ROZDZIAŁ   XVI .

Pan próbuje udać się do Vrndavany

    W swojej Amrta-pravaha-bhasyi Śrila Bhaktivinoda Thakura przedstawia następujące streszczenie tego rozdziału. Gdy Śri Caitanya Mahaprabhu chciał udać się do Vrndavany, Ramananda Raya i Sarvabhauma Bhattacarya pośrednio przedstawili wiele trudności. W odpowiednim czasie wszyscy bhaktowie z Bengalu trzeci rok z rzędu odwiedzili Jagannatha Puri. Tym razem wszystkie żony Vaisnavów przyniosły wiele rodzajów potraw, zamierzając zaprosić Pana w Jagannatha Puri. Gdy bhaktowie przybyli, Śri Caitanya Mahaprabhu wysłał Swoje błogosławieństwo w formie girland. Tego roku także sprzątano świątynię Gundica, a gdy okres Caturmasyi dobiegł końca, wszyscy bhaktowie powrócili do swych domów w Bengalu. Caitanya Mahaprabhu zakazał Nityanandzie składania corocznych wizyt w Nilacali. Zapytany przez mieszkańców Kulina-gramy, Caitanya Mahaprabhu znowu powtórzył, jakie są symptomy Vaisnavy. Vidyanidhi także przybył do Jagannatha Puri i obejrzał festiwal Odana-sasthi. Gdy bhaktowie pożegnali Pana, Pan podjął mocne postanowienie, by udać się do Vrndavany, i gdy nadszedł dzień Vijaya-daśami, wyruszył w drogę.

    Maharaja Prataparudra poczynił różne przygotowania związane z podróżą Śri Caitanyi Mahaprabhu do Vrndavany. Gdy Pan przeprawił się przez rzekę Citrotpala, udali się z Nim Ramananda Raya, Mardaraja i Haricandana. Śri Caitanya Mahaprabhu poprosił Gadadharę Panditę, by poszedł do Nilacali, Jagannatha Puri, ale on nie posłuchał tego polecenia. W Katace, Śri Caitanya Mahaprabhu ponownie poprosił Gadadharę Panditę, by wrócił do Nilacali, a w Bhadrace pożegnał Ramanandę Rayę. Potem Śri Caitanya Mahaprabhu przekroczył granicę stanu Orissa i łodzią dotarł do Panihati. Następnie odwiedził dom Raghavy Pandity, a stamtąd udał się do Kumarahatty i w końcu do Kuliyi, gdzie wybaczył wielu bluźniercom. Stamtąd poszedł do Ramakeli, gdzie zobaczył się ze Śri Rupą i Sanataną i przyjął ich na Swych głównych uczniów. Wracając z Ramakeli spotkał Raghunathę dasa i udzieliwszy mu instrukcji, odesłał go z powrotem do domu. Później Pan wrócił do Nilacali i zaczął snuć plany samotnej podróży do Vrndavany.

Madhya 16.01    Chmura zwana Śri Caitanyą Mahaprabhu nektarem Swego spojrzenia wylewała wodę na ogród Gauda-deśy i przywracała do życia ludzi, którzy byli jak pnącza i rośliny płonące w leśnym pożarze materialnej egzystencji.
Madhya 16.02    Wszelka chwała Śri Caitanyi Mahaprabhu! Wszelka chwała Panu Nityanandzie! Wszelka chwała Advaitacandrze! Wszelka chwała wszystkim bhaktom Pana!
Madhya 16.03    Śri Caitanya Mahaprabhu postanowił udać się do Vrndavany. Usłyszawszy tę nowinę, Maharaja Prataparudra bardzo się zasmucił.
Madhya 16.04    Dlatego król wezwał Sarvabhaumę Bhattacaryę oraz Ramanandę Rayę i wypowiedział do nich te oto pokorne słowa.
Madhya 16.05    Prataparudra Maharaja powiedział: "Proszę, spróbujcie zatrzymać Śri Caitanyę Mahaprabhu tutaj, w Jagannatha Puri, gdyż teraz zamierza On udać się gdzie indziej.
Madhya 16.06    "Bez Śri Caitanyi Mahaprabhu to królestwo nie sprawia mi przyjemności. Dlatego proszę, spróbujcie wymyślić jakiś plan, by umożliwić Panu pozostanie tutaj."
Madhya 16.07    Potem Śri Caitanya Mahaprabhu Sam poradził się Ramanandy Rayi i Sarvabhaumy Bhattacaryi, mówiąc: "Pójdę do Vrndavany."
Madhya 16.08    Ramananda Raya i Sarvabhauma Bhattacarya poprosili Pana, by najpierw wziął udział w festiwalu Ratha-yatra. A potem, gdy nadejdzie miesiąc Karttika, będzie mógł udać się do Vrndavany.
Madhya 16.09    Kiedy jednak nadszedł miesiąc Karttika, obaj powiedzieli Panu: "Teraz jest bardzo zimno. Poczekaj lepiej, obejrzyj festiwal Dola-yatra i pójdź potem. To będzie bardzo dobre."
Madhya 16.10    W ten sposób obaj wskazywali na wiele przeszkód, pośrednio nie pozwalając Panu iść do Vrndavany. Robili tak, ponieważ bali się rozłąki z Nim.
Madhya 16.11    I chociaż Pan jest całkowicie niezależny i nikt nie może Go zatrzymać, mimo to nie szedł bez pozwolenia Swoich bhaktów.
Madhya 16.12    Potem, trzeciego roku, wszyscy bhaktowie z Bengalu chcieli ponownie wrócić do Jagannatha Puri.
Madhya 16.13    Wszyscy bengalscy bhaktowie zebrali się wokół Advaity Acaryi, a ten z wielką radością wyruszył do Jagannatha Puri, by zobaczyć Śri Caitanyę Mahaprabhu.
Madhya 16.14-15    Chociaż Pan powiedział Nityanandzie Prabhu, by został w Bengalu i szerzył ekstatyczną miłość do Boga, Nityananda wyruszył w drogę, by zobaczyć Caitanyę Mahaprabhu. Kto może zrozumieć ekstatyczną miłość Nityanandy Prabhu?
Madhya 16.16-17    Wyruszyli wszyscy bhaktowie z Navadvipy, łącznie z Acaryaratną, Vidyanidhim, Śrivasą, Ramai, Vasudevą, Murarim, Goviadą i jego dwoma braćmi oraz Raghavą Panditą, który wziął torby z pożywieniem. Niosąc jedwabne liny, wyruszyli również mieszkańcy Kulina-gramy.
Madhya 16.18    Wyruszyli także Narahari i Śri Raghunandana, pochodzący z wioski Khanda, jak też wielu innych bhaktów. Któż może ich zliczyć?
Madhya 16.19    Śivananda Sena, który kierował grupą, zajmował się uiszczaniem opłat w punktach podatkowych, opiekował się wszystkimi bhaktami i szczęśliwie podróżował z nimi.
Madhya 16.20    Śivananda Sena zajmował się wszystkimi potrzebami bhaktów. Przygotowywał zwłaszcza kwatery mieszkalne i znał drogi Orissy.
Madhya 16.21    Tego roku wszystkie żony bhaktów [thakurani] także poszły zobaczyć Śri Caitanyę Mahaprabhu. Z Advaitą Acaryą poszła Sitadevi, matka Acyutanandy.
Madhya 16.22    Śrivasa Pandita także zabrał swą żonę, Malini, i żona Śivanandy Seny również poszła ze swym mężem.
Madhya 16.23    Gdy szli zobaczyć Pana, towarzyszył im też radośnie Caitanya dasa, syn Śivanandy Seny.
Madhya 16.24    Poszła także żona Candraśekhary [Acaryaratny]. Nie potrafię mówić o ogromie miłości, jaką Candraśekhara darzył Pana.
Madhya 16.25    Pragnąc ofiarować Śri Caitanyi Mahaprabhu różnego rodzaju pożywienie, wszystkie żony wielkich bhaktów przyniosły z domu różne rzeczy, które sprawiły Caitanyi Mahaprabhu przyjemność.
Madhya 16.26    Jak oznajmiono, Śivananda Sena zwykł załatwiać sprawy związane ze wszystkimi potrzebami grupy. A zwłaszcza uspokajał ludzi zajmujących się ściąganiem podatków i znajdował każdemu miejsce na spoczynek.
Madhya 16.27    Śivananda Sena zapewniał również wszystkim bhaktom pożywienie i opiekował się nimi w drodze. W ten sposób, odczuwając wielkie szczęście, szedł do Jagannatha Puri zobaczyć Śri Caitanyę Mahaprabhu.
Madhya 16.28    Gdy wszyscy dotarli do Remuny, poszli odwiedzić Pana Gopinatha. Advaita Acarya tańczył i śpiewał w tamtejszej świątyni.
Madhya 16.29    Wszyscy kapłani ze świątyni już wcześniej znali Śri Nityanandę Prabhu, dlatego przyszli ofiarować Panu wyrazy szacunku.
Madhya 16.30    Tej nocy wszyscy wielcy bhaktowie pozostali w świątyni, a kapłani przynieśli dwanaście naczyń z zagęszczonym mlekiem, które postawili przed Panem Nityanandą Prabhu.
Madhya 16.31    Gdy zagęszczone mleko postawiono przed Nityanandą Prabhu, rozdał On wszystkim to prasada i w ten sposób wzrosło ich transcendentalne szczęście.
Madhya 16.32    Potem wszyscy dyskutowali o historii zainstalowania Bóstwa Gopala przez Madhavendrę Puri i rozmawiali o tym, jak Gopala poprosił go o drzewo sandałowe.
Madhya 16.33    To Gopinatha ukradł zagęszczone mleko dla Madhavendry Puri. Wydarzenie to zrelacjonował wcześniej Sam Śri Caitanya Mahaprabhu.
Madhya 16.34    Pan Nityananda znowu opowiedział wszystkim bhaktom tę samą historię. Gdy wysłuchali jej ponownie, wzrosło ich transcendentalne szczęście.

Madhya 16.34  Znaczenie: Istotne są słowa mahaprabhura mukhe, "z ust Śri Caitanyi Mahaprabhu", ponieważ Śri Caitanya Mahaprabhu usłyszał najpierw historię o Madhavendrze Puri od Swego mistrza duchowego, Śripada Iśvary Puri. By zapoznać się z tą historią, sięgnij do Czwartego Rozdziału Madhya-lili, wersetu osiemnastego. Przebywając pewien czas w domu Śri Advaity w Śantipur, Pan opowiedział tę historię Nityanandzie Prabhu, Jagadanandzie Prabhu, Damodarze Pandicie i Mukundzie dasowi. Gdy udali się do Remuny, do świątyni Gopinatha, opisał, jak Madhavendra Puri zainstalował Bóstwo Gopala i jak Gopinatha ukradł zagęszczone mleko. Po tym wydarzeniu Pan Gopinatha zasłynął jako Ksiracora, złodziej, który ukradł zagęszczone mleko.

Madhya 16.35    Tak oto wędrując, bhaktowie dotarli do miasta Kataka, gdzie zatrzymali się na jeden dzień i obejrzeli świątynię Saksi-gopala.
Madhya 16.36    Gdy Nityananda Prabhu opisał wszystkie czyny Saksi-gopala, w umysłach wszystkich Vaisnavów wzrosło transcendentalne szczęście.

Madhya 16.36  Znaczenie: Jeśli chodzi o te czyny, sięgnij do Piątego Rozdziału Madhya-lili, wersetów 8-138.

Madhya 16.37    Wszyscy w grupie mieli w sercach wielkie pragnienie ujrzenia Caitanyi Mahaprabhu; dlatego z pośpiechem szli ku Jagannatha Puri.
Madhya 16.38    Gdy dotarli do mostu zwanego Atharanala, do Śri Caitanyi Mahaprabhu doszły wieści o ich przybyciu, więc wysłał przez Govindę dwie girlandy.
Madhya 16.39    Govinda ofiarował te dwie girlandy Advaicie Acaryi i Nityanandzie Prabhu. Obaj bardzo się ucieszyli.
Madhya 16.40    W tym właśnie miejscu zaczęli intonować święte imię Krsny. Bezustannie tańcząc, Advaita Acarya i Nityananda Prabhu dotarli do Jagannatha Puri.
Madhya 16.41    Potem Śri Caitanya Mahaprabhu po raz drugi wysłał girlandy przez Svarupę Damodarę i innych bliskich towarzyszy. Tak więc wyszli oni naprzód, wysłani przez syna matki Śaci.
Madhya 16.42    Gdy bhaktowie z Bengalu dotarli do jeziora Narendra, spotkali Svarupę Damodarę i innych, którzy ofiarowali im girlandy dane przez Śri Caitanyę Mahaprabhu.
Madhya 16.43    Gdy bhaktowie dotarli w końcu do lwiej bramy, wieść o ich przybyciu doszła do Śri Caitanyi Mahaprabhu, który osobiście wyszedł im na spotkanie.
Madhya 16.44    Następnie Śri Caitanya Mahaprabhu i wszyscy Jego bhaktowie odwiedzili Pana Jagannatha. W końcu, w towarzystwie ich wszystkich, Pan wrócił do Swojej siedziby.
Madhya 16.45    Potem Vaninatha Raya i Kaśi Miśra przynieśli ogromne ilości prasada. Śri Caitanya Mahaprabhu rozdał je własną ręką i nakarmił wszystkich.
Madhya 16.46    Rok wcześniej każdy miał swą określoną rezydencję i tę samą rezydencję otrzymał ponownie. Tak więc wszyscy udali się na spoczynek.
Madhya 16.47    Wszyscy bhaktowie pozostali tam przez cztery kolejne miesiące i cieszyli się intonowaniem maha-mantry Hare Krsna ze Śri Caitanyą Mahaprabhu.
Madhya 16.48    Podobnie jak w poprzednim roku, gdy nadszedł czas Ratha-yatry, wszyscy myli świątynię Gundica.
Madhya 16.49    Mieszkańcy Kulina-gramy przynieśli Panu Jagannathowi jedwabne liny i, jak poprzednio, wszyscy tańczyli przed powozem Pana.
Madhya 16.50    Po długim tańcu wszyscy udali się do pobliskiego ogrodu i odpoczywali przy jeziorze.
Madhya 16.51    Pewien bramin o imieniu Krsnadasa, mieszkaniec Radha-deśy i sługa Pana Nityanandy, był osobą bardzo szczęśliwą.
Madhya 16.52    To Krsnadasa napełnił wielkie naczynie na wodę i wylał je na Pana, gdy Ten się kąpał. Pan był z tego bardzo zadowolony.
Madhya 16.53    Potem przyniesiono wielkie ilości resztek pożywienia ofiarowanego Panu w Balagandi. Śri Caitanya Mahaprabhu, wraz ze wszystkimi Swoimi bhaktami, zjadł je.

Madhya 16.53  Znaczenie: Jeśli chodzi o Balagandi, zajrzyj do Madhya-lili (13.193).

Madhya 16.54    Jak w poprzednim roku, Pan, wraz ze wszystkimi bhaktami, obejrzał festiwal Ratha-yatra, a potem również festiwal Hera-pancami.
Madhya 16.55    Potem Advaita Acarya zaprosił Śri Caitanyę Mahaprabhu. Z epizodem tym związana była wielka ulewa.
Madhya 16.56    Wszystkie te wydarzenia szczegółowo opisał Śrila Vrndavana dasa Thakura. Potem pewnego dnia Pan otrzymał zaproszenie od Śrivasy Thakury.

Madhya 16.56  Znaczenie: Caitanya-bhagavata (Antya-lila, Rozdział Ósmy) przedstawia następujący opis. Pewnego dnia Śrila Advaita Acarya, zaprosiwszy Caitanyę Mahaprabhu, pomyślał, że gdyby Pan przyszedł sam, wówczas nakarmiłby Go tak, że byłby w pełni usatysfakcjonowany. Tak się wówczas zdarzyło, że gdy inni sannyasini wybrali się do Advaity Acaryi na obiad, była wielka ulewa i nie mogli oni dotrzeć do Jego domu. Tak więc, zgodnie z pragnieniami Advaity Acaryi, Śri Caitanya Mahaprabhu przyszedł sam i zjadł prasada.

