Bhaktivinoda Thakura podaje streszczenie Dwunastego Rozdziału Adi-lili w swej Amrta-pravaha-bhasyi. Ten Dwunasty Rozdział opisuje zwolenników Advaity Prabhu, spośród których zwolennicy Acyutanandy, syna Advaity Acaryi, uważani są za czystych zwolenników, którzy otrzymali śmietankę filozofii głoszonej przez Śri Advaitę Acaryę. Natomiast nie należy uznawać innych tzw. potomków i zwolenników Advaity Acaryi. Rozdział ten zawiera również opowiadania dotyczące syna Advaity Acaryi o imieniu Gopala Miśra i sługi Advaity Acaryi o imieniu Kamalakanta Viśvasa. W początkowym okresie swojego życia Gopala zemdlał podczas sprzątania Gundica mandira w Jagannatha Puri i w ten sposób otrzymał łaskę Pana Caitanyi Mahaprabhu. Historia o Kamalakanta Viśvasie opisuje, jak pożyczył on trzysta rupii od Prataparudry Maharajy, aby spłacić długi Advaity Acaryi. Kiedy Śri Caitanya Mahaprabhu dowiedział się o tym, skarcił go. Następnie Kamalakanta Viśvasa został oczyszczony na prośbę Śri Advaity Acaryi. Po opisaniu potomków Advaity Acaryi, rozdział ten kończy się opisem zwolenników Gadadhara Pandity Gosvamiego.
Adi 12.08 Znaczenie: Słowa daivera karana oznaczają,
że za zrządzeniem opatrzności, czyli z woli Boga, zwolennicy Advaity Acaryi
podzielili się na dwie grupy. Taka niezgoda pomiędzy uczniami jednego acaryi występuje również wśród członków
Gaudiya Mathy. Na początku, podczas obecności Om Visnupada Paramahamsa
Parivrajakacaryi Astottara-śata Śri Śrimad Bhaktisiddhanty Sarasvati Thakury
Prabhupady, wszyscy uczniowie pracowali zgodnie; lecz zaraz po jego odejściu
doszło między nimi do niezgody. Jedna grupa ściśle przestrzegała instrukcji
Bhaktisiddhanty Sarasvati Thakury, lecz inna stworzyła własne idee, jeśli
chodzi o spełnianie jego pragnień. Bhaktisiddhanta Sarasvati Thakura w chwili
swego odejścia poprosił wszystkich swych uczniów, aby utworzyli zarząd i
zgodnie prowadzili działalność misyjną. Nie poinstruował żadnej określonej
osoby, aby została następnym acaryą. Lecz
tuż po jego odejściu, jego główni sekretarze zrobili nieautorytatywny plan, aby
zająć pozycję acaryi i nie mogąc
dojść do porozumienia, kto powinien być następnym acaryą podzielili się na dwie fakcje. W rezultacie obie fakcje
stały się asara, czyli bezużyteczne,
ponieważ nie miały żadnego autorytetu, jako że nie były posłuszne poleceniu
mistrza duchowego. Pomimo polecenia mistrza duchowego, by utworzyli zarząd i
prowadzili działalność misyjną Gaudiya Mathy, dwie nieautoryzowane fakcje
zaczęły wieść spór prawny, który trwa nadal po czterdziestu latach, bez żadnej
decyzji.
Dlatego my nie należymy do
żadnej fakcji. Lecz ponieważ dwie partie, gorliwie dzieląc materialne
posiadłości instytucji Gaudiya Mathy, przestały nauczać, my podjęliśmy misję
Bhaktisiddhanty Sarasvati Thakury i Bhaktivinoda Thakury, aby nauczać kultu
Caitanyi Mahaprabhu na całym świecie, pod ochroną wszystkich poprzednich acaryów, i widzimy, że nasza pokorna
próba powiodła się. Przestrzegaliśmy zasad szczególnie wyjaśnionych przez Śrila
Viśvanatha Cakravartiego Thakurę w jego komentarzu do wersetu Bhagavad-gity, vyavasayatmika buddhir ekeha
kuru-nandana. Według tej instrukcji Viśvanatha Cakravartiego Thakury
obowiązkiem ucznia jest ścisłe wypełnianie poleceń jego mistrza duchowego.
Sekretem sukcesu w postępie w życiu duchowym jest mocna wiara ucznia w
polecenia mistrza duchowego. Potwierdzają to Vedy:
yasya
deve para bhaktir yatha deve tatha
gurau
tasyaite
kathita hy arthah prakaśante
mahatmanah
"Temu, kto posiada niezachwianą wiarę w słowa mistrza duchowego i
słowa Najwyższej Osoby Boga, objawiony zostaje sekret sukcesu w wiedzy
wedyjskiej." Ruch świadomości Krsny propagowany jest zgodnie z tą zasadą i
dlatego - otrzymując pozytywną pomoc od naszych poprzednich acaryów - odnosimy sukces w naszym
nauczaniu, mimo wielu przeszkód stawianych przez antagonistyczne demony. Każdy
czyn należy sądzić po jego rezultatach. Członkowie partii samozwańczego acaryi, którzy przejęli własność Gaudiya
Mathy, są usatysfakcjonowani, lecz nie mogli uczynić żadnego postępu w
nauczaniu. Dlatego sądząc po rezultatach ich działania wiadomo, że są oni asara, czyli bezużyteczni, podczas gdy
sukces partii ISKCON-u, Międzynarodowego Towarzystwa Świadomości Krsny, ściśle
podążającej za guru i Gauranga,
zwiększa się codziennie na całym świecie. Śrila Bhaktisiddhanta Sarasvati
Thakura pragnął drukować tak wiele książek, jak to możliwe, i rozprowadzać je
na całym świecie. Zrobiliśmy w tym względzie, co tylko było w naszej mocy i
rezultaty przechodzą nasze oczekiwania.
Adi 12.09 Znaczenie: Werset ten opisuje początek schizmy. Jeśli uczniowie nie przestrzegają
ściśle zasady przyjmowania polecenia swego mistrza duchowego, natychmiast
pojawiają się dwie opinie. Każda opinia różna od opinii mistrza duchowego jest
bezużyteczna. Nie można wprowadzać materialnie wymyślonych idei do postępu
duchowego. Jest to dewiacja. Nie ma mowy o dostosowywaniu postępu duchowego do
materialnych idei.
Adi 12.10 Znaczenie: Takie jest zdanie Śrila Krsnadasa Kavirajy Gosvamiego. Osoby ściśle
wypełniające polecenia mistrza duchowego są pożyteczne w wypełnianiu woli
Najwyższego, podczas gdy osoby odstępujące od ścisłego polecenia mistrza
duchowego są bezużyteczne.
Adi 12.12 Znaczenie: Przykład podany przez Krsnadasa Kaviraję Gosvamiego jest bardzo właściwy.
