Rozdział ten opisuje gałęzie drzewa nazywanego Śri Caitanya Mahaprabhu.
Adi 10.01 Znaczenie: W związku z tym bardzo istotny jest przykład psa. Oczywiście pies nigdy
nie staje się bhaktą, lecz czasami zdarza się, że pies bhakty stopniowo również
staje się wielbicielem. Widzimy, że pies nie ma szacunku nawet dla rośliny tulasi. W istocie, ma szczególną
skłonność, by siusiać na roślinkę tulasi'.
Dlatego pies jest niewielbicielem numer jeden. Lecz ruch sankirtanu Śri Caitanyi Mahaprabhu ma
tak wielką moc, że nawet podobny psu niewielbiciel może stopniowo stać się
bhaktą dzięki obcowaniu z bhaktą Pana Caitanyi. Gdy Śrila Śivananda Sena,
wielki bhakta grhastha Pana Caitanyi
Mahaprabhu, szedł do Jagannatha Puri, przywiązał się do niego pies uliczny,
który zaczął podążać za nim i ostatecznie poszedł zobaczyć Caitanyę Mahaprabhu
i osiągnął wyzwolenie. Podobnie, również koty i psy w gospodarstwie Śrivasa
Thakury zostały wyzwolone. Po kotach i psach oraz innych zwierzętach nie
spodziewamy się, że zostaną bhaktami, lecz w towarzystwie czystego bhakty
również osiągają wyzwolenie.
Adi 10.07 Znaczenie: Śri Krsnadasa Kaviraja Gosvami daje przykład ofiarowywania pokłonów
wszystkim nauczającym bhaktom Pana Caitanyi, nie czyniąc rozróżnienia na
wyższych czy niższych. Na nieszczęście obecnie jest wielu głupich tzw. bhaktów
Pana Caitanyi, którzy robią takie rozróżnienie. Na przykład, tytuł "Prabhupada" ofiarowywany jest
mistrzowi duchowemu, szczególnie wybitnym mistrzom duchowym, takim jak Śrila
Rupa Gosvami Prabhupada, Śrila Jiva Gosvami Prabhupada czy Śrila
Bhaktisiddhanta Sarasvati Gosvami Prabhupada. Kiedy nasi uczniowie podobnie
chcieli zwracać się do swego mistrza duchowego jako Prabhupada, niektórzy głupi
ludzie stali się zazdrośni. Jedynie z tego powodu, że uczniowie ci nazwali
swego mistrza duchowego Prabhupadą, stali się tak zazdrośni, że z innymi
podobnie zazdrosnymi osobami uformowali frakcję mającą na celu umniejszenie
wartości ruchu świadomości Krsny, nie zważając na pracę propagandową ruchu Hare
Krsna. Aby skarcić takich głupców, Krsnadasa Kaviraja Gosvami bardzo szczerze
mówi, keha karibare nare
jyestha-laghu-krama. Każdy, kto jest bona fide nauczającym kultu Śri
Caitanyi Mahaprabhu, musi darzyć szacunkiem prawdziwych bhaktów Pana Caitanyi;
nie należy być zazdrosnym, uważając jednego nauczającego za bardzo wielkiego, a
innego za bardzo niskiego. Jest to rozróżnienie materialne i nie ma miejsca na
platformie czynności duchowych. Dlatego Krsnadasa Kaviraja Gosvami ofiarowuje
jednakowy szacunek wszystkim nauczającym kultu Śri Caitanyi Mahaprabhu, którzy
zostali porównani do gałęzi drzewa. ISKCON jest jedną z tych gałęzi i dlatego
szczerzy bhaktowie Pana Caitanyi Mahaprabhu powinni darzyć go szacunkiem.
Adi 10.08 Znaczenie: W Gaura-ganoddeśa-dipice, wersecie
90, Śrivasa Pandita został opisany jako inkarnacja Narady Muniego, a Śri Rama
Pandita, jego młodszy brat, uważany jest za inkarnację Parvaty Muniego,
wielkiego przyjaciela Narady. Żona Śrivasa Pandity, Malini, sławiona jest jako
inkarnacja niańki Ambiki, która karmiła Pana Krsnę mlekiem ze swej piersi. Jak
to już zostało wspomniane, jego bratanica Narayani, matka Vrndavana dasa
Thakury, autora Caitanya-bhagavata, była
siostrą Ambiki w krsna-lila. Z opisu Caitanya-bhagavata dowiadujemy się
również, że po przyjęciu porządku sannyasy
przez Pana Caitanyę Mahaprabhu, Śrivasa Pandita opuścił Navadvipę,
prawdopodobnie z powodu uczucia rozłąki, i osiedlił się w Kumarahatta.
Adi 10.11 Znaczenie: Śrila Narottama dasa Thakura powiedział, anya-devaśraya nai, tomare kahinu bhai, ei bhakti parama-karana: jeśli
ktoś chce być czystym, mocnym bhaktą, nie powinien przyjmować schronienia
żadnego półboga czy bogini. Głupi Mayavadi mówią, że wielbienie półbogów jest
tak dobre jak wielbienie Najwyższej Osoby Boga, lecz nie jest to prawdą.
Filozofia ta zwodzi ludzi w kierunku ateizmu. Osoba nie mająca prawdziwego
pojęcia o tym, czym w rzeczywistości Bóg jest, myśli, że Bogiem może być
jakakolwiek forma, którą sobie wyobrazi, czy każdy łotr, którego przyjmie.
Takie przyjmowanie tanich Bogów czy inkarnacji Boga jest w rzeczywistości
ateizmem. Zatem należy wyciągnąć z tego wniosek, że osoby wielbiące półbogów
czy samozwańcze inkarnacje Boga są ateistami. Straciły one swą wiedzę, jak
potwierdza to Bhagavad-gita. Kamais tais
tair hrtajnanah prapadyante 'nya-devatah: "Osoby, których umysły
zostały zniekształcone przez materialne pragnienia, podporządkowują się
półbogom." (Bg. 7.20) Na nieszczęście ci, którzy nie kultywują świadomości
Krsny i nie rozumieją właściwie wiedzy wedyjskiej, przyjmują każdego drania za
inkarnację Boga i są zdania, że można zostać inkarnacją jedynie poprzez
wielbienie półboga. Ta mieszanka filozoficzna egzystuje pod nazwą religii
hinduskiej, lecz ruch świadomości Krsny nie zatwierdza jej. W istocie mocno ją potępiamy.
Takie wielbienie półbogów i tak zwanych inkarnacji Boga nigdy nie powinno być
mylone z czystym ruchem świadomości Krsny.
Adi 10.13 Znaczenie: Sztuki dramatyczne wystawiono również w obecności Śri Caitanyi
Mahaprabhu, lecz aktorzy biorący udział w takich dramatach byli wszyscy
czystymi bhaktami; nie dopuszczano do nich żadnych ludzi z zewnątrz. Członkowie
ISKCON-u powinni brać z tego przykład. Kiedykolwiek wystawiają sztukę o życiu
Śri Caitanyi Mahaprabhu czy Pana Krsny, aktorzy muszą być czystymi bhaktami.
Zawodowi aktorzy nie mają świadomości służby oddania i dlatego, chociaż mogą
grać w sposób bardzo artystyczny, w przedstawieniach takich nie ma życia. Śrila
Bhaktisiddhanta Sarasvati Thakura zwykł nazywać takich aktorów yatra-dale narada, co oznacza
"farsowy Narada". Czasami aktor gra w sztuce rolę Narady Muniego,
chociaż w życiu prywatnym wcale nie jest podobny Naradzie Muniemu, ponieważ nie
jest bhaktą. Nie potrzebujemy takich aktorów w sztukach o życiu Pana Caitanyi i
Pana Krsny.
W domu Candraśekhary Śri Caitanya
Mahaprabhu zwykł wystawiać sztuki z Advaitą Prabhu, Śrivasa Thakurą i innymi
bhaktami. Miejsce, gdzie znajdował się dom Candraśekhary, znane jest teraz jako
Vrajapattana. W miejscu tym Śrila Bhaktisiddhanta Sarasvati Thakura założył
gałąź swej Śri Caitanya Mathy. Kiedy Śri Caitanya Mahaprabhu postanowił przyjąć
wyrzeczony porządek życia, Śri Nityananda Prabhu poinformował o tym
Candraśekhara Acaryę, który dlatego również był obecny, kiedy Pan Caitanya
przyjmował sannyasę od Keśava Bharati
w Katwie. To właśnie on pierwszy rozgłosił w Navadvipie wieść o tym, że Pan
Caitanya przyjmuje sannyasę. Śri
Candraśekhara Acarya był obecny podczas wielu ważnych wydarzeń w rozrywkach
Pana Caitanyi Mahaprabhu. Dlatego formuje on drugą gałąź drzewa Pana Caitanyi.
Adi 10.14 Znaczenie: W Gaura-ganoddeśa-dipice Śrila
Pundarika Vidyanidhi opisany jest jako ojciec Śrimati Radharani w krsna-lili. Dlatego Caitanya Mahaprabhu
traktował go jak Swego ojca. Ojciec Pundarika Vidyanidhiego był znany jako
Baneśvara albo, zgodnie z inną opinią, Śuklambara Brahmacari, a jego matka
miała na imię Gangadevi. Według jednej opinii Baneśvara był potomkiem Śri
Śivaramy Gangopadhyayi. Pierwotny dom Pundarika Vidyanidhiego znajdował się we
Wschodnim Bengalu w wiosce w pobliżu Dacca nazywanej Baghiya, która należała do
grupy rodzin bramińskich zwanej Varendra. Czasami ci bramini Varendra wiedli
spory z inną grupą znaną jako bramini Radhiya i z tego względu rodzina
Pundarika Vidyanidhiego została skazana na wygnanie i nie cieszyła się
szacunkiem. Bhaktisiddhanta Sarasvati informuje nas, że jeden z członków tej
rodziny mieszka we Vrndavanie i nazywa się Sarojananda Gosvami. Szczególną
cechą charakterystyczną tej rodziny było to, że każdy z jej członków miał tylko
jednego syna albo w ogóle nie miał synów i dlatego rodzina ta nie była zbyt
liczna. W okręgu Cattagrama we Wschodnim Bengalu znajduje się miejsce, które
znane jest jako Hatahajari, a niedaleko tego miejsca jest wioska znana jako
Mekhala-grama, w której żyli przodkowie Pundarika Vidyanidhiego. Z Cattagramy
do Mekhala-gramy można dostać się konno albo wozem zaprzężonym w woły, albo
parowcem. Stacja parowców znana jest jako Annapurnara-ghata. Miejsce narodzin
Pundarika Vidyanidhiego znajduje się około dwóch mil na południowy zachód od
Annapurnara-ghaty. Świątynia wzniesiona tam przez Pundarika Vidyanidhiego jest
teraz bardzo stara i wymaga naprawy. Jeśli nie zostanie odrestaurowana, może
wkrótce się rozlecieć. Na cegłach tej świątyni znajdują się dwa napisy, lecz są
tak stare, że nikt nie może ich odczytać. Jednakże około dwustu jardów na
południe od tej świątyni znajduje się inna świątynia i niektórzy ludzie mówią,
że właśnie ta świątynia jest starą świątynią wzniesioną przez Pundarika
Vidyanidhiego.
Śri Caitanya Mahaprabhu
nazywał Pundarika Vidyanidhiego "ojcem" i nadał mu tytuł Premanidhi.
Pundarika Vidyanidhi został później mistrzem duchowym Gadadhara Pandity i
bliskim przyjacielem Svarupy Damodary. Gadadhara Pandita najpierw błędnie uznał
Pundarika Vidyanidhiego za zwykłego liczygrosza, lecz później, kiedy został
skorygowany przez Śri Caitanyę Mahaprabhu, został jego uczniem. Inny incydent z
życia Pundarika Vidyanidhiego dotyczy tego, jak skrytykował on kapłana świątyni
Jagannatha, za co Jagannatha Prabhu osobiście go skarcił uderzając go w
policzki. Opisane jest to w Caitanya-bhagavata,
w Siódmym Rozdziale Antya-lili. Śri
Bhaktisiddhanta Sarasvati Thakura informuje nas, że nadal żyją dwaj potomkowie
rodziny Pundarika Vidyanidhiego, o imionach Śri Harakumara Smrtitirtha i Śri
Krsnakinkara Vidyalankara. Po dokładniejsze informacje należy sięgnąć do
słownika zatytułowanego Vaisnava-manjusa.
Adi 10.15 Znaczenie: W Gaura-ganoddeśa-dipice, wersetach
od 137 do 153, powiedziane jest "Moc przyjemności Śri Krsny, poprzednio
znana jako Vrndavaneśvari, teraz przyjęła formę Śri Gadadhara Pandity w
rozrywkach Pana Caitanyi Mahaprabhu. Śri Svarupa Damodara Gosvami wykazał, że w
postaci Laksmi, mocy przyjemności Krsny, była poprzednio bardzo droga Panu jako
Śyamasundara-vallabha. Ta sama Śyamasundara-vallabha obecna jest teraz jako
Gadadhara Pandita. Poprzednio, jako Lalita-sakhi, zawsze była oddana Śrimati
Radharani. W Dwunastym Rozdziale tej części Caitanya-caritamrty
znajduje się opis potomków sukcesji uczniów Gadadhara Pandity.
Adi 10.17 Znaczenie: W 71 wersecie Gaura-ganoddeśa-dipiki
znajduje się stwierdzenie, że Vakreśvara Pandita był inkarnacją Aniruddhy,
jednej z poczwórnych ekspansji Visnu (Vasudeva, Sankarsana, Aniruddha i
Pradyumna). Mógł wspaniale tańczyć bezustannie przez siedemdziesiąt dwie
godziny. Kiedy Pan Caitanya Mahaprabhu grał rolę w sztukach wystawianych w domu
Śrivasa Pandity, Vakreśvara Pandita był jednym z głównych tancerzy i tańczył
bezustannie przez tak długi czas. Życie Vakreśvara Pandity opisał w swej
książce Gaura-krsnodaya jeden z
bhaktów oryjskich Pana Caitanyi Mahaprabhu, Śri Govinda dasa. W Orissie jest
wielu uczniów Vakreśvary Pandity i są oni znani jako Gaudiya Vaisnavowie,
chociaż są Oryjczykami. Pomiędzy uczniami tymi jest Śri Gopalaguru i jego uczeń
Śri Dhyanacandra Gosvami.
Adi 10.19 Znaczenie: Gandharvowie, mieszkańcy Gandharvaloki, słyną jako pieśniarze niebiańscy.
Kiedykolwiek na planetach niebiańskich potrzebny jest śpiew, wtedy zapraszani
są Gandharvowie. Gandharvowie mogą śpiewać bezustannie całymi dniami i dlatego
Vakreśvara Pandita pragnął tańczyć podczas ich śpiewu.
Adi 10.21 Znaczenie: Było wiele sytuacji, w których Jagadananda Pandita miał do czynienia z
Panem Śri Caitanyą Mahaprabhu. Co najważniejsze, był on bezustannym towarzyszem
Pana i szczególnie brał udział we wszystkich rozrywkach Pana w domach Śrivasa
Pandity i Candraśekhary Acaryi.
Adi 10.24 Znaczenie: Kara było nazwiskiem Makaradhvajy. Obecnie nazwisko to spotykane jest
głównie w społeczności Kayastha. Gaura-ganoddeśa-dipika,
werset 166, oznajmia:
dhanistha bhaksya-samagrim
krsnayadad vraje 'mitam
saiva sampratam gauranga-priyo
raghava-panditah
Raghava Pandita był poprzednio zaufaną gopi we Vrajy podczas rozrywek Pana Krsny i jego imię było wówczas
Dhanistha. Gopi ta zawsze
przygotowywała pokarm dla Krsny.
Adi 10.25 Znaczenie: W 167 wersecie Gaura-ganoddeśa-dipiki jest wspomniane, gunamala vraje yasid damayanti tu tat-svasa:
"Gopi o imieniu Gunamala pojawiła się teraz jako jego siostra
Damayanti." Na wschodnio-bengalskiej linii kolejowej rozpoczynającej się
od stacji Sealdah w Kalkucie, znajduje się stacja nazywana Sodapura, która
położona jest niedaleko Kalkuty. Około milę od tej stacji, w kierunku
zachodniej strony Gangesu, znajduje się wioska znana jako Panihati, w której
nadal istnieją kwatery mieszkalne Raghava Pandity. Na betonowej platformie na
grobowcu Raghava Pandity rośnie pnącze. W pobliskiej zniszczonej świątyni
znajduje się również Bóstwo Madana-mohana. Świątynią tą zarządza lokalny
Zamindar o imieniu Śri Śivacandra Raya Caudhuri. Mieszkańcem Panihati był
również Makaradhvaja Kara.
Adi 10.28 Znaczenie: Szeroki opis Raghavera jhali znajdziemy w Dziesiątym Rozdziale Antya-lili Śri Caitanya-caritamrty.
Adi 10.30 Znaczenie: Caitanya-bhagavata opisuje,
że kiedykolwiek Pan Caitanya Mahaprabhu odwiedzał dom Raghava Pandity, również,
po otrzymaniu zaproszenia, odwiedzał Purandarę Acaryę. Purandara Acarya jest
uważany za najszczęśliwszego, ponieważ Pan zwykł witać go zwracając się do
niego jak do Swego ojca i obejmując go z wielką miłością.
Adi 10.32 Znaczenie: Damodara Pandita, który poprzednio znany był jako Śaibya we Vrajadhamie,
zwykł przekazywać Śacimacie wieści od Pana Caitanyi, a podczas festiwalu
Rathayatry przynosił wieści od Śacimaty do Pana Caitanyi Mahaprabhu.