Madhya 16.57    Ulubione warzywa Pana gotowała Malinidevi, żona Śrivasy Thakury. Z oddaniem uważała siebie za służkę Śri Caitanyi Mahaprabhu, ale swym uczuciem zupełnie przypominała matkę.
Madhya 16.58    Wszyscy główni bhaktowie, z Candraśekharą [Acaryaratną] na czele, zwykli od czasu do czasu zapraszać Śri Caitanyę Mahaprabhu.
Madhya 16.59    Pod koniec czteromiesięcznego okresu Caturmasyi, Caitanya Mahaprabhu znowu codziennie naradzał się z Nityanandą Prabhu w odosobnionym miejscu. Nikt nie domyślał się, czego dotyczyły Ich narady.
Madhya 16.60    Potem Śrila Advaita Acarya przekazał coś Caitanyi Mahaprabhu za pomocą gestów i przeczytał pewne poetyckie ustępy, których nikt nie zrozumiał.
Madhya 16.61    Widząc twarz Advaity Acaryi, Pan Śri Caitanya Mahaprabhu uśmiechnął się. Zrozumiawszy, że Pan przyjął propozycję, Advaita Acarya zaczął tańczyć.
Madhya 16.62    Nikt nie wiedział, jaka była prośba Advaity Acaryi ani jakie było polecenie Pana. Objąwszy Acaryę, Śri Caitanya Mahaprabhu pożegnał Go.
Madhya 16.63    Następnie Śri Caitanya Mahaprabhu rzekł do Nityanandy Prabhu: "O święty, proszę wysłuchaj Mnie: poproszę Cię teraz o coś. Spełnij łaskawie Mą prośbę.
Madhya 16.64    "Nie przychodź co roku do Jagannatha Puri, lecz zostań w Bengalu i spełnij Moje pragnienie."

Madhya 16.64  Znaczenie: Misją Śri Caitanyi Mahaprabhu jest szerzenie w tym upadłym wieku Kali jedynego skutecznego lekarstwa - intonowania maha-mantry Hare Krsna. Na polecenie Swojej matki, Śri Caitanya Mahaprabhu rezydował w Jagannatha Puri i bhaktowie przychodzili Go odwiedzać. Jednak Pan czuł, że tę misję trzeba bardzo pracowicie szerzyć w Bengalu, a pod Jego nieobecność nie było drugiej osoby, która mogłaby to robić. Tak więc Pan poprosił Nityanandę Prabhu, by tam pozostał i głosił przekaz świadomości Krsny. Podobną odpowiedzialność Pan powierzył też Rupie i Sanatanie. Nityanandę Prabhu poprosił, by nie przychodził co roku do Jagannatha Puri, chociaż ujrzenie Pana Jagannatha każdemu daje wielką korzyść. Czy to znaczy, że Pan odmawiał Nityanandzie Prabhu takiej pomyślnej okazji? Nie. Ten, kto jest wiernym sługą Śri Caitanyi Mahaprabhu, musi spełnić Jego polecenie, nawet kosztem udania się do Jagannatha Puri, by zobaczyć Pana Jagannatha. Innymi słowy, spełnianie polecenia Śri Caitanyi Mahaprabhu jest większym szczęściem, niż zadowalanie własnych zmysłów przez oglądanie Pana Jagannatha.

    Głoszenie kultu Caitanyi Mahaprabhu na całym świecie jest ważniejsze, niż przebywanie we Vrndavanie czy Jagannatha Puri dla osobistej satysfakcji. Szerzenie świadomości Krsny jest misją Śri Caitanyi Mahaprabhu; zatem Jego szczerzy bhaktowie muszą spełniać Jego pragnienie.

 

prthivite ache yata nagaradi grama

sarvatra pracara haibe mora nama

 

Bhaktowie Pana Caitanyi muszą głosić świadomość Krsny w każdej wiosce i w każdym mieście na całym świecie. To zadowoli Pana. Nie należy postępować własnowolnie dla osobistej satysfakcji. Polecenie to przekazywane jest w systemie parampara i mistrz duchowy wydaje takie polecenia uczniowi, by głosił on przekaz Śri Caitanyi Mahaprabhu. Obowiązkiem każdego ucznia jest wykonanie polecenia bona fide mistrza duchowego i szerzenie przekazu Pana Caitanyi na całym świecie.

Madhya 16.65    Śri Caitanya Mahaprabhu mówił dalej: "Ty możesz spełnić zadanie, którego nawet Ja nie mogłem wykonać. Poza Tobą nie widzę nikogo w Gauda-deśy, kto mógłby spełniać tam Moją misję."

Madhya 16.65  Znaczenie: Misją Pana Caitanyi jest wybawienie upadłych dusz tego wieku. W tym wieku Kali, populacja jest praktycznie w stu procentach upadła. Śri Caitanya Mahaprabhu z pewnością wyzwolił wiele upadłych dusz, ale Jego uczniowie pochodzili głównie z wyższych klas. Na przykład, wyzwolił On Śrila Rupę Gosvamiego, Sanatanę Gosvamiego, Sarvabhaumę Bhattacaryę i wielu innych, którzy mieli wysokie pozycje społeczne, ale byli upadli z duchowego punktu widzenia. Śrila Rupa i Śrila Sanatana Gosvami pełnili służbę rządową, a Sarvabhauma Bhattacarya był największym uczonym w Indiach. Podobnie, Prakaśananda Sarasvati był przywódcą wielu tysięcy sannyasinów Mayavadi. Jednak osoby takie jak Jagai i Madhai wyzwolił Śrila Nityananda Prabhu. Dlatego Pan Caitanya mówi: amara 'duskara' karma, toma haite haye. Jagai i Madhai osiągnęli wyzwolenie jedynie dzięki łasce Nityanandy Prabhu. Gdy zranili oni Nityanandę Prabhu, Pan Caitanya rozgniewał się i postanowił zabić ich Swoją Sudarśana cakrą, lecz Nityananda Prabhu uratował ich od gniewu Pana i wyzwolił. W inkarnacji Gaura-Nitai Pan nie powinien zabijać demonów, lecz wyzwalać je przez nauczanie świadomości Krsny. W przypadku Jagi i Madhai, Śri Caitanya Mahaprabhu był tak rozgniewany, że natychmiast by ich zabił, lecz Nityananda Prabhu był na tyle łaskawy, że nie tylko uchronił ich przed śmiercią, ale wzniósł ich do pozycji transcendentalnej. Tak więc Nityananda Prabhu dokonał tego, co nie było możliwe dla Śri Caitanyi Mahaprabhu.

    Podobnie, jeśli ktoś jest oddany służeniu Gaura-Nitai w sukcesji uczniów, może przewyższyć nawet służbę Nityanandy Prabhu. Taki jest proces sukcesji uczniów. Nityananda Prabhu wyzwolił Jagai i Madhai, ale sługa Nityanandy Prabhu może - dzięki Jego łasce - wyzwolić wiele tysięcy osób takich jak Jagai i Madhai. Jest to specjalne błogosławieństwo sukcesji uczniów. Tego, kto znajduje się w sukcesji uczniów, można rozpoznać po rezultatach jego działań. W odniesieniu do czynów Pana i Jego bhaktów jest to zawsze prawdziwe. Dlatego Pan Śiva mówi:

 

aradhananam sarvesam    visnor aradhanam param

tasmat parataram devi    tadiyanam samarcanam

 

"Ze wszystkich rodzajów wielbienia, najlepsze jest wielbienie Pana Visnu, a lepszym od wielbienia Pana Visnu jest wielbienie Jego bhakty, Vaisnavy." (Padma Purana)

    Dzięki łasce Visnu, Vaisnava może pełnić służbę lepiej niż Visnu; jest to szczególny przywilej Vaisnavy. Pan chce rzeczywiście widzieć, że działanie Jego sługi jest bardziej chwalebne niż Jego działanie. Na przykład na polu bitewnym pod Kuruksetrą, Śri Krsna prowokował Arjunę do walki, gdyż według planu Krsny, wszyscy wojownicy na polu bitewnym mieli zginąć. Krsna nie chciał, by Jemu przypisano zasługę; chciał raczej, by zasługa przypadła Arjunie. Dlatego prosił go, by walczył i zdobył sławę.

 

tasmat tvam uttistha yaśo labhasva

jitva śatrun bhunksva rajyam samrddham

mayaivaite nihatah purvam eva

nimitta-matram bhava savyasacin

 

"Zatem powstań i przygotuj się do walki, by odnieść zwycięstwo. Pokonaj wszystkich wrogów i ciesz się kwitnącym królestwem. Ja już przeznaczyłem ich na śmierć, a ty, o Savyasacinie, stań się jedynie narzędziem w tej walce." (Bg. 11.33)

    Tak więc Najwyższa Osoba Boga przyznaje zasługę bhakcie, który doskonale wykonuje każde ciężkie zadanie. Hanumanji, czyli Vajrangaji, sługa Pana Ramacandry, może służyć za kolejny przykład. To Hanumanji jednym skokiem przeskoczył morze i z brzegu Bharata-varsy dotarł na brzeg Lanki. Kiedy Pan Ramacandra postanowił się tam udać, wyłożył On drogę kamieniami, aczkolwiek dzięki Jego woli kamienie były w stanie pływać po morzu. Jeśli tylko będziemy przestrzegać instrukcji Śri Caitanyi Mahaprabhu i podążać śladami Śri Nityanandy Prabhu, ten ruch świadomości Krsny rozwinie się, a nauczający, którzy pozostaną wierni służbie dla Pana, będą mogli wykonywać jeszcze trudniejsze zadania.

Madhya 16.66    Nityananda Prabhu odpowiedział: "O Panie, Ty jesteś życiem, a Ja jestem ciałem. Nie ma różnicy między ciałem a życiem, lecz życie jest ważniejsze od ciała.
Madhya 16.67    "Dzięki niepojętej mocy możesz dokonać wszystkiego, czego chcesz, i cokolwiek każesz Mi zrobić, czynię to bez zastrzeżeń."

Madhya 16.67  Znaczenie: Jak jest powiedziane na początku Śrimad-Bhagavatam: tene brahma hrda ya adi-kavaye. Pan Brahma jest pierwszym żywym stworzeniem w tym wszechświecie i jest on także stwórcą tego wszechświata. Jak to jest możliwe? Chociaż Pan Brahma jest pierwszą żywą istotą, nie należy on do kategorii visnu-tattvy. Jest on raczej częścią jiva-tattvy. Tym niemniej, dzięki łasce Pana, który udzielił mu instrukcji poprzez serce (tene brahma hrda), Pan Brahma mógł stworzyć olbrzymi wszechświat. Ci, którzy faktycznie są czystymi bhaktami Pana, otrzymują od Pana instrukcje poprzez serce, w którym Pan zawsze przebywa. Iśvarah sarva-bhutanam hrd-deśe 'rjuna tisthati (Bg. 18.61). Jeśli żywa istota przestrzega instrukcji Najwyższej Osoby Boga, to chociaż jest stworzeniem znikomym, może - dzięki łasce Pana - wykonywać najtrudniejsze zadania. Potwierdza to także Bhagavad-gita:

 

tesam satata-yuktanam    bhajatam priti-purvakam

dadami buddhi-yogam tam    yena mam upayanti te

 

"Tym, którzy zawsze są Mi oddani i z miłością Mi służą, Ja daję inteligencję, która do Mnie ich prowadzi." (Bg. 10.10)

    Dla czystego bhakty wszystko jest możliwe, ponieważ działa on zgodnie z instrukcjami Najwyższej Osoby Boga. Dzięki Jego niepojętej energii czysty bhakta może spełniać zadania uważane za nadzwyczaj trudne. Może on wykonywać zadania, których wcześniej nie spełnił nawet Sam Pan. Dlatego Nityananda Prabhu powiedział Śri Caitanyi Mahaprabhu, ye karaha, sei kari, nahika niyama: "Nie wiem, dzięki jakiej regulującej zasadzie wykonuję tę wspaniałą pracę, ale wiem na pewno, że zrobię wszystko, czego pragniesz." Chociaż Pan chce przypisać całą zasługę Swojemu bhakcie, bhakta sam nigdy nie przyjmuje zasługi, ponieważ działa tylko pod kierunkiem Pana. Wskutek tego wszelka zasługa przypada Panu. Taka jest natura związku między Panem a Jego bhaktą. Pan chce oddać wszelką zasługę Swemu słudze, ale sługa nie przyjmuje żadnej zasługi, gdyż wie, że wszystkiego dokonuje Pan.

Madhya 16.68    W ten sposób Śri Caitanya Mahaprabhu objął i pożegnał Nityanandę Prabhu. Następnie pożegnał wszystkich pozostałych bhaktów.
Madhya 16.69    Jak w poprzednim roku, jeden z mieszkańców Kulina-gramy przedstawił Panu prośbę, mówiąc: "Mój Panie, powiedz mi łaskawie, co jest moim obowiązkiem i jak go spełniać."
Madhya 16.70    Pan odpowiedział: "Powinieneś służyć sługom Krsny i zawsze intonować święte imię Krsny. Jeśli będziesz robił te dwie rzeczy, bardzo szybko osiągniesz schronienie u lotosowych stóp Krsny."
Madhya 16.71    Mieszkaniec Kulina-gramy powiedział: "Proszę, poinformuj mnie, kto naprawdę jest Vaisnavą i jakie przejawia on symptomy." Znając jego umysł, Śri Caitanya Mahaprabhu uśmiechnął się i dał następującą odpowiedź.
Madhya 16.72    "Osoba, która zawsze intonuje święte imię Pana, powinna być uważana za pierwszej klasy Vaisnavę i twoim obowiązkiem jest służenie jej lotosowym stopom.”

Madhya 16.72  Znaczenie:  Śrila Bhaktisiddhanta Sarasvati Thakura mówi, że każdy Vaisnava, który bezustannie intonuje święte imię Pana, powinien być uważany za usytuowanego na drugiej platformie Vaisnavizmu. Taki bhakta stoi wyżej od Vaisnavy neofity, który dopiero nauczył się intonować święte imię Pana. Bhakta neofita próbuje po prostu intonować święte imię, podczas gdy zaawansowany bhakta jest przyzwyczajony do intonowania i czerpie z niego przyjemność. Taki zaawansowany bhakta nazywany jest madhyama-bhagavatą, co oznacza, że osiągnął on pośredni etap między neofitą a bhaktą doskonałym. Na ogół bhakta na środkowym etapie naucza. Bhakta neofita czy zwykła osoba powinni czcić madhyama-bhagavatę, który jest via medium.

    W swojej Upadeśamrcie Śrila Rupa Gosvami mówi: pranatibhiś ca bhajantam iśam. To znaczy, że bhaktowie madhyama-adhikari powinni wymieniać między sobą pokłony.

    Bardzo ważne jest w tym wersecie słowo nirantara, znaczące "bez przerwy, ciągle, bezustannie". Słowo antara znaczy "przerwa". Jeśli ktoś ma inne pragnienia niż pragnienie pełnienia służby oddania - innymi słowy, jeśli ktoś czasami pełni służbę oddania, a czasami stara się o zadowalanie zmysłów - jego służba będzie przerywana. Dlatego czysty bhakta nie powinien pragnąć niczego innego poza służeniem Krsnie. Powinien być ponad działaniem dla przyjemności i wiedzą spekulatywną. W swojej Bhakti-rasamrta-sindhu Śrila Rupa Gosvami mówi:

 

anyabhilasita-śunyam    jnana-karmady-anavrtam

anukulyena krsnanu-    śilanam bhaktir uttama

 

To jest platforma czystej służby oddania. Działanie dla przyjemności czy umysłowa spekulacja nie powinny być naszymi motywacjami. Trzeba po prostu służyć Krsnie z życzliwością. To jest oddanie najwyższej klasy.