Podobny proces można zastosować w przypadku członków Gaudiya Mathy. Jest wielu
uczniów Bhaktisiddhanty Sarasvati Thakury, lecz aby osądzić, kto w
rzeczywistości jest jego uczniem, by oddzielić użytecznych od bezużytecznych,
należy ocenić działalność takich uczniów w wypełnianiu woli mistrza duchowego.
Bhaktisiddhanta Sarasvati Thakura robił, co mógł, by szerzyć kult Śri Caitanyi
Mahaprabhu poza granicami Indii. Kiedy był obecny tutaj, protegował swych
uczniów, aby udawali się poza Indie w celu nauczania kultu Śri Caitanyi
Mahaprabhu, lecz ponieważ w swych umysłach nie byli naprawdę poważni, jeśli
chodzi o nauczanie Jego kultu w obcych krajach, nie odnosili sukcesu. Po prostu
chcieli przypisywać sobie zasługi za udanie się do obcych krajów i wykorzystać
to uznanie w Indii, podając się za repatriowanych nauczających. Wielu svamich przyjmowało takie obłudne środki
nauczania przez ostatnie osiemdziesiąt lat czy więcej, lecz nikt nie mógł
nauczać prawdziwego kultu świadomości Krsny na całym świecie. Jedynie powracali
do Indii fałszywie głosząc, że nawrócili wszystkich cudzoziemców na ideę
Vedanty czy świadomości Krsny, a następnie gromadzili fundusze w Indii i
zadowoleni wiedli życie w materialnym komforcie. Tak jak wieje się ryż, aby
oddzielić prawdziwy ryż od bezużytecznej słomy, tak poprzez przyjęcie kryteriów
poleconych przez Krsnadasa Kaviraję Gosvamiego można z łatwością zrozumieć, kto
jest prawdziwym światowym nauczycielem, a kto jest bezużyteczny.
Adi 12.17 Znaczenie: Komentując wersety od 13 do 17, Bhaktisiddhanta Sarasvati Thakura daje
szeroki opis potomków Advaity Acaryi. Caitanya-bhagavata,
Dziewiąty Rozdział Antya-khandy oznajmia,
że Acyutananda był najstarszym synem Advaity Acaryi. Książka w sanskrycie pod
tytułem Advaita-carita oznajmia:
"Advaita Acarya Prabhu miał trzech synów: Acyutę, Krsna Miśrę i Gopala
dasa, narodzonych z łona Jego żony Sitadevi i będących bhaktami Pana Caitanyi.
Poza tym Advaita Acarya miał trzech innych synów: Balaramę, Svarupę i Jagadiśę.
Tak więc było sześciu synów Advaity Acaryi." Spośród tych sześciu synów,
trzech było ścisłymi zwolennikami Pana Caitanyi Mahaprabhu, a spośród tych
trzech, Acyutananda był najstarszy.
Advaita Prabhu ożenił się w
początkach piętnastego wieku śakabda. Kiedy
Pan Caitanya Mahaprabhu chciał odwiedzić wioskę Ramakeli, kiedy udawał się z
Jagannatha Puri do Vrndavany, w latach śakabda
1433 i 1434, Acyutananda miał jedynie pięć lat. Czwarty Rozdział Antya-khandy z Caitanya-bhagavata opisuje ówczesnego Acyutanandę jako panca-varsa vayasa madhura digambara, "mającego
jedynie pięć lat i stojącego nago". Zatem należy wyciągnąć z tego wniosek,
że Acyutananda narodził się w roku 1428. Przed narodzinami Acyutanandy, żona
Advaity Prabhu, Sitadevi, przyszła zobaczyć Pana Caitanyę Mahaprabhu podczas
Jego narodzin. Tak więc nie jest rzeczą niemożliwą, że miała z Advaitą trzech
innych synów w przeciągu dwudziestu jeden lat pomiędzy rokiem 1407 i 1428 śakabda. Nieautoryzowana książka pod
tytułem Sitadvaita-carita opublikowana
w języku bengalskim w nieautoryzowanej gazecie Nityananda-dayini w 1792 śakabda
wspomina, że Acyutananda był przyjacielem szkolnym Śri Caitanyi Mahaprabhu.
Jednakże według Caitanya-bhagavata stwierdzenie
to wcale nie jest słuszne. Kiedy Caitanya Mahaprabhu przyjął wyrzeczony
porządek sannyasy, przybył do domu
Advaity Prabhu w Śantipur w roku 1431 śakabda.
W tym czasie, jak oznajmia Pierwszy Rozdział Antya-khandy z
Caitanya-bhagavata, Acyutananda miał zaledwie trzy lata. Caitanya-bhagavata dalej oznajmia, że
nagie dziecko, syn Advaity Prabhu, natychmiast zbliżył się i upadł do
lotosowych stóp Pana Śri Caitanyi Mahaprabhu. Pan wziął go na kolana, chociaż
nie był on zbyt czysty, jako że całe jego ciało było pokryte kurzem. Pan
Caitanya powiedział: "Mój drogi Acyuto, Advaita Acarya jest Mym ojcem, a
więc jesteśmy braćmi."
Zanim Śri Caitanya Mahaprabhu
przejawił Swoje duchowe formy podczas pobytu w Navadvipie, poprosił Śri Rama
Panditę, brata Śrinivasy Acaryi, by udał się do Śantipur i przyprowadził
Advaitę Acaryę. W tym czasie Acyutananda przyłączył się do swego ojca.
Powiedziane jest, advaitera tanaya
'acyutananda' nama / paramabalaka, seho kande avirama. Acyutananda również
przyłączył się do płaczu z powodu transcendentalnego szczęścia. Acyutananda
obecny był również wówczas, kiedy Pan Caitanya zbił Advaitę Acaryę za
wyjaśnianie Śrimad-Bhagavatam z
bezosobowego punktu widzenia przeciwnego zasadom bhakti-yogi. Zatem wszystkie te wydarzenia musiały mieć miejsce
jedynie na dwa czy trzy lata przed przyjęciem porządku sannyasy przez Pana Caitanyę. W Caitanya-bhagavata,
Dziewiętnastym Rozdziale Antya-khandy
powiedziane jest, że Acyutananda, syn Advaity Acaryi, ofiarował swe pokłony
Panu. Należy zatem wyciągnąć z tego wniosek, że Acyutananda był wielkim bhaktą
Pana Caitanyi Mahaprabhu od samego początku swego życia.
