyjskimi, nauczycielami i kapłanami. Chociaż byli wysoce kształceni i szanowani, chodzili od drzwi do drzwi, by szerzyć swą wiedzę. Bramin najpierw udawał się do domu grhasthy, aby udzielić mu informacji dotyczących obrzędów, które należało spełniać w określone tithi, czyli dni, lecz jeśli w rodzinie panowała choroba, członkowie rodziny konsultowali się z braminem lekarzem i bramin ten udzielał instrukcji i dawał lekarstwo. Ponieważ bramini byli również ekspertami w astrologii, ludzie często z ciekawości dowiadywali się o swoją przeszłość, teraźniejszość i przyszłość.

    Chociaż bramin pojawił się w domu Pana Caitanyi jako żebrak, Pan Caitanya Mahaprabhu przyjął go z wielkim szacunkiem, ponieważ był on kwalifikowanym braminem, który doskonale znał naukę astrologii. Chociaż bramini chodzili od drzwi do drzwi jak żebracy, przyjmowano ich z honorem i jako bardzo szanowanych gości. Taki był system w społeczeństwie hinduskim pięćset lat temu, za czasów Caitanyi Mahaprabhu. System ten panował nawet sto lat temu; nawet pięćdziesiąt czy sześćdziesiąt lat temu, kiedy byliśmy dziećmi, bramini tacy odwiedzali grhasthów jak pokorni żebracy i ludzie czerpali wiele korzyści z ich łaski. Największą korzyścią było to, że grhastha mógł zaoszczędzić wiele pieniędzy, nie musząc wydawać ich na lekarzy, gdyż poza tym, że bramin mógł wyjaśnić przeszłość, teraźniejszość i przyszłość, na ogół mógł on leczyć również wszelkiego rodzaju choroby po prostu udzielając pewnych instrukcji i dając lekarstwo. Nikt nie był pozbawiony korzyści, jakie można było uzyskać od pierwszej klasy lekarza, astrologa i kapłana. Ważni członkowie ISKCON-u powinni zwrócić baczną uwagę na naszą szkołę w Dallas, gdzie uczymy dzieci sanskrytu i angielskiego, aby stały się doskonałymi braminami. Jeśli rzeczywiście zostaną wyszkolone na doskonałych braminów, będą w stanie ocalić społeczeństwo od hultai i brutali; w istocie, pod ochroną kwalifikowanych braminów ludzie mogą żyć szczęśliwie. Dlatego Bhagavad-gita (4.13) kładzie szczególny nacisk na podział społeczeństwa (catur-varnyam maya srstam guna-karma-vibhagaśah). Na nieszczęście niektórzy ludzie podają się teraz za braminów jedynie w oparciu o narodziny, nie mając żadnych kwalifikacji. Dlatego całe społeczeństwo jest w chaosie.

Adi 17.104    Pan powiedział: "Proszę, powiedz Mi, kim byłem w poprzednim życiu. Proszę, powiedz Mi to na podstawie swych astrologicznych obliczeń." Wysłuchawszy słów Pana astrolog rozpoczął swe obliczenia.

Adi 17.104  Znaczenie: Dzięki astrologii można poznać przeszłość, teraźniejszość i przyszłość. Współcześni zachodni astronomowie nie mają wiedzy o przeszłości czy przyszłości, ani też nie są w stanie doskonale powiedzieć czegoś o teraźniejszości. Tutaj jednakże widzimy, że na polecenie Śri Caitanyi Mahaprabhu astrolog rozpoczął swe obliczenia. Nie było to oszustwem; rzeczywiście wiedział on jak dzięki astrologii stwierdzić, jakie było przeszłe życie danej osoby. Nadal istniejący traktat pod tytułem Bhrgu-samhita opisuje system, dzięki któremu każdy może dowiedzieć się, kim był w swym przeszłym życiu i kim będzie w przyszłości. Bramini, którzy wędrowali od drzwi do drzwi jako żebracy, doskonale opanowali taką rozległą wiedzę. Tak więc najwyższa wiedza była łatwo osiągalna nawet dla największego biedaka w społeczeństwie. Najuboższy człowiek mógł zapytać astrologa o swą przeszłość, teraźniejszość i przyszłość, bez układów handlowych czy wygórowanych rachunków. Bramin udostępniał mu wszelkie dobrodziejstwa swej wiedzy, nie prosząc o wynagrodzenie, a ubogi człowiek w zamian ofiarowywał mu garść ryżu czy cokolwiek posiadał, aby go zadowolić. W doskonałym społeczeństwie ludzkim, doskonała wiedza z jakiejkolwiek dziedziny - medycyny, astrologii, spraw duchowych itd. - osiągalna jest nawet dla najuboższego człowieka, i nie trzeba martwić się o zapłatę. W obecnych czasach jednakże nikt nie może uzyskać sprawiedliwości, kuracji medycznej, pomocy astrologicznej czy oświecenia duchowego bez pieniędzy, a ponieważ ludzie na ogół są biedni, są pozbawieni korzyści tych wszystkich wielkich nauk.

Adi 17.105    Dzięki obliczeniom i medytacji, wszechwiedzący astrolog ujrzał świetliste ciało Pana, które jest miejscem spoczynku wszystkich nieograniczonych planet Vaikuntha.

Adi 17.105  Znaczenie: Tutaj otrzymujemy pewną informację o świecie Vaikuntha, czyli świecie duchowym. Vaikuntha oznacza "bez niepokoju". W świecie materialnym każdy jest pełen niepokoju, lecz Bhagavad-gita opisuje inny świat, gdzie nie ma żadnego niepokoju:

 

paras tasmat tu bhavo 'nyo    'vyakto 'vyaktat sanatanah

yah sa sarvesu bhutesu    naśyatsu na vinaśyati

 

"Jednak istnieje jeszcze inna niezamanifestowana natura - wieczna i transcendentalna w stosunku do tej zamanifestowanej i niezamanifestowanej materii. Jest ona najwyższą i nigdy nie ulega unicestwieniu. Kiedy wszystko w tym świecie ulega zagładzie, ta część pozostaje niezmienną." (Bg. 8.20)

    Tak jak w świecie materialnym znajduje się wiele planet, tak też są miliony planet w świecie duchowym, które zwane są Vaikunthalokami. Wszystkie te Vaikunthaloki, czyli wyższe planety, spoczywają na blasku Najwyższej osoby Boga. Jak oznajmia Brahma-samhita (yasya prabha prabhavato jagadanda-koti), światłość Brahmana emanująca z ciała Najwyższego Pana stwarza niezliczone planety zarówno w świecie duchowym, jak i materialnym; tak więc planety te są tworem Najwyższej Osoby Boga. Astrolog ujrzał, że Śri Caitanya Mahaprabhu jest tą samą Osobą Boga. Możemy wyobrazić sobie, jak bardzo był uczony, jednakże podróżował od drzwi do drzwi jak zwykły żebrak, by przynieść najwyższą korzyść ludzkiemu społeczeństwu.

Adi 17.106    Widząc, że Pan Caitanya Mahaprabhu jest tą samą Absolutną Prawdą, Najwyższym Brahmanem, Najwyższą Osobą Boga, astrolog zmieszał się.

Adi 17.106  Znaczenie: Tutaj wyraźnie oznajmiono, że Prawda Absolutna, Najwyższy Brahman, jest ostatecznie Najwyższą Osobą Boga. Zatem osoba jest początkiem wszystkich rzeczy. Jak potwierdza Bhagavad-gita (10.8), mattah sarvam pravartate: wszystko rozpoczyna się od Najwyższej Osoby Boga. Najwyższy Pan jest najwyższą żywą istotą. Zatem wszystko, co istnieje, czy to materia czy duch, jest jedynie emanacją z Najwyższej Osoby, czyli najwyższego życia. Współczesna teoria naukowa, że życie pochodzi z materii, jest nonsensowna. Zarówno materia, jak i życie biorą swój początek z życia. Na nieszczęście naukowcy nie znają tego naukowego faktu; dryfują w ciemności swej tzw. wiedzy.

Adi 17.107    Zdumiony astrolog zamilkł nie będąc w stanie wypowiedzieć ani słowa. Lecz kiedy Pan ponownie zadał mu Swe pytanie, odpowiedział Mu w ten sposób.
Adi 17.108    "Mój drogi Panie, w Swym poprzednim życiu byłeś schronieniem całego stworzenia, Najwyższą Osobą Boga, pełnym wszelkich bogactw.
Adi 17.109    "Teraz jesteś tą samą Osobą Boga, którą byłeś w poprzednim życiu. Twą tożsamością jest niepojęte wieczne szczęście."

Adi 17.109  Znaczenie: Dzięki mocy nauki astrologicznej można nawet stwierdzić pozycję Najwyższej Osoby Boga. Wszystko należy rozpoznawać po symptomach. Najwyższą Osobę Boga rozpoznaje się po symptomach wspomnianych w śastrach. Nie jest to tak, że każdy może zostać Bogiem bez dowodów śastr.

Adi 17.110    Kiedy astrolog mówił o Nim tak wzniośle, Śri Caitanya Mahaprabhu zatrzymał go i zaczął się uśmiechać. Powiedział: "Mój drogi panie, myślę, że nie wiesz dokładnie, kim byłem, gdyż Ja wiem, że w poprzednim życiu byłem pastuszkiem.
Adi 17.111    "W ostatnim życiu narodziłem się w rodzinie pasterza i chroniłem cielęta i krowy. Dzięki tym pobożnym czynom teraz zostałem synem bramina."

Adi 17.111  Znaczenie: Pan Caitanya Mahaprabhu, najwyższy autorytet, wyraźnie oznajmia tutaj, że jedynie dzięki trzymaniu krów i ich ochronie można stać się pobożnym. Na nieszczęście ludzie stali się teraz takimi łotrami, że nie dbają nawet o słowa autorytetu. Ludzie na ogół uważają pasterzy za niższych członków społeczeństwa, lecz tutaj Caitanya Mahaprabhu stwierdza, że są oni tak pobożni, iż w następnym życiu będą braminami. System kastowy ma szczególny cel. Jeśli będziemy przestrzegać tego naukowego systemu, społeczeństwo ludzkie otrzyma największą korzyść. Biorąc pod uwagę tę instrukcję Pana, ludzie powinni służyć krowom i cielętom i w zamian otrzymywać obfitość mleka. W służeniu krowom i cielętom nie ma żadnej straty, lecz współczesne społeczeństwo ludzkie tak bardzo się zdegradowało, że zamiast chronić krowy i służyć im, ludzie je zabijają. Jak mogą oczekiwać pokoju i pomyślności w społeczeństwie ludzkim, gdy popełniają takie grzeszne czyny? Nie jest to możliwe.

Adi 17.112    Astrolog powiedział: "To, co widziałem w medytacji, było pełne bogactw i dlatego byłem oszołomiony.

Adi 17.112  Znaczenie: Wygląda na to, że dzięki astrologicznym obliczeniom astrolog nie tylko znał przeszłość, teraźniejszość i przyszłość, lecz również był wielkim medytatorem. Dlatego był wielkim bhaktą i mógł zobaczyć, że Pan Caitanya Mahaprabhu jest tą samą osobą co Krsna. Zastanawiał się jednakże, czy Krsna i Śri Caitanya Mahaprabhu byli rzeczywiście tą samą osobą.

Adi 17.113    "Jestem pewien, że Twa forma i forma, którą ujrzałem w medytacji, jest jedną i tą samą. Jeśli widzę jakąkolwiek różnicę, to jest to działanie Twej złudnej energii."

Adi 17.113  Znaczenie: Śri-krsna-caitanya radha-krsna nahe anya: w wizji doskonałego bhakty, Pan Caitanya Mahaprabhu jest kombinacją Radhy i Krsny. Kto widzi Pana Caitanyę jako różnego od Krsny, znajduje się pod wpływem złudnej energii Pana. Wygląda na to, że astrolog już był zaawansowanym bhaktą i kiedy przybył do Najwyższego Pana Śri Caitanyi Mahaprabhu, osiągnął doskonałą samorealizację i mógł zobaczyć, że Najwyższa Osoba Boga Krsna i Śri Caitanya Mahaprabhu są jedną i tą samą Najwyższą Osobą.

Adi 17.114    Wszechwiedzący astrolog doszedł do wniosku: "Bez względu na to, kim czy czym jesteś, ofiarowuję Ci pełne szacunku pokłony!" Dzięki Swemu bezprzyczynowemu miłosierdziu, Pan obdarzył go miłością do Boga, w ten sposób wynagradzając mu jego służbę.

Adi 17.114  Znaczenie: O tym wydarzeniu, gdy Pan Caitanya spotkał wszechwiedzącego astrologa, nie wspomina Caitanya-bhagavata, lecz nie możemy wskutek tego powiedzieć, że nie miało ono miejsca. Wprost przeciwnie, musimy przyjąć stwierdzenia Krsnadasa Kavirajy Gosvamiego, że w Caitanya-caritamrcie wspomina on o wszystkim, o czym nie było wzmianki w Caitanya-bhagavata.

Adi 17.115    Pewnego dnia Pan usiadł w korytarzu świątyni Visnu i zaczął głośno wołać: "Przynieście miód! Przynieście miód!"
Adi 17.116    Rozumiejąc ekstatyczny nastrój Śri Caitanyi Mahaprabhu, Nityananda Prabhu Gosani przyniósł w naczyniu wodę z Gangesu jako symboliczny dar i postawił przed Nim.
Adi 17.117    Po wypiciu tej wody Pan Caitanya wpadł w ekstazę i zaczął tańczyć. W ten sposób każdy ujrzał rozrywkę przyciągnięcia rzeki Yamuny.

Adi 17.117  Znaczenie: Yamunakarsana-lila jest rozrywką przyciągnięcia Yamuny. Pewnego dnia Śri Baladeva pragnął, aby rzeka Yamuna pojawiła się przed Nim, a kiedy odmówiła, wziął Swój pług i pragnął wykopać kanał, tak aby zmuszona była pojawić się przed Nim. Ponieważ Śri Caitanya Mahaprabhu jest oryginalną formą Baladevy, w Swej ekstazie poprosił wszystkich, by przynieśli miód. W ten sposób wszyscy obecni tam bhaktowie ujrzeli yamunakarsana-lila. W tej lila Baladevie towarzyszyły Jego przyjaciółki. Po napiciu się napoju miodowego zwanego Varuni, pragnął wskoczyć do Yamuny i popływać z dziewczętami. Śrimad-Bhagavatam (10.65.25-30, 33) oznajmia, że Pan Baladeva poprosił Yamunę, aby przybliżyła się do Niego, a kiedy rzeka sprzeciwiła się poleceniu Pana, rozgniewał się i pragnął przyciągnąć ją do Siebie Swym pługiem. Jednakże Yamuna, bardzo obawiając się gniewu Pana Balaramy, natychmiast zbliżyła się i podporządkowała się Mu, modląc się do Pana, Najwyższej Osoby Boga, i przyznając się do winy. Wówczas wybaczono jej. Na tym polega yamunakarsana-lila. Wydarzenie to opisane jest również w modlitwie Jayadevy Gosvamiego dotyczącej dziesięciu inkarnacji:

 

vahasi vapusi viśade vasanam jaladabham

halahati-bhiti-milita-yamunabham

keśava dhrta-haladhara-rupa jaya jagadiśa hare

Adi 17.118    Kiedy Pan, w Swej ekstazie Baladevy, poruszał się, jak gdyby odurzony napojem, Advaita Acarya, główny spośród acaryów [acarya śekhara], ujrzał Go w formie Balaramy.
Adi 17.119    Vanamali Acarya ujrzał złoty pług w ręku Balaramy, a wszyscy bhaktowie zgromadzili się razem i zaczęli tańczyć przepełnieni ekstazą.
Adi 17.120    W ten sposób tańczyli bezustannie przez dwanaście godzin, a wieczorem wykąpali się w Gangesie i następnie powrócili do swych domów.
Adi 17.121    Pan polecił wszystkim mieszkańcom Navadvipy intonować mantrę Hare Krsna i w każdym domu zaczęto regularnie spełniać sankirtan.
Adi 17.122    [Wszyscy bhaktowie śpiewali tę popularną pieśń razem z maha-mantrą Hare Krsna.] "Haraye namah, krsna yadavaya namah/ gopala govinda rama śri-madhusudana."
Adi 17.123    Kiedy w ten sposób rozpoczął się ruch sankirtanu, nikt w Navadvipie nie słyszał niczego innego poza dźwiękiem słów "Hari! Hari!" i uderzeń w mrdangę oraz dźwięku ręcznych dzwoneczków.