Adi 10.34 Znaczenie: Caitanya-bhagavata, Dziewiąty
Rozdział Antya-lili wspomina, że
Sadaśiva Pandita był czystym bhaktą i Nityananda Prabhu mieszkał w jego domu.
Adi 10.35 Znaczenie: Pradyumna Brahmacari opisany jest w Drugim Rozdziale Antya-lili Śri-Caitanya-caritamrty. Był on wielkim bhaktą Pana
Caitanyi, który zmienił jego imię na Nrsimhananda. Kiedy Pan Caitanya szedł z
domu Raghava Pandity w Panihati do domu Śivanandy, pojawił się On w sercu
Nrsimhananda Brahmacari. Na potwierdzenie tego, Nrsimhananda Brahmacari zwykł
przyjmować na swój pokarm pożywienie trzech Bóstw, mianowicie: Jagannatha,
Nrsimhadevy i Pana Caitanyi Mahaprabhu. Mówi o tym Caitanya-caritamrta, wersety 48-78 Drugiego Rozdziału Antya-lili. Otrzymawszy informację, że
Pan Caitanya Mahaprabhu szedł z Kulii w kierunku Vrndavany, Nrsimhananda
pogrążył się w medytacji i w umyśle zbudował wspaniałą drogę z Kulii do
Vrndavany. Nagle jego medytacja została przerwana i powiedział innym bhaktom,
że tym razem Pan Caitanya Mahaprabhu nie uda się do Vrndavany, lecz dotrze
jedynie do miejsca znanego jako Kanai Nataśala. Opisane jest to w Madhya-lili, Rozdziale Pierwszym,
wersetach 55-62. 74 werset Gaura-ganoddeśa-dipiki
mówi, aveśaś ca tatha jneyo miśre
pradyumna-samjnake: Śri Caitanya Mahaprabhu zmienił imię Pradyumny Miśry,
czyli Pradyumny Brahmacari, na Nrsimhananda Brahmacari, gdyż w jego sercu
zamanifestował się Pan Nrsimhadeva. Powiedziane jest, że Pan Nrsimhadeva zwykł
rozmawiać z nim bezpośrednio.
Adi 10.36 Znaczenie: Narayana Pandita był jednym z towarzyszy Śrivasa Thakury. Werset 93
Dziewiątego Rozdziału Caitanya-bhagavata wspomina,
że razem z bratem Śrivasa Thakury, Śri Rama Panditą, udał się on do Jagannatha
Puri, aby zobaczyć Śri Caitanyę Mahaprabhu.
Adi 10.37 Znaczenie: Śriman Pandita był pomiędzy towarzyszami Pana Caitanyi Mahaprabhu, kiedy
Pan spełniał sankirtan. Kiedy Pan
Caitanya przebrał się za boginię Laksmi i tańczył na ulicach Navadvipy, Śriman Pandita
niósł latarnię, aby oświetlić Mu drogę.
Adi 10.38 Znaczenie: Powiedziane jest, że Śuklambara Brahmacari, mieszkający w Navadvipie, był
pierwszym towarzyszem Caitanyi Mahaprabhu w ruchu sankirtanu. Kiedy Pan Caitanya powrócił z Gayi po inicjacji,
przebywał z Śuklambara Brahmacari, ponieważ pragnął słuchać od tego bhakty o
rozrywkach Pana Krsny. Śuklambara Brahmacari żebrał o ryż od mieszkańców
Navadvipy, a Śri Caitanya Mahaprabhu znajdował przyjemność w jedzeniu ryżu,
który on gotował. Powiedziane jest, że Śuklambara Brahmacari był jedną z żon
braminów spełniających yajnę podczas
rozrywek Pana Krsny we Vrndavanie. Pan Krsna żebrał o pokarm od żon braminów
spełniających yajne, a Pan Caitanya
Mahaprabhu spełniał podobną rozrywkę, żebrząc o ryż od Śuklambara Brahmacari.
Adi 10.39 Znaczenie: Nandana Acarya był innym towarzyszem Pana Caitanyi Mahaprabhu podczas
Jego rozrywek kirtanu w Navadvipie.
Śrila Nityananda Prabhu, jako Avadhuta, chodził na wiele pielgrzymek i kiedy po
raz pierwszy przybył do Śri Navadvipa-dhamy, ukrywał się w domu Nandany Acaryi.
To właśnie tam po raz pierwszy spotkał On wszystkich bhaktów Pana Caitanyi
Mahaprabhu. Kiedy Caitanya Mahaprabhu przejawił Swą maha-prakaśę, poprosił Ramai Panditę, by przywołał Advaitę Prabhu,
który ukrywał się w domu Nandany Acaryi, gdyż Śri Caitanya Mahaprabhu mógł
zrozumieć, że się ukrywał. Pan Caitanya również czasami zwykł chować się w domu
Nandany Acaryi. W związku z tym można zajrzeć do Caitanya-bhagavata, Rozdziału Szóstego i Siedemnastego Madhya-lili.
Adi 10.40 Znaczenie: Śri Mukunda Datta narodził się w okręgu Cattagrama w wiosce Chanhora,
która znajduje się pod zarządem stacji policyjnej nazywanej Patiya. Wioska ta
usytuowana jest dziesięć krośa, czyli
około dwudziestu mil od domu Pundarika Vidyanidhiego. W Gaura-ganoddeśa-dipice (140) jest powiedziane:
vraje sthitau gayakau yau
madhukantha-madhuvratau
mukunda-vasudevau tau dattau
gauranga-gayakau
"We Vrajy jest dwóch wspaniałych śpiewaków: Madhukantha i
Madhuvrata. W caitanya-lila pojawili
się oni jako Mukunda i Vasudeva Datta, którzy byli śpiewakami w towarzystwie
Pana Caitanyi Mahaprabhu." Kiedy Pan Caitanya był studentem, Mukunda Datta
był Jego przyjacielem szkolnym i często angażowali się w spory logiczne.
Czasami Pan Caitanya Mahaprabhu walczył z Mukunda Dattą, używając trików
logiki. Opisane jest to w Caitanya-bhagavata,
w Rozdziałach Siódmym i Ósmym Adi-lili.
Kiedy Pan Caitanya Mahaprabhu powrócił z Gayi, Mukunda Datta sprawił Mu
przyjemność recytując wersety ze Śrimad-Bhagavatam
o krsna-lila. To dzięki jego
staraniom Gadadhara Pandita Gosvami został uczniem Pundarika Vidyanidhiego, jak
oznajmia Madhya-lila, Rozdział
Siódmy. Kiedy Mukunda Datta śpiewał na podwórzu Śrivasy Prabhu, Mahaprabhu
tańczył do jego śpiewu, a kiedy Pan Caitanya przez dwadzieścia jeden godzin
przejawiał ekstatyczną manifestację znaną jako sata-prahariya, Mukunda Datta rozpoczął tę uroczystość śpiewem.
Czasami Pan Caitanya Mahaprabhu karcił Mukunda Dattę, nazywając go kharjhatia beta, ponieważ uczęszczał on
na wiele ceremonii urządzanych przez różne klasy niewielbicieli. Mówi o tym Caitanya-bhagavata, Dziesiąty Rozdział Madhya-lili. Kiedy Pan Caitanya
Mahaprabhu przebrał się za boginię szczęścia i tańczył w domu Candraśekhary,
Mukunda Datta rozpoczął pierwszą pieśń.
Zanim Pan Caitanya wyjawił Swe
pragnienie przyjęcia wyrzeczonego porządku życia, najpierw udał się do domu
Mukunda Datty, lecz w tym czasie Mukunda Datta poprosił Pana Caitanyę
Mahaprabhu, by przed przyjęciem sannyasy prowadził
Swój ruch sankirtanu przez kilka dni
dłużej. Mówi o tym Caitanya-bhagavata, Rozdział
Dwudziesty Piąty Madhya-lili. Informacja
o zamiarze Pana Caitanyi, by przyjąć sannyasę,
została wyjawiona Gadadhara Pandicie, Candraśekharze Acaryi i Mukunda Dacie
przez Nityanandę Prabhu i dlatego wszyscy oni udali się do Katwy i przygotowali
kirtan oraz wszystkie parafernalia
potrzebne na tę okazję. Kiedy Pan przyjął sannyasę,
wszyscy, szczególnie Śri Nityananda Prabhu, Gadadhara Prabhu i Govinda,
podążyli za Nim aż do Purusottama-ksetry. W związku z tym należy zajrzeć do
Drugiego Rozdziału Antya-lili. W
miejscu, znanym jako Jaleśvara, Nityananda Prabhu złamał kij sannyasiński
Caitanyi Mahaprabhu. W tym czasie obecny był również Mukunda Datta. Każdego
roku udawał się z Bengalu do Jagannatha Puri, aby zobaczyć Pana Caitanyę.
Adi 10.41 Znaczenie: Vasudeva Datta, brat Mukunda Datty, był również mieszkańcem Cattagramy. Caitanya-bhagavata mówi, yanra sthane krsna haya apane vikraya: Vasudeva
Datta był tak potężnym bhaktą, że Krsna stał się jego własnością. Vasudeva
Datta przebywał w domu Śrivasa Pandity i Caitanya-bhagavata
opisuje, że Pan Caitanya Mahaprabhu był tak zadowolony z Vasudeva Datty i
miał do niego tak wielkie uczucie, że zwykł mówić: "Jestem jedynie
człowiekiem Vasudeva Datty. Przeznaczeniem Mojego ciała jest jedynie
zadowolenie Vasudeva Datty i może on sprzedać Mnie wszędzie." Trzykrotnie
zarzekał się, że było to faktem i że nikt nie powinien w to wątpić. Powiedział
On: "Moi drodzy bhaktowie, mówię wam prawdę. Moje ciało jest szczególnie
przeznaczone dla Vasudeva Datty." Vasudeva Datta inicjował Śri Yadunandanę
Acaryę, mistrza duchowego Raghunathy dasa, który później został Raghunatha dasa
Gosvamim. Dowiemy się o tym z 161 wersetu Szóstego Rozdziału Antya-lili. Vasudeva Datta wydawał
pieniądze lekką ręką, dlatego Pan Caitanya Mahaprabhu poprosił Śivananda Sena,
aby został jego sarakhela, czyli
sekretarzem, i kontrolował jego nieumiarkowane wydatki. Vasudeva Datta był tak
łaskawy dla żywych istot, że chciał przyjąć wszystkie ich grzeszne reakcje, by
mogły one zostać wyzwolone przez Śri Caitanyę Mahaprabhu. Opisuje to Piętnasty
Rozdział Adi-lili, w wersetach
159-180.
W pobliżu stacji kolejowej
Navadvipy znajduje się stacja zwana Purvasthali, i w odległości około jednej
mili od tej stacji, w wiosce znanej jako Mamagachi, będącej miejscem narodzin
Vrndavana dasa Thakury, znajduje się obecnie świątynia Madana-gopala, która
została założona przez Vasudeva Dattę. Świątynią tą zaopiekowali się teraz
bhaktowie Gaudiya Matha i wspaniale spełniają tam seva-puję. Każdego roku wszyscy pielgrzymi navadvipa-parikrama odwiedzają Mamagachi. Odkąd Śri Bhaktisiddhanta
Sarasvati Thakura zainaugurował uroczystość navadvipa-parikrama,
świątynia ta jest bardzo dobrze zarządzana.
Adi 10.43 Znaczenie: Z pewnością intonowanie 300 000 imion Pana jest rzeczą cudowną.
Żadna zwykła osoba nie może intonować tak wielu imion ani też nie powinna
sztucznie imitować zachowania Haridasa Thakury. Jednakże zasadniczą rzeczą
jest, aby każdy dotrzymywał określonego ślubu intonowania mantry Hare Krsna. Dlatego w naszym Towarzystwie polecamy, aby
wszyscy nasi studenci intonowali przynajmniej szesnaście rund dziennie. Aby
takie intonowanie było wysokiej jakości, musi być pozbawione obraz. Mechaniczne
intonowanie nie ma tak wielkiej mocy, jak intonowanie świętego imienia bez
popełniania obraz. W Caitanya-bhagavata, Drugim
Rozdziale Adi-lili powiedziane jest,
że Haridasa Thakura narodził się w wiosce znanej jako Budhana, lecz po pewnym
czasie zamieszkał na brzegu Gangesu w Fulia w pobliżu Śantipur. Z opisu
zamieszczonego w Jedenastym Rozdziale Adi-lili
Caitanya-bhagavata, jak został on ukarany przez sędziego muzułmańskiego,
możemy zrozumieć, jak bardzo pokorny i łagodny był Haridasa Thakura i w jaki
sposób osiągnął bezprzyczynową łaskę Pana. W sztukach wystawianych przez Pana
Caitanyę Mahaprabhu, Haridasa Thakura grał rolę szefa policji. Kiedy intonował maha-mantrę Hare Krsna w Benapola, był
poddany próbie przez samą Mayadevi. Odejście Haridasa Thakury opisane jest w Antya-lili Caitanya-caritamrty, w
Rozdziale Jedenastym. Nie jest rzeczą absolutnie pewną, czy Śri Haridasa
Thakura pojawił się w wiosce o nazwie Budhana, która znajduje się w okręgu
Khulana. Poprzednio wioska ta znajdowała się w okręgu dwudziestu czterech parganów w części Sataksira.
Adi 10.48 Znaczenie: Satyaraja Khana był synem Gunaraja Khany i ojcem Ramananda Vasu. Podczas
okresu Caturmasya Haridasa Thakura mieszkał przez pewien czas w wiosce zwanej
Kulina-grama, gdzie intonował święte imię, maha-mantrę
Hare Krsna, i rozdzielał swą łaskę wśród potomków rodziny Vasu. Podczas
festiwalu Rathayatra Satyaraja Khana otrzymał służbę polegającą na dostarczaniu
jedwabnych lin dla Bóstwa Jagannatha. Odpowiedzi na pytania, które zadał on Śri
Caitanyi Mahaprabhu na temat obowiązków bhaktów grhasthów, zostały żywo opisane w Madhya-lili, w Rozdziałach Piętnastym i Szesnastym. Wioska Kulina-grama
usytuowana jest dwie mile od stacji kolejowej zwanej Jaugrama na linii Newcord
z Howrah do Burdwan. Pan Caitanya Mahaprabhu wielce wysławiał ludzi
Kulina-gramy i oznajmił, że nawet pies z Kulina-gramy jest Mu bardzo drogi.
Adi 10.49 Znaczenie: Śri Murari Gupta napisał książkę zwaną Śri Caitanya-carita. Należał do rodziny lekarzy vaidya ze Śrihatty, rodzicielskiego domu
Pana Caitanyi, a później został mieszkańcem Navadvipy. Należał do zwierzchników
Śri Caitanyi Mahaprabhu. Jak opisuje to Caitanya-bhagavata,
Trzeci Rozdział Madhya-lili, Pan
Caitanya przejawił Swą formę Varaha w domu Murari Gupty. Kiedy Śri Caitanya
Mahaprabhu przejawił Swą formę mahaprakaśa,
pojawił się przed Murari Guptą jako Pan Ramacandra. Kiedy Śri Caitanya
Mahaprabhu i Nityananda Prabhu siedzieli razem w domu Śrivasa Thakury, Murari
Gupta najpierw ofiarował pokłony Panu Caitanyi, a następnie Śri Nityanandzie
Prabhu. Nityananda Prabhu był jednakże starszy od Caitanyi Mahaprabhu i dlatego
Pan Caitanya zwrócił uwagę na to, że Murari Gupta pogwałcił etykietę społeczną,
gdyż najpierw powinien okazać szacunek Nityanandzie Prabhu, a następnie Jemu. W
ten sposób, dzięki łasce Śri Caitanyi Mahaprabhu, Murari Gupta został
poinformowany o pozycji Śri Nityanandy Prabhu i następnego dnia najpierw
ofiarował pokłony Panu Nityanandzie, a następnie Panu Caitanyi. Śri Caitanya
Mahaprabhu dał mu liść czy orzech przeżutego betelu. Pewnego razu Murari Gupta
ofiarował Panu pożywienie, które było gotowane w nadmiernej ilości ghee i
następnego dnia Pan rozchorował się i udał się do Murari Gupty na leczenie. Pan
Caitanya przyjął trochę wody z naczynia Murari Gupty i w ten sposób został
uleczony. Naturalnym lekarstwem na niestrawność jest napicie się odrobiny wody,
a ponieważ Murari Gupta był lekarzem, dał Panu trochę wody do picia i wyleczył
Go. Kiedy Caitanya Mahaprabhu pojawił się w domu Śrivasa Thakury w Swej
Caturbhuja murti, Murari Gupta stał
się Jego nosicielem w postaci Garudy i w tych rozrywkach ekstazy Pan następnie
wsiadł na jego grzbiet. Pragnieniem Murari Gupty było opuszczenie ciała przed
odejściem Caitanyi Mahaprabhu, lecz Pan zabronił mu uczynić to. Opisane jest to
w Caitanya-bhagavata, Rozdziale
Dwudziestym Madhya-lili. Kiedy Śri
Caitanya Mahaprabhu pewnego dnia pojawił się w ekstazie jako Varaha murti, Murari Gupta ofiarował Mu
modlitwy. Był on wielkim bhaktą Pana Ramacandry i jego mocne oddanie żywo
opisane zostało w Madhya-lili, Piętnastym
Rozdziale, wersetach 137-157.