Nie ma informacji, by
Acyutananda kiedykolwiek się ożenił, lecz opisany jest on jako największa gałąź
rodziny Advaity Acaryi. Z książki pod tytułem Śakha-nirnayamrta wiadomo, że Acyutananda był uczniem Gadadhary i że
przyjął schronienie Pana Caitanyi w Jagannatha Puri zaangażował się w służbę
oddania. Dziesiąty Rozdział Adi-lili
Caitanya-caritamrty oznajmia, że Acyutananda, syn Advaity Acaryi, mieszkał
w Jagannatha Puri przyjmując schronienie Pana Caitanyi Mahaprabhu. Gadadhara
Pandita również mieszkał z Panem Caitanyą Mahaprabhu w Jagannatha Puri przez
ostatnie lata swego życia. Nie ma zatem wątpliwości co do tego, że Acyutananda
był uczniem Gadadhara Pandity. W notatkach dotyczących tańca Pana Caitanyi
Mahaprabhu przed wozem podczas festiwalu Rathayatry, wielokrotnie wymienione
jest imię Acyutanandy. Powiedziane jest, że w grupie Advaity Acaryi z Śantipur,
Acyutananda tańczył, a inni śpiewali. W tym czasie chłopiec miał jedynie sześć
lat. Gaura-ganoddeśa-dipika ułożona
przez Śri Kavi-karnapurę opisuje Acyutanandę jako ucznia Gadadhara Pandity i
wielkiego i drogiego bhaktę Pana Caitanyi Mahaprabhu. Według opinii niektórych
był on inkarnacją Karttikeyi, syna Pana Śivy, a według innych był on poprzednio
gopi o imieniu Acyuta. Gaura-ganoddeśa-dipika potwierdza obie
te opinie. Inna książka, Narottama-vilasa,
ułożona przez Śri Narahari dasa wspomina o obecności Acyutanandy podczas
festiwalu w Khetari. Według Śri Narahari dasa podczas ostatnich dni swego życia
Acyutananda pozostawał w swym domu w Śantipur, lecz podczas obecności Pana
Caitanyi Mahaprabhu mieszkał w Jagannatha Puri razem z Gadadhara Panditą.
Spośród sześciu synów Advaity
Acaryi; trzech: Acyutananda, Krsna Miśra i Gopala dasa żyli wiernie w służbie
Caitanyi Mahaprabhu. Ponieważ Acyutananda nie ożenił się, nie miał potomstwa.
Drugi syn Advaity Acaryi, Krsna Miśra, miał dwóch synów: Raghunatha
Cakravartiego i Dolagovindę. Potomkowie Raghunathy nadal mieszkają w Śantipur w
sąsiedztwie Madana-gopala-pada, Ganakara, Mrjapura i Kumarakhali. Dolagovinda
miał trzech synów: Candę, Kandarpę i Gopinathę. Potomkowie Kandarpy mieszkają w
Maldah w wiosce Jikabadi. Gopinatha miał trzech synów: Śri Vallabhę,
Pranavallabhę i Keśavę. Potomkowie Śri Vallabhy mieszkają w wioskach znanych
jako Maśiyadara (Mahisadera), Damukadiya i Candipura. Istnieje drzewo
genealogiczne rodziny Śri Vallabhy, rozpoczynające się od jego najstarszego
syna, Ganga-narayana. Potomkowie najmłodszego syna Śri Vallabhy, Ramagopala,
nadal mieszkają w Damukadiya, Candipura, Śolamari itd. Potomkowie Pranavallabhy
i Keśavy mieszkają w Uthali. Synem Pranavallabhy był Ratneśvara, a jego synem
był Krsnarama, którego najmłodszy syn miał na imię Laksmi-narayana. Jego synem
z kolei był Navakiśora, a drugim synem Navakiśory był Ramamohana. Najstarszym
synem Ramamohany był Jagabandhu, którego trzeci syn, Viracandra, przyjął
porządek sannyasy i zainstalował w
Katwie Bóstwo Pana Caitanyi Mahaprabhu. Ci dwaj synowie Ramamohany byli znani
jako Bada Prabhu i Chota Prabhu i oni zapoczątkowali okrążanie Navadvipa-dhamy.
Po kompletne genealogiczne drzewo Advaity Prabhu w linii Krsna Miśry można
sięgnąć do Vaisnava-manjusa.
Adi 12.19 Znaczenie: Śri Gopala był jednym z trzech oddanych synów Advaity Acaryi. Jego życie
i charakter opisuje Madhya-lila Caitanya-caritamrty,
w Rozdziale Dwunastym, tekstach od 143 do 149.
Adi 12.20 Znaczenie: Gundica mandira znajduje się w
Jagannatha Puri i każdego roku Jagannatha, Balabhadra i Subhadra przybywają tam
ze świątyni Jagannatha, i zatrzymują się tam na osiem dni. Kiedy Pan Caitanya
Mahaprabhu mieszkał w Jagannatha Puri, każdego roku osobiście sprzątał tę
świątynię ze Swymi głównymi bhaktami. Żywo opisuje to rozdział Caitanya-caritamrty zatytułowany Gundica-marjana.
Adi 12.27 Znaczenie: Książka w sanskrycie zatytułowana Advaita-carita
oznajmia, że Balarama, Svarupa i Jagadiśa byli czwartym, piątym i szóstym
synem Advaity Acaryi. Zatem Śri Advaita Acarya miał sześciu synów. Balarama,
Svarupa i Jagadiśa, będąc smartami czyli
Mayavadi, zostali odrzuceni przez towarzystwo Vaisnava. Czasami Mayavadi pozują
na Vaisnavów, czyli czcicieli Pana Visnu, lecz w rzeczywistości nie wierzą w
Pana Visnu jako Najwyższą Osobę Boga, a zamiast tego uważają, że półbogowie
tacy jak Pan Śiva, Durga, bóg słońca i Ganeśa są Mu równi. Na ogół są oni znani
jako pancopasaka-smartowie i nie
należy zaliczać ich do Vaisnavów.
Balarama miał trzy żony i
dziewięciu synów. Najmłodszy syn jego pierwszej żony był znany jako Madhusudana
Gosvami. Przyjął on tytuł Bhattacarya i zaakceptował ścieżkę smarta, czyli filozofii Mayavada. Śrila
Bhaktisiddhanta Sarasvati Thakura zauważa, że syn Gosvamiego Bhattacaryi, Śri
Radharamana Gosvami Bhattacarya, odrzucił tytuł gosvamiego, ponieważ na ogół przeznaczony jest on dla sannyasinów, którzy przyjęli wyrzeczony
porządek życia. Osoba nadal będąca w życiu rodzinnym nie powinna nadużywać
tytułu gosvamiego. Śrila
Bhaktisiddhanta Sarasvati Thakura nie chciał uznać kasty gosvamich, ponieważ nie byli oni w linii sześciu Gosvamich w
wyrzeczonym porządku życia, którzy byli bezpośrednimi uczniami Pana Caitanyi
Mahaprabhu - mianowicie Śrila Rupa Gosvami, Śrila Sanatana Gosvami, Śrila
Bhatta Raghunatha Gosvami, Śri Gopala Bhatta Gosvami, Śri Jiva Gosvami i Śrila
Raghunatha dasa Gosvami. Śrila Bhaktisiddhanta Sarasvati Thakura oznajmia, że grhasthaśrama, czyli status życia
rodzinnego, jest rodzajem koncesji na zadowalanie zmysłów. Dlatego grhastha nie powinien fałszywie
przyjmować tytułu gosvamiego. Ruch
ISKCON-u nigdy nie nadaje tytułu gosvamiego
grhasthom. Chociaż wszyscy sannyasini,
których inicjowaliśmy w ISKCON-ie, są młodzi, obdarzyliśmy ich tytułami
wyrzeczonego porządku życia, svami i gosvami, ponieważ całkowicie poświęcili
swe życie nauczaniu kultu Śri Caitanyi Mahaprabhu. Śrila Bhaktisiddhanta
Sarasvati Thakura wspomina, że kastowi gosvami
grhasthowie nie tylko znieważają tytuł gosvamiego,
ale również, przestrzegając zasad smarty
Raghunandany, przejawiają wielką głupotę paląc słomiany wizerunek Advaity
Acaryi w ceremonii śraddha, w ten
sposób działając jako Raksasowie i lekceważąc podstawę Hari-bhakti-vilasa, który jest przewodnikiem dla Vaisnavów. Śrila
Bhaktisiddhanta Sarasvati Thakura mówi, że czasami ci kastowi smarta gosvami piszą książki na temat
filozofii Vaisnava czy komentarze do oryginalnych pism świętych, lecz czysty
bhakta powinien przezornie unikać czytania ich.