    Inne znaczenie antara brzmi "to ciało". Ciało jest przeszkodą w samorealizacji, ponieważ stale zajęte jest zadowalaniem zmysłów. Antara znaczy też "pieniądze". Jeśli pieniądze nie są wykorzystywane w służbie dla Krsny, także są utrudnieniem. Antara znaczy też janata, "ogół ludzi". Obcowanie ze zwykłymi osobami może zniszczyć zasady służby oddania. Antara może również oznaczać "chciwość", chciwość, by zdobyć więcej pieniędzy lub cieszyć się większym zadowalaniem zmysłów. W końcu, słowo antara może też znaczyć "ateistyczne koncepcje", z powodu których uważa się, że Bóstwo w świątyni zrobione jest z kamienia, drewna lub złota. Wszystkie te rzeczy są przeszkodami. Bóstwo w świątyni nie jest materialne - jest Ono Samą Najwyższą Osobą Boga. Podobnie, przeszkodą jest także uważanie mistrza duchowego za zwykłą ludzką istotę (gurusu nara-matih). Vaisnavy nie należy też uważać za członka określonej kasty czy narodu, ani też nie należy uważać go za materialnego. Caranamrty nie należy uważać za zwykłą wodę do picia, a świętego imienia Pana za zwykłą dźwiękową wibrację. Nie należy też uważać Krsny za zwykłą ludzką istotę, gdyż jest On źródłem wszystkich visnu-tattv; nie należy też traktować Najwyższego Pana jak półboga. Zmieszanie duchowego z materialnym powoduje, że ktoś uważa transcendencję za materialną, a doczesność za duchową. Wszystko to wynika z ubogiego zasobu wiedzy. Nie powinniśmy uważać Pana Visnu i rzeczy z Nim związanych za coś odrębnego. Wszystko to jest znieważające.

    W Bhakti-sandarbie (265) Śrila Jiva Gosvami pisze: namaikam yasya vaci smarana-patha-gatam ityadau deha-dravinadi-nimittaka-'pasanda'-śabdena ca daśa aparadha laksyante, pasandamayatvat tesam.

    Z powodu ubogiego zasobu wiedzy Mayavadi mają niedoskonałe spojrzenie na Visnu i Vaisnavów, a to jest potępione. Śrimad-Bhagavatam (11.2.46) opisuje środkowej klasy Vaisnavę w następujący sposób:

 

iśvare tad adhinesu    baliśesu dvisatsu ca

prema-maitri-krpopeksa    yah karoti sa madhyamah

 

"Środkowej klasy Vaisnava musi kochać Boga, zawierać przyjaźń z bhaktami, udzielać instrukcji niewinnym i odrzucać zazdrosnych." To są cztery obowiązki Vaisnavy na środkowym etapie. W Caitanya-caritamrcie (Madhya 22.64) Śri Sanatana Gosvami otrzymuje nauki:

 

śraddhavan jana haya bhakti-adhikari

'uttama', 'madhyama', 'kanistha' --- śraddha-anusari

 

"Osoba wierząca jest odpowiednim kandydatem do służby oddania. W zależności od stopnia wiary w służbę oddania jest Vaisnavą pierwszej klasy, drugiej klasy lub neofitą."

 

śastra-yukti nahi jane drdha, śraddhavan

'madhyama-adhikari' sei maha-bhagyavan

 

"Ten, kto osiągnął środkowy etap, nie jest zbyt zaawansowany, jeśli chodzi o wiedzę z śastr, ale ma niezachwianą wiarę w Pana. Taka osoba ma wielkie szczęście bycia usytuowaną na platformie środkowej." (Cc. Madhya 22.67)

 

rati-prema-taratamye bhakta ---- tara-tama

 

"Atrakcja i miłość są ostatecznym celem służby oddania. Różne etapy oddania uzależnione są od stopnia takiej atrakcji i miłości do Boga - neoficki, środkowy i doskonały." (Cc. Madhya 22.71) Dla bhakty klasy środkowej intonowanie świętego imienia stanowi wielką atrakcję i dzięki intonowaniu wznosi się on na platformę miłości. Jeśli ktoś intonuje święte imię Pana z wielkim przywiązaniem, może zrozumieć swą pozycję wiecznego sługi mistrza duchowego, innych Vaisnavów i Samego Krsny. Tak więc środkowej klasy Vaisnava uważa siebie za krsna-dasa, sługę Krsny. Dlatego uczy on świadomości Krsny niewinnych neofitów i podkreśla znaczenie intonowania maha-mantry Hare Krsna. Bhakta środkowej klasy może zidentyfikować niewielbiciela czy bhaktę mającego motywacje. Bhakta z motywacjami czy niewielbiciel znajdują się na platformie materialnej i nazywani są prakrta. Bhakta środkowej klasy nie obcuje z takimi materialistycznymi ludźmi. Rozumie jednak, że Najwyższa Osoba Boga i wszystko, co z Nim związane, są na tej samej transcendentalnej platformie. W istocie nie należą do świata doczesnego.

Madhya 16.73    Następnego roku mieszkańcy Kulina-gramy ponownie zadali Panu to samo pytanie. Słysząc to pytanie, Śri Caitanya Mahaprabhu znowu udzielił im nauk o różnych rodzajach Vaisnavów.
Madhya 16.74    Śri Caitanya Mahaprabhu powiedział: "Pierwszej klasy Vaisnavą jest ten, którego sama obecność sprawia, że inni intonują święte imię Krsny."

Madhya 16.74  Znaczenie: Śrila Bhaktisiddhanta Sarasvati Thakura mówi, że jeśli ktoś ujrzawszy Vaisnavę natychmiast przypomina sobie święte imię Krsny, Vaisnavę tego należy uważać za maha-bhagavatę, bhaktę pierwszej klasy. Taki Vaisnava jest zawsze świadomy swego obowiązku w świadomości Krsny i jest oświecony w samorealizacji. Stale kocha Najwyższą Osobę Boga, Krsnę, i miłość ta wolna jest od fałszu. Z powodu tej miłości ma oczy zawsze otwarte na transcendentalną realizację. Wiedząc, że świadomość Krsny jest podstawą wiedzy i działania, widzi wszystko w związku z Krsną. Taka osoba jest w stanie doskonale intonować święte imię Krsny. Taki maha-bhagavata Vaisnava ma transcendentalne oczy, którymi widzi, kto śpi oczarowany przez mayę, i budzi śpiące uwarunkowane istoty głosząc wiedzę o świadomości Krsny. Otwiera on oczy zamknięte zapomnieniem o Krsnie. W ten sposób żywa istota zostaje wyzwolona od ospałej materialnej egzystencji i całkowicie angażuje się w służbę dla Pana. Vaisnava na platformie madhyama-adhikari może obudzić innych do świadomości Krsny i zaangażować ich w obowiązki, za pomocą których mogą czynić postęp. Dlatego Caitanya-caritamrta (Madhya-lila, Rozdział Szósty, werset 279) mówi:

 

lohake yavat sparśi' hema nahi kare

tavat sparśa-mani keha cinite na pare

 

"Nie można poznać wartości kamienia filozoficznego, dopóki nie przemieni on żelaza w złoto." Osądzać trzeba na podstawie działania, a nie obietnic. Maha-bhagavata może odciągnąć żywą istotę od ohydnego życia materialnego i skierować ku służbie dla Pana. To jest sprawdzian maha-bhagavaty. Chociaż nauczanie nie jest celem maha-bhagavaty, może on zejść do platformy madhyama-bhagavaty po to tylko, by nawracać innych na Vaisnavizm. W rzeczywistości maha-bhagavata zdolny jest głosić świadomość Krsny, ale nie czyni rozróżnienia, gdzie świadomość Krsny powinna być głoszona, a gdzie nie. Myśli, że każdy jest kompetentny do przyjęcia świadomości Krsny, jeśli da mu się szansę. Neofita i bhakta na platformie środkowej powinni zawsze pragnąć słuchać maha-bhagavaty i służyć mu pod każdym względem. Neofita i bhakta środkowej klasy mogą stopniowo wznieść się na platformę uttama-adhikari i zostać bhaktami pierwszej klasy. Symptomy bhakty pierwszej klasy podane są w Śrimad-Bhagavatam (11.2.45):

 

sarva-bhutesu yah paśyed    bhagavad-bhavam atmanah

bhutani bhagavaty atmany    esa bhagavatottamah

 

    Nauczając Sanatanę Gosvamiego, Pan dalej mówił:

 

śastra-yuktye sunipuna, drdha-śraddha yanra

'uttama-adhikari' se taraye samsara

 

"Jeśli ktoś jest biegły w literaturze wedyjskiej i ma całkowitą wiarę w Najwyższego Pana, wówczas jest uttama-adhikari, pierwszej klasy Vaisnavą, który może wyzwolić cały świat i skierować każdego ku świadomości Krsny." (Cc. Madhya 22.65) Maha-bhagavata z wielką miłością i uczuciem widzi Najwyższą Osobę Boga, służbę oddania i bhaktę. Nie dostrzega on nic poza Krsną, świadomością Krsny i bhaktami Krsny. Maha-bhagavata wie, że każdy w różny sposób pełni służbę dla Pana. Dlatego zstępuje na platformę środkową, aby wznieść każdego na pozycję świadomą Krsny.

Madhya 16.75    W ten sposób Śri Caitanya Mahaprabhu pouczył różnego rodzaju Vaisnavów - Vaisnavę, Vaisnavatarę i Vaisnavatamę. Tak oto kolejno wyjaśnił mieszkańcom Kulina-gramy wszystkie symptomy Vaisnavy.
Madhya 16.76    W końcu wszyscy Vaisnavowie wrócili do Bengalu, ale tego roku Pundarika Vidyanidhi pozostał w Jagannatha Puri.
Madhya 16.77    Svarupa Damodara Gosvami i Pundarika Vidyanidhi mieli przyjacielski, bliski związek, a jeśli chodzi o omawianie tematów związanych z Krsną, usytuowani byli na tej samej platformie.
Madhya 16.78    Pundarika Vidyanidhi po raz drugi inicjował Gadadharę Panditę, a w dniu Odana-sasthi obejrzał festiwal.

Madhya 16.78  Znaczenie: Na początku zimy odbywa się ceremonia zwana Odana-sasthi. Ta ceremonia sygnalizuje, że od tego dnia należy dawać Panu Jagannathowi zimowe okrycie. Okrycie to kupuje się bezpośrednio od tkacza. Zgodnie z arcana-margą, materiał powinien zostać najpierw wyprany, by usunąć wszelki krochmal, i później można go użyć do okrycia Pana. Pundarika Vidyanidhi wiedział, że kapłan nie wyprał materiału przed okryciem Pana Jagannatha. Ponieważ chciał znaleźć jakiś błąd w bhaktach, oburzył się.

Madhya 16.79    Gdy Pundarika Vidyanidhi zobaczył, że Pan Jagannatha dostał nakrochmalone ubranie, pojawiła się w nim odrobina nienawiści. W ten sposób jego umysł uległ zanieczyszczeniu.
Madhya 16.80    Tej nocy bracia Jagannatha i Balarama przyszli do Pundariki Vidyanidhiego i, uśmiechając się, zaczęli uderzać go po twarzy.
Madhya 16.81    Pundarika Vidyanidhi był wewnątrz bardzo szczęśliwy, choć policzki obrzmiały mu od tych uderzeń. To zajście dokładnie opisał Thakura Vrndavana dasa.
Madhya 16.82    Każdego roku bhaktowie z Bengalu przychodzili i zostawali ze Śri Caitanyą Mahaprabhu, by obejrzeć festiwal Ratha-yatra.
Madhya 16.83    Cokolwiek godnego odnotowania zdarzyło się w tych latach, zostanie opisane później.
Madhya 16.84    W ten sposób Śri Caitanya Mahaprabhu spędził cztery lata. Pierwsze dwa lata zeszły Mu na podróży po Południowych Indiach.
Madhya 16.85    Przez następne dwa lata Śri Caitanya Mahaprabhu chciał udać się do Vrndavany, ale na skutek podstępów Ramanandy Rayi nie mógł opuścić Jagannatha Puri.
Madhya 16.86    W piątym roku bhaktowie z Bengalu przybyli zobaczyć festiwal Ratha-yatra. Obejrzawszy go, nie pozostali, lecz wrócili do Bengalu.
Madhya 16.87    Wówczas Śri Caitanya Mahaprabhu przedstawił Sarvabhaumie Bhattacaryi i Ramanandzie Rayi pewną propozycję. Objął ich i przemówił słodkimi słowami.
Madhya 16.88    Caitanya Mahaprabhu powiedział: "Moje pragnienie udania się do Vrndavany bardzo wzrosło. Z powodu waszych podstępów, przez minione dwa lata nie mogłem tam pójść.
Madhya 16.89    "Tym razem muszę iść. Czy dacie Mi łaskawie swe pozwolenie? Oprócz was dwóch, nie mam innego ratunku.
Madhya 16.90    "W Bengalu mam dwa schronienia - Moją matkę i rzekę Ganges. Obie są bardzo miłosierne.
Madhya 16.91    "Pójdę do Vrndavany przez Bengal i zobaczę zarówno Moją matkę, jak i rzekę Ganges. Czy wy dwaj zechcielibyście udzielić Mi teraz pozwolenia?"
Madhya 16.92    Gdy Sarvabhauma Bhattacarya i Ramananda Raya usłyszeli te słowa, doszli do wniosku, iż to wcale nie było dobre, że płatali Panu tak wiele figlów.
Madhya 16.93    Obaj powiedzieli: "Teraz, gdy nadeszła pora deszczowa, trudno będzie Ci podróżować. Lepiej, byś poczekał z wyruszeniem do Vrndavany, aż nadejdzie Vijaya-daśami."
Madhya 16.94    Pan Śri Caitanya Mahaprabhu był bardzo zadowolony, że otrzymał ich pozwolenie. Poczekał, aż pora deszczowa minie i gdy nadszedł dzień Vijaya-daśami, wyruszył do Vrndavany.
Madhya 16.95    Pan zebrał wszystkie resztki pożywienia, które pozostawił Pan Jagannatha. Wziął też ze Sobą resztki maści Pana zwanej kadara, drzewo sandałowe i liny.
Madhya 16.96    Wczesnym rankiem Śri Caitanya Mahaprabhu poprosił Pana Jagannatha o pozwolenie, a następnie wyruszył w drogę. A za Nim zaczęli podążać wszyscy bhaktowie z Orissy.
Madhya 16.97    Dokładając wszelkich starań, Caitanya Mahaprabhu zakazał bhaktom z Orissy podążania za Nim. Otoczony przez bliskich towarzyszy, udał się najpierw do Bhavanipury.

Madhya 16.97  Znaczenie: Zanim dotrze się do słynnego miejsca zwanego Jankadei-purą lub Janakidevi-purą, przechodzi się przez Bhavanipurę.

