ROZDZIAŁ XV .

Pan przyjmuje prasada w domu Sarvabhaumy Bhattacaryi

Śrila Bhaktivinoda Thakura w następujący sposób streszcza ten rozdział w swojej Amrta-pravaha-bhasyi. Po festiwalu Ratha-yatra, Śri Advaita Acarya Prabhu czcił Śri Caitanyę Mahaprabhu używając do tego kwiatów i tulasi. Śri Caitanya Mahaprabhu odwzajemnił się wielbiąc Advaitę Acaryę kwiatami i tulasi, które pozostały na ofiarowanym talerzu i wypowiedział mantrę yo 'si so 'si ("Jesteś, czym jesteś"). Następnie Advaita Acarya Prabhu zaprosił Śri Caitanyę Mahaprabhu na prasada. Gdy Pan Śri Caitanya Mahaprabhu i Jego bhaktowie obchodzili ceremonię Nandotsava, Pan osobiście przebrał się za chłopca pasterza. Tak więc ceremonia ta była bardzo radosna. Potem Pan i Jego bhaktowie obchodzili Vijaya-daśami, dzień zwycięstwa, kiedy to Pan Ramacandra podbił Lankę. Wszyscy bhaktowie stali się żołnierzami Pana Ramacandry, a Śri Caitanya Mahaprabhu, w ekstazie Hanumana, zamanifestował rozmaite transcendentalnie radosne czyny. Później Pan i Jego bhaktowie obchodzili różne inne uroczystości.

Potem Śri Caitanya Mahaprabhu poprosił wszystkich bhaktów, by wrócili do Bengalu. Pan Śri Caitanya Mahaprabhu wysłał Nityanandę Prabhu do Bengalu, by nauczał, i razem z Nim posłał Ramadasa, Gadadharę dasa oraz kilku innych bhaktów. Potem, przez Śrivasę Thakurę, Śri Caitanya Mahaprabhu z wielką pokorą przesłał Swojej matce trochę prasada Jagannatha i kawałek ubrania od Pana Jagannatha. Żegnając Raghavę Panditę, Vasudevę Dattę, mieszkańców Kulina-gramy i innych bhaktów, wychwalał ich za ich transcendentalne cechy. Ramananda Vasu i Satyaraja Khan zadali kilka pytań i Pan Śri Caitanya Mahaprabhu pouczył ich, że wszyscy bhaktowie mający rodziny muszą służyć Vaisnavom oddanym jedynie intonowaniu świętego imienia Pana. Udzielił też wskazówek Vaisnavom z Khandy, poinstruował Sarvabhaumę Bhattacaryę i Vidya-vacaspatiego i pochwalił Murari Guptę za jego niezachwianą wiarę w lotosowe stopy Pana Ramacandry. Mając na uwadze pokorną modlitwę Vasudevy Datty, dowiódł, że Pan Śri Krsna ma kwalifikacje, by wyzwolić wszystkie uwarunkowane dusze.

Potem, gdy Pan spożywał prasada w domu Sarvabhaumy Bhattacaryi, zięć Sarvabhaumy, Amogha, swym krytykanctwem ściągnął na rodzinę kłopoty. Następnego ranka zaatakowała go choroba visucika (cholera). Pan Śri Caitanya Mahaprabhu bardzo łaskawie wybawił go od śmierci i tchnął w niego życie intonowaniem świętego imienia Pana Krsny.

Madhya 15.01 Gdy Śri Caitanya Mahaprabhu spożywał prasada w domu Sarvabhaumy Bhattacaryi, Amogha skrytykował Go. Wtedy Pan pokazał także, jak bardzo jest zobowiązany Swoim bhaktom.

Madhya 15.02 Wszelka chwała Śri Caitanyi Mahaprabhu! Wszelka chwała Panu Nityanandzie Prabhu! Wszelka chwała Advaitacandrze! I wszelka chwała wszystkim bhaktom Pana Caitanyi!

Madhya 15.03 Wszelka chwała słuchaczom Śri Caitanya-caritamrty, którzy uznali ją za swoje życie i duszę.

Madhya 15.04 Gdy Śri Caitanya Mahaprabhu przebywał w Jagannatha Puri, bezustannie rozkoszował się intonowaniem i tańcem ze Swoimi bhaktami.

Madhya 15.05 Najpierw Śri Caitanya Mahaprabhu zobaczył w świątyni Bóstwo Pana Jagannatha. Ofiarował Mu pokłony i modlitwy, tańczył przed Nim i śpiewał.

Madhya 15.06 Po odwiedzeniu świątyni Śri Caitanya Mahaprabhu pozostawał na zewnątrz podczas ofiarowania upala-bhoga. Następnie szedł spotkać się z Haridasem Thakurą i wracał do Swojej siedziby.

Madhya 15.06 Znaczenie: W południe, podczas ofiarowania upala-bhoga w miejscu zwanym bhoga-vardhana-khanda, Śri Caitanya Mahaprabhu opuszczał świątynię. Zanim wyszedł, stawał blisko kolumny Garuda-stambha i ofiarowywał pokłony i modlitwy. Potem wstępował do Siddha-bakuli, gdzie mieszkał Haridasa Thakura. Po odwiedzeniu Haridasa Thakury Pan wracał do własnej rezydencji w siedzibie Kaśi Miśry.

Madhya 15.07 Siedząc w Swoim pokoju, Śri Caitanya Mahaprabhu intonował na koralach, a Advaita Prabhu przychodził, by oddawać Panu cześć.

Madhya 15.08 Wielbiąc Śri Caitanyę Mahaprabhu, Advaita Acarya ofiarowywał Mu perfumowaną wodę do mycia ust i stóp. Potem smarował całe Jego ciało bardzo pachnącą papla sandałową.

Madhya 15.09 Śri Advaita Prabhu zawieszał także girlandę z kwiatów na szyi Pana i kładł kwiaty tulasi [manjari] na Jego głowie. Potem, ze złożonymi dłońmi, ofiarowywał Panu modlitwy i pokłony.

Madhya 15.10 Po odebraniu wyrazów szacunku od Advaity Acaryi, Śri Caitanya Mahaprabhu brał naczynie z kwiatami i tulasi, i również wielbił Advaitę Acaryę, używając do tego wszystkich parafernaliów, które pozostały.

Madhya 15.11 Śri Caitanya Mahaprabhu wielbił Advaitę Acaryę intonując mantrę: "Kimkolwiek jesteś, tym jesteś - ale ofiarowuję Ci Moje wyrazy szacunku.” W dodatku Pan wydawał z ust jakieś dźwięki, które pobudzały Advaitę Acaryę do śmiechu.

Madhya 15.12 W ten sposób obaj, Advaita Acarya i Śri Caitanya Mahaprabhu, ofiarowywali Sobie nawzajem pełne szacunku pokłony. Potem Advaita Acarya raz po raz zapraszał Śri Caitanyę Mahaprabhu.

Madhya 15.13 To zaproszenie uczynione przez Śri Advaitę Acaryę jest w istocie inną wspaniałą historią. Bardzo barwnie ją opisał Vrndavana dasa Thakura.

Madhya 15.14 Ponieważ zaprosiny Advaity Acaryi opisał Vrndavana dasa Thakura, nie będę powtarzał tej historii. Wspomnę jednak, że inni bhaktowie także zapraszali Śri Caitanyę Mahaprabhu.

Madhya 15.15 Każdego dnia kolejny bhakta zapraszał Śri Caitanyę Mahaprabhu i innych bhaktów na obiad, a także urządzał festiwal.

Madhya 15.16 Wszyscy bhaktowie pozostali w Jagannatha Puri przez cztery kolejne miesiące i z wielką przyjemnością brali udział we wszystkich festiwalach Pana Jagannatha.

Madhya 15.17 Bhaktowie święcili także festiwal Janmastami, narodzin Krsny, zwany także Nanda-mahotsavą, festiwalem Nandy Maharajy. Wtedy Śri Caitanya Mahaprabhu i Jego bhaktowie przebrali się za chłopców pasterzy.