Adi 17.123  Znaczenie: Międzynarodowe Towarzystwo Świadomości Krsny obecnie ma swoje światowe centrum w Navadvipie, Mayapur. Zarządzający tym ośrodkiem powinni dbać o to, by dwadzieścia cztery godziny na dobę odbywało się tam intonowanie świętych imion maha-mantry Hare Krsna, razem z haraye namah, krsna yadavaya namah, gdyż ta pieśń była ulubioną pieśnią Śri Caitanyi Mahaprabhu. Lecz cały taki sankirtan musi być poprzedzony intonowaniem świętych imion pięciu tattv - śri-krsna-caitanya prabhu nityananda śri-advaita gadadhara śrivasadi-gaura-bhakta-vrnda. My zwykliśmy intonować dwie mantry - śri-krsna-caitanya prabhu nityananda śri-advaita gadadhara śrivasadi-gaura-bhakta-vrnda i Hare Krsna, Hare Krsna, Krsna Krsna, Hare Hare / Hare Rama, Hare Rama, Rama Rama, Hare Hare. Po intonowaniu tych mantr można dodać, szczególnie w Mayapur, dwie następne linijki - haraye namah, krsna yadavaya namah / gopala govinda rama śri-madhusudana. Intonowanie tych sześciu linijek powinno być spełniane tak doskonale, aby nikt nie słyszał żadnych innych wibracji poza intonowaniem świętych imion Pana. To uczyni ośrodek wszechdoskonałym duchowo.

Adi 17.124    Słysząc rozbrzmiewające wibracje mantry Hare Krsna, miejscowi mahometanie, bardzo rozgniewani, poskarżyli się Kaziemu.

Adi 17.124  Znaczenie: Phaujadara, czyli administracyjny sądowy urzędnik miasta, zwany był kaji (Kazi). Jamidarowie (Zamindarowie), czyli właściciele ziemscy (mandalera) nakładali podatki na ziemię, lecz zachowanie prawa i porządku oraz karanie przestępców było obowiązkiem Kaziego. Zarówno Kazi, jak i właściciele ziemscy znajdowali się pod kontrolą zarządcy Bengalu, który w tym czasie był znany jako Suba-bangala. Okręgi Nadii, Islampury i Bagoyany podlegały Zamindarowi zwanemu Hari Hoda albo jego potomkowi o imieniu Krsnadasa Hoda. Powiedziane jest, że Chand Kazi był mistrzem duchowym Nawab Hussain Shaha. Według jednej opinii jego imię brzmiało Maulana Sirajuddina, a zdaniem innych nazywał się on Habibara Rahamana. Potomkowie Chand Kaziego nadal mieszkają w pobliżu Mayapur. Ludzie nadal odwiedzają grobowiec Chand Kaziego, który znajduje się pod drzewem campaka, i znany jest jako samadhi Chand Kaziego.

Adi 17.125    Rozgniewany Chand Kazi przybył wieczorem do jednego domu i kiedy ujrzał odbywający się tam kirtan, rozbił mrdangę i przemówił w ten sposób.
Adi 17.126    "Przez tak długi czas nie przestrzegaliście regulujących zasad religii hinduskiej, lecz teraz przestrzegacie ich z wielkim entuzjazmem. Czy mogę wiedzieć, dzięki czyjej mocy to czynicie?

Adi 17.126  Znaczenie: Wygląda na to, że od czasu najazdu Vaktiyary Khiliji w Bengalu aż do czasów Chand Kaziego, Hindusi, czyli zwolennicy zasad wedyjskich, byli bardzo tłumieni. Jak Hindusi we współczesnym Pakistanie, praktycznie nikt nie mógł swobodnie praktykować religijnych zasad hinduizmu. Chand Kazi nawiązuje do tego stanu społeczeństwa hinduskiego. Wcześniej Hindusi nie byli rzetelni w wypełnianiu swych zasad hinduizmu, lecz teraz swobodnie intonowali maha-mantrę Hare Krsna. Zatem taką śmiałość musieli osiągnąć dzięki mocy kogoś innego.

    W rzeczywistości było to prawdą. Chociaż członkowie tzw. społeczeństwa hinduskiego przestrzegali społecznych zwyczajów i formuł, praktycznie zapomnieli ściśle przestrzegać zasad religijnych. Lecz wraz z pojawieniem się Śri Caitanyi Mahaprabhu zaczęli rzeczywiście przestrzegać regulujących zasad zgodnie z Jego poleceniem. Polecenie to istnieje nadal i można je spełniać wszędzie, we wszystkich częściach świata. Poleceniem tym jest zostanie mistrzem duchowym pod kierunkiem Śri Caitanyi Mahaprabhu poprzez przestrzeganie regulujących zasad, codzienne intonowanie co najmniej szesnastu rund maha-mantry Hare Krsna i nauczanie kultu świadomości Krsny na całym świecie. Jeśli będziemy ściśle trzymać się tego polecenia Śri Caitanyi Mahaprabhu, bez wątpienia zyskamy moc duchową i będziemy mogli swobodnie nauczać tego kultu ruchu Hare Krsna i nikt nie będzie w stanie nam przeszkodzić.

Adi 17.127    "Nikt nie powinien pełnić sankirtanu na ulicach miasta. Dzisiaj wybaczam tę obrazę i wracam do domu.

Adi 17.127  Znaczenie: Takie nakazy powstrzymania sankirtanu na ulicach wielkich miast świata zostały wydane członkom ruchu Hare Krsna. Na całym świecie mamy setki ośrodków, a szczególnie byliśmy prześladowani w Australii. W większości miast świata zachodniego byliśmy wielokrotnie aresztowani przez policję, lecz mimo to wypełniamy polecenie Śri Caitanyi Mahaprabhu, intonując na ulicach wszystkich ważnych miast, takich jak Nowy Jork, Londyn, Chicago, Sydney, Melbourne, Paryż i Hamburg. Musimy pamiętać, że takie wydarzenia miały miejsce w przeszłości, pięćset lat temu, a fakt, że zdarzają się nadal, wskazuje na to, iż nasz ruch sankirtanu jest prawdziwie autoryzowany, gdyż gdyby sankirtan był nieznaczną sprawą materialną, demony nie sprzeciwiałyby się mu. Demony z czasów Śri Caitanyi Mahaprabhu usiłowały przeszkodzić ruchowi sankirtanu, który On rozpoczął. Demony tak samo usiłują powstrzymać ruch sankirtanu, który spełniamy na całym świecie, a to dowodzi, że nasz ruch sankirtanu jest nadal czysty i autentyczny, podążający w ślady Śri Caitanyi Mahaprabhu.

Adi 17.128    "Gdy następnym razem ujrzę, że ktoś spełnia taki sankirtan, ukarzę go nie tylko poprzez skonfiskowanie całej jego własności, lecz również przez uczynienie go mahometaninem."

Adi 17.128  Znaczenie: W tych dniach przemiana Hindusa w mahometanina była rzeczą łatwą. Jeśli mahometanin po prostu spryskał wodą ciało Hindusa, uważano, że Hindus w ten sposób stawał się mahometaninem. Podczas przejścia Brytyjczyków przez Bangladesz w czasie ostatniego buntu hindu-muzułmańskiego, wielu Hindusów zostało nawróconych na mahometan w ten sposób, że przemocą wpychano im w usta krowie mięso. W czasach Pana Caitanyi społeczeństwo hinduskie było tak surowe, że jeśli Hindus został nawrócony na mahometanina, nie było szansy, aby to zmienić. W ten sposób zwiększyła się liczebność mahometan w Indiach. Żaden z nich nie przybył z zewnątrz; społeczny system w jakiś sposób zmusił Hindusów do stania się mahometanami, bez szansy powrotu do społeczeństwa hinduskiego. Cesarz Auranzeb również wprowadził podatek, który musieli płacić Hindusi za to, że są Hindusami. Tak więc wszyscy ubodzy Hindusi niższych klas dobrowolnie stawali się mahometanami, aby uniknąć podatku. W ten sposób zwiększyła się liczebność mahometan w Indiach. Chand Kazi zagroził, że nawróci ludzi na mahometan za pomocą prostego procesu spryskania wodą ich ciał.

Adi 17.129    Powiedziawszy to, Kazi powrócił do domu, a bhaktowie, wielce zaszokowani, że zabroniono im intonować Hare Krsna, wyrazili swój żal przed Panem Caitanyą Mahaprabhu.
Adi 17.130    Pan Caitanya polecił im: "Idźcie i spełniajcie sankirtan! Dzisiaj zabiję wszystkich mahometan!"

Adi 17.130  Znaczenie: Gandhi znany jest z tego, że rozpoczął ruch łagodnego nieposłuszeństwa obywatelskiego w Indiach, lecz około pięciuset lat przed nim Śri Caitanya Mahaprabhu rozpoczął Swój ruch łagodnego nieposłuszeństwa obywatelskiego wobec rozkazu Chand Kaziego. Zadawanie gwałtu nie jest konieczne, aby powstrzymać opozycję od przeszkodzenia ruchowi, gdyż ich demoniczne zachowanie można zabić za pomocą rozsądku i perswazji. Podążając w ślady Pana Caitanyi Mahaprabhu, kiedykolwiek ruch Hare Krsna napotyka na przeszkody, powinien zabić opozycję za pomocą perswazji i argumentacji i w ten sposób powstrzymać demoniczne zachowanie. Gdybyśmy w każdym przypadku byli gwałtowni, trudno by nam było zajmować się naszymi sprawami. Dlatego powinniśmy podążać za przykładem Pana Caitanyi Mahaprabhu, który nie był posłuszny poleceniu Chand Kaziego, lecz pokonał go za pomocą rozsądku i perswazji.

Adi 17.131    Powróciwszy do domów, wszyscy obywatele zaczęli spełniać sankirtan, lecz z powodu nakazu Kaziego nie byli pogodni, lecz zawsze pełni niepokoju.
Adi 17.132    Rozumiejąc niepokój w umysłach ludzi, Pan przywołał ich i przemówił do nich w ten sposób.
Adi 17.133    "Wieczorem będę spełniał sankirtan w każdym mieście. Dlatego wszyscy powinniście udekorować miasto wieczorem.

Adi 17.133  Znaczenie: W tym czasie Navadvipa składała się z pięciu małych miasteczek, więc ważne są tutaj słowa nagare nagare. Śri Caitanya Mahaprabhu pragnął spełniać kirtan w każdym z tych sąsiadujących ze sobą miast. Dlatego polecił, aby na tę uroczystość udekorowano miasto.

Adi 17.134    "Wieczorem zapalcie pochodnie w każdym domu. Będę chronił każdego. Zobaczymy, jaki Kazi przyjdzie powstrzymać nasz kirtan."
Adi 17.135    Pan Gaurasundara wyszedł wieczorem i uformował trzy grupy w celu spełniania kirtanu.

Adi 17.135  Znaczenie: Taki jest plan na wykonywanie kirtanu w procesji. W czasach Śri Caitanyi Mahaprabhu jedna grupa składała się z dwudziestu jeden ludzi: cztery osoby grały na mrdangach, jedna prowadziła intonowanie, a szesnaście innych uderzało w karatale, powtarzając za prowadzącym intonowanie. Jeśli wielu ludzi przyłączy się do ruchu sankirtanu, mogą podążać za przykładem Śri Caitanyi Mahaprabhu i formować różne grupy, odpowiednio do czasu i liczby osiągalnych ludzi.

Adi 17.136    W grupie znajdującej się na przedzie tańczył Thakura Haridasa, a w grupie środkowej z wielką radością tańczył Advaita Acarya.
Adi 17.137    Sam Pan Gaurasundara tańczył w grupie znajdującej się w tyle, a Śri Nityananda Prabhu postępował za tańcem Pana Caitanyi.
Adi 17.138    Dzięki łasce Pana, Śrila Vrndavana dasa Thakura szczegółowo opisał to wydarzenie w swej Caitanya-mangala.
Adi 17.139    Spełniając kirtan w ten sposób, okrążając każdy zakątek miasta, w końcu dotarli do drzwi Kaziego.
Adi 17.140    Chronieni przez Pana Caitanyę, mamrocząc gniewnie i rycząc, ludzie oszaleli z powodu takiego zachowania.

Adi 17.140  Znaczenie: Kazi wydał polecenie, aby nie spełniać kirtanu, zbiorowego intonowania świętego imienia Pana. Lecz kiedy powiadomiono o tym Pana Caitanyę Mahaprabhu, zarządził On obywatelskie nieposłuszeństwo wobec polecenia Kaziego. Pan Caitanya i wszyscy Jego bhaktowie, w naturalny sposób entuzjastyczni, chociaż wzburzeni, musieli uczynić wiele hałasu swymi głośnymi okrzykami.

Adi 17.141    Głośne intonowanie mantry Hare Krsna z pewnością napełniło Kaziego wielkim strachem, tak więc ukrył się w swym pokoju. Słysząc tak protestujących ludzi, mamroczących w wielkim gniewie, Kazi nie wychodził z domu.

Adi 17.141  Znaczenie: Polecenie Kaziego, aby nie spełniać sankirtanu, obowiązywało aż do czasu obywatelskiego nieposłuszeństwa. Pod wodzą Najwyższego Pana, Śri Caitanyi Mahaprabhu, intonujący, zwiększając swą liczebność, sprzeciwili się poleceniu Kaziego. Tysiące zgromadziły się razem i uformowały partie, intonując maha-mantrę Hare Krsna i czyniąc hałas na znak protestu. Toteż Kazi był bardzo przestraszony, jak zwykle bywa w takich okolicznościach.

    Również w obecnych czasach ludzie na całym świecie mogą zgromadzić się razem w ruchu świadomości Krsny i protestować przeciwko obecnym zdegradowanym rządom światowych bezbożnych społeczeństw, które oparte są na wszelkiego rodzaju grzesznej działalności. Śrimad-Bhagavatam oznajmia, że w wieku Kali złodzieje, hultaje i ludzie czwartej klasy, którzy nie posiadają ani wykształcenia, ani kultury, przechwytują pozycje rządowe, by eksploatować obywateli. Jest to symptom Kali-yugi, który już się pojawił. Ludzie nie mogą czuć się bezpieczni, jeśli chodzi o życie i własność, jednakże tzw. rządy działają nadal i ich ministrowie otrzymują wysokie wynagrodzenie, chociaż nie są w stanie uczynić niczego dobrego dla społeczeństwa. Jedynym lekarstwem na takie warunki jest spotęgowanie ruchu sankirtanu pod sztandarem świadomości Krsny i protestowanie przeciwko grzesznej działalności wszystkich rządów świata.

    Ruch świadomości Krsny nie jest sentymentalnym ruchem religijnym; jest to ruch dla zreformowania wszelkich anomalii w społeczeństwie ludzkim. Jeśli ludzie potraktują go poważnie, w naukowy sposób wypełniając ten obowiązek, jak polecił to Śri Caitanya Mahaprabhu, świat ujrzy spokój i pomyślność, zamiast oszołomienia i beznadziejności pod panowaniem bezużytecznych rządów. W społeczeństwie ludzkim zawsze istnieją złodzieje i hultaje, a skoro tylko słaby rząd nie jest w stanie wypełniać swych obowiązków, ci złodzieje i hultaje wychodzą, by robić swoje interesy. W ten sposób całe społeczeństwo staje się piekłem nieodpowiednim dla dżentelmena, aby w nim żyć. Istnieje pilne zapotrzebowanie na dobry rząd - rząd kierowany przez ludzi, ze świadomością Krsny. Dopóki masy ludzi nie staną się świadome Krsny, nie mogą być dobrymi ludźmi. Ruch świadomości Krsny rozpoczęty przez Śri Caitanyę Mahaprabhu intonowaniem maha-mantry Hare Krsna nadal ma swą moc. Dlatego ludzie powinni zrozumieć go i szerzyć na całym świecie.