Madhya 16.98    Gdy Pan Caitanya dotarł do Bhavanipury, Ramananda Raya przybył na swoim palankinie, a Vaninatha Raya kazał wysłać Panu ogromną ilość prasada.
Madhya 16.99    Po zjedzeniu prasada, Śri Caitanya Mahaprabhu zatrzymał się tam na noc. Wcześnie rano wyruszył w drogę i w końcu dotarł do Bhuvaneśvary.
Madhya 16.100    Przybywszy do miasta Kataka, obejrzał świątynię Gopala. Tamtejszy bramin o imieniu Svapneśvara zaprosił Pana na posiłek.
Madhya 16.101    Ramananda Raya zaprosił wszystkich innych na posiłek, a Śri Caitanya Mahaprabhu wybrał Sobie miejsce na spoczynek w ogrodzie na zewnątrz świątyni.
Madhya 16.102    Gdy Śri Caitanya Mahaprabhu odpoczywał pod drzewem bakula, Ramananda Raya natychmiast poszedł do Maharajy Prataparudry.
Madhya 16.103    Gdy król usłyszał tę nowinę, był bardzo szczęśliwy i udał się tam w pośpiechu. Ujrzawszy Pana, padł jak długi, by złożyć Mu pokłony.
Madhya 16.104    Ogarnięty miłością, król wielokrotnie wstawał i upadał. Gdy ofiarowywał modlitwy, całe jego ciało drżało i łzy kapały z jego oczu.
Madhya 16.105    Widząc oddanie króla, Śri Caitanya Mahaprabhu był bardzo zadowolony. Dlatego wstał i objął go.
Madhya 16.106    Po tym jak Pan objął króla, ten wciąż ofiarowywał modlitwy i pokłony. W ten sposób łaska Pana wycisnęła z oczu króla łzy, które skąpały ciało Pana.
Madhya 16.107    W końcu Ramananda Raya uspokoił króla i nakłonił go, by usiadł. Pan także obdarzył go Swą łaską za pośrednictwem Swego ciała, umysłu i słów.
Madhya 16.108    Śri Caitanya Mahaprabhu okazał królowi taką łaskę, że od tego dnia Pan zyskał rozgłos jako Prataparudra-santrata, wyzwoliciel Maharajy Prataparudry.
Madhya 16.109    Wszyscy urzędnicy rządowi także okazali Panu swe wyrazy szacunku i w końcu syn matki Śaci pożegnał króla i jego ludzi.
Madhya 16.110    Wówczas król wyszedł na zewnątrz, kazał spisać rozkazy i wysłać je urzędnikom rządowym w królestwie.
Madhya 16.111    Jego polecenia brzmiały: "W każdej wiosce powinniście wybudować nowe rezydencje, a w pięciu lub siedmiu nowych domach powinniście zmagazynować wszelkiego rodzaju żywność.
Madhya 16.112    "Powinniście osobiście zaprowadzić Pana do tych nowowybudowanych domów. Dzień i noc powinniście Mu służyć trzymając w rękach kije."
Madhya 16.113    Dwóm poważanym urzędnikom o imionach Haricandana i Mardaraja król polecił zrobić wszystko, co konieczne, by spełniono te rozkazy.
Madhya 16.114-115    Król rozkazał im także, by na brzegach rzeki trzymali nową łódź i tam gdzie Śri Caitanya Mahaprabhu wykąpał się lub przeprawił na drugą stronę rzeki, powinni wznieść pamiątkową kolumnę i uczynić to miejsce wielkim miejscem pielgrzymek. "W istocie" - powiedział król - "będę tam się kąpał. I w takim miejscu chciałbym też umrzeć."
Madhya 16.116    Król mówił dalej: "Proszę, wybudujcie nowe kwatery mieszkalne w Caturdvara. A ty, Ramanando, możesz już wrócić do Śri Caitanyi Mahaprabhu."
Madhya 16.117    Gdy król usłyszał, że Pan odchodzi tego wieczoru, natychmiast poczynił przygotowania, by sprowadzono tam kilka słoni z małymi namiotami na grzbietach. Następnie wszystkie damy z pałacu usiadły na słoniach.
Madhya 16.118    Wszystkie te damy udały się na drogę, którą miał podążać Pan i pozostały tam w szeregu. Tego wieczoru Pan odszedł ze Swymi bhaktami.
Madhya 16.119    Gdy Śri Caitanya Mahaprabhu poszedł na brzeg rzeki Citrotpala, by się wykąpać, wszystkie królowe i panie z pałacu złożyły Mu pokłony.
Madhya 16.120    Kiedy ujrzały Pana, ogarnęła je miłość do Boga i, roniąc łzy ze swych oczu, zaczęły intonować święte imię: "Krsna! Krsna!"
Madhya 16.121    We wszystkich trzech światach nie ma nikogo tak miłosiernego jak Śri Caitanya Mahaprabhu. Samo ujrzenie Go z oddali powoduje, że pogrążamy się w miłości do Boga.
Madhya 16.122    Potem Pan wsiadł na nową łódź i przeprawił się przez rzekę. Wędrując w świetle księżycowej pełni, dotarł w końcu do miasta zwanego Caturdvarą.
Madhya 16.123    Pan spędził tam noc, a nad ranem wykąpał się. W tym czasie przyniesiono tam resztki pożywienia Pana Jagannatha.
Madhya 16.124    Wypełniając polecenie króla, nadzorca świątyni każdego dnia wysyłał ogromne ilości prasada, a niosło je wielu ludzi.
Madhya 16.125    Po zjedzeniu prasada Śri Caitanya Mahaprabhu wstał i zaczął iść, intonując święte imiona: "Hari! Hari!"
Madhya 16.126    Ramananda Raya, Mardaraja i Śri Haricandana zawsze szli ze Śri Caitanyą Mahaprabhu i pełnili różnego rodzaju posługi.
Madhya 16.127-129    Towarzyszyli Panu: Paramananda Puri Gosvami, Svarupa Damodara, Jagadananda, Mukunda, Govinda, Kaśiśvara, Haridasa Thakura, Vakreśvara Pandita, Gopinatha Acarya, Damodara Pandita, Ramai, Nandai i wielu innych bhaktów. Wymieniłem tylko głównych spośród nich. Nikt nie potrafi podać całkowitej liczby.
Madhya 16.130    Gdy Gadadhara Pandita zaczął iść z Panem, zakazano mu tego i poproszono, by nie porzucał ślubu ksetra-sannyasy.

Madhya 16.130  Znaczenie: Gdy ktoś przyjmuje ksetra-sannyasę, porzuca życie rodzinne i udaje się do miejsca pielgrzymek poświęconego Panu Visnu. Do miejsc takich należy Purusottama (Jagannatha Puri), Navadvipa-dhama i Mathura-dhama. Ksetra-sannyasin żyje w tych miejscach sam lub ze swoją rodziną. Śrila Bhaktivinoda Thakura uważa, że ksetra-sannyasa jest bardziej pożądaną w tym wieku Kali sytuacją vanaprasthy. W ten sposób żył Sarvabhauma Bhattacarya i nazywano go ksetra-sannyasinem, czyli sannyasinem żyjącym w Jagannatha Puri.

Madhya 16.131    Poproszony, by wrócił do Jagannatha Puri, Gadadhara Pandita powiedział Panu: "Gdziekolwiek Ty przebywasz, tam jest Jagannatha Puri. Niech ta moja niby ksetra-sannyasa idzie do diabła."
Madhya 16.132    Gdy Śri Caitanya Mahaprabhu poprosił Gadadharę Panditę, by pozostał w Jagannatha Puri i pełnił służbę dla Gopinatha, Gadadhara Pandita odpowiedział: "Widząc po prostu Twoje lotosowe stopy, służy się Gopinathowi miliony razy."
Madhya 16.133    Wówczas Śri Caitanya Mahaprabhu powiedział: "Jeśli zaniechasz służby dla Niego, będzie to Moja wina. Lepiej pozostań tutaj i wykonuj służbę. To sprawi Mi satysfakcję."
Madhya 16.134    Pandita odpowiedział: "Nie martw się. Wszelka wina spadnie na moją głowę. Nie będę Ci towarzyszył, lecz pójdę sam.
Madhya 16.135    Pójdę zobaczyć Śacimatę, ale nie powinienem iść przez wzgląd na Ciebie. Będę odpowiedzialny za porzucenie mego ślubu i służby dla Gopinatha."
Madhya 16.136    Tak więc Gadadhara Pandita podróżował samotnie, ale gdy wszyscy dotarli do Kataki, Śri Caitanya Mahaprabhu wezwał go i dołączył on do towarzystwa Pana.
Madhya 16.137    Nikt nie może zrozumieć miłosnej zażyłości między Gadadharą Panditą a Śri Caitanyą Mahaprabhu. Gadadhara Pandita porzucił swój ślub i służbę dla Gopinatha, tak jak porzuca się kawałek słomy.

Madhya 16.137  Znaczenie: Gadadhara Pandita porzucił swój ślub pełnienia służby dla Gopinatha przez całe życie, po to tylko, by mieć towarzystwo Śri Caitanyi Mahaprabhu, Tego rodzaju miłosne uczucie mogą zrozumieć tylko bardzo zaufani bhaktowie. Normalnie nikt nie może zrozumieć jego znaczenia.

Madhya 16.138    Zachowanie Gadadhary Pandity bardzo ucieszyło serce Śri Caitanyi Mahaprabhu. Tym niemniej, Pan wziął go za rękę i rzekł do niego okazując gniew miłości.
Madhya 16.139    "Porzuciłeś służbę dla Gopinatha i złamałeś swój ślub pozostania w Puri. Wszystko to już się stało, gdyż zaszedłeś tak daleko.
Madhya 16.140    "To, że chcesz pójść ze Mną, jest po prostu pragnieniem zadowalania zmysłów. W ten sposób łamiesz dwie zasady religijne i to czyni Mnie bardzo nieszczęśliwym.
Madhya 16.141    "Jeśli pragniesz Mego szczęścia, wróć, proszę, do Nilacali. Jeśli powiesz coś więcej na ten temat, skażesz Mnie tylko na potępienie."
Madhya 16.142    Mówiąc to, Śri Caitanya Mahaprabhu wsiadł do łodzi, a Gadadhara Pandita natychmiast padł nieprzytomny.
Madhya 16.143    Śri Caitanya Mahaprabhu polecił Sarvabhaumie Bhattacaryi, by wziął Gadadharę Panditę ze sobą. Bhattacarya rzekł do Gadadhary Pandity: "Wstań! Takie są rozrywki Śri Caitanyi Mahaprabhu.
Madhya 16.144    "Powinieneś wiedzieć, że Sam Pan Krsna złamał Swoją obietnicę po to tylko, by nie złamać obietnicy dziadka Bhismy.
Madhya 16.145    "'Nie chcąc złamać mojej obietnicy, Pan Krsna nie dotrzymał Swego przyrzeczenia, że nie chwyci za broń na polu Kuruksetra. Gubiąc wierzchnie odzienie, Pan Śri Krsna zeskoczył z powozu, podniósł koło i zaczął biec ku mnie, by mnie zabić. Rzucił się na mnie doprawdy niczym lew zamierzający uśmiercić słonia i całą ziemię wprawił w drżenie.'"

Madhya 16.145  Znaczenie: Pan Krsna obiecał, że nie będzie walczył w bitwie pod Kuruksetrą, i że nawet nie podniesie broni. Ale gdy Bhisma chciał dotrzymać własnej obietnicy, by złamać obietnicę Pana, Ten natychmiast zsiadł z rydwanu, podniósł jego koło i popędził do przodu, by zabić Bhismę. A zrobił to wszystko po to, by nie złamać jego obietnicy. Jest to cytat ze Śrimad-Bhagavatam (1.9.37).

Madhya 16.146    "Podobnie, tolerując rozłąkę z tobą, Śri Caitanya Mahaprabhu podjął wielki wysiłek, by uchronić twój ślub."
Madhya 16.147    W ten sposób Sarvabhauma Bhattacarya ocucił Gadadharę Panditę. Potem obaj, bardzo zasmuceni, wrócili do Nilacali, Jagannatha Puri.
Madhya 16.148    Dla Śri Caitanyi Mahaprabhu wszyscy bhaktowie zrezygnowaliby z wszelkiego rodzaju obowiązków, ale Panu nie podoba się, gdy bhaktowie porzucaj obowiązki, które przyrzekli spełniać.
Madhya 16.149    Wszystko są to obawy spraw miłosnych. Każdy, kto słucha o tych zdarzeniach, już niedługo uzyska schronienie Śri Caitanyi Mahaprabhu.
Madhya 16.150    Gdy Śri Caitanya Mahaprabhu dotarł ze Swą grupą do Yajapury, poprosił dwóch urzędników rządowych, którzy z Nim przyszli, by wrócili.

Madhya 16.150  Znaczenie: Miejsce zwane Yajapurą jest bardzo dobrze znane w Orissie. Jest to część okręgu Kataka leżąca na południowym brzegu rzeki Vaitarani. Niegdyś wielcy mędrcy spełniali ofiary na północnym brzegu Vaitarani; na skutek tego miejsce to zwane jest Yajapurą - "miejscem, w którym odbywają się ofiary". Niektórzy ludzie mówią, że było ono jednym ze stołecznych miast króla Yayati i że nazwa Yajapura pochodzi od nazwy Yayati-nagara. Jak oznajmia Mahabharata (Vana-parva, Rozdział 114):

 

ete kalingah kaunteya    yatra vaitarani nadi

yatrayajata dharmo 'pi    devan śaranam etya vai

atra vai rsayo 'nye ca    pura kratubhir ijire

 

Według Mahabharaty w tym miejscu wielcy mędrcy spełniali niegdyś ofiary. Nadal znajduje się tam wiele świątyń półbogów i inkarnacji. Jest tam także Bóstwo Śri Varahadevy. To Bóstwo ma szczególne znaczenie i odwiedza Je wielu pielgrzymów. Ci, którzy wielbią energię Najwyższego Pana, czczą Varahi, Vaisnavi i Indrani, jak również wiele podobnych form Devi, energii wewnętrznej. Jest wiele bóstw Pana Śivy, a wzdłuż rzeki znajduje się wiele miejsc o nazwie Daśaśvamedha-ghata. Czasami Yajapurę nazywa się także Nabhi-gayą lub Viraja-ksetrą.

Madhya 16.151    Śri Caitanya Mahaprabhu pożegnał urzędników, a Ramananda Raya dalej wędrował z Panem. Pan dzień i noc rozmawiał z nim o Śri Krsnie.
Madhya 16.152    Zgodnie z rozkazem króla urzędnicy rządowi w każdej wiosce wznieśli nowe domy i napełnili je zapasami zboża. W ten sposób pełnili służbę dla Pana.
Madhya 16.153    W końcu Śri Caitanya Mahaprabhu dotarł do Remuny, gdzie pożegnał Ramanandę Rayę.

Madhya 16.153  Znaczenie: W Pierwszym Rozdziale Madhya-lili, w wersecie 149, jest powiedziane, że Ramananda Raya został pożegnany w Bhadrace. Śrila Bhaktisiddhanta Sarasvati Thakura oznajmia, że w tamtych dniach miejsce zwane Remuną obejmowało także Bhadrakę.

Madhya 16.154    Gdy Ramananda Raya upadł na ziemię i stracił przytomność, Śri Caitanya Mahaprabhu wziął go na Swoje kolana i zaczął płakać.
Madhya 16.155    Bardzo trudno jest opisać rozłąkę Ramanandy Rayi z Caitanyą Mahaprabhu. Jest ona prawie nie do zniesienia i dlatego nie mogę jej dalej opisywać.
Madhya 16.156    Gdy Śri Caitanya Mahaprabhu dotarł w końcu do granicy stanu Orissa, przybył tam na spotkanie z Nim urzędnik rządowy.
Madhya 16.157    Przez dwa lub cztery dni urzędnik służył Panu. Udzielił Panu także szczegółowych informacji o tym, co Go czekało.
Madhya 16.158    Poinformował Pana, że obszar leżący przed Nim znajdował się pod rządami władcy mahometańskiego, który był pijakiem. Z obawy przed tym królem, nikt nie mógł swobodnie przemierzać tej drogi.
Madhya 16.159    Obszar podlegający mahometańskiemu rządowi rozciągał się aż do Pichalady. Z obawy przed mahometanami, nikt nie przeprawiał się przez rzekę.

Madhya 16.159  Znaczenie: W dawnych czasach Pichalada była częścią Tamaluki i Bengalu. Pichalada położona jest około czternastu mil na południe od Tamaluki. Rzeka Rupa-narayana jest dobrze znana w Tamaluce, a Pichalada była położona na brzegu rzeki Rupa-narayana.

Madhya 16.160    Członek rządu Maharajy Prataparudry poinformował dalej Śri Caitanyę Mahaprabhu, że powinien na parę dni zatrzymać się na granicy Orissy, tak by można było wynegocjować pokojową ugodę z mahometańskim władcą. Dzięki temu Pan będzie mógł spokojnie przepłynąć łodzią przez rzekę.
Madhya 16.161    W tym czasie do obozowiska Orissy przybył w przebraniu stronnik tego władcy.
Madhya 16.162-163    Mahometański szpieg ujrzał wspaniałe cechy Śri Caitanyi Mahaprabhu i wróciwszy do mahometańskiego władcy, rzekł do niego: "Z Jagannatha Puri przybył z wieloma wyzwolonymi osobami pewien wędrowny mnich.
Madhya 16.164    "Wszystkie te święte osoby bezustannie intonują maha-mantrę Hare Krsna oraz śmieją się, tańczą, śpiewają i płaczą.
Madhya 16.165    "Wiele milionów ludzi przychodzi Go zobaczyć, a po ujrzeniu Go nie mogą wrócić do domu.
Madhya 16.166    "Wszyscy ci ludzie upodabniają się do szaleńców. Tańczą tylko i intonują święte imię Krsny. Czasami nawet płaczą i tarzaj się po ziemi.
Madhya 16.167    "Rzeczy tych nie da się w istocie nawet opisać. Można je zrozumieć tylko po ujrzeniu. Pod Jego wpływem przyjmuję Go za Najwyższą Osobę Boga."
Madhya 16.168    Powiedziawszy to, posłaniec zaczął intonować święte imiona Hari i Krsny. Zaczął także śmiać się i płakać, tańczyć i śpiewać, zupełnie jak szaleniec.
Madhya 16.169    Gdy mahometański władca to usłyszał, umysł jego uległ przemianie. Wówczas wysłał własnego sekretarza do przedstawiciela rządu Orissy.
Madhya 16.170    Mahometański sekretarz przyszedł zobaczyć Śri Caitanyę Mahaprabhu. Gdy ofiarował lotosowym stopom Pana wyrazy szacunku i wymówił święte imię Pana: "Krsna, Krsna", także pogrążył się w ekstatycznej miłości.
Madhya 16.171    Uspokoiwszy się, mahometański sekretarz okazał swoje wyrazy szacunku i powiadomił przedstawiciela rządu Orissy: "Przysłał mnie tutaj mahometański gubernator.
Madhya 16.172    "Jeśli wyrazisz zgodę, mahometański gubernator przyjdzie tutaj spotkać się ze Śri Caitanyą Mahaprabhu, a potem wróci.
Madhya 16.173    "Mahometański gubernator jest pełen entuzjazmu i przedstawił swoją prośbę z wielkim szacunkiem. Jest to propozycja pokojowa. Możecie się nie obawiać walki z naszej strony."
Madhya 16.174    Gdy przedstawiciel rządu Orissy, maha-patra, usłyszał tę propozycję, bardzo się zdumiał. Pomyślał: "Ten mahometański gubernator jest pijakiem. Któż przemienił jego umysł?
Madhya 16.175    "To na pewno Sam Śri Caitanya Mahaprabhu przemienił umysł tego mahometanina. Dzięki Jego obecności, a nawet przez pamiętanie o Nim, wyzwolony zostaje cały świat."