Madhya 15.18 Wszyscy bhaktowie przebrali się za chłopców pasterzy i nieśli naczynia z mlekiem i jogurtem, trzymając je w równowadze na drążkach położonych na ramionach. W ten sposób wszyscy dotarli na miejsce festiwalu intonując święte imię Hari.

Madhya 15.19 Kanani Khutiya ubrał się jak Nanda Maharaja, a Jagannatha Mahati przebrał się za matkę Yaśodę.

Madhya 15.20 Obecny był wtedy także sam król Prataparudra wraz z Kaśi Miśrą, Sarvabhaumą Bhattacaryą i Tulasi Padichapatrą.

Madhya 15.21 Jak zwykle, Śri Caitanya Mahaprabhu tańczył radośnie. Każdy pokryty był mlekiem, jogurtem i żółtą wodą z kurkumą.

Madhya 15.22 To wtedy właśnie Śrila Advaita Acarya powiedział: "Proszę, nie gniewaj się. Mówię prawdę. Tylko wtedy uwierzę, że jesteś chłopcem pasterzem, jeśli zobaczę, że potrafisz obracać tym kijem dookoła."

Madhya 15.23 Przyjmując wyzwanie Advaity Acaryi, Śri Caitanya Mahaprabhu wziął wielki kij i zaczął obracać nim dookoła. Raz za razem rzucał nim w niebo i chwytał go, gdy spadał.

Madhya 15.24 Śri Caitanya Mahaprabhu obracał i rzucał kijem czasami nad głową, czasami za plecami, czasami przed Sobą, czasami z boku, a czasem między nogami. Widząc to, wszyscy ludzie się śmiali.

Madhya 15.25 Gdy Śri Caitanya Mahaprabhu wirował kijem wkoło niczym głownią, serca wszystkich, którzy to widzieli, napełniły się zdumieniem.

Madhya 15.26 Nityananda Prabhu także bawił się obracając kijem. Kto może zrozumieć, jak ekstatycznie pogrążyli się w głębokich emocjach chłopców pasterzy?

Madhya 15.27 Wypełniając rozkaz Maharajy Prataparudry, nadzorca świątyni o imieniu Tulasi przyniósł jedno z używanych ubrań Pana Jagannatha.

Madhya 15.28 Ten wartościowy materiał owinięto wokół głowy Śri Caitanyi Mahaprabhu. Inni bhaktowie, z Advaitą Acaryą na czele, także mieli głowy owinięte materiałami.

Madhya 15.29 Kanani Khutiya - który przebrany był za Nandę Maharaję - i Jagannatha Mahati - który przebrany był za matkę Yaśodę - rozdali w ekstazie wszystkie bogactwa, jakie mieli w domu.

Madhya 15.30 Widząc to, Śri Caitanya Mahaprabhu był bardzo zadowolony. Przyjmując ich obu za ojca i matkę, złożył im pokłony.

Madhya 15.31 Śri Caitanya Mahaprabhu w wielkiej ekstazie wrócił do Swej rezydencji. W ten sposób Śri Caitanya Mahaprabhu, znany jako Gauranga-sundara, oddawał się rozmaitym rozrywkom.

Madhya 15.32 W dniu zwycięstwa obchodzonym z okazji podbicia Lanki - w dniu zwanym Vijaya-daśami - Śri Caitanya Mahaprabhu przebrał wszystkich Swoich bhaktów za żołnierzy-małpy.

Madhya 15.33 Przejawiając emocje Hanumana, Śri Caitanya Mahaprabhu podniósł wielką gałąź drzewa i stając na murach fortu Lanki, zaczął go demontować.

Madhya 15.34 W ekstazie Hanumana, Śri Caitanya Mahaprabhu gniewnie powiedział: "Gdzie jest ten drań Ravana, który porwał matkę wszechświata, Sitę? Teraz zabiję go z całą jego rodziną. "

Madhya 15.35 Widząc emocjonalną ekstazę Śri Caitanyi Mahaprabhu, wszyscy byli zdumieni i zaczęli intonować raz po raz: "Wszelka chwała! Wszelka chwała!"

Madhya 15.36 Śri Caitanya Mahaprabhu i Jego bhaktowie uczestniczyli w festiwalach zwanych Rasa-yatrą, Dipavali i Utthana-dvadaśi.

Madhya 15.36 Znaczenie: Festiwal Dipavali odbywa się podczas nowiu księżyca w miesiącu Karttika (październik-listopad). Rasa-yatra, czyli taniec rasa Pana Krsny, ma miejsce podczas pełni księżyca w tym samym miesiącu. Utthana-dvadaśi odbywa się w tym samym miesiącu, dzień po Ekadaśi, podczas dwóch tygodni przybywającego księżyca. Wszyscy bhaktowie Śri Caitanyi Mahaprabhu brali udział we wszystkich tych festiwalach.

Madhya 15.37 Pewnego dnia dwaj bracia, Śri Caitanya Mahaprabhu i Nityananda Prabhu, naradzali się razem, siedząc w odosobnionym miejscu.

Madhya 15.38 Nikt nie mógł się zorientować, o czym bracia ze Sobą dyskutowali, ale później bhaktowie mogli się domyśleć, co było przedmiotem narady.

Madhya 15.39 Potem Śri Caitanya Mahaprabhu wezwał wszystkich bhaktów i poprosił ich, by wrócili do Bengalu. W ten sposób pożegnał się z nimi.

Madhya 15.40 Żegnając wszystkich bhaktów, Śri Caitanya Mahaprabhu poprosił ich, by corocznie wracali do Jagannatha Puri, aby odwiedzić Go i obejrzeć sprzątanie świątyni Gundica.

Madhya 15.41 Śri Caitanya Mahaprabhu z wielkim szacunkiem poprosił Advaitę Acaryę: "Rozdawaj świadomość Krsny, oddanie dla Krsny, nawet najnędzniejszym z ludzi [candalom]."

Madhya 15.41 Znaczenie: To jest polecenie Śri Caitanyi Mahaprabhu dla wszystkich Jego bhaktów. Krsna-bhakti, oddanie dla Krsny, jest dostępne dla wszystkich, nawet dla osób niskiej klasy jak candala. Trzeba przestrzegać tego polecenia w sukcesji uczniów wywodzącej się od Śri Advaity i Nityanandy Prabhu i na całym świecie rozdawać świadomość Krsny, bez dyskryminacji.

Istnieją różnego rodzaju ludzie, poczynając od braminów i schodząc do najniższej platformy znanej jako candala. Bez względu na to, jaką ktoś ma pozycję, każdy w tym wieku Kali potrzebuje oświecenia w świadomości Krsny. To jest największa potrzeba dnia. Każdy ostro odczuwa cierpienia materialnej egzystencji. Nawet w szeregach amerykańskiego Senatu odczuwa się ukłucia materialnej egzystencji, do tego stopnia, że 30 kwietnia 1974 roku ogłoszono dniem modlitwy. Tak więc każdy odczuwa ukłucia Kali-yugi będące następstwem tego, że społeczeństwo ludzkie folguje sobie w zakazanym seksie, jedzeniu mięsa, hazardzie i toksykacji. Teraz nadszedł czas, by członkowie Międzynarodowego Towarzystwa Świadomości Krsny rozdawali krsna-bhakti na całym świecie, wykonując tym samym polecenia Śri Caitanyi Mahaprabhu. Pan polecił każdemu, by stał się guru (Cc. Madhya 7.128): amara ajnaya guru hana tara' ei deśa. Wszyscy, w każdym mieście i wiosce, powinni zostać oświeceni instrukcjami Śri Caitanyi Mahaprabhu. Świadomość Krsny należy rozdawać każdemu, bez dyskryminacji. W ten sposób cały świat będzie spokojny i szczęśliwy i każdy będzie sławił Śri Caitanyę Mahaprabhu, tak jak On tego pragnął.

