Poniższe streszczenie tego rozdziału przedstawił Śrila Bhaktivinoda Thakura w swej Amrta-pravaha-bhasyi. Zgodnie z życzeniem Śri Sanatany Gosvamiego Śri Caitanya Mahaprabhu wyjaśnił słynny werset ze Śrimad-Bhagavatam zaczynający się od słów atmaramaś ca munayo. Wyjaśnił go na sześćdziesiąt jeden różnych sposobów. Przeanalizował wszystkie słowa i każde z nich opisał z jego różnymi znaczeniami. Dodając słowa ca i api opisał wszelkie znaczenia tego wersetu. Następnie podsumował, że wszystkie grupy transcendentalistów (jnani, karmici, yogini) wykorzystują ten werset odpowiednio do własnej interpretacji. Gdyby jednak porzucili ten proces i podporządkowali się Krsnie - co zaleca ten werset - byliby w stanie zrozumieć prawdziwe znaczenie tego wersetu. W związku z tym Śri Caitanya Mahaprabhu opowiedział historię o tym, jak wielki mędrzec Narada przemienił myśliwego w wielkiego Vaisnavę, i jak docenił to Parvata Muni, przyjaciel Narady. Następnie Sanatana Gosvami ofiarował modlitwę Śri Caitanyi Mahaprabhu, zaś Śri Caitanya Mahaprabhu wyjaśnił chwałę Śrimad-Bhagavatam. Następnie Pan podał Sanatanie Gosvamiemu streszczenie Hari-bhakti-vilasy, które później Sanatana Gosvami rozwinął w przewodnią zasadę, którą powinni kierować się wszyscy Vaisnavowie.
Madhya 24.05
Znaczenie: Jest to słynny werset atmarama ze Śrimad-Bhagavatam
(1.7.10).
Madhya 24.10
Znaczenie: Tych jedenaście oddzielnych słów to:
(1) atmaramah,
(2) ca,
(3) munayah,
(4) nirgranthah,
(5) api,
(6) urukrame,
(7) kurvanti,
(8) ahaitukim,
(9) bhaktim,
(10) ittham-bhuta-gunah i
(11) harih.
Śri Caitanya Mahaprabhu wyjaśni różne znaczenia i zabarwienia tych słów.
Madhya 24.12
Znaczenie: Jest to cytat ze słownika Viśva-prakaśa.
Madhya 24.18
Znaczenie: Jest to następny cytat ze słownika Viśva-prakaśa.
Madhya 24.20
Znaczenie: Uru znaczy bardzo duży,
zaś krama - krok. Gdy Panu
Vamanadevie ofiarowano trzy kroki ziemi, zwiększył On Swe trzy kroki tak, że
objęły cały wszechświat. W ten sposób zadrżały trzy światy. Dlatego też Śri
Vamanadevę, inkarnację Pana Visnu, nazywamy Urukramą.
Madhya 24.21
Znaczenie: Jest to cytat ze Śrimad-Bhagavatam (2.7.40). Rg
Veda mantra (1.2.154.1) mówi:
om visnor nu viryani kam pravocam
yah
parthivani vimame rajamsi
yo 'skambhayad uttaram sadhastham
Madhya 24.22
Znaczenie: Pan Krsna w Swojej olbrzymiej formie zawładnął
stworzeniem. Własnymi niepojętymi mocami podtrzymuje oraz utrzymuje wszystkie
systemy planetarne. Podobnie przy pomocy miłości małżeńskiej utrzymuje osobistą
siedzibę, Golokę Vrndavanę. Zaś dzięki Swym bogactwom utrzymuje świat duchowy
składający się z planet Vaikuntha.
Madhya 24.24
Znaczenie: Jest to cytat pochodzący ze słownika Viśva-prakaśa. Najwyższa Osoba Boga jest
wszechprzenikający. Nie tylko podtrzymuje trzy światy dzięki Swej niepojętej
energii, lecz również je utrzymuje. Utrzymuje też Swą duchową planetę, Golokę
Vrndavanę, dzięki Swej miłości małżeńskiej, natomiast Swym bogactwem utrzymuje
Vaikunthaloki. Utrzymuje te materialne wszechświaty za pośrednictwem energii
zewnętrznej. Materialne wszechświaty są usytuowane doskonale, ponieważ stworzył
je Najwyższa Osoba Boga.
Madhya 24.25
Znaczenie: W sanskrycie czasownik "robić" ma dwie
formy zwane fachowo parasmaipada i atmanepada. Gdy robi się coś dla
własnej satysfakcji, wówczas forma ta nosi nazwę atmanepada. W tym przypadku polskie słowo "robić" w
sanskrycie brzmi kurvante. A kiedy
robi się coś dla innych, forma czasownika zmienia się na kurvanti. Tak więc Śri Caitanya Mahaprabhu poinformował Sanatanę
Gosvamiego, że w wersecie atmarama czasownik
kurvanti znaczy, iż należy działać
jedynie dla zadowolenia Krsny. Potwierdza to gramatyk Panini. Czasownik
przyjmuje formę atmanepada, kiedy
pracę trzeba wykonać dla własnej korzyści, gdy zaś wykonuje się ją dla innych,
nosi to nazwę parasmaipada. Tak więc
forma czasownika zależy od tego, czy robimy coś dla własnego zadowolenia, czy
też dla satysfakcji innych.
Madhya 24.26
Znaczenie: Cytat ten pochodzi z sutr Paniniego (1.3.72).
Madhya 24.30
Znaczenie: Tymi dziewięcioma rodzajami są
rati,
prema,
sneha,
mana,
pranaya,
raga,
anuraga,
bhava i
mahabhava - czyli
atrakcja,
miłość,
uczucie,
uczucie niechęci,
zażyłość,
przywiązanie,
podprzywiązanie,
ekstaza miłości i
wzniosła ekstaza miłości.
Natomiast wykonywanie służby oddania według regulujących zasad ma tylko
jedno znaczenie.
Madhya 24.37
Znaczenie: Jest to werset z Hari-bhakti-sudhodayi (14.36).
Madhya 24.45
Znaczenie: Jest to werset ze Śrimad-Bhagavatam (3.15.43). Po wyjaśnienie zajrzyj do Madhya-lili (17.142).
Madhya 24.47
Znaczenie: Jest to cytat ze Śrimad Bhagavatam (2.1.9).
Madhya 24.48
Znaczenie: Werset ten pochodzi ze Śrimad-Bhagavatam (12.12.68).
Madhya 24.50
Znaczenie: Ten werset ze Śrimad-Bhagavatam
(10.29.39) wypowiedziały gopi, gdy
zbliżyły się do Krsny, żeby wziąć udział w tańcu rasa nocą podczas pełni księżyca. Urzeczone gopi były przejęte czcią i bojaźnią i zaczęły mówić o tym, jak
przyszły do Krsny, żeby cieszyć się tańcem rasa.
Madhya 24.52
Znaczenie: Werset ten (Śrimad-Bhagavatam
10.52.37) napisała Rukminidevi w swym liście do Krsny, zachęcając Go do
porwania jej. Śukadeva Gosvami opisał to Maharajy Pariksitowi, kiedy król
zapytał go, jak porwano Rukmini. Rukmini słyszała od różnych osób o cechach
Krsny i po usłyszeniu o nich postanowiła przyjąć Krsnę na swego męża.
Poczyniono już wszelkie przygotowania do jej ślubu z Śiśupalą, dlatego napisała
do Krsny list, w którym zachęciła Go do porwania jej i wysłała go przez pewnego
bramina.
Madhya 24.54
Znaczenie: Ten werset ze Śrimad-Bhagavatam
(10.16.36) wypowiedziały żony demona Kaliyi.
Madhya 24.56
Znaczenie: Werset ten pochodzi ze Śrimad-Bhagavatam (10.29.40).
Madhya 24.60
Znaczenie: Te cztery niedole spowodowane są czterema
rodzajami grzesznych czynności, znanymi jako
(1) pataka,
(2) urupataka,
(3) maha-pataka, i
(4) atipataka –
grzech początkowy,
grzech bardzo duży,
grzech większy i
największy.
Jednakże Krsna zapewnia bhaktę - aham
tvam sarva-papebhyo moksayisyami ma śucah: "Uwolnię cię od wszelkich
grzesznych reakcji. Nie obawiaj się." Słowa sarva-papebhyah oznaczają cztery rodzaje grzesznego działania. Gdy
tylko bhakta podporządkuje się lotosowym stopom Krsny, z pewnością uwalnia się
od wszelkich grzesznych czynności oraz ich następstw. Cztery zasadnicze
grzeszne czyny streszcza się jako zakazany seks, intoksykację, hazard i
jedzenie mięsa.
Madhya 24.61
Znaczenie: Werset ten pochodzi ze Śrimad-Bhagavatam (11.14.19).
Madhya 24.64
Znaczenie: Te cztery zasady materialnego sukcesu to:
(1) praktyki religijne,
(2) rozwój ekonomiczny,
(3) zadowalanie zmysłów i
(4) wyzwolenie, czyli połączenie się z bezosobowym blaskiem Brahmana.
Bhakta nie jest zainteresowany tymi rzeczami.
Madhya 24.67
Znaczenie: Cytat ten pochodzi ze słownika Viśva-prakaśa.
Madhya 24.69
Znaczenie: Jest to kolejny cytat z Viśva-prakaśa.
Madhya 24.72
Znaczenie: Jest to cytat z Visnu Purany (1.12.57).
Madhya 24.74
Znaczenie: Jest to cytat ze Śrimad-Bhagavatam (1.2.11). Dla uzyskania wyjaśnienia zajrzyj do Adi-lili (2.11).
Madhya 24.76
Znaczenie: Cytat ten pochodzi ze Śrimad-Bhagavatam (2.9.32). Dla uzyskania wyjaśnienia zajrzyj do Adi-lili (1.53).
Madhya 24.78
Znaczenie: Cytat ten pochodzi z Bhavartha-dipiki, komentarza Śridhary Svamiego do Śrimad-Bhagavatam.
Madhya 24.86
Znaczenie: Ten werset ze Śrimad-Bhagavatam
(10.9.21) wypowiedział Śrila Śukadeva Gosvami. Dotyczy on stwierdzenia
mówiącego o tym, jak gopi ujarzmiły
Krsnę, który wskutek tego je wychwala.
Madhya 24.88
Znaczenie: Jest to cytat ze Śrimad-Bhagavatam (3.15.25). W wersecie tym Pan Brahma przemawia do
wszystkich półbogów, którzy obawiali się dwóch asurów będących w łonie Diti. Pan Brahma opisał wizytę Kumarów na
Vaikuncie i ponownie zostało to wyjaśnione przez Maitreyę, przyjaciela
Vyasadevy, gdy udzielał on instrukcji Vidurze.
Madhya 24.90
Znaczenie: Jest to cytat ze Śrimad-Bhagavatam (2.3.10).
Madhya 24.93
Znaczenie: Bez służby oddania pozostałe metody samorealizacji
i życia duchowego są bezużyteczne. Inne metody nigdy nie przyniosą dobrego
rezultatu i dlatego zostały porównane do brodawek na szyi kozła. Te brodawki
nie dadzą mleka, choć może się wydawać, że mogą. Osoba nieinteligentna nie
potrafi zrozumieć, że tylko służba oddania może wznieść nas na pozycję
transcendentalną.
Madhya 24.94
Znaczenie: Jest to cytat z Bhagavad-gity (7.16). W wersecie tym bardzo ważne jest słowo sukrtinah. Su znaczy
"pomyślny", zaś krti znaczy
"chwalebny" lub "uregulowany". Życie ludzkie nie różni się
od zwierzęcego, jeśli nie przestrzega się regulujących zasad życia religijnego.
Życie religijne oznacza przestrzeganie zasad varny i aśramu. Visnu Purana mówi:
varnaśramacaravata purusena parah puman
visnur aradhyate pantha nanyat tat-tosa-karanam
Zgodnie z zasadami życia religijnego społeczeństwo dzieli się na cztery
grupy społeczne - braminów, ksatriyów,
vaiśyów i śudrów - oraz cztery
grupy duchowe - brahmacarinów, grhasthów,
vanaprasthów i sannyasinów. Aby
stać się braminem, ksatriyą, vaiśyą czy
śudrą, musimy otrzymać wykształcenie,
tak jak uczymy się, by zostać inżynierem, lekarzem czy prawnikiem. Tych, którzy
są we właściwy sposób wykształceni, można uznać za istoty ludzkie. Jeśli ktoś
nie ma wykształcenia społecznego i duchowego - to znaczy, gdy jest
niewykształcony i nieuregulowany - wiedzie życie na platformie zwierzęcej.
Wśród zwierząt postęp duchowy nie wchodzi w rachubę. Życie duchowe można
osiągnąć dzięki właściwemu szkoleniu - albo dzięki przestrzeganiu zasad varny i aśramu, albo dzięki bezpośredniemu kształceniu w szkole bhakti metodami śravanam kirtanam visnoh smaranam pada-sevanam / arcanam vandanam
dasyam sakhyam atma-nivedanam. Nie mając wykształcenia, nie można być sukrti, pomyślnym. W tym wersecie Krsna
mówi, że ludzie przychodzą do Niego, gdy są strapieni, potrzebują pieniędzy lub
gdy rzeczywiście pociąga ich poznanie najwyższej istoty czy pierwotnego źródła
wszystkiego. Niektórzy ludzie przychodzą do Niego dążąc do wiedzy o Prawdzie
Absolutnej, a inni zbliżają się do Niego, gdy są strapieni, jak bhakta Gajendra.
Inni są ciekawi, jak wielcy mędrcy, którym przewodzi Sanaka, a inni potrzebują
pieniędzy, jak Dhruva Maharaja. Śukadeva Gosvami zbliżył się do Pana, gdy dążył
do osiągnięcia wiedzy. W ten sposób wszystkie te wielkie osoby podjęły służbę
oddania dla Najwyższej Osoby Boga, Krsny.