Adi 10.50 Znaczenie: Należy zauważyć, że grhastha (gospodarz
domu) nie powinien zarabiać na życie żebrząc od innych. Każdy grhastha wyższych kast powinien
wykonywać swój zawodowy obowiązek bramina, ksatriyi
czy vaiśyi, lecz nie powinien
angażować się w służbę dla innych, gdyż to jest obowiązkiem śudry. Powinien przyjmować jedynie to,
co zarabia wykonując swój zawód. Zajęciami bramina są: yajana, yajana, pathana, pathana, dana i pratigraha. Bramin powinien być czcicielem Visnu i powinien
również instruować innych, jak Go czcić. Ksatriya
może zostać właścicielem ziemskim i zarabiać na życie poprzez nakładanie
podatków czy zbieranie świadczeń od dzierżawców. Vaiśya może przyjąć za swój zawód rolnictwo albo handel ogólny.
Ponieważ Murari Gupta urodził się w rodzinie lekarza (vaidya-vamśa), wykonywał praktykę lekarską i ze swego dochodu
utrzymywał rodzinę. Jak oznajmia Śrimad-Bhagavatam,
każdy powinien wypełniać swój zawodowy obowiązek i w ten sposób zadowolić
Najwyższą Osobę Boga. To jest doskonałością życia. System ten nazywany jest daiva-varnaśrama. Murari Gupta był
idealnym grhasthą, gdyż był wielkim
bhaktą Pana Ramacandry i Caitanyi Mahaprabhu. Wykonując praktykę lekarską
utrzymywał rodzinę i jednocześnie zadowalał Pana Caitanyę najlepiej, jak
potrafił. Na tym polega idealne życie grhasthy.
Adi 10.51 Znaczenie: Murari Gupta był w stanie uleczyć chorobę zarówno cielesną, jak i
duchową, ponieważ z zawodu był lekarzem, a jeśli chodzi o zaawansowanie
duchowe, był wielkim bhaktą Pana. Jest to przykład służby dla ludzkości. Każdy
powinien wiedzieć, że w społeczeństwie ludzkim są dwa rodzaje chorób. Jedna
choroba, która jest nazywana adhyatmika, czyli
chorobą materialną, odnosi się do ciała, lecz główną chorobą jest choroba
duchowa. Żywa istota jest wieczna, lecz w jakiś sposób, kiedy jest w kontakcie
z energią materialną, podlega powtarzającym się narodzinom, śmierci, starości i
chorobie. Współcześni lekarze powinni uczyć się od Murari Gupty. Chociaż
współcześni lekarze filantropowie otwierają ogromne szpitale, to nie istnieją
szpitale do leczenia materialnej choroby duszy. Ruch świadomości Krsny podjął misję
leczenia tej choroby, lecz ludzie zbytnio nie doceniają tego, ponieważ nie
wiedzą, czym jest ta choroba. Chora osoba potrzebuje zarówno odpowiedniego
lekarstwa, jak i właściwej diety. Dlatego też ruch świadomości Krsny dostarcza
ludziom dotkniętym materializmem lekarstwa intonowania świętego imienia, czyli maha-mantrę Hare Krsna, oraz diety prasada. Jest wiele szpitali i klinik
medycznych leczących choroby cielesne, lecz nie ma takich szpitali, które by
leczyły materialną chorobę duszy. Ośrodki ruchu świadomości Krsny są jedynymi
założonymi szpitalami, które mogą wyleczyć człowieka z narodzin, śmierci,
starości i choroby.
Adi 10.52 Znaczenie: Śriman Sena był jednym z mieszkańców Navadvipy i był bezustannym
towarzyszem Pana Caitanyi Mahaprabhu.
Adi 10.53 Znaczenie: Około ośmiu czy dziesięciu mil od Kalkuty, na brzegach Gangesu znajduje
się wioska znana jako Endiyadaha-grama. Śrila Gadadhara dasa był znany jako mieszkaniec
tej wioski (endiyadaha-vasi gadadhara
dasa). Siódmy Rozdział Bhakti-ratnakary
informuje nas, że po odejściu Pana Caitanyi Mahaprabhu, Gadadhara dasa
przybył z Navadvipy do Katwy. Następnie przybył do Endiyadahy i zamieszkał tam.
Powiedziane jest, że jest on blaskiem cielesnym Śrimati Radharani, tak jak
Śrila Gadadhara Pandita Gosvami jest inkarnacją Samej Śrimati Radharani.
Czasami wyjaśnia się, że Caitanya Mahaprabhu jest radhabhava-dyuti-savalita, czyli że cechują Go emocje i blask
cielesny Śrimati Radharani. Tym dyuti, czyli
blaskiem, jest Gadadhara dasa. W Gaura-ganoddeśa-dipice
opisany jest jako ekspansja mocy Śrimati Radharani. Zalicza się on zarówno
do towarzyszy Śrila Gaurahari, jak i Nityanandy Prabhu. Jako bhakta Śri
Caitanyi Mahaprabhu był on jedną z towarzyszek Pana Krsny w miłości
małżeńskiej, a jako bhakta Pana Nityanandy, uważany jest za byłego przyjaciela
Krsny w czystej służbie oddania. Nawet chociaż był towarzyszem Pana Nityanandy
Prabhu, nie zaliczał się do chłopców pasterzy, ale był usytuowany w
transcendentalnym związku miłości małżeńskiej. Założył on świątynię Śri
Gaurasundary w Katwie.
W roku 1434 śakabda (1534 n.e.), kiedy Pan
Nityananda Prabhu został upełnomocniony przez Pana Caitanyę do nauczania ruchu sankirtanu w Bengalu, Śri Gadadhara dasa
był jednym z głównych towarzyszy Pana Nityanandy. Głosił ruch sankirtanu prosząc każdego, by intonował
maha-mantrę Hare Krsna. Tę prostą
metodę nauczania Śrila Gadadhary dasa może przyjąć każdy na jakiejkolwiek
pozycji społecznej. Trzeba być jedynie szczerym i poważnym studentem Nityanandy
Prabhu i nauczać tego kultu od drzwi do drzwi.
Kiedy Śrila Gadadhara dasa
Prabhu nauczał kultu hari-kirtana, pewien
urzędnik administracyjno-sądowy był bardzo przeciwny jego ruchowi sankirtanu. Podążając za przykładem Pana
Caitanyi Mahaprabhu, Śrila Gadadhara dasa pewnej nocy udał się do domu Kazi i
poprosił go, aby intonował maha-mantrę Hare
Krsna. Kazi odpowiedział: "W porządku, będę intonował Hare Krsna
jutro." Słysząc to Śrila Gadadhara dasa zaczął tańczyć i powiedział:
"Dlaczego jutro? Już zaintonowałeś mantrę
Hare Krsna, więc po prostu kontynuuj."
W Gaura-ganoddeśa-dipice (wersetach 154, 155) jest powiedziane:
radha-vibhuti-rupa ya candrakantih
pura vraje
sa śri-gauranga-nikate dasa-vamśyo
gadadharah
purnananda vraje yasid
baladeva-priyagrani
sapi karya-vaśad eva praviśat tam
gadadharam
Śrila Gadadhara dasa uważany jest za zjednoczoną formę Candrakanti, która
jest blaskiem Śrimati Radharani, i Purnanandy, która jest ekspansją bardzo drogiej
przyjaciółki Pana Balaramy. Tak więc Śrila Gadadhara dasa Prabhu był jednym z
towarzyszy zarówno Caitanyi Mahaprabhu, jak i Nityanandy Prabhu. Pewnego razu,
kiedy Śrila Gadadhara dasa Prabhu powracał z Jagannatha Puri do Bengalu wraz z
Nityanandą Prabhu, zapomniał się i zaczął bardzo głośno mówić, jak gdyby był
dziewczyną z Vrajabhumi sprzedającą jogurt, i Śrila Nityananda Prabhu zauważył
to. Innym razem, pogrążony w ekstazie gopi,
niósł na swej głowie dzban wypełniony wodą z Gangesu, jak gdyby sprzedawał
mleko. Kiedy Pan Caitanya Mahaprabhu pojawił się w domu Raghava Pandity, idąc
do Vrndavany, Gadadhara dasa przyszedł Go zobaczyć i Śri Caitanya Mahaprabhu
był tak zadowolony, że położył Swą stopę na jego głowie. Kiedy Gadadhara dasa
Prabhu przebywał w Endiyadaha, zainstalował tam w celu wielbienia Balagopala murti. Śri Madhava Ghosh, z pomocą Śri
Nityanandy Prabhu i Śri Gadadhary dasa, wystawił sztukę znaną jako "Dana-khanda". Zostało to
wyjaśnione w Caitanya-bhagavata, Piątym
Rozdziale Antya-khandy.
Grobowiec Gadadhary dasa Prabhu, Znajdujący się w
wiosce Endiyadaha, był pod nadzorem Samyogi Vaisnavów, a później pod nadzorem
Siddha Bhagavana dasa Babaji z Kalny. Z jego polecenia Śri Madhusudana Mullik,
jeden z członków arystokratycznej rodziny Mullik z Narikeladanga w Kalkucie,
założył tam patavati (zakon) w
bengalskim roku 1256. Zaaranżował również wielbienie Bóstwa nazywanego Śri
Radhakanta. Jego syn Balaicanda Mullik zainstalował tam, w bengalskim roku
1312, Bóstwa Gaura-Nitai. Tak więc na tronie świątynnym znajdują się zarówno
Bóstwa Gaura-Nityananda, jak i Bóstwa Radha-Krsna. Poniżej tronu znajduje się
tablica z napisem sanskryckim. W świątyni tej znajduje się również małe Bóstwo
Pana Śivy jako Gopeśvary. Wszystko to opisane zostało na kamieniu z boku drzwi
wejściowych.
Adi 10.56 Znaczenie: Cechą saksat Śri Caitanyi
Mahaprabhu jest Jego osobista obecność. Aveśa
odnosi się do mocy nadanej komuś, jak na przykład mocy danej Nakula
Brahmacari. Avirbhava jest
manifestacją Pana, która pojawia się nawet wówczas, kiedy On nie jest osobiście
obecny. Na przykład, Śri Śacimata ofiarowała w domu pokarm Śri Caitanyi
Mahaprabhu, chociaż był On daleko w Jagannatha Puri, i kiedy otworzyła oczy po
ofiarowaniu, ujrzała, że Śri Caitanya Mahaprabhu w rzeczywistości go spożył.
Podobnie, Śrivasa Thakura spełniał sankirtan
i każdy odczuwał obecność Śri Caitanyi Mahaprabhu nawet podczas Jego nieobecności.
Jest to inny przykład avirbhavy.
Adi 10.59 Znaczenie: W Gaura-ganoddeśa-dipice (74)
powiedziane jest, że Nakula Brahmacari przejawił moc (aveśa), a Pradyumna Brahmacari wygląd (avirbhava) Śri Caitanyi Mahaprabhu. Jest wiele setek i tysięcy
bhaktów Pana Caitanyi, którzy nie wykazują żadnych szczególnych symptomów, lecz
kiedy bhakta Pana Śri Caitanyi Mahaprabhu działa ze szczególną mocą, przejawia
on cechę zwaną aveśa. Śri Caitanya
Mahaprabhu osobiście szerzył ruch sankirtanu
i radził wszystkim mieszkańcom Bharata-varsy, aby przyjęli Jego kult i
nauczali go na całym świecie. Symptomy uwidaczniające się w ciele bhaktów,
którzy przestrzegają takich instrukcji, są zwane aveśa. Śrila Śivananda Sena zaobserwował takie symptomy aveśa w Nakula Brahmacari, który
przejawiał symptomy zupełnie podobne do symptomów Śri Caitanyi Mahaprabhu. Caitanya-caritamrta oznajmia, że w tym
wieku Kali jedyną czynnością duchową jest szerzenie świętego imienia Pana, lecz
czynność ta może być spełniana jedynie przez tego, kto jest rzeczywiście
upełnomocniony przez Pana Krsnę. Proces, poprzez który bhakta jest w ten sposób
upełnomocniony, jest zwany aveśa, a
czasami nazywany jest śaktyaveśa.
Pradyumna Brahmacari był
poprzednio mieszkańcem wioski znanej jako Piyariganja w Kalna. Jego opis
znajduje się w Antya-lili Caitanya-caritamrty,
w Drugim Rozdziale, i w Antya-lili
Caitanya-bhagavata, w Rozdziale Trzecim i Dziewiątym.
Adi 10.60 Znaczenie: Śrila Śivananda Sena w ten sposób został opisany przez Śrila
Bhaktisiddhantę Sarasvati Maharaję. Był on mieszkańcem Kumarahatta, które jest
również znane jako Halisahara, i był wielkim bhaktą Pana. Około półtorej mili
od Kumarahatta znajduje się inna wioska, znana jako Kancadapada, w której
znajdują się Bóstwa Gaura-Gopala zainstalowane przez Śivananda Senę, który
również założył nadal istniejącą świątynię Krsnaraya. Śivananda Sena był ojcem
Paramananda Seny, który był również znany jako Puridasa czy Karnapura.
Paramananda Sena napisał w swej Gaura-ganoddeśa-dipice
(176), że dwie z gopi Vrndavany,
których wcześniejsze imiona brzmiały Vira i Duti, połączyły się razem, by
zostać jego ojcem. Śrila Śivananda Sena przewodził wszystkim bhaktom Pana Caitanyi,
którzy szli z Bengalu do Jagannatha Puri, i osobiście pokrywał wszystkie
wydatki związane z ich podróżą. Opisane jest to w Madhya-lili, wersetach 19-26 Rozdziału Szesnastego. Śrila Śivananda
Sena miał trzech synów, mianowicie Caitanya dasę, Ramadasę i Paramanandę. Jego
ostatni syn został później Kavikarnapurą i jest on autorem Gaura-ganoddeśa-dipiki. Jego mistrzem duchowym był Śrinatha
Pandita, który był kapłanem Śivananda Seny. Ponieważ Vasudeva Datta wydawał
pieniądze lekką ręką, Śivananda Sena został zaangażowany, by nadzorować jego
wydatki.
Śri Śivananda Sena w
rzeczywistości doświadczył cech saksat,
aveśa i avirbhava Śri Caitanyi
Mahaprabhu. Pewnego razu, gdy szedł do Jagannatha Puri, napotkał psa, którego
zabrał ze sobą. W Pierwszym Rozdziale Antya-lili
opisane jest, że dzięki jego towarzystwu pies ten później osiągnął
zbawienie. Kiedy Śrila Raghunatha dasa, który później został Raghunatha dasa
Gosvamim, uciekł ze swego rodzinnego domu, aby przyłączyć się do Śri Caitanyi
Mahaprabhu, jego ojciec napisał list do Śivananda Seny, aby otrzymać o nim
informacje. Śivananda Sena dostarczył mu szczegółowych informacji, o które
ojciec Raghunatha dasa Gosvamiego poprosił i później ojciec ten posłał kilku
służących i pieniądze do Śivananda Seny, aby opiekował się Raghunatha dasa
Gosvamim. Pewnego razu Śri Śivananda Sena zaprosił Pana Caitanyę Mahaprabhu do
swego domu i tak obficie Go nakarmił, że Pan dostał niestrawności i był nieco
chory. Dowiedział się o tym jego syn i dał Panu jakieś lekarstwa na niestrawność,
i w ten sposób bardzo zadowolił Pana Caitanyę Mahaprabhu. Opisane jest to w Antya-lili, w wersetach 124-151
Rozdziału Dziesiątego.
Gdy pewnego razu wszyscy
bhaktowie udawali się do Jagannatha Puri, musieli zatrzymać się pod drzewem,
nie otrzymawszy schronienia w żadnym domu czy nawet szopie, i Nityananda Prabhu
bardzo się rozgniewał, jak gdyby był wielce nękany przez głód. Toteż przeklął
synów Śivanandy, aby umarli. Żona Śivanandy bardzo się tym zmartwiła i zaczęła
płakać. Poważnie myślała, że ponieważ klątwa ta została rzucona przez
Nityanandę Prabhu, jej synowie z pewnością umrą. Kiedy Śivananda powrócił
później i ujrzał płaczącą żonę, powiedział: "Dlaczego płaczesz? Umrzyjmy
wszyscy, jeśli pragnie tego Śri Nityananda Prabhu." Kiedy Śivananda Sena
powrócił i Śrila Nityananda Prabhu ujrzał go, kopnął go mocno, narzekając, że
był bardzo głodny i zapytał go, dlaczego nie zaaranżował dla Niego pożywienia.
Takie jest zachowanie Pana w stosunku do Jego bhaktów. Śrila Nityananda Prabhu
zachował się jak zwykły głodny człowiek, jak gdyby był całkowicie uzależniony
od aranżacji Śivananda Seny.
Śivananda Sena miał bratanka o
imieniu Śrikanta, który na znak protestu przeciwko klątwie Nityanandy Prabhu
opuścił towarzystwo i udał się bezpośrednio do Śri Caitanyi Mahaprabhu w
Jagannatha Puri, gdzie Pan go uspokoił. Z tej okazji Pan Caitanya Mahaprabhu
pozwolił, by Puridasa, który był wówczas dzieckiem, ssał Jego duży palec u
nogi. Z polecenia Caitanyi Mahaprabhu mógł on na poczekaniu komponować wersety sanskryckie.
Podczas nieporozumienia z rodziną Śivanandy, Śri Caitanya Mahaprabhu polecił
Swemu osobistemu słudze Govindzie, by rozdał im wszystkim pozostałości Jego
pożywienia. Opisane jest to w Antya-khanda,
wersecie 53 Rozdziału Dwunastego.