    Ruch sankirtanu rozpoczęty przez Śri Caitanyę Mahaprabhu opisany jest w Caitanya-bhagavata, Madhya-khanda, Dwudziestym Trzecim Rozdziale, rozpoczynając od wersetu 241, który oznajmia: "Mój drogi Panie, oby mój umysł skupił się na Twych lotosowych stopach." Powtarzając za intonowaniem Pana Caitanyi, wszyscy bhaktowie wydawali ten sam dźwięk, który On intonował. W ten sposób Pan posuwał się naprzód, prowadząc całą grupę na ścieżki biegnące wzdłuż brzegu Gangesu. Kiedy Pan przybył do Swego własnego ghata, czyli miejsca kąpieli, jeszcze bardziej zaczął tańczyć. Następnie udał się do ghata Madhaia. W ten sposób Śri Caitanya Mahaprabhu, Najwyższy Pan, znany jako Viśvambhara, tańczył wzdłuż całego brzegu Gangesu. Następnie udał się do Barakona-ghata, Nagariya-ghata, i, podróżując przez Ganganagara, dotarł do Simuliyi, dzielnicy położonej na jednym końcu miasta. Wszystkie te miejsca otaczają Śri Mayapur. Po dotarciu do Simuliyi, Pan udał się w kierunku domu Kaziego i w ten sposób dotarł do jego drzwi.

Adi 17.142    Naturalnie ci, którzy byli bardzo wzburzeni, zaczęli brać odwet za poczynania Kaziego, rujnując jego dom i ogród kwiatowy. Wydarzenie to szczegółowo opisał Śrila Vrndavana dasa Thakura.
Adi 17.143    Następnie, kiedy Śri Caitanya Mahaprabhu dotarł do domu Kaziego, usiadł u bramy i posłał do niego pewne szanowane osoby, aby go przywołały.
Adi 17.144    Kiedy Kazi przybył ze zwieszoną głową, Pan ofiarował mu odpowiedni szacunek i miejsce do siedzenia.

Adi 17.144  Znaczenie: Niektórzy ludzie w ruchu obywatelskiego nieposłuszeństwa Śri Caitanyi Mahaprabhu byli wzburzeni, ponieważ nie mogli kontrolować umysłów. Lecz Pan był całkowicie spokojny, opamiętany i nieporuszony. Więc kiedy Kazi przyszedł, aby się z Nim zobaczyć, Pan ofiarował mu odpowiedni szacunek i miejsce do siedzenia, jako że był on szanowanym urzędnikiem rządowym. W ten sposób Pan nauczał nas osobistym zachowaniem. Popychając naprzód nasz ruch sankirtanu świadomości Krsny, być może napotkamy trudne dni, lecz powinniśmy zawsze podążać za przykładem Śri Caitanyi Mahaprabhu i robić to, co jest konieczne, odpowiednio do czasu i okoliczności.

Adi 17.145    Pan powiedział przyjaźnie: "Panie, przybyłem do twego domu jako twój gość, lecz ujrzawszy Mnie, ukryłeś się w pokoju. Co to za etykieta?"
Adi 17.146    Kazi odpowiedział: "Przyszedłeś do mego domu w bardzo gniewnym nastroju. Aby Cię uspokoić, nie pojawiłem się przed Tobą, lecz pozostałem w ukryciu.
Adi 17.147    "Teraz, kiedy się uspokoiłeś, przyszedłem do Ciebie. Uważam to za szczęście, że mogę przyjąć takiego zacnego jak Ty gościa.
Adi 17.148    "W naszym związku wioskowym, Nilambara Cakravarti Thakura był mym wujem. Taki związek jest mocniejszy od związku cielesnego.

Adi 17.148  Znaczenie: W Indiach, nawet w wioskach wewnątrz kraju, wszystkie społeczności hinduskie i muzułmańskie zwykły żyć razem spokojnie, ustanawiając między sobą związek. Młodzi ludzie zwali starszych członków wioski caca albo kaka, "wujem", a mężczyźni w tym samym wieku nazywali siebie nawzajem dada "bratem". Związek ten był bardzo przyjazny. Mahometanie zwykli zapraszać do swych domów Hindusów, a Hindusi zwykli zapraszać do swych domów mahometan. Zarówno Hindusi, jak i mahometanie przyjmowali zaproszenia do swych domów na różne uroczystości. Nawet przed pięćdziesięcioma czy sześćdziesięcioma laty związek pomiędzy Hindusami i muzułmanami był bardzo przyjazny i nie było między nimi zakłóceń. W historii Indii nie spotykamy żadnych buntów hindu-muzułmańskich, nawet w czasach, gdy krajem władali mahometanie. Konflikt pomiędzy Hindusami i muzułmanami został stworzony przez skażonych polityków, szczególnie władców cudzoziemskich, i stopniowo sytuacja tak bardzo się zdegradowała, że Indie podzieliły się na Hindustan i Pakistan. Na szczęście lekarstwo do zjednoczenia nie tylko Hindusów i muzułmanów, lecz wszystkich społeczności i wszystkich nacji, nadal może zostać wprowadzone w życie przez ruch Hare Krsna w oparciu o mocną podstawową platformę miłości do Boga.

Adi 17.149    "Nilambara Cakravarti jest dziadkiem ze strony Twej matki i poprzez ten związek Ty jesteś mym siostrzeńcem.
Adi 17.150    "Kiedy siostrzeniec jest bardzo rozgniewany, jego wuj jest tolerancyjny, a kiedy wuj popełnia obrazę, siostrzeniec nie traktuje jej poważnie."
Adi 17.151    W ten sposób rozmowa Pana z Kazim pełna była różnych wskazówek, lecz nikt z zewnątrz nie był w stanie zrozumieć skrytego znaczenia ich konwersacji.
Adi 17.152 Pan powiedział: "Mój drogi wuju, przyszedłem do twego domu, aby cię o coś zapytać. " Kazi odpowiedział: "Tak, jesteś mile widziany. Powiedz mi, co kryje się w Twym umyśle."
Adi 17.153    Pan powiedział: "Pijesz mleko krowie, a zatem krowa jest twą matką. A byk produkuje zboże dla twego utrzymania; dlatego jest twym ojcem.
Adi 17.154    "Ponieważ byk i krowa są twym ojcem i matką, jak możesz ich zabijać i jeść? Co to za religijna zasada? Co ośmiela cię do popełniania takich grzesznych czynów?"

Adi 17.154  Znaczenie: Każdy może zrozumieć, że pijemy mleko krów i korzystamy z pomocy byków w produkcji produktów rolniczych. Zatem, ponieważ nasz prawdziwy ojciec daje nam pokarm zbożowy, a matka daje nam mleko, dzięki któremu utrzymujemy się przy życiu, krowa i byk uważane są za ojca i matkę. Zgodnie z cywilizacją wedyjską istnieje siedem matek, a krowa jest jedną spośród nich. Dlatego Śri Caitanya Mahaprabhu wyzwał mahometanina Kazi: "Jakiej zasady religijnej przestrzegasz, kiedy zabijasz swego ojca i matkę i zjadasz ich?" W żadnym cywilizowanym społeczeństwie ludzkim nikt nie śmiałby zabić swego ojca i matki w celu spożycia ich. Dlatego Śri Caitanya Mahaprabhu wyzwał system religii mahometańskiej jako ojcobójstwo i matkobójstwo. W religii chrześcijańskiej również główne przykazanie mówi "Nie zabijaj". Niemniej jednak chrześcijanie gwałcą ten przepis. Są ekspertami w zabijaniu i otwieraniu rzeźni. W naszym ruchu świadomości Krsny naszym pierwszym warunkiem jest, że nikt nie może jeść żadnego rodzaju mięsa. Nie ma znaczenia, czy jest to mięso krowy czy kozy, lecz szczególnie kładziemy nacisk na zakaz jedzenia mięsa krowiego, ponieważ według śastr krowa jest naszą matką. W ten sposób Śri Caitanya Mahaprabhu wysunął zarzuty przeciwko zabijaniu krów przez mahometan.

Adi 17.155    Kazi odpowiedział: "Tak jak Ty masz Swoje pisma zwane Vedami i Puranami, my mamy nasze, nazywane świętym Koranem.

Adi 17.155  Znaczenie: Chand Kazi zgodził się rozmawiać ze Śri Caitanyą Mahaprabhu w oparciu o pisma święte. Zgodnie z pismami wedyjskimi jeśli ktoś może poprzeć swoje stanowisko cytując Vedy, jego argument jest doskonały. Podobnie, kiedy mahometanie popierają swe stanowisko cytatami z Koranu, ich argumenty również są autoryzowane. Kiedy Pan Śri Caitanya Mahaprabhu poruszył kwestię zabijania krów i byków przez mahometan, Chand Kazi doszedł do standardu zrozumienia jego pism.

Adi 17.156    "Zgodnie z Koranem są dwa sposoby czynienia postępu - poprzez zwiększanie skłonności do oddawania się przyjemności i zmniejszanie tej skłonności. Na ścieżce zmniejszania przywiązania [nivrtti-marga], zabijanie zwierząt jest zakazane.
Adi 17.157    Na ścieżce czynności materialnych istnieje przepis pozwalający zabijać krowy. Jeśli zabijanie takie ma miejsce pod kierunkiem śastr, nie ma w nim grzechu.

Adi 17.157  Znaczenie: Słowo śastra pochodzi z dhatu, czyli rdzenia czasownikowego, śas. Śas-dhatu odnosi się do kontrolowania czy władania. Władanie rządu za pomocą broni nazywane jest śastra. Tak więc kiedykolwiek ma miejsce władanie, czy to za pomocą broni czy poprzez nakazy, śas-dhatu jest podstawową zasadą. Spośród tych dwóch: śastra (władanie za pomocą broni) i śastra (władanie poprzez nakazy pism świętych), lepszym jest śastra. Nasze pisma wedyjskie nie są zwykłymi księgami prawniczymi prezentującymi ludzki rozsądek; są one stwierdzeniami rzeczywiście wyzwolonych osób nieskażonych niedoskonałością zmysłów.

    Śastry zawsze muszą być poprawne. Nie może być tak, że czasami są poprawne, a czasami niepoprawne. W pismach wedyjskich krowa opisana jest jako matka. Zatem jest ona matką cały czas; nie jest tak, jak twierdzą niektórzy dranie, że w czasach wedyjskich była matką, lecz teraz nią nie jest. Jeśli śastra jest autorytetem, krowa jest matką zawsze; była matką w czasach wedyjskich i jest również matką w czasach obecnych.

     Jeśli ktoś działa zgodnie z nakazami śastr, wolny jest od reakcji grzesznych czynów. Na przykład, skłonności do jedzenia mięsa, picia wina i oddawania się życiu seksualnemu są naturalne dla uwarunkowanej duszy. Ścieżka takich przyjemności nazywana jest pravrtti-marga. Śastra mówi, pravrttir esam bhutanam nivrttis tu maha-phalam: nie należy dać się zwieść skłonnościom ułomnego, uwarunkowanego życia; trzeba kierować się zasadami śastr. Skłonnością dziecka jest oddawanie się zabawom przez cały dzień, lecz śastry nakazują, aby rodzice zajęli się jego edukacją. Śastry istnieją po to, aby kierować działalnością społeczeństwa ludzkiego. Lecz ponieważ ludzie nie korzystają z instrukcji śastr, które są wolne od wad i niedoskonałości, wskutek tego zwodzeni są przez tzw. wykształconych nauczycieli i przywódców, którzy są pełni niedoskonałości uwarunkowanego życia.

Adi 17.158    Będąc uczonym, Kazi wyzwał Caitanyę Mahaprabhu: "W Twych pismach wedyjskich istnieje nakaz zabijania krów. Na mocy tego zalecenia wielcy mędrcy spełniali ofiary, z którymi łączyło się zabijanie krów."
Adi 17.159    Zbijając twierdzenie Kaziego, Pan odpowiedział: "Vedy wyraźnie oznajmiają, że nie należy zabijać krów. Dlatego żaden Hindus, bez względu na to kim jest, nie zabija krów.

Adi 17.159  Znaczenie: W pismach wedyjskich znajdują się koncesje dla jedzących mięso. Powiedziane jest, że jeśli ktoś chce jeść mięso, powinien zabić kozę przed boginią Kali, i wówczas spożyć jej mięso. Osoby jedzące mięso nie mają pozwolenia na kupno mięsa na targu czy w rzeźni. Nie ma zezwolenia na utrzymywanie regularnych rzeźni, aby zadowolić języki jedzących mięso. Jeśli chodzi o zabijanie krów, to jest ono całkowicie zakazane. Ponieważ krowa uważana jest za matkę, jak Vedy mogłyby pozwalać na zabijanie krów? Śri Caitanya Mahaprabhu wykazał, że stwierdzenie Kaziego było błędne. W Bhagavad-gicie znajduje się wyraźny nakaz, by chronić krowy. Krsi-goraksya-vanijyam vaiśya-karma svabhava-jam: "Obowiązkiem vaiśyów jest produkcja produktów rolniczych, handel i ochrona krów." (Bg. 18.44) Zatem jest to fałszywe stwierdzenie, że pisma wedyjskie zawierają instrukcje pozwalające zabijać krowy.

Adi 17.160    "W Vedach i Puranach znajdują się instrukcje oznajmiające, że jeśli ktoś może przywrócić życie żywej istocie, może zabić ją w celach eksperymentalnych.
Adi 17.161    "Dlatego wielcy mędrcy czasami zabijali stare zwierzęta i poprzez intonowanie hymnów wedyjskich ponownie ożywiali je dla udoskonalenia.
Adi 17.162    "Zabijanie i odmładzanie takich starych i ułomnych zwierząt nie było w rzeczywistości zabijaniem, lecz czynem przynoszącym wielką korzyść.
Adi 17.163    "Poprzednio istnieli potężni bramini, którzy mogli robić takie eksperymenty wykorzystując hymny wedyjskie, lecz teraz, z powodu Kali-yugi, bramini nie są tak potężni. Zatem zabijanie krów i byków dla odmłodzenia ich jest zakazane.
Adi 17.164    "'W tym wieku Kali zakazanych jest pięć czynów: ofiarowywanie konia w ofierze, ofiarowywanie krowy w ofierze, przyjmowanie porządku sannyasy, ofiarowywanie obiat z mięsa przodkom i płodzenie dzieci w łonie żony swego brata.'

Adi 17.164  Znaczenie: Jest to cytat z Brahma-vaivarta Purany.

Adi 17.165    "Ponieważ wy mahometanie nie jesteście w stanie przywrócić zwierzętom życia, ponosicie odpowiedzialność za ich zabijanie. Dlatego udacie się do piekła; nie ma sposobu na wasze wyzwolenie.
Adi 17.166    "Zabójcy krów skazani są na gnicie w piekielnym życiu przez tak wiele tysięcy lat, jak wiele jest włosów na ciele krowy.
Adi 17.167    "W waszych pismach jest wiele błędów i złudzeń. Ich kompilatorzy, nie znając istoty wiedzy, wydali polecenia, które są wbrew rozsądkowi i rozumowi."
Adi 17.168    Po wysłuchaniu tych stwierdzeń Śri Caitanyi Mahaprabhu zbijających jego argumenty, Kazi nie był w stanie wypowiedzieć ani słowa więcej. Tak więc po odpowiednim zastanowieniu się przyjął porażkę i przemówił w ten sposób.

Adi 17.168  Znaczenie: W naszej praktycznej działalności misyjnej spotykamy wielu chrześcijan, którzy mówią o stwierdzeniach Biblii. Kiedy pytamy, czy Bóg jest ograniczony czy nieograniczony, kapłani chrześcijańscy mówią, że Bóg jest nieograniczony. Lecz kiedy pytamy, dlaczego nieograniczony Bóg miałby mieć tylko jednego syna, a nie nieograniczoną liczbę synów, nie są w stanie na to odpowiedzieć. Podobnie, z naukowego punktu widzenia, odpowiedzi na wiele pytań ze Starego Testamentu, Nowego Testamentu i Koranu zmieniły się. Lecz śastry nie mogą zmieniać się odpowiednio do czyjegoś kaprysu. Wszystkie śastry muszą być wolne od czterech wad natury ludzkiej. Stwierdzenia śastr muszą być zawsze poprawne.

Adi 17.169    "Mój drogi Nimai Pandito, wszystko, co powiedziałeś, jest prawdą. Nasze pisma święte rozwinęły się dopiero niedawno i z pewnością nie są logiczne ani filozoficzne.

Adi 17.169  Znaczenie: Śastry yavanów, czyli osób żywiących się mięsem, nie są pismami wiecznymi. Zostały uformowane nie tak dawno temu i czasami są sprzeczne ze sobą. Są trzy pisma yavanów: Stary Testament, Nowy Testament i Koran. Spisanie ich posiada historię. Nie są one wieczne tak jak wiedza wedyjska. Więc chociaż mają swą argumentację i rozumowanie, nie są zbyt rozsądne i transcendentalne. Wskutek tego osoby zaawansowane w nauce i filozofii uważają te pisma za nie do przyjęcia.