W rzeczywistości słowo candala odnosi się do żywiącej się mięsem psów osoby, którą uważa się za najnędzniejszą z ludzi. Nawet candala mogą zostać oświeceni w świadomości Krsny dzięki błogosławieństwom Śri Caitanyi Mahaprabhu. Żadna kasta nie ma monopolu na krsna-bhakti. Każdy może otrzymać to wielkie błogosławieństwo dane przez Śri Caitanyę Mahaprabhu. Każdy powinien mieć szansę otrzymania go i bycia szczęśliwym.

W wersecie tym ważne jest także słowo dana znaczące "dobroczynność". Ktokolwiek angażuje się w rozdawanie świadomości Krsny, jest osobą dobroczynną. Profesjonaliści za pieniądze recytują Śrimad-Bhagavatam i mówią o krsna-bhakti. Nie mogą rozdawać takiej wzniosłej transcendentalnej własności wszystkim bez wyjątku. Takie transcendentalnie cenne błogosławieństwa mogą rozdawać w darze tylko czyści bhaktowie, którzy nie mają żadnej innej motywacji poza służeniem Krsnie.

Madhya 15.42 Śri Caitanya Mahaprabhu polecił Nityanandzie Prabhu: "Idź do Bengalu i bez ograniczeń manifestuj służbę oddania dla Pana, świadomość Krsny."

Madhya 15.42 Znaczenie: W ten sposób Śri Caitanya Mahaprabhu polecił Nityanandzie Prabhu, by wszystkim mieszkańcom Bengalu dostarczył służby oddania. W Bhagavad-gicie (9.32) jest powiedziane:

mam hi partha vyapaśritya ye 'pi syuh papa-yonayah

striyo vaiśyas tatha śudras te 'pi yanti param gatim

"O synu Prthy, ci, którzy we Mnie przyjmują schronienie, nawet będąc niższego rodu - kobietami, vaiśyami (kupcami) i śudrami (robotnikami) - najwyższego dostępują przeznaczenia." Ktokolwiek podejmuje świadomość Krsny i przestrzega zasad regulujących, może wrócić do domu, do Boga.

W swojej Anubhasyi Śrila Bhaktivinoda Thakura pisze: "Istnieje klasa tzw. bhaktów nazywanych prakrta-sahajiya, którzy uważają, że Nityananda Prabhu jest zwykłą ludzką istotą. Rozpowszechnili oni wieści, że Śri Caitanya Mahaprabhu polecił Nityanandzie Prabhu wrócić z Orissy do Bengalu po to tylko, by się ożenił i płodził dzieci. Jest to z pewnością wielką obrazą wobec Nityanandy Prabhu."

Taka obraza nazywana jest pasanda-buddhi, czyli ateistycznym komentarzem. Bluźniercy sądzą, że Nityananda Prabhu jest jednym z nich, zwykłą ludzką istotą. Nie wiedzą, że Nityananda Prabhu jest tożsamy z visnu-tattvą. Uważanie Nityanandy Prabhu za zwykłą ludzką istotę to zajęcie spekulantów umysłowych zwanych kunapatma-vadi. Ludzie ci utożsamiają się z materialnym ciałem, będącym workiem trzech materialnych elementów (kunape tridhatuke). Myślą, że również ciało Nityanandy Prabhu było materialne i że jego przeznaczeniem było zadowalanie zmysłów. Każdy, kto myśli w ten sposób, jest kandydatem do najciemniejszych regionów piekła. Ci, którzy pragną kobiet i pieniędzy, którzy mają na uwadze własną korzyść i mają mentalność kupców, mogą z pewnością swymi żyznymi mózgami odkryć wiele rzeczy i mówić wbrew autoryzowanym pismom objawionym. Zajmują się także jakimiś dochodowymi interesami, by oszukać niewinnych ludzi, i próbują poprzeć swoje handlowe plany wypowiadaniem tego rodzaju stwierdzeń. W rzeczywistości Nityananda Prabhu, będąc ekspansją Śri Caitanyi Mahaprabhu, jest najbardziej wspaniałomyślną inkarnacją. Nikt nie powinien uważać Go za zwykłego człowieka czy istotę w rodzaju prajapatich, którym Brahma polecił zwiększać populację. Nityanandy Prabhu nie należy uważać za narzędzie do zadowalania zmysłów. Chociaż zdania takiego są tzw. zawodowi kaznodzieje, wypowiedzi takich nie znajdziemy w żadnym autoryzowanym piśmie objawionym. W rzeczywistości te oznajmienia sahajiyów czy innych zawodowych dystrybutorów krsna-bhakti nie znajdują żadnego potwierdzenia.

Madhya 15.43 Nityananda Prabhu otrzymał pomocników takich jak Ramadasa, Gadadhara dasa i kilku innych. Śri Caitanya Mahaprabhu powiedział: "Daję ich Tobie, by Ci pomagali.

Madhya 15.44 "Ja także będę Cię czasami odwiedzał. Pozostając niewidocznym, będę obserwował Twój taniec."

Madhya 15.45 Następnie Śri Caitanya Mahaprabhu objął Śrivasę Panditę i z ramieniem wokół jego szyi, zaczął mówić mu miłe słowa.

Madhya 15.46 Śri Caitanya Mahaprabhu poprosił Śrivasę Thakurę: "Urządzaj codziennie zbiorowe intonowanie i bądź pewien, że Ja także będę tańczył w twojej obecności. Ty będziesz w stanie widzieć ten taniec, lecz inni nie.

Madhya 15.47 "Weź to prasada Pana Jagannatha oraz ten materiał i przekaż je Mojej matce, Śacidevi. Złóż jej pokłony i poproś ją, by wybaczyła Me obrazy.

Madhya 15.48 "Rzuciłem służenie Swej matce i przyjąłem sannyasę. W rzeczywistości nie powinienem tego robić, gdyż w ten sposób zniszczyłem Swoje zasady religijne.

Madhya 15.49 "Jestem uzależniony od miłości Mojej matki i odwzajemnienie za jej służbę jest Moim obowiązkiem. Zamiast to zrobić, przyjąłem ten wyrzeczony porządek życia. A to na pewno jest czyn szaleńca.

Madhya 15.50 "Matka nie obraża się na syna, który jest szaleńcem, więc zdając sobie z tego sprawę Moja matka nie czuje się urażona Moim postępkiem.

Madhya 15.51 "Nie miałem żadnego powodu, by przyjąć wyrzeczony porządek życia i poświęcić Swoją miłość do matki, Swoją prawdziwą własność. W rzeczywistości, gdy przyjmowałem sannyasę, Mój umysł był w stanie szaleństwa.

Madhya 15.52 "By spełnić jej polecenie, przebywam tutaj w Jagannatha Puri, Nilacali. Jednakże czasem pójdę zobaczyć jej lotosowe stopy.

Madhya 15.53 "Doprawdy, chodzę tam codziennie, by ujrzeć jej lotosowe stopy. Ona jest w stanie odczuć Mą obecność, chociaż nie wierzy, że to prawda.

Madhya 15.54-55 "Pewnego dnia Moja matka, Śaci, ofiarowała pożywienie do Śalagrama Visnu. Ofiarowała ryż ugotowany z niełuskanego ryżu śali, różne rodzaje warzyw, szpinak, curry z kwiatów banana, smażoną patolę z liśćmi nimby, kawałki imbiru z cytryną, a także jogurt, mleko, kandyz i wiele innych potraw.

Madhya 15.56 "Biorąc pożywienie na kolana, matka płakała na myśl, że jej Nimai bardzo lubił wszystkie te potrawy.

Madhya 15.57 "Moja matka myślała: 'Nimai tu nie ma. Kto zje całe to pożywienie?' Gdy medytowała o Mnie w ten sposób, jej oczy napełniły się łzami.