Madhya 24.98
Znaczenie: Werset ten pochodzi ze Śrimad-Bhagavatam (1.10.11). Wszyscy członkowie dynastii Kuru
okazywali wyrazy szacunku, gdy Krsna po bitwie pod Kuruksetrą opuszczał
Hastinapurę. Krsna udawał się do własnego królestwa i wszyscy członkowie
dynastii Kuru byli przygnębieni z powodu Jego odjazdu. W odniesieniu do tego
Śukadeva Gosvami wypowiedział ten werset. Czysty bhakta przywiązuje się do
Krsny słuchając o chwałach Pana. Chwały Pana i Sam Pan są tożsami. Aby
zrozumieć Prawdę Absolutną trzeba być kwalifikowanym, dlatego powinno się mieć
szansę obcowania z czystym bhaktą. Taki jest cel naszego ruchu świadomości
Krsny. Chcemy stwarzać czystych bhaktów, aby inni ludzie odnosili korzyść z ich
towarzystwa. W ten sposób wzrasta liczba czystych bhaktów. Zawodowi kaznodzieje
nie mogą stwarzać czystych bhaktów. Jest wielu zawodowych głosicieli Śrimad-Bhagavatam, którzy czytają to
dzieło, by zapewnić sobie utrzymanie. Jednak nie potrafią oni nawrócić
materialistycznych osób na służbę oddania. Tylko czysty bhakta może nawrócić
innych na czystą służbę oddania. Dlatego ważne jest, by wszyscy nauczający w
naszym ruchu świadomości Krsny stali się najpierw czystymi bhaktami i
przestrzegali regulujących zasad, powstrzymując się od nielegalnego seksu,
jedzenia mięsa, hazardu i intoksykacji. Powinni systematycznie intonować na
swych koralach maha-mantrę Hare
Krsna, przestrzegać procesu służby oddania, wstawać wcześnie rano, brać udział
w mangala-arati i regularnie
recytować Śrimad-Bhagavatam i Bhagavad-gitę. W ten sposób można się
oczyścić i uwolnić od wszelkiego materialnego skażenia.
sarvopadhi-vinirmuktam tat-paratvena nirmalam
hrsikena hrsikeśa- sevanam bhaktir ucyate
(Narada-pancaratra)
Robienie pokazu służby oddania nie jest pomocne. Musimy być czystymi
bhaktami przestrzegającymi procesu służby oddania, wówczas możemy nawracać
innych na służbę oddania. Śri Caitanya Mahaprabhu wykonywał proces służby
oddania i nauczał (apani acari' bhakti
karila pracara). Jeśli osoba nauczająca postępuje właściwie w służbie
oddania, będzie w stanie przemienić innych. W przeciwnym razie jej nauczanie
nie będzie dawało efektów.
Madhya 24.100
Znaczenie: Jest to cytat ze Śrimad-Bhagavatam (1.1.2). Po wyjaśnienie zajrzyj także do Adi-lili (1.91).
Madhya 24.103
Znaczenie: Cytat ten pochodzi ze Śrimad-Bhagavatam (5.19.26).
Madhya 24.104
Znaczenie: Ten werset odnosi się do towarzystwa czystych
bhaktów, łaski Krsny i pełnienia służby oddania. Wszystko to pomaga porzucić
towarzystwo niewielbicieli i wyrzec się materialnego bogactwa, które przyznała
energia zewnętrzna, maya. Czysty
bhakta nigdy nie ulega czarowi materialnego bogactwa, gdyż rozumie, że
marnowanie czasu na zdobywanie materialnego bogactwa jest niewłaściwym użyciem
daru, jakim jest ludzkie życie. W Śrimad-Bhagavatam
jest powiedziane: śrama eva hi
kevalam. Z punktu widzenia bhakty, politycy, działacze społeczni,
filantropowie, filozofowie i humanitaryści marnują po prostu swój czas, gdyż
swą działalnością i propagandą nie uwalniają społeczeństwa ludzkiego z cyklu
narodzin i śmierci. Ci tak zwani filantropowie, politycy i filozofowie nie mają
żadnej wiedzy, gdyż nie są świadomi tego, że istnieje życie po śmierci.
Zrozumienie, że po śmierci istnieje życie, jest początkiem wiedzy duchowej.
Możemy zrozumieć siebie i czym jesteśmy dzięki samemu poznaniu pierwszych nauk Bhagavad-gity.
dehino 'smin yatha dehe kaumaram yauvanam jara
tatha dehantara-praptir dhiras tatra na muhyati
"Tak jak wcielona dusza bezustannie wędruje w tym ciele, od wieku
chłopięcego, przez młodość aż do starości, podobnie przechodzi ona w inne ciało
po śmierci. Zmiany takie nie zwodzą duszy samozrealizowanej." (Bg. 2.13)
Nie znając prawdziwej nauki o
życiu angażujemy się w tymczasowe czynności tego życia i tym sposobem dalej
uwikłujemy się w cykl narodzin i śmierci. W ten sposób zawsze pragniemy
materialnego bogactwa, które można osiągnąć przez karmę, jnanę i yogę. Kiedy
jednak rzeczywiście wzniesiemy się na platformę oddania, porzucamy wszystkie te
pragnienia. To nazywane jest anyabhilasita-śunya.
Wówczas stajemy się czystymi bhaktami.
Madhya 24.111
Znaczenie: Śrila Bhaktivinoda Thakura w następujący sposób
streścił wersety 107-111. Transcendentalistów podążających ścieżką
filozoficznej spekulacji można podzielić na dwie kategorie - czystych
wielbicieli bezosobowego Brahmana i tych, którzy pragną wtopić się w
egzystencję bezosobowego Brahmana. Gdy ktoś jest w pełni pochłonięty myślą, że
nie jest różny od Najwyższej Prawdy Absolutnej, mówi się, że jest on
wielbicielem bezosobowego Brahmana. Wielbicieli bezosobowego Brahmana można
dalej podzielić na trzy kategorie –
(1) sadhaka, osoby, które
zbliżają się do doskonałego wykonywania procesu realizacji Brahmana;
(2) ci, którzy są całkowicie zaabsorbowani medytacją o Brahmanie; i
(3) ci, którzy są na platformie brahma-bhuta
i nie mają związku z egzystencją materialną.
Mimo iż wielbiciel bezosobowego Brahmana może być bardzo zaawansowany,
nie może osiągnąć wyzwolenia, jeśli nie pełni służby oddania. Służbę oddania
może pełnić każdy, kto zrozumiał, że jest iskrą duchową. Takie jest orzeczenie Bhagavad-gity:
brahma-bhutah prasannatma na śocati na kanksati
samah sarvesu bhutesu mad-bhaktim labhate param
"Ten, kto jest usytuowany w taki transcendentalny sposób, od razu
realizuje Najwyższego Brahmana i staje się w pełni radosnym. Nie rozpacza nigdy
ani niczego nie pragnie, jednakowo ustosunkowanym będąc do każdej żywej istoty.
W tym stanie osiąga czystą służbę oddania dla Mnie." (Bg. 18.54)
By osiągnąć platformę czystej
służby oddania, trzeba być duchowo czystym i osiągnąć platformę brahma-bhuta, która jest poza
materialnym niepokojem i materialnym rozróżnianiem. Gdy ktoś po zrealizowaniu
Brahmana zbliża się do czystej służby oddania, czysta służba oddania staje się
dla niego atrakcyjna. Wówczas, dzięki pełnieniu służby oddania, otrzymuje się
duchowe ciało z oczyszczonymi zmysłami.
sarvopadhi-vinirmuktam tat-paratvena nirmalam
hrsikena hrsikeśa- sevanam bhaktir ucyate
Gdy nasze zmysły są czyste, możemy pełnić miłosną służbę oddania dla
Krsny. Czysty bhakta może pamiętać tylko o transcendentalnych cechach Krsny.
Pamiętając o nich, w pełni angażuje się w miłosną służbę dla Pana.
Madhya 24.112
Znaczenie: Czasami bardzo zaawansowani sannyasini Mayavadi wielbią Bóstwo Radha-Krsna i rozmawiają o
rozrywkach Pana, ale ich celem nie jest wzniesienie się na Golokę Vrndavanę.
Chcą się wtopić w blask Pana. To oznajmienie jest cytatem z komentarza
Śankaracaryi do Upanisadu zwanego Nrsimha-tapani.
Madhya 24.115
Znaczenie: Werset ten pochodzi ze Śrimad-Bhagavatam (3.15.43).
Madhya 24.117
Znaczenie: Jest to cytat ze Śrimad-Bhagavatam (1.7.11).
Madhya 24.120
Znaczenie: Cytat ten pochodzi z Maha Upanisadu.
Madhya 24.123
Znaczenie: Cytat ten pochodzi ze Śrimad-Bhagavatam (1.2.26). Ci, którzy rzeczywiście chcą najwyższej
doskonałości, wielbią Pana Visnu w Jego różnych inkarnacjach. Ci, których
pociąga materialistyczny sposób życia, którzy zawsze są poruszeni i pełni
niepokoju, wielbią półbogów, którzy sprawiają groźne wrażenie, takich jak
bogini Kali i Kala-bhairava (Rudra). Jednak bhaktowie Krsny nie są zazdrośni o
półbogów czy ich czcicieli, tylko spokojnie pełnią służbę oddania dla
inkarnacji Narayana.
Madhya 24.124
Znaczenie: Czterej Kumarowie (Catuhsana), Śukadeva Gosvami i
dziewięciu Yogendrów byli pochłonięci realizacją Brahmana. Tutaj opisane jest,
jak stali się bhaktami. Istnieją trzy rodzaje impersonalistów –
mumuksu (ci, którzy pragną wyzwolenia),
jivan-mukta (wyzwoleni w tym życiu) i
prapta-svarupa (ci, którzy wtopieni są w realizację Brahmana).
Te trzy rodzaje jnanich nazywani
są moksakanksi, tymi, którzy pragną
wyzwolenia. Dzięki obcowaniu z bhaktami tacy ludzie porzucają zasadę mumuksu i pełnią służbę oddania.
Prawdziwą przyczyną tej przemiany jest towarzystwo bhaktów. Ten ruch
świadomości Krsny ma na celu przyciągnięcie wszelkiego rodzaju ludzi, nawet
tych, którzy pragną czegoś innego niż służby oddania dla Pana. Dzięki obcowaniu
z bhaktami zaczynają oni stopniowo pełnić służbę oddania.
Madhya 24.125
Znaczenie: Jest to cytat z Hari-bhakti-sudhodayi.
Madhya 24.128
Znaczenie: Werset ten znajduje się także w Bhakti-rasamrta-sindhu (3.1.34).
Madhya 24.131
Znaczenie: Cytat ten pochodzi ze Śrimad-Bhagavatam (10.2.32).
Madhya 24.132
Znaczenie: Jest to cytat z Bhagavad-gity (18.54).
Madhya 24.133
Znaczenie: Werset ten napisał Bilvamangala Thakura.
Madhya 24.135
Znaczenie: Cytat ten pochodzi ze Śrimad-Bhagavatam (2.10.6).
Madhya 24.137
Znaczenie: Werset ten został przytoczony ze Śrimad-Bhagavatam (11.2.37).
Madhya 24.138
Znaczenie: Jest to cytat z Bhagavad-gity (7.14).
Madhya 24.140
Znaczenie: Cytat ten pochodzi ze Śrimad-Bhagavatam (10.14.4).
Madhya 24.141
Znaczenie: Jest to werset ze Śrimad-Bhagavatam (10.2.32).
Madhya 24.142
Znaczenie: Ten cytat także pochodzi ze Śrimad-Bhagavatam (11.5.3).
Madhya 24.144
Znaczenie: Jest to cytat z komentarza Śankaracaryi do Nrsimha-tapani Upanisadu.
Madhya 24.145
Znaczenie: Jest sześć rodzajów atmaramów:
neofita (sadhaka);
student zaabsorbowany realizacją Brahmana (brahmamaya);
ten, kto już osiągnął pozycję Brahmana (prapta-brahma-laya);
ten, kto pragnie wyzwolenia (mumuksu);
ten, kto jest wyzwolony już nawet w tym życiu (jivan-mukta) i
ten, kto jest samozrealizowany (prapta-svarupa).
Madhya 24.151
Znaczenie: Cytat ten pochodzi z sutr Paniniego (1.2.64).
Madhya 24.155
Znaczenie: Słowo sagarbha-yogi
odnosi się do yogina, który
wielbi Duszę Najwyższą w formie Visnu. Nigarbha-yogin
wielbi Duszę Najwyższą bez formy. A oto dalsza klasyfikacja sagarbha i nigarbha yoginów:
(1) sagarbha-yogaruruksu,
(2) nigarbha-yogaruruksu,
(3) sagarbha-yogarudha,
(4) nigarbha-yogarudha,
(5) sagarbha-prapta-siddhi i
(6) nigarbha-prapta-siddhi.
Madhya 24.156
Znaczenie: Werset ten pochodzi ze Śrimad-Bhagavatam (2.2.8).
Madhya 24.157
Znaczenie: Ten cytat także pochodzi ze Śrimad-Bhagavatam (3.28.34).
Madhya 24.159
Znaczenie: Teksty 159 i 160 pochodzą z Bhagavad-gity (6.3-4).
Madhya 24.163
Znaczenie: Trzynastoma wspomnianymi rodzajami są:
(1) sadhaka, początkujący
praktykant;
(2) brahmamaya, osoba
pochłonięta myślami o bezosobowym Brahmanie;
(3) prapta-brahma-laya, ten,
kto rzeczywiście osiągnął doskonałość Brahmana;
(4) mumuksu, ten, kto pragnie
wyzwolenia;
(5) jivan-mukta, ten, kto jest
wyzwolony w tym życiu;
(6) prapta-svarupa, ten, kto
osiągnął swą oryginalną konstytucjonalną pozycję;
(7) nirgrantha-muni, całkowicie
wyzwolony święty;
(8) sagarbha-yogaruruksu, yogin medytujący
o czterorękiej formie Visnu lub pragnący doskonałości yogi;
(9) nigarbha-yogaruruksu, ten,
kto osiągnął doskonałość w impersonalnej medytacji;
(10) sagarbha-yogarudha, ten,
kto wzniósł się już na platformę doskonałości yogi;
(11) nigarbha-yogarudha, podobnie
impersonalny yogin;
(12) sagarbha-prapta-siddhi, ten,
kto już osiągnął doskonałość;
(13) nigarbha-prapta-siddhi, ten,
kto osiągnął doskonałość przez impersonalną medytację.
Madhya 24.166
Znaczenie: Jest to cytat ze Śrimad-Bhagavatam (10.87.18).
Madhya 24.169
Znaczenie: Werset ten pochodzi ze Śrimad-Bhagavatam (1.5.18), a wypowiedział go Narada Muni. Narada
Muni mówił do Vyasadevy, który był przygnębiony mimo skompilowania całej
literatury wedyjskiej. W związku z tym Narada Muni doradził Śrila Vyasadevie,
by osiągnął służbę oddania.
Madhya 24.170
Znaczenie: Cytat ten pochodzi z Naradiya Purany.
Madhya 24.172
Znaczenie: Jak oznajmia Śrimad-Bhagavatam
(5.6.18): muktim dadati karhicit. Śrila
Śukadeva Gosvami powiedział Maharajy Pariksitowi, że Krsna z łatwością daje
wyzwolenie, lecz niezbyt chętnie przyznaje doskonałość w służbie oddania. To
znaczy, że Krsna chce się przekonać, czy bhakta jest naprawdę szczery i poważny
i czy nie ma ukrytych motywacji. Jeśli tak jest, to bardzo łatwo jest osiągnąć
sukces w służbie oddania; w przeciwnym zaś razie bardzo trudno ją uzyskać od
Najwyższej Osoby Boga. Ten werset znajduje się w Bhakti-rasamrta-sindhu (1.1.35).
Madhya 24.173
Znaczenie: Jest to cytat z Bhagavad-gity (10.10).
Madhya 24.176
Znaczenie: Cytat ten pochodzi ze Śrimad-Bhagavatam (10.21.14). Jest to wypowiedź gopi, które rozpaczały w rozdzieleniu z
Krsną i badawczo przyglądały się, jak mieszkańcy Vrndavany cieszyli się życiem
jak święte osoby.