    Czasami kapłani chrześcijańscy przychodzą do nas i pytają: "Dlaczego nasi zwolennicy lekceważą nasze pisma i przyjmują wasze?" Lecz kiedy pytamy ich: "Wasza Biblia mówi, 'Nie zabijaj'. Dlaczego codziennie zabijacie tak wiele zwierząt?", to nie są w stanie odpowiedzieć. Niektórzy z nich dają niedoskonałą odpowiedź, że zwierzęta nie mają duszy. Lecz wtedy pytamy: "Skąd wiecie, że zwierzęta nie mają duszy? Zwierzęta i dzieci są tej samej natury. Czy to oznacza, że dzieci w społeczeństwie ludzkim również nie mają duszy?" Według pism wedyjskich w ciele znajduje się właściciel ciała, dusza. Bhagavad-gita mówi:

 

dehino 'smin yatha dehe    kaumaram yauvanam jara

tatha dehantara-praptir    dhiras tatra na muhyati

 

"Tak jak wcielona dusza bezustannie wędruje w tym ciele od wieku chłopięcego, poprzez młodość aż do starości, podobnie przechodzi ona w inne ciało po śmierci. Zmiany takie nie zwodzą osoby zrównoważonej." (Bg. 2.13)

    Ponieważ wewnątrz ciała znajduje się dusza, ciało zmienia się poprzez tak wiele form. W ciele każdej żywej istoty znajduje się dusza, bez względu na to, czy jest to ciało zwierzęcia, drzewa, ptaka czy istoty ludzkiej, i dusza przechodzi z jednego typu ciała do innego. Kiedy pisma yavanów - mianowicie Stary Testament, Nowy Testament i Koran nie są w stanie udzielić właściwych odpowiedzi dociekającym zwolennikom, naturalnie ci, którzy są zaawansowani w wiedzy naukowej i filozofii, tracą wiarę w takie pisma. Kazi przyznał to, rozmawiając z Caitanyą Mahaprabhu. Kazi był osobą bardzo inteligentną. Był całkowicie świadomy swej pozycji, jak oznajmia to następny werset.

Adi 17.170    "Wiem, że nasze pisma są pełne wyobrażeń i błędnych idei, jednakże ponieważ jestem mahometaninem, przyjmuję je - pomimo ich niedostatecznego podłoża - ze względu na mą społeczność.
Adi 17.171    "Rozumowanie i argumenty w pismach mięsożerców nie są zbyt rozsądne," zakończył Kazi. Usłyszawszy to stwierdzenie, Śri Caitanya Mahaprabhu uśmiechnął się i zapytał go w ten sposób.
Adi 17.172    "Mój drogi wuju, pragnę zadać ci jeszcze jedno pytanie. Proszę, powiedz mi prawdę. Nie używaj podstępów, aby Mnie oszukać.
Adi 17.173    "W twym mieście zawsze odbywa się zbiorowe intonowanie świętego imienia. Zawsze daje się słyszeć zgiełk muzyki, śpiewu i tańca.
Adi 17.174    "Jako administracyjno-sądowy urzędnik mahometański, masz prawo sprzeciwiać się spełnianiu ceremonii hinduskich, lecz teraz nie zakazujesz spełniania ich. Nie mogę zrozumieć jaka jest tego przyczyna."
Adi 17.175    Kazi powiedział: "Każdy nazywa Cię Gaurahari. Ja również pragnę nazywać Cię tym imieniem.
Adi 17.176    "Łaskawie słuchaj, o Gaurahari! Jeśli przyjdziesz w odosobnione miejsce, wówczas wyjaśnię Ci powód."
Adi 17.177    Pan odpowiedział: "Wszyscy ci ludzie są Mymi zaufanymi towarzyszami. Możesz mówić otwarcie. Nie masz powodu, by się ich obawiać."
Adi 17.178-179    Kazi powiedział: "Kiedy poszedłem do hinduskiego domu, rozbiłem bębenek i zabroniłem spełniania zbiorowego intonowania, tej samej nocy we śnie ujrzałem straszliwego, ryczącego bardzo głośno lwa, który miał ciało istoty ludzkiej a twarz lwa.
Adi 17.180    "Kiedy spałem, lew wskoczył na mą pierś, śmiejąc się straszliwie i zgrzytając zębami.
Adi 17.181    "Kładąc pazury na mej piersi, lew powiedział poważnym głosem: 'Rozszarpię twą pierś, tak jak ty rozbiłeś mrdangę!
Adi 17.182    "'Zabroniłeś spełniania Mego zbiorowego intonowania. Dlatego muszę cię zniszczyć!' Bardzo się Go bojąc, zamknąłem oczy i drżałem.
Adi 17.183    "Widząc mnie tak przestraszonym, lew powiedział: 'Pokonałem cię, by dać ci nauczkę, lecz muszę być dla ciebie miłosierny.
Adi 17.184    "'Tego dnia nie stworzyłeś zbyt wielkiego zakłócenia. Dlatego wybaczyłem ci i nie pozbawiłem cię życia.
Adi 17.185    "'Lecz jeśli ponownie dopuścisz się takich czynów, nie będę tego tolerował. Wówczas zabiję cię razem z twoją rodziną i wszystkimi mięsożercami.'
Adi 17.186    "Powiedziawszy to, lew odszedł, lecz ja bardzo się Go bałem. Spójrz tylko na ślady pazurów, które pozostawił na mym sercu!"
Adi 17.187    Opisawszy to wydarzenie, Kazi pokazał swą pierś. Po wysłuchaniu Kaziego i ujrzeniu śladów na jego piersi, wszyscy obecni tam ludzie uwierzyli w to wspaniałe wydarzenie.
Adi 17.188    Kazi kontynuował: "Nie powiedziałem nikomu o tym wydarzeniu, lecz tego samego dnia przyszedł do mnie jeden z mych ordynansów.
Adi 17.189    "Przyszedłszy do mnie, ordynans powiedział: 'Kiedy poszedłem zatrzymać zbiorowe intonowanie, nagle uderzyły mnie w twarz płomienie.
Adi 17.190    "'Moja broda została spalona, a na policzkach pojawiły się pęcherze.' Każdy ordynans, który się tam udał, opisywał to samo.
Adi 17.191    "Widząc to, bardzo się przestraszyłem. Poprosiłem ich, aby nie zatrzymywali zbiorowego intonowania, lecz siedzieli w domu.
Adi 17.192    "Wówczas wszyscy mięsożercy przyszli złożyć petycję, narzekając: 'Ponieważ wydałeś takie polecenie, w mieście zawsze będzie nieograniczone zbiorowe intonowanie.
Adi 17.193    "'W ten sposób religia Hindusów zwiększy się nieograniczenie. Zawsze rozlegają się wibracje "Hari! Hari!" Nie słyszymy nic innego.
Adi 17.194    "Pewien mięsożerca powiedział: 'Hindusi mówią, "Krsna, Krsna", i śmieją się, płaczą, tańczą, intonują i upadają na ziemię, pokrywając swe ciała kurzem.
Adi 17.195    "'Wibrując "Hari, Hari", Hindusi czynią głośny hałas. Jeśli król [patasaha] usłyszy to, z pewnością cię ukarze.'

Adi 17.195  Znaczenie: Patasaha odnosi się do króla. Nawab Hussain Shah, którego pełne imię brzmiało Ala Uddina Saiyada Husena Sa, był w tym czasie (1498-1511) niezależnym królem Bengalu. Poprzednio był sługą okrutnego Nawaba z dynastii Habsi zwanego Mujahphara Khan, lecz udało mu się skrycie zamordować swego pana i zostać królem. Po zdobyciu tronu Bengalu (fachowo zwanego Masnada) ogłosił się Saiyada Husena Ala Uddina Seripha Mukka. Istnieje książka zatytułowana Riyaja Us-salatina, której autor, Golama Husena, twierdzi, że Nawab Hussain Shah należał do rodziny Mukka Seripha. Aby zachować chwały swej rodziny, przyjął imię Seripha Mukka. Na ogół jednakże znany jest jako Nawab Hussain Shah. Po jego śmierci królem Bengalu (1521-1533) został jego najstarszy syn, Nasaratsa. Ten król był również bardzo okrutny. Dopuścił się wielu okrucieństw w stosunku do Vaisnavów. W rezultacie swoich grzesznych czynów został zabity przez jednego ze swych sług z grupy Khoja, kiedy modlił się w meczecie.

Adi 17.196    "Wówczas zapytałem tych yavanów: Wiem, że Hindusi z natury intonują "Hari, Hari".
Adi 17.197    "'Hindusi intonują imię Hari, ponieważ jest to imię ich Boga. Lecz wy jesteście mahometańskimi mięsożercami. Dlaczego intonujecie imię hinduskiego Boga?'
Adi 17.198    "Mięsożerca odpowiedział: 'Czasami żartuję sobie z Hindusów. Niektórzy z nich nazywają się Krsnadasa, a niektórzy Ramadasa.
Adi 17.199    "'Niektórzy zwą się Haridasa. Zawsze intonują, "Hari, Hari", więc myślałem, że zamierzają dopuścić się kradzieży w czyimś domu.

Adi 17.199  Znaczenie: Inne znaczenie "Hari, Hari" jest "Kradnę, kradnę."

Adi 17.200    "'Od tego czasu mój język zawsze wibruje dźwięk, "Hari, Hari". Nie chcę wypowiadać tego słowa, lecz mimo to mój język wypowiada je. Nie wiem, co zrobić.'

Adi 17.200  Znaczenie: Czasami demoniczni niewierzący, nie rozumiejąc mocy świętego imienia, naśmiewają się z Vaisnavów, kiedy ci intonują maha-mantrę Hare Krsna. Takie żarty są również korzystne dla tych osób. Czternasty werset Drugiego Rozdziału Canto Szóstego Śrimad-Bhagavatam oznajmia, że intonowanie maha-mantry Hare Krsna, nawet żartem, podczas zwykłej dyskusji, by wskazać na coś obcego, czy z lekceważeniem, nazywane jest intonowaniem namabhasa i prawie że jest na platformie transcendentalnej. Ten stan namabhasa jest lepszy niż nama-aparadha. Namabhasa budzi najwyższą pamięć o Panu Visnu. Kiedy ktoś pamięta Pana Visnu, uwalnia się od przyjemności materialnej. W ten sposób stopniowo ofiaruje się pełnić transcendentalną służbę dla Pana i staje się zdolnym do intonowania świętego imienia Pana na pozycji transcendentalnej.

Adi 17.201-202    "Inny mięsożerca powiedział: 'Panie, posłuchaj mnie. Od dnia, kiedy żartowałem z Hindusami w ten sposób, mój język intonuje hymn Hare Krsna i nie może go porzucić. Nie wiem, jakie mistyczne hymny i ziołowe leki znają ci Hindusi.'
Adi 17.203    "Po wysłuchaniu tego wszystkiego, posłałem wszystkich mlecchów do domu. Wówczas zbliżyło się do mnie pięciu czy siedmiu niewierzących Hindusów.

Adi 17.203  Znaczenie: Słowo pasandi odnosi się do niewierzących zaangażowanych w czynności karmiczne i wielbicieli wielu półbogów. Pasandi nie wierzą w jednego Boga, Najwyższą Osobę, Pana Visnu; sądzą, że wszyscy półbogowie mają tę samą moc co On. Definicja pasandi została podana w tantra-śastrze:

 

yas tu narayanam devam brahma-rudradi-daivataih

samatvenaiva vikseta sa pasandi bhaved dhruvam

 

"Pasandi to ten, kto uważa wielkich półbogów, takich jak Pan Brahma i Pan Śiva, za równych Najwyższej Osobie Boga, Narayanowi." (Hari-bhakti-vilasa, 1.73)

    Najwyższa Osoba Boga jest asamaurdhva; innymi słowy, nikt nie może być Mu równym czy Go przewyższać. Lecz pasandi nie wierzą w to. Wielbią wszelkiego rodzaju półbogów, sądząc, że jest to w porządku, jeśli przyjmą za Najwyższego Pana kogokolwiek, kto im się podoba. Pasandi byli przeciwni ruchowi Hare Krsna Pana Śri Caitanyi Mahaprabhu i teraz praktycznie widzimy, że również nie podobają im się nasze pokorne próby szerzenia świadomości Krsny na całym świecie. Wprost przeciwnie, pasandi ci twierdzą, że niszczymy religię hinduską, ponieważ ludzie na całym świecie przyjmują Pana Krsnę za Najwyższą Osobę Boga zgodnie z wersją Bhagavad-gity Takiej Jaką Jest. Pasandi potępiają ten ruch i czasami oskarżają Vaisnavów z obcych krajów, że nie są bona fide. Nawet tzw. Vaisnavowie czy zwolennicy kultu Vaisnava nie pochwalają tego, że robimy Vaisnavów w krajach zachodnich. Tacy pasandi istnieli nawet za czasów Pana Śri Caitanyi Mahaprabhu i istnieją nadal. Jednakże pomimo całej działalności tych pasandi, zwycięży przepowiednia Pana Caitanyi Mahaprabhu: prthivite ache yata nagaradi grama / sarvatra pracara haibe mora nama. "W każdej wiosce i mieście słychać będzie intonowanie Mego imienia." Nikt nie może przeszkodzić w szerzeniu ruchu świadomości Krsny, ponieważ ruch ten ma błogosławieństwo Najwyższej Osoby Boga, Pana Caitanyi Mahaprabhu.

Adi 17.204    "Przyszedłszy do mnie, Hindusi poskarżyli się: 'Nimai Pandita złamał religijne zasady hinduizmu. Wprowadził system sankirtanu, o którym nigdy nie słyszeliśmy z żadnego pisma.
Adi 17.205    "'Kiedy nie śpimy całą noc, aby spełniać rytuały religijne w celu wielbienia Mangalacandi i Visahari, to granie na instrumentach muzycznych, taniec i śpiewanie z pewnością są odpowiednimi zwyczajami.
Adi 17.206    "Poprzednio Nimai Pandita był dobrym chłopcem, lecz kiedy powrócił z Gayi, zachowuje się inaczej.
Adi 17.207    "'Teraz głośno śpiewa różnego rodzaju pieśni, klaszcząc, grając na bębnach i dzwoneczkach i czyniąc hałas, który nas ogłusza.
Adi 17.208    "'Nie wiemy, co takiego je, że szaleje, tańczy, śpiewa, czasami śmiejąc się, płacząc, upadając, skacząc i tarzając się po ziemi.
Adi 17.209    "'Zawsze spełniając zbiorowe intonowanie sprawił, że prawie wszyscy ludzie oszaleli. W ogóle nie możemy spać w nocy; nigdy nie daje nam zasnąć.
Adi 17.210    "'Porzucił Swe własne imię Nimai i przedstawia się jako Gaurahari. Zniszczył religijne zasady hinduizmu i wprowadził bezbożność niewierzących.
Adi 17.211    "'Teraz niższe klasy ciągle intonują maha-mantrę Hare Krsna. Z powodu tej grzesznej działalności całe miasto Navadvipa opustoszeje.
Adi 17.212    "'Według pisma świętego Hindusów imię Boga uważane jest za hymn o największej mocy. Jeśli każdy będzie słuchał intonowania tego imienia, hymn ten straci swą moc.

Adi 17.212  Znaczenie: Na liście obraz popełnianych w czasie intonowania świętego imienia Pana jest powiedziane, dharma-vrata-tyaga-hutadi-sarva-śubha-kriya-samyam api pramadah: uważanie intonowania świętego imienia Pana za równe spełnianiu jakiejś pomyślnej ceremonii religijnej jest obrazą. Zgodnie z materialistycznym punktem widzenia spełnianie ceremonii religijnej przywołuje pomyślną atmosferę dla materialnej korzyści całego świata. Dlatego materialiści tworzą religijne zasady, aby żyć wygodnie i bez zakłóceń w wykonywaniu swych czynności materialnych. Ponieważ nie wierzą w istnienie Boga, stwarzają ideę, że Bóg jest bezosobowy i aby mieć pewną koncepcję Boga, można wyobrazić sobie jakąkolwiek formę. W ten sposób oddają szacunek wielu formom półbogów jako różnym reprezentacjom czy manifestacjom Pana. Nazywani są oni bahv-iśvara-vadi, czyli zwolennikami tysięcy bogów. Intonowanie imion półbogów uważają za pomyślną działalność. Wielcy tzw. svami napisali książki mówiące, że można intonować jakiekolwiek imię - Durga, Kali, Śiva, Krsna, Rama itd. - ponieważ każde imię jest dobre do wywołania pomyślnej atmosfery w społeczeństwie. Wskutek tego nazywani są pasandi, niewierzącymi czy pozbawionymi wiary demonami.