Adi 12.28 Znaczenie: Imię Kamalananda wspomniane w Adi-lili
(10.149) i imię Kamalakanta wspomniane w Madhya-lili (10.94) odnoszą się do tej samej osoby. Kamalakanta,
bardzo zaufany sługa Pana Caitanyi Mahaprabhu, urodzony w rodzinie bramińskiej,
zaangażował się w służbę Śri Advaity Acaryi jako Jego sekretarz. Kiedy
Paramananda Puri udał się do Jagannatha Puri z Navadvipy, zabrał ze sobą
Kamalakanta Viśvasę i obaj poszli zobaczyć Pana Caitanyę w Jagannatha Puri. Madhya-lila (10.94) wspomina, że jeden z
bhaktów Pana Caitanyi, bramin Kamalakanta, udał się z Paramanandą Puri do
Jagannatha Puri.
Adi 12.35 Znaczenie: Opisanie kogoś jako inkarnację Boga, Śri Narayana, i jednocześnie
zaprezentowanie go jako ubogiego jest sprzeczne i jest największą obrazą.
Filozofowie Mayavadi, zaangażowani w pracę misyjną, polegającą na niszczeniu
kultury wedyjskiej poprzez nauczanie, że każdy jest Bogiem, opisują ubogiego
człowieka jako daridra-narayana, czyli
"ubogiego Narayana". Pan Caitanya Mahaprabhu nigdy nie przyjął takich
głupich i nieautoryzowanych idei. Ściśle ostrzegał, mayavadi-bhasya śunile haya sarva-naśa: "Każdy, kto
przestrzega zasad filozofii Mayavada, z pewnością jest potępiony." Takiego
głupca należy ukarać dla jego poprawy.
Chociaż sprzeczne jest
stwierdzenie, że Najwyższa Osoba Boga czy Jego inkarnacja jest uboga, z pism
objawionych dowiadujemy się, że kiedy Pan inkarnował jako Vamana, żebrał o
trochę ziemi od Maharajy Bali. Jednakże każdy wie, że Vamanadeva nie był ubogi.
Jego żebranie od Maharajy Bali było podstępem mającym na celu okazanie mu
łaski. Kiedy Maharaja Bali rzeczywiście podarował ziemię, Vamanadeva ukazał Swą
wszechpotężną pozycję, zajmując trzema krokami trzy światy. Nie należy
przyjmować tzw. daridra-narayanów za
inkarnacje, ponieważ zupełnie nie są oni w stanie ukazać bogactwa prawdziwych
inkarnacji Boga.
Adi 12.36 Znaczenie: Bauliya, czyli baula, to jedna z trzynastu
nieautoryzowanych sekt, które podają się za zwolenników Caitanyi Mahaprabhu.
Pan polecił Govindzie, Swemu osobistemu towarzyszowi, aby nie pozwolił
Kamalakanta Viśvasie pojawiać się w Jego obecności, ponieważ został bauliyą. Tak więc chociaż baula-sampradaya, aula-sampradaya i sahajiya-sampradaya, jak również smartowie, jatagosani, atibadi, cudadhari i gauranga-nagari twierdzą, że należą do
sukcesji uczniów Caitanyi Mahaprabhu, Pan w rzeczywistości odrzucił ich.
Adi 12.37 Znaczenie: W Bhagavad-gicie Pan mówi, samo 'ham sarva-bhutesu na me dvesyo 'sti na
priyah: "Nie zazdroszczę nikomu ani też nie jestem stronniczy wobec
nikogo. Jestem jednakowy dla wszystkich." (Bg. 9.29) Ponieważ Najwyższa
Osoba Boga jest jednakowy dla każdego, nikt nie może być Jego wrogiem ani też
nikt nie może być Jego przyjacielem. Ponieważ każdy jest cząstką czy synem
Najwyższej Osoby Boga, Pan nie może być stronniczy i uważać kogoś za
przyjaciela, a kogo innego za wroga. Więc chociaż Pan Caitanya Mahaprabhu
ukarał Kamalakanta Viśvasę nie pozwalając mu dłużej pojawiać się w Jego
obecności, i chociaż kara ta była prawdziwie ciężka dla niego, to Śri Advaita
Prabhu - rozumiejąc wewnętrzne znaczenie takiej kary - był szczęśliwy, ponieważ
docenił to, że Pan w istocie obdarzył Kamalakanta Viśvasę łaską. Dlatego wcale
nie był nieszczęśliwy. Bhaktowie powinni zawsze być zadowoleni z każdego
postępku swego mistrza, Najwyższej Osoby Boga. Bhakta może zostać postawiony w
trudnej sytuacji albo obdarzony bogactwem, lecz obie te rzeczy powinien uważać
za dar Najwyższej Osoby Boga i we wszystkich okolicznościach radośnie angażować
się w służbę dla Pana.
Adi 12.38 Znaczenie: Jest to autorytatywny sąd Śri Advaity Prabhu. Wyraźnie radzi On, że nie
należy uważać za nieszczęście tego, że spotykają nas przeciwności z polecenia
Najwyższej Osoby Boga. Bhakta powinien być zawsze szczęśliwy, kiedy otrzymuje
łaskę Najwyższego Pana, bez względu na to, czy według naszego sądu zdaje się
ona być przyjemną czy nieprzyjemną.
Adi 12.40 Znaczenie: Istnieje pewna książka pod tytułem Yoga-vaśistha,
którą wielce cenią sobie Mayavadi, ponieważ jest ona pełna bezosobowych
nieporozumień dotyczących Najwyższej Osoby Boga, bez śladu Vaisnavizmu. W
rzeczywistości wszyscy Vaisnavowie powinni unikać takich książek, lecz Advaita
Acarya Prabhu, pragnąc otrzymać karę od Pana, zaczął popierać bezosobowe
stwierdzenia Yoga-vaśisthy. Toteż Pan
Caitanya Mahaprabhu niezmiernie rozgniewał się na Niego i na pozór potraktował
Go bez szacunku.