Madhya 15.58 "Gdy w ten sposób rozmyślała i płakała, natychmiast pospieszyłem tam i wszystko zjadłem. Widząc pusty półmisek, otarła swe łzy.

Madhya 15.59 "Wówczas zaczęła się zastanawiać, kto jadł całe to pożywienie. Zastanawiała się: 'Dlaczego talerz jest pusty?' Nie dowierzała, że wszystko to zjadł Bala-gopala.

Madhya 15.60 "Zaczęła zastanawiać się, czy istotnie na talerzu w ogóle coś było. Potem znowu pomyślała, że może przyszło jakieś zwierzę i wszystko zjadło.

Madhya 15.61 "Pomyślała: 'Może przez pomyłkę nie nałożyłam żadnego jedzenia na talerz: W ten sposób myśląc poszła do kuchni i zajrzała do garnków.

Madhya 15.62 "Gdy zobaczyła, że wszystkie garnki nadal napełnione są ryżem i warzywami, w umyśle jej zrodziła się pewna wątpliwość i ogarnęło ją zdumienie.

Madhya 15.63 "Dziwiąc się tak, wezwała sługę Iśanę i kazała mu ponownie wysprzątać to miejsce. Potem ofiarowała Gopalowi następny talerz.

Madhya 15.64 "Teraz, gdy przyrządza jakieś dobre potrawy i chce Mnie nimi nakarmić, płacze w wielkim niepokoju.

Madhya 15.65 "Zobowiązany jej miłością, przychodzę tam, by jeść. Matka wewnątrz wie o wszystkich tych rzeczach i odczuwa szczęście, ale zewnętrznie ich nie akceptuje.

Madhya 15.66 "Takie wydarzenie miało miejsce podczas ostatniego dnia Vijaya-daśami. Możesz spytać ją o to zajście i w ten sposób przekonać, że rzeczywiście tam przychodzę."

Madhya 15.67 Opisując to wszystko, Śri Caitanya Mahaprabhu był trochę wzburzony, lecz chcąc po prostu doprowadzić do końca pożegnanie z bhaktami, zachował spokój.

Madhya 15.68 Następnie Śri Caitanya Mahaprabhu powiedział kilka miłych słów do Raghavy Pandity. Rzekł On: "Jestem ci zobowiązany z powodu twojej czystej miłości do Mnie."

Madhya 15.69 Następnie Śri Caitanya Mahaprabhu poinformował wszystkich: "Posłuchajcie tylko o czystej służbie oddania, którą Raghava Pandita pełnił dla Krsny. Zaprawdę, służba Raghavy Pandity jest w najwyższym stopniu czysta i doskonała.

Madhya 15.70 "Posłuchajcie tylko, jak ofiarowywał kokosy - pomijając już inne artykuły. Cena orzechów kokosowych wynosi pięć gand za sztukę.

Madhya 15.71 "Chociaż ma już setki drzew i miliony owoców, nadal bardzo pragnie poznać miejsce, gdzie można zdobyć słodkie orzechy kokosowe.

Madhya 15.72 "Z wielkim wysiłkiem gromadzi orzechy kokosowe z miejsca odległego o dwadzieścia mil i za każdy z nich daje cztery pany.

Madhya 15.73 "Każdego dnia strzyże się pięć do siedmiu orzechów kokosowych i wkłada się do wody, by były chłodne.

Madhya 15.74 "Gdy nadchodzi czas ofiarowywania bhoga, orzechy kokosowe ponownie strzyże się i czyści. A po zrobieniu w nich dziurek, ofiarowuje się je Panu Krsnie.

Madhya 15.75 "Pan Krsna zwykł pić sok z tych orzechów kokosowych i czasem zostawiał je bez soku. Innym znowu razem orzechy kokosowe były napełnione sokiem.

Madhya 15.76 "Gdy Raghava Pandita widział, że sok z orzechów kokosowych został wypity, był bardzo zadowolony. Wtedy rozbijał owoc, wyjmował miąższ i umieszczał go na innym talerzu.

Madhya 15.77 "Po ofiarowaniu miąższu, medytował za drzwiami świątyni. A tymczasem Pan Krsna, zjadłszy miąższ, zostawiał pusty talerz.

Madhya 15.78 "Czasami, po zjedzeniu miąższu, Krsna ponownie napełniał talerz nowym miąższem. W ten sposób zwiększa się wiara Raghavy Pandity i pływa on w oceanie miłości.

Madhya 15.79 "Pewnego dnia tak się zdarzyło, że dziesięć orzechów kokosowych właściwie ostrzyżono i sługa przyniósł je do ofiarowania Bóstwu.

Madhya 15.80 "Było już późno, gdy je przyniesiono, dlatego pozostało niewiele czasu na ofiarowanie. Sługa, trzymając naczynie z orzechami, zatrzymał się w drzwiach.

Madhya 15.81 "Wtedy Raghava Pandita zobaczył, że sługa dotknął sufitu nad drzwiami, a potem tą samą ręką dotknął orzechów.

Madhya 15.82 "Wówczas Raghava Pandita powiedział: 'Ludzie zawsze wchodzą i wychodzą tymi drzwiami. Pył z ich stóp unosi się ku górze i osiada na suficie.

Madhya 15.83 "'Po dotknięciu sufitu nad drzwiami dotknąłeś orzechów. Teraz są zanieczyszczone i nie nadają się do ofiarowania Krsnie.'

Madhya 15.83 Znaczenie: Śrila Bhaktisiddhanta Sarasvati Thakura mówi, że Raghava Pandita nie był po prostu szaleńcem cierpiącym na jakąś manię czystości. Nie należał on do tego doczesnego świata. Ktoś mający niższą świadomość przyjmuje coś za duchowe, podczas gdy w rzeczywistości jest to materialne; nazywa się to bhauma-ijya-dhih. Raghava Pandita był wiecznym sługą Krsny i wszystko, co widział, było związane ze służbą dla Pana. Zawsze był pochłonięty transcendentalnym rozmyślaniem nad tym, jak ciągle wszystko wykorzystać w służbie dla Krsny. Czasami neofici, bhaktowie na niższej platformie, próbują imitować Raghavę Panditę na platformie materialnej czystości i nieczystości. Takie naśladownictwo nikomu nie pomoże. Jak wyjaśnia Caitanya-caritamrta (Antya-lila 4.174): bhadrabhadra-vastu-jnana nahika 'prakrte'. Na platformie transcendentalnej nie istnieje wyższe czy niższe, czyste lub nieczyste. Na platformie materialnej dokonuje się rozróżnienia na dobre i złe, lecz na platformie duchowej wszystko ma tę samą jakość.

'dvaite' bhadrabhadra-jnana, saba --- 'manodharma'

'ei bhala, ei manda', --- ei saba 'bhrama'

"W tym materialnym świecie wszelkie koncepcje dobra i zła są umysłowymi spekulacjami. Dlatego mówienie: 'To jest dobre, a to jest złe' jest błędem." (Cc. Antya 4.176)

Madhya 15.84 "Taką służbę pełnił Raghava Pandita. Nie przyjął orzechów kokosowych, tylko wyrzucił je za mur. Jego służba jest oparta wyłącznie na czystej miłości i podbija cały świat.

Madhya 15.85 "Potem Raghava Pandita kazał zebrać, oczyścić i ostrzyc inne orzechy kokosowe i z wielką uwagą ofiarował je Bóstwu do jedzenia.

Madhya 15.86 "W ten sposób zgromadził z odległych wiosek wyśmienite banany, mango, pomarańcze, chleb świętojański i wszelkie najlepszej jakości owoce, o których usłyszał.

Madhya 15.87 "Wszystkie te owoce sprowadzano z odległych miejsc i kupiono za wysoką cenę. Po przygotowaniu ich z wielką troską i czystością Raghava Pandita ofiarowywał je Bóstwu.

Madhya 15.88 "W ten sposób, z wielką troską i uwagą, Raghava Pandita przygotowywał: szpinak i inne warzywa, rzodkiewki, owoce, sprasowany ryż, mączkę ryżową oraz słodycze.