Adi 10.62 Znaczenie: Caitanya dasa, najstarszy syn Śivananda Seny, napisał komentarz do Krsna-karnamrty, który później został
przetłumaczony przez Śrila Bhaktivinoda Thakurę w jego piśmie Sajjana-tosani. Według opinii ekspertów
Caitanya dasa był autorem książki Caitanya-carita,
która została napisana w sanskrycie. Autorem nie był Kavikarnapura, jak to
się ogólnie przypuszcza. Taka jest opinia Śrila Bhaktisiddhanty Sarasvati
Thakury. Śri Ramadasa był drugim synem Śivananda Seny. W Gaura-ganoddeśa-dipice (145) powiedziane jest, że dwaj doświadczeni
słudzy Pana Krsny o imionach Śuka i Daksa w
krsna-lila stali się starszymi braćmi Kavikarnapury, mianowicie Caitanya
dasem i Ramadasem. Trzeci syn, Karnapura, który był znany również jako
Paramananda dasa albo Puridasa, został inicjowany przez Śrinatha Panditę, który
był uczniem Śri Advaity Prabhu. Karnapura napisał wiele książek, które są ważne
w literaturze Vaisnava, takich jak Ananda-vrndavana-campu,
Alankara-kaustubha, Gaura-ganoddeśa-dipika i wielki epos Caitanya-candrodaya-nataka. Urodził się
w roku śakabda 1448. Przez dziesięć
lat, od 1488 aż do 1498, bezustannie pisał książki.
Adi 10.63 Znaczenie: Kiedy Pan Nityananda Prabhu skarcił Śivananda Senę w drodze do Puri, ci
dwaj bratankowie Śivanandy opuścili towarzystwo na znak protestu i udali się do
Jagannatha Puri, aby zobaczyć się ze Śri Caitanyą Mahaprabhu. Pan zrozumiał
uczucia chłopców i poprosił Swego osobistego sługę Govindę, aby dostarczył im prasada, zanim przybędzie grupa
Śivanandy. Podczas festiwalu sankirtanu Rathayatra
ci dwaj bracia byli członkami grupy prowadzonej przez Mukundę. W Gaura-ganoddeśa-dipice powiedziane jest,
że jako Śrikanta Sena pojawiła się gopi o
imieniu Katyayani.
Adi 10.64 Znaczenie: Govinda Datta pojawił się w wiosce Sukhacara w pobliżu Khadadaha.
Adi 10.65 Znaczenie: Poprzednio nie było drukarni ani drukowanych książek. Wszystkie książki
były pisane ręcznie. Cenne książki trzymane były w formie manuskryptów w
świątyniach albo ważnych miejscach i każdy, kto był zainteresowany tą książką,
musiał skopiować ją ręcznie. Vijaya dasa był zawodowym pisarzem, który
skopiował wiele manuskryptów i podarował je Śri Caitanyi Mahaprabhu.
Adi 10.66 Znaczenie: Akincana oznacza
"ten, kto nie posiada niczego w tym świecie".
Adi 10.67 Znaczenie: Śridhara był ubogim braminem, który zarabiał na życie sprzedawaniem kory
bananowej, z której robiono filiżanki. Najprawdopodobniej miał on ogród z
drzewami bananowymi i zbierał ich liście, korę i papkę, aby codziennie
sprzedawać na rynku. Pięćdziesiąt procent swego dochodu wydawał na wielbienie
Gangesu, a resztę pozostawiał na swe utrzymanie. Kiedy Śri Caitanya Mahaprabhu
rozpoczął Swój ruch obywatelskiego nieposłuszeństwa na znak buntu przeciwko
Kaziemu, Śridhara tańczył z radości. Pan zwykł pić wodę z jego dzbana na wodę.
Zanim Pan Caitanya przyjął sannyasę, Śridhara
dał Śacidevi dynię do ugotowania. Każdego roku udawał się do Jagannatha Puri,
aby zobaczyć Pana Caitanyę Mahaprabhu. Według Kavikarnapury Śridhara był
chłopcem pasterzem we Vrndavanie, którego imię brzmiało Kusumasava. W jego Gaura-ganoddeśa-dipice, wersecie 133,
jest powiedziane:
kholavecataya khyatah panditah
śridharo dvijah
asid vraje hasya-karo yo namna
kusumasavah
"Chłopiec pasterz znany jako Kusumasava w krsna-lila został później Kholaveca Śridharą podczas lila Caitanyi Mahaprabhu w
Navadvipie."
Adi 10.70 Znaczenie: Jagadiśa Pandita był poprzednio wielkim tancerzem w krsna-lila i był znany jako Candrahasa. Jeśli chodzi o Hiranya
Panditę, to powiedziane jest, że pewnego razu Pan Nityananda, udekorowany
wartościowymi klejnotami przebywał w jego domu i wielki złodziej całą noc
usiłował skraść te klejnoty, lecz nie odniósł sukcesu. Później przyszedł do
Nityanandy Prabhu i podporządkował się Mu.
Adi 10.71 Znaczenie: Zalecenie, aby pościć w Ekadaśi jest przeznaczone szczególnie dla
bhaktów; w Ekadaśi nie ma żadnych ograniczeń, jeśli chodzi o pożywienie
ofiarowane Panu. Śri Caitanya Mahaprabhu przyjmował pożywienie Pana Visnu w
Swej ekstazie jako visnu-tattva.
Adi 10.72 Znaczenie: Ci dwaj studenci byli mieszkańcami Navadvipy i byli pierwszymi
towarzyszami Pana w ruchu sankirtanu. Według
Caitanya-bhagavata, Purusottama
Sanjaya był synem Mukunda Sanjayi, lecz autor Śri Caitanya-caritamrty wyjaśnia, że Purusottama i Sanjaya byli
dwiema osobami, nie jedną.
Adi 10.73 Znaczenie: Vanamali Pandita ujrzał Pana Caitanyę w ekstazie Balaramy. Zostało to
żywo opisane w Caitanya-bhagavata, w
Dziewiątym Rozdziale Antya-lili.
Adi 10.74 Znaczenie: Śri Buddhimanta Khan był jednym z mieszkańców Navadvipy. Był bardzo
bogaty i to on zaaranżował małżeństwo Pana Caitanyi z Visnupriyą, córką
Sanatana Miśry, który był kapłanem miejscowego Zamindara. Osobiście pokrył
wszystkie koszty związane z ceremonią małżeńską. Kiedy Caitanya Mahaprabhu
został zaatakowany przez vayu-vyadhi (zakłócenie
powietrza wewnątrz ciała), Buddhimanta Khan zapłacił za wszystkie potrzebne
lekarstwa i leczenie Pana. Był on bezustannym towarzyszem Pana w ruchu kirtana. Kiedy Pan grał rolę bogini szczęścia
w domu Candraśekhary Acaryi, on zgromadził ornamenty dla Niego. Również udał
się na spotkanie z Panem Caitanyą Mahaprabhu, kiedy przebywał On w Jagannatha
Puri.
Adi 10.75 Znaczenie: Garuda Pandita został pewnego razu ukąszony przez jadowitą żmiję, lecz
dzięki temu, że intonował maha-mantrę Hare
Krsna, trucizna żmiji nie odniosła skutku.
Adi 10.76 Znaczenie: W rzeczywistości był on Akrurą, jak stwierdza Gaura-ganoddeśa-dipika.
Adi 10.77 Znaczenie: W Caitanya-bhagavata, w
Dwudziestym Pierwszym Rozdziale Madhya-lili
powiedziane jest, że Devananda Pandita był mieszkańcem tej samej wioski, w
której mieszkał ojciec Sarvabhauma Bhattacaryi. Był on zawodowym recytatorem Śrimad-Bhagavatam, lecz Panu Caitanyi
Mahaprabhu nie podobała się jego interpretacja. W obecnym mieście Navadvipa,
które poprzednio było znane jako Kuliya, Pan Caitanya okazał mu takie
miłosierdzie, że porzucił on interpretację Mayavadi Śrimad-Bhagavatam i nauczył się wyjaśniania go zgodnie z bhakti. Poprzednio, kiedy Devananda
szerzył interpretację Mayavadi, na jego spotkaniu obecny był Śrivasa Thakura, a
kiedy zaczął płakać, studenci Devanandy odpędzili go. Kilka dni później
przechodził tamtędy Caitanya Mahaprabhu i kiedy spotkał Devanandę, skarcił go
srodze z powodu jego Mayavada interpretacji Śrimad-Bhagavatam.
W tym czasie Devananda miał bardzo niewielką wiarę w Śri Caitanyę
Mahaprabhu jako inkarnację Pana Krsny, lecz nieco później, pewnej nocy w jego
domu gościł Vakreśvara Pandita i kiedy wyjaśnił mu naukę o Krsnie, Devananda
był przekonany co do tożsamości Pana Caitanyi Mahaprabhu. W ten sposób został
nakłoniony do wyjaśniania Śrimad-Bhagavatam
zgodnie ze zrozumieniem Vaisnava. W Gaura-ganoddeśa-dipice
powiedziane jest, że poprzednio był on Bhaguri Munim, który był sabha-panditą recytującym literaturę
wedyjską w domu Nandy Maharajy.
Adi 10.78-79
Znaczenie: Śri Mukunda dasa był synem Narayana dasa i
najstarszym bratem Narahari i Sarakary. Jego drugi brat miał na imię Madhava
dasa, a jego syn - Raghunandana dasa. Potomkowie Raghunandana dasa nadal żyją w
wiosce zwanej Śrikhanda, cztery mile na zachód od Katwy, gdzie zwykł mieszkać
Raghunandana dasa. Raghunandana miał jednego syna zwanego Kanai, który miał
dwóch synów - Madana Rayę, który był uczniem Narahari Thakury, i Vamśivadanę.
Szacuje się, że w dynastii tej zstąpiło przynajmniej czterysta osób. Imiona ich
wszystkich zapisane są w wiosce Śrikhanda. Gaura-ganoddeśa-dipika
stwierdza, że gopi o imieniu
Vrndadevi stała się Mukunda dasem, który mieszkał w wiosce Śrikhanda i był
bardzo drogi Śri Caitanyi Mahaprabhu. Jego cudowne oddanie i miłość do Krsny
zostały opisane w Madhya-lili, Rozdziale
Piętnastym. W Ósmym Rozdziale Bhakti-ratnakara
powiedziane jest, że Raghunandana zwykł służyć Bóstwu Pana Caitanyi
Mahaprabhu.
Narahari dasa Sarakara był
bardzo sławnym bhaktą. Jego uczniem był Locana dasa Thakura, sławny autor Caitanya-mangala. W Caitanya-mangala powiedziane jest, że Śri Gadadhara dasa i
Narahari Sarakara byli niezwykle drodzy Śri Caitanyi Mahaprabhu, lecz nie ma
tam żadnego szczególnego stwierdzenia dotyczącego mieszkańców wioski Śrikhanda.
Ciranjiva i Sulocana obaj byli
mieszkańcami Śrikhandy, gdzie nadal żyją ich potomkowie. Spośród dwóch synów
Ciranjivy, starszy, Ramacandra Kaviraja, był uczniem Śrinivasacaryi i bliskim
towarzyszem Narottama dasa Thakury. Młodszym synem był Govinda dasa Kaviraja,
słynny poeta. Vaisnava. Żoną Ciranjivy była Sunanda a jego teściem był Damodara
Sena Kaviraja. Poprzednio Ciranjiva mieszkał na brzegu Gangesu w wiosce
Kumaranagara. Gaura-ganoddeśa-dipika (werset
207) oznajmia, że poprzednio był on Candriką we Vrndavanie.
Adi 10.84 Znaczenie: Śri Anupama był ojcem Śrila Jivy Gosvamiego i najmłodszym bratem Śri
Sanatany Gosvamiego i Śri Rupy Gosvamiego. Jego poprzednie imię brzmiało
Vallabha, ale kiedy Pan Caitanya go spotkał, nadał mu imię Anupama. Ponieważ ci
trzej bracia pracowali w rządzie muzułmańskim, otrzymali tytuł Mullik. Nasza
osobista rodzina związana jest z Mullikami zamieszkującymi na Drodze Mahatmy
Gandhiego w Kalkucie i często odwiedzaliśmy ich świątynię Radha-Govinda. Należą
oni do tej samej rodziny co my. Naszą rodzinną gotrą, czyli oryginalną linią genealogiczną, jest gautama-gotra, czyli linia uczniów
wywodząca się od Gautamy Muniego, i nasze nazwisko jest De. Lecz ponieważ
przyjęli oni pozycję Zamindarów w rządzie muzułmańskim, otrzymali tytuł Mullik.
Podobnie, Rupa, Sanatana i Vallabha również otrzymali tytuł Mullik. Mullik
oznacza "pan". Tak jak rząd angielski nadaje bogatym i szanowanym
osobom tytuł "lord", tak muzułmanie nadają tytuł Mullik bogatym,
szanowanym rodzinom mającym związek z rządem. Tytuł Mullik spotyka się nie
tylko pomiędzy arystokracją hinduską, lecz również pomiędzy muzułmanami. Tytuł
ten nie jest ograniczony do określonej rodziny, lecz jest nadawany różnym
rodzinom i kastom. Kwalifikacje potrzebne do otrzymania tego tytułu to
zamożność i godność społeczna.
Sanatana Gosvami i Rupa
Gosvami należeli do bharadvaja-gotry, co
oznacza, że należeli albo do rodziny, albo sukcesji uczniów Bharadvajy Muniego.
Jako członkowie ruchu świadomości Krsny, należymy do rodziny albo sukcesji
uczniów Sarasvati Gosvamiego i wskutek tego jesteśmy znani jako Sarasvata.
Dlatego pokłony ofiarowane są mistrzowi duchowemu jako sarasvata-deva, czyli członkowi rodziny Sarasvata (namas te sarasvate devam), którego misją
jest szerzenie kultu Śri Caitanyi Mahaprabhu (gaura-vani-pracarine) i walka z impersonalistami i voidystami (nirviśesa-śunyavadi-paścatya-deśa-tarine). To
było również zajęciem Sanatany Gosvamiego, Rupy Gosvamiego i Anupamy
Gosvamiego.
Drzewo genealogiczne Sanatany
Gosvamiego, Rupy Gosvamiego i Vallabhy Gosvamiego może zostać prześledzone aż
do dwunastego wieku śakabda, kiedy
dżentelmen o imieniu Sarvajna pojawił się w bardzo bogatej i zamożnej rodzinie
bramińskiej w prowincji Karnata. Miał on dwóch synów o imionach Aniruddhera
Rupeśvara i Harihara, którzy zostali pozbawieni swych królestw i w ten sposób
zmuszeni zamieszkać w górach. Syn Rupeśvary, który miał na imię Padmanabha,
przeniósł się do miejsca w Bengalu na brzegu Gangesu znanego jako Naihati. Tam
miał pięciu synów, z których najmłodszy, Mukunda, miał dobrze wychowanego syna
o imieniu Kumaradeva, który był ojcem Rupy, Sanatany i Vallabhy. Kumaradeva
mieszkał w Baklacandra-dvipie, która znajdowała się w okręgu Yaśohara i teraz
znana jest jako Phateyabad. Spośród wielu jego synów, trzech przyjęło ścieżkę
Vaisnavizmu. Później Śri Vallabha i jego starsi bracia Śri Rupa i Sanatana
przybyli z Candradvipy do wioski w okręgu Maldah w Bengalu, znanej jako
Ramakeli. To w tej wiosce narodził się Śrila Jiva Gosvami, przyjmując Vallabhę
za swego ojca. Ponieważ trzej bracia zaangażowali się w służbę rządu
muzułmańskiego, otrzymali tytuł Mullik. Kiedy Pan Caitanya Mahaprabhu odwiedził
wioskę Ramakeli, spotkał tam Vallabhę. Później Śri Rupa Gosvami, po spotkaniu
ze Śri Caitanyą Mahaprabhu, zrezygnował ze służby rządowej i kiedy udał się do
Vrndavany, aby spotkać Pana Caitanyę, Vallabha mu towarzyszył. Spotkanie Rupy
Gosvamiego i Vallabhy z Caitanyą Mahaprabhu w Allahabad opisane zostało w
Dziewiętnastym Rozdziale Madhya-lili.
W rzeczywistości ze stwierdzeń
Sanatany Gosvamiego wynika, że Śri Rupa Gosvami i Vallabha udali się do
Vrndavany na polecenie Śri Caitanyi Mahaprabhu. Najpierw udali się do Mathury,
gdzie spotkali dżentelmena Subuddhi Rayę, który utrzymywał się ze sprzedaży
suchego drewna opałowego. Był on bardzo zadowolony, że spotkał Śri Rupę
Gosvamiego i Anupamę i pokazał im dwanaście lasów Vrndavany. Tak więc mieszkali
we Vrndavanie przez miesiąc, a następnie ponownie udali się na poszukiwanie
Sanatany Gosvamiego. Idąc wzdłuż brzegu Gangesu dotarli do Allahabad, czyli
Prayaga-tirtha, ale ponieważ Sanatana Gosvami przybył tam inną drogą, nie
spotkali go. Kiedy Sanatana Gosvami przybył do Mathury, Subuddhi Raya
poinformował go o wizycie Rupy Gosvamiego i Anupamy. Kiedy Rupa Gosvami i
Anupama spotkali Caitanyę Mahaprabhu w Benares, usłyszeli od Niego o podróżach
Sanatany Gosvamiego i tak powrócili do Bengalu, uporządkowali swe sprawy z
państwem i, na polecenie Śri Caitanyi Mahaprabhu, poszli zobaczyć Pana w
Jagannatha Puri.