Madhya 24.177
Znaczenie: Cytat ten pochodzi ze Śrimad-Bhagavatam (10.15.6). Krsna
i Balarama zbliżali się właśnie do wieku chłopięcego i wchodzili do lasu
Vrndavany, gdy Krsna zaczął ofiarowywać modlitwy, aby zadowolić Balaramę.
Madhya 24.178
Znaczenie: Cytat ten pochodzi ze Śrimad-Bhagavatam (10.35.11). W ciągu dnia Krsna poszedł do lasu we
Vrndavanie i wówczas gopi, smutne z
powodu rozłąki z Nim, w ten sposób wyrażały swą rozpacz.
Madhya 24.179
Znaczenie: Jest to cytat ze Śrimad-Bhagavatam (2.4.18). Werset ten wypowiedział Śukadeva
Gosvami, gdy Pariksit Maharaja poprosił go, by opisał stworzenie. Składając
pokłony Najwyższej Osobie Boga, Śukadeva Gosvami opisał nieograniczone moce
Pana Visnu, który może oczyścić opisane tutaj istoty niskiego pochodzenia.
Madhya 24.181
Znaczenie: Werset ten znajduje się w Bhakti-rasamrta-sindhu (2.4.144).
Madhya 24.183
Znaczenie: Cytat ten pochodzi ze Śrimad-Bhagavatam (9.4.67).
Madhya 24.189
Znaczenie: To jest cytat z Bhagavad-gity (10.8).
Madhya 24.190
Znaczenie: Cytat ten pochodzi ze Śrimad-Bhagavatam (2.7.46). Pan Brahma wypowiedział te słowa, gdy
mówił do swego ucznia Narady o wspaniałych cechach Pana Visnu. Po prostu dzięki
intonowaniu chwał Pana Visnu można przepłynąć ocean niewiedzy, pomimo swego
niskiego pochodzenia.
Madhya 24.192
Znaczenie: Cytat ten pochodzi z Bhagavad-gity (10.10).
Madhya 24.195
Znaczenie: Ten werset jest także zawarty w Bhakti-rasamrta-sindhu (1.2.238).
Madhya 24.197
Znaczenie: Jest to cytat ze Śrimad-Bhagavatam (2.3.10).
Madhya 24.199
Znaczenie: Werset ten pochodzi ze Śrimad-Bhagavatam (5.19.26).
Madhya 24.202
Znaczenie: Nadmieniono tutaj, że każda żywa istota jest atmaramą. Żywa istota, która tymczasowo
znajduje się pod wpływem mayi, służy
swoim zmysłom, które reprezentowane są jako kama-krodha-lobha-moha-mada-matsarya.
W materialnym stanie wszystkie żywe istoty zaangażowane są w zadowalanie
zmysłów, ale gdy przebywają z bhaktami przestrzegającymi zasad regulujących,
oczyszczają się i budzi się ich oryginalna świadomość. Wtedy próbują zadowolić
zmysły Pana Krsny i angażują się w służbę oddania dla Niego.
Madhya 24.205
Znaczenie: Potwierdza to także Bhagavad-gita, w której Pan mówi:
mam hi partha vyapaśritya ye 'pi syuh papa-yonayah
striyo
vaiśyas tatha śudras te 'pi yanti
param gatim
"O synu Prthy, ci którzy we Mnie przyjmują schronienie, to nawet
jeśli są niższego rodu - kobietami, vaiśyami
(kupcami) i śudrami (robotnikami)
- najwyższego dostępują przeznaczenia." (9.32)
Każdy może zostać bhaktą
Krsny. Trzeba tylko zostać wyszkolonym zgodnie z zatwierdzonym procesem.
Zmienienie każdego w bhaktę Krsny jest zadaniem Jego zaufanych wielbicieli. Kto
to zrobi, jeśli zaufani bhaktowie nie podejmą zadania wzniesienia każdego do
świadomości Krsny? Ci, którzy twierdzą, że są bhaktami, ale nie służą Krsnie,
by wznieść wszystkie żywe stworzenia do świadomości Krsny, powinni być uważani
za kanistha-adhikari (osoby będące na
najniższym etapie służby oddania). Gdy ktoś wznosi się na drugą platformę
służby oddania, szerzy służbę oddania na całym świecie. Ci, którzy działają w
ruchu świadomości Krsny, nie powinni pozostawać na etapie neofickim, lecz
powinni wznieść się na platformę osób nauczających, drugą platformę służby
oddania. Służba oddania jest tak urzekająca, że nawet bhaktowie pierwszej klasy
(uttama-adhikari) schodzą na
platformę drugiej klasy, by nauczać i służyć Panu dla dobra całego świata.
Madhya 24.206
Znaczenie: Werset ten pochodzi ze Śrimad-Bhagavatam (10.15.8), a wypowiedział go Pan Krsna do Śri
Balaramy.
Madhya 24.207
Znaczenie: Cytat ten pochodzi ze Śrimad-Bhagavatam (10.21.19). Gdy gopi ujrzały Krsnę wędrującego po lesie z Baladevą, były Nim
zauroczone. Tak więc wychwalały czyny Pana.
Madhya 24.208
Znaczenie: Werset ten pochodzi ze Śrimad-Bhagavatam (10.35.9).
Madhya 24.210
Znaczenie: Te sześć różnych znaczeń to:
(1) umysłowi spekulanci (zobacz werset 165 ),
(2) ci, którzy podejmują różnego rodzaju wysiłki (zobacz werset 168),
(3) ci, którzy są cierpliwi i zrównoważeni (zobacz werset 174),
(4) ci, którzy są inteligentni i uczeni (zobacz werset 187),
(5 ) ci, którzy są inteligentni, ale niepiśmienni oraz ci, którzy są
głupcami (patrz werset 187),
(6) ci, którzy są świadomi swojej wiecznej pozycji sługi Krsny (patrz
werset 201).
Madhya 24.211
Znaczenie: Czterema kategoriami są:
(1) aupadika-brahma-deha, materialne
ciało uważane za Brahmana z określeniami (zobacz werset 212),
(2) karma-nistha yajnikera
karma-deha, ciało zaangażowane w rytualne ceremonie zgodnie z nakazami
wedyjskimi (zobacz werset 214),
(3) tapo-deha, ciało
zaangażowane w pokuty i wyrzeczenia (zobacz werset 216) i
(4) sarva-kama-deha, ciało
zaangażowane w zaspokajanie wszelkiego rodzaju materialnych pragnień (zobacz
werset 218).
Madhya 24.213
Znaczenie: Cytat ten pochodzi ze Śrimad-Bhagavatam (10.87.18).
Madhya 24.215
Znaczenie: Ten werset ze Śrimad-Bhagavatam
(1.18.12) został wypowiedziany do Suty Gosvamiego na spotkaniu wielkich
mędrców w Naimisaranya. Wielkim mędrcom przewodził Śaunaka, a Suta Gosvami
mówił na tym spotkaniu o chwalebnych czynach Najwyższej Osoby Boga. W tym
momencie wszyscy zgromadzeni tam rsi nie dokończyli rytualnych ceremonii,
ponieważ nie byli pewni pozytywnego rezultatu. Wszyscy wykonujący ofiarę
pokryci byli czarnym popiołem z powodu dużej ilości dymu, jaki wydobywał się z
ognia.
Madhya 24.217
Znaczenie: Cytat ten pochodzi ze Śrimad-Bhagavatam (4.21.31).
Madhya 24.219
Znaczenie: Jest to werset z Hari-bhakti-sudhodayi (7.28)
Madhya 24.220
Znaczenie: Tymi trzema różnymi znaczeniami są:
(1) słowo ca w znaczeniu
"we właściwym czasie",
(2) słowo ca w znaczeniu eva i
api w znaczeniu "potępienie" oraz
(3) nirgrantha w znaczeniu
"ten, kto jest bardzo biedny, bez pieniędzy".
Madhya 24.222
Znaczenie: Ponieważ jest powiedziane, że zarówno Rama, jak i
Krsna czerpią przyjemność z wędrówek po lesie, należy przyjąć, że obaj cieszą
się przechadzką po lesie.
Madhya 24.224
Znaczenie: Gdy słowo ca
użyte jest w znaczeniu anvacaye, sygnalizuje
to, że z dwóch słów połączonych słowem ca
jedno posiada większe znaczenie, a drugie uważane jest za drugorzędne. Na
przykład: "O brahmacarinie, pójdź
zebrać jakieś datki i jednocześnie przyprowadź krowy". W tej wypowiedzi
zebranie datków ma znaczenie pierwszoplanowe, a przyprowadzenie krów jest
podrzędne. Podobnie, ten, kto zawsze medytuje o Krsnie, jest przede wszystkim
bhaktą Krsny pełniącym dla Niego służbę. Inni atmaramowie są podrzędni w służbie oddania.
Madhya 24.230
Znaczenie: Wielki święty Narada jest tak wyzwolony, że może
pójść na planety Vaikuntha, by odwiedzić Narayana, a potem natychmiast przybyć
na tę planetę w materialnym świecie i udać się do Prayag, by wziąć kąpiel u
zbiegu trzech rzek. To miejsce nadal odwiedzane jest przez setki tysięcy ludzi,
którzy idą tam, by się wykąpać, szczególnie w styczniu (Magha-mela). Wyzwolona
osoba, która nie ma materialnego ciała, może udać się gdziekolwiek; dlatego
żywa istota nazywana jest sarva-ga, co
wskazuje na to, że może ona udać się wszędzie. Obecnie naukowcy próbują dostać
się na inne planety, ale z powodu swych materialnych ciał nie mają swobody
poruszania się zgodnie ze swoją wolą. Jednak ten, kto usytuowany jest w swoim
oryginalnym ciele duchowym, może poruszać się gdziekolwiek bez trudności. W tym
materialnym świecie istnieje planeta zwana Siddhaloką, której mieszkańcy mogą
podróżować z jednej planety na drugą bez pomocy jakiejś maszyny czy rakiety
kosmicznej. W materialnym świecie każda planeta ma swoją szczególną zaletę (vibhuti-bhinna). Jednakże w świecie
duchowym wszystkie planety i ich mieszkańcy zbudowani są z energii duchowej.
Ponieważ nie ma materialnych przeszkód, więc mówi się, że w świecie duchowym
wszystko jest jednym.
Madhya 24.249
Znaczenie: Jest to autorytatywna wypowiedź największego
autorytetu, Narady Muniego. Jeśli ktoś przysparza innej żywej istocie
niepotrzebnego bólu, prawa natury z pewnością ukarzą go podobnym bólem. Chociaż
myśliwy Mrgari był niecywilizowany, mimo to musiał cierpieć następstwa swych
grzesznych czynów. Jeśli jednak cywilizowany człowiek systematycznie zabija
zwierzęta w rzeźniach, aby utrzymać tak zwaną cywilizację, używając naukowych
metod i maszyn do zabijania zwierząt, nie można nawet oszacować cierpienia,
które go czeka. Tak zwani cywilizowani ludzie uważają, że są bardzo
wykształceni, ale nie znają surowych praw natury. Prawo natury mówi: życie za
życie. Trudno nam sobie wyobrazić cierpienia tego, kto utrzymuje rzeźnię.
Cierpi on nie tylko w tym życiu, ale i w następnym. Jest powiedziane, że
myśliwemu i zabójcy radzi się, by nie żył i nie umierał. Jeśli żyje, gromadzi
jeszcze więcej grzechów, które przysporzą mu więcej cierpienia w przyszłym
życiu. Radzi mu się, by nie umierał, ponieważ jego śmierć oznacza, że zacznie
doświadczać większego cierpienia. Dlatego radzi mu się, by nie żył i nie
umierał.
Jako zwolennicy zasad
wedyjskich akceptujemy odnoszące się do tego stwierdzenia Narady Muniego. Mamy
obowiązek zadbać o to, by nikt nie cierpiał z powodu grzesznych czynów.
Bezmyślni dranie opisani są w Bhagavad-gicie
jako mayayapahrta-jnanah, co
znaczy, że chociaż pozornie są wykształceni, maya zabrała ich prawdziwą wiedzę. Tacy ludzie są obecnie
przywódcami ludzkiego społeczeństwa. Śrimad-Bhagavatam
opisuje ich jako andha yathandhair
upaniyamanah. Ci dranie prowadzą ślepych, chociaż sami są ślepcami. Gdy
ludzie pożądają za takimi przywódcami, w przyszłości będą cierpieć
nieograniczone bóle. Wszystko to ma miejsce pomimo tak zwanego zaawansowania.
Któż jest bezpieczny? Któż jest szczęśliwy? Któż nie odczuwa niepokoju?
Madhya 24.250
Znaczenie: To jest kolejna dobra instrukcja dla tych, którzy
zabijają zwierzęta. W społeczeństwie ludzkim zawsze są ci, którzy zabijają i
jedzą zwierzęta, ponieważ mniej cywilizowani ludzie przyzwyczajeni są do
jedzenia mięsa. W cywilizacji wedyjskiej· mięsożercom radzi się, by zabijali
zwierzę dla bogini Kali lub podobnego półboga. Celem tego jest nieprzysparzanie
zwierzętom zbytecznego bólu, jak robią to rzeźnie. W przeznaczonej dla półboga
ofierze balidana polecane jest, by
poderżnąć gardło zwierzęcia jednym cięciem. Należy to robić w nocy podczas
nowiu księżyca, i nikt nie powinien słyszeć bolesnego głosu wydawanego przez
zwierzę w czasie uboju. Jest też wiele innych ograniczeń. Ubój jest dozwolony
tylko raz w miesiącu i zabójca zwierzęcia będzie musiał cierpieć podobne bóle w
swym następnym życiu. W obecnej chwili tak zwani cywilizowani ludzie nie
poświęcają zwierząt bóstwu w religijny czy rytualny sposób. Każdego dnia
otwarcie zabijają tysiące zwierząt, nie mając żadnego innego celu poza
zadowoleniem swego język. To powoduje, że cały świat cierpi na tak wiele
sposobów. Politycy niepotrzebnie wypowiadają wojnę i zgodnie z surowymi prawami
natury narody masakrują się nawzajem.
prakrteh kriyamanani gunaih karmani sarvaśah
ahankara-vimudhatma kartaham iti manyate
"Zdezorientowana dusza, znajdująca się pod wpływem fałszywego ego, siebie uważa za sprawcę czynów, które
w rzeczywistości spełniane są przez trzy siły materialnej natury." (Bg.
3.27) Prawa prakrti (natury) są
bardzo surowe. Nikt nie powinien sądzić, że może swobodnie zabijać zwierzęta i
nie będzie cierpiał konsekwencji takiego działania. Postępując tak nikt nie
jest bezpieczny. Narada Muni mówi tutaj, że zabijanie zwierząt jest
przestępstwem, zwłaszcza gdy zwierzęciu zadawany jest niepotrzebny ból.
Mięsożercom i tym, którzy zabijają zwierzęta, radzi się, by nie kupowali mięsa
z rzeźni. Mogą oni raz w miesiącu czcić Kali, zabić jakieś mało ważne zwierzę i
zjeść je. Lecz nawet osoba stosująca. tę metodę jest przestępcą.