Madhya 16.175  Znaczenie: Z wersetu tego dowiadujemy się, że mahometański gubernator był pijakiem (madyapa). W normalnej sytuacji nie miałby szansy się zmienić, ale Pan Śri Caitanya Mahaprabhu mógł zwrócić każdy umysł ku świadomości Krsny. Samo pamiętanie świętego imienia Śri Caitanyi Mahaprabhu lub odwiedzenie Go może wyzwolić z materialnej egzystencji. Ten ruch świadomości Krsny głoszony jest na całym świecie, jednakże bez łaski Śri Caitanyi Mahaprabhu ani jeden yavana czy mleccha będący nałogowym pijakiem nie mógłby zmienić się i przyjąć świadomości Krsny. Ludzie często są zdumieni widząc, jak wiele tysięcy mieszkańców zachodu nawraca się na Vaisnavizm. Na ogół ludzie z zachodu lubują się w jedzeniu mięsa, piciu, hazardzie i zakazanym seksie; dlatego fakt, że podejmują oni świadomość Krsny, napawa zdumieniem. Szczególnie duże zdumienie wywołuje to w Indii. Tutaj jednakże mamy odpowiedź: darśana-smarane yanra jagat tarila. Ta przemiana możliwa jest po prostu dzięki pamiętaniu o Śri Caitanyi Mahaprabhu. Zachodni bhaktowie bardzo szczerze intonują święte imiona Śri Caitanyi Mahaprabhu i Jego towarzyszy: śri-krsna-caitanya prabhu nityananda śri-advaita gadadhara śrivasadi-gaura-bhakta-vrnda. Dzięki łasce Śri Caitanyi Mahaprabhu i Jego towarzyszy, ludzie oczyszczają się i ich świadomość zwraca się od mayi ku Krsnie.

    Słowo viśvasa odnosi się do sekretarza. Tytuł ten spotyka się na ogół w społeczeństwie hinduskim wśród kayasthów. W Bengalu kayasthowie nadal używają tytułu viśvasa. Słowo viśvasa znaczy "wierny", a viśvasi jest to osoba, w której można pokładać wiarę. Śrila Bhaktivinoda Thakura oznajmia, że w okresie rządów mahometańskich w Bengalu istniał sekretariat nazywany viśvasa-khana. Biuro viśvasa-khana było sekretariatem, w którym zatrudniano tylko najbardziej godnych zaufania ludzi. Wybierano ich ze społeczności kayasthów, która nadal odznacza się dużą biegłością w kierowaniu interesami i sprawami rządowymi. Sekretariat, czyli viśvasa-khana, wykonuje na ogół bardzo rzetelną i wierną służbę. Kiedy tylko trzeba było wykonać jakąś poufną służbę, angażowano urzędników z tego sekretariatu.

Madhya 16.176    Pomyślawszy tak, maha-patra powiadomił mahometańskiego sekretarza "To wielkie szczęście dla twego władcy. Niechaj przyjdzie odwiedzić Śri Caitanyę Mahaprabhu.
Madhya 16.177    "Chciałbym jednakże zaznaczyć, że powinien przyjść tutaj bez broni. Może wziąć ze sobą pięciu czy siedmiu służących."
Madhya 16.178    Sekretarz wrócił do mahometańskiego gubernatora i przekazał mu te wieści. A ten, ubierając się jak Hindus, przyszedł zobaczyć Śri Caitanyę Mahaprabhu.
Madhya 16.179    Ujrzawszy z oddali Śri Caitanyę Mahaprabhu, mahometański władca padł na ziemię i złożył pokłony. Do oczu napłynęły mu łzy i był radosny od ekstatycznych uczuć.
Madhya 16.180    Gdy mahometański władca przybył w taki sposób, maha-patra z szacunkiem zaprowadził go przed Śri Caitanyę Mahaprabhu. Wówczas władca stanął przed Panem ze złożonymi dłońmi i intonował święte imię Krsny.
Madhya 16.181    Następnie władca pokornie zapytał: "Dlaczego narodziłem się w rodzinie mahometańskiej? Takie narodziny uważane są za niskie. Dlaczego najwyższa Opatrzność nie przyznała mi narodzin w rodzinie hinduskiej?
Madhya 16.182    "Gdybym narodził się w rodzinie hinduskiej, byłoby mi łatwo pozostać w pobliżu Twoich lotosowych stóp. Ponieważ moje ciało jest teraz bezużyteczne, niech natychmiast spotka mnie śmierć."
Madhya 16.183    Usłyszawszy pokorną wypowiedź gubernatora, maha-patra przepełnił się radością. Chwycił lotosowe stopy Śri Caitanyi Mahaprabhu i zaczął ofiarowywać następujące modlitwy.
Madhya 16.184    "Candala, najnędzniejszy z rodzaju ludzkiego, może się oczyścić słysząc po prostu Twoje święte imię. Teraz ta uwarunkowana dusza mogła osobiście Cię spotkać.
Madhya 16.185    "Nic dziwnego, że ten mahometański władca osiągnął taki rezultat. Na sam Twój widok, wszystko to staje się możliwe.
Madhya 16.186    "'Nie wspominając już o duchowym postępie osób, które oglądają Najwyższą Osobę twarzą w twarz, nawet ten, kto przychodzi na świat w rodzinie osób żywiących się mięsem psów, natychmiast staje się zdolny do pełnienia wedyjskich ofiar, jeśli raz wypowie święte imię Najwyższej Osoby Boga lub intonuje o Nim, słucha o Jego rozrywkach, składa Mu pokłony czy nawet pamięta o Nim."'

Madhya 16.186  Znaczenie: Jest to cytat ze Śrimad-Bhagavatam (3.33.6). Według tego wersetu nie ma znaczenia, jaką ktoś zajmuje pozycję. Ktoś może być najnędzniejszym z niskich - candalą, czyli tym, kto żywi się psim mięsem - ale jeśli podejmuje intonowanie i słuchanie świętego imienia Pana, jest zdolny spełniać wedyjskie ofiary. Jest to prawdziwe zwłaszcza w tym wieku Kali.

 

harer nama harer nama    harer namaiva kevalam

kalau nasty eva nasty eva    nasty eva gatir anyatha

(Brhan-naradiya Purana, 38.126)

 

Osoba urodzona w rodzinie bramina nie może spełniać wedyjskich ofiar, dopóki nie jest właściwie oczyszczona i nie otrzymała świętej nici. Jednakże, według tego wersetu, jest rzeczą zrozumiałą, że nawet osoba niskiego pochodzenia może spełniać ofiary, jeśli szczerze intonuje i słucha świętego imienia Pana. Czasami zazdrosne osoby pytają, jak Europejczycy i Amerykanie w tym ruchu świadomości Krsny mogą zostać braminami i spełniać ofiary. Nie wiedzą, że ci Europejczycy i Amerykanie zostali już oczyszczeni przez intonowanie świętego imienia Pana - Hare Krsna, Hare Krsna, Krsna Krsna, Hare Hare / Hare Rama, Hare Rama, Rama Rama, Hare Hare. To stanowi dowód. Śvado 'pi sadyah savanaya kalpate. Ktoś może narodzić się w rodzinie osób żywiących się psim mięsem, ale może spełniać ofiary po prostu przez intonowanie maha-mantry.

    Ci, którzy krytykują zachodnich Vaisnavów, powinni wziąć pod uwagę to oznajmienie Śrimad-Bhagavatam i komentarz, który do tego wersetu dał Śrila Jiva Gosvami. W odniesieniu do tego Śrila Jiva Gosvami oznajmił, że aby zostać braminem, trzeba czekać na oczyszczenie i przejść przez ceremonię nadania świętej nici. Ale ten, kto intonuje święte imię, nie musi czekać na ceremonię świętej nici. Nie pozwalamy bhaktom spełniać ofiar, dopóki we właściwy sposób nie otrzymają inicjacji podczas ceremonii nadania świętej nici. Jednak według tego wersetu ten, kto bez obraz intonuje święte imię, już jest odpowiednią osobą do spełniania ofiary ogniowej, mimo że nie jest osobą, która otrzymała drugą inicjację podczas ceremonii świętej nici. Taką opinię wyraził Pan Kapiladeva instruując Swoją matkę, Devahuti. Pan Kapiladeva pouczył Devahuti w czystej filozofii Sankhya.

Madhya 16.187    Wtedy to Śri Caitanya Mahaprabhu obdarzył mahometańskiego gubernatora miłosiernym spojrzeniem. I ośmielając go, poprosił, by intonował święte imiona Krsna i Hari.

Madhya 16.187  Znaczenie: To łaska Śri Caitanyi Mahaprabhu, że radzi On wszystkim - nawet candalom, mlecchom i yavanom - by intonowali święte imię Pana. Innymi słowy, ten kto podjął intonowanie świętych imion Krsna i Hari, już otrzymał łaskę Śri Caitanyi Mahaprabhu. Ten ruch świadomości Krsny kieruje tę prośbę Pana - o intonowanie świętego imienia Krsny - do wszystkich na świecie. Ktokolwiek przestrzega instrukcji Śri Caitanyi Mahaprabhu, z pewnością się oczyści, a ten, kto szczerze i bez obraz intonuje święte imię Pana, jest już więcej niż braminem. Niestety, w Indii jest wielu głupców i drani, którzy nie pozwalają zachodnim Vaisnavom wejść do pewnych świątyń. Tacy dranie najwyraźniej nie rozumieją Ved. Jak powiedziano wcześniej: yan-namadheya-śravananukirtanad.

Madhya 16.188    Wtedy mahometański gubernator powiedział: "Ponieważ tak łaskawie mnie przyjąłeś, proszę, daj mi jakieś polecenie, bym mógł pełnić dla Ciebie jakąś służbę."

Madhya 16.188  Znaczenie: Jeżeli ktoś oczyści się dzięki wykonywaniu poleceń Śri Caitanyi Mahaprabhu - czyli dzięki intonowaniu świętego imienia Krsny - z pewnością musi pragnąć pełnić służbę dla Pana. Taki jest sprawdzian. Gdy ktoś z entuzjazmem angażuje się w służbę dla Pana, należy rozumieć, że zbiera on rezultaty intonowania imion Krsny i Hari.

Madhya 16.189    Później mahometański władca modlił się o uwolnienie od nieograniczonych grzesznych czynów, które poprzednio nagromadził zazdroszcząc braminom i Vaisnavom oraz zabijając krowy.

Madhya 16.189  Znaczenie: Dzięki intonowaniu świętych imion Krsny z pewnością uzyskuje się wyzwolenie od grzesznych czynów, takich jak zabijanie krów czy obrażanie braminów i Vaisnavów. Karma, którą takim postępowaniem ktoś na siebie ściąga, jest ogromna, ale można ją całą natychmiast anulować podporządkowując się Panu Krsnie i intonując Jego święte imię. Po uwolnieniu się od grzesznych reakcji (karmy) pragnie się służyć Panu. To jest sprawdzian. Ponieważ mahometański gubernator natychmiast się oczyścił w obecności Śri Caitanyi Mahaprabhu, mógł zatem wymawiać święte imiona Krsny i Hari. Dlatego zapragnął pełnić jakąś służbę, a Pan, chcąc spełnić jego pragnienia, kazał bhakcie o imieniu Mukunda Datta powiadomić gubernatora, że jest pewna służba do wykonania.

Madhya 16.190    Mukunda Datta zwrócił się wówczas do mahometańskiego gubernatora: "Mój drogi panie, posłuchaj proszę. Śri Caitanya Mahaprabhu chce udać się na brzeg Gangesu.
Madhya 16.191    "Proszę, udziel Mu wszelkiej pomocy, aby mógł tam pójść. To jest pierwsze ważne polecenie dla ciebie i jeśli możesz je spełnić, wykonasz wielką służbę."
Madhya 16.192    Później mahometański władca ofiarował modlitwy lotosowym stopom Śri Caitanyi Mahaprabhu, jak również lotosowym stopom wszystkich Jego bhaktów. Potem odszedł. I był naprawdę bardzo zadowolony.
Madhya 16.193    Zanim władca odszedł, maha-patra objął go i ofiarował mu wiele materialnych prezentów. W ten sposób zawarł z nim przyjaźń.
Madhya 16.194    Następnego ranka władca wysłał swego sekretarza z wieloma ładnie ozdobionymi łodziami, by przewiózł Śri Caitanyę Mahaprabhu na drugą stronę rzeki.
Madhya 16.195    Maha-patra przepłynął rzekę ze Śri Caitanyą Mahaprabhu, a gdy dotarli na drugi brzeg, mahometański gubernator osobiście powitał Pana i wielbił Jego lotosowe stopy.
Madhya 16.196    Jedna z tych łodzi, dopiero co świeżo skonstruowana, miała pośrodku komnatę. To na niej właśnie umieszczono Śri Caitanyę Mahaprabhu i Jego towarzyszy.
Madhya 16.197    W końcu Śri Caitanya Mahaprabhu pożegnał maha-patrę. Stojąc na brzegu rzeki i patrząc na łódź, maha-patra zaczął płakać.
Madhya 16.198    Potem mahometański gubernator osobiście towarzyszył Śri Caitanyi Mahaprabhu. Ze względu na piratów, gubernator wziął dziesięć łodzi wypełnionych żołnierzami.
Madhya 16.199    Mahometański gubernator towarzyszył Śri Caitanyi Mahaprabhu, aż minęli Mantreśvarę. Z powodu piratów miejsce to było bardzo niebezpieczne. Zabrał on Pana do miejsca zwanego Pichaldą, położonego niedaleko Mantreśvary.

Madhya 16.199  Znaczenie: Mantreśvarą nazywało się bardzo szerokie ujście Gangesu w pobliżu dzisiejszego Diamond Harbor. Płynąc po Gangesie łódź dotarła do rzeki Rupa-narayana i przybiła do wioski Pichalda. Pichalda i Mantreśvara leżą bardzo blisko siebie. Po minięciu Mantreśvary, mahometański władca towarzyszył Panu aż do Pichaldy.

Madhya 16.200    W końcu Śri Caitanya Mahaprabhu pożegnał gubernatora. Nie da się opisać głębokiej ekstatycznej miłości, którą przejawiał gubernator.

Madhya 16.200  Znaczenie: Śri Caitanya Mahaprabhu pożegnał mahometańskiego władcę w Pichalda. Krsnadasa Kaviraja Gosvami oznajmia tutaj, że z powodu rozłąki ze Śri Caitanyą Mahaprabhu gubernator doświadczał symptomów ekstatycznej miłości. Przyznaje on, że symptomów tych nie można opisać.

Madhya 16.201    Wszystkie rozrywki Pana Śri Caitanyi Mahaprabhu są niezwykłe. Kto słucha o Jego czynach, zyskuje chwałę i jego życie staje się doskonałe.
Madhya 16.202    W końcu Pan dotarł do Panihati i - w geście miłosierdzia - dał kapitanowi jedno ze Swych osobistych ubrań.
*Madhya 16.203    Miejsce zwane Panihati położone było na brzegu Gangesu. Usłyszawszy o przybyciu Śri Caitanyi Mahaprabhu, ludzie wszelkiego pokroju zgromadzili się na lądzie i na wodzie.