W roku 1436 śakabda, najmłodszy brat, Anupama, umarł
i powrócił do domu, z powrotem do Boga. Udał się do siedziby w niebie duchowym,
gdzie przebywa Śri Ramacandra. W Jagannatha Puri Śri Rupa Gosvami poinformował
Śri Caitanyę Mahaprabhu o tym wydarzeniu. Vallabha był wielkim bhaktą Śri
Ramacandry; dlatego nie był w stanie poważnie potraktować wielbienia
Radha-Govindy zgodnie z instrukcjami Śri Caitanyi Mahaprabhu. Jednakże
bezpośrednio przyjął Śri Caitanyę Mahaprabhu za inkarnację Najwyższej Osoby
Boga Ramacandry. W Bhakti-ratnakara znajduje
się następujące stwierdzenie: "Śri Gaurasundara nadał Vallabhie imię
Anupama, lecz był on zawsze zaabsorbowany służbą oddania dla Pana Ramacandry.
Nie znał nikogo poza Śri Ramacandrą, lecz wiedział, że Caitanya Gosani był tym
samym Panem Ramacandrą."
Gaura-ganoddeśa-dipika (180)
opisuje, że Śri Rupa Gosvami był gopi o
imieniu Śri Rupa-manjari. W Bhakti-ratnakara
znajduje się lista książek skompilowanych przez Śri Rupę Gosvamiego.
Spośród wszystkich tych książek, pomiędzy Vaisnavami popularnych jest
szesnaście:
(1) Hamsaduta,
(2) Uddhava-sandeśa,
(3) Krsna-janma-tithi-vidhi,
(4 i 5) Ganoddeśa-dipika, Brhat (większa)
i Laghu (mniejsza),
(6) Stavamala,
(7) Vidagdha-madhava,
(8) Lalita-madhava,
(9) Dana-keli-kaumudi,
(10) Bhakti-rasamrta-sindhu (jest
to najsłynniejsza książka Śri Rupy Gosvamiego),
(11) Ujjvala-nilamani,
(12) Akhyata-candrika,
(13) Mathura-mahima,
(14) Padyavali,
(15) Nataka-candrika i
(16) Laghu-bhagavatamrta.
Śri Rupa Gosvami porzucił wszelkie związki rodzinne, przyjął wyrzeczony
porządek życia i podzielił swe pieniądze, oddając pięćdziesiąt procent braminom
i Vaisnavom, a dwadzieścia pięć procent swym kutumba (członkom rodziny). Dwadzieścia pięć procent zatrzymał na
osobiste potrzeby. W Jagannatha Puri spotkał Haridasa Thakurę i tam spotkał
również Pana Caitanyę i innych Jego towarzyszy. Śri Caitanya Mahaprabhu zwykł
chwalić pismo Rupy Gosvamiego. Śrila Rupa Gosvami mógł komponować wersety
zgodnie z pragnieniem Śri Caitanyi Mahaprabhu i z Jego polecenia napisał dwie
książki Lalita-madhavę i Vidagdha-madhavę. Pan Caitanya pragnął,
aby dwaj bracia, Sanatana Gosvami i Rupa Gosvami, publikowali wiele książek
popierających religię Vaisnava. Kiedy Sanatana Gosvami spotkał Śri Caitanyę
Mahaprabhu, Pan również poradził mu, by udał się do Vrndavany.
Śri Sanatana Gosvami opisany
jest w Gaura-ganoddeśa-dipice (181).
Poprzednio był znany jako Rati-manjari albo czasami Labanga-manjari. Bhakti-ratnakara oznajmia, że jego
mistrz duchowy, Vidyavacaspati, czasami przebywał w wiosce Ramakeli i u niego
Sanatana Gosvami studiował całą literaturę wedyjską. Był tak oddany swemu
mistrzowi duchowemu, że nie można tego opisać. Według systemu wedyjskiego jeśli
ktoś widzi muzułmanina, musi spełnić rytuały, aby odpokutować za to spotkanie.
Sanatana Gosvami zawsze obcował z królami muzułmańskimi. Nie przywiązując wiele
uwagi do zaleceń wedyjskich zwykł odwiedzać domy muzułmańskich królów i wskutek
tego uważał, że został nawrócony na mahometanizm. Dlatego był zawsze bardzo
pokorny i łagodny. Kiedy Sanatana Gosvami przedstawił się Panu Caitanyi
Mahaprabhu, przyznał: "Zawsze obcuję z ludźmi niskiej klasy i dlatego moje
zachowanie jest odrażające." W rzeczywistości należał do szanowanej
rodziny bramińskiej, ale ponieważ uważał swe zachowanie za odrażające, nie
usiłował zaliczać się do braminów, lecz zawsze pozostawał pomiędzy ludźmi
niższych kast. Napisał Hari-bhakti-vilasa
i Vaisnava-tosani, które jest
komentarzem do Dziesiątego Canto Śrimad-Bhagavatam.
W roku 1476 śakabda ukończył
komentarz Brhad-vaisnava-tosani do Śrimad-Bhagavatam. W roku 1504 śakabda ukończył Laghu-tosani.
Śri Caitanya Mahaprabhu nauczał
Swych zasad poprzez czterech głównych zwolenników. Spośród nich wyjątkowym jest
Ramananda Raya, gdyż poprzez niego Pan nauczał, w jaki sposób bhakta może
całkowicie zniszczyć moc Kupidyna. Dzięki mocy Kupidyna skoro tylko mężczyzna
ujrzy piękną kobietę, zostaje pokonany przez jej piękno. Śri Ramananda Raya
pokonał dumę Kupidyna, ponieważ w
Jagannatha-vallabha-nataka osobiście kierował niezwykle pięknymi młodymi
dziewczętami w tańcu, lecz ich młodzieńcze piękno nigdy nie podziałało na
niego. Śri Ramananda Raya osobiście kąpał te dziewczęta, dotykając ich i myjąc
je własnymi rękoma, jednakże pozostał spokojny i beznamiętny, jakim powinien
być wielki bhakta. Pan Caitanya Mahaprabhu stwierdził, że było to możliwe tylko
dla Ramananda Rayi. Podobnie, Damodara Pandita był znany ze swej obiektywności
krytyka. Nie oszczędził nawet Caitanyi Mahaprabhu. Tego również nie może nikt
imitować. Haridasa Thakurę cechowała wyjątkowa wytrzymałość, ponieważ chociaż
był bity kijami na dwudziestu dwóch jarmarkach, niemniej jednak pozostał
tolerancyjny. Podobnie, chociaż Śri Sanatana Gosvami należał do najbardziej
szanowanej rodziny bramińskiej, cechowała go wyjątkowa pokora i łagodność.
Dziewiętnasty Rozdział Madhya-lili opisuje, jakie środki
przyjął Sanatana Gosvami w celu uwolnienia się od służby rządowej. Posłał on
Nawabowi, gubernatorowi muzułmańskiemu, zawiadomienie o chorobie, a w
rzeczywistości z braminami studiował w domu Śrimad-Bhagavatam.
Kiedy Nawab otrzymał tę informację od lekarza królewskiego, natychmiast poszedł
odwiedzić Sanatanę Gosvamiego, aby odkryć jego zamiary. Nawab poprosił
Sanatanę, aby towarzyszył mu w wyprawie do Orissy, lecz kiedy Sanatana Gosvami
odmówił, Nawab kazał go uwięzić. Kiedy Rupa Gosvami opuszczał dom, pozostawił
notatkę Sanatanie Gosvamiemu, w której informował go o pewnych pieniądzach,
które powierzył lokalnemu handlarzowi. Sanatana Gosvami wykorzystał te
pieniądze do przekupienia strażnika więziennego i do wydostania się z
więzienia. Następnie udał się do Benares, aby spotkać Caitanyę Mahaprabhu.
Wziął ze sobą tylko jednego sługę, który miał na imię Iśana. W drodze
zatrzymali się w sarai, czyli hotelu,
i kiedy właściciel hotelu dowiedział się, że Iśana miał trochę złotych monet,
zamierzał zabić zarówno Sanatanę Gosvamiego, jak i Iśanę i zabrać im monety.
Później Sanatana Gosvami spostrzegł, że chociaż właściciel hotelu nie znał ich,
ze szczególną uwagą dbał o ich komfort. Dlatego doszedł do wniosku, że Iśana
musiał w tajemnicy trzymać przy sobie trochę pieniędzy i że właściciel hotelu był
tego świadom i wskutek tego planował ich zabić. Zapytany przez Sanatanę
Gosvamiego, Iśana przyznał, że w istocie miał ze sobą pieniądze, toteż Sanatana
Gosvami zabrał je i oddał właścicielowi hotelu, prosząc, by pomógł przedostać
im się przez dżunglę. Tak więc z pomocą właściciela hotelu, który był również
szefem złodziei na tym terytorium, przebył on góry Hazipur, które obecnie znane
są jako Hazaribags. Następnie spotkał swego szwagra Śrikantę, który poprosił
go, aby z nim został. Sanatana Gosvami odmówił, lecz zanim się rozstali,
Śrikanta podarował mu wartościowy koc.
W jakiś sposób Sanatana
Gosvami dotarł do Varanasi i tam w domu Candraśekhary spotkał Pana Caitanyę
Mahaprabhu. Z polecenia Pana, Sanatanę Gosvamiego ogolono, a jego szaty
zmieniono na szaty wędrownego mnicha, czyli babaji.
Nałożył on stare szaty Tapana Miśry i przyjął prasada w domu bramina Maharastry. Następnie, w dysputach z Panem
Caitanyą Mahaprabhu, Pan osobiście wyjaśnił mu wszystko o służbie oddania.
Poradził Sanatanie Gosvamiemu, by pisał książki o służbie oddania, jak również
książkę zawierającą wskazówki o czynnościach Vaisnavów, oraz by odnalazł
zagubione miejsca pielgrzymek we Vrndavanie. Pan Caitanya Mahaprabhu udzielił
mu Swych błogosławieństw, aby mógł wykonać całą tę pracę, a także wyjaśnił
Sanatanie Gosvamiemu znaczenie wersetu atmarama
z sześćdziesięciu jeden różnych punktów widzenia.
Sanatana Gosvami udał się do
Vrndavany główną drogą, i kiedy dotarł do Mathury, spotkał Subuddhi Rayę.
Następnie powrócił do Jagannatha Puri przez Jharikhandę, dżunglę Uttara
Pradesh. W Jagannatha Puri postanowił porzucić swe ciało upadając pod koło
Jagannatha ratha, lecz Caitanya
Mahaprabhu ocalił go. Następnie Sanatana Gosvami spotkał Haridasa Thakurę i
usłyszał o odejściu Anupamy. Później Sanatana Gosvami opisał chwały Haridasa
Thakury. Sanatana przestrzegał etykiety świątyni Jagannatha, i aby odwiedzić
Pana Caitanyę, szedł przez plażę, chociaż słońce prażyło niezwykle mocno.
Poprosił Jagadananda Panditę, aby dał mu pozwolenie powrotu do Vrndavany. Pan
Caitanya Mahaprabhu chwalił charakter Sanatany Gosvamiego i objął go, uważając
jego ciało za duchowe. Śri Caitanya Mahaprabhu polecił Sanatanie Gosvamiemu,
aby przez jeden rok mieszkał w Jagannatha Puri. Kiedy po wielu latach powrócił
do Vrndavany, ponownie spotkał Rupę Gosvamiego i obaj bracia pozostali we
Vrndavanie, aby wypełnić polecenia Śri Caitanyi Mahaprabhu.
Miejsce, gdzie poprzednio
mieszkali Śri Rupa Gosvami i Sanatana Gosvami, stało się teraz miejscem
pielgrzymek. Na ogół znane jest ono jako Gupta Vrndavana, czyli ukryta
Vrndavana, i jest usytuowane osiem mil na południe od Imrejabajary. Nadal
odwiedza się tam następujące miejsca:
(1) świątynię Bóstwa Śri Madana-mohana,
(2) drzewo Keli-kadamba, pod którym Śri Caitanya Mahaprabhu spotkał
Sanatanę Gosvamiego nocą i
(3) Rupasagarę, ogromny staw wykopany przez Śri Rupę Gosvamiego.
W celu odnowienia świątyni i stawu, w roku 1924 założono towarzystwo
nazywane Ramakeli-samskara-samiti.
Adi 10.85 Znaczenie: Gaura-ganoddeśa-dipika stwierdza,
że Śrila Jiva Gosvami był poprzednio gopi
Vilasa-manjari. Jiva Gosvami od samego dzieciństwa miał wielkie zamiłowanie
do Śrimad-Bhagavatam. Później przybył
do Navadvipy, by studiować sanskryt i, podążając śladami Śri Nityanandy Prabhu,
okrążył całą Navadvipa-dhamę. Po odwiedzeniu Navadvipa-dhamy udał się do
Benares, aby studiować sanskryt pod kierunkiem Madhusudany Vacaspatiego, a po
ukończeniu swych studiów w Benares udał się do Vrndavany i przyjął schronienie
swych stryjów, Śri Rupy i Sanatany. Opisane jest to w Bhakti-ratnakara. O ile nam wiadomo, Śrila Jiva Gosvami ułożył i
zredagował przynajmniej dwadzieścia pięć książek. Wszystkie te książki są
bardzo sławne i oto ich tytuły:
(1) Hari-namamrta-vyakarana,
(2) Sutra-malika,
(3) Dhatu-sangraha,
(4) Krsnarca-dipika,
(5) Gopala-virudavali,
(6) Rasamrta-śesa,
(7) Śri Madhava-mahotsava,
(8) Śri Sankalpa-kalpavrksa,
(9) Bhavartha-sucaka-campu,
(10) Gopala-tapani-tika,
(11) komentarz do Brahma-samhity,
(12) komentarz do Bhakti-rasamrta-sindhu,
(13) komentarz do Ujjvala-nilamani,
(14) komentarz do Yogasarastava,
(15) komentarz do Gayatri-mantry, jak
opisana ona została w Agni Puranie,
(16) opis lotosowych stóp Pana z
Padma Purany,
(17) opis lotosowych stóp Śrimati Radharani,
(18) Gopala-campu (w dwóch
częściach) i
(19-25) siedem sandarbh:
Krama
Sandarbha,
Tattva
Sandarbha,
Bhagavat
Sandarbha,
Paramatma
Sandarbha,
Krsna
Sandarbha,
Bhakti
Sandarbha i
Priti
Sandarbha.
Po odejściu Śrila Rupy Gosvamiego i Sanatany Gosvamiego we Vrndavanie,
Śrila Jiva Gosvami został acaryą wszystkich
Vaisnavów w Bengalu, Orissie i reszcie świata i to właśnie on kierował nimi w
ich służbie oddania. We Vrndavanie założył świątynię Radha-Damodara, gdzie
mieliśmy sposobność mieszkać i żyć w odosobnieniu aż do wieku 65 lat, kiedy to
postanowiliśmy udać się do Stanów Zjednoczonych Ameryki. Śrila Krsnadasa
Kaviraja Gosvami skompilował swą słynną Caitanya-caritamrtę
jeszcze za życia Jivy Gosvamiego. Później Śrila Jiva Gosvami zainspirował
Śrinivasa Acaryę, Narottama dasa Thakurę i Duhkhi Krsnadasę, by nauczali
świadomości Krsny w Bengalu. Jiva Gosvami otrzymał informację, że wszystkie
manuskrypty, które zostały zabrane z Vrndavany i posłane do Bengalu w celach
nauczania, zostały ukradzione w pobliżu Visnupury w Bengalu, lecz później
powiadomiono go, że książki te odzyskano. Śrila Jiva Gosvami nadał tytuł
Kaviraja Ramacandra Senie, uczniowi Śrinivasy Acaryi, oraz jego młodszemu bratu
Govindzie. Jeszcze za życia Jivy Gosvamiego, Śrimati Jahnavi-devi, moc
przyjemności Śri Nityanandy Prabhu, udała się do Vrndavany z paroma bhaktami.
Jiva Gosvami był bardzo łaskawy dla Gaudiya Vaisnavów, Vaisnavów z Bengalu.
Każdemu, kto udawał się do Vrndavany, zapewniał mieszkanie i prasada. Jego uczeń Krsnadasa Adhikari
sporządził w swym dzienniku listę wszystkich książek Gosvamich.
Sahajiya wnoszą trzy
oskarżenia przeciwko Śrila Jivie Gosvamiemu. Z pewnością nie jest to zgodne z
pełnieniem służby oddania. Pierwsze oskarżenie dotyczy materialisty, który był
bardzo dumny ze swej reputacji wielkiego uczonego sanskryckiego, i przyszedł do
Śrila Rupy Gosvamiego i Sanatany Gosvamiego, aby sprzeczać się z nimi na temat
pism objawionych. Śrila Rupa Gosvami i Sanatana Gosvami, nie chcąc tracić
czasu, dali mu oznajmienie na piśmie, że pokonał ich w dyskusji na temat pism
objawionych. Wziąwszy to, naukowiec udał się do Jivy Gosvamiego, pragnąc uzyskać
podobne stwierdzenie porażki, lecz Jiva Gosvami nie zgodził się mu go dać.