Madhya 24.251
Znaczenie: Jest to kolejna autorytatywna wypowiedź wielkiego
mędrca Narady. Ci, którzy zabijają zwierzęta i przysparzają im niepotrzebnego
bólu - jak to ludzie robią w rzeźniach - będą w podobny sposób zabici w
następnym życiu i w wielu przyszłych żywotach. Nigdy nie można uzyskać
wybaczenia takiego grzechu. Jeśli ktoś zawodowo zabija wiele tysięcy zwierząt,
aby inni ludzie mogli kupić mięso do zjedzenia, musi być przygotowany na to, że
zostanie w podobny sposób zabity w swym następnym życiu i życie po życiu. Jest
wielu drani łamiących własne zasady religijne. Pisma żydowsko-chrześcijańskie wyraźnie
mówią: "Nie zabijaj". Niemniej jednak, podając wszelkiego rodzaju
wymówki, nawet przywódcy religijni pozwalają sobie na zabijanie zwierząt
usiłując jednocześnie uchodzić za osoby święte. Ta farsa i obłuda w
społeczeństwie ludzkim powoduje wiele nieszczęść; dlatego od czasu do czasu
wybuchają wielkie wojny. Ogromne rzesze takich ludzi wychodzą na pola bitewne i
zabijają się nawzajem. Obecnie wynaleźli bombę atomową, która po prostu czeka,
by spowodować masową destrukcję. Jeśli ludzie chcą uchronić się przed tym
zabijaniem życie po życiu, muszą przyjąć świadomość Krsny i zaprzestać
grzesznych działań. Międzynarodowe Towarzystwo Świadomości Krsny poleca, by
wszyscy zrezygnowali z jedzenia mięsa, nielegalnego seksu, intoksykacji i
hazardu. Gdy ktoś porzuca te grzeszne czynności, może zrozumieć Krsnę i
przyłączyć się do tego ruchu świadomości Krsny. Dlatego prosimy każdego, by
zaniechał grzesznego działania i intonował mantrę
Hare Krsna. W ten sposób ludzie mogą uchronić się przed powtarzającymi się
narodzinami i śmiercią.
Madhya 24.252
Znaczenie: Taki jest rezultat obcowania z czystym bhaktą.
Nasi bhaktowie, którzy szerzą świadomość Krsny na całym świecie, powinni iść
śladami Narady Muniego i oczyszczać się przestrzegając czterech zasad oraz
intonując maha-mantrę Hare Krsna. To
sprawi, że będą odpowiednimi kandydatami na Vaisnavów. Wówczas, gdy będą głosić
wśród grzesznych ludzi nauki tego ruchu świadomości Krsny wywrze to wpływ na
ludzi, którzy przyjmą te instrukcje. Instrukcje dotyczące służby oddania
otrzymujemy za pośrednictwem sukcesji uczniów. Narada Muni jest naszym
oryginalnym guru, ponieważ jest
mistrzem duchowym Vyasadevy. Vyasadeva jest mistrzem duchowym w naszej sukcesji
uczniów; dlatego powinniśmy podążać śladami Narady Muniego i stać się czystymi
Vaisnavami. Czysty Vaisnava to ten, kto nie ma ukrytych motywacji. Całkowicie
poświęcił się służbie dla Pana. Nie ma on materialnych pragnień i nie jest
zainteresowany tak zwaną wiedzą i działalnością dobroczynną. Tak zwani uczeni i
filantropowie są w rzeczywistości karmitami i jnanimi, a niektórzy są po prostu skąpcami zaangażowanymi w
grzeszne czynności. Wszyscy oni są potępieni, ponieważ nie są bhaktami Pana
Krsny.
Utrzymywanie kontaktu z tym
ruchem świadomości Krsny i ścisłe przestrzeganie zasad i nakazów jest szansą na
oczyszczenie się. Dzięki intonowaniu maha-mantry
Hare Krsna można oczyścić się z wszelkiego zanieczyszczenia, szczególnie
tego wywołanego zabijaniem zwierząt. Pan Krsna Sam prosi:
sarva-dharman parityajya mam ekam śaranam vraja
aham tvam sarva-papebhyo moksayisyami ma śucah
"Porzuć wszelkie rodzaje religii i po prostu podporządkuj się Mnie.
Ja wyzwolę cię od wszelkich następstw grzechów. Nie lękaj się więc." (Bg.
18.66)
Powinniśmy przyjąć tę
instrukcję Krsny i podążać śladami Narady Muniego w sukcesji uczniów. Jeśli po
prostu podporządkujemy się lotosowym stopom Krsny i poważnie podejdziemy do
tego ruchu świadomości Krsny, będziemy mogli uwolnić się od karmy, którą ściągnęliśmy na siebie
grzesznym działaniem. Jeśli jesteśmy wystarczająco inteligentni, powinniśmy
zaangażować się w miłosną służbę dla Pana. Wówczas odniesiemy sukces w życiu i
nie będziemy musieli cierpieć życie po życiu jak myśliwy. Zabijając zwierzęta
nie tylko utracimy tę ludzką formę, ale sami będziemy zmuszeni przyjąć formę
zwierzęcą i wtedy zwierzę tego gatunku, jakie my zabiliśmy, w jakiś sposób
zabije nas. Takie jest prawo natury. Sanskryckie słowo mamsa znaczy "mięso". Jest powiedziane mam sah khadati iti mamsah. To znaczy:
"Jem teraz mięso zwierzęcia, które pewnego dnia w przyszłości będzie jadło
moje mięso."
Madhya 24.253
Znaczenie: Tego rodzaju przyznanie się jest bardzo dobre,
jeśli nie popełnia się grzechu ponownie. Wyższe autorytety nie znoszą
oszukiwania i obłudy. Jeśli ktoś rozumie, czym jest grzech, powinien porzucić
także postępowanie, szczerze go żałując, i podporządkować się Najwyższej Osobie
Boga za pośrednictwem Jego przedstawiciela, czystego bhakty. W ten sposób można
uwolnić się od reakcji grzechu i robić postęp w służbie oddania. Jednakże,
jeśli po odprawieniu jakiejś pokuty ktoś nadal popełnia grzechy, nie zostanie
zbawiony. Śastry porównują taką
pokutę do kąpieli słonia. Słoń kąpie się i dokładnie czyści swoje ciało, ale
gdy tylko wyjdzie z wody, bierze piach z brzegu i obrzuca nim całe ciało, Ktoś
może wspaniale odprawiać pokuty, ale jeśli dalej popełnia grzechy, pokuty te
nie pomogą. Dlatego myśliwy najpierw przyznał się Naradzie Muniemu do
grzesznego postępowania, a potem zapytał, jak może zostać zbawiony.
Madhya 24.254
Znaczenie: Dzięki łasce Narady Muniego myśliwy odzyskał
zdrowy rozsądek i podporządkował się lotosowym stopom tej świętej osoby. Na tym
polega proces. Dzięki obcowaniu ze świętą osobą można zrozumieć reakcje swego
grzesznego życia. Gdy ktoś dobrowolnie podporządkowuje się świętej osobie,
która jest reprezentantem Krsny, i przestrzega jej instrukcji, może uwolnić się
od grzesznych reakcji. Krsna wymaga, by grzeszny człowiek podporządkował się i
tych samych instrukcji udziela reprezentant Krsny. Reprezentant Krsny nigdy nie
mówi swojemu uczniowi: "Podporządkuj się mnie". Mówi natomiast
"Podporządkuj się Krsnie". Jeśli uczeń zaakceptuje tę zasadę i
podporządkuje się za pośrednictwem reprezentanta Krsny, jego życie jest
uratowane.
Madhya 24.255
Znaczenie: Gaurangera bhakta-gane jane jane śakti dhare. Znaczenie tej pieśni jest takie, że bhaktowie
Pana Śri Caitanyi Mahaprabhu mają wielką moc i każdy z nich może wyzwolić cały
świat. Cóż więc dopiero mówić o Naradzie Munim? Jeśli ktoś wypełnia instrukcje
Narady Muniego, może uwolnić się od każdej ilości grzesznych reakcji. Na tym
polega proces. Trzeba wypełniać instrukcje mistrza duchowego; wówczas z
pewnością uwolnimy się od wszelkich grzesznych reakcji. Na tym polega tajemnica
sukcesu. Yasya deve para bhaktir
yatha deve tatha gurau. Jeśli
ktoś ma niezachwianą wiarę w Krsnę i mistrza duchowego, to rezultatem jest tasyaite kathita hy arthah prakaśante
mahatmanah: takiej osobie wyjawione zostaną wszystkie konkluzje pism
objawionych. Czysty bhakta Krsny może postawić takie same żądania, jakie stawia
Narada Muni. Mówi on: "Jeśli będziesz spełniał moje instrukcje, przyjmę
odpowiedzialność za twoje wyzwolenie." Czysty bhakta, jak Narada, może
udzielić gwarancji każdej grzesznej osobie, ponieważ dzięki łasce Pana taki
bhakta został obdarzony mocą wyzwolenia jakiegokolwiek grzesznika, jeśli będzie
on przestrzegał ustalonych zasad.
Madhya 24.256
Znaczenie: To jest proces inicjacji. Uczeń musi przyrzec, że
nie będzie już dłużej popełniał grzesznych czynów - mianowicie zrezygnuje z
nielegalnego seksu, jedzenia mięsa, hazardu i intoksykacji. Obiecuje, że będzie
wykonywał polecenia mistrza duchowego. Wówczas mistrz duchowy przejmuje nad nim
opiekę i wznosi go do duchowego wyzwolenia.
Madhya 24.257
Znaczenie: Źródło naszych dochodów nie jest w rzeczywistości
źródłem naszego utrzymania. Każda żywa istota - od wielkiego Brahmy aż do
znikomej mrówki - utrzymywana jest przez Najwyższą Osobę Boga. Eko bahunam yo vidadhati kaman. Jedna
Najwyższa Istota, Krsna, utrzymuje każdego. Nasze tak zwane źródło dochodów to
jedynie kwestia naszego własnego wyboru. Jeśli chcę być myśliwym, będzie się
wydawało, że polowanie jest źródłem mojego dochodu. Jeśli zostaję braminem i
całkowicie polegam na Krsnie, nie prowadzę żadnych interesów, lecz mimo to
Krsna zapewnia mi utrzymanie. Myśliwy martwił się o swój dochód, więc
niepokoiła go myśl, że będzie musiał złamać łuk. Narada Muni dał myśliwemu
gwarancję, ponieważ wiedział, że myśliwego utrzymywał nie łuk, lecz Krsna. Jako
reprezentant Krsny, Narada Muni dobrze wiedział, że myśliwy nie będzie cierpiał
z powodu złamania łuku. Nie było wątpliwości co do tego, że Krsna dostarczy mu
pożywienia.
Madhya 24.258
Znaczenie: To jest proces inicjacji. Uczeń musi
podporządkować się mistrzowi duchowemu, reprezentantowi Krsny. Mistrz duchowy,
będąc w sukcesji uczniów wywodzącej się od Narady, jest tej samej kategorii co
Narada Muni. Jeśli podporządkujemy się lotosowym stopom osoby, która
rzeczywiście reprezentuje Naradę Muniego, będziemy mogli uwolnić się od swego
grzesznego działania. Narada Muni udzielił instrukcji myśliwemu, gdy ten się
podporządkował.
Madhya 24.259
Znaczenie: Jest to proces wyrzeczenia na etapie vanaprasthy. Po pewnym okresie
przyjemności życia rodzinnego mąż i żona muszą opuścić dom i rozdać swoje
bogactwa braminom lub Vaisnavom. Na etapie vanaprasthy
mąż może zatrzymać swą żonę, która będzie mu asystowała. Koncepcja jest
taka, że żona będzie pomagała mężowi w duchowym postępie. Dlatego Narada Muni
poradził myśliwemu, by przyjął vanaprasthę
i opuścił dom. Grhastha nie
powinien mieszkać w domu do samej śmierci. Vanaprastha
jest przygotowaniem do sannyasy. W
ruchu świadomości Krsny jest wiele młodych małżeństw zaangażowanych w służbę
dla Pana. Ostatecznie powinny one przyjąć vanaprasthę,
a po etapie vanaprasthy mąż może
przyjąć sannyasę w celu nauczania.
Żona może wtedy pozostać sama i służyć Bóstwu albo zaangażować się w inne
czynności w ruchu świadomości Krsny.
Madhya 24.261
Znaczenie: To jest początek życia duchowego. Porzuciwszy
życie rodzinne można udać się do świętego miejsca, takiego jak brzeg Gangesu
albo Yamuny, i wybudować tam małą chatkę. Małą chatkę można wybudować bez
żadnych wydatków. Cztery kłody na filary każdy człowiek może zdobyć w lesie.
Trzeba pokryć liśćmi dach i wysprzątać wnętrze. W ten sposób żyje się bardzo
spokojnie. Każdy człowiek w jakiejkolwiek sytuacji może mieszkać w małej
chatce, zasadzić drzewko tulasi, podlewać
je rano ofiarowywać mu modlitwy i bez przerwy intonować maha-mantrę Hare Krsna. W ten sposób można uczynić zdecydowany
postęp duchowy. Nie jest to wcale trudne. Trzeba tylko dokładnie przestrzegać
instrukcji mistrza duchowego. Wówczas z biegiem czasu wszystko się uda.
Jedzenie nie stanowi problemu. Jeśli Krsna, Najwyższa Osoba Boga, dostarcza
wszystkim pożywienia, to dlaczego miałby nie dostarczać go Swemu bhakcie?
Czasami bhakta nie zaprząta sobie nawet głowy budowaniem chatki. Udaje się po
prostu w góry i żyje w jaskini. Można żyć w jaskini, w chatce nad rzeką, w
pałacu albo w wielkim mieście jak Nowy Jork czy Londyn. Bhakta w każdych
warunkach może wypełniać instrukcje swego mistrza duchowego i pełnić służbę
oddania podlewając tulasi i intonując
mantrę Hare Krsna. Przyjmując radę
Śri Caitanyi Mahaprabhu i naszego mistrza duchowego, Bhaktisiddhanty Sarasvati
Gosvamiego Maharajy, można udać się do którejkolwiek części świata i instruować
ludzi, by stali się bhaktami Pana przez przestrzeganie zasad regulujących,
czczenie roślinki tulasi i bezustanne
intonowanie maha-mantry Hare Krsna.
Madhya 24.262
Znaczenie: Gdy ktoś podejmuje świadomość Krsny, nie musi
troszczyć się o materialne potrzeby. Krsna mówi, że osobiście zaspokaja
wszystkie potrzeby Swoich bhaktów.
ananyaś cintayanto mam ye janah paryupasate
tesam nityabhiyuktanam yoga-ksemam vahamy aham
"Ale tych, którzy zawsze czczą Mnie z miłością i oddaniem -
medytując o Mojej transcendentalnej formie - obdarzam wszystkim, czego
potrzebują i chronię to, co posiadają." (Bg. 9.22) Dlaczego mielibyśmy się
niepokoić o życiowe potrzeby? Zasada powinna być taka, że nie należy pragnąć
więcej, niż to, co absolutnie konieczne. Narada Muni radzi myśliwemu, by
przyjął tylko to, co jemu i żonie jest niezbędne. Bhakta zawsze powinien być
wyczulony na to, by używać tylko tych rzeczy, które są bezwzględnie konieczne i
nie stwarzać zbędnych potrzeb.