Madhya 15.89 "Z wielką uwagą przyrządzał: ciastka, słodki ryż, zagęszczone mleko i wszystko inne. Również gotowano w czystych warunkach, tak więc pożywienie było wyśmienite i smaczne.

Madhya 15.90 "Raghava Pandita ofiarowywał też wszelkiego rodzaju marynaty, takie jak kaśamdi. Ofiarowywał różne perfumy, szaty, ozdoby i wszystko, co najlepsze.

Madhya 15.91 "Tak oto Raghava Pandita służył Panu w niezrównany sposób. Wszyscy byli zadowoleni na sam jego widok."

Madhya 15.92 Wówczas Śri Caitanya Mahaprabhu miłosiernie objął Raghavę Panditę. Z podobnym szacunkiem Pan przyjął również i wszystkich innych bhaktów.

Madhya 15.93 Pan rzekł też z szacunkiem do Śivanandy Seny: "Opiekuj się bardzo dobrze Vasudevą Dattą.

Madhya 15.94 Vasudeva Datta jest bardzo hojny. Każdego dnia wydaje cały dochód, jaki otrzyma. Nie zatrzymuje żadnej reszty.

Madhya 15.95 "Będąc grhasthą, Vasudeva Datta musi zaoszczędzić trochę pieniędzy. Ponieważ tego nie robi, z wielkim trudem utrzymuje rodzinę.

Madhya 15.96 "Proszę, zajmij się rodzinnymi sprawami Vasudevy Datty. Stań się jego zarządcą i wprowadź odpowiednie poprawki.

Madhya 15.96 Znaczenie: Zarówno Vasudeva Datta, jak i Śivananda Sena żyli w tej samej okolicy zwanej obecnie Kumarahattą lub Halisaharą.

Madhya 15.97 "Przychodź co roku i zabieraj ze sobą na festiwal Gundicy wszystkich Moich bhaktów. Proszę cię także, byś utrzymywał ich wszystkich."

Madhya 15.98 Następnie Pan z wielkim szacunkiem zaprosił wszystkich mieszkańców Kulina-gramy, prosząc ich, by przychodzili corocznie i przynosili jedwabny sznur do niesienia Pana Jagannatha w czasie festiwalu Ratha-yatra.

Madhya 15.99 Wówczas Śri Caitanya Mahaprabhu powiedział: "Gunaraja Khan z Kulina-gramy opracował książkę zatytułowaną Śri Krsna-vijaya, w której jest zdanie ujawniające ekstatyczną miłość autora do Krsny.

Madhya 15.99 Znaczenie: Śri Krsna-vijaya jest zbiorem wierszy uważanym za pierwszy wybór poezji, jaki ukazał się w Bengalu. Śrila Bhaktisiddhanta Sarasvati Thakura oznajmia, że książka ta została opracowana w 1395 bengalskiego roku śakabda. Ukończono ją po siedmiu latach (1402 śakabda). Napisana jest prostym językiem, tak że nawet połowicznie wykształceni bengalczycy oraz kobiety mogli ją bez trudu czytać. Mogli ją czytać i zrozumieć nawet zwykli ludzie znający trochę alfabet. Napisana jest językiem mało ozdobnym i poezja czasem nie jest zbyt przyjemna dla ucha. Chociaż zgodnie z zasadą pisania sonetu każda linijka powinna zawierać czternaście sylab, tu jest czasami szesnaście, dwanaście i trzynaście sylab w wersecie. Wiele słów używanych w tamtych czasach rozumieli tylko miejscowi mieszkańcy, lecz mimo to książka ta nadal cieszy się taką popularnością, że bez niej żadna księgarnia nie jest kompletna. Bardzo cenią ją sobie osoby zainteresowane czynieniem postępu w świadomości Krsny.

Śri Gunaraja Khan był jednym z czołowych Vaisnavów i przetłumaczył on Dziesiąte i Jedenaste Canto Śrimad-Bhagavatam, aby mógł je zrozumieć człowiek przeciętny. Książka Śri Krsna-vijaya cieszyła się dużym uznaniem Śri Caitanyi Mahaprabhu i jest bardzo cenna dla wszystkich Vaisnavów. Śrila Bhaktisiddhanta Sarasvati Thakura podaje drzewo genealogiczne i historię rodziny Gunarajy Khana. Gdy bengalski cesarz o imieniu Adiśura po raz pierwszy przybył z Kanyakubjy, czyli Kanowj, przyprowadził ze sobą pięciu braminów i pięciu kayasthów. Ponieważ król powinien przebywać w otoczeniu swoich towarzyszy, byli z nim bramini, mający pomagać w wyższych kwestiach duchowych. Kayasthowie mieli wykonywać inne posługi. Na wyżynnych terenach północnych Indii kayasthowie uważani są za śudrów, ale w Bengalu zalicza się ich do wyższych kast. Faktem jest, że kayasthowie przybyli do Bengalu z północnych Indii, konkretnie z Kanyakubjy, czyli Kanowj. Śrila Bhaktisiddhanta Sarasvati Thakura mówi, że kayasthowie, którzy przybyli z Kanyakubjy, byli ludźmi wysokiej klasy. Pośród nich wielką osobistością był Daśaratha Vasu i do trzynastego pokolenia jego rodziny zaliczał się Gunaraja Khan.

Jego prawdziwe imię brzmiało Maladhara Vasu, lecz cesarz Bengalu nadał mu tytuł Khan. W ten sposób zasłynął jako Gunaraja Khan. Bhaktisiddhanta Sarasvati Thakura podaje następujące drzewo genealogiczne Gunarajy Khana:

(1) Daśaratha Vasu;

(2) Kuśala;

(3) Śubhaśankara;

(4) Hamsa;

(5) Śaktirama (Baganda), Muktirama (Mainagara) i Alankara (Bangaja);

(6) Damodara;

(7) Anantarama;

(8) Guninayaka i Vinanayaka.

Dwunaste pokolenie obejmowało Bhagirathę, a trzynaste Maladharę Vasu, czyli Gunaraję Khana. Śri Gunaraja Khan miał czternastu synów, i drugi z nich, Laksminathavasu, otrzymał tytuł Satyaraja Khan. Jego synem był Śri Ramananda Vasu; zatem Ramananda Vasu należał do piętnastego pokolenia. Gunaraja Khan był człowiekiem bardzo dobrze znanym i bogatym. Nadal istnieje jego pałac, fort i świątynie. Z tego możemy wywnioskować, że Gunaraja Khan miał z pewnością ogromne bogactwo. Śri Gunaraja Khan nigdy nie dbał o sztuczną arystokrację wprowadzoną przez Ballala Senę.

Madhya 15.100 Śri Caitanya Mahaprabhu powiedział: "'Krsna, syn Nandy Maharajy, jest całym moim życiem.' To oznajmienie oddało Mnie w ręce potomków Gunarajy Khana.

Madhya 15.100 Znaczenie: Cały werset, na który się tu powołano, brzmi:

eka-bhave vanda hari yoda kari' hata

nandanandana krsna --- mora prana-natha

"Ze złożonymi rękoma ofiarowuję swoje modlitwy Krsnie, synowi Nandy Maharajy, który jest całym moim życiem."

Madhya 15.101 "Nawet pies żyjący w twojej wiosce jest Mi bardzo drogi, nie wspominając już o tobie. Cóż więc mówić o innych?"

Madhya 15.102 Potem zarówno Ramananda Vasu, jak i Satyaraja Khan zadali pytania u lotosowych stóp Śri Caitanyi Mahaprabhu.

Madhya 15.103 Satyaraja Khan powiedział: "Mój drogi Panie, będąc grhasthą i osobą materialistyczną, nie wiem na czym polega proces postępu w życiu duchowym. Dlatego poddaję się Twym lotosowym stopom i proszę, byś wydał mi polecenia."