Wprost przeciwnie, dyskutował z nim na temat pism i pokonał go. Nie ulega
wątpliwości, że Jiva Gosvami postąpił właściwie, nie dopuszczając do tego, aby
ten nieuczciwy uczony rozgłaszał, że pokonał Śrila Rupę Gosvamiego i Sanatanę
Gosvamiego. Lecz z powodu swego nieuctwa klasa sahajiya mówiąc o tym wydarzeniu oskarża Śrila Jivę Gosvamiego o
odstąpienie od zasady pokory. Nie wiedzą jednakże, że kiedy ktoś znieważa nasz
własny honor, wówczas pokora i łagodność są właściwe. Lecz kiedy ktoś
zniesławia Pana Visnu lub acaryów, nie należy być pokornym i łagodnym, lecz
trzeba działać. Trzeba podążać za przykładem danym przez Śri Caitanyę
Mahaprabhu. Pan Caitanya mówi w Swojej modlitwie:
amanina manadena kirtaniyah sada
harih
"Święte imię Pana należy intonować w pokornym stanie umysłu,
uważając siebie za niższego od słomy na ulicy; trzeba być bardziej
tolerancyjnym niż drzewo, pozbawionym wszelkiego zmysłu fałszywego prestiżu i
należy być gotowym ofiarowywać wszelki szacunek innym. W takim stanie umysłu
można intonować święte imię Pana bez przerwy." Niemniej jednak, kiedy Pan
otrzymał informację, że Jagi i Madhai zranili Nityanandę Prabhu, udał się w to
miejsce, rozgniewany jak ogień, pragnąc ich zabić. Tak więc Pan Caitanya
wyjaśnił ten werset przykładem Swego własnego zachowania. Należy tolerować
zniewagi wobec samego siebie, lecz kiedy ktoś znieważa osoby nadrzędne, takie
jak innych Vaisnavów, nie powinno się być ani pokornym, ani łagodnym; należy
przedsięwziąć właściwe kroki, aby przeciwdziałać takiemu bluźnierstwu. Jest to
obowiązkiem sługi guru i Vaisnavów.
Każdy, kto rozumie zasadę wiecznego służenia guru i Vaisnavom, doceni postępowanie Śri Jivy Gosvamiego w związku
ze zwycięstwem tego tzw. uczonego nad jego guru,
Śrila Rupą i Śrila Sanataną Gosvamim.
Inna historia wymyślona w celu
zniesławienia Śrila Jivy Gosvamiego oznajmia, że po skompilowaniu Śri Caitanya-caritamrty, Śrila Krsnadasa
Kaviraja Gosvami pokazał manuskrypt Jivie Gosvamiemu, który myślał, że
zaszkodzi on jego reputacji wielkiego naukowca i dlatego wrzucił go do studni.
Śrila Krsnadasa Kaviraja Gosvami doznał wielkiego szoku i umarł. Na szczęście
kopię manuskryptu Caitanya-caritamrty miała
osoba o imieniu Mukunda i dlatego później możliwe było opublikowanie tej
książki. Historia ta jest innym haniebnym przykładem zniewagi przeciwko guru i Vaisnavie. Takiej historii nigdy
nie należy przyjmować za autorytatywną.
Według innego oskarżenia Śrila
Jiva Gosvami nie pochwalał zasad parakiya-rasy
Vrajadhamy i dlatego popierał svakiya-rasę,
dowodząc, że Radha i Krsna są wiecznym małżeństwem. W rzeczywistości, za
życia Jivy Gosvamiego niektórzy z jego zwolenników nie pochwalali parakiya-rasy gopi. Dlatego dla ich
korzyści duchowej Śrila Jiva Gosvami popierał svakiya-rasę, gdyż mógł zrozumieć, że w przeciwnym razie sahajiya będą eksploatowali parakiya-rasę, tak jak to rzeczywiście
robią obecnie. Na nieszczęście we Vrndavanie i Navadvipie stało się to modą
wśród sahajiyów, że w swej rozpuście
znajdują sobie nieślubnego partnera seksualnego, aby z nim żyć i pełnić służbę
oddania w parakiya-rasie. Przewidując
to, Śrila Jiva Gosvami popierał svakiya-rasę,
a później pochwalili to również wszyscy acaryowie
Vaisnava. Śrila Jiva Gosvami nigdy nie był przeciwny transcendentalnej parakiya-rasie ani też nie potępiali jej
inni Vaisnavowie. Śrila Jiva Gosvami ściśle podąża za poprzedzającymi go guru i Vaisnavami, Śrila Rupą i Sanataną
Gosvamim, i Śrila Krsnadasa Kaviraja Gosvami przyjął go za jednego ze swych
instruujących guru.
Adi 10.89 Znaczenie: Chociaż nie tylko w krajach zachodnich ludzie byli zanieczyszczeni
towarzystwem muzułmanów, faktem jest, że im dalej posuwamy się na zachód Indii,
tym więcej znajdziemy ludzi, którzy odstąpili od kultury wedyjskiej. Nawet
5 000 lat temu, kiedy cała planeta znajdowała się pod kontrolą Maharajy
Pariksita, kultura wedyjska panowała wszędzie. Stopniowo jednakże ludzie
zostali poddani wpływom kultury niewedyjskiej i stracili rozeznanie, jak
zachowywać się w odniesieniu do służby oddania. Śrila Rupa Gosvami i Sanatana
Gosvami bardzo łaskawie nauczali kultu bhakti
w Indiach Zachodnich i podążając w ich ślady, propagatorzy kultu Caitanyi w
krajach zachodnich szerzą ruch sankirtanu
i wpajają ludziom zasady zachowania Vaisnava, w ten sposób oczyszczając i
przemieniając wiele osób, które poprzednio były przyzwyczajone do kultury mlecchów i yavanów. Wszyscy nasi bhaktowie w krajach zachodnich porzucają swe
stare zwyczaje niedozwolonego seksu, intoksykacji, jedzenia mięsa i hazardu.
Oczywiście 500 lat temu praktyki takie nie były znane przynajmniej w Indiach
Wschodnich, lecz na nieszczęście cała India padła ofiarą tych niewedyjskich
zasad, które czasami są nawet popierane przez rząd.
Adi 10.90 Znaczenie: Miejsce, gdzie teraz znajduje się Śri Radhakunda, w czasach Caitanyi Mahaprabhu
było polem rolniczym. Znajdował się tam niewielki zbiornik wodny i Śri Caitanya
Mahaprabhu wykąpał się w tej wodzie i poinformował, że w miejscu tym istniała
oryginalnie Radhakunda. Wypełniając Jego wskazówki, Śrila Rupa Gosvami i
Sanatana Gosvami odnowili Radhakundę. Jest to jeden ze wspaniałych przykładów,
w jaki sposób Gosvami odnaleźli zagubione miejsca pielgrzymek. Podobnie, to
dzięki wysiłkowi Gosvamich założone zostały wszystkie ważne świątynie we
Vrndavanie. Początkowo było siedem ważnych świątyń Gaudiya Vaisnavów we
Vrndavanie, mianowicie:
świątynia Madana-mohany,
świątynia Govindy,
świątynia Gopinathy,
świątynia Śri Radharamany,
świątynia Radha-Śyamasundary,
świątynia Radha-Damodary i
świątynia Gokulanandy.
Adi 10.91 Znaczenie: Śrila Raghunatha dasa Gosvami najprawdopodobniej urodził się w roku 1416 śakabda, w rodzinie kayastha jako syn Govardhana Majumdary, który był młodszym bratem
ówczesnego Zamindara Hiranya Majumdary. Wioska, w której się narodził, znana
jest jako Śri Krsnapura. Na drodze kolejowej pomiędzy Kalkutą a Burdwan
znajduje się stacja o nazwie Triśabagha, a w odległości około półtorej mili
jest wioska Śri Krsnapura, gdzie usytuowany był dom rodzinny Śri Raghunathy
dasa Gosvamiego. Nadal znajduje się tam świątynia Śri Śri Radha-Govindy.
Przed świątynią znajduje się ogromna otwarta przestrzeń, lecz nie ma tam
ogromnego holu na spotkania. Jednakże świątynię tę zrekonstruował bogaty
dżentelmen z Kalkuty o nazwisku Haricarana Ghosh, mieszkający w dzielnicy
Simla. Całe podwórze świątynne otoczone jest murami, a w małej komnacie z boku
świątyni znajduje się mała platforma, na której Raghunatha dasa Gosvami zwykł
wielbić Bóstwo. Z boku świątyni jest zamierająca rzeka Sarasvati.
Wszyscy przodkowie Śrila
Raghunathy dasa Gosvamiego byli Vaisnavami i byli bardzo zamożnymi ludźmi. Jego
mistrzem duchowym w domu był Yadunandana Acarya. Chociaż Raghunatha dasa miał
rodzinę, nie był przywiązany do swych posiadłości i żony. Widząc jego skłonność
do opuszczenia domu, jego ojciec i wuj zaangażowali specjalnych strażników, by
go pilnowali, lecz niemniej jednak udało mu się ujść ich czujności i udać się
do Jagannatha Puri, gdzie spotkał się ze Śri Caitanyą Mahaprabhu. Wydarzenie to
miało miejsce w roku 1439 śakabda. Raghunatha
dasa Gosvami skompilował trzy książki pod tytułem Stava-mala czy Stavavali,
Dana-carita i Muktacarita. Żył
bardzo długo. Przez większą część swego życia mieszkał nad Radhakundą. Obok
Radhakundy nadal istnieje miejsce, gdzie Raghunatha dasa Gosvami pełnił swą
służbę oddania. Prawie całkowicie porzucił jedzenie i dlatego był bardzo chudy
i słabego zdrowia. Zainteresowany był jedynie intonowaniem świętego imienia
Pana. Stopniowo ograniczył swój sen, tak że w końcu prawie w ogóle nie spał.
Powiedziane jest, że jego oczy były zawsze napełnione łzami. Kiedy Śrinivasa
Acarya przyszedł zobaczyć Raghunatha dasa Gosvamiego, Gosvami udzielił mu
błogosławieństwa obejmując go. Śrinivasa Acarya poprosił o jego
błogosławieństwo, by mógł nauczać w Bengalu i Śrila Raghunatha dasa Gosvami
udzielił mu go. Gaura-ganoddeśa-dipika (186)
oznajmia, że poprzednio Śrila Raghunatha dasa Gosvami był gopi o imieniu Rasa-manjari. Czasami mówi się, że był Rati-manjari.
Adi 10.92 Znaczenie: Tą poufną służbą była osobista troska o Pana. Svarupa Damodara, działając
jako sekretarz, doglądał Pana w Jego kąpielach, posiłkach, odpoczynku i
masażach, a Raghunatha dasa Gosvami asystował mu. W istocie Raghunatha dasa
Gosvami działał jako asystujący sekretarz Pana.
Adi 10.94 Znaczenie: Skakanie ze szczytu wzgórza Govardhana jest systemem samobójstwa
praktykowanym szczególnie przez święte osoby. Po odejściu Pana Caitanyi i
Svarupy Damodary, Raghunatha dasa Gosvami dotkliwie przeżywał rozłąkę z tymi
dwoma wzniosłymi osobistościami i dlatego postanowił porzucić swe życie,
skacząc ze wzgórza Govardhana we Vrndavanie. Jednakże przed uczynieniem tego
pragnął ujrzeć lotosowe stopy Śrila Rupy Gosvamiego i Sanatany Gosvamiego.
Adi 10.100
Znaczenie: Mamy wiele rzeczy do nauczenia się o bhajana, czyli wielbieniu Pana,
podążając śladami Raghunatha dasa Gosvamiego. Wszyscy Gosvami angażowali się w
takie transcendentalne czyny, jak opisuje Śrinivasa Acarya w swym poemacie o
nich (krsnotkirtana-gana-nartana-parau
premamrtambho-vidhi). Podążając śladami Raghunatha dasa Gosvamiego, Śrila
Rupy Gosvamiego i Sanatany Gosvamiego, należy ściśle wypełniać służbę oddania,
szczególnie poprzez intonowanie świętego imienia Pana.
Adi 10.103
Znaczenie: Śrila Krsnadasa Kaviraja Gosvami przyjął
Raghunatha dasa Gosvamiego za swego szczególnego przewodnika. Dlatego pod
koniec każdego rozdziału mówi on, śri-rupa-raghunatha-pade
yara aśa caitanya-caritamrta kahe krsnadasa. Czasami istnieje
nieporozumienie, że przez użycie słowa raghunatha
chciał on ofiarować pełne szacunku pokłony Raghunatha Bhatta Gosvamiemu,
gdyż czasami mówi się, że Raghunatha Bhatta Gosvami był jego inicjującym
mistrzem duchowym. Śrila Bhaktisiddhanta Sarasvati Gosvami nie potwierdza tego
stwierdzenia; nie przyjmuje on Raghunatha Bhatta Gosvamiego za mistrza
duchowego Śrila Krsnadasa Kavirajy Gosvamiego.
Adi 10.105
Znaczenie: Śri Gopala Bhatta Gosvami był synem Venkata
Bhatty; mieszkańca Śrirangam. Gopala Bhatta poprzednio należał do sukcesji
uczniów Ramanuja-sampradayi, lecz później stał się częścią Gaudiya-sampradayi.
W roku 1433 śakabda, kiedy Pan
Caitanya Mahaprabhu podróżował po Południowych Indiach, przez cztery miesiące w
okresie Caturmasya zatrzymał się w domu Venkata Bhatty, który wówczas zyskał
sposobność służenia Panu do woli. Gopala Bhatta również w tym czasie otrzymał
sposobność służenia Panu. Śri Gopala Bhatta Gosvami został później inicjowany
przez swego wuja, wielkiego sannyasina Prabodhanandę
Sarasvati. Zarówno ojciec, jak i matka Gopala Bhatta Gosvamiego byli niezwykle
szczęśliwi, gdyż zadedykowali całe swe życie służbie Panu Caitanyi Mahaprabhu.
Pozwolili Gopala Bhatta Gosvamiemu udać się do Vrndavany i porzucili swe życie
myśląc o Śri Caitanyi Mahaprabhu. Kiedy Pan Caitanya został później
poinformowany, że Gopala Bhatta Gosvami udał się do Vrndavany i spotkał Śri
Rupę i Sanatanę Gosvamiego, był bardzo zadowolony i polecił Śri Rupie i
Sanatanie, aby przyjęli Gopala Bhatta Gosvamiego za swego młodszego brata i
zaopiekowali się nim. Śri Sanatana Gosvami, z powodu swego wielkiego uczucia do
Gopala Bhatta Gosvamiego, skompilował Vaisnava smrti pod tytułem Hari-bhakti-vilasa
i opublikował je pod jego imieniem. Zgodnie z instrukcjami Śrila Rupy i
Sanatany Gopala Bhatta Gosvami zainstalował jedno z siedmiu głównych Bóstw
Vrndavany, Bóstwo Radharamana. Sevaici (kapłani)
świątyni Radharamana należą do Gaudiya-sampradayi.
Kiedy Krsnadasa Kaviraja
Gosvami otrzymał pozwolenie od wszystkich Vaisnavów przed napisaniem Caitanya-caritamrty, Gopala Bhatta
Gosvami również udzielił mu swych błogosławieństw, lecz prosił go, aby nie
wymieniał jego imienia w swej książce. Dlatego Krsnadasa Kaviraja Gosvami
wspomniał Gopala Bhatta Gosvamiego jedynie bardzo pobieżnie w jednym czy dwóch
ustępach Caitanya-caritamrty. Śrila
Jiva Gosvami napisał na początku swej Tattva-sandarbhy:
"Bhakta z południowych Indii, który narodził się w rodzinie
bramińskiej i był bardzo bliskim przyjacielem Rupy Gosvamiego i Sanatany
Gosvamiego, napisał książkę, która nie została skompilowana chronologicznie.
Dlatego ja, nieznaczna żywa istota znana jako jiva, usiłuję posortować wydarzenia tej książki chronologicznie,
korzystając ze wskazówek wielkich osobistości takich jak Madhvacarya, Śridhara Svami,
Ramanujacarya i inni starsi Vaisnavowie w sukcesji uczniów." Na początku Bhagavat-sandarbhy znajduje się podobne
oznajmienie Śrila Jivy Gosvamiego. Śrila Gopala Bhatta Gosvami skompilował
książkę pod tytułem Sat-kriya-sara-dipika,
zredagował Hari-bhakti-vilasa, napisał
wstęp do Sat-sandarbhy i komentarz do
Krsna-karnamrty i zainstalował Bóstwo
Radharamana we Vrndavanie. Werset 184 Gaura-ganoddeśa-dipiki
stwierdza, że jego poprzednim imieniem w rozrywkach Pana Krsny było
Ananga-manjari. Czasami również mówi się, że był inkarnacją Guna-manjari.
Śrinivasa Acarya i Gopinatha Pujari byli jego dwoma uczniami.
Adi 10.106
Znaczenie: Powiedziane jest, że Śankararanya było imieniem
sannyasińskim Śrila Viśvarupy, który był starszym bratem Viśvambhary
(oryginalne imię Śri Caitanyi Mahaprabhu). Śankararanya odszedł w roku 1432 śakabda w Śolapurze, gdzie znajduje się
miejsce pielgrzymek znane jako Panderapura. Informacja o tym znajduje się w
Dziewiątym Rozdziale Madhya-lili, wersetach
299 i 300.
Pan Caitanya Mahaprabhu
otworzył szkołę podstawową w domu Mukundy, czy Mukundy Sanjayi, i syn Mukundy o
imieniu Purusottama został studentem Pana. Kaśinatha zaaranżował małżeństwo
Pana Caitanyi w Jego poprzednim aśramie, kiedy
Pan nosił imię Viśvambhara. Nakłonił on sądowego panditę, Sanatanę, by ofiarował Viśvambharze swą córkę. Werset 50 z
Gaura-ganoddeśa-dipiki wspomina, że
Kaśinatha był inkarnacją Satrajita, który zaaranżował małżeństwo Krsny i Satyi,
a werset 135 mówi, że Rudra, czyli Śri Rudrarama Pandita, był poprzednio
przyjacielem Pana Krsny o imieniu Varuthapa. Śri Rudrarama Pandita skonstruował
w Vallabhapurze, milę na północ od Maheśy, świątynię dla Bóstw nazywanych
Radhavallabha. Potomkowie jego brata, Yadunandana Bandyopadhyayi, znani są jako
Cakravarti Thakurowie i jako sevaici odpowiedzialni
są za utrzymanie tej świątyni. Poprzednio Bóstwo Jagannatha zwykło przychodzić
do świątyni Radhavallabha z Maheśy podczas festiwalu Rathayatry, lecz w bengalskim roku 1262, z powodu
nieporozumienia pomiędzy kapłanami obu świątyń, Bóstwo Jagannatha przestało
przychodzić.