Madhya 24.265
Znaczenie: Aby czynić duchowy postęp, trzeba mieć bona fide
mistrza duchowego, a żeby być pewnym postępu, należy wykonywać jego instrukcje.
Madhya 24.266
Znaczenie: Jeśli ludzie idą odwiedzić świętą osobę, Vaisnavę
lub bramina, mają obowiązek dać mu jakiś prezent czy dar. Każdy Vaisnava polega
na Krsnie i Krsna gotów jest zaspokoić wszelkie potrzeby życiowe, pod
warunkiem, że Vaisnava przestrzega zasad ustanowionych przez mistrza duchowego.
W naszym ruchu świadomości Krsny mamy oczywiście wielu grhasthów. Przyłączają się oni do ruchu i żyją w ośrodkach tego
towarzystwa, ale jeśli wykorzystują tę sposobność i nie pracują, lecz żyją
kosztem ruchu jedząc prasada i po
prostu śpiąc, stawiają się w bardzo niebezpiecznej sytuacji. Dlatego radzi się,
by grhasthowie nie mieszkali w
świątyni. Muszą mieszkać poza świątynią i utrzymywać się. Oczywiście, jeśli grhasthowie są w pełni zaangażowani w
służbę dla Pana zgodnie ze wskazówkami autorytetów, nie ma nic złego w tym, by
żyli w świątyni. Tak czy inaczej, świątynia nie powinna być miejscem do
jedzenia i spania. Osoba zarządzająca świątynią powinna być bardzo ostrożna,
jeśli chodzi o te sprawy.
Madhya 24.271
Znaczenie: Słowo danda
znaczy "kij", a vat znaczy
"jak". Kiedy składa się pokłony mistrzowi duchowemu, trzeba upaść
płasko dokładnie tak, jak upada na ziemię kij. Takie jest znaczenie słowa dandavat.
Madhya 24.272
Znaczenie: W tym wersecie słowo sadhu-varya znaczy "najlepszy dżentelmen". Obecnie jest
wielu rzekomych dżentelmenów, którzy są ekspertami w zabijaniu zwierząt i
ptaków. Niemniej jednak ci tak zwani dżentelmeni wyznają pewien rodzaj religii,
która surowo zabrania zabijać. Według Narady Muniego i kultury wedyjskiej ci,
którzy zabijają zwierzęta, nie są nawet dżentelmenami, nie mówiąc już o byciu
osobami religijnymi. Osoba religijna, bhakta Pana, musi być łagodna. Taka jest
natura religijnej osoby. Stosowanie przemocy i jednoczesne nazywanie siebie
osobą religijną jest sprzeczne. Narada Muni i sukcesja uczniów nie pochwalają
takiej obłudy.
Madhya 24.273
Znaczenie: Cytat ten pochodzi ze Skanda Purany.
Madhya 24.275
Znaczenie: To jest proces, którego należy przestrzegać, gdy
przyjmuje się mistrza duchowego lub kogoś, kto jest na poziomie mistrza duchowego.
Gdy mistrz duchowy przybywa do rezydencji swoich uczniów, uczniowie powinni
wziąć przykład z dawnego myśliwego. Nie ma znaczenia, kim kto był przed
inicjacją. Po inicjacji trzeba się nauczyć wspomnianej tutaj etykiety.
Madhya 24.277
Znaczenie: Gdy kamień filozoficzny dotknie żelaza,
przemienia je w złoto. Parvata Muni nazwał Naradę Muniego kamieniem
filozoficznym, ponieważ dzięki zetknięciu się z nim myśliwy, który był
najnędzniejszym z ludzi, stał się wzniosłym i doskonałym Vaisnavą. Śrila
Bhaktivinoda Thakura powiedział, że pozycję Vaisnavy można sprawdzić widząc,
jakim jest on kamieniem filozoficznym - to znaczy widząc, ile osób przemienił w
ciągu swego życia w Vaisnavów. Vaisnava powinien być kamieniem filozoficznym,
aby swoim nauczaniem mógł nawracać innych na Vaisnavizm, nawet jeśli ludzie ci
są tak upadli jak myśliwy. Jest wielu niby zaawansowanych bhaktów, którzy
siedzą w odludnych miejscach mając na uwadze własną korzyść. Nie wychodzą oni,
by nauczać i przemieniać innych w Vaisnavów, a zatem z pewnością nie można ich
nazwać sparśa-mani, zaawansowanymi
bhaktami. Bhaktowie na platformie kanistha-adhikari
nie mogą przemienić innych w Vaisnavów, ale Vaisnava będący madhyama-adhikari może to zrobić przez
nauczanie. Śri Caitanya Mahaprabhu poradził Swym zwolennikom, by zwiększali
liczbę Vaisnavów.
yare dekha, tare kaha
'krsna'-upadeśa
amara ajnaya guru hana tara' ei deśa
(Cc. Madhya 7.128)
Pragnieniem Śri Caitanyi Mahaprabhu jest, by każdy stał się Vaisnavą i guru. Proces jest bardzo łatwy, tak
więc przestrzegając instrukcji Śri Caitanyi Mahaprabhu i Jego sukcesji uczniów
można stać się mistrzem duchowym. Można udać się gdziekolwiek, by głosić
instrukcje Krsny. Bhagavad-gita są to
nauki Krsny; zatem obowiązkiem każdego Vaisnavy jest podróżowanie i nauczanie Bhagavad-gity, albo w swoim kraju, albo
w obcym. Taki jest sprawdzian sparśa-mani,
podążania śladami Narady Muniego.
Madhya 24.278
Znaczenie: Czysty Vaisnava ma wiarę w oznajmienia śastr. Ten werset pochodzi z literatury
wedyjskiej, ze Skanda Purany.
Madhya 24.279
Znaczenie: Potwierdza to oznajmienie Bhagavad-gity (9.22) mówiące, że Pan zaspokaja wszystkie potrzeby
Swego bhakty Vaisnavy. Narada Muni zapytał dawnego myśliwego, jak się
utrzymuje, a ten odpowiedział, że wszyscy odwiedzający przynoszą coś, by mógł
się utrzymać. Krsna, który przebywa w sercu każdego, mówi: "Ja osobiście
zaspokajam wszelkie potrzeby Vaisnavy." Może On polecić komukolwiek, by to
robił. Każdy gotów jest dać coś Vaisnavie i jeśli Vaisnava jest w pełni
zaangażowany w służbę oddania, nie musi niepokoić się o swoje utrzymanie.
Madhya 24.280
Znaczenie: Dawny myśliwy chciał tylko tyle jedzenia, by
starczyło dla dwóch osób, nie więcej. Vaisnava nie musi trzymać zapasów
jedzenia na następny dzień. Powinien otrzymać tylko tyle ziarna, by starczyło
na jeden dzień. Następnego dnia musi znowu zdać się na łaskę Pana. Taka jest
instrukcja Śri Caitanyi Mahaprabhu. Gdy Jego osobisty sługa Govinda trzymał
czasami zapas haritaki (suszony owoc Terminalia), Śri Caitanya Mahaprabhu
karcił go mówiąc: "Dlaczego trzymasz zapasy na następny dzień?" Śrila
Rupa Gosvami i inni codziennie żebrali od drzwi do drzwi o jedzenie i nigdy nie
starali się zaopatrywać swych aśramów w
pożywienie na następny dzień. Nie powinniśmy robić materialnych kalkulacji,
myśląc: "Lepiej zgromadzić jedzenie na tydzień. Po co sprawiać Panu kłopot
zmuszając Go, by codziennie dostarczał jedzenia?" Trzeba mieć to
przekonanie, że Pan każdego dnia będzie zapewniał nam byt Nie trzeba gromadzić
pożywienia na następny dzień.
Madhya 24.282
Znaczenie: Śri Caitanya Mahaprabhu chciał podkreślić, że
nawet myśliwy, najnędzniejszy z ludzi, mógł zostać najwyższej klasy Vaisnavą po
prostu dzięki zetknięciu się z Naradą Munim czy bhaktą z jego bona fide
sukcesji uczniów.
Madhya 24.284
Znaczenie: Dwa znaczenia oczywiste odnoszą się do
uregulowanej służby oddania i spontanicznej służby oddania. Są też trzydzieści
dwa subtelne znaczenia. Określenie uregulowana służba oddania
kryje w sobie szesnaście znaczeń:
(1)
sługa Pana jako Jego osobisty towarzysz,
(2) bliski przyjaciel,
(3)
właśni rodzice lub podobne wyższe rangą osoby,
(4) osobiste ukochane,
(5) sługa wyniesiony dzięki duchowej kultywacji,
(6) przyjaciel dzięki duchowej kultywacji,
(7) rodzice i bhaktowie na wyższej pozycji dzięki kultywacji służby
oddania,
(8) ukochana żona lub przyjaciółka dzięki kultywacji służby oddania,
(9) dojrzały bhakta będący sługą,
(10) dojrzały bhakta będący przyjacielem,
(11) dojrzały bhakta będący rodzicem lub osobą na wyższej pozycji,
(12) dojrzały bhakta jako żona i ukochana,
(13) niedojrzały bhakta będący sługą,
(14) niedojrzały bhakta będący przyjacielem,
(15) niedojrzały bhakta jako ojciec lub osoba na wyższej pozycji,
(16) niedojrzały bhakta jako ukochana.
Podobnie określenie spontaniczna służba oddania także obejmuje szesnaście
rodzajów towarzyszy. Tak więc ogólna liczba bhaktów, określanych jako bhaktowie
uregulowani i spontaniczni, wynosi trzydzieści dwa.
Madhya 24.285
Znaczenie: Słowo atma obejmuje
też wszystkie rodzaje Bhagavana, Najwyższej Osoby Boga. Oznacza to, że Krsna ma
nieograniczone ekspansje. Opisuje to Brahma-samhita
(5.46):
diparcir eva hi daśantaram
abhyupetya
dipayate vivrta-hetu-samana-dharma
yas
tadrg eva hi ca visnutaya vibhati
govindam adi-purusam tam aham
bhajami
Te ekspansje porównuje się zatem do świec, które zapalono od oryginalnej
świecy. Wszystkie drugorzędne świece są równie potężne, ale oryginalną świecą
jest ta, od której zapalono wszystkie pozostałe. Krsna jest oryginalną
Najwyższą Osobą Boga i rozprzestrzenia się jako Balarama, Sankarsana,
Aniruddha, Pradyumna i Vasudeva. W ten sposób istnieją niezliczone inkarnacje i
ekspansje, które także nazywane są Bhagavanem, Najwyższą Osobą Boga.
Madhya 24.288
Znaczenie: Śrila Bhaktisiddhanta Sarasvati Thakura mówi, że
oryginalna Osoba Boga, Krsna, jest Najwyższą Osobą Boga i Jego ekspansje także
nazywane są Osobami Boga. Jednak Krsna jest oryginalną Najwyższą Osobą Boga.
Spekulatywni filozofowie i yogini mistycy
także medytują o formie Krsny, ale ta forma nie jest formą oryginalnej
Najwyższej Osoby Boga. Taki Bhagavan jest zaledwie częściową reprezentacją
całkowitej mocy Pana. Niemniej jednak należy Go uważać za Najwyższą Osobę Boga.
Aby wyjaśnić ten temat, należy po prostu zrozumieć, że Krsna, syn Nandy
Maharajy z Vrndavany, przyjaciel chłopców pasterzy i ukochany gopi, jest rzeczywiście oryginalną Najwyższą
Osobą Boga. Osiąga się Go przez spontaniczną miłość. Chociaż Jego ekspansje
także nazywane są Najwyższą Osobą Boga, osiąga się Je tylko przez wykonywanie
uregulowanej służby oddania.
Madhya 24.297
Znaczenie: Jest to cytat z sutr Paniniego (1.2.64).
Madhya 24.303
Znaczenie: Znaczące jest tutaj słowo sarva-samuccaye. Obejmuje ono wszystkie klasy ludzi - atmaramę, muniego i nirgranthę. Każdy pełni służbę dla
Pana. Jeśli użyjemy słowa api w
znaczeniu stwierdzenia, mamy razem sześćdziesiąt różnych znaczeń.
Madhya 24.308
Znaczenie: Cytat ten pochodzi z Visnu Purany. Po wyjaśnienie zajrzyj do Adi-lili (7.119).
Madhya 24.309
Znaczenie: Jest to cytat ze Svarga-vargi (7) słownika Amara-kośa.
Madhya 24.312
Znaczenie: Słowo atma odnosi
się do żywej istoty. Każdy, od Pana Brahmy aż do znikomej mrówki, uważany jest
za żywą istotę. Żywe istoty uważa się za część marginalnej mocy Pana. Wszystkie
one są ksetrajna, znawcami ciała. Gdy
stają się one nirgrantha, czyli
wolnymi, świętymi osobami, angażują się w służbę dla Pana Krsny. To jest
sześćdziesiąte pierwsze znaczenie tego wersetu.
Madhya 24.313
Znaczenie: Służba oddania obejmuje dziewięć procesów,
rozpoczynających się od słuchania, intonowania i pamiętania czynów Pana Visnu. Śrimad-Bhagavatam, które jest
nieskazitelną Puraną dla
transcendentalistów (paramahamsów), może
zrozumieć tylko ten, kto podjął służbę oddania. Tak zwane komentarze są do tego
celu bezużyteczne. Zgodnie z nakazem wedyjskim: yasya deve para bhaktir yatha deve tatha gurau. Cała literatura
wedyjska utrzymuje, że Śrimad-Bhagavatam należy
uczyć się od osoby bhagavata, a żeby
je zrozumieć, trzeba zaangażować się w czystą służbę oddania. Śrimad-Bhagavatam nie mogą zrozumieć tak
zwani uczeni czy gramatycy. Śrimad-Bhagavatam
może zrozumieć ten, kto rozwinął czystą świadomość Krsny i służył czystemu
bhakcie, mistrzowi duchowemu. Dla innych nie jest to możliwe.
Madhya 24.316
Znaczenie: Opierając się na tej wypowiedzi Sanatany
Gosvamiego napisaliśmy wprowadzenie do Śrimad-Bhagavatam
(Canto Pierwsze, str. 1-40).
Madhya 24.320
Znaczenie: Ten werset ze Śrimad-Bhagavatam
(1.1.23) jest pytaniem zadanym przez mędrców, którym przewodził Śaunaka. To
pytanie zadane wielkiemu bhakcie Sucie Gosvamiemu jest głównym z sześciu
postawionych pytań. Odpowiedź na to istotne pytanie zawarta jest w kolejnym
wersecie ze Śrimad-Bhagavatam (1.3.43).