Madhya 16.203  Znaczenie: Wioska Panihati leży na brzegu Gangesu w pobliżu Khadadahy.

Madhya 16.204    W końcu Raghava Pandita zabrał Śri Caitanyę Mahaprabhu. Wzdłuż drogi zgromadziły się wielkie tłumy, toteż Pan z wielkim trudem dotarł do rezydencji Raghavy Pandity.
Madhya 16.205    Pan zatrzymał się w domu Raghavy Pandity zaledwie na jeden dzień. Następnego ranka udał się do Kumarahatty, gdzie mieszkał Śrivasa Thakura.

Madhya 16.205  Znaczenie: Obecna nazwa Kumarahatty brzmi Halisahara. Gdy Śri Caitanya Mahaprabhu przyjął sannyasę, Śrivasa Thakura - z powodu rozłąki ze Śri Caitanyą Mahaprabhu - opuścił Navadvipę i udał się do Halisahary, aby tam zamieszkać.

    Z Kumarahatty Śri Caitanya Mahaprabhu udał się do Kancanapalli (zwanego Kancadapadą), gdzie mieszkał Śivananda Sena. Po dwudniowym pobycie w domu Śivanandy, Pan udał się do domu Vasudevy Datty. Stamtąd poszedł do zachodniej części Navadvipy, do wioski zwanej Vidyanagarą. Z Vidyanagary udał się do Kulina-gramy i zatrzymał się w domu Madhavy dasa. Pozostał tam przez tydzień i wybaczył Devanandzie i innym zniewagi, jakich się dopuścili. Ponieważ Kaviraja Gosvami wymienił imię Śantipuracaryi, niektórzy ludzie myślą, że Kuliya jest to wioska w pobliżu Kancadapady. Na skutek tej błędnej koncepcji wymyślili oni inne miejsce zwane Nową Kuliyara Patą. W rzeczywistości miejsce takie nie istnieje. Opuszczając dom Vasudevy Datty, Śri Caitanya Mahaprabhu poszedł do domu Advaity Acaryi. Stamtąd udał się do zachodniej części Navadvipy, do Vidyanagary, i zatrzymał się w domu Vidya-vacaspatiego. Te wyjaśnienia podane są w Caitanya-bhagavata, Caitanya-mangali, Caitanya-candrodaya-natace i Caitanya-carita-kavyi. Śrila Kaviraja Gosvami nie przedstawił dokładnego opisu całej tej podróży; zatem pewni pozbawieni skrupułów ludzie wymyślili na podstawie Caitanya-caritamrty miejsce zwane Kuliyara Patą, położone koło Kancadapady.

Madhya 16.206    Z domu Śrivasy Thakury Pan poszedł do domu Śivanandy Seny, a potem do domu Vasudevy Datty.
Madhya 16.207    Przez pewien czas Pan został w domu Vidya-vacaspatiego, ale później, ze względu na zbyt duży tłok, poszedł do Kuliyi.

Madhya 16.207  Znaczenie: Dom Vidya-vacaspatiego znajdował się w Vidyanagarze, położonej niedaleko Koladvipy, czyli Kuligi. Tam mieszkał Devananda Pandita. Tę informację znajdujemy w Caitanya-bhagavata (Madhya-lila, Rozdział Dwudziesty Pierwszy). W Caitanya-candrodaya-natace znajduje się następująca wypowiedź dotycząca Kuligi. Tatah kumarahatte śrivasa-pandita-vatyam abhyayayau: "Stamtąd Pan udał się do domu Śrivasy Pandity w Kumarahatcie." Tato 'dvaita-vatim abhyetya haridasenabhivanditas tathaiva tarani-vartmana navadvipasya pare kuliya-nama-grame madhava-dasa-vatyam uttirnavan. evam sapta-dinani tatra sthitva punas tatavartmana eva calitavan: "Z domu Śrivasy Acaryi Pan poszedł do domu Advaity Acaryi, gdzie złożył Mu pokłony Haridasa Thakura. Następnie Pan wsiadł do łodzi, aby dotrzeć na drugi brzeg Navadvipy do miejsca zwanego Kuliyą, gdzie na siedem dni zatrzymał się w domu Madhavy dasa. Potem poszedł dalej wzdłuż brzegu Gangesu."

    W Śri Caitanya-carita-maha-kavyi jest powiedziane, anyedyuh sa śri-navadvipa-bhumeh pare gangam paścime kvapi deśe, śriman sarva-praninam tat-tad-angair netranandam samyag agatya tene: "Z Navadvipy Pan udał się na wschodni brzeg Gangesu. Wszyscy się ucieszyli widząc, że Pan nadchodzi."

    W Caitanya-bhagavata (Antya-khanda, Rozdział Trzeci) jest powiedziane, sarva-parisada-sange śri-gaurasundara / acambite asi' uttarila tanra ghara: "Nieoczekiwanie Pan przybył do Vidyanagary z całą grupą i zatrzymał się w domu Vidya-vacaspatiego." Navadvipadi sarva-dike haila dhvani: "W ten sposób cała Navadvipa dowiedziała się o przybyciu Pana." Vacaspati-ghare aila nyasicudamani: "Tak oto najprzedniejszy ze wszystkich sannyasinów, Śri Caitanya Mahaprabhu, przybył do domu Vidya-vacaspatiego." Jak oznajmiono dalej:

 

ananta arbuda loka bali' 'hari' 'hari'

calilena dekhibare gauranga śri-hari

 

patha nahi paya keho lokera gahale

vanadala bhangi' loka daśa-dike cale

 

lokera gahale yata aranya achila

ksaneke sakala divya pathamaya haila

 

ksaneke aila saba loka kheya-ghate

kheyari karite para padila sankate

 

satvare asila vacaspati mahaśaya

karilena aneka naukara samuccaya

 

naukara apeksa ara keho nahi kare

nana mate para haya ye yemate pare

 

hena-mate ganga para ha-i' sarva-jana

sabhei dharena vacaspatira carana

 

lukana gela prabhu kuliya-nagara

kuliyaya ailena vaikuntha-iśvara

 

sarva-loka 'hari' bali' vacaspati-sange

sei-ksane sabhe calilena maha-range

 

kuliyli-nagare ailena nyasi-mani

sei-ksane sarva-dike haila maha-dhvani

 

sabe ganga madhye nadiyaya-kuliyaya

śuni' matra sarva-loke mahanande dhaya

 

vacaspatira grame (vidyanagare) chila yateka gahala

 

tara koti koti-gune purila sakala

 

laksa laksa nauka va aila kotha haite

na jani kateka para haya kata-mate

 

laksa laksa loka bhase jahnavira jale

sabhe para hayena parama kutuhale

 

gangaya hana para apana-apani

kolakoli kari' sabhe kare hari-dhvani

 

ksaneke kuliya-grama --- nagara prantara

paripurna haila sthala, nahi avasara

 

ksaneke aila mahaśaya vacaspati

tenho nahi payena prabhura kotha sthiti

 

kuliyaya prakaśe yateka papi chila

uttama, madhyama, nica, --- sabe para haila

 

kuliya-gramete asi' śri-krsna-caitanya

hena nahi, yare prabhu na karila dhanya

 

"Gdy Śri Caitanya Mahaprabhu zatrzymał się w domu Vidya-vacaspatiego, wiele setek i tysięcy ludzi poszło zobaczyć Go i intonować święte imię Hari. Było tak tłoczno, że ludzie nie mogli nawet znaleźć miejsca do chodzenia, dlatego w tym celu wycięli dżunglę w pobliżu wioski. Automatycznie wydeptano wiele dróg, a wiele osób przybyło także łodziami, by zobaczyć Pana. Przyszło tak wiele osób, że przewoźnikom trudno było przewieźć ich przez rzekę. Nagle przybył Vidya-vacaspati i postarał się o więcej łodzi do przyjęcia tych ludzi, ale oni nie czekali na łodzie. W jakiś sposób przeprawili się przez rzekę i śpieszyli w kierunku domu Vidya-vacaspatiego. Ponieważ tłum był tak wielki, Śri Caitanya Mahaprabhu potajemnie udał się do Kuliya-nagary. Jednakże, kiedy Pan opuścił Vidyanagarę, do wszystkich ludzi dotarły wieści o Jego odejściu. Wówczas towarzyszyli Vacaspatiemu do Kuliya-nagary. Ponieważ wiadomość o przybyciu Pana rozeszła się natychmiast, przybyły wielkie tłumy i z wielką radością witały Śri Caitanyę Mahaprabhu. W rzeczywistości, gdy tłum szedł zobaczyć Śri Caitanyę Mahaprabhu, jego liczebność wzrosła dziesięć tysięcy razy. Nikt nie potrafił powiedzieć, ilu ludzi przeprawiło się przez rzekę, by zobaczyć Pana, ale wiele setek tysięcy wzniecało potężny hałas przeprawiając się przez Ganges. Przebywszy rzekę, wszyscy zaczynali obejmować się nawzajem, ponieważ usłyszeli dobrą nowinę o przybyciu Śri Caitanyi Mahaprabhu. W ten sposób wszyscy mieszkańcy Kuliyi - grzeszni, na średnim etapie i duchowo zaawansowani - zostali wyzwoleni i byli gloryfikowani przez Śri Caitanyę Mahaprabhu."

    Jak oznajmia Caitanya-bhagavata (Antya-khanda, Rozdział Szósty):

 

khanayoda, badagachi, ara dogachiya

gangara opara kabhu yayena 'kuliya'

 

    Jak oświadcza Caitanya-mangala:

 

ganga-snana kari prabhu radha-deśa diya

krame krame uttarila nagara 'kuliya'

 

mayera vacane punah gela navadvipa

varakona-ghata, nija vadira samipa

 

    W komentarzu Premadasa jest powiedziane:

 

nadiyara majhakhane, sakala lokete

jane, 'kuliya-pahadapura' name sthana.

 

    Śri Narahari Cakravarti, czyli Ghanaśyama dasa, napisał w swojej Bhakti-ratnakarze:

 

kuliya pahadapura dekha śrinivasa

purve 'koladvipa'-parvatakhya --- e pracara

 

W książce zatytułowanej Navadvipa-parikrama, także autorstwa Ghanaśyamy dasa, jest powiedziane: kuliya-pahadapura grama purve koladvipa-parvatakhyananda nama. Można zatem wywnioskować, że obecne miasto Navadvipa i miejsca zwane Bahirdvipą, Kolera Ganją, Kola-amadą, Kolera Dahą, Gadakhali itd. znane były jako Kuliya, ale tzw. Kuliyara Pata nie jest oryginalną Kuliyą.

Madhya 16.208    Gdy Pan przebywał w domu Madhavy dasa, wiele setek i tysięcy ludzi przybyło Go ujrzeć.

Madhya 16.208  Znaczenie: Tożsamość Madhavy dasa ustala się w ten sposób. W rodzinie Śrikary Cattopadhyayi narodził się Yudhisthira Cattopadhyaya. Poprzednio on i jego rodzina żyli w Bilvagramie i w Patuli. Stamtąd udał się on do Kuliya Pahadapury, wcześniej znanej jako Padapura. Najstarszy syn Yudhisthiry Cattopadhyayi nazywał się Madhava dasa, drugi syn zwał się Haridasa, a najmłodszy syn nosił imię Krsnasampatti Cattopadhyaya. Przydomki trzech braci brzmiały: Chakadi, Tinakadi i Dukadi. Wnuk Madhavy dasa nazywał się Vamśivadana. Jego wnuk Ramacandra i ich potomkowie nadal żyją w Vaghnapada, czyli Vainci.

Madhya 16.209    Pan zatrzymał się tam na siedem dni i wyzwolił wszelkiego pokroju bluźnierców i grzeszników.
Madhya 16.210    Opuściwszy Kuliyę, Śri Caitanya Mahaprabhu odwiedził dom Advaity Acaryi w Śantipur. To tam matka Pana, Śacimata, spotkała się z Nim i dzięki temu poczuła ulgę w swoim wielkim nieszczęściu.
Madhya 16.211    Potem Pan odwiedził wioskę o nazwie Ramakeli i miejsce znane jako Kanai Nataśala. Stamtąd wrócił do Śantipur.
Madhya 16.212    Śri Caitanya Mahaprabhu pozostał w Śantipur przez dziesięć dni. Wszystko to bardzo szczegółowo opisał Vrndavana dasa Thakura.
Madhya 16.213    Nie będę opisywał tych wydarzeń, gdyż zrobił to już Vrndavana dasa Thakura. Nie ma potrzeby powtarzania tych samych informacji, gdyż to ogromnie zwiększyłoby objętość tej książki.
Madhya 16.214-215    Opowieści te mówią, jak Śri Caitanya Mahaprabhu spotkał braci Rupę i Sanatanę, i jak Nrsimhananda udekorował drogę. Opisałem to już we wcześniejszym streszczeniu tej książki, dlatego nie będę tutaj powtarzał tych opowiadań.

Madhya 16.214-215  Znaczenie: Ta informacja podana jest w Adi-lili (Rozdział Dziesiąty, werset 35) i Madhya-lili (Rozdział Pierwszy, wersety 155-162 i 175-226).

Madhya 16.216    Gdy Śri Caitanya Mahaprabhu wrócił do Śantipur, na spotkanie z Nim przybył Raghunatha dasa.
Madhya 16.217    Dwaj bracia o imionach Hiranya i Govardhana, mieszkańcy Saptagramy, mieli dochód w wysokości 1 200 000 rupii.

Madhya 16.217  Znaczenie: Hiranya i Govardhana byli mieszkańcami Saptagramy w okręgu Hugali. W rzeczywistości mieszkali nie w Saptagramie, tylko w pobliskiej wiosce zwanej Krsnapurą. Narodzili się w wielkiej rodzinie kayasthów i chociaż ich tytuł rodzinny nie został ustalony, wiadomo, że pochodzili z rodziny arystokratycznej. Starszy brat nazywał się Hiranya Majumadara, a młodszy nosił imię Govardhana Majumadara. Śri Raghunatha dasa był synem Govardhany Majumadary. Ich kapłanem rodzinnym był Balarama Acarya, ulubieniec Haridasa Thakury, a mistrzem duchowym był Yadunandana Acarya, ulubieniec Vasudevy Datty.

    Wioska Saptagrama położona jest na trasie wschodniej kolei z Kalkuty do Burdwanu, a obecnie ta stacja kolejowa nosi nazwę Triśabigha. W tamtych dniach przez ten teren przepływała duża rzeka zwana Sarasvati, a obecnie Triśabigha jest wielkim portem. W 1592 roku nastąpiła inwazja Pathanów, natomiast w roku 1632, na skutek wylewu rzeki Sarasvati, ten wielki port uległ częściowemu zniszczeniu. Mówi się, że w siedemnastym i osiemnastym wieku portugalscy biznesmeni zwykli przybywać tam na pokładach swoich statków. W tamtych dniach Saptagrama, położona w południowej części Bengalu, była bardzo bogata i znana. Kupców, którzy stanowili większość jej mieszkańców, nazywano Saptagrama suvarna-vanik. Było tam bardzo wielu bogatych ludzi. Hiranya Majumadara i Govardhana Majumadara należeli do społeczności kayastha. Oni także byli bogaci, do tego stopnia, iż w wersecie tym jest wspomniane, że ich roczny dochód jako ziemian sięgał miliona dwustu tysięcy rupii. W związku z tym można odwołać się do Adi-lili (Rozdział Jedenasty, werset 41) opisującej Uddharanę Dattę, który także należał do społeczności suvarna-vanik Saptagramy.

Madhya 16.218    Zarówno Hiranya Majumadara, jak i Govardhana Majumadara byli bardzo bogaci i wspaniałomyślni. Byli dobrze wychowani i oddani kulturze bramińskiej. Pochodzili z rodziny arystokratycznej, a wśród ludzi religijnych mieli największy autorytet.
Madhya 16.219    Praktycznie wszyscy bramini mieszkający w Nadii byli zależni od miłosierdzia Hiranyi i Govardhany, którzy dawali im pieniądze, ziemię i wioski.

Madhya 16.219  Znaczenie: Chociaż w czasach Śri Caitanyi Mahaprabhu Navadvipa była bardzo bogata i gęsto zaludniona, praktycznie wszyscy bramini byli zależni od miłosierdzia Hiranyi i Govardhany. Ponieważ bracia darzyli braminów wielkim szacunkiem, bardzo hojnie dawali im pieniądze.