Adi 12.41 Znaczenie: Śri Mukunda, wielki przyjaciel i towarzysz Pana Caitanyi Mahaprabhu,
zwykł odwiedzać wiele miejsc, gdzie ludzie byli przeciwni kultowi Vaisnava.
Kiedy Pan Caitanya Mahaprabhu dowiedział się o tym, ukarał Mukundę zabraniając
mu ponownego zobaczenia się z Nim. Chociaż Caitanya Mahaprabhu był miękki jak
kwiat, był również surowy jak piorun i dlatego każdy bał się pozwolić Mukundzie
ponownie pojawić się w obecności Śri Caitanyi Mahaprabhu. Dlatego Mukundzie
było bardzo przykro i zapytał swych przyjaciół, czy któregoś dnia będzie mógł
ujrzeć Pana Caitanyę Mahaprabhu. Kiedy bhaktowie przekazali to pytanie Panu
Caitanyi, Pan odpowiedział: "Mukunda otrzyma pozwolenie ujrzenia Mnie po
upływie milionów lat" Kiedy informacja ta dotarła do Mukundy, zaczął
tańczyć z radości. Gdy Pan Caitanya Mahaprabhu usłyszał, że Mukunda tak
cierpliwie czekał na spotkanie z Nim po milionach lat, natychmiast poprosił go,
by powrócił. O takim ukaraniu Mukundy mówi Caitanya-bhagavata,
Dziesiąty Rozdział Madhya-lili.
Adi 12.42 Znaczenie: Podobnie ukarana została matka Śacidevi, jak wspomina o tym Caitanya-bhagavata, Rozdział Dwudziesty
Drugi Madhya-lili. Matka Śacidevi,
pozornie ukazując swą kobiecą naturę, oskarżyła Advaitę Prabhu o to, że
zachęcił jej syna do przyjęcia sannyasy. Uznawszy
to oskarżenie za obrazę, Caitanya Mahaprabhu poprosił Śacidevi, by dotknęła
lotosowych stóp Advaity Acaryi, aby zmniejszyć obrazę, którą rzekomo popełniła.
Adi 12.45 Znaczenie: Jest to odniesienie do poprzedniego ukarania Advaity Acaryi przez Pana
Caitanyę Mahaprabhu. Kiedy Advaita Acarya Prabhu czytał Yoga-vaśisthę, Pan Caitanya Mahaprabhu zbił Go, lecz nigdy nie
zabronił Mu pojawiać się w Swej obecności. Lecz Kamalakanta został ukarany z
nakazem, by nigdy nie pojawiał się przed Panem. Dlatego Śri Advaita Acarya
Prabhu pragnął oznajmić Caitanyi Mahaprabhu, że okazał On więcej łaski
Kamalakanta Viśvasie niż Jemu, ponieważ nie pozwolił mu pojawiać się przed Nim.
Zatem łaska okazana Kamalakanta Viśvasie była większa od łaski okazanej
Advaicie Acaryi.
Adi 12.49 Znaczenie: Kamalakanta Viśvasa, z powodu swej ignorancji, poprosił króla Jagannatha
Puri, Maharaję Prataparudrę, aby spłacił dług Advaity Acaryi wynoszący trzysta
rupii, lecz jednocześnie dowiódł, że Advaita Acarya jest inkarnacją Najwyższej
Osoby Boga. Jest to sprzeczne. Inkarnacja Najwyższego Boga nie może być
zadłużona u nikogo w tym materialnym świecie. Takie sprzeczności nigdy nie
zadowalają Caitanyi Mahaprabhu, i fachowo nazywane są one rasa-bhasą, czyli nakładaniem się nastrojów (ras). Jest to tego samego rodzaju sprzeczność, jak idea, że
Narayana jest ubogi (daridra-narayana).
Adi 12.50 Znaczenie: Przyjmowanie pieniędzy czy pokarmu od osób materialistycznych jest rzeczą
bardzo ryzykowną, gdyż zanieczyszcza umysł otrzymującego jałmużnę. Według
systemu wedyjskiego należy dawać jałmużnę sannyasinom
i braminom, gdyż w ten sposób można uwolnić się od grzesznych czynów.
Dlatego wcześniej bramini nie przyjmowali jałmużny od osoby, która nie była
bardzo pobożna. Pan Caitanya Mahaprabhu dał tę instrukcję wszystkim mistrzom
duchowym. Czasami naszymi uczniami chcą zostać osoby materialistyczne, które
nie są skłonne porzucić swych grzesznych czynów takich jak niedozwolony seks,
intoksykacja, hazard i jedzenie mięsa, lecz w przeciwieństwie do
profesjonalnych mistrzów duchowych, którzy przyjmują uczniów bez względu na ich
stan, Vaisnava nie przyjmuje takich tanich uczniów. Dana osoba powinna
przynajmniej zgodzić się przestrzegać zasad i przepisów obowiązujących ucznia,
a wówczas może zostać przyjęta przez acaryę
Vaisnavę. W istocie, Vaisnava nie powinien nawet przyjmować jałmużny czy
pokarmu od osób, które nie przestrzegają zasad i przepisów obowiązujących
Vaisnavę.
Adi 12.51 Znaczenie: Bhakta zawsze powinien być czujny, utrzymując swój umysł w sangwinicznym
stanie, tak aby zawsze mógł pamiętać Pana Śri Krsnę. Śastry oznajmiają, smartavyah
satatam visnuh: w życiu w służbie oddania należy zawsze pamiętać Pana
Visnu. Śrila Śukadeva Gosvami również poradził Maharajy Pariksitowi, smartavyo nityaśah. W Canto Drugim,
Pierwszym Rozdziale Śrimad-Bhagavatam Śukadeva
Gosvami poradził Maharajy Pariksitowi:
tasmad bharata sarvatma bhagavan
iśvaro harih
śrotavyah kirtitavyaś ca smartavyaś
cecchatabhayam
"O potomku króla Bharaty, ten kto pragnie uwolnić się od wszelkich
cierpień, powinien słuchać, wychwalać i pamiętać Osobę Boga, który jest Duszą
Najwyższą, kontrolerem i wybawcą z wszelkich nieszczęść." (Bhag. 2.1.5) Jest to streszczenie
wszelkich czynności Vaisnavy i ta sama instrukcja została powtórzona tutaj (krsna-smrti vinu haya nisphala jivana). Śrila
Rupa Gosvami oznajmia w Bhakti-rasamrta-sindhu,
avyartha-kalatvam: Vaisnava musi być bardzo czujny, aby nie tracić nawet
sekundy swego wartościowego życia. Jest to symptomem Vaisnavy. Lecz obcowanie z
liczygroszami, czyli visayi, materialistami
zainteresowanymi jedynie zadowalaniem zmysłów, zanieczyszcza umysł i zakłóca
takie bezustanne pamiętanie Pana Krsny. Dlatego Śri Caitanya Mahaprabhu
poradził, asat-sanga-tyaga --- ei
vaisnava-acara: Vaisnava powinien zachowywać się w taki sposób, aby nigdy
nie obcować z niewielbicielami czy materialistami (Cc. Madhya 22.87). Towarzystwa takiego można uniknąć poprzez
bezustanne pamiętanie Krsny w swym sercu.