Adi 10.107
Znaczenie: Około półtorej mili od Kumarahatta, czyli
Kamarhatti, położonej kilka mil od Kalkuty, znajduje się wioska znana jako
Kancadapada, która była domem Śri Śivananda Seny. Tam wzniósł on świątynię Śri
Gaura-gopala. Inną świątynię założył tam Śrinatha Pandita ze Śri Radha-Krsna murti. Bóstwo tej świątyni nazywa się
Śri Krsna Raya. Świątynia Krsna Rayi, która została wzniesiona w roku 1708 śakabda przez głównego Zamindara zwanego
Nimai Mullik z Pathuriya-ghaty w Kalkucie, jest bardzo wielka. Przed świątynią
znajduje się wielki dziedziniec i są tam kwatery mieszkalne dla odwiedzających
i dobre warunki do gotowania prasada. Całe
podwórze otoczone jest wysokimi murami granicznymi i świątynia jest prawie tak
ogromna jak świątynia Maheśa. Na tablicy wypisane są imiona Śrinatha Pandity i
jego ojca oraz dziadka i data skonstruowania świątyni. Śrinatha Pandita, jeden
z uczniów Advaity Prabhu, był mistrzem duchowym trzeciego syna Śivananda Seny,
który był znany jako Paramananda Kavikarnapura. Bóstwo Krsna Raya zostało
zainstalowane prawdopodobnie za czasów Kavikarnapury. Pogłoski mówią, że
Virabhadra Prabhu, syn Nityanandy Prabhu, przyniósł ogromny kamień z
Murśidabad, z którego wyrzeźbione zostały trzy Bóstwa, mianowicie Radhavallabha
vigraha z Vallabhapury, Śyamasundara vigraha z Khadadahy i Śri Krsna Raya vigraha z Kancadapady. Dom Śivananda
Seny usytuowany był na brzegu Gangesu w pobliżu prawie że wyburzonej świątyni.
Powiedziane jest, że ten sam Nimai Mullik z Kalkuty ujrzał tę zdemolowaną
świątynię Krsna Rayi, kiedy udawał się do Benares, i następnie skonstruował
obecną świątynię.
Adi 10.108
Znaczenie: Gaura-ganoddeśa-dipika (111)
mówi, że Jagannatha Acarya był poprzednio Durvasą z Nidhuvany.
Adi 10.109
Znaczenie: Gaura-ganoddeśa-dipika (171)
wspomina, że Śri-natha Miśra był Citrangi, a Kavicandra był Manohara-gopi.
Adi 10.110
Znaczenie: Śubhananda, który poprzednio mieszkał we
Vrndavanie jako Malati, był jedną z osób robiących kirtan i tańczących przed wozem Rathayatra podczas festiwalu
Jagannatha. Powiedziane jest, że zjadł pianę z ust Pana, kiedy tańczył On przed
wozem Rathayatra. Iśana był osobistym sługą Śrimati Śacidevi, która okazała mu
wielką łaskę. Był on również bardzo drogi Panu Caitanyi Mahaprabhu.
Adi 10.111
Znaczenie: Subuddhi Miśra, który poprzednio był Gunacudą we
Vrndavanie, zainstalował Bóstwa Gaura-Nityananda w świątyni w wiosce znanej
jako Belagan, która znajduje się około trzech mil od Śrikhandy. Jego obecnie
żyjący potomek jest znany jako Govinda-candra Gosvami.
Adi 10.112
Znaczenie: Istnieje pewna wątpliwość, czy Dvija Haridasa był
autorem Astottara-śata-nama. Miał on
dwóch synów o imionach Śridama i Gokulananda, którzy byli uczniami Śri Advaity
Acaryi. Ich wioska, Kancana-gadiya, znajduje się około pięciu mil od stacji
Bajarasau, piątej stacji od Ajimaganja w okręgu Murśidabad w Zachodnim Bengalu.
Adi 10.113
Znaczenie: W
Gaura-ganoddeśa-dipice (203) powiedziane jest "Bhagavatacarya
skompilował książkę pod tytułem Krsna-prema-tarangini
i był najbardziej ukochanym
bhaktą Pana Caitanyi Mahaprabhu." Kiedy Pan Śri Caitanya Mahaprabhu
odwiedził Varahanagara, przedmieście Kalkuty, zatrzymał się w domu
najszczęśliwszego bramina, który był wielkim uczonym w literaturze Bhagavata. Skoro tylko bramin ten ujrzał
Pana Caitanyę Mahaprabhu, zaczął czytać Śrimad-Bhagavatam.
Kiedy Mahaprabhu usłyszał jego wyjaśnienia, przedstawiające bhakti-yogę, pod wpływem ekstazy stracił
przytomność. Później Pan Caitanya powiedział: "Nigdy wcześniej nie
słyszałem takiego wspaniałego wyjaśnienia Śrimad-Bhagavatam.
Dlatego mianuję cię Bhagavatacaryą. Twym jedynym obowiązkiem jest
recytowanie Śrimad-Bhagavatam. Takie
jest Moje zalecenie." Jego prawdziwym imieniem było Raghunatha. Jego
zakon, usytuowany w Varahanagara, około trzech i pół mili na północ od Kalkuty
na brzegu Gangesu, istnieje nadal i zarządzają nim inicjowani uczniowie
nieżyjącego już Śri Ramadasa Babaji. Jednakże obecnie nie jest on tak wspaniale
zarządzany jak był za czasów Babaji Maharaja.
Innym imieniem Thakura Saranga
dasa było Sarnga Thakura. Czasami był on również nazywany Sarngapani albo
Sarngadharą. Był on mieszkańcem Navadvipy i mieszkał w pobliżu Modadruma-dvipy,
a w odosobnionym miejscu na brzegu Gangesu zwykł wielbić Najwyższego Pana. Nie
przyjął uczniów, lecz raz po raz był inspirowany z wewnątrz przez Najwyższą
Osobę Boga do uczynienia tego. Pewnego razu postanowił: "Kogokolwiek
ujrzę, tego uczynię mym uczniem." Kiedy udał się nad brzeg Gangesu, aby
się wykąpać, przypadkiem ujrzał martwe ciało unoszące się na wodzie i dotknął
je swą stopą. To przywróciło ciału życie i Thakura Saranga dasa przyjął go na
swego ucznia. Uczeń ten zasłynął później jako Thakura Murari i jego imię jest
zawsze związane z imieniem Śri Sarangi. Jego sukcesja uczniów nadal zamieszkuje
wioskę Śar. W Mamagacchi znajduje się świątynia, która prawdopodobnie została
założona przez Sarnga Thakurę. Niedawno temu w tym miejscu został wzniesiony
nowy budynek świątynny przed drzewem bakula
i jest teraz zarządzany przez członków Gaudiya Mathy. Mówi się, że zarząd
świątyni jest teraz o wiele lepszy niż poprzednio. W Gaura-ganoddeśa-dipice (172) powiedziane jest, że Sarnga Thakura
był poprzednio gopi o imieniu Nandimukhi. Niektórzy bhaktowie
mówią, że był on poprzednio Prahladą Maharają, lecz Śri Kavikarnapura mówi, że
jego ojciec, Śivananda Sena, nie przyjmuje tego.
Adi 10.114
Znaczenie: Jagannatha Tirtha był jednym z dziewięciu
głównych sannyasinów, którzy byli
towarzyszami Pana Caitanyi. Vaninatha Vipra był mieszkańcem Canpahati, wioski w
okręgu Burdwan w pobliżu miasta Navadvipy, stacji policyjnej Purvasthali i
poczty Samudragady. Tamtejsza świątynia była bardzo zaniedbana, lecz została
odnowiona w roku bengalskim 1328 przez Śri Paramananda Brahmacari, jednego z
uczniów Śri Bhaktisiddhanty Sarasvati Thakury, który zreorganizował seva-puję (wielbienie w świątyni) i
oddał świątynię pod zarząd Śri Caitanya Mathy ze Śri Mayapur. W świątyni, tak
jak istnieje teraz, Bóstwo Śri Gaura-Gadadhary wielbione jest ściśle z zasadami
pism objawionych. Canpahati znajduje się w odległości dwóch mil tak od
Samudragady, jak i od stacji Navadvipy kolei wschodniej.
Adi 10.115
Znaczenie: Trzej bracia: Govinda, Madhava i Vasudeva Ghosh
należeli do rodziny kayastha. Govinda
założył świątynię Gopinatha w Agradvipie, gdzie mieszkał. Madhava Ghosh był
ekspertem w spełnianiu kirtanu. Nikt
w tym świecie nie był w stanie z nim współzawodniczyć. Był on znany jako
śpiewak Vrndavany i był bardzo drogi Śri Nityanandzie Prabhu. Powiedziane jest,
że kiedy ci trzej bracia spełniali sankirtan,
Pan Caitanya i Nityananda tańczyli w ekstazie. Według Gaura-ganoddeśa-dipiki (188) ci trzej bracia byli poprzednio
Kalavati, Rasollasą i Gunatungą, które recytowały pieśni skomponowane przez Śri
Viśakha-gopi. Ci trzej bracia byli w jednej z siedmiu grup, które robiły kirtan, kiedy Pan Śri Caitanya
Mahaprabhu brał udział w festiwalu Rathayatra w Jagannatha Puri. W ich grupie
głównym tancerzem był Vakreśvara Pandita. Żywo opisane jest to w Madhya-lili, Trzynastym Rozdziale,
wersetach 42 i 43.
Adi 10.116
Znaczenie: Abhirama był mieszkańcem Khanakula-krsnanagara.
Adi 10.119
Znaczenie: Śri Madhavacarya był mężem córki Pana Nityanandy,
Gangadevi. Przyjął on inicjację od Purusottamy, gałęzi Nityanandy Prabhu.
Powiedziane jest, że kiedy córka Nityanandy Prabhu poślubiła Madhavacaryę, Pan
podarował mu w posagu wioskę zwaną Panjinagara. Jego świątynia położona jest w
pobliżu stacji kolejowej Jirat na wschodniej linii kolejowej. Według Gaura-ganoddeśa-dipiki (169) Śri
Madhavacarya był poprzednio gopi zwaną
Madhavi. Kamalakanta należał do gałęzi Śri Advaity Prabhu. Pełne jego imię
brzmiało Kamalakanta Viśvasa.
Adi 10.120
Znaczenie: W
Gaura-ganoddeśa-dipice (115) jest powiedziane, że dwaj bracia Jagai i
Madhai byli poprzednio odźwiernymi o imionach Jaya i Vijaya, którzy później
stali się Hiranyaksą i Hiranyakaśipu. Jagai i Madhai urodzili się w szanowanych
rodzinach bramińskich, lecz przyjęli profesję złodziei i rozbójników i w ten
sposób uwikłali się we wszelkiego rodzaju niepożądane czyny, szczególnie
uwodzenie kobiet, intoksykację i hazard. Później, dzięki łasce Pana Caitanyi
Mahaprabhu i Śri Nityanandy Prabhu, zostali inicjowani i otrzymali sposobność
intonowania maha-mantry Hare Krsna. W
rezultacie tego intonowania dwaj bracia stali się później wzniosłymi bhaktami
Pana Caitanyi Mahaprabhu. Potomkowie Madhai żyją nadal i są oni szanowanymi
braminami. Grobowce tych dwóch braci, Jagai i Madhai, znajdują się w miejscu
znanym jako Ghosahata, czyli Madhaitala-grama, które jest usytuowane około mili
na południe od Katwy. Powiedziane jest, że w miejscu tym około 200 lat temu Śri
Gopicarana dasa Babaji założył świątynię Nitai-Gaura.
Adi 10.122
Znaczenie: Większość bhaktów Pana Caitanyi mieszkała w
Bengalu i Orissie. Tak więc znani byli oni jako oriya i gaudiya. Obecnie
jednakże, dzięki łasce Pana Caitanyi Mahaprabhu, Jego kult propagowany jest na
całym świecie i najprawdopodobniej w przyszłej historii ruchu Pana Caitanyi,
Europejczycy, Amerykanie, Kanadyjczycy, Australijczycy, Południowi Amerykanie,
Azjaci i ludzie z całego świata będą sławieni jako bhaktowie Pana Caitanyi.
Międzynarodowe Towarzystwo Świadomości Krsny już wzniosło ogromną świątynię w
Mayapur, Navadvipie, którą odwiedzają bhaktowie ze wszystkich części świata,
tak jak przepowiedział to Pan Caitanya Mahaprabhu i przewidział Śri
Bhaktivinoda Thakura.
Adi 10.124-126
Znaczenie: Caitanya-bhagavata, Piąty
Rozdział Antya-lili oznajmia, że
Raghunatha Vaidya przyszedł zobaczyć się ze Śri Caitanyą Mahaprabhu, kiedy Pan
przebywał w Panihati. Był on wielkim bhaktą i posiadał wszelkie dobre cechy.
Według Caitanya-bhagavata był on
poprzednio Revati, żoną Balaramy. Każdy, na kogo spojrzał, osiągał świadomość
Krsny. Mieszkał nad morzem w Jagannatha Puri i skompilował książkę pod tytułem Sthana-nirupana.
Adi 10.130
Znaczenie: Oryginalnym imieniem Sarvabhauma Bhattacaryi było
imię Vasudeva Bhattacarya. Miejsce jego narodzin, które jest znane jako
Vidyanagara, znajduje się około dwóch i pół mili od stacji kolejowej Navadvipa,
czy stacji kolejowej Canpahati. Jego ojciec był słynnym człowiekiem i nosił
imię Maheśvara Viśarada. Powiedziane jest, że w tym czasie w Indiach
Sarvabhauma Bhattacarya był największym logikiem. W Mithili w Bihar został
studentem wielkiego profesora Paksadhara Miśry, który nie pozwalał żadnemu studentowi
zapisywać swych objaśnień logiki. Sarvabhauma Bhattacarya był jednakże tak
utalentowany, że nauczył się objaśnień na pamięć i kiedy później powrócił do
Navadvipy, założył szkołę studiowania logiki, w ten sposób zmniejszając
znaczenie Mithili. Studenci z różnych części Indii nadal przybywają do
Navadvipy, by studiować logikę. Według pewnych autorytatywnych opinii studentem
Sarvabhauma Bhattacaryi był również sławny logik Raghunatha Śiromani. W
rzeczywistości Sarvabhauma Bhattacarya został liderem wszystkich studentów
logiki. Chociaż był on grhasthą (gospodarzem
domu), nauczał logiki nawet wielu sannyasinów.
W Jagannatha Puri rozpoczął on szkołę studiów nad filozofią Vedanty, której
był wielkim uczonym. Kiedy Sarvabhauma Bhattacarya spotkał Śri Caitanyę
Mahaprabhu, poradził Panu, aby nauczył się od niego filozofii Vedanty, lecz
później sam stał się studentem Pana Caitanyi Mahaprabhu, aby zrozumieć
prawdziwe znaczenie Vedanty. Sarvabhauma Bhattacarya miał szczęście ujrzenia
sześcioramiennej formy Pana Caitanyi znanej jako Sadbhuja. Bóstwo Sadbhuja
nadal znajduje się w jednym końcu świątyni Jagannatha. W tej części świątyni
codziennie odbywa się sankirtan. To
spotkanie Sarvabhauma Bhattacaryi z Panem Caitanyą Mahaprabhu zostało żywo
opisane w Szóstym Rozdziale Madhya-lili. Sarvabhauma
Bhattacarya napisał książkę pod tytułem Caitanya-śataka.
Spośród stu wersetów tej książki, bardzo sławnymi pomiędzy Gaudiya
Vaisnavami są dwa wersety rozpoczynające się słowami vairagya-vidya-nijabhaktiyoga. Gaura-ganoddeśa-dipika (119)
oznajmia, że Sarvabhauma Bhattacarya był inkarnacją Brhaspatiego, uczonego z
planet niebiańskich.
Gopinatha Acarya, który
należał do szanowanej rodziny bramińskiej, był również mieszkańcem Navadvipy i
bezustannym towarzyszem Pana. Był on mężem siostry Sarvabhauma Bhattacaryi. Gaura-ganoddeśa-dipika (178) opisuje, że
był on poprzednio gopi o imieniu
Ratnavali. Według opinii innych był on inkarnacją Brahmy.
Adi 10.131
Znaczenie: W Jagannatha Puri Pan Caitanya mieszkał w domu
Kaśi Miśry, który był kapłanem króla. Później dom ten został odziedziczony
przez Vakreśvara Panditę, a następnie przez jego ucznia Gopalaguru Gosvamiego,
który zainstalował tam Bóstwo Radhakanta. Gaura-ganoddeśa-dipika
(193) oznajmia, że Kaśi Miśra był poprzednio gopi we Vrndavanie o imieniu Krsnavallabha. Pradyumna Miśra,
mieszkaniec Orissy, był wielkim bhaktą Pana Caitanyi Mahaprabhu. Pradyumna
Miśra narodził się w rodzinie bramińskiej, a Ramananda Raya w niebramińskiej,
jednakże Pan Caitanya Mahaprabhu poradził Pradyumna Miśrze, by przyjmował
instrukcje od Ramananda Rayi. Wydarzenie to opisane jest w Piątym Rozdziale Antya-lili.
Bhavananda Raya był ojcem Śri
Ramananda Rayi. Jego siedziba znajdowała się w Alalanatha (Brahmagiri), położonym
około dwanaście mil na zachód od Jagannatha Puri. Jeśli chodzi o jego kastę, to
należał do społeczności karana w
Orissie, której członkowie byli czasami znani jako kayasthowie, a czasami jako śudrowie,
lecz on był zarządcą Madrasu pod nadzorem króla Prataparudry z Jagannatha
Puri.