Madhya 15.104 Śri Caitanya Mahaprabhu odpowiedział: "Bezustannie intonuj święte imię Pana Krsny. Kiedykolwiek możesz, służ Jemu i Jego bhaktom, Vaisnavom."

Madhya 15.105 Usłyszawszy to, Satyaraja powiedział: "Jak mogę rozpoznać Vaisnavę? Proszę, powiedz mi, kim jest Vaisnava. Jakie są jego ogólne symptomy?"

Madhya 15.106 Śri Caitanya Mahaprabhu odpowiedział: "Ktokolwiek chociaż raz zaintonuje święte imię Krsny, jest godny czci i jest najwyższą z ludzkich istot.

Madhya 15.106 Znaczenie: Śrila Bhaktisiddhanta Sarasvati Thakura mówi, że osoba, która po prostu raz wypowie święte imię Krsny, osiąga doskonałość. Taką osobę uznaje się za Vaisnavę. Mając taką wiarę i ufność można rozpocząć życie świadome Krsny, lecz zwykła osoba nie potrafi intonować świętego imienia Krsny z taką wiarą. Potwierdza to Śrila Rupa Gosvami w swojej Upadeśamrcie: krsneti yasya giri tam manasadriyeta. Święte imię Krsny trzeba uznać za tożsame z Najwyższą Osobą Boga, Samą Transcendencją. Święte imię Krsny jest również tożsame z Krsną i jest także cintamani. Imię Krsny jest uosobieniem dźwięku, który jest doskonale transcendentalny i wiecznie wyzwolony z materialnego zanieczyszczenia. Trzeba zrozumieć, że imię Krsny jest tożsame z Krsną. Mając taką wiarę trzeba wytrwale intonować święte imię. Osoba usytuowana na platformie neofickiej nie może zrozumieć, co składa się na oddanie nieskazitelnie czystego bhakty. Tym niemniej, jeśli nowicjusz zaangażuje się w służbę oddania - szczególnie w wielbienie Bóstwa - i wykonuje polecenie bona fide mistrza duchowego, staje się czystym bhaktą. Każdy może odnieść korzyść słuchając o świadomości Krsny od czystego bhakty i w ten sposób stopniowo się oczyścić.

Bhakta, który wierzy, że święte imię Pana jest tożsame z Panem, jest czystym bhaktą, chociaż może być na etapie neofickim. Przez obcowanie z nim inni także mogą zostać Vaisnavami.

Jeśli ktoś po prostu z wiarą wielbi Bóstwo Hari, lecz nie okazuje właściwego szacunku bhaktom i innym, zwany jest bhaktą materialistycznym. Potwierdza to Śrimad-Bhagavatam (11.2.47):

arcayam eva haraye yah pujam śraddhayehate

na tad-bhaktesu canyesu sa bhaktah prakrtah smrtah

"Każdy, kto z wiarą wielbi Bóstwo Hari, ale nie okazuje należytego szacunku bhaktom i innym, zwany jest bhaktą materialistycznym." Jednakże dzięki przebywaniu z bhaktą neofitą, który wierzy, że święte imię Pana jest tożsame z Panem, można także stać się bhaktą. Nauczając Sanatanę Gosvamiego, Pan Caitanya powiedział:

śraddhavan jana haya bhakti-adhikari

'uttama', 'madhyama', 'kanistha' --- śraddha-anusari

yahara komala-śraddha, se 'kanistha' jana

krame krame tenho bhakta ha-ibe 'uttama'

rati-prema-taratamye bhakta-taratama

"Osoba, która osiągnęła niezachwianą wiarę, jest prawdziwym kandydatem do czynienia postępu w świadomości Krsny. Odpowiednio do wiary, istnieją bhaktowie pierwszej klasy, drugiej klasy i neofici. Ten, kto ma wstępną wiarę, nazywany jest kanistha, czyli neofitą. Jednakże neofita może stać się zaawansowanym bhaktą, jeżeli ściśle przestrzega zasad regulujących ustanowionych przez mistrza duchowego. Czysty bhakta, który rozwija swą wiarę, staje się madhyama-adhikari i uttama-adhikari." (Cc. Madhya 22.64, 69-70)

Tak więc wnioskuje się, że nawet bhakta neofita przewyższa karmitów i jnanich, ponieważ posiada całkowitą wiarę w intonowanie świętego imienia Pana. Karmita lub jnani, bez względu na swoją wielkość, nie ma wiary w Pana Visnu, Jego święte imię czy służbę oddania dla Niego. Ktoś może być zaawansowany pod względem religijnym, ale jeśli nie jest wyszkolony w służbie oddania, jego zasługa na platformie transcendentalnej jest niewielka. Nawet bhakta neofita zaangażowany w wielbienie Bóstwa zgodnie z zasadami ustanowionymi przez mistrza duchowego zajmuje wyższą pozycję niż osoba pracująca z myślą o przyjemności czy spekulatywny filozof.

Madhya 15.107 "Przez samo intonowanie świętego imienia Krsny uwalniamy się od wszelkich reakcji grzesznego życia. Po prostu intonując święte imię można osiągnąć dziewięć procesów służby oddania.

Madhya 15.107 Znaczenie: O dziewięciu rodzajach służby oddania wspomina Śrimad-Bhagavatam (7.5.23):

śravanam kirtanam visnoh smaranam pada-sevanam

arcanam vandanam dasyam sakhyam atma-nivedanam

iti pumsarpita visnau bhaktiś cen nava-laksana

kriyeta bhagavaty addha tan manye 'dhitam uttamam

Są to czynności słuchania, intonowania, pamiętania, służenia, wielbienia, modlenia się, spełniania rozkazów, utrzymywania przyjaźni i podporządkowania wszystkiego. Jeśli chodzi o intonowanie świętego imienia Krsny, to dzięki intonowaniu świętego imienia bez popełniania obraz można uwolnić się od wszelkich grzesznych reakcji. Jeśli ktoś intonuje nie popełniając obraz, może zostać wybawiony od wszystkich następstw grzechów. W służbie oddania rzeczą istotną jest, by intonować święte imię bez popełniania obraz. Wszystkie dziewięć procesów oddania, takie jak śravana i kirtana, można osiągnąć od razu, jeśli po prostu intonuje się święte imię Pana bez obraz.

W odniesieniu do tego, Śrila Jiva Gosvami oznajmia w swojej książce Bhakti-sandarbha (173): yadyapi anya bhaktih kalau kartavya, tada kirtanakhya-bhakti-samyogenaiva. Spośród dziewięciu procesów służby oddania, bardzo ważny jest kirtan. Zatem Śrila Jiva Gosvami instruuje, że należy praktykować inne procesy, takie jak: arcana, vandana, dasya i sakhya, ale musi je poprzedzać i następować za nimi kirtana, intonowanie świętego imienia. Dlatego system ten wprowadziliśmy we wszystkich naszych ośrodkach. Przed czynnościami takimi jak: arcana, ofiarowywanie bhoga, ubieranie i dekorowanie Bóstwa oraz po ich zakończeniu intonowane są święte imiona Pana - Hare Krsna, Hare Krsna, Krsna Krsna, Hare Hare / Hare Rama, Hare Rama, Rama Rama, Hare Hare.

Madhya 15.108 "Przyjęcie inicjacji czy wykonywanie czynności przed nią wymaganych nie jest konieczne. Trzeba tylko wibrować ustami święte imię. W ten sposób może zostać wyzwolony nawet człowiek z najniższej klasy [candala].