Adi 12.56 Znaczenie: Yadunandana Acarya był oficjalnym inicjującym mistrzem duchowym
Raghunatha dasa Gosvamiego. Innymi słowy, kiedy Raghunatha dasa Gosvami był grhasthą, Yadunandana Acarya inicjował
go w domu. Później Raghunatha dasa Gosvami przyjął schronienie Śri Caitanyi Mahaprabhu
w Jagannatha Puri.
Adi 12.57 Znaczenie: 140 werset Gaura-ganoddeśa-dipiki opisuje,
że Vasudeva Datta był poprzednio Madhuvratą, śpiewakiem we Vrndavanie.
Adi 12.58 Znaczenie: W swej Anubhasyi Śri
Bhaktisiddhanta Sarasvati Gosvami Prabhupada mówi, że Bhagavata Acarya był
wcześniej wśród zwolenników Advaity Acaryi, jednakże później zaliczano go do
zwolenników Gadadhara Pandity. Szósty werset Śakha-nirnayamrty, książki napisanej przez Yadunandana dasa
oznajmia, że Bhagavata Acarya ułożył słynną książkę pod tytułem Prema-tarangini. Według 195 wersetu Gaura-ganoddeśa-dipiki Bhagavata Acarya
żył poprzednio we Vrndavanie jako Śveta-manjari. Visnudasa Acarya był obecny
podczas Khetari-mahotsava. Udał się tam wraz z Acyutanandą, jak mówi o tym Bhakti-ratnakara, Dziesiąta Taranga. Ananta Acarya był jedną z ośmiu
głównych gopi. Poprzednio miał na
imię Sudevi. Chociaż zaliczał się do zwolenników Advaity Acaryi, później stał
się ważnym bhaktą Gadadhara Gosvamiego.
Adi 12.65 Znaczenie: Ponieważ Śrivasa Pandita był inkarnacją Narady Muniego, jego młodszy
brat, Śrirama Pandita, przyjmowany jest za inkarnację Parvaty Muniego,
najbliższego przyjaciela Narady Muniego.
Adi 12.66 Znaczenie: Gałęzie Advaity Acaryi odżywiane wodą (jala) dostarczaną przez Śri Caitanyę Mahaprabhu powinny być uważane
za bona fide acaryów. Jak to już
przedyskutowaliśmy wcześniej, reprezentanci Advaity Acaryi później podzielili
się na dwie grupy - bona fide gałęzie sukcesji acaryów i pretensjonalne gałęzie Advaity Acaryi. Gałęzie
przestrzegające zasad Caitanyi Mahaprabhu rozrosły się bujnie, podczas gdy
inne, wymienione poniżej w sześćdziesiątym siódmym wersecie, uschły.
Adi 12.70 Znaczenie: W Śrimad-Bhagavatam, Trzecim
Rozdziale Szóstego Canto, dwudziestym dziewiątym wersecie Yamaraja, nadzorca
śmierci, mówi swym towarzyszom, jakiej klasy ludzi powinni przed niego
przyprowadzać. Oznajmia tam: "Osoba, której język nigdy nie opisuje cech
świętego imienia Najwyższej Osoby Boga, której serce nigdy nie drży na
wspomnienie Krsny i Jego lotosowych stóp, i której głowa nigdy nie skłania się
w pokłonach Najwyższemu Panu, musi zostać przywiedziona przede mnie, by
otrzymać karę." Innymi słowy, niewielbiciele przywodzeni są przed
Yamaraję, by otrzymać karę i w ten sposób materialna natura obdarza ich różnego
typu ciałami. Po śmierci, która jest dehantara,
zmianą ciała, niewielbiciele przyprowadzani są przed Yamaraję w celu
osądzenia. Odpowiednio do sądu Yamarajy, materialna natura dostarcza im ciał
odpowiadających rezultatom ich przeszłych czynności. Jest to proces dehantara, czyli transmigracji duszy z
jednego ciała do innego. Jednakże świadomi Krsny bhaktowie nie podlegają sądowi
Yamarajy. Jak stwierdza Bhagavad-gita, przed
bhaktami droga stoi otworem. Po porzuceniu ciała (tyaktva deham) bhakta nigdy nie musi ponownie przyjmować
materialnego ciała, gdyż w ciele duchowym udaje się z powrotem do domu, do
Boga. Kary Yamarajy przeznaczone są dla osób, które nie są świadome Krsny.
Adi 12.73 Znaczenie: W związku z tym Śrila Bhaktivinoda Thakura zamieszcza krótką uwagę w swej
Amrta-pravaha-bhasyi: "Śri
Advaita Acarya jest jednym z ważnych pni bhakti-kalpataru,
czyli drzewa pragnień służby oddania. Pan Śri Caitanya Mahaprabhu, jako
ogrodnik, podlał korzenie drzewa bhakti i
w ten sposób odżywił wszystkie jego pnie i gałęzie. Lecz niemniej jednak, pod
wpływem mayi - najbardziej
nieszczęsnego stanu żywej istoty - niektóre gałęzie nie przyjęły ogrodnika,
który je podlał, uważając pień za jedyną przyczynę wielkiego bhakti-kalpataru. Innymi słowy, gałęzie
czy potomkowie Advaity Acaryi, którzy uważali Advaitę Acaryę za oryginalną
przyczynę pnącza oddania i którzy w ten sposób zlekceważyli instrukcje Śri
Caitanyi Mahaprabhu i nie posłuchali ich, utracili rezultaty podlania wodą i w
ten sposób wyschli i obumarli. Ponadto należy zrozumieć, że nie tylko zwiedzeni
potomkowie Advaity Acaryi, lecz każdy, kto nie ma związku z Caitanyą Mahaprabhu
- nawet jeśli niezależnie jest wielkim sannyasinem,
uczonym czy ascetą - jest niczym martwa gałąź drzewa."
Te analizy Śri Bhaktivinoda
Thakury, potwierdzające stwierdzenia Śri Krsnadasa Kavirajy Gosvamiego,
nakreślają pozycję obecnej tzw. religii hinduskiej, która - kierowana głównie
przez filozofię Mayavada - stała się mieszaną instytucją obejmującą różne
wymyślone idee. Mayavadi wielce obawiają się ruchu świadomości Krsny i
oskarżają go o niszczenie religii hinduskiej, ponieważ przyjmuje on ludzi ze
wszystkich części świata i wszystkich sekt religijnych i w naukowy sposób
angażuje ich w daiva-varnaśrama-dharmę. Jednakże,
jak to już wyjaśniliśmy kilkakrotnie, w literaturze wedyjskiej nie spotykamy
słowa "Hindu". Słowo to prawdopodobnie pochodzi z Afganistanu, kraju
z przeważającą ilością muzułmanów, i oryginalnie odnosiło się do przełęczy w
Afganistanie znanej jako Hindukusz, która nadal jest częścią drogi handlowej
pomiędzy Indią i różnymi krajami mahometańskimi.