    Tacy pasandi nie znają prawdziwej wartości intonowania świętego imienia Pana Krsny. Niemądrze dumni ze swych materialnych narodzin w rodzinach bramińskich i z wynikającej z tego wyższej pozycji w porządku społecznym, uważają pozostałe klasy, mianowicie: ksatriyów, vaiśyów i śudrów - za klasy niższe. Według nich nikt poza braminem nie może intonować świętego imienia Krsny, gdyż jeśli będą intonować je inni, zmniejszy się jego moc. Nie są świadomi mocy imienia Pana Krsny. Brhan-naradiya Purana poleca

 

harer nama harer nama harer namaiva kevalam

kalau nasty eva nasty eva nasty eva gatir anyatha

 

"Dla duchowego postępu w tym wieku Kali, nie ma innej alternatywy, nie ma innej alternatywy, nie ma innej alternatywy poza intonowaniem świętego imienia, świętego imienia, świętego imienia Pana." Chociaż jest to stwierdzone w Śrimad-Bhagavatam (12.3.51), pasandi nie dają wiary temu, że moc świętego imienia Krsny jest tak wielka, iż jedynie dzięki intonowaniu go można osiągnąć wyzwolenie. Kirtanad eva krsnasya mukta-sangah param vrajet: każdy człowiek z jakiejkolwiek części świata, który praktykuje intonowanie świętego imienia Krsny, może osiągnąć wyzwolenie i po śmierci udać się do domu, z powrotem do Boga. Dranie pasandi myślą, że jeśli święte imię intonuje niebramin, wówczas zniszczona zostaje jego moc. Sądzą, że zamiast wyzwolić upadłe dusze, moc świętego imienia zostaje zredukowana. Wierząc w istnienie wielu bogów i uważając intonowanie świętego imienia Pana Krsny za nie lepsze od innych hymnów, pasandi ci nie wierzą w słowa śastr (harer nama harer nama harer namaiva kevalam). Lecz w Swej Śiksastace Śri Caitanya Mahaprabhu stwierdza, kirtaniyah sada harih: święte imię Pana należy intonować bezustannie, dwadzieścia cztery godziny na dobę. Jednakże pasandi są tak upadli i fałszywie dumni z narodzin w rodzinach bramińskich, iż sądzą, że zamiast wyzwolić wszystkie upadłe dusze, święte imię traci moc, kiedy bezustannie intonują je niższe klasy ludzi.

    W wersecie 211 istotne są słowa: nica bada bada, ponieważ każdy może przyłączyć się do ruchu sankirtanu, i jak mówi o tym Śrimad-Bhagavatam (2.4.18): kirata-hunandhra-pulinda-pulkaśa abhira-śumbha yavanah khasadayah. Jest to lista nazw candalów. Pasandi mówią, że kiedy pozwala się intonować ludziom z niższych klas, wówczas zwiększa się ich wpływ. Nie podoba im się idea, że inni również powinni rozwinąć duchowe cechy, ponieważ to umniejszyłoby ich fałszywą dumę z narodzin w rodzinach wzniosłej kasty bramińskiej, z monopolem na czynności duchowe. Lecz pomimo wszelkich protestów tzw. Hindusów i członków kasty bramińskiej, zgodnie z instrukcjami śastr i poleceniem Śri Caitanyi Mahaprabhu, propagujemy ruch świadomości Krsny na całym świecie. W ten sposób mamy pewność, że wyzwalamy wiele upadłych dusz, czyniąc z nich bona fide kandydatów do powrotu do domu, z powrotem do Boga.

Adi 17.213    "'Panie, jesteś władcą tego miasta. Wszyscy, tak Hindusi jak i muzułmanie, są pod twoją ochroną. Proszę więc, przywołaj Nimai Panditę i zmuś Go do opuszczenia miasta.'

Adi 17.213  Znaczenie: Słowo thakura ma dwa znaczenia. Jednym jest "Bóg" czy "pobożna osoba", a drugim jest "ksatriya". Tutaj pasandi bramini nazywają Kaziego thakurą, uważając go za władcę miasta. Istnieją różne imiona, których używa się zwracając się do członków różnych kast. Bramini tytułowani są maharaja, ksatriyowie - thakura, vaiśyowie jako śetha czy mahajana, a śudrowie - caudhuri. Etykiety tej nadal przestrzega się w północnych Indiach, gdzie ksatriyowie tytułowani są Thakura Sahab. Pasandi posunęli się do tego, że poprosili sędziego, czyli Kaziego, aby wydalił Śri Caitanyę Mahaprabhu z miasta za to, że wprowadził hari-nama-sankirtan. Na szczęście nasz ruch Hare Krsna zyskał wielką popularność na całym świecie, szczególnie w cywilizowanym świecie Europy i Ameryki. Na ogół nikt nie skarży się na nas, by usunięto nas z miasta. Chociaż taka próba została poczyniona w Melbourne, w Australii, nie powiodła się. Toteż teraz wprowadzamy ten ruch Hare Krsna w wielkich miastach świata takich jak: Nowy Jork, Londyn, Paryż, Tokyo, Sydney, Melbourne oraz Aukland, i dzięki łasce Pana Caitanyi Mahaprabhu wszystko przebiega pomyślnie. Ludzie z zadowoleniem przyjmują zasadę intonowania mantry Hare Krsna i rezultat jest jak najbardziej zadowalający.

Adi 17.214    "Po wysłuchaniu ich skarg, zwróciłem się do nich słodkimi słowami: 'Proszę powróćcie do domu. Oczywiście zabronię Nimai Pandicie kontynuowania Jego ruchu Hare Krsna.'
Adi 17.215    "Wiem, że Narayana jest Najwyższym Bogiem Hindusów i myślę, że Ty jesteś tym samym Narayanem. Czuję to w swym umyśle."
Adi 17.216    Po wysłuchaniu tej przyjemnej mowy Kaziego, Śri Caitanya Mahaprabhu dotknął go i uśmiechając się przemówił w ten sposób.
Adi 17.217    "Intonowanie świętego imienia Krsny twymi ustami dokonało cudu - unieważniło reakcje wszystkich twych grzechów. Osiągnąłeś teraz najwyższą czystość.

Adi 17.217  Znaczenie: Te słowa z samych ust Pana Caitanyi Mahaprabhu wyrażają - potwierdzając moc ruchu sankirtanu - w jaki sposób ludzie mogą zostać oczyszczeni po prostu intonując święte imię Krsny. Kazi był mahometańskim mlecchą, czyli mięsożercą, lecz ponieważ kilkakrotnie wypowiedział święte imię Pana Krsny, automatycznie unicestwione zostały reakcje jego grzesznego życia i został całkowicie uwolniony od wszelkiego materialnego zanieczyszczenia. Nie wiemy, dlaczego współcześni pasandi protestują, że poprzez szerzenie świadomości Krsny na całym świecie i przekonywanie wszystkich klas ludzi do najwyższego standardu vaisnavizmu, niszczymy religię hinduską. Lecz ci dranie tak gwałtownie się nam sprzeciwiają, że niektórzy z nich nie wpuszczają do świątyni Visnu europejskich i amerykańskich Vaisnavów. Myśląc, że religia ma służyć materialnej korzyści, ci tzw. Hindusi w rzeczywistości zdeprawowali się, wielbiąc liczne formy półbogów. W wersecie następnym Śri Caitanya Mahaprabhu potwierdza oczyszczenie Kaziego.

Adi 17.218    "Ponieważ intonowałeś trzy święte imiona Pana - Hari, Krsna i Narayana - niewątpliwie jesteś najbardziej szczęśliwy i pobożny.

Adi 17.218  Znaczenie: Tutaj Najwyższy Pan, Śri Caitanya Mahaprabhu potwierdza, że każdy, kto intonuje święte imiona Hari, Krsny i Narayana bez popełniania obraz, z pewnością jest niezwykle szczęśliwy, bez względu na to, czy jest z Indii czy nie, czy jest Hindusem czy nie-Hindusem, natychmiast wznosi się do poziomu osoby najbardziej pobożnej. Dlatego nie dbamy o zdanie pasandi, którzy protestują przeciwko temu, że nasz ruch przemienia członków innych miast czy krajów w Vaisnavów. Musimy podążać śladami Pana Caitanyi Mahaprabhu, spokojnie wypełniając naszą misję, czy - jeśli to konieczne - kopiąc w głowy takich protestujących.

Adi 17.219    Kiedy Kazi usłyszał to, łzy popłynęły mu z oczu. Dotknął lotosowych stóp Pana i słodko przemówił do Niego w ten sposób.
Adi 17.220    "Jedynie dzięki Twemu miłosierdziu opuściły mnie złe intencje. Obdarz mnie łaską, tak by moje oddanie zawsze było skupione na Tobie."
Adi 17.221    Pan powiedział: "Pragnę prosić cię o jedną przysługę. Musisz przyrzec Mi, że ten ruch sankirtanu nie będzie powstrzymywany przynajmniej w okręgu Nadii."
Adi 17.222    Kazi powiedział: "Wszystkim potomkom, którzy narodzą się w przyszłości w mej dynastii, daję tę przestrogę: nikt nie powinien powstrzymywać ruchu sankirtanu."

Adi 17.222  Znaczenie: W rezultacie tego poważnego nakazu Kaziego, nawet obecnie potomkowie rodziny Kaziego w żadnych okolicznościach nie sprzeciwiają się ruchowi sankirtanu. Nawet podczas wielkiego buntu hindu-muzułmańskiego w sąsiednich miejscach, potomkowie Kaziego uczciwie dotrzymali przyrzeczenia danego przez ich przodka.

Adi 17.223    Słysząc to, Pan powstał intonując "Hari! Hari!". Idąc za Jego przykładem, również powstali wszyscy pozostali Vaisnavowie intonując wibracje świętego imienia.
Adi 17.224    Śri Caitanya Mahaprabhu poszedł ponownie spełniać kirtan i Kazi udał się razem z Nim, mając umysł przepełniony radością.
Adi 17.225    Pan poprosił Kaziego, aby powrócił do domu. Wtedy syn matki Śaci udał się do Swego domu, bezustannie tańcząc.
Adi 17.226    Tak wygląda wydarzenie dotyczące Kaziego, kiedy to Pan obdarzył go łaską. Każdy, kto o nim słucha, również zostaje uwolniony od wszelkich obraz.
Adi 17.227    Pewnego dnia dwaj bracia Pan Nityananda Prabhu i Śri Caitanya Mahaprabhu tańczyli w świętym domu Śrivasa Thakury.
Adi 17.228    W tym czasie wydarzyło się nieszczęście - zmarł syn Śrivasa Thakury. Jednakże Śrivasa Thakura w ogóle nie był zasmucony.
Adi 17.229    Śri Caitanya Mahaprabhu sprawił, że zmarły syn wypowiedział się na temat wiedzy, a następnie dwaj bracia osobiście zostali synami Śrivasa Thakury.

Adi 17.229  Znaczenie: Śrila Bhaktivinoda Thakura w ten sposób opisuje to wydarzenie w swej Amrta-pravaha-bhasyi. Pewnej nocy, kiedy Śri Caitanya Mahaprabhu tańczył ze Swymi bhaktami w domu Śrivasa Thakury, zmarł jeden z jego synów, który cierpiał na pewną chorobę. Jednakże Śrivasa Thakura był tak cierpliwy, że nie pozwolił nikomu wyrazić smutku płaczem, gdyż nie chciał zakłócić kirtanu odbywającego się w jego domu. W ten sposób kirtan trwał bez żadnego odgłosu rozpaczy. Lecz po zakończeniu kirtanu Caitanya Mahaprabhu, który domyślił się, co zaszło, oznajmił: "W tym domu musiało wydarzyć się jakieś nieszczęście." Kiedy poinformowano. Go o śmierci syna Śrivasa Thakury, wyraził Swój żal, mówiąc: "Dlaczego nie powiadomiono Mnie o tym wcześniej?" Udał się do miejsca, gdzie leżał martwy syn i zapytał go: "Mój drogi chłopcze, dlaczego opuściłeś dom Śrivasa Thakury?" Zmarły syn odpowiedział: "Mieszkałem w tym domu tak długo, jak było mi to przeznaczone. Teraz, kiedy czas się wypełnił, udaję się gdzie indziej, zgodnie z Twym poleceniem. Jestem Twym wiecznym sługą, zależną żywą istotą. Muszę działać zgodnie z Twym pragnieniem. Nie mogę uczynić niczego niezależnie od Twego pragnienia. Nie mam takiej mocy." Słuchając tych słów zmarłego syna, wszyscy członkowie rodziny Śrivasa Thakury otrzymali transcendentalną wiedzę. Tak więc nie było powodu do rozpaczy. Ta transcendentalna wiedza opisana jest w Bhagavad-gicie (2.13). Tatha dehantara-praptir dhiras tatra na muhyati: gdy ktoś umiera, przyjmuje inne ciało; dlatego osoby rozsądne nie rozpaczają. Po rozmowie pomiędzy zmarłym chłopcem a Śri Caitanyą Mahaprabhu, dokonano ceremonii pogrzebowych i Pan Caitanya zapewnił Śrivasa Thakurę: "Straciłeś jednego syna, lecz Nityananda Prabhu i Ja jesteśmy twymi wiecznymi synami. Nigdy nie będziemy w stanie porzucić twego towarzystwa." Jest to przykład transcendentalnego związku z Krsną. Mamy wieczne transcendentalne związki z Krsną jako Jego słudzy, przyjaciele, ojcowie, synowie czy ukochane. Kiedy te same związki w sposób wypaczony zostają odbite w tym materialnym świecie, wówczas mamy związki z innymi jako synowie, ojcowie, przyjaciele, kochankowie, panowie i słudzy, lecz wszystkie te związki skończą się w określonym czasie. Gdy jednakże odnowimy nasz związek z Krsną, dzięki łasce Śri Caitanyi Mahaprabhu, wówczas ten wieczny związek nigdy nie zostanie przerwany, by wzbudzić naszą rozpacz.

Adi 17.230    Wówczas Pan łaskawie obdarzył błogosławieństwem wszystkich Swoich bhaktów. Pozostałości Swego pożywienia oddał Narayani, okazując jej szczególny szacunek.

Adi 17.230  Znaczenie: Narayani była siostrzenicą Śrivasa Thakury, a później została matką Śrila Vrndavana dasa Thakury. W związku z tym sahajiya przytaczają złośliwą historię, że po spożyciu pozostałości pokarmu Pana Caitanyi, Narayani zaszła w ciążę i urodziła Vrndavana dasa Thakurę. Dranie sahajiya mogą produkować takie fałszywe stwierdzenia, lecz nie należy im wierzyć, jako że kieruje nimi wrogość w stosunku do Vaisnavów.

Adi 17.231    Był pewien krawiec, który żywił się mięsem, lecz szył ubrania dla Śrivasa Thakury. Będąc łaskawym dla niego, Pan ukazał mu Swą własną formę.
Adi 17.232    Mówiąc: "Widziałem! Widziałem!" i tańcząc w ekstatycznej miłości niczym szaleniec, został on pierwszej klasy Vaisnavą.

Adi 17.232  Znaczenie: W pobliżu domu Śrivasa Thakury mieszkał krawiec muzułmanin, który zwykł szyć ubrania dla rodziny Śrivasa. Pewnego dnia był bardzo zadowolony z tańca Śri Caitanyi Mahaprabhu i w istocie był Nim oczarowany. Rozumiejąc jego nastawienie, Pan ukazał mu Swą oryginalną formę Krsny. Wówczas krawiec zaczął tańczyć, mówiąc: "Widziałem! Widziałem?" Pogrążył się w ekstatycznej miłości i zaczął tańczyć z Panem Caitanyą. W ten sposób stał się jednym z najprzedniejszych Vaisnava wyznawców Śri Caitanyi Mahaprabhu.