Madhya 15.108 Znaczenie: Śrila Jiva Gosvami wyjaśnia diksa w swojej Bhakti-sandarbhie (283):

divyam jnanam yato dadyat kuryat papasya sanksayam

tasmat dikseti sa prokta deśikais tattva-kovidaih

"Diksa jest to proces, dzięki któremu można obudzić swą transcendentalną wiedzę i zniszczyć wszystkie reakcje spowodowane grzesznym działaniem. Osoba biegła w studiowaniu pism objawionych zna ten proces jako diksa." Te zasady regulujące diksa wyjaśnione są w Hari-bhakti-vilasie (Vilasa 2.3,4) i w Bhakti-sandarbhie (283). Jak oznajmiono:

dvijanam anupetanam svakarmadhyayanadisu

yathadhikaro nastiha syac copanayanad anu

tathatradiksitanam tu mantra-devarcanadisu

nadhikaro 'sty atah kuryad atmanam śiva-samstutam

"Jeśli ktoś narodził się nawet w rodzinie bramina, lecz nie jest inicjowany i nie ma nici bramińskiej, to nie może zaangażować się w rytuały wedyjskie. Choćby ktoś narodził się w rodzinie bramińskiej, to braminem staje się po inicjacji i ceremonii świętej nici. Dopóki ktoś nie został inicjowany na bramina, nie może we właściwy sposób wielbić świętego imienia."

Według regulujących zasad Vaisnava, trzeba otrzymać inicjację na bramina. Hari-bhakti-vilasa (2.6) cytuje następujące zalecenie z Visnu-yamali:

adiksitasya vamoru krtam sarvam nirarthakam

paśu-yonim avapnoti diksa-virahito janah

"Jeśli ktoś nie jest inicjowany przez bona fide mistrza duchowego, wszystkie jego czynności są bezużyteczne. Osoba, która nie otrzymała odpowiedniej inicjacji, może ponownie zejść w gatunki zwierzęce."

Hari-bhakti-vilasa (2.10) dalej cytuje:

ato gurum pranamyaivam sarva-svam vinivedya ca

grhniyad vaisnavam mantram diksa-purvam vidhanatah

"Obowiązkiem każdej ludzkiej istoty jest podporządkowanie się mistrzowi duchowemu. Oddając mu wszystko - ciało, umysł i inteligencję - trzeba przyjąć od niego inicjację Vaisnava."

Bhakti-sandarbha (298) podaje następujący cytat z Tattva-sagary:

yatha kancanatam yati kasyam rasa-vidhanatah

tatha diksa-vidhanena dvijatvam jayate nrnam

"Przez manipulowanie substancjami chemicznymi mosiądz dzwonowy, w kontakcie z rtęcią, przemienia się w złoto. Podobnie osoba, która otrzymała odpowiednią inicjację, może osiągnąć cechy bramina."

Omawiając proces puraścarya, Hari-bhakti-vilasa (17.11, 12) przytacza następujące wersety z Agastya-samhity:

puja traikaliki nityam japas tarpanam eva ca

homo brahmana-bhuktiś ca puraścaranam ucyate

guror labdhasya mantrasya prasadena yatha-vidhi

pancangopasana-siddhyai puraś caitad vidhiyate

"Rano, po południu i wieczorem należy wielbić Bóstwo, intonować mantrę Hare Krsna, ofiarowywać oblacje, spełniać ofiarę ogniową i karmić braminów. Te pięć czynności składa się na puraścarya. Gdy przyjmuje się inicjację od mistrza duchowego, należy najpierw spełnić te procesy puraścarya, aby osiągnąć całkowity sukces."

Słowo purah znaczy "przedtem", a carya znaczy "czynności." Ponieważ wykonywanie tych czynności jest konieczne, dlatego w Międzynarodowym Towarzystwie Świadomości Krsny nie dajemy uczniom inicjacji od razu. Najpierw kandydat do inicjacji musi przez sześć miesięcy uczęszczać na arati i wykłady z śastr, przestrzegać zasad regulujących i przebywać w towarzystwie innych bhaktów. Gdy ktoś jest faktycznie zaawansowany w puraścarya-vidhi, wówczas lokalny prezydent świątyni poleca go do inicjacji. Nie jest tak, że każdy może raptem otrzymać inicjację nie spełniając wymagań. Gdy dzięki codziennemu intonowaniu szesnastu rund mantry Hare Krsna, przestrzeganiu zasad regulujących i uczestniczeniu w wykładach ktoś uczyni dalszy postęp, to po następnych sześciu miesiącach otrzymuje nić bramińską.

W Hari-bhakti-vilasie (17.4, 5, 7) jest powiedziane:

vina yena na siddhah syan mantro varsa-śatair api

krtena yena labhate sadhako vanchitan phalam

puraścarana-sampanno mantro hi phala-dhayakah

atch puraskriyam kuryat mantravit siddhi-kanksaya

puraskriya hi mantranam pradhanam viryam ucyate

virya-hino yatha dehi sarva-karmasu na ksamah

puraścarana-hino hi tatha mantrah prakirtitah

"Bez wykonywania czynności puraścarya nie można osiągnąć doskonałości nawet po intonowaniu tej mantry przez setki lat, Natomiast ten, kto poddał się procesowi puraścarya-vidhi, z łatwością może osiągnąć sukces. Jeśli ktoś pragnie udoskonalić swą inicjację, musi najpierw wykonywać czynności puraścarya. Proces puraścarya jest siłą życiową, dzięki której odnosi się sukces w intonowaniu mantry. Bez tej siły życia niczego nie można dokonać; podobnie, bez siły życiowej puraścarya-vidhi żadna mantra nie może być kompletna.

W swojej Bhakti-sandarbie, (283) Śrila Jiva Gosvami oznajmia:

yadyapi śri-bhagavata-mate pancaratradi-vat arcana-margasya

avaśyakatvam nasti, tad vinapi

śaranapattyadinam ekatarenapi purusartha-siddher

abhihitatvat, tathapi śri-naradadi-vartmanusaradbhih

śri-bhagavata saha sambandha-viśesam diksa-vidhanena

śri-guru-carana-sampaditam cikirsadbhih krtayam

diksayam arcanam avaśyam kriyetaiva.

Podobne znaczenie ma diksa, które Bhakti-sandarbha (284) tak oto wyjaśnia:

yadyapi svarupato nasti, tathapi prayah svabhavato

dehadi-sambandhena kardaya-śilanam viksipta-cittanam

jananam tat-tat-sankoci-karanaya śrimad-rsi-prabhrtibhir

atrarcana-marge kvacit kvacit kacit kacin maryada sthapitasti.

W Ramarcana-candrice także jest powiedziane:

vinaiva diksam viprendra puraścaryam vinaiva hi

vinaiva nyasa-vidhina japa-matrena siddhida

Innymi słowy, intonowanie maha-mantry Hare Krsna ma tak wielką moc, że nie jest uzależnione od oficjalnej inicjacji, ale jeśli ktoś otrzymał inicjację i angażuje się w pancaratra-vidhi (wielbienie Bóstwa), jego świadomość Krsny rozbudzi się bardzo szybko i nie będzie już dłużej utożsamiał się z tym materialnym światem. Im bardziej ktoś jest wolny od materialnego utożsamiania się, tym bardziej może zrealizować, że pod względem jakości dusza jest tak dobra jak Dusza Najwyższa. Wówczas, będąc na platformie absolutnej, można zrozumieć, że święte imię Pana jest tożsame z Samym Panem. Na tym etapie realizacji nie można utożsamiać świętego imienia Pana, mantry Hare Krsna, z żadnym materialnym dźwiękiem. Kto uważa maha-mantrę Hare Krsna za wibrację materialną, ten upada. Trzeba wielbić i intonować święte imię Pana przyjmując je za Samego Pana. Dlatego inicjacja powinna się odbyć w odpowiedni sposób, zgodny z pismami objawionymi i pod kierunkiem bona fide mistrza duchowego. Chociaż intonowanie świętego imienia jest dobre zarówno dla duszy uwarunkowanej, jak i wyzwolonej, to jest ono szczególnie korzystne dla duszy uwarunkowanej, gdyż dzięki niemu osiąga się wyzwolenie. Gdy osoba intonująca święte imię jest wyzwolona, osiąga ostateczną doskonałość wracając do domu, do Boga. Słowami Śri Caitanya-caritamrty (Adi 7.73):

krsna-mantra haite habe samsara-mocana

krsna-nama haite pabe krsnera carana

"Przez samo intonowanie świętego imienia Krsny można uwolnić się ad materialnej egzystencji. W rzeczywistości po prostu dzięki intonowaniu mantry Hare Krsna można oglądać lotosowe stopy Pana."