Prawdziwy wedyjski system
religii nazywany jest varnaśrama-dharmą, jak
potwierdza to Visnu Purana:
varnaśramacaravata purusena parah
puman
visnur aradhyate pantha nanyat
tat-tosa-karanam
(Visnu Purana, 3.8.9)
Literatura wedyjska poleca, aby istota ludzka przestrzegała zasad varnaśrama-dharmy. Przyjęcie procesu varnaśrama-dharmy uczyni nasze życie
sukcesem, ponieważ połączy nas z Najwyższą Osobą Boga, który jest celem
ludzkiego życia. Toteż ruch świadomości Krsny przeznaczony jest dla całej
ludzkości. Chociaż społeczeństwo ludzkie dzieli się na rożne grupy i działy,
wszystkie istoty ludzkie należą do jednego gatunku i dlatego przyjmujemy, że
wszystkie są w stanie zrozumieć swą konstytucjonalną pozycję w związku z
Najwyższą Osobą Boga, Visnu. Śri Caitanya Mahaprabhu stwierdza, jivera 'svarupa' haya --- krsnera
nitya-dasa: "Każda żywa istota jest wieczną cząstką, wiecznym sługą
Najwyższej Osoby Boga." Każda żywa istota, która osiąga ludzką formę
życia, może zrozumieć znaczenie swej pozycji i w ten sposób uzyskać
kwalifikacje do stania się bhaktą Pana Krsny. Dlatego uważamy za rzecz
naturalną to, że cała ludzkość powinna być kształcona w świadomości Krsny. W
istocie przekonujemy się, że ludzie bez wahania i z łatwością przyjmują maha-mantrę Hare Krsna we wszystkich
częściach świata, w każdym kraju, gdzie szerzymy ruch sankirtanu. Widocznym efektem tego intonowania jest to, że
członkowie ruchu Hare Krsna, bez względu na swą przeszłość, porzucają cztery
zasady grzesznego życia i osiągają wzniosły standard oddania.
Chociaż tzw. zwolennicy
religii Hindu pozują na wielkich uczonych, ascetów, grhasthów i svamich, wszyscy
są bezużytecznymi, uschłymi gałęziami religii wedyjskiej. Są oni pozbawieni
mocy; nie są w stanie uczynić nic, by szerzyć kulturę wedyjską dla korzyści
społeczeństwa ludzkiego. Istotą kultury wedyjskiej jest przekaz Śri Caitanyi
Mahaprabhu. Pan Caitanya poinstruował:
yare dekha, tare kaha 'krsna'
upadeśa
amara ajnaya guru hana tara' ei
deśa
(Cc. Madhya 7.128)
Każdego, kogo spotykamy, powinniśmy po prostu instruować o zasadach krsna-katha, jak przedstawione one
zostały w Bhagavad-gicie Takiej Jaką Jest
i Śrimad-Bhagavatam. Kto nie jest
zainteresowany krsna-katha czy kultem
Śri Caitanyi Mahaprabhu, jest niczym suche, bezużyteczne drewno pozbawione siły
życia. Gałąź ISKCON-u, będąc bezpośrednio podlewaną przez Śri Caitanyę
Mahaprabhu, niewątpliwie osiąga sukces, podczas gdy odseparowane gałęzie tzw.
religii hinduskiej, które są zazdrosne o ISKCON, usychają i obumierają.
Adi 12.80 Znaczenie: Werset 152 Gaura-ganoddeśa-dipiki opisuje
Śri Dhruvanandę Brahmacari jako inkarnację Lality, a werset 194 opisuje
Śridharę Brahmacari jako gopi o
imieniu Candralatika.
Adi 12.81 Znaczenie: Wersety 197 i 207 Gaura-ganoddeśa-dipiki
opisują Kavi Dattę jako gopi o
imieniu Kalakanthi, wersety 196 i 207 opisują Nayana Miśrę jako gopi o imieniu Nitya-manjari, a wersety 196 i 205 opisują Gangamantri
jako gopi o imieniu Candrika. Mamu Thakura, którego prawdziwe imię brzmiało
Jagannatha Cakravarti, był bratankiem Śri Nilambara Cakravartiego, dziadka Śri
Caitanyi Mahaprabhu. W Bengalu wuj nazywany jest mama, a we Wschodnim Bengalu i Orissie, mamu. Tak więc Jagannatha Cakravarti był znany jako Mama albo Mamu
Thakura. Rezydencja Mamu Thakury znajdowała się w okręgu Faridpur, w wiosce o
nazwie Magadoba. Po odejściu Śri Gadadhara Pandity, Mamu Thakura został
kapłanem opiekującym się świątynią znaną jako Tota-gopinatha w Jagannatha Puri.
Według opinii niektórych Vaisnavów Mamu Thakura był poprzednio znany jako Śri
Rupa-manjari. Zwolennikami Mamu Thakury byli: Raghunatha Gosvami, Ramacandra,
Radhavallabha, Krsnajivana, Śyamasundara, Śantamani, Harinatha, Navinacandra,
Matilala, Dayamayi i Kunjavihari.
Kanthabharana, którego
oryginalne imię brzmiało Śri Ananta Cattaraja, był gopi o imieniu Gopali w krsna-lila.
Adi 12.82 Znaczenie: Bhugarbha Gosani, poprzednio znany jako Prema-manjari, był wielkim
przyjacielem Lokanathy Gosvamiego, który wzniósł świątynię Gokulanandy, jedną z
siedmiu ważnych świątyń Vrndavany - mianowicie
Govindy,
Gopinathy,
Madana-mohany,
Radharamany,
Śyamasundary,
Radha-Damodary i
Gokulanandy
- które są autoryzowanymi instytucjami Gaudiya Vaisnavów.
Adi 12.83 Znaczenie: Śri Vaninatha Brahmacari został opisany w Adi-lili, 114 wersecie Rozdziału Dziesiątego. Uczeń
Vallabha-caitanyi o imieniu Nalini-mohana Gosvami założył świątynię
Madana-gopala w Navadvipie.