Adi 17.233    W ekstazie Pan poprosił Śrivasa Thakurę, aby podał Mu Jego flet, lecz Śrivasa Thakura odpowiedział: "Twój flet został skradziony przez gopi."
Adi 17.234    Słysząc tę odpowiedź, Pan powiedział w ekstazie: "Mów dalej! Mów dalej!" Toteż Śrivasa opisał transcendentalny nastrój rozrywek Śri Vrndavany.
Adi 17.235    Na początku Śrivasa Thakura opisał transcendentalną słodycz rozrywek Vrndavany. Słysząc to, Pan czuł wielką i rosnącą radość w Swym sercu.
Adi 17.236    Następnie Pan raz po raz prosił go: "Mów dalej! Nie przerywaj!" Toteż Śrivasa raz po raz opisywał rozrywki Vrndavany, żywo je rozwijając.
Adi 17.237    Śrivasa Thakura obszernie wyjaśnił, jak wibracje fletu Krsny przyciągnęły gopi do lasu Vrndavany i jak spacerowali razem po lesie.
Adi 17.238    Śrivasa Pandita opowiedział wszystkie rozrywki, które odbyły się podczas sześciu różnych pór roku. Opisał picie miodu, święcenie tańca rasa, pływanie w Yamunie i inne tego typu wydarzenia.
Adi 17.239    Kiedy słuchając z wielką przyjemnością Pan powiedział: "Mów dalej! Mów dalej!", Śrivasa Thakura opisał rasa-lila, słodki transcendentalny taniec.
Adi 17.240    Gdy tak Śrivasa Thakura mówił na prośbę Pana, nadszedł ranek, i Pan objął Śrivasa Thakurę i zadowolił go.
Adi 17.241    Następnie wystawiono rozrywki Krsny w domu Advaity Acaryi. Pan osobiście grał rolę Rukmini, głównej królowej Krsny.
Adi 17.242    Pan czasami grał rolę Durgi, czasami Laksmi [bogini szczęścia] czy też głównej mocy, Yogamayi. Siedząc na łóżku, obdarzył wszystkich obecnych bhaktów miłością do Boga.
Adi 17.243    Pewnego dnia, gdy Śri Caitanya Mahaprabhu zakończył Swój taniec, przyszła tam pewna kobieta, żona bramina, i pochwyciła Jego lotosowe stopy.
Adi 17.244    Kiedy raz po raz brała kurz z Jego lotosowych stóp, Pan stał się nadzwyczaj nieszczęśliwy.

Adi 17.244  Znaczenie: Chwytanie za lotosowe stopy wielkiej osobistości jest z pewnością bardzo dobre dla osoby, która bierze z nich pył, lecz ten przykład ukazujący nieszczęście Śri Caitanyi Mahaprabhu wskazuje na to, że Vaisnava nie powinien pozwalać, by ktokolwiek brał kurz z jego stóp. Kto bierze kurz z lotosowych stóp wielkich osobistości, przekazuje tej wielkiej osobistości swe grzeszne czyny. Więc jeśli ktoś nie jest bardzo mocny, musi cierpieć za grzeszne czyny osoby, która wzięła kurz z jego stóp. Dlatego zwykle nie powinno się na to pozwalać. Czasami na wielkich spotkaniach ludzie przychodzą do nas, aby odnieść korzyść poprzez dotknięcie naszych stóp. Tak dalece, jak to tylko możliwe, nie powinno się pozwalać dotykać swych stóp żadnemu przybyszowi z zewnątrz, który może zechcieć wziąć z nich pył. Śri Caitanya Mahaprabhu osobiście dał nam tego przykład, jak wyjaśnia to następny werset.

Adi 17.245    Natychmiast pobiegł do Gangesu i wskoczył w jej wody, aby przeciwdziałać grzesznym czynom tej kobiety. Pan Nityananda i Haridasa Thakura pochwycili Go i wynieśli z rzeki.

Adi 17.245  Znaczenie: Śri Caitanya Mahaprabhu jest Samym Bogiem, lecz grał rolę nauczającego. Każdy nauczający powinien wiedzieć, że pozwolenie na dotknięcie stóp Vaisnavy i przyjęcie z nich pyłu może być dobre dla osób, które to robią, lecz nie jest to dobre dla tego, który na to zezwala. Tak dalece, jak to tylko możliwe, należy unikać takiej praktyki. Ze sposobności takiej mogą korzystać jedynie inicjowani uczniowie, lecz nie inni. Na ogól należy unikać tych, którzy są pełni grzechu.

Adi 17.246    Tej nocy Pan zatrzymał się w domu Vijaya Acaryi. Rano zabrał wszystkich Swych bhaktów i powrócił do domu.
Adi 17.247    Pewnego dnia Pan siedział w Swym domu pogrążony w ekstazie gopi. Posmutniały z powodu rozłąki, nawoływał: "Gopi! Gopi!"
Adi 17.248    Student, który przyszedł odwiedzić Pana, był zdumiony, że Pan intonował "Gopi! Gopi". Toteż przemówił do Niego.
Adi 17.249    "Dlaczego intonujesz imiona 'Gopi, Gopi' zamiast świętego imienia Pana Krsny, które jest tak chwalebne? Jaki pobożny rezultat osiągniesz dzięki takiemu intonowaniu?

Adi 17.249  Znaczenie: Powiedziane jest, vaisnavera kriya mudra vijne na bujhaya: nikt nie może zrozumieć czynności czystego bhakty. Student, czyli bhakta neofita, nie mógł zrozumieć, dlaczego Śri Caitanya Mahaprabhu intonował imię gopi, ani też student nie powinien pytać Pana o moc intonowania "gopi, gopi". Student neofita był z pewnością przekonany, że intonowanie świętego imienia Krsny jest rzeczą pobożną, lecz ten rodzaj postawy jest również obrazą. Dharma-vrata-tyaga-hutadi-sarva-śubha-kriya-samyam api pramadah: intonowanie świętego imienia Krsny po to, by w zamian osiągnąć pobożność, jest obrazą. Oczywiście student o tym nie wiedział. Toteż niewinnie zapytał: "Jaka jest nabożność w intonowaniu imienia gopi?" Nie wiedział, że nie było tam kwestii nabożności czy bezbożności. Intonowanie świętego imienia Krsny czy świętego imienia gopi jest na transcendentalnej platformie spraw miłosnych. Ponieważ nie był doświadczony w rozumieniu takich transcendentalnych czynów, jego pytanie było co najmniej zuchwałe. Toteż Śri Caitanya Mahaprabhu, pozornie bardzo na niego rozgniewany, zareagował w ten sposób.

Adi 17.250    Słysząc niemądrego studenta, bardzo rozgniewany Pan na wiele sposobów zganił Pana Krsnę. Podnosząc kij, powstał, aby uderzyć studenta.

Adi 17.250  Znaczenie: Śrimad-Bhagavatam wspomina, że kiedy Uddhava przybył do gopi z wieścią od Pana Krsny, wszystkie gopi, szczególnie Śrimati Radharani, rozmaicie krytykowały Krsnę. Takie krytyki jednakże odzwierciedlają kolejną postawę miłosną, której zwykły człowiek nie jest w stanie zrozumieć. Kiedy niemądry student pytał Pana Śri Caitanyę Mahaprabhu, Pan Caitanya podobnie zganił Pana Krsnę w miłosnej wylewności. Kiedy Śri Caitanya Mahaprabhu był w nastroju gopi, a student przemawiał za sprawą Śri Krsny, Pan Caitanya był wielce rozgniewany. Widząc Jego gniew, niemądry student, który był zwykłym ateistycznym smarta braminem, niemądrze i źle Go osądził. Toteż razem z grupą studentów był gotów wziąć odwet i uderzyć Pana. Po tym wydarzeniu Śri Caitanya Mahaprabhu postanowił przyjąć sannyasę, tak by ludzie nie popełniali wobec Niego obraz, uważając Go za zwykłego grhasthę, gdyż w Indii nawet dzisiaj sannyasini w naturalny sposób otrzymują szacunek.

Adi 17.251    Student uciekał ze strachu, a Pan biegł za nim. Lecz w jakiś sposób bhaktom udało się powstrzymać Pana.
Adi 17.252    Bhaktowie uspokoili Pana i przyprowadzili Go do domu, a student uciekł do zgromadzenia innych studentów.
Adi 17.253    Student bramin pobiegł do miejsca, gdzie studiowało razem tysiąc studentów. Tam opisał im to wydarzenie.

Adi 17.253  Znaczenie: W wersecie tym widzimy słowo dvija oznaczające, że student był braminem. W rzeczywistości w tamtych dniach studentami literatury wedyjskiej stawali się jedynie członkowie klasy bramińskiej. Szkolenie przeznaczone jest szczególnie dla braminów; poprzednio nie było kwestii szkolenia ksatriyów, vaiśyów czy śudrów. Ksatriyowie zwykli uczyć się techniki walki, vaiśyowie uczyli się od swych ojców czy innych ludzi interesu jak robić interesy; przeznaczeniem ich nie było studiowanie Ved. Obecnie jednakże każdy chodzi do szkoły i każdy otrzymuje ten sam typ wykształcenia, chociaż nikt nie wie, jaki będzie tego rezultat. Rezultat jednakże jest najbardziej niezadowalający, jak widzieliśmy to szczególnie w krajach zachodnich. Stany Zjednoczone posiadają ogromne instytucje szkoleniowe, gdzie każdy może otrzymać wykształcenie, lecz rezultat jest taki, że większość studentów staje się hipisami.

    Wyższe wykształcenie nie jest przeznaczone dla każdego. Na zdobycie wyższego wykształcenia powinno się pozwalać jedynie wybranym jednostkom wyszkolonym w kulturze bramińskiej. Instytucje szkoleniowe nie powinny mieć na celu nauczania technologii, gdyż technolog nie może być właściwie nazwany wykształconym. Technolog jest śudrą; jedynie osoba studiująca Vedy może właściwie zostać nazwana człowiekiem uczonym (panditą). Obowiązkiem bramina jest zostanie uczonym w literaturze wedyjskiej i nauczanie wiedzy wedyjskiej innych braminów. W naszym ruchu świadomości Krsny po prostu nauczamy naszych studentów, jak zostać kwalifikowanymi braminami i Vaisnavami. W naszej szkole w Dallas studenci uczą się angielskiego i sanskrytu i dzięki znajomości tych dwóch języków studiują wszystkie nasze książki, takie jak Śrimad-Bhagavatam, Bhagavad-gita i Nektar Oddania. Kształcenie każdego studenta na technologa jest błędem. Musi być grupa studentów, którzy zostaną braminami. Bez braminów studiujących literaturę wedyjską, społeczeństwo ludzkie będzie całkowicie chaotyczne.

Adi 17.254    Usłyszawszy o tym wydarzeniu, wszyscy studenci, wielce rozgniewani, razem zaczęli krytykować Pana.
Adi 17.255    Wysunęli oskarżenie: "Nimai Pandita Sam zepsuł cały kraj. Chce bić kastowego bramina. Nie obawia się religijnych zasad.

Adi 17.255  Znaczenie: Kastowi bramini byli bardzo dumni również i w tamtych dniach. Nie byli gotowi przyjąć nagany nawet od nauczyciela czy mistrza duchowego.

Adi 17.256    "Jeśli ponownie dopuści się takiego okrutnego czynu, bez wątpienia powinniśmy wziąć odwet i uderzyć Go. Kimże jest ten ważniak, aby kontrolować nas w ten sposób?"
Adi 17.257    Kiedy wszyscy studenci podjęli takie postanowienie, krytykując Śri Caitanyę Mahaprabhu, ich inteligencja została zniszczona. Więc chociaż byli uczonymi, z powodu tej obrazy nie zamanifestowała się w nich istota wiedzy.

Adi 17.257  Znaczenie: Bhagavad-gita mówi, mayayapahrta-jnana asuram bhavam aśritah: kiedy ktoś staje się wrogiem Najwyższej Osoby Boga, przyjmując postawę ateistyczną (asuram bhavam ), to nawet jeśli jest uczonym, nie manifestuje się w nim istota wiedzy; innymi słowy, istota jego wiedzy zostaje skradziona przez złudną energię Pana. W związku z tym Śri Bhaktisiddhanta Sarasvati Thakura cytuje mantrę ze Śvetaśvatara Upanisadu:

 

yasya deve para bhaktir    yatha deve tatha gurau

tasyaite kathita hy arthah    prakaśante mahatmanah

 

Znaczenie tego wersetu jest takie, że jeśli ktoś posiada niezachwiane oddanie dla Najwyższej Osoby Boga, Visnu, i jest podobnie oddany mistrzowi duchowemu, bez ukrytych pobudek, wówczas staje się mistrzem wszelkiej wiedzy. W sercu takiego bhakty manifestuje się prawdziwa istota wiedzy wedyjskiej. Tą istotą nie jest nic innego, jak tylko podporządkowanie się Najwyższej Osobie Boga (vedaiś ca sarvair aham eva vedyah). Istota wiedzy wedyjskiej manifestuje się jedynie temu, kto w pełni podporządkowuje się mistrzowi duchowemu i Najwyższemu Panu. Nie zostaje ona wyjawiona nikomu innemu. Tę samą zasadę podkreśla Śri Prahlada Maharaja w Śrimad-Bhagavatam (7.5.24):

 

iti pumsarpita visnau    bhaktiś cen nava-laksana

kriyate bhagavaty addha    tan manye 'dhitam uttamam

 

"Osoba, która bezpośrednio stosuje tych dziewięć zasad [słuchanie, intonowanie, pamiętanie itd.] w służbie dla Pana, powinna być uważana za wielce uczoną, która doskonale przyswoiła sobie literaturę wedyjską, gdyż celem studiowania literatury wedyjskiej jest zrozumienie supremacji Pana Śri Krsny." W swym komentarzu Śridhara Svami podkreśla, że najpierw należy podporządkować się mistrzowi duchowemu; wówczas rozwinie się proces służby oddania. Nie jest faktem, że bhaktą może zostać jedynie ten, kto skrupulatnie dąży do kariery akademickiej. Jeśli ktoś posiada pełną wiarę w mistrza duchowego i Najwyższą Osobę Boga, to rozwija się w życiu duchowym i rozwija prawdziwą wiedzę o Vedach nawet nie posiadając kariery akademickiej. Potwierdza to przykład Maharajy Khatvangi. Należy uważać, że ten, kto się podporządkowuje, wspaniale przyswoił sobie istotę Ved. Kto przyjmuje ten wedyjski proces podporządkowania, uczy się służby oddania i z pewnością odnosi sukces. Jednakże ten, kto jest bardzo dumny, nie jest w stanie podporządkować się ani mistrzowi duchowemu, ani Najwyższej Osobie Boga. Wskutek tego nie może zrozumieć istoty żadnej literatury wedyjskiej. Śrimad-Bhagavatam oznajmia:

 

śabda-brahmani nisnato    na nisnayat pare yadi

śramas tasya śrama-phalo    hy adhenum iva raksatah

 

"Jeśli ktoś jest wykształcony w literaturze wedyjskiej, lecz nie jest bhaktą Pana Visnu, jego praca jest bezużyteczną harówką, co podobne jest trzymaniu krowy, która nie daje mleka." (Bhag. 11.11.18)

    Kto nie praktykuje procesu podporządkowania, lecz jest jedynie zainteresowany karierą akademicką, nie może uczynić żadnego postępu. Jego zyskiem jest jedynie jego praca na marne. Jeśli ktoś jest ekspertem w studiowaniu Ved, lecz nie podporządkowuje się mistrzowi duchowemu czy Visnu, cała jego kultywacja wiedzy jest jedynie stratą czasu i bezużyteczną harówką.

Adi 17.258    Lecz dumni studenci nie stali się ulegli. Wprost przeciwnie, wszędzie opowiadali o tym wydarzeniu. Krytykowali Pana, naśmiewając się z Niego.
Adi 17.259    Będąc wszechwiedzącym, Pan Śri Caitanya Mahaprabhu zrozumiał degradację tych studentów. Toteż siedząc w domu rozmyślał, jak ich wybawić.
Adi 17.260    Pan myślał: "Wszyscy tzw. profesorowie i naukowcy oraz ich studenci na ogół przestrzegaj regulujących zasad religii, czynności karmicznych i wyrzeczeń, lecz jednocześnie są bluźniercami i draniami.

Adi 17.260  Znaczenie: Oto opis materialistów, którzy nie posiadają wiedzy o służbie oddania. Mogą być bardzo religijni i mogą pracować systematycznie czy spełniać wyrzeczenia i pokuty, lecz jeśli znieważają Najwyższą Osobę Boga, są jedynie łotrami i niczym więcej. Potwierdza to Hari-bhakti-sudhodaya (3.11):

 

bhagavad-bhakti-hinasya    jatih śastram japas tapah

apranasyaiva dehasya    mandanam loka-ranjanam

 

Bez wiedzy o służbie oddania dla Pana, wielki nacjonalizm, praca karmiczna, polityczna czy społeczna, nauka oraz filozofia są wszystkie jedynie niczym kosztowne szaty dekorujące martwe ciało. Jedyną obrazą osób stosujących się do tych zasad jest to, że nie są bhaktami. Zawsze są bluźniercami w stosunku do Najwyższej Osoby Boga i Jego bhaktów.