Madhya 24.323
Znaczenie: Śri Caitanya Mahaprabhu otwarcie wyjaśnia, że ci,
którzy są materialistami, nie mogą zrozumieć znaczenia Śrimad-Bhagavatam. Innymi słowy, trzeba stać się szaleńcem jak Śri
Caitanya Mahaprabhu. Poza tym, że Śri Caitanya Mahaprabhu jest Najwyższą Osobą
Boga, jest też acaryą, który
manifestuje miłość do Boga niczym szaleniec. Zgodnie z wersetem, który Sam
napisał: yugayitam nimesena. Mówi, że
dla Niego "chwila wydaje się trwać dwanaście lat". Caksusa pravrsayitam: "Moje łzy
płyną jak potoki deszczu". Śunyayitam
jagat sarvam: "Mam wrażenie, że cały wszechświat jest pusty".
Dlaczego? Govinda-virahena me.' "Ponieważ
jestem oddzielony od Govindy, Krsny.
Śrimad-Bhagavatam można
zrozumieć tylko podążając śladami Śri Caitanyi Mahaprabhu który szalał za
Krsną. Oczywiście, my nie możemy imitować Śri Caitanyi Mahaprabhu. Nie jest to
możliwe. Jeśli jednak nie podejdziemy bardzo poważnie do zrozumienia Krsny, nie
zrozumiemy Śrimad-Bhagavatam.
Śrimad-Bhagavatam przedstawia całe opowiadanie o transcendentalnych
czynnościach Krsny. Pierwszych dziewięć canto wyjaśnia, kim jest Krsna, a
narodziny i działania Pana opowiedziane są w Canto Dziesiątym. W Bhagavad-gicie jest powiedziane: janma karma ca me divyam. Pojawianie się
i odchodzenie Krsny są transcendentalne, nie materialne. Jeśli doskonale
rozumiemy Krsnę oraz Jego pojawianie się i odchodzenie, to możemy wrócić do
domu, do Krsny. Potwierdza to Bhagavad-gita:
tyaktva deham punar janma naiti mam eti so 'rjuna.
Dlatego wnioskuje się, że
trzeba poznawać Krsnę ze Śrimad-Bhagavatam
i Bhagavad-gity i trzeba podążać
śladami Śri Caitanyi Mahaprabhu. Ci, którzy nie naśladują Śri Caitanyi
Mahaprabhu, nie mogą zrozumieć Bhagavad-gity
i Śrimad-Bhagavatam.
Madhya 24.325
Znaczenie: W rzeczywistości Sanatana Gosvami należał do
cieszącej się dużym poważaniem rodziny bramińskiej. Niemniej jednak ukazał
siebie jako osobę upadłą, niskiego pochodzenia, ponieważ służył w rządzie
muzułmańskim. Bramin nigdy nie powinien być na niczyich usługach.
Zaakceptowanie służby jako sposobu utrzymywania się (paricaryatmakam karma) jest zajęciem śudrów. Bramin jest zawsze niezależny i zajmuje się studiowaniem śastr oraz przekazywaniem ich nauk
podrzędnym członkom społeczeństwa takim jak ksatriyowie
i vaiśyowie. Sanatana Gosvami
czuł się niegodnym pisania Vaisnava smrti
o zachowaniu Vaisnavów, ponieważ upadł z pozycji bramina. W ten sposób
Sanatana Gosvami wyraźnie przyznaje, że kultura bramińska powinna być
unormowana. Obecnie w Indii prawie wszyscy tzw. bramini pełnią jakąś świecką
służbę i nie rozumieją znaczenia wedyjskich śastr.
Niemniej jednak podają się za braminów na podstawie narodzin. W związku z
tym Sanatana Gosvami oznajmia, że jeśli bramin chce odgrywać przywódczą rolę w
społeczeństwie, to nie może być na niczyich usługach. W Śrimad-Bhagavatam Narada Muni oznajmia, że nawet jeśli bramin jest
w trudnej sytuacji, nie powinien przyjmować zajęcia śudry. To znaczy, że nie powinno się go angażować w służbę dla
kogoś, gdyż to jest zajęciem psów. Zatem Sanatana Gosvami czuł się bardzo
upadły, ponieważ przyjął służbę w rządzie muzułmańskim. Wniosek jest taki, że
jeśli ktoś pełni służbę dla kogoś innego, to nie powinien twierdzić, że jest
braminem tylko z tego względu, że narodził się w rodzinie bramińskiej.
Madhya 24.326
Znaczenie: Pisanie literatury Vaisnava nie jest zajęciem dla
zwykłych ludzi. Pisma Vaisnavów nie są wymysłem. Wszystkie są autoryzowaną
literaturą przeznaczoną do kierowania tymi, którzy zamierzają być Vaisnavami. W
takiej sytuacji zwykły człowiek nie może przedstawiać własnej opinii. Jego
zdanie zawsze musi być zgodne z konkluzją Ved.
Dopóki ktoś nie jest osobą w pełni kwalifikowaną, jeśli chodzi o zachowanie
Vaisnavy, i nie jest upoważniony przez wyższy autorytet (Najwyższą Osobę Boga),
nie może pisać literatury Vaisnavów czy znaczeń i komentarzy do Śrimad-Bhagavatam lub Bhagavad-gity.
Madhya 24.328
Znaczenie: Sanatana Gosvami był czystym bhaktą Krsny. Czysty
bhakta nie ma innego zajęcia oprócz służenia Krsnie; dlatego też Krsna zawsze
gotów jest mu pomóc. Tego błogosławieństwa udzielił Śri Caitanya Mahaprabhu
Sanatanie Gosvamiemu, który został upoważniony do pisania Vaisnava smrti. Sanatana Gosvami był czystym
bhaktą Pana i dzięki błogosławieństwu Śri Caitanyi Mahaprabhu był w stanie
doskonale napisać tę książkę.
Madhya 24.330
Znaczenie: W Padma
Puranie opisane zostały cechy guru, bona
fide mistrza duchowego:
maha-bhagavata-śrestho brahmano vai gurur nrnam
sarvesam eva lokanam asau pujyo yatha harih
maha-kula-prasuto 'pi sarva-yajnesu diksitah
sahasra-śakhadhyayi ca na guruh syad avaisnavah
Guru musi być usytuowany na najwyższej platformie
służby oddania. Są trzy klasy bhaktów i trzeba przyjąć guru z najwyższej klasy. Pierwszej klasy bhakta jest mistrzem
duchowym dla wszystkich rodzajów ludzi. Jest powiedziane: gurur nrnam. Słowo nrnam znaczy
"ze wszystkich ludzkich istot". Guru
nie jest ograniczony do jakiejś określonej grupy. W Upadeśamrcie Rupy Gosvamiego jest powiedziane, że guru jest gosvamim, kontroluje zmysły i umysł. Taki guru może przyjmować uczniów z całego świata. Prthivim sa śisyat. Taki jest sprawdzian guru.
W Indii jest wielu tak zwanych
guru, którzy są ograniczeni do
określonego rejonu czy prowincji. Nie podróżują nawet po Indii, a mimo to
twierdzą, że są jagad-guru, guru całego
świata. Nie należy przyjmować takich oszukańczych guru. Każdy może zobaczyć, że bona fide mistrz duchowy przyjmuje
uczniów z całego świata. Guru jest
kwalifikowanym braminem; zna on zatem Brahmana i Parabrahmana. Tak więc
poświęca swe życie służbie dla Parabrahmana. Bona fide mistrz duchowy, który
przyjmuje uczniów z całego świata, jest też czczony na całym świecie ze względu
na swoje cechy. Lokanam asau pujyo yatha
harih: ludzie na całym świecie czczą go dokładnie tak, jak wielbią
Najwyższą Osobę Boga. Cały ten szacunek okazuje się mu dlatego, ponieważ ściśle
przestrzega zasad bramińskich i uczy tych zasad swoich uczniów. Ktoś taki
nazywany jest acaryą, ponieważ zna
zasady służby oddania, sam postępuje zgodnie z nimi i uczy swych uczniów, by
podążali jego śladami. Zatem jest on acaryą
lub jagad-guru. Nawet jeśli ktoś
narodził się w rodzinie bramińskiej i jest ekspertem w spełnianiu ofiar, to nie
można go przyjąć na guru, jeśli nie
jest ścisłym Vaisnavą. Guru jest
braminem dzięki kwalifikacjom i może innych przemienić w braminów, zgodnie z
zasadami śastr i kwalifikacjami bramińskimi. Braminizm nie jest rzeczą dziedziczną.
W Śrimad-Bhagavatam (7.11.35) Śri
Narada Muni mówi Maharajy Yudhisthirze, kim jest bramin. Mówi, że jeśli u ksatriyów, vaiśyów czy nawet śudrów zauważy się kwalifikacje
bramińskie, należy uznać ich za braminów. Śrila Śridhara Svami skomentował to: śamadibhir eva brahmanadi-vyavaharo mukhyah,
na jati-matradity aha – yasyeti. yad yadi anyatra varnantare 'pi drśyeta,
tad-varnantaram tenaiva laksananimittenaiva varnena vinirdiśet, na tu
jati-nimittenety arthah.
Podobnie wypowiedział się
Nilakantha, komentator Mahabharaty:
śudro 'pi śamady-upeto brahmana eva
brahmano 'pi kamady-upetah śudra
eva
"Jeśli ktoś obdarzony jest cechami bramińskimi, począwszy od śama [kontrolowania umysłu], należy
uznać go za bramina, nawet jeśli narodził się w rodzinie śudry. A jeśli ktoś obdarzony jest cechami zaczynającymi się od kama [pożądania], to nawet jeśli
narodził się w rodzinie bramina, należy uznać go za śudrę." Nikt nie powinien podawać się za bramina jedynie na
podstawie narodzin w rodzinie bramińskiej. Trzeba mieć kwalifikację cech
bramińskich, o których wspominają śastry,
szczególnie Bhagavad-gita:
śamo damas tapah śaucam ksantir arjavam eva ca
jnanam vijnanam astikyam brahma-karma svabhava-jam
"Spokój, samokontrola, wyrzeczenie, czystość, tolerancja, uczciwość,
wiedza, mądrość i religijność - to naturalne cechy, według których postępują
bramini. (Bg. 18.42)
Dopóki ktoś nie posiada
wszystkich tych przymiotów, nie może zostać uznany za bramina. Nie jest to
kwestia narodzenia się po prostu w rodzinie bramina. W związku z tym Śrila
Bhaktisiddhanta Sarasvati Thakura wspomina, że Narottama dasa Thakura i
Śyamananda Gosvami, chociaż nie przyszli na świat w rodzinach bramińskich,
przyjmowani są za bona fide mistrzów duchowych, ponieważ posiadali kwalifikacje
bramińskie. Osobistości takie jak Śri Ganga-narayana, Ramakrsna i wielu innych,
którzy faktycznie narodzili się w rodzinach bramińskich, przyjęły Narottamę
dasa Thakurę i Śyamanandę Gosvamiego na swych mistrzów duchowych.
Maha-bhagavata to ten,
kto dekoruje swoje ciało tilakiem i
którego imię wskazuje - dzięki słowu dasa
- że jest on sługą Krsny. Jest on także inicjowany przez bona fide mistrza
duchowego i jest ekspertem w wielbieniu Bóstwa, poprawnym intonowaniu mantr, spełnianiu ofiar, ofiarowywaniu
modlitw Panu i robieniu sankirtanu. Wie
on, jak służyć Najwyższej Osobie Boga i jak szanować Vaisnavę. Jeśli ktoś
osiągnął najwyższą pozycję maha-bhagavaty,
należy przyjąć go na guru i
wielbić zupełnie jak Hari, Najwyższą Osobę Boga. Tylko taka osoba może zajmować
pozycję guru. Jednakże, jeśli ktoś
posiada wzniosłe kwalifikacje, lecz nie jest Vaisnavą, nie można go przyjąć na guru. Nie można być braminem dopóki nie
jest się Vaisnavą. Jeśli ktoś jest Vaisnavą, to już jest braminem. Jeśli guru posiada pełne kwalifikacje jako
Vaisnava, to należy go uznać za bramina, nawet jeśli nie narodził się w
rodzinie bramina. Kastowa metoda rozpoznawania bramina po narodzinach jest nie
do przyjęcia w odniesieniu do bona fide mistrza duchowego. Mistrz duchowy jest
kwalifikowanym braminem i acaryą. Jeśli
ktoś nie jest kwalifikowanym braminem, nie jest on ekspertem w studiowaniu
literatury wedyjskiej. Nana-śastra-vicaranaika-nipunau.
Każdy Vaisnava jest mistrzem duchowym, a mistrz duchowy jest automatycznie
doskonały w zachowaniu bramińskim. Rozumie też wedyjskie śastry.
Podobnie, zanim mistrz duchowy
przyjmie ucznia, musi zbadać jego kwalifikacje. W naszym ruchu świadomości
Krsny wymagamy, by kandydat był gotowy zrezygnować z czterech filarów
grzesznego życia – nielegalnego seksu, jedzenia mięsa, intoksykacji i hazardu.
Zwłaszcza w krajach zachodnich badamy, czy potencjalny uczeń gotów jest
przestrzegać zasad regulujących. Wtedy otrzymuje on imię sługi Vaisnavy i jest
inicjowany w intonowaniu maha-mantry Hare
Krsna - co najmniej szesnastu rund dziennie. W ten sposób co najmniej przez
sześć miesięcy albo rok uczeń pełni służbę oddania pod kierunkiem mistrza
duchowego lub jego reprezentanta. Wówczas polecany jest do drugiej inicjacji,
podczas której otrzymuje świętą nić i uznawany jest za bona fide bramina. Śrila
Bhaktisiddhanta wprowadził ten system dawania świętej nici bona fide Vaisnavie
i my także podążamy w jego ślady. Śrimad-Bhagavatam
(11.10.6) tak oto opisuje kwalifikacje bona fide ucznia:
amanya-matsaro dakso nirmamo drdha-sauhrdah
asatvaro 'rtha-jijnasur anasuyur amogha-vak
Uczeń musi posiadać następujące kwalifikacje. Musi porzucić
zainteresowanie materialną koncepcją życia. Musi wyzbyć się materialnego
pożądania, gniewu, chciwości, złudzenia, szaleństwa i zazdrości. Powinien być
zainteresowany jedynie zrozumieniem nauki o Bogu i gotowy rozważać wszystkie
związane z tym sprawy. Nie powinien dłużej myśleć "Jestem tym ciałem"
czy "Ta rzecz należy do mnie". Musi kochać mistrza duchowego z
niezachwianą wiarą, musi być bardzo rzetelny i wytrwały. Bona fide uczeń
powinien odznaczać się dociekliwością, jeśli chodzi o zrozumienie tematów
transcendentalnych. Nie może wyszukiwać błędów między zaletami i nie powinien
dłużej interesować się materialnymi tematami. Powinien być zainteresowany tylko
Krsną, Najwyższą Osobą Boga.