Adi 12.84 Znaczenie: Trzynasty werset Śakha-nirnayi mówi
o Śrinatha Cakravartim jako o rezerwuarze wszelkich dobrych cech i ekspercie w
służbie dla Pana Krsny. Podobnie, werset 35 mówi o Uddhava dasa jako wielce
kwalifikowanym w rozdawaniu wszystkim miłości do Boga. Werset 202 Gaura-ganoddeśa-dipiki mówi, że
Jitamitra był gopi o imieniu
Śyama-manjari. Jitamitra napisał książkę pod tytułem Krsna-mayurya. Jagannatha dasa był mieszkańcem Vikramapury,
położonej w pobliżu Dacca. Miejscem jego narodzin była wioska znana jako
Kasthakata czy Kathadiya. Jego potomkowie mieszkają teraz w wioskach: Adiyala,
Kamarapada i Paikapada. Założył on świątynię Yaśomadhavy. Czcicielami w tej
świątyni są Gosvami z Adiyali. Poprzednio był on jedną z sześćdziesięciu
czterech sakhi, mianowicie asystentką
Citradevi-gopi o imieniu Tilakini. A oto lista jego potomków: Ramanrsimha,
Ramagopala, Ramacandra, Sanatana, Muktarama, Gopinatha, Goloka, Harimohana
Śiromani, Rakhalaraja, Madhava i Laksmikanta. Śakha-nirnaya wspomina, że Jagannatha dasa szerzył ruch Hare Krsna
w okręgu czy stanie Tripury.
Adi 12.85 Znaczenie: Wersety 196 i 207 Gaura-ganoddeśa-dipiki
wspominają, że Hari Acarya był poprzednio gopi o imieniu Kalaksi.
Sadipuriya Gopala znany jest jako nauczyciel ruchu Hare Krsna w Vikramapura we
Wschodnim Bengalu. Krsnadasa Brahmacari zaliczał się poprzednio do grupy sakhi znanych jako asta-sakhi. Na imię miał Indulekha. Krsnadasa Brahmacari mieszkał
we Vrndavanie. W świątyni Radha-Damodara znajduje się grobowiec znany jako
grobowiec Krsnadasy. Niektórzy mówią, że jest to grobowiec Krsnadasa
Brahmacari, a inni, że jest to grobowiec Krsnadasa Kavirajy Gosvamiego. Bez
względu na to, czyj jest ten grobowiec, składamy przed nim nasze pokłony, jako
że obaj byli ekspertami w rozdzielaniu miłości do Boga wśród upadłych dusz tego
wieku. Śakha-nirnaya wspomina, że
Puspagopala poprzednio był znany jako Svarnagramaka.
Adi 12.86 Znaczenie: W wersetach 195 i 201 Gaura-ganoddeśa-dipiki
Raghu Miśra opisany jest jako Karpura-manjari. Podobnie, Laksminatha
Pandita opisany jest jako Rasonmada, a Bangavati Caitanya dasa jako Kali. Śakha-nirnaya oznajmia, że Bangavati
Caitanya dasa zawsze widziano z oczyma pełnymi łez. On również miał gałąź
potomków. Oto ich imiona: Mathuraprasada, Rukminikanta, Jivanakrsna,
Yugalakiśora, Ratanakrsna, Radhamadhava, Usamani, Vaikunthanatha i Lalamohana,
czyli Lalamohana Śaha Śankhanidhi. Lalamohana był wielkim kupcem w mieście Dacca.
Wersety 194 i 200 Gaura-ganoddeśa-dipiki oznajmiają,
że Raghunatha był poprzednio Varangadą.
Adi 12.87 Znaczenie: Śri Mangala Vaisnava był mieszkańcem wioski Titakana w okręgu
Murśidabada. Jego przodkowie byli Śaktami, którzy wielbili boginię Kiriteśvari.
Powiedziane jest, że Mangala Vaisnava, poprzednio mocny brahmacarin, opuścił dom i później poślubił córkę swego ucznia
Prananathy Adhikari w wiosce Mayanadala. Potomkowie tej rodziny znani są jako
Thakurowie Kandady, która jest wioską w okręgu Burdwan w pobliżu Katwy. W
wiosce tej nadal żyją rozproszeni potomkowie Mangala Vaisnavy, liczący razem
trzydzieści sześć rodzin. Pomiędzy sławnymi uczniami Mangala Thakury są:
Prananatha Adhikari, Purusottama Cakravarti z wioski Kankada i Nrsimha-prasada
Mitra, którego członkowie rodziny są znanymi mrdangistami. Szczególnie sławnymi
mrdangistami są Sudhakrsna Mitra i Nikunjavihari Mitra. W rodzinie Purusottamy
Cakravartiego są takie sławne osoby jak Kunjavihari Cakravarti i Radhavallabha
Cakravarti, którzy teraz mieszkają w okręgu Birbhum. Zawodowo recytują oni pieśni
z Caitanya-mangali. Powiedziane jest,
że kiedy Mangala Thakura konstruował drogę z Bengalu do Jagannatha Puri, drążąc
jezioro znalazł Bóstwo Radhavallabha. W tym czasie mieszkał on w okolicy
Kandady, w wiosce Ranipura. Śalagrama-śila
osobiście wielbione przez Mangala Thakurę nadal istnieje w wiosce Kandada.
Wzniesiona została tam świątynia w celu wielbienia Vrndavanacandry. Mangala
Thakura miał trzech synów: Radhikaprasadę, Gopiramanę i Śyamakiśorę. Potomkowie
tych trzech synów żyją nadal.
Adi 12.88 Znaczenie: Werset 183 Gaura-ganoddeśa-dipiki wspomina,
że Śivananda Cakravarti był poprzednio Labanga-manjari. Śakha-nirnaya, napisana przez Yadunandana dasa, również wymienia
inne gałęzie:
(1) Madhava Acarya,
(2) Gopala dasa,
(3) Hrdayananda,
(4) Vallabha Bhatta (Vallabha-sampradaya, czyli Pustimarga-sampradaya,
jest bardzo sławna),
(5) Madhu Pandita (ten sławny bhakta mieszkał w pobliżu Khadadahy, w
wiosce znanej jako Sanibona-grama, znajdującej się w odległości dwóch mil na
wschód od stacji Khadadaha i skonstruował on świątynię Gopinathaji we
Vrndavanie),
(6) Acyutananda,
(7) Candraśekhara,
(8) Vakreśvara Pandita,
(9) Damodara,
(10) Bhagavan Acarya,
(11) Ananta Acaryavarya,
(12) Krsnadasa,
(13) Paramananda
Bhattacarya,
(14) Bhavananda Gosvami,
(15) Caitanya dasa,
(16) Lokanatha Bhatta (bhakta ten, który mieszkał w wiosce Talakhadi w
okręgu Yaśohara i wzniósł świątynię Radhavinoda, był mistrzem duchowym
Narottama dasa Thakury i wielkim przyjacielem Bhugarbhy Gosvamiego),
(17) Govinda Acarya,
(18) Akrua Thakura,
(19) Sanketa Acarya,
(20) Pratapaditya,
(21) Kamalakanta Acarya,
(22) Yadava Acarya i
(23) Narayana Padihari (mieszkaniec Jagannatha Puri).
W ten sposób Bhaktivedanta kończy objaśnienia do Dwunastego Rozdziału Adi-lili Śri Caitanya-caritamrty, opisującego ekspansje Advaity Acaryi i Gadadhara Pandity.