Adi 17.261    "Jeśli Ja nie nakłonię ich do przyjęcia służby oddania, to żaden z nich - z powodu swego bluźnierstwa - nie będzie w stanie jej przyjąć.
Adi 17.262    "Przyszedłem, by wyzwolić wszystkie upadłe dusze, lecz teraz zdarzyło się coś wprost przeciwnego. Jak można wyzwolić tych drani? W jaki sposób mogą odnieść korzyść?
Adi 17.263    "Jeśli ci dranie będą ofiarowywali Mi pokłony, unicestwione zostaną reakcje ich grzechu. I wówczas, jeśli nakłonię ich do tego, podejmą służbę oddania.
Adi 17.264    "Muszę bezwzględnie wyzwolić wszystkie te upadłe dusze, które znieważają Mnie i nie ofiarowują Mi pokłonów.
Adi 17.265    "Powinienem przyjąć porządek sannyasy, gdyż wówczas ludzie będą ofiarowywali Mi pokłony, uważając Mnie za członka wyrzeczonego porządku życia.

Adi 17.265  Znaczenie: Spośród członków porządków społecznych instytucji varnaśrama (brahmana, ksatriya, vaiśya i śudra), za najprzedniejszego uważany jest bramin, gdyż jest on nauczycielem i mistrzem duchowym wszystkich pozostałych varn. Podobnie, pomiędzy porządkami duchowymi (brahmacarya, grhastha, vanaprastha i sannyasa) najwznioślejszy jest porządek sannyasy. Zatem sannyasin jest mistrzem duchowym wszystkich varn, i aśramów i bramin również powinien ofiarowywać pokłony sannyasinowi. Na nieszczęście jednakże kastowi bramini nie ofiarowują pokłonów sannyasinom Vaisnava. Są tak dumni, że nie ofiarowują nawet pokłonów sannyasinom z Indii, nie mówiąc już o sannyasinach z Europy czy Ameryki. Jednakże Śri Caitanya Mahaprabhu oczekiwał, że nawet bramini kastowi będą ofiarowywali pełne szacunku pokłony sannyasinowi, gdyż pięćset lat temu zwyczajem społecznym było natychmiastowe ofiarowywanie pokłonów każdemu sannyasinowi, znanemu czy nieznanemu.

    Sannyasini ruchu świadomości Krsny są bona fide. Wszyscy studenci ruchu świadomości Krsny poddani zostali właściwemu procesowi inicjacji. Jak nakazuje Hari-bhakti-vilasa Sanatany Gosvamiego, tatha diksa-vidhanena dvijatvam jayate nrnam: dzięki właściwemu procesowi inicjacji każdy człowiek może zostać braminem. Tak więc na początku studenci naszego ruchu świadomości Krsny zgadzają się mieszkać z bhaktami, i stopniowo - porzuciwszy cztery zakazane czynności: niedozwolony seks, hazard, jedzenie mięsa i intoksykację - czynią postęp w czynnościach życia duchowego. Kiedy ktoś regularnie przestrzega tych zasad, otrzymuje pierwszą inicjację (hari-nama) i regularnie intonuje szesnaście rund dziennie. Następnie, po upływie sześciu miesięcy czy roku, inicjowany jest po raz drugi - z właściwą ofiarą i rytuałami - i otrzymuje świętą nić. Po pewnym czasie, kiedy czyni dalszy postęp i pragnie porzucić ten materialny świat, przyznawany jest mu porządek sannyasy. Wówczas otrzymuje tytuł svami czy gosvami, które oznaczają "pan zmysłów". Na nieszczęście zdeprawowani tzw. bramini Indii ani nie ofiarowują im szacunku, ani nie uważają ich za bona fide sannyasinów. Śri Caitanya Mahaprabhu oczekiwał, że tzw. bramini będą ofiarowywali szacunek takim sannyasinom Vaisnava. Niemniej jednak nie ma znaczenia czy ofiarowują oni szacunek czy też przyjmują tych sannyasinów za bona fide, gdyż śastry opisują charakter takich nieposłusznych tzw. braminów. Nakaz śastr oznajmia:

 

devata-pratimam drstva    yatim caiva tridandinam

namaskaram na kuryad yah    prayaścittiyate narah

 

"Kto nie ofiarowuje szacunku Najwyższej Osobie Boga, Jego Bóstwu w świątyni czy sannyasinowi tridandi, musi poddać się prayaścitta [pokucie]." Jeśli ktoś nie ofiarowuje pokłonów takiemu sannyasinowi, przepisanym prayaścitta jest całodniowy post.

Adi 17.266    "Ofiarowywanie pokłonów wyzwoli ich od wszystkich reakcji za ich obrazy. Wówczas, dzięki Mojej łasce, w ich czystych sercach rozbudzi się służba oddania [bhakti].

Adi 17.266  Znaczenie: Zgodnie z zaleceniami Ved sannyasę można przyznać jedynie braminowi. Śankara-sampradaya (ekadanda-sannyasa-sampradaya) przyznaje porządek sannyasy jedynie braminom kastowym, czyli braminom od urodzenia, lecz w systemie Vaisnava braminem może zostać uczyniona - zgodnie ze wskazówką Hari-bhakti-vilasa (tatha diksa-vidhanena dvijatvam jayate nrnam) - nawet osoba nie narodzona w rodzinie bramińskiej. Dzięki właściwemu procesowi inicjacji jakakolwiek osoba z jakiejkolwiek części świata może zostać uczyniona braminem, a kiedy zachowuje się jak bramin, przestrzegając zasady abstynencji od intoksykacji, niedozwolonego seksu, jedzenia mięsa i hazardu, może jej zostać przyznana sannyasa. Wszyscy sannyasini w ruchu świadomości Krsny, którzy nauczają na całym świecie, są prawdziwymi braminami sannyasinami. Zatem tzw. bramini kastowi nie powinni mieć nic przeciwko ofiarowywaniu im pełnych szacunku pokłonów. Ofiarowując takie pokłony, jak polecił to Śri Caitanya Mahaprabhu, zmniejszą liczbę swych obraz i automatycznie uświadomią sobie swą naturalną pozycję służby oddania. Jak zostało powiedziane, nitya-siddha krsna-prema sadhya kabhu naya: krsna-prema może zostać rozbudzona w oczyszczonym sercu. Im więcej wyrazów szacunku ofiarowujemy sannyasinom, szczególnie sannyasinom Vaisnava, tym bardziej zmniejszamy nasze obrazy i oczyszczamy swe serca. Krsna-prema może zostać rozbudzona jedynie w oczyszczonym sercu. Taki jest proces kultu Śri Caitanyi Mahaprabhu, ruchu świadomości Krsny.

Adi 17.267    "Dzięki temu procesowi mogą zostać wyzwoleni wszyscy niewierni dranie tego świata. Nie ma innej alternatywy. Na tym polega istota tego rozumowania."
Adi 17.268    Doszedłszy do tego stanowczego wniosku, Pan w dalszym ciągu pozostawał w domu. W międzyczasie do miasta Nadia przybył Keśava Bharati.
Adi 17.269    Pan złożył mu pełne szacunku pokłony i zaprosił go do Swego domu. Po obfitym nakarmieniu go, przedstawił mu Swą prośbę.

Adi 17.269  Znaczenie: Zgodnie z systemem społeczeństwa wedyjskiego kiedy do wioski czy miasta przybywa jakiś nieznany sannyasin, ktoś musi go zaprosić do swego domu na prasada. Sannyasini na ogół spożywają prasada w domu bramina, ponieważ bramin wielbi śila Pana Narayana, czyli śalagrama-śila, więc w jego domu znajduje się prasada, które może przyjąć sannyasin. Keśava Bharati przyjął zaproszenie Śri Caitanyi Mahaprabhu. W ten sposób Pan miał sposobność wyjaśnienia swego pragnienia przyjęcia od niego sannyasy.

Adi 17.270    "Panie, jesteś bezpośrednio Narayanem. Więc proszę, budź dla Mnie łaskawy. Wyzwól Mnie z tej materialnej niewoli."
Adi 17.271    Keśava Bharati odpowiedział Panu: "Jesteś Najwyższą Osobą Boga, Duszą Najwyższą. Muszę uczynić to, do czego mnie nakłaniasz. Nie jestem niezależny od Ciebie."
Adi 17.272    Powiedziawszy to, Keśava Bharati, mistrz duchowy, powrócił do swej wioski Katwy. Pan Caitanya Mahaprabhu udał się tam i przyjął wyrzeczony porządek życia [sannyasę].

Adi 17.272  Znaczenie: Pod koniec dwudziestego czwartego roku życia, pod koniec drugiego tygodnia przybywającego księżyca, Śri Caitanya Mahaprabhu opuścił Navadvipę i przekroczył rzekę Ganges w miejscu znanym jako Nidayara-ghata. Następnie dotarł do Kantaka-nagara, czyli Katoyi (Katwy), gdzie przyjął ekadanda-sannyasę zgodnie z systemem Śankary. Ponieważ Keśava Bharati należał do sekty Śankaritów, nie mógł przyznać porządku Vaisnava sannyasy, którego członkowie noszą tridandę.

    Candraśekhara Acarya pomagał w procedurze ceremonialnej związanej z przyjęciem przez Pana sannyasy. Z polecenia Śri Caitanyi Mahaprabhu, przez cały dzień robiono kirtan, a pod koniec dnia Pan ogolił włosy. Następnego dnia został przepisowym sannyasinem noszącym jedną laskę (ekadandę). Od tego dnia Jego imię brzmiało Śri Krsna Caitanya. Przedtem był znany jako Nimai Pandita. Po przyjęciu porządku sannyasy Śri Caitanya Mahaprabhu podróżował po całej Radhadeśy, terenie, gdzie niewidoczny jest Ganges. Przez pewien czas towarzyszył Mu Keśava Bharati.

Adi 17.273    Gdy Śri Caitanya Mahaprabhu przyjmował sannyasę, towarzyszyły Mu trzy osoby, by spełnić wszystkie konieczne czynności. Byli to: Nityananda Prabhu, Candraśekhara Acarya i Mukunda Datta.
Adi 17.274    W ten sposób streściłem wydarzenia Adi-lili. Śrila Vrndavana dasa Thakura opisał je szczegółowo [w swej Caitanya-bhagavata].
Adi 17.275    Ta Sama Najwyższa Osoba Boga, który pojawił się jako syn matki Yaśody, teraz pojawił się jako syn matki Śaci, rozkoszując się czterema rodzajami czynności oddania.

Adi 17.275  Znaczenie: Służenie, przyjaźń, uczucie rodzicielskie i miłość małżeńska do Najwyższej Osoby Boga są podstawą czterech rodzajów czynności oddania. W śanta, na marginesowym etapie służby oddania, nie ma działalności. Lecz ponad nastrojem śanta jest służenie, przyjaźń, uczucie rodzicielskie i miłość małżeńska, które reprezentują stopniowy wzrost służby oddania na coraz wyższe platformy.

Adi 17.276    Aby skosztować słodyczy miłosnych spraw Śrimati Radharani w Jej związku z Krsną i aby zrozumieć rezerwuar przyjemności w Krsnie, Krsna osobiście, jako Śri Caitanya Mahaprabhu, przyjął nastrój Radharani.

Adi 17.276  Znaczenie: W związku z tym Śrila Bhaktisiddhanta Sarasvati Thakura pisze w swej Anubhasyi: "Śri Gaurasundara jest Samym Krsną z postawą Śrimati Radharani. Śri Caitanya Mahaprabhu nigdy nie porzucił postawy gopi. Zawsze pozostawał zdominowany przez Krsnę i nigdy nie przyjmował roli dominującego przez imitowanie miłości małżeńskiej ze zwykłymi kobietami, jak na ogół robią to sahajiya. Nigdy nie postawił się w pozycji rozpustnika. Pożądliwi materialiści, tacy jak członkowie sahajiya-sampradayi, uganiają się za kobietami, nawet cudzymi żonami. Lecz kiedy odpowiedzialność za swe pożądliwe czyny usiłują przypisać Śri Caitanyi Mahaprabhu, stają się bluźniercami wobec Svarupy Damodary i Śrila Vrndavana dasa Thakury. W Śri Caitanya-bhagavata, Adi-khanda, Rozdziale Piętnastym, jest powiedziane:

 

sabe para-strira prati nahi parihasa

stri dekhi' dure prabhu hayena eka-paśa

 

'Śri Caitanya Mahaprabhu nigdy nawet nie żartował z cudzymi żonami. Skoro tylko widział nadchodzącą kobietę, nic nie mówiąc, robił wystarczająco dużo miejsca, aby mogła przejść.' Był niezwykle ścisły, jeśli chodzi o obcowanie z kobietami. Sahajiya jednakże pozują na zwolenników Śri Caitanyi Mahaprabhu, chociaż mają związki seksualne z kobietami, W młodości Pan Caitanya żartował z każdym, lecz nigdy nie żartował z żadną kobietą, ani też w inkarnacji tej nie rozmawiał o kobietach. Ani Śri Caitanya Mahaprabhu, ani Vrndavana dasa Thakura nie pochwalają grupy gauranga-nagari. Chociaż można ofiarowywać Caitanyi Mahaprabhu różnego rodzaju modlitwy, należy ściśle unikać wielbienia Go jako Gauranga Nagara. Osobiste zachowanie Śri Caitanyi Mahaprabhu i wersety napisane przez Śri Vrndavana dasa Thakurę całkowicie odrzucają pożądliwe pragnienia gauranga-nagari."

Adi 17.277    Pan Caitanya Mahaprabhu przyjął nastrój gopi, które przyjmują Vrajendra-nandanę, Śri Krsnę, za swego kochanka.
Adi 17.278    Stanowczo zostało stwierdzone, że ekstatyczny nastrój gopi możliwy jest jedynie przed Krsną i nikim innym.
Adi 17.279    Ma On niebieskawą cerę, pawie pióro na głowie, girlandę gunja i ozdoby chłopca pasterza. Jego ciało jest zgięte w trzech miejscach i ma przy ustach flet.
Adi 17.280    Jeśli Pan Krsna porzuca Swą oryginalną formę i przyjmuje inną formę Visnu, to nawet przebywanie w pobliżu Niego nie może wzbudzić ekstatycznego nastroju gopi.
Adi 17.281    "Pewnego razu Pan Śri Krsna dla zabawy zamanifestował się w bardzo pięknej formie Narayana z czterema zwycięskimi rękoma. Jednakże widok tej wzniosłej formy osłabił ekstatyczne uczucia gopi. Dlatego uczeni nie są w stanie zrozumieć ekstatycznych uczuć gopi, które są niezmiennie skupione na oryginalnej formie Pana Krsny jako syna Nandy Maharajy. Cudowne uczucia gopi w ekstatycznej parama-rasie z Krsną są największym misterium w życiu duchowym."

Adi 17.281  Znaczenie: Jest to cytat z Lalita-madhava (6.14) Śrila Rupy Gosvamiego.

Adi 17.282    W porze wiosennej, podczas tańca rasa, Krsna nagle zniknął ze sceny, dając do zrozumienia, że pragnął być Sam ze Śrimati Radharani.
Adi 17.283    Krsna siedział w zaroślach w odosobnionym miejscu, czekając na nadejście Śrimati Radharani. Lecz gdy tak wypatrywał, przybyły tam gopi - niczym falanga żołnierzy.
Adi 17.284    Widząc Krsnę z odległego miejsca, gopi powiedziały: "Spójrzcie tylko! Krsna, syn Nandy Maharajy, siedzi tutaj w zaroślach."
Adi 17.285    Skoro tylko Krsna ujrzał wszystkie gopi, był bardzo wzruszony. Wskutek tego nie mógł się schować i ze strachu znieruchomiał.
Adi 17.286    Krsna usiadł tam przyjmując Swą czteroramienną formę Narayana. Kiedy nadeszły wszystkie gopi i ujrzały Go, przemówiły w ten sposób.
Adi 17.287    "To nie Krsna! To Najwyższa Osoba Boga, Narayana." Powiedziawszy to, ofiarowały pokłony i następujące pełne szacunku modlitwy.
Adi 17.288    "O Panie Narayanie, składamy Ci pełne szacunku pokłony. Bądź miłosierny dla nas. Obdarz nas towarzystwem Krsny i w ten sposób uśmierz naszą rozpacz."