Adi 10.134
Znaczenie: Gaura-ganoddeśa-dipika (120-124)
oznajmia, że Ramananda Raya był poprzednio Arjuną. Uważany jest również za
inkarnację gopi Lality, chociaż w
opinii innych był inkarnacją Viśakhadevi. Był najbardziej zaufanym bhaktą Pana
Caitanyi Mahaprabhu. Śri Caitanya Mahaprabhu powiedział: "Chociaż jestem sannyasinem, Mój umysł jest czasami
zaniepokojony, gdy widzę kobietę. Lecz Ramananda Raya przewyższa Mnie, gdyż
zawsze jest spokojny nawet dotykając kobiety." Jedynie Ramananda Raya był
obdarzony prawem dotykania kobiety w ten sposób; nikt nie powinien go imitować.
Na nieszczęście są dranie, którzy imitują czynności Ramanandy Rayi. Nie
potrzebujemy dyskutować o nich więcej.
W końcowych rozrywkach Pana
Caitanyi Mahaprabhu, tak Ramananda Raya, jak i Svarupa Damodara zawsze
recytowali odpowiednie wersety ze Śrimad-Bhagavatam,
aby uspokoić Pana, gdy przeżywał ekstazę rozłąki z Krsną. Powiedziane jest,
że kiedy Pan Caitanya udał się do Południowych Indii, Sarvabhauma Bhattacarya
poradził Mu spotkać się z Ramanandą Rayą, gdyż oznajmił, że nie ma bhakty
bardziej zaawansowanego w rozumieniu miłości małżeńskiej Krsny i gopi. Podróżując po Południowych
Indiach, Pan Caitanya spotkał Ramanandę Rayę na brzegu Godavari i w ich długich
dysputach Pan przyjął pozycję studenta, a Ramananda Raya Go instruował.
Caitanya Mahaprabhu zakończył te dysputy mówiąc: "Mój drogi Ramanando
Rayo, obaj jesteśmy szaleńcami i dlatego spotkaliśmy się w zażyły sposób na
równym poziomie." Pan Caitanya poradził Ramanandzie Rayi, aby zrezygnował
ze swej pozycji rządowej i powrócił do Jagannatha Puri, aby z Nim zamieszkać.
Chociaż Śri Caitanya Mahaprabhu nie zgodził się spotkać z Maharają
Prataparudrą, ponieważ był on królem, to Ramananda Raya - używając podstępu
Vaisnavy - zaaranżował spotkanie pomiędzy Panem i królem. Opisane jest to w
Dwunastym Rozdziale Madhya-lili, w
wersetach 41-57. Śri Ramananda Raya był obecny podczas rozrywek wodnych Pana po
festiwalu Rathayatra.
Pan Śri Caitanya Mahaprabhu
uważał Śri Ramananda Rayę i Śri Sanatanę Gosvamiego za równych w wyrzeczeniu,
gdyż chociaż Śri Ramanandę Raya był grhasthą
zaangażowanym w służbę rządową, a Śri Sanatana Gosvami był w wyrzeczonym
porządku i był zupełnie nieprzywiązany do czynności materialnych, obaj byli
sługami Najwyższej Osoby Boga, stawiających Krsnę w centrum wszystkich swych
czynności. Śri Ramananda Raya byk jedną z trzech i połowy osób, z którymi Śri
Caitanya Mahaprabhu dyskutował najbardziej poufne tematy świadomości Krsny. Pan
Caitanya Mahaprabhu poradził Pradyumna Miśrze, aby poznał naukę o Krsnie od Śri
Ramanandy Rayi. Tak jak Subala zawsze towarzyszył Krsnie w Jego rozrywkach z
Radharani w krsna-lila, tak Ramananda
Raya asystował Panu Caitanyi Mahaprabhu w Jego uczuciach rozłąki z Krsną. Śri
Ramananda Raya był autorem Jagannatha-vallabha-nataki.
Adi 10.135-136
Znaczenie: Prataparudra Maharaja, który należał do dynastii
królów Ganga i którego stolica znajdowała się w Cuttak, był cesarzem Orissy i
wielkim bhaktą Pana Caitanyi Mahaprabhu. To dzięki aranżacji Ramananda Rayi i
Sarvabhauma Bhattacaryi mógł on służyć Panu Caitanyi. W Gaura-ganoddeśa-dipice (118) powiedziane jest, że król Indradyumna,
który tysiące lat temu założył świątynię Jagannatha, później ponownie narodził
się w swej rodzinie jako Maharaja Prataparudra za czasów Śri Caitanyi
Mahaprabhu. Maharaja Prataparudra był tak potężny jak król Indra. Pod jego
kierunkiem napisany został dramat pod tytułem Caitanya-candrodaya.
W Caitanya-bhagavata, Piątym Rozdziale Antya-lili, Paramananda Mahapatra opisany jest w ten sposób:
"Paramananda Mahapatra należał do bhaktów, którzy narodzili się w Orissie
i przyjęli Caitanyę Mahaprabhu za jedyną własność. Zawsze myślał on o Caitanyi
Mahaprabhu w ekstazie miłości małżeńskiej." Bhagavan Acarya, wielki
uczony, był poprzednio mieszkańcem Halisahary, lecz porzucił wszystko, aby
zamieszkać z Caitanyą Mahaprabhu w Jagannatha Puri. Jego związek z Caitanyą
Mahaprabhu był przyjazny, jak związek chłopca pasterza. Był on zawsze przyjazny
dla Svarupy Gosaniego, lecz był całkowicie oddany lotosowym stopom Caitanyi
Mahaprabhu. Czasami zapraszał Caitanyę Mahaprabhu do swego domu.
Bhagavan Acarya był bardzo
liberalny i prosty. Jego ojciec, Śatananda Khan, był całkowitym materialistą, a
jego młodszy brat, Gopala Bhattacarya, był zatwardziałym filozofem Mayavadi,
który pilnie studiował. Kiedy jego brat przybył do Jagannatha Puri, Bhagavan
Acarya pragnął posłuchać od niego o filozofii Mayavada, lecz Svarupa Damodara
zabronił mu tego i na tym cała sprawa się skończyła. Pewnego razu przyjaciel
Bhagavana Acaryi z Bengalu pragnął zarecytować mu napisaną przez siebie sztukę,
która była przeciwna zasadom służby oddania, i chociaż Bhagavan Acarya chciał
zarecytować tę sztukę Panu Caitanyi Mahaprabhu, Svarupa Damodara, sekretarz
Pana, nie pozwolił mu na to. Później Svarupa Damodara wykazał w tej sztuce
wiele błędów i niezgodności z konkluzją służby oddania i autor uświadomił sobie
błędy swego dzieła i podporządkował się Svarupie Damodarze, błagając o jego
miłosierdzie. Opisane to zostało w Piątym Rozdziale Antya-lili, wersetach od 91-166.
Werset 189 Gaura-ganoddeśa-dipiki mówi, że Śikhi
Mahiti był poprzednio towarzyszką Śrimati Radharani o imieniu Ragalekha. Jego
siostra Madhavi była również towarzyszką Śrimati Radharani i nazywała się
Kalakeli. Śikhi Mahiti, Madhavi i ich brat Murari Mahiti byli nieskazitelnymi
bhaktami Śri Caitanyi Mahaprabhu i nie mogli zapomnieć Go nawet na moment w
swym życiu. Jest książka w języku oryjskim zatytułowana Caitanya-carita-mahakavya, w której znajduje się wiele opowiadań o
Śikhi Mahiti. Jedno opowiadanie dotyczy jego ekstatycznego snu. Śikhi Mahiti
zawsze służył Panu w umyśle. Pewnej nocy, zasnął pełniąc taką służbę i jego
brat i siostra przyszli go obudzić. W tym czasie był pogrążony w ekstazie,
ponieważ miał cudowny sen, że Pan Caitanya - odwiedzając świątynię Jagannatha -
wchodził i ponownie wychodził z ciała Jagannatha i patrzył na Bóstwo
Jagannatha. Więc tuż po obudzeniu objął swego brata i siostrę i poinformował
ich: "Mój drogi bracie i moja droga siostro, miałem cudowny sen, który wam
zaraz wyjaśnię. Czynności Pana Caitanyi Mahaprabhu, syna matki Śaci, z
pewnością są najcudowniejsze. Ujrzałem, że kiedy Pan Caitanya odwiedził
świątynię Jagannatha, wchodził do ciała Jagannatha i ponownie z niego
wychodził. Jeszcze nadal widzę ten sen. Czy myślicie, że jestem umysłowo chory?
Nadal widzę ten sam sen! A najwspanialszą rzeczą było to, że kiedy zbliżyłem
się do Caitanyi Mahaprabhu, On objął mnie Swymi długimi ramionami." Kiedy
Śikhi Mahiti przemawiał tak do swego brata i siostry, miał łzy w oczach i jego
głos załamywał się. Toteż bracia i siostra udali się do świątyni Jagannatha i
tam ujrzeli Pana Caitanyę w Jagamohana, patrzącego na piękno Bóstwa Śri
Jagannatha, dokładnie tak jak we śnie Śikhi Mahitiego. Pan był tak
wspaniałomyślny, że natychmiast objął Śikhi Mahitiego, wykrzykując:
"Jesteś starszym bratem Murari!" Kiedy Pan w ten sposób go objął,
Śikhi Mahiti pogrążył się w ekstazie transcendentalnego szczęścia. Tak więc on
oraz jego brat i siostra zawsze angażowali się w służbę dla Pana. Murari
Mahiti, najmłodszy brat Śikhi Mahitiego, opisany został w Rozdziale Dziesiątym Madhya-lili, wersecie 44.
Adi 10.137
Znaczenie: Opis Madhavidevi znajduje się w Antya-lili Caitanya-caritamrty, w
Rozdziale Drugim, wersetach 104-106. Śri Caitanya Mahaprabhu uważał ją za jedną
ze służących Śrimati Radharani. W tym świecie Caitanya Mahaprabhu miał trzech i
pół zaufanych bhaktów. Tymi trzema byli: Svarupa Gosani, Śri Ramananda Raya i
Śikhi Mahiti, a siostra Śikhi Mahitiego, Madhavidevi, będąc kobietą uważana
jest za połowę. Tak więc wiadomo, że Śri Caitanya Mahaprabhu miał trzech i pół zaufanych
bhaktów.
Adi 10.138
Znaczenie: Govinda był osobistym sługą Śri Caitanyi
Mahaprabhu. W Gaura-ganoddeśa-dipice, wersecie
137 powiedziane jest, że słudzy z Vrndavany poprzednio nazywani Bhrngara i
Bhangura stali się Kaśiśvarą i Govindą w rozrywkach Caitanyi Mahaprabhu.
Govinda zawsze angażował się w służbę dla Pana, nawet jeśli pociągało to za
sobą wielkie ryzyko.
Adi 10.144
Znaczenie: Gaura-ganoddeśa-dipika (139)
oznajmia, że dwaj słudzy, którzy poprzednio dostarczali mleka i wody Panu
Krsnie, w rozrywkach Caitanyi Mahaprabhu stali się Ramai i Nandai.
Adi 10.145
Znaczenie: Krsnadasa opisany jest w Madhya-lili, w Rozdziale Siódmym i Dziewiątym. Udał się w podróż ze
Śri Caitanyą Mahaprabhu, aby nieść Jego naczynie na wodę. W stanie Malabar,
członkowie kultu Bhattathari usiłowali oczarować Krsnadasa, dając mu kobietę,
która miała go uwieść, lecz chociaż Śri Caitanya Mahaprabhu ocalił go przed tym
niebezpieczeństwem, to kiedy powrócili do Jagannatha Puri, poprosił Krsnadasa,
aby tam pozostał. Pan nigdy nie był przychylny towarzyszom, którzy czuli
atrakcję do kobiet. W ten sposób Krsnadasa stracił osobiste towarzystwo Pana
Caitanyi Mahaprabhu.
Adi 10.146
Znaczenie: Balabhadra Bhattacarya działał jako brahmacarin, czyli osobisty asystent sannyasina. Sannyasin nie powinien
gotować. Na ogół sannyasin spożywa prasada w domu grhasthy, a pomaga mu przy tym brahmacarin.
Sannyasin uważany jest za mistrza duchowego, a brahmacarin - za jego
ucznia. Balabhadra Bhattacarya występował w roli brahmacarina dla Śri Caitanyi Mahaprabhu, kiedy Pan podróżował do
Mathury i Vrndavany.
Adi 10.147
Znaczenie: Chota Haridasa został później wyłączony z
towarzystwa Pana Caitanyi Mahaprabhu, jak mówi o tym Rozdział Drugi Antya-lili.
Adi 10.150
Znaczenie: Wzmianka o Acyutanandzie znajduje się w 13
wersecie Dwunastego Rozdziału Adi-lili.
Adi 10.152-154
Znaczenie: Kiedy Śri Caitanya Mahaprabhu przebywał w
Bengalu, Tapana Miśra przyszedł do Niego, aby dyskutować o postępie duchowym. W
ten sposób otrzymał łaskę Pana Caitanyi Mahaprabhu i otrzymał inicjację hari-nama. Następnie, z polecenia Pana,
Tapana Miśra zamieszkał w Varanasi i kiedy Pan Caitanya odwiedził Varanasi,
zatrzymał się w jego domu.
Adi 10.158
Znaczenie: Raghunatha Bhattacarya, czyli Raghunatha Bhatta
Gosvami, jeden z sześciu Gosvamich, był synem Tapana Miśry. Narodził się około
1425 roku śakabda i był ekspertem w
recytowaniu Śrimad-Bhagavatam. W
Trzecim Rozdziale Antya-lili jest
powiedziane, że był on również ekspertem w gotowaniu; wszystko, co gotował,
smakowało jak nektar. Śri Caitanya Mahaprabhu z wielkim zadowoleniem przyjmował
gotowane przez niego pożywienie i Raghunatha Bhatta zwykł przyjmować resztki
pokarmu pozostawione przez Śri Caitanyę Mahaprabhu. Raghunatha Bhattacarya
mieszkał w Jagannatha Puri przez osiem miesięcy, a następnie Pan Caitanya
polecił mu, aby udał się do Vrndavany i przyłączył do Śri Rupy Gosvamiego. Śri
Caitanya Mahaprabhu poprosił Raghunatha Bhattacaryę, aby nie żenił się, lecz
pozostał brahmacarinem i również
polecił mu, by bezustannie czytał Śrimad-Bhagavatam.
Tak więc udał się on do Vrndavany, gdzie jego zajęciem było recytowanie Śrimad-Bhagavatam Śrila Rupie
Gosvamiemu. Był on tak wielkim ekspertem w recytowaniu Śrimad-Bhagavatam, że każdy werset recytował w trzech melodiach.
Kiedy Raghunatha Bhatta Gosvami mieszkał ze Śri Caitanyą Mahaprabhu, Pan
pobłogosławił go dając mu orzechy betel ofiarowane Bóstwu Jagannatha i girlandę
tulasi, która według przekazu była
długa na czternaście łokci. Świątynia Govindy została wzniesiona na polecenie
Raghunatha Bhatta Gosvamiego, wydane jednemu z jego uczniów. Raghunatha Bhatta
Gosvami dostarczył wszystkich ornamentów Bóstwu Govindzie. Nigdy nie mówił
nonsensów ani nie rozmawiał o sprawach światowych, lecz dwadzieścia cztery
godziny na dobę słuchał o Krsnie. Nigdy nie chciał słuchać bluźnierstwa
przeciwko Vaisnavie. Nawet jeśli były pewne rzeczy do krytykowania, zwykł
mówić, że ponieważ wszyscy Vaisnavowie zaangażowani są w służbę dla Pana, nie
przeszkadzają mu ich wady. Później Raghunatha Bhatta Gosvami mieszkał w małej chatce
nad Radhakundą. W Gaura-ganoddeśa-dipice,
wersecie 185 powiedziane jest, że Raghunatha Bhatta Gosvami był poprzednio gopi o imieniu Raga-manjari.
Adi 10.160
Znaczenie: Pragnieniem Pana Caitanyi Mahaprabhu było, aby
Jego kult rozszerzył się na całym świecie. Dlatego bardzo potrzebnych jest
wielu, wielu uczniów gałęzi sukcesji uczniów Śri Caitanyi Mahaprabhu. Jego kult
powinien zostać rozpropagowany nie tylko w kilku wioskach czy w Bengalu albo
Indii, lecz na całym świecie. Jest to godny pożałowania fakt, że zadowoleni z
siebie tzw. bhaktowie krytykują członków Międzynarodowego Towarzystwa
Świadomości Krsny za przyjmowanie sannyasy
i szerzenie kultu Pana Caitanyi na całym świecie. Naszym interesem nie jest
krytykowanie kogokolwiek, lecz ponieważ oni usiłują znaleźć jakiś błąd w tym
ruchu, musimy stwierdzić prawdę. Śri Caitanya Mahaprabhu chciał, by bhaktowie
byli na całym świecie i Śrila Bhaktisiddhanta Sarasvati Thakura i Śrila
Bhaktivinoda Thakura również to potwierdzili. To zgodnie z ich wolą ruch
ISKCON-u szerzy się na całym świecie. Prawdziwi bhaktowie Pana Caitanyi
Mahaprabhu muszą być dumni z szerzenia się ruchu świadomości Krsny, a nie
złośliwie krytykować jego działalność propagandową.
W ten sposób Bhaktivedanta kończy objaśnienia do Dziesiątego Rozdziału Adi-lili Śri Caitanya-caritamrty opisującego główny pień drzewa Caitanyi, Jego gałęzie i podgałęzie.