Madhya 16.220    Ci bracia okazywali wielką cześć Nilambarze Cakravartiemu, dziadkowi Śri Caitanyi Mahaprabhu, ale Nilambara Cakravarti zwykł traktować ich jak własnych braci.
Madhya 16.221    Poprzednio ci dwaj bracia pełnili dużo służby dla Miśry Purandary, ojca Śri Caitanyi Mahaprabhu. Z tego względu Pan znał ich bardzo dobrze.
Madhya 16.222    Raghunatha dasa był synem Govardhany Majumadary. Od dzieciństwa nie wykazywał zainteresowania materialną przyjemnością.
Madhya 16.223    Gdy po przyjęciu wyrzeczonego porządku Śri Caitanya Mahaprabhu wrócił do Śantipur, Raghunatha dasa spotkał się z Nim.
Madhya 16.224    Gdy Raghunatha dasa poszedł zobaczyć Śri Caitanyę Mahaprabhu, padł u lotosowych stóp Pana w ekstatycznej miłości. Okazując mu łaskę, Pan dotknął go Swymi stopami.
Madhya 16.225    Ojciec Raghunathy dasa, Govardhana, zawsze pełnił dużo służby dla Advaity Acaryi. Tak więc Advaita Acarya był bardzo zadowolony z tej rodziny.
Madhya 16.226    Gdy Raghunatha dasa tam przebywał, Advaita Acarya okazał mu łaskę dając mu resztki pożywienia zostawione przez Pana. W ten sposób, przez pięć czy siedem dni, Raghunatha dasa służył lotosowym stopom Pana.
Madhya 16.227    Pożegnawszy Raghunathę dasa, Śri Caitanya Mahaprabhu wrócił do Jagannatha Puri. Po powrocie do domu Raghunathę dasa ogarnęło szaleństwo ekstatycznej miłości.
Madhya 16.228    Raghunatha dasa wielokrotnie uciekał z domu, by udać się do Jagannatha Puri, ale ojciec ciągle go wiązał i przyprowadzał.
Madhya 16.229    Jego ojciec kazał nawet pięciu stróżom pilnować go dzień i noc. Zaangażowano czterech osobistych służących, by dbali o jego wygodę i dwóch braminów, by dla niego gotowali.
Madhya 16.230    W ten sposób Raghunatha dasa był pod bezustanną kontrolą jedenastu osób. Tak więc nie mógł iść do Jagannatha Puri i to sprawiało, że był bardzo nieszczęśliwy.
Madhya 16.231    Gdy Raghunatha dasa dowiedział się, że Śri Caitanya Mahaprabhu przybył do Śantipur, przedstawił swemu ojcu pewną prośbę.
Madhya 16.232    Raghunatha dasa poprosił swego ojca: "Proszę, pozwól mi iść zobaczyć lotosowe stopy Pana. Jeśli się na to nie zgodzisz, moje życie nie pozostanie w tym ciele."
Madhya 16.233    Słysząc tę prośbę, ojciec Raghunathy dasa wyraził zgodę. Dając wiele sług i produktów, wysłał go na spotkanie ze Śri Caitanyą Mahaprabhu, prosząc, aby szybko wracał.
Madhya 16.234    Przez siedem dni Raghunatha przebywał w Śantipur w towarzystwie Śri Caitanyi Mahaprabhu. Podczas tych dni i nocy przychodziły mu do głowy następujące myśli.
Madhya 16.235    Raghunatha dasa myślał: "Jak będę w stanie wydostać się z rąk stróży? W jaki sposób mógłbym pójść ze Śri Caitanyą Mahaprabhu do Nilacali?"
Madhya 16.236    Ponieważ Śri Caitanya Mahaprabhu był wszechwiedzący, zrozumiał umysł Raghunathy dasa. Dlatego Pan poinstruował go następującymi uspokajającymi słowami.
Madhya 16.237    "Bądź cierpliwy i wracaj do domu. Nie bądź szaleńcem. W przyszłości będziesz w stanie przepłynąć ocean materialnej egzystencji.

Madhya 16.237  Znaczenie: Jak oznajmia Śrimad-Bhagavatam (10.14.58):

 

samaśrita ye pada-pallava-plavam

mahat-padam punya-yaśo-murareh

bhavambudhir vatsa-padam param padam

padam padam yad vipadam na tesam

 

Ten materialny świat jest jak wielki ocean. Zaczyna się od Brahmaloki i rozciąga się aż do Patalaloki. Na oceanie tym jest wiele planet, czyli wysp. Nie wiedząc o służbie oddania, żywa istota błądzi po tym oceanie, tak jak człowiek, który próbuje płynąć, by dotrzeć do brzegu. Podobnie wygląda nasza walka o egzystencję. Każdy próbuje wydostać się z oceanu materialnej egzystencji. Natychmiastowe dotarcie do brzegu nie jest możliwe, ale jeśli ktoś robi wysiłek, to może przedostać się przez ten ocean dzięki łasce Śri Caitanyi Mahaprabhu. Ktoś może bardzo pragnąć przepłynąć ten ocean, ale działając jak szaleniec nie osiągnie sukcesu. Musi płynąć na drugą stronę z wielką cierpliwością i inteligencją, zgodnie z instrukcjami Śri Caitanyi Mahaprabhu lub Jego reprezentanta. Wtedy pewnego dnia dotrze do brzegu i wróci do domu, do Boga.

Madhya 16.238    "Nie powinieneś być bhaktą na pokaz i fałszywym ascetą. Na razie ciesz się materialnym światem w stosowny sposób i nie przywiązuj się do tego."

Madhya 16.238  Znaczenie: Bardzo istotne jest w tym wersecie słowo markata-vairagya, oznaczające fałszywe wyrzeczenie. Komentując to słowo, Śrila Bhaktisiddhanta Sarasvati Thakura zauważył, że małpy demonstrują na zewnątrz wyrzeczenie, ponieważ nie nakładają ubrania i żyją nago w lesie. Dlatego wydaje im się, że są ascetami, ale w rzeczywistości chętnie oddają się zadowalaniu zmysłów z tuzinami małp samiczek. Takie wyrzeczenie nazywane jest markata-vairagyą - wyrzeczeniem małpy. Nie możemy być naprawdę wyrzeczeni, jeśli faktycznie nie jesteśmy zdegustowani materialnym działaniem i nie uważamy go za przeszkodę w duchowym postępie. Wyrzeczenie nie powinno być phalgu, tymczasowe, tylko powinno trwać całe życie. Tymczasowe wyrzeczenie, czyli wyrzeczenie małpy, jest jak wyrzeczenie, które odczuwa się na terenie krematorium. Gdy człowiek bierze trupa do krematorium, czasami myśli: "Taki jest nieodwołalny koniec ciała. Po co ja pracuję tak ciężko dzień i noc?" Takie uczucia w naturalny sposób powstają w umyśle każdego człowieka, który udaje się do ghata, w którym pali się zwłoki. Jednakże, gdy tylko wróci on z terenu krematorium, ponownie podejmuje materialne działanie dla zadowalania zmysłów. To nazywane jest śmaśana-vairagyą lub markata-vairagyą.

    Aby pełnić służbę dla Pana, można akceptować rzeczy, które są konieczne. Jeśli ktoś żyje w ten sposób, może stać się prawdziwie wyrzeczony. W Bhakti-rasamrta-sindhu (1.2.108) jest powiedziane:

 

yavata syat sva-nirvahah    svikuryat tavad arthavit

adhikye nyunatayam ca    cyavate paramarthatah

 

"Trzeba zaakceptować podstawowe potrzeby życia, ale nie należy ich nadmiernie zwiększać. Nie należy ich też niepotrzebnie zmniejszać. Trzeba po prostu przyjmować to, co konieczne do czynienia duchowego postępu."

    W swojej Durgama-sangamani Śri Jiva Gosvami komentuje, że słowo sva-nirvahah w rzeczywistości znaczy sva-sva-bhakti-nirvahah. Doświadczony bhakta przyjmie tylko te materialne rzeczy, które pomogą mu w służbie dla Pana. Bhakti-rasamrta-sindhu (1.2.256) w następujący sposób wyjaśnia markata-vairagyę, czyli phalgu-vairagyę:

 

prapancikataya buddhya    hari-sambandhi-vastunah

mumuksubhih parityago    vairagyam phalgu kathyate

 

"Trzeba przyjąć wszystko, co sprzyja pełnieniu służby dla Pana, i nie należy tego odrzucać jako rzeczy materialnych." Yukta-vairagya, czyli właściwe wyrzeczenie, wyjaśnione jest w taki oto sposób:

 

anasaktasya visayan    yatharham upayunjatah

nirbandhah krsna-sambandhe    yuktam vairagyam ucyate

 

"Wszystko należy przyjmować dla służenia Panu, a nie dla własnego zadowalania zmysłów. Jeśli akceptuje się coś bez przywiązania i dlatego, że jest to związane z Krsną, to takie wyrzeczenie nazywane jest yukta-vairagyą." Ponieważ Krsna jest Absolutną Prawdą, to wszystko, co przyjmuje się, by Mu służyć, także jest Prawdą Absolutną.

    Śri Caitanya Mahaprabhu używa słowa markata-vairagya, by wskazać na niby Vaisnavów, którzy chodzą ubrani w przepaskę na biodrach próbując imitować Śrila Rupę Gosvamiego. Tacy ludzie noszą woreczek z japasem i mantrują, ale w sercu ciągle myślą o zdobyciu kobiet i pieniędzy. Bez wiedzy innych, ci markata-vairagi utrzymują kobiety, ale zewnętrznie pozują na ascetów. Śri Caitanya Mahaprabhu był bardzo przeciwny tym markata-vairagi czyli pseudo-Vaisnavom.

Madhya 16.239    Śri Caitanya Mahaprabhu mówił dalej: "W swym sercu powinieneś pozostać bardzo wiernym, ale zewnętrznie możesz zachowywać się jak zwykły człowiek. W ten sposób wkrótce bardzo zadowolisz Krsnę i On wyzwoli cię ze szponów mayi.
Madhya 16.240    "Możesz zobaczyć Mnie w Nilacali, Jagannatha Puri, gdy wrócę odwiedziwszy Vrndavanę. Do tego czasu możesz obmyślić jakiś sposób ucieczki.
Madhya 16.241    "To, jakich środków będziesz musiał wtedy użyć, zostanie ci objawione przez Krsnę. Jeśli ktoś ma łaskę Krsny, nikt nie może go powstrzymać."

Madhya 16.241  Znaczenie: Chociaż Śrila Raghunatha dasa bardzo pragnął przyłączyć się do Śri Caitanyi Mahaprabhu, Pan doradził mu, by czekał na łaskę Pana Krsny. Polecił, by Raghunatha dasa zachował w swym sercu mocno utwierdzoną świadomość, lecz zewnętrznie zachowywał się jak zwykły człowiek. Do takiego podstępu może uciec się każdy, kto jest zaawansowany w świadomości Krsny. Ktoś może żyć w społeczeństwie jak zwykła ludzka istota, lecz jednocześnie jego interesem powinno być zadowalanie Krsny i głoszenie Jego chwał. Osoba świadoma Krsny nie powinna być pochłonięta sprawami materialnymi, gdyż jedynym jej zajęciem jest służba oddania dla Pana. Jeśli ktoś jest zaangażowany w ten sposób, Krsna z pewnością okaże Swoją łaskę. Jak Śri Caitanya Mahaprabhu doradził Raghunacie dasowi: yatha-yogya visaya bhunja' anasakta hana. To samo powtarza się: antare nistha kara, bahye loka-vyavahara. To znaczy, że nie można mieć w sercu żadnego innego pragnienia poza pragnieniem służenia Krsnie. Opierając się na takim przekonaniu można kultywować świadomość Krsny. Potwierdza to Bhakti-rasamrta-sindhu (1.2.200):

 

laukiki vaidiki vapi    ya kriya kriyate mune

hari-sevanukulaiva    sa karya bhaktim icchata

 

Bhakta może działać jak zwykła ludzka istota albo jak ścisły zwolennik nakazów wedyjskich. W obu przypadkach, wszystko co robi, jest korzystne dla postępu w służbie oddania, ponieważ jest on w świadomości Krsny.

Madhya 16.242    W ten sposób Śri Caitanya Mahaprabhu pożegnał Raghunathę dasa, który wrócił do domu i zrobił dokładnie to, co Pan mu powiedział.
Madhya 16.243    Wróciwszy do domu, Raghunatha dasa porzucił wszelkie szaleństwo i zewnętrzne rzekome wyrzeczenie i bez przywiązania zaangażował się w swoje domowe obowiązki.
Madhya 16.244    Gdy ojciec i matka Raghunathy dasa zobaczyli, że ich syn zachowuje się jak grhastha, byli bardzo szczęśliwi. To spowodowało, że zmniejszyli swą czujność.

Madhya 16.244  Znaczenie: Gdy ojciec i matka Raghunathy dasa zobaczyli, że ich syn nie postępował już dłużej jak szaleniec i odpowiedzialnie pełnił swoje obowiązki, byli bardzo szczęśliwi. Jedenastu ludzi - pięciu stróży, czterej osobiści słudzy i dwaj bramini - którzy go strzegli, zmniejszyło swą czujność. Gdy Raghunatha dasa zajął się swymi domowymi sprawami, jego rodzice zmniejszyli liczbę strażników.

Madhya 16.245-246    A tymczasem w Śantipur, Śri Caitanya Mahaprabhu zebrał wszystkich Swoich bhaktów - z Advaitą Acaryą i Nityanandą Prabhu na czele - objął ich wszystkich i poprosił, by pozwolili Mu wrócić do Jagannatha Puri.
Madhya 16.247    Ponieważ Śri Caitanya Mahaprabhu spotkał się ze wszystkimi Swoimi bhaktami w Śantipur, poprosił ich wszystkich, by tego roku nie szli do Jagannatha Puri.
Madhya 16.248    Śri Caitanya Mahaprabhu powiedział: "Z Jagannatha Puri z pewnością udam się do Vrndavany. Jeśli wy wszyscy dacie Mi swoje pozwolenie, bez trudu wrócę tu znowu."
Madhya 16.249    Chwytając stopy Swojej matki, Śri Caitanya Mahaprabhu bardzo pokornie poprosił ją o pozwolenie. Tak więc pozwoliła Mu pójść do Vrndavany.
Madhya 16.250    Śrimati Śacidevi odesłano do Navadvipy, a Pan i Jego bhaktowie wyruszyli do Jagannatha Puri, Niladri.
Madhya 16.251    Bhaktowie, którzy towarzyszyli Śri Caitanyi Mahaprabhu, wykonywali w drodze do Nilacali, Jagannatha Puri, wszelkiego rodzaju posługi. W ten sposób Pan wrócił w wielkim szczęściu.
Madhya 16.252    Po przybyciu do Jagannatha Puri, Śri Caitanya Mahaprabhu odwiedził świątynię Pana. Wówczas po całym mieście rozeszła się wieść o Jego powrocie.
Madhya 16.253    Wtedy przyszli wszyscy bhaktowie i, bardzo szczęśliwi, spotkali się z Panem. Pan także objął każdego z nich w wielkiej ekstatycznej miłości.
Madhya 16.254    Kaśi Miśra, Ramananda Raya, Pradyumna, Sarvabhauma Bhattacarya, Vaninatha Raya, Śikhi Mahiti i wszyscy inni bhaktowie spotkali się ze Śri Caitanyą Mahaprabhu.
Madhya 16.255    Gadadhara Pandita także przyszedł i spotkał się z Panem. Wówczas, przed wszystkimi bhaktami, Śri Caitanya Mahaprabhu zaczął mówić, co następuje.
Madhya 16.256    "To była Moja decyzja, by iść do Vrndavany przez Bengal, żeby zobaczyć Mą matkę i Ganges.
Madhya 16.257    "Tak więc poszedłem do Bengalu, ale zaczęły podążać za Mną tysiące bhaktów.
Madhya 16.258    "Wiele setek i tysięcy ludzi wiedzionych ciekawością przyszło, by Mnie zobaczyć, i z powodu tak wielkiego tłumu nie mogłem zbyt swobodnie podróżować drogą.
Madhya 16.259    "Tłum był naprawdę tak duży, że dom, w którym się zatrzymałem i jego mury graniczne, zostały zniszczone i gdziekolwiek spojrzałem, widziałem jedynie wielkie tłumy.
Madhya 16.260    "Z wielkim trudem poszedłem do miasteczka Ramakeli, gdzie spotkałem dwóch braci o imionach Rupa i Sanatana.
Madhya 16.261    "Ci dwaj bracia są wielkimi bhaktami, godnymi otrzymania łaski Krsny, ale na co dzień pełnią funkcje urzędników rządowych, ministrów króla.
Madhya 16.262    "Śrila Rupa i Sanatana są bardzo starannie wykształceni, mają spore doświadczenie w służbie oddania oraz dużą inteligencję i siłę, a mimo to sądzą, że są nędzniejsi niż słoma na ulicy.
Madhya 16.263-264    "Doprawdy, pokora tych dwóch braci mogłaby stopić nawet kamień. Bardzo zadowolony z ich zachowania, powiedziałem im: 'Chociaż obaj jesteście bardzo wzniośli, uważacie siebie za niższych i z tego powodu Krsna wkrótce was wyzwoli.'