Jeśli chodzi o wzajemne
sprawdzanie się mistrza duchowego i ucznia, Śrila Bhaktisiddhanta Sarasvati
Thakura wyjaśnia, że bona fide uczeń musi być bardzo dociekliwy w poznawaniu
duchowych tematów. Jak oznajmia Śrimad-Bhagavatam
(11.3.21):
tasmad gurum prapadyeta
jijnasuh śreya uttamam
"Ten, kto jest dociekliwy w poznawaniu najwyższego celu i dobra w
życiu, musi zwrócić się do bona fide mistrza duchowego i podporządkować się
mu." Poważny uczeń musi być czujny, gdy wybiera bona fide mistrza
duchowego. Musi być pewien, że mistrz duchowy może zaspokoić wszystkie
transcendentalne potrzeby. Mistrz duchowy musi widzieć, na ile uczeń jest
dociekliwy i chętny do poznawania transcendentalnych tematów. Mistrz duchowy
powinien badać dociekliwość ucznia przez co najmniej sześć miesięcy lub rok.
Mistrzowi duchowemu nie powinno zbytnio zależeć na przyjęciu ucznia z uwagi na
jego materialne bogactwo. Czasami jakiś wielki biznesmen lub właściciel ziemski
może zwrócić się do mistrza duchowego z prośbą o inicjację. Osoby mające
materialne zainteresowania nazywane są visayi
(karmitami), co oznacza, że bardzo pragną zadowalania zmysłów. Czasami tacy
visayi zwracają się do sławnego guru i proszą, by przyjął ich na ucznia,
traktując to jako kwestię mody. Czasami visayi
podają się za uczniów sławnego mistrza duchowego po to tylko, by ukryć swe
czyny i reklamować siebie jako zaawansowanych w wiedzy duchowej. Innymi słowy,
chcą osiągnąć materialny sukces. Mistrz duchowy musi być bardzo ostrożny w tych
sprawach. Takie rzeczy mają miejsce na całym świecie. Mistrz duchowy nie
przyjmuje materialnie bogatego ucznia po to tylko, by rozreklamować fakt, że ma
tak wielkiego ucznia. Wie on, że jeśli będzie obcował z uczniami, którzy są visayi, może upaść. Ten, kto przyjmuje
na ucznia visayi, nie jest bona fide
mistrzem duchowym. A nawet jeśli jest, to obcowanie z pozbawionymi skrupułów visayi może zaszkodzić jego pozycji.
Jeśli tak zwany mistrz duchowy przyjmuje ucznia dla osobistej korzyści czy
materialnego zysku, związek między mistrzem duchowym a uczniem staje się sprawą
materialną i taki mistrz duchowy jest niczym smarta-guru. Jest wielu kastowych gosvamich, którzy stwarzają uczniów nie dbających o nich i ich
instrukcje. Tacy niby gosvami traktują
to jako zawód. Tacy mistrzowie duchowi są usatysfakcjonowani, jeśli po prostu
osiągną jakieś materialne korzyści od swoich uczniów. Śrila Bhaktisiddhanta
Sarasvati Thakura potępia tego rodzaju związek i nazywa takich mistrzów
duchowych i uczniów społecznością oszustów i oszukiwanych. Nazywa się ich także
baulami lub prakrta-sahajiyami. Chcą oni zmienić związek między mistrzem
duchowym a uczniem w coś bardzo taniego. Nie mają poważnego pragnienia, by
zrozumieć życie duchowe.
Bardzo ważne są w tym wersecie
słowa sevya bhagavan. Bhagavan wskazuje
na Najwyższą Osobę Boga, Pana Visnu. Tylko Pan Visnu jest godny czci. Nie ma
potrzeby wielbienia półbogów. Potwierdza to Bhagavad-gita:
kamais tais tair hrta-jnanah prapadyante 'nya-devatah
tam tam niyamam asthaya prakrtya niyatah svaya
"Ci, których inteligencja skradziona została przez pragnienia
materialne, podporządkowują się półbogom i przestrzegają określonych zasad
kultu, odpowiednio do swojej natury." (Bg. 7.20)
W Skanda Puranie jest też powiedziane:
vasudevam
parityajya yo 'anya-devam upasate
svamataram
parityajya śva-pacim vandate hi sah
"Osoba, która wielbi półbogów i porzuca Pana Vasudevę, jest jak
człowiek, który porzuca opiekę swojej matki, by przyjąć schronienie
wiedźmy."
Bhagavad-gita (9.23) mówi
też:
ye 'py anya-devata-bhakta yajante śraddhayanvitah
te 'pi mam eva kaunteya yajanty avidhi-purvakam
"Wielbiciele innych bogów, z wiarą oddający im cześć, w
rzeczywistości wielbią jedynie Mnie, o synu Kunti, ale robią to w niewłaściwy
sposób."
Półbogowie także są żywymi
istotami i integralnymi cząstkami Krsny. Dlatego wielbiąc ich wielbi się w
pewnym sensie Krsnę, ale w niewłaściwy sposób. Istnieje właściwa metoda
podlewania drzewa. Należy podlewać korzeń, ale jeśli ktoś zamiast tego podlewa
listki i gałęzie, traci po prostu swój czas. Jeśli ktoś wielbi półbogów z
wyłączeniem Pana Visnu, uzyska tylko materialną korzyść. Jak potwierdza Bhagavad-gita:
antavat tu phalam tesam tad bhavaty alpa-medhasam
devan deva-yajo yanti mad-bhakta yanti mam api
"Ludzie o małej inteligencji czczą półbogów, a owoce tego kultu są
ograniczone i krótkotrwałe. Wielbiąc półbogów, udają się na planety półbogów;
natomiast Moi wielbiciele ostatecznie przychodzą na Moją najwyższą
planetę." (Bg. 7.23)
Wielbienie półbogów
przeznaczone jest dla osób nieinteligentnych, ponieważ wszystkie korzyści,
które czerpie się z wielbienia półbogów, są materialne, tymczasowe i są cofane.
W Hari-bhakti-vilasa jest też
powiedziane:
yas tu narayanam devam brahma-rudradi-devataih
samatvenaiva vikseta sa pasandi bhaved dhruvam
"Każdy, kto sądzi, że Pan Visnu i półbogowie są na tym samym
poziomie, powinien zostać uznany za drania, jeśli chodzi o duchowe zrozumienie.
W świecie materialnym są trzy guny natury, ale gdy ktoś jest na
platformie duchowej, znajduje się ponad tymi cechami, mimo że żyje w tym
materialnym świecie. Pan Krsna mówi w Bhagavad-gicie:
mam ca yo 'vyabhicarena bhakti-yogena sevate
sa
gunan samatityaitan brahma bhuyaya kalpate
"Kto całkowicie angażuje się w służbę oddania, kto nie upada w
żadnych okolicznościach, ten od razu przekracza guny natury i wznosi się na płaszczyznę Brahmana." Gdy ktoś
pełni służbę oddania dla Najwyższego Pana, jest on na pozycji
transcendentalnej. Nawet jeśli ktoś jest usytuowany w gunie dobroci w tym materialnym świecie, jest podatny na
zanieczyszczenie cechami pasji i ignorancji. Gdy u kogoś cecha dobroci
zmieszana jest z cechą pasji, wielbi boga słońca Vivasvana. Gdy guna dobroci zmieszana jest z guną ignorancji, wielbi on Ganapatiego,
czyli Ganeśę. Gdy cecha pasji zmieszana jest z cechą ignorancji, wielbi on
Durgę, czyli Kali, moc zewnętrzną. Gdy ktoś jest po prostu w gunie ignorancji, staje się bhaktą Pana
Śivy, ponieważ Pan Śiva jest bóstwem panującym nad cechą ignorancji w tym
materialnym świecie. Jednakże, gdy ktoś jest całkowicie wolny od wpływu
wszystkich cech materialnej natury, staje się czystym Vaisnavą na platformie
oddania. Śrila Rupa Gosvami oznajmia w swoim Bhakti-rasamrta-sindhu:
anyabhilasita-śunyam jnana-karmady-anavrtam
anukulyena krsnanu- śilanam bhaktir uttama
Pozycja viśuddha-sattva jest
pozycją nieskażonej dobroci. Gdy ktoś jest na tej platformie, może zrozumieć: aradhyo bhagavan vrajeśa-tanayas tad-dhama
vrndavanam - "Najwyższą Osobę Boga, syna Nandy Maharajy, należy czcić
wraz z Jego transcendentalną siedzibą, Vrndavaną."
Słowo sarva-mantra-vicarana znaczy "biorąc pod uwagę wszystkie
różnego rodzaju mantry". Są
różnego rodzaju mantry dla różnego
rodzaju bhaktów. Są mantry zwane dvadaśaksara, które składają się z
dwunastu sylab. Są też mantry składające
się z osiemnastu sylab - Narasimha mantra,
Rama mantra, Gopala mantra i tak dalej. Każda mantra posiada swoje własne duchowe
znaczenie. Mistrz duchowy musi wybrać dla ucznia mantrę odpowiadającą jego możliwościom intonowania różnych mantr.
Madhya 24.331
Znaczenie: Hari-bhakti-vilasa (1.194)
nakazuje:
tantrikesu ca mantresu diksayam yositam api
sadhvinam adhikaro 'sti śudradinam ca sad-dhiyam
"Jeśli śudrowie i kobiety
są wierni i szczerze zainteresowani zrozumieniem Prawdy Absolutnej, mają
kwalifikacje, by otrzymać inicjację w
pancaratrika-mantrach." Potwierdza to także Bhagavad-gita (9.32):
mam hi partha vyapaśritya ye 'pi syuh papa-yonayah
striyo
vaiśyas tatha śudras te 'pi yanti
param gatim
"O synu Prthy, ci którzy we Mnie przyjmują schronienie, to nawet
jeśli są niższego rodu - kobietami, vaiśyami
(kupcami) i śudrami (robotnikami)
- najwyższego dostępują przeznaczenia."
Jeśli ktoś naprawdę chce służyć
Krsnie, wówczas nie ma znaczenia, czy jest on śudrą, vaiśyą czy nawet kobietą. Jeśli ktoś szczerze pragnie
intonować mantrę Hare Krsna czy diksa-mantrę, to posiada kwalifikacje,
by być inicjowanym zgodnie z procesem pancaratrika.
Według zasad wedyjskich inicjację może otrzymać tylko bramin, który jest w
pełni zaangażowany w swoje obowiązki zawodowe. Śudrów i kobiet nie dopuszcza się do inicjacji vaidika. Dopóki ktoś, według oceny mistrza duchowego, nie jest
odpowiednim kandydatem, nie może przyjąć mantry
z pancaratrika-vidhi czy vaidika-vidhi. Gdy ktoś jest gotowy do
przyjęcia mantry, wówczas jest
inicjowany przez pancaratrika-vidhi lub
vaidika-vidhi. W obu przypadkach
rezultat jest ten sam.
Jeśli chodzi o mantra-siddhi-adi-śodhana, skuteczność mantry, Śrila Bhaktisiddhanta Sarasvati
Thakura przedstawia szesnaście grup, co potwierdza Hari-bhakti-vilasa (zaczynając od
1.204):
siddha-sadhya-susiddhari-
kramaj jneyo vicaksanaih
Są to:
(1) siddha,
(2) sadhya,
(3) susiddha i
(4) ari.
Te cztery zasady można podzielić dalej na:
(1) siddha-siddha,
(2) siddha-sadhya,
(3) siddha-susiddha,
(4) siddha-ari,
(5) sadhya-siddha,
(6) sadhya-sadhya,
(7) sadhya-susiddha,
(8) sadhya-ari,
(9) susiddha-siddha,
(10) susiddha-sadhya,
(11) susiddha-susiddha,
(12) susiddha-ari,
(13) ari-siddha,
(14) ari-sadhya,
(15) ari-susiddha i
(16) ari-ari.
Ci, którzy są inicjowani
w osiemnastosylabowej mantrze, nie
muszą
brać pod uwagę wyżej wspomnianych szesnastu grup. Jak zaleca Hari-bhakti-vilasa (1.215, 219, 220):
na catra śatrava dosa
narnasvadi-vicarana
rksaraśi-vicaro va
na kartavyo manau priye
natra cintyo 'ri-śuddhyadir
nari-mitradi-laksanam
siddha-sadhya-susiddhari-
rupa natra vicarana
Istnieje śodhana, czyli
oczyszczenie mantry, ale takich względów
nie ma w przypadku mantry Hare Krsna.
Balitvat krsna-mantranam samskarapeksanam
na hi. "Mantra Krsna ma tak wielką moc, że nie ma kwestii śodhany. (1.235)
Jeśli chodzi o diksa, należy zajrzeć do Piętnastego
Rozdziału Madhya-lili (108).
Podsumowując: ten, kto jest inicjowany zgodnie z pancaratrika-vidhi, osiągnął już pozycję bramina. Wyjaśnia to Hari-bhakti-vilasa (2.12):
yatha kancanatam yati kamsyam rasa-vidhanatah
"Tak jak brąz można zamienić w złoto, gdy połączy się go z rtęcią,
tak uczeń inicjowany przez bona fide guru
natychmiast osiąga pozycję bramina."
Jeśli chodzi o czas diksa (inicjacji), wszystko zależy od
pozycji guru. Jeśli otrzymamy bona
fide guru - albo przypadkiem, lub
zgodnie z planem - natychmiast powinniśmy skorzystać z możliwości otrzymania
inicjacji. Książka zatytułowana Tattva-sagara
mówi:
durlabhe sad-gurunam ca sakrt-sanga upasthite
tad-anujna yada labdha sa diksavasaro mahan
grame
va yadi varanye ksetre va divase niśi
agacchati
gurur daivad yatha diksa tad-ajnaya
yadaiveccha
tada diksa guror ajnanurupatah
na tirtham na vratam hemo na snanam na japa-kriya
diksayah karanam kintu sveccha-prapte tu sad gurau
"Jeśli przypadkiem otrzyma się sad-guru,
wówczas nie ma znaczenia, czy jest się w świątyni czy w lesie. Jeśli sad-guru, bona-fide mistrz duchowy,
wyraża zgodę, można być inicjowanym natychmiast, nie czekając na odpowiedni
czas czy miejsce."
Należy wstawać we wczesnych
godzinach porannych (zwanych brahma-muhurta)
i od razu intonować mantrę Hare
Krsna albo przynajmniej "Krsna, Krsna, Krsna". W ten sposób należy
pamiętać o Krsnie. Należy też intonować jakieś śloki, czyli modlitwy. Dzięki intonowaniu natychmiast stajemy się
pomyślni i transcendentalni wobec skażenia materialnymi cechami. W
rzeczywistości musimy pamiętać Pana Krsnę dwadzieścia cztery godziny na dobę,
albo tyle, ile to możliwe.
smartavyah satatam visnur vismartavyo na jatucit
sarve vidhi-nisedhah syur etayor eva kinkarah
"Krsna jest źródłem Pana Visnu. Należy zawsze o Nim pamiętać i
nigdy, w żadnym czasie, o Nim nie zapominać. Wszystkie zasady i zakazy
wspomniane w śastrach powinny być
sługami tych dwóch zasad." Cytat ten pochodzi z Padma Purany, z części zwanej Brhat-sahasra-nama-stotrą.
Pratah-krtya znaczy, że
należy regularnie się wypróżniać i potem oczyszczać się przez wzięcie kąpieli.