Adi 17.288  Znaczenie: Gopi nie były szczęśliwe nawet widząc czteroramienną formę Narayana. Jednakże ofiarowały szacunek Najwyższej Osobie Boga i błagały Go, by pobłogosławił je towarzystwem Krsny. Takie są ekstatyczne uczucia gopi.

Adi 17.289    Powiedziawszy to, gopi ofiarowały pokłony, a następnie rozeszły się. Wówczas przed Panem Krsną pojawiła się Śrimati Radharani.
Adi 17.290    Kiedy Pan Krsna ujrzał Radharani, chciał zachować Swą czteroramienną formę, aby z Nią pożartować.
Adi 17.291    Przed Śrimati Radharani Śri Krsna usiłował ukryć dwie dodatkowe ręce. Robił wszystko, co mógł, aby zachować przed Nią cztery ramiona, lecz zupełnie nie był w stanie tego zrobić.
Adi 17.292    Wpływ czystej ekstazy Radharani był tak niepojęcie wielki, że zmusiła ona Krsnę, by powrócił do Swej oryginalnej dwuramiennej formy.
Adi 17.293    "Przed tańcem rasa Pan Krsna dla zabawy ukrył się w zaroślach. Kiedy przybyły tam gopi, których oczy przypominały oczy saren, Krsna - pragnąc się ukryć - dzięki Swej bystrej inteligencji przejawił Swą piękną czteroramienną formę. Lecz kiedy przybyła tam Śrimati Radharani, w Jej obecności Krsna nie był w stanie zachować Swych czterech ramion. Tak wspaniale chwalebna jest Jej miłość."

Adi 17.293  Znaczenie: Jest to cytat z Ujjvala-nilamani Śrila Rupy Gosvamiego.

Adi 17.294    Ojciec Nanda, król Vrajy, jest teraz Jagannatha Miśrą, ojcem Caitanyi Mahaprabhu. A matka Yaśoda, królowa Vrajy, jest teraz Śacidevi, matką Pana Caitanyi.
Adi 17.295    Poprzedni syn Nandy Maharajy jest teraz Śri Caitanyą Mahaprabhu, a poprzedni Baladeva, brat Krsny, jest teraz Nityanandą Prabhu, bratem Pana Caitanyi.
Adi 17.296    Śri Nityananda Prabhu zawsze doznaje ekstatycznych uczuć ojcostwa, służenia i przyjaźni. Zawsze pomaga Śri Caitanyi Mahaprabhu w ten sposób.
Adi 17.297    Rozdzielając transcendentalną służbę miłości, Śri Nityananda Prabhu zatopił cały świat. Nikt nie jest w stanie zrozumieć Jego charakteru i czynności.
Adi 17.298    Śrila Advaita Acarya Prabhu pojawił się jako inkarnacja bhakty. Jest On w kategorii Krsny, lecz zstąpił na tę Ziemię, aby propagować służbę oddania.
Adi 17.299    Jego naturalne uczucia były zawsze na platformie przyjaźni i służenia, lecz Pan traktował Go czasami jak Swego mistrza duchowego.
Adi 17.300    Wszystkich bhaktów Śri Caitanyi Mahaprabhu, na czele ze Śrivasa Thakurą, cechuje odpowiedni emocjonalny nastrój, w którym pełnią służbę dla Pana.
Adi 17.301    Wszyscy osobiści towarzysze, tacy jak: Gadadhara, Svarupa Damodara, Ramananda Raya i sześciu Gosvamich na czele z Rupą Gosvamim, są usytuowani w swych odpowiednich transcendentalnych nastrojach. W ten sposób Pan poddaje się różnym transcendentalnie słodkim sytuacjom.

Adi 17.301  Znaczenie: W wersetach od 296 do 301 została w pełni opisana emocjonalna służba oddania Śri Nityanandy i Śri Advaity Prabhu. Opisując taką indywidualną służbę, Gaura-ganoddeśa-dipika, w wersetach od 11 do 16, oznajmia, że chociaż Pan Caitanya Mahaprabhu pojawił się jako bhakta, nie jest On nikim innym jak synem Nandy Maharajy. Podobnie, chociaż Śri Nityananda Prabhu pojawił się jako asystent Pana Caitanyi, nie jest On nikim innym jak noszącym pług Baladevą. Advaita Acarya jest inkarnacją Sadaśivy ze świata duchowego. Wszyscy bhaktowie na czele ze Śrivasa Thakurę są Jego marginalną energią, podczas gdy bhaktowie na czele z Gadadhara Panditą są manifestacjami Jego mocy wewnętrznej.

    Śri Caitanya Mahaprabhu, Advaita Prabhu i Nityananda Prabhu należą do kategorii visnu-tattva. Ponieważ Pan Caitanya jest oceanem miłosierdzia, jest On nazywany mahaprabhu, podczas gdy Nityananda i Advaita, będąc dwoma wielkimi osobistościami asystującymi Panu Caitanyi, tytułowani są prabhu. Tak więc jest dwóch prabhu i jeden mahaprabhu. Gadadhara Gosvami jest reprezentantem doskonałego mistrza duchowego bramina. Śrivasa Thakura reprezentuje doskonałego bhaktę bramina. Tych pięć osobistości znanych jest jako Panca-tattva.

Adi 17.302    W krsna-lila cera Pana jest czarniawa. Z fletem przy ustach, oddaje się przyjemnościom jako chłopiec pasterz. Teraz ta sama osoba pojawiła się przyjmując cerę jasną, czasami działając jako bramin, a czasami przyjmując wyrzeczony porządek życia.
Adi 17.303    Dlatego Sam Pan, przyjmując uczuciową ekstazę gopi, teraz zwraca się do syna Nandy Maharajy: "O Panie Mego życia! O Mój drogi mężu!"
Adi 17.304    Jest On Krsną, jednakże przyjął nastrój gopi. Jak to możliwe? Taki jest niepojęty charakter Pana, który jest bardzo trudno zrozumieć.

Adi 17.304  Znaczenie: To, że Krsna przyjął rolę gopi, z pewnością jest sprzecznością według jakichkolwiek zwykłych ocen, lecz Pan - dzięki Swemu niepojętemu charakterowi - może działać jak gopi i przeżywać rozłąkę z Krsną, chociaż jest Samym Krsną. Taka sprzeczność może być pogodzona jedynie w Najwyższej Osobie Boga, ponieważ posiada On energię, która jest niepojęta (acintya) i która może sprawić, że niemożliwe staje się możliwym (agatan gatan patiyasi). Takie sprzeczności są bardzo trudne do zrozumienia, jeśli bhakta nie przestrzega ściśle filozofii Vaisnava pod kierunkiem Gosvamich. Dlatego Krsnadasa Kaviraja Gosvami kończy każdy rozdział tym wersetem:

 

śri-rupa-raghunatha-pade yara aśa

caitanya-caritamrta kahe krsnadasa

 

"Modląc się u lotosowych stóp Śri Rupy i Śri Raghunathy, zawsze pragnąc ich miłosierdzia, ja, Krsnadasa, opowiadam Śri Caitanya-caritamrtę, podążając w ich ślady."

    W pieśni Narottama dasa Thakury powiedziane jest:

 

rupa-raghunatha-pade ha-ibe akuti

kabe hama bujhaba se yugala-piriti

 

Miłości małżeńskiej pomiędzy Radhą i Krsną, która jest zwana yugala-piriti, nie mogą zrozumieć zwykli uczeni, artyści czy poeci. Zrozumieć ją mogą jedynie bhaktowie, którzy ściśle podążają śladami sześciu Gosvamich. Czasami tzw. artyści i poeci usiłują zrozumieć sprawy miłosne Radhy i Krsny i publikują na ten temat tanią poezję i obrazy. Jednakże na nieszczęście nie rozumieją nawet w najmniejszym stopniu transcendentalnych spraw pomiędzy Radhą i Krsną. Jedynie mieszają się w sprawę, której nie są nawet w stanie przeniknąć.

Adi 17.305    Sprzeczności w charakterze Pana Caitanyi nie można zrozumieć dzięki zwykłej logice i argumentom. Nie należy więc utrzymywać wątpliwości w związku z tym. Należy po prostu starać się zrozumieć niepojętą energię Krsny; w przeciwnym razie nie można zrozumieć, Jak takie sprzeczności są możliwe.
Adi 17.306    Rozrywki Śri Krsny Caitanyi Mahaprabhu są niepojęte i wspaniałe. Wspaniała jest Jego ekstaza, wspaniałe są Jego cechy i wspaniałe jest Jego zachowanie.
Adi 17.307    Jeśli ktoś jest po prostu przywiązany do zwykłych argumentów i nie przyjmuje tego, będzie smażył się w piekle Kumbhipaka. Dla takiej osoby nie ma wyzwolenia.

Adi 17.307  Znaczenie: Kumbhipaka, rodzaj piekła, opisany jest w Śrimad-Bhagavatam (5.26.13), gdzie jest powiedziane, że osoba gotująca żywe ptaki i zwierzęta w celu zadowolenia swego języka, po śmierci przywodzona jest przed Yamaraję i karana w piekle Kumbhipaka. Tam wrzucona jest do gotującego się oleju zwanego kumbhi-paka, z którego nie ma wybawienia. Kumbhipaka przeznaczone jest dla osób, które są niepotrzebnie zazdrosne. Osoby zazdrosne o czyny Śri Caitanyi Mahaprabhu karane są w tym piekle.

Adi 17.308    "Wszystko, co jest transcendentalne do materialnej natury, zwane jest niepojętym, podczas gdy wszystkie argumenty są pospolite. Ponieważ pospolite argumenty nie są w stanie dotknąć spraw transcendentalnych, nie należy podejmować prób zrozumienia tematów transcendentalnych za pomocą zwykłych argumentów."

Adi 17.308  Znaczenie: Jest to cytat z Bhakti-rasamrta-sindhu (2.5.93) Śrila Rupy Gosvamiego.

Adi 17.309    Do lotosowych stóp Pana Caitanyi Mahaprabhu może zbliżyć się Jedynie ta osoba, która ma mocną wiarę w Jego transcendentalne rozrywki.
Adi 17.310    W rozmowie tej wyjaśniłem istotę konkluzji oddania Każdy, kto tego słucha, rozwija nieskażoną służbę oddania dla Pana.
Adi 17.311    Jeśli powtórzę to, co już zostało napisane, będę mógł wówczas rozkoszować się celem tego pisma.
Adi 17.312    W Śrimad-Bhagavatam widzimy postępowanie jego autora, Śri Vyasadevy. Po opowiedzeniu historii, powtarza ją ciągle i od nowa.

Adi 17.312  Znaczenie: Pod koniec Śrimad-Bhagavatam, w Canto Dwunastym, Rozdział Dwunasty ma pięćdziesiąt dwa wersety, w których Śri Krsna-dvaipayana Vedavyasa streszcza cały temat. Śri Krsnadasa Kaviraja Gosvami pragnie podążać śladami Śri Vyasadevy streszczając siedemnaście rozdziałów Adi-lili Śri Caitanya-caritamrty.

Adi 17.313    Dlatego wyliczę rozdziały Adi-lili. W Pierwszym Rozdziale złożyłem pokłony mistrzowi duchowemu, gdyż to jest początek pomyślnego pisania.
Adi 17.314    Rozdział Drugi wyjaśnia prawdę o Śri Caitanyi Mahaprabhu. Jest On Najwyższą Osobą Boga, Panem Krsną, synem Maharajy Nandy.
Adi 17.315    Śri Krsna Caitanya Mahaprabhu, który jest Samym Krsną, teraz pojawił się jako syn matki Śaci. Rozdział Trzeci opisuje główną przyczynę Jego pojawienia się.
Adi 17.316    Rozdział Trzeci opisuje szczególnie rozdzielanie miłości do Boga. Opisuje również religię tego wieku, którą jest po prostu szerzenie świętego imienia Pana Krsny i propagowanie procesu kochania Go.
Adi 17.317    Rozdział Czwarty opisuje główny powód Jego pojawienia się, to znaczy chęć rozkoszowania się słodyczą Swej własnej transcendentalnej służby oddania oraz własną słodyczą.
Adi 17.318    Rozdział Piąty opisuje prawdę o Panu Nityanandzie Prabhu, który jest nikim innym jak Balaramą, synem Rohini.
Adi 17.319    Rozdział Szósty rozważa prawdę o Advaicie Acaryi. Jest On inkarnacją Maha-Visnu.
Adi 17.320    Rozdział Siódmy opisuje Panca-tattvę - Śri Caitanyę, Prabhu Nityanandę, Śri Advaitę, Gadadharę i Śrivasę. Wszyscy oni połączyli się razem, aby rozdzielać wszędzie miłość do Boga.
Adi 17.321    Rozdział Ósmy podje powód opisywania rozrywek Pana Caitanyi. Opisuje również wielkość świętego imienia Pana Krsny.
Adi 17.322    Rozdział Dziewiąty opisuje drzewo pragnień służby oddania. Śri Caitanya Mahaprabhu Sam jest ogrodnikiem, który je zasadził.
Adi 17.323    Rozdział Dziesiąty opisuje gałęzie i podgałęzie głównego pnia oraz rozdzielanie ich owoców.
Adi 17.324    Rozdział Jedenasty opisuje gałąź znaną jako Śri Nityananda Prabhu, a Rozdział Dwunasty opisuje gałąź zwaną Śri Advaita Prabhu.
Adi 17.325    Rozdział Trzynasty opisuje narodziny Śri Caitanyi Mahaprabhu, kiedy to intonowano święte imię Krsny.
Adi 17.326    Rozdział Czternasty daje pewien opis dziecięcych rozrywek Pana, a Piętnasty pokrótce opisuje rozrywki Pana z wieku chłopięcego.
Adi 17.327    W Rozdziale Szesnastym wspomniałem o rozrywkach wieku kaiśora [wieku poprzedzającego młodość]. A w Rozdziale Siedemnastym szczególnie opisałem Jego rozrywki z młodości.
Adi 17.328    Tak więc Canto Pierwsze, znane jako Adi-lila, obejmuje siedemnaście różnych tematów. Dwanaście z nich stanowi wstęp tego pisma.
Adi 17.329    W pięciu rozdziałach, następujących po rozdziałach stanowiących wstęp, opisałem pięć transcendentalnych związków. Opisałem je tylko pokrótce.
Adi 17.330    Z polecenia Śri Nityanandy Prabhu i polegając na Nim, Śrila Vrndavana dasa Thakura szczegółowo opisał w swej Caitanya-mangala wszystko, czego ja nie opisałem.
Adi 17.331    Rozrywki Pana Śri Caitanyi Mahaprabhu są wspaniałe i nieograniczone. Nawet osobistości takie jak Pan Brahma, Pan Śiva i Śesanaga nie mogą odnaleźć ich końca.
Adi 17.332    Każdy, kto opisuje czy słucha jakiejkolwiek części tego obszernego tematu, wkrótce otrzyma bezprzyczynową łaskę Śri Krsny Caitanyi Mahaprabhu.
Adi 17.333    [Tutaj autor ponownie opisuje Panca-tattvę.] Śri Krsna Caitanya, Prabhu Nityananda, Śri Advaita, Gadadhara, Śrivasa i wszyscy bhaktowie Pana Caitanyi.
Adi 17.334    Ofiarowuję pełne szacunku pokłony wszystkim mieszkańcom Vrndavany. W wielkiej pokorze pragnę umieścić ich lotosowe stopy na mej głowie.
Adi 17.335-336    Pragnę umieścić na mej głowie lotosowe stopy Gosvamich. Oto ich imiona: Śri Svarupa Damodara, Śri Rupa Gosvami, Śri Sanatana Gosvami, Śri Raghunatha dasa Gosvami i Śri Jiva Gosvami. Umieszczając ich lotosowe stopy na mej głowie, zawsze mając nadzieję, że będę im służył, ja, Krsnadasa, opowiadam Śri Caitanya-caritamrtę podążając w ich ślady.

 

W ten sposób Bhaktivedanta kończy objaśnienia do Siedemnastego Rozdziału Adi-lili Śri Caitanya-caritamrty, opisującego rozrywki Pana Caitanyi Mahaprabhu w Jego młodości.