Madhya 16.263-264  Znaczenie: Takie są kwalifikacje czystego bhakty. Materialnie ktoś może być bardzo bogaty, doświadczony, wpływowy i wykształcony, lecz jeśli mimo to uważa się za niższego od słomy na ulicy, przyciąga uwagę Śri Caitanyi Mahaprabhu czy Pana Krsny. Chociaż Maharaja Prataparudra był królem, wziął miotłę, by czyścić drogę przed wozem Ratha Pana Jagannatha. Ta pokorna służba króla bardzo zadowoliła Śri Caitanyę Mahaprabhu i dlatego Pan go objął. Według instrukcji Śri Caitanyi Mahaprabhu, bhakta nigdy nie powinien być nadęty z powodu materialnych możliwości. Musi wiedzieć, że materialne możliwości są wynikiem jego przeszłych dobrych czynów (karmy) i wskutek tego są przemijające. W każdej chwili wszelkie nasze materialne bogactwa mogą ulec zniszczeniu; dlatego bhakta nigdy nie napawa się dumą z ich powodu. Jest zawsze pokorny i łagodny, uważając siebie za niższego od kawałka słomy. To powoduje, że bhaktowie są zdolni powrócić do domu, do Boga.

Madhya 16.265-266    "Przemówiłem do nich w ten sposób, a następnie ich pożegnałem. Gdy odchodziłem, Sanatana rzekł do Mnie: 'To nie jest właściwe, by idąc do Vrndavany mieć ze sobą tysięczne tłumy.'
Madhya 16.267    "Chociaż usłyszałem jego słowa, nie zwróciłem na nie żadnej uwagi. Natomiast nad ranem udałem się do miejsca zwanego Kanai Nataśalą.
Madhya 16.268    "Jednakże w nocy rozważyłem to, co Mi powiedział Sanatana.
Madhya 16.269    "Stwierdziłem, że to, co powiedział Sanatana, było bardzo słuszne. Niewątpliwie podążał za Mną wielki tłum i gdyby ludzie ujrzeli tak wiele osób, z pewnością by Mnie zganili, mówiąc: 'Oto kolejny oszust.'
Madhya 16.270    "Wówczas wziąłem pod uwagę, że Vrndavana jest bardzo odosobnionym miejscem. Jest ona niepokonana i bardzo trudno ją osiągnąć. Dlatego postanowiłem iść tam sam, albo - co najwyżej - wziąć ze Sobą tylko jedną osobę.
Madhya 16.271    "Madhavendra Puri poszedł do Vrndavany samotnie i Krsna, pod pretekstem dania mu mleka, udzielił ma audiencji.
Madhya 16.272    "Wtedy zrozumiałem, że idę do Vrndavany jak magik ze swoim pokazem, a to z pewnością nie jest dobre. Nikt nie powinien iść do Vrndavany z tak wieloma ludźmi.
Madhya 16.273    "Dlatego postanowiłem iść samotnie, albo - co najwyżej - z jednym sługą. W ten sposób Moja podróż do Vrndavany będzie piękna.
Madhya 16.274    "Pomyślałem: 'Zamiast iść do Vrndavany samotnie, idę z żołnierzami i z biciem w bębny."
Madhya 16.275    "Dlatego powiedziałem: 'Wstydź się!' i bardzo poruszony wróciłem nad brzeg Gangesu.
Madhya 16.276    "Wtedy zostawiłem tam wszystkich bhaktów i wziąłem ze Sobą tylko pięć czy sześć osób.
Madhya 16.277    "Teraz chcę, byście wszyscy byli ze Mnie zadowoleni i udzielili Mi dobrej rady. Powiedzcie Mi, jak bez przeszkód będę mógł pójść do Vrndavany.
Madhya 16.278    "Zostawiłem tutaj Gadadharę Panditę, a on pogrążył się w wielkim nieszczęściu. Z tego powodu nie mogłem iść do Vrndavany."
Madhya 16.279    Ośmielony słowami Śri Caitanyi Mahaprabhu, Gadadhara Pandita pogrążył się w ekstatycznej miłości. Chwytając lotosowe stopy Pana, zaczął mówić z wielką pokorą.
Madhya 16.280    Gadadhara Pandita powiedział: "Gdziekolwiek Ty przebywasz, tam jest Vrndavana, jak również Yamuna, Ganges i wszystkie inne miejsca pielgrzymek.
Madhya 16.281    "Chociaż wszędzie, gdzie przebywasz, jest Vrndavana, mimo to idziesz do Vrndavany po to tylko, by pouczyć ludzi. W innym wypadku robisz, co uważasz za najlepsze."

Madhya 16.281  Znaczenie: Dla Śri Caitanyi Mahaprabhu udanie się do Vrndavany nie było konieczne, bo gdziekolwiek przebywał, miejsce to natychmiast przemieniało się we Vrndavanę. Były tam także Ganges, Yamuna i wszystkie inne miejsca pielgrzymek. Wyraził to również Sam Śri Caitanya Mahaprabhu, gdy tańczył w Ratha-yatrze. Rzekł wówczas, że Jego umysłem była Vrndavana (mora-mana --- vrndavana). Ponieważ Jego umysłem była Vrndavana, wszystkie rozrywki Radhy i Krsny odbywały się w Nim Samym. Niemniej jednak, aby po prostu uczyć ludzi, odwiedził On bhauma-vrndavanę, Vrndavana-dhamę w tym materialnym świecie. W ten sposób Pan pouczył wszystkich, by odwiedzali Vrndavana-dhamę, która jest bardzo świętym miejscem. Materialiści uważają, że Vrndavana jest brudnym miastem, ponieważ jest tam wiele małp i psów, a wzdłuż brzegu Yamuny leżą śmieci. Jakiś czas temu pewien materialistyczny człowiek zapytał mnie: "Dlaczego mieszkasz we Vrndavanie? Dlaczego wybrałeś takie brudne miejsce na wycofanie się z życia rodzinnego?" Taka osoba nie potrafi zrozumieć, że Vrndavana-dhama zawsze reprezentuje oryginalną Vrndavana-dhamę. Dlatego też Vrndavana-dhama jest równie godna czci, jak Pan Krsna. Aradhyo bhagavan vrajeśa-tanayas tad-dhama vrndavanam: zgodnie z filozofią Śri Caitanyi Mahaprabhu, Pan Śri Krsna i Jego siedziba są tak samo godne czci. Czasami materialistyczni ludzie, którzy nie mają duchowego zrozumienia, udają się do Vrndavany jak turyści. Ten, kto jedzie do Vrndavany z taką materialną wizją, nie odniesie żadnej duchowej korzyści. Taka osoba nie ma przekonania, że Krsna i Vrndavana są tożsame. I z powodu tej tożsamości, Vrndavana jest równie godna czci jak Pan Krsna. Wizja Śri Caitanyi Mahaprabhu (mora-mana --- vrndavana) różni się od spojrzenia zwykłego materialisty. Podczas festiwalu Ratha-yatra, Śri Caitanya Mahaprabhu - pochłonięty ekstazą Śrimati Radharani - ściągnął Pana Krsnę z powrotem do Vrndavana-dhamy. Śri Caitanya Mahaprabhu mówił o tym w wersetach zaczynających się od ahuś ca te (Madhya 13.136).

W Śrimad-Bhagavatam (10.84.13) jest powiedziane:

 

yasyatma-buddhih kunape tridhatuke

svadhih kalatradisu bhauma ijya-dhih

yat-tirtha-buddhih salile na karhicij

janesv abhijnesu sa eva gokharah

 

"Ludzka istota, która utożsamia to ciało zrobione z trzech elementów ze swoją jaźnią, która uboczne produkty ciała uważa za swoich krewnych, która sądzi, że miejsce jej narodzin jest godne czci i która udaje się do miejsc pielgrzymek po to tylko, by się wykąpać, a nie żeby spotkać tam ludzi mających transcendentalną wiedzę - taka osoba powinna być uważana za podobną osłu lub krowie."

    Śri Caitanya Mahaprabhu osobiście odnowił Vrndavana-dhamę i doradził Swym głównym uczniom, Rupie i Sanatanie, aby ją rozwinęli i otworzyli w celu przyciągnięcia duchowej wizji ogółu ludzi. Obecnie we Vrndavanie znajduje się około pięciu tysięcy świątyń, a pomimo tego nasza społeczność, Międzynarodowe Towarzystwo Świadomości Krsny, buduje olbrzymią, wspaniałą świątynię ku czci Pana Balaramy, Radha-Krsny i Guru-Gaurangi. Ponieważ nie ma we Vrndavanie sławnej świątyni Krsna-Balaramy, próbujemy taką skonstruować, aby ludzie zostali zauroczeni Krsna-Balaramą czyli Nitai-Gauracandrą. Vrajendra-nandana yei, śaci suta haila sei. Narottama dasa Thakura mówi, że Balarama i syn Maharajy Nandy ukazali się jako Gaura-Nitai. W celu propagowania tej fundamentalnej zasady otwieramy świątynię Krsna-Balaramy, by ogłosić światu, że czczenie Gaura-Nitai jest tym samym, co czczenie Krsna-Balaramy.

    Chociaż bardzo trudno jest przeniknąć rozrywki Radha-Krsny, większość bhaktów Vrndavany jest urzeczona przez Radha-Krsna lila. Jednakże, ponieważ Nitai-Gauracandra są bezpośrednimi inkarnacjami Balaramy i Krsny, możemy mieć bezpośredni kontakt z Panem Balaramą i Panem Krsną za pośrednictwem Śri Caitanyi Mahaprabhu i Nityanandy Prabhu. Ci, którzy są bardzo zaawansowani w świadomości Krsny, mogą wniknąć w rozrywki Radha-Krsny przez łaskę Śri Caitanyi Mahaprabhu. Jest powiedziane: śri-krsna-caitanya radha-krsna nahe anya. Śri Krsna Caitanya Mahaprabhu jest połączeniem Radhy i Krsny.

    Czasami materialiści, zapominając o rozrywkach Radha-Krsny i Krsna-Balaramy, udają się do Vrndavany, akceptują duchowe udogodnienia, jakie stwarza ta ziemia i angażują się w materialne działanie. Jest to wbrew naukom Śri Caitanyi Mahaprabhu. Prakrta-sahajiya twierdzą, że są vraja-vasi lub dhama-vasi, lecz ich główne zajęcie to zadowalanie zmysłów. W ten sposób coraz bardziej uwikłują się w materialistyczny sposób życia. Ci, którzy są czystymi bhaktami w świadomości Krsny, potępiają ich czyny. Wieczni vraja-vasi, jak Svarupa Damodara, nie przychodzili nawet do Vrndavana-dhamy. Śri Pundarika Vidyanidhi, Śri Haridasa Thakura, Śrivasa Pandita, Śivananda Sena, Śri Ramananda Raya, Śri Śikhi Mahiti, Śri Madhavidevi i Śri Gadadhara Pandita Gosvami nigdy nie odwiedzili Vrndavana-dhamy. Śrila Bhaktisiddhanta Sarasvati Thakura zauważa, że nie ma żadnych autoryzowanych dokumentów mówiących o tym, by te wzniosłe osobistości odwiedziły Vrndavanę. Tym niemniej widzimy, że wielu niewielbicieli, sannyasinów Mayavadi, prakrta-sahajiyów, osób działających dla przyjemności, umysłowych spekulantów i wielu innych z materialnymi motywacjami udaje się do Vrndavany, by tam żyć. Wielu z tych ludzi idzie tam, by żebraniem rozwiązać swoje problemy ekonomiczne. Chociaż każdy, kto żyje we Vrndavanie, w ten czy w inny sposób odnosi korzyść, prawdziwą Vrndavanę docenia tylko czysty bhakta. Jak oznajmia Brahma-samhita: premanjana-cchurita-bhakti-vilocanena. Gdy ktoś ma oczyszczone oczy, może dojrzeć, że Śri Vrndavana i oryginalna planeta Goloka Vrndavana w niebie duchowym są identyczne.

    Śrila Narottama dasa Thakura, Śrinivasa Acarya, Śri Jagannatha dasa Babaji Maharaja, Śri Bhagavan dasa Babaji Maharaja, Śrila Gaurakiśora dasa Babaji Maharaja, a później Śri Bhaktivinoda Thakura z Kalkuty zawsze zaangażowani byli w nama-bhajana i z pewnością nie żyli nigdzie indziej jak we Vrndavanie. Obecnie członkowie ruchu Hare Krsna na całym świecie mieszkają w materialnie bogatych miastach takich jak Londyn, Nowy Jork, Los Angeles, Paryż, Moskwa, Zurych i Sztokholm. Jesteśmy jednak usatysfakcjonowani podążaniem w ślady Śrila Bhaktivinody Thakury i innych acaryów. Ponieważ mieszkamy w świątyniach Radha-Krsny i bezustannie prowadzimy hari-nama-sankirtan - intonowanie Hare Krsna - przeto żyjemy we Vrndavanie i nigdzie indziej. Podążamy też śladami Śri Caitanyi Mahaprabhu próbując wybudować we Vrndavanie świątynię, by mogli ją odwiedzać nasi uczniowie z całego świata.

Madhya 16.282    Korzystając z tej sposobności, Gadadhara Pandita powiedział: "Właśnie zaczęły się cztery miesiące pory deszczowej. Zatem powinieneś spędzić je w Jagannatha Puri.
Madhya 16.283    "A po spędzeniu czterech miesięcy będziesz mógł zrobić, co zechcesz. W rzeczywistości nikt nie może Cię powstrzymać od odejścia czy pozostania."
Madhya 16.284    Usłyszawszy tę wypowiedź, bhaktowie obecni u lotosowych stóp Śri Caitanyi Mahaprabhu oznajmili, że Gadadhara Pandita właściwie przedstawił ich pragnienie.
Madhya 16.285    Poproszony przez wszystkich bhaktów, Śri Caitanya Mahaprabhu zgodził się pozostać w Jagannatha Puri przez cztery miesiące. Słysząc to, król Prataparudra był bardzo szczęśliwy.
Madhya 16.286    Tego dnia Gadadhara Pandita zaprosił Śri Caitanyę Mahaprabhu i Pan, wraz z innymi bhaktami, zjadł obiad w jego domu.
Madhya 16.287    Żadna zwykła ludzka istota nie jest w stanie opisać, z jakim uczuciem Gadadhara Pandita podawał jedzenie i jak Śri Caitanya Mahaprabhu rozkoszował się nim.
Madhya 16.288    W ten sposób Śri Caitanya Mahaprabhu oddaje się Swoim rozrywkom, które są nieograniczone i niezgłębione. Tak czy inaczej, przedstawiono je w skrócie. Szczegółowe ich opisanie nie jest możliwe.
Madhya 16.289    Chociaż Pan Anantadeva Swymi tysiącami ust zawsze opisuje rozrywki Pana, nie może dojść do końca nawet jednej z rozrywek.
Madhya 16.290    Modląc się u lotosowych stóp Śri Rupy i Raghunathy, zawsze pragnąc ich miłosierdzia, ja, Krsnadasa, opowiadam Śri Caitanya-caritamrtę, podążając w ich ślady.

 

W ten sposób Bhaktivedanta kończy objaśnienia do Szesnastego Rozdziału Madhya-lili Śri Caitanya-caritamrty, opisującego podjętą przez Pana Caitanyę próbę udania się do Vrndavany.