Należy płukać gardło (acamana) i myć
zęby (danta-dhavana). Trzeba robić to
przy pomocy gałązek albo szczoteczki do zębów - tego, co jest dostępne. To
oczyści usta. Potem należy się wykąpać. W rzeczywistości grhasthowie i vanaprasthowie powinni
kąpać się dwa razy dziennie (pratar-madhyahnayoh
snanam vanaprastha-grhasthayoh). Sannyasin powinien kąpać się trzy razy
dziennie, a brahmacarin może kąpać
się tylko raz dziennie. Kiedy nie można wykąpać się w wodzie, można to zrobić
intonując mantrę Hare Krsna. Trzeba
także wykonywać sandhyadi-vandana -
to znaczy, że trzeba intonować swoją mantrę
Gayatri trzy razy dziennie - rano, w południe i wieczorem.
Madhya 24.334
Znaczenie: Pięcioma składnikami są:
(1) bardzo dobre perfumy,
(2) bardzo dobre kwiaty,
(3) kadzidło,
(4) lampka i
(5) coś do jedzenia.
Jeśli chodzi o sodaśopacarę, szesnaście
składników, to należy:
(1) dostarczyć miejsce do siedzenia (asana),
(2) poprosić Krsnę, by usiadł,
(3) ofiarować arghya,
(4) ofiarować wodę do mycia nóg,
(5) umyć usta,
(6) ofiarować madhu-parkę,
(7) ofiarować wodę do mycia ust,
(8) wykąpać,
(9) ofiarować ubranie,
(10) udekorować ciało Pana ozdobami,
(11) ofiarować słodkie perfumy,
(12) ofiarować kwiaty o przyjemnym zapachu, jak różę lub campaka,
(13) ofiarować kadzidło,
(14) ofiarować lampkę,
(15) podać dobre jedzenie i
(16) ofiarować modlitwy.
W Hari-bhakti-vilasie (Jedenasty Vilasa,
wersety 127-140) znajduje się obszerny opis tego, co potrzebne jest przy
wielbieniu Bóstwa. Wymienione są sześćdziesiąt cztery składniki. Wielbienie w
świątyni powinno być tak okazałe, że dla zadowolenia Najwyższej Osoby Boga
powinny być dostępne wszystkie sześćdziesiąt cztery składniki. Czasami zdobycie
wszystkich sześćdziesięciu czterech składników nie jest możliwe; dlatego
polecamy, aby składniki te były dostępne przynajmniej w pierwszym dniu
instalacji. Gdy Pan jest zainstalowany, wielbienie przy użyciu wszystkich
sześćdziesięciu czterech składników powinno być kontynuowane na tyle, na ile to
możliwe. A oto lista tych sześćdziesięciu czterech składników:
(1) Przed pokojem świątynnym musi wisieć wielki dzwon, aby każdy, kto
wchodzi do tego pokoju, mógł nim zadzwonić. To nazywane jest prabodhana, czyli pokornym ofiarowaniem
się Panu. To jest pierwszy element.
(2) Uderzając w dzwon odwiedzający musi intonować jaya Śri Radha-Govinda albo jaya
Śri Radha-Madhava. W każdym bądź razie trzeba wymówić słowo jaya.
(3) Należy natychmiast złożyć Panu pokłony padając niczym kij.
(4) Wczesnym rankiem, na półtorej godziny przed wschodem słońca,
systematycznie musi odbywać się w świątyni mangala-arati.
(5) Przed ołtarzem musi być asana, miejsce
do siedzenia. Ta asana przeznaczona
jest dla mistrza duchowego. Uczeń przynosi wszystko mistrzowi duchowemu i
mistrz duchowy ofiarowuje wszystko Najwyższej Osobie Boga.
(6) Po mangala-arati Bóstwo
powinno umyć zęby przy użyciu gałązki; trzeba zatem ofiarować gałązkę.
(7) Trzeba ofiarować Bóstwu wodę do mycia stóp.
(8) Należy ofiarować arghya.
(9) Należy ofiarować wodę do acamanu.
(10) Trzeba ofiarować madhu-parkę, małą
miseczkę zawierającą madhu (miód,
odrobinę ghee, trochę wody, trochę cukru, jogurt i mleko). To nazywane jest madhu-parka-acamana.
(11) Trzeba postawić przed Panem drewniane pantofle.
(12) Trzeba masować ciało Pana.
(13) Trzeba masować ciało Pana olejkiem.
(14) Miękką, wilgotną gąbką należy usunąć cały olejek, którym natarliśmy
ciało Pana.
(15) Trzeba wykąpać Pana wodą, w której przez pewien czas moczyły się
ładnie pachnące kwiaty.
(16) Po wykąpaniu ciała Pana wodą, należy wykąpać Go w mleku.
(17) Potem w jogurcie.
(18) Potem w ghee.
(19) Potem w miodzie.
(20) Potem w syropie z cukru.
(21) Potem trzeba umyć Bóstwo wodą i intonować tę mantrę:
cintamani-prakara-sadmasu
kalpa-vrksa-
laksavrtesu surabhir abhipalayantam
laksmi-sahasra-śata-sambhrama-sevyamanam
govindam adi-purusam tam aham
bhajami
(22) Należy wytrzeć całe ciało Pana ręcznikiem.
(23) Potem założyć na nie świeże ubranie.
(24) Założyć na ciało świętą nić.
(25) Ofiarować wodę do mycia ust (acamana).
(26) Natrzeć ciało ładnie pachnącymi olejkami, jak płynną papką
sandałową.
(27) Nałożyć na ciało wszelkiego rodzaju ozdoby i korony.
(28) Następnie należy ofiarować girlandy z kwiatów i kwiaty dla ozdoby.
(29) Potem trzeba zapalić kadzidło.
(30) Ofiarować lampki.
(31) Zawsze trzeba zachowywać środki ostrożności, aby demony i ateiści
nie mogli uszkodzić ciała Pana.
(32) Trzeba umieścić przed Panem pożywienie do ofiarowania.
(33) Ofiarować przyprawy do żucia.
(34) Ofiarować orzechy arekowe.
(35) W odpowiednim czasie należy poczynić przygotowania, aby Pan mógł
położyć się do łóżka na spoczynek.
(36) Należy uczesać i ozdobić włosy Pana.
(37) Ofiarować pierwszorzędne szaty.
(38) Należy ofiarować pierwszorzędne nakrycie głowy.
(39) Ubranie powinno być skropione perfumami.
(40) Należy ofiarować klejnot Kaustubha i inne ozdoby.
(41) Oferować różne gatunki kwiatów.
(42) Ofiarować kolejne mangala-arati.
(43) Ofiarować Panu lustro.
(44) Należy przenieść Pana na ładnej lektyce na ołtarz.
(45) Trzeba posadzić Pana na tronie.
(46) Ponownie podać wodę do mycia Jego stóp.
(47) Ponownie ofiarować coś do jedzenia.
(48) Wieczorne arati.
(49) Należy wachlować Pana camarą, a
nad Jego głową umieścić parasol.
(50) Trzeba śpiewać mantrę Hare
Krsna i inne aprobowane pieśni.
(51) Należy grać na instrumentach muzycznych.
(52) Tańczyć przed Bóstwem.
(53) Okrążać Bóstwo.
(54) Ponownie złożyć pokłony.
(55) Ofiarować lotosowym stopom Pana różnego rodzaju modlitwy i hymny.
(56) Dotknąć lotosowych stóp Pana swoją głową. Nie dla wszystkich będzie
to możliwe, ale przynajmniej pujari powinien
to robić.
(57) Należy dotknąć swej głowy kwiatami, które były ofiarowane
poprzedniego dnia.
(58) Trzeba zjeść resztki pożywienia Pana.
(59) Usiąść przed Panem i myśleć o masowaniu Jego nóg.
(60) Zanim Pan uda się na spoczynek, należy ozdobić Jego łóżko kwiatami.
(61) Należy podać Panu rękę.
(62) Trzeba zabrać Bóstwo do Jego łóżka.
(63) Umyć stopy Pana, a następnie posadzić Go na łóżku.
(64) Umieścić Pana w łóżku, a potem masować Jego stopy.
Arati powinniśmy
ofiarowywać Bóstwu pięć razy dziennie - wczesnym rankiem przed wschodem słońca,
później rano, w południe, wieczorem i w nocy. To znaczy, że powinno mieć
miejsce wielbienie oraz zmiana ubrania i kwiatów. Jeśli chodzi o jedzenie,
wszystkie składniki powinny być potrawami najwyższej jakości. Powinien być
najlepszej jakości ryż, dahl, owoc, słodki ryż, warzywa i różne rodzaje potraw
do ssania, picia i żucia. Wszystkie te ofiarowywane Panu potrawy powinny być
wyśmienite. W Europie i Ameryce nie brakuje obecnie pieniędzy. Ludzie nie są
biedni i jeśli będą przestrzegać tych zasad wielbienia Bóstwa, uczynią postęp w
życiu duchowym. Jeśli chodzi o kładzenie Bóstwa do łóżka, to jeżeli Bóstwo jest
duże i ciężkie, codzienne przenoszenie Go nie jest możliwe. Lepiej jest kłaść
do łóżka mniejsze Bóstwo, które także się wielbi. Należy intonować następującą mantrę: agaccha śayana-sthanam priyabhih
saha keśava. "O Keśavo, udaj się łaskawie na spoczynek razem ze Śrimati
Radharani." (Hari-bhakti-vilasa 11.40)
Bóstwo należy kłaść na spoczynek ze Śrimati
Radharani, co trzeba zasygnalizować przez wzięcie z ołtarza drewnianych
pantofli i postawienie ich przy łóżku. Po ułożeniu Bóstwa, należy masować Jego
nogi. Przed położeniem Bóstwa należy Mu ofiarować dzbanek mleka z cukrem. Gdy
Bóstwo wypije to zagęszczone mleko, trzeba Je położyć i ofiarować Mu orzechy
arekowe i przyprawy do żucia.
Madhya 24.336
Znaczenie: Bhakta zawsze powinien bardzo uważać, by nie
popełniać dziesięciu obraz, gdy intonuje maha-mantrę
Hare Krsna. Jeśli bardzo dokładnie przestrzega metod wielbienia Bóstwa,
naturalnie i szybko stanie się czystym Vaisnavą. Czysty Vaisnava ma
niezachwianą wiarę w Pana i w najmniejszym stopniu nie zbacza z drogi. Zawsze w
doskonały sposób wielbi Bóstwo.
Należy też zwrócić uwagę na
charakterystyczne obrazy, jakie mogą pojawić się przy wielbieniu Bóstwa.
Wymienione są one w Skanda Puranie
(Avanti-khanda) wypowiedzianej przez samego Vyasadevę. Należy zlikwidować
wszelkiego rodzaju obrazy.
Śalagrama-śila należy
wielbić używając tulasi, tam gdzie
dostępne są wystarczające ilości listków tulasi.
Wielbienie śalagrama-śila powinno
być wprowadzone we wszystkich świątyniach ISKCON-u. Śalagrama-sila jest formą łaski Pana. Wielbienie Bóstwa przy użyciu
wspomnianych sześćdziesięciu czterech składników może być trudnym zadaniem, ale
Pan stał się tak mały, że każdy w każdej świątyni może poradzić sobie z
wielbieniem Bóstwa wykonując te same czynności z śalagrama-śila.
Istnieją trzydzieści trzy
obrazy, których należy unikać.
(1) Nie wolno wjeżdżać do świątyni pojazdem. Przed wejściem do świątyni
trzeba zdjąć buty i kapcie.
(2) Po ujrzeniu Bóstwa trzeba złożyć pokłon.
(3) Do świątyni powinno się wchodzić po kąpieli. Innymi słowy, trzeba być
bardzo czystym.
(4) Nie należy składać Panu pokłonów jedną ręką.
(5) Nie należy okrążać półbogów przed Bóstwem.
(6) Nie wolno wyciągać nóg przed Bóstwem.
(7) Nie wolno siedzieć przed Bóstwem ze skrzyżowanymi nogami ani też
dotykać swych nóg rękami.
(8) Nie wolno kłaść się przed Bóstwem.
(9) Nie należy jeść przed Bóstwem.
(10) Nie wolno kłamać przed Bóstwem.
(11) Nie należy głośno rozmawiać przed Bóstwem.
(12) Nie wolno mówić nonsensów przed Bóstwem.
(13) Nie należy płakać przed Bóstwem.
(14) Nie należy zajmować się innymi przed Bóstwem.
(15) Nie wolno mówić ostrych słów przed Bóstwem.
(16) Nie należy okrywać się kocem.
(17) Nie wolno mówić z zazdrością o innych przed Bóstwem.
(18) Nie należy chwalić innych przed Bóstwem.
(19) Nie należy mówić slangiem przed Bóstwem.
(20) Nie wolno puszczać wiatrów przed Bóstwem.
(21) Nie wolno zaniedbywać sześćdziesięciu czterech elementów wielbienia
Bóstwa.
(22) Nie wolno jeść nic, co nie było ofiarowane Bóstwu.
(23) Nie należy zaniedbywać ofiarowywania sezonowych owoców, gdy tylko są
osiągalne.
(24) Trzeba zawsze ofiarowywać Bóstwu świeże, nietknięte owoce.
(25) Nie wolno siedzieć tyłem do Bóstwa.
(26) Nie należy składać pokłonów innym przed Bóstwem.
(27) Nie należy siadać blisko Bóstwa nie uzyskawszy pozwolenia mistrza
duchowego.
(28) Nie należy być dumnym, gdy słyszy się pochwały przed Bóstwem.
(29) Nie należy obrażać półbogów.
(30) Nie należy być nieuprzejmym dla innych przed Bóstwem.
(31) Trzeba obchodzić w świątyni wszystkie festiwale.
(32) Nie wolno walczyć czy kłócić się przed Bóstwem.
Madhya 24.337
Znaczenie: Wszystkie te rzeczy są wspomniane w Hari-bhakti-vilasie. Na ile to możliwe,
trzeba zasięgać rady Astama Vilasy z
tej książki.
Madhya 24.338
Znaczenie: Jeśli chodzi o vaisnava-ninda, zajrzyj do Madhya-lili,
(15.260).
Madhya 24.345
Znaczenie: Nie można pisać na tematy duchowe nie mając
błogosławieństwa Krsny i sukcesji uczniów guru.
Błogosławieństwa autorytetów są naszym pełnomocnictwem. Nie powinno się
próbować pisać czegokolwiek o zachowaniu i czynnościach Vaisnavy nie mając
upoważnienia wyższych autorytetów. Potwierdza to Bhagavad-gita: evam parampara-praptam imam rajarsayo viduh.
Madhya 24.348 Znaczenie: Ten i kolejne dwa wersety pochodzą z Caitanya-candrodaya-nataki (9.34, 35,
38).
W ten sposób Bhaktivedanta kończy objaśnienia do Dwudziestego Czwartego Rozdziału Madhya-lili Śri Caitanya-caritamrty, opisującego werset atmarama i łaskę, jaką Pan obdarzył Sanatanę Gosvamiego.