Wolne od obraz intonowanie świętego imienia nie jest uzależnione od procesu inicjacji. Chociaż inicjacja może być uzależniona od puraścaryi czy puraścarany, rzeczywiste intonowanie świętego imienia nie zależy od puraścarya-vidhi, czyli zasad regulujących. Jeśli ktoś raz wypowie święte imię nie popełniając obrazy, osiąga wielki sukces. Podczas intonowania świętego imienia musi pracować język. Dzięki samemu intonowaniu świętego imienia natychmiast osiąga się wyzwolenie. Język jest sevonmukha-jihva - kontroluje się go przez służenie. Osoba, której język jest zajęty smakowaniem materialnych rzeczy a także rozmowami o nich, nie może wykorzystać go do absolutnej realizacji.

atah śri-krsna-namadi na bhaved grahyam indriyaih

sevonmukhe hi jihvadau svayam eva sphuraty adah

Zgodnie z Caitanya-caritamrtą (Madhya 17.134):

ataeva krsnera 'nama', 'deha', 'vilasa'

prakrtendriya-grahya nahe, haya sva-prakaśa

"Przy pomocy tych materialnych zmysłów nie można zrozumieć transcendentalnego świętego imienia Pana czy Jego formy, czynów i rozrywek. Jednakże, gdy ktoś rzeczywiście angażuje się w służbę oddania używając swego języka, wówczas Pan objawia się mu."

Madhya 15.109 "Dzięki intonowaniu świętego imienia Pana niszczymy swe uwikłanie w materialne działania. Potem zaczynamy odczuwać atrakcję do Krsny i w ten sposób budzi się nasza drzemiąca miłość do Niego.

Madhya 15.110 "'Święte imię Pana Krsny stanowi szczególną atrakcję dla wielu świętych, liberalnych osób. Jest ono niszczycielem wszelkich grzesznych reakcji i jest tak potężne, że poza niemową, który nie może go intonować, jest łatwo dostępne dla każdego, łącznie z ludźmi najniższego typu, candalami. Święte imię Krsny jest kontrolerem bogactwa wyzwolenia i jest tożsame z Krsną. Gdy tylko dotkniemy święte imię językiem, pojawiają się natychmiastowe efekty. Intonowanie świętego imienia nie jest zależne od inicjacji, pobożnych działań czy regulujących zasad puraścarya, przestrzeganych zazwyczaj przed inicjacją. Święte imię nie czeka na wszystkie te czynności. Jest ono samowystarczalne."'

Madhya 15.110 Znaczenie: Werset ten znajduje się w Padyavali (29) Śrila Rupy Gosvamiego.

Madhya 15.111 Potem Śri Caitanya Mahaprabhu udzielił ostatecznej rady: "Kto intonuje mantrę Hare Krsna, uważany jest za Vaisnavę; dlatego powinieneś ofiarować mu wszelki szacunek."

Madhya 15.111 Znaczenie: W swojej Upadeśamrcie Śrila Rupa Gosvami oznajmia: krsneti yasya giri tam manasadriyeta diksasti cet. Zaawansowany bhakta powinien szanować osobę, która otrzymała inicjację od bona fide mistrza duchowego i która jest na platformie transcendentalnej, intonując święte imię z wiarą i szacunkiem oraz przestrzegając instrukcji mistrza duchowego. Śrila Bhaktivinoda Thakura czyni uwagę, że dla grhasthów najważniejsze jest służenie Vaisnavom. To, czy Vaisnava jest właściwie inicjowany czy nie, nie jest przedmiotem rozważań. Ktoś może być inicjowany, a mimo tego zanieczyszczony filozofią Mayavada, ale osoba, która intonuje święte imię Pana bez obraz, nie ulega takiemu zanieczyszczeniu. Właściwie inicjowany Vaisnava może być niedoskonały, ale ten, kto intonuje święte imię Pana bez obraz, jest wszechdoskonały. Chociaż na pozór może być neofitą, powinien być uważany za nieskazitelnie czystego Vaisnavę. Ofiarowywanie szacunku takiemu czystemu Vaisnavie jest obowiązkiem grhasthy. Taka jest instrukcja Śri Caitanyi Mahaprabhu.

Madhya 15.112 Potem Śri Caitanya Mahaprabhu skierował uwagę ku trzem osobom - Mukundzie dasowi, Raghunandanie i Śri Narahari - mieszkańcom miejsca o nazwie Khanda.

Madhya 15.113 Następnie Śri Caitanya Mahaprabhu, syn matki Śaci, zapytał Mukundę dasa: "Ty jesteś ojcem, a twoim synem jest Raghunandana. Czyż nie tak?

Madhya 15.114 "Czy też Śrila Raghunandana jest twoim ojcem, a ty jego synem? Proszę, powiedz Mi, jak wygląda prawda, by rozwiały się Moje wątpliwości."

Madhya 15.115 Mukunda odpowiedział: "Raghunandana jest moim ojcem, a ja jestem jego synem. Taka jest moja konkluzja.

Madhya 15.116 "Wszyscy osiągnęliśmy oddanie dla Krsny dzięki Raghunandanie. Dlatego według mnie jest on moim ojcem."

Madhya 15.117 Słysząc właściwy wniosek Mukundy dasa, Śri Caitanya Mahaprabhu potwierdził go, mówiąc: "Tak, to jest słuszne. Ten, kto budzi oddanie dla Krsny, z pewnością jest mistrzem duchowym."

Madhya 15.118 Śri Caitanya Mahaprabhu był bardzo szczęśliwy mówiąc po prostu o chwałach Swoich bhaktów. W rzeczywistości, gdy mówił o ich chwałach, zdawało się, jakby miał pięć twarzy.

Madhya 15.119 Następnie Śri Caitanya Mahaprabhu oznajmił Swoim bhaktom: "Proszę, posłuchajcie o miłości Mukundy do Boga. Miłość ta jest bardzo głęboka i czysta i można ją porównać tylko do szczerego złota.

Madhya 15.120 "Na pozór Mukunda dasa wydaje się być królewskim lekarzem zaangażowanym w służbę dla rządu, ale wewnątrz żywi on głęboką miłość do Krsny. Kto może zrozumieć jego miłość?

Madhya 15.120 Znaczenie: Dopóki Śri Caitanya Mahaprabhu nie ujawni rzeczywistości, nikt nie może zrozumieć, kto jest naprawdę wielkim bhaktą Pana zaangażowanym w Jego służbę. Dlatego w Caitanya-caritamrcie (Madhya 23.39) jest powiedziane, tanra vakya, kriya, mudra vijneha na bujhaya: nawet najbardziej doskonały i wielki uczony nie może zrozumieć działań Vaisnavy. Vaisnava może być zaangażowany w służbę dla rządu lub prowadzić jakiś interes, tak że zewnętrznie nie można zrozumieć jego pozycji. Jednak wewnątrz może on być nitya-siddha Vaisnavą, tzn. wiecznie wyzwolonym Vaisnavą. Zewnętrznie Mukunda dasa był królewskim lekarzem, ale wewnątrz był najbardziej wyzwolonym bhaktą paramahamsą. Śri Caitanya Mahaprabhu wiedział o tym bardzo dobrze, ale zwykli ludzie nie mogli tego zrozumieć, gdyż działania i plany Vaisnavy nie są zrozumiałe dla zwykłych ludzi. Jednakże Śri Caitanya Mahaprabhu i Jego reprezentant wiedzą wszystko o bhakcie, chociaż zewnętrznie bhakta ten może podawać się za zwykłego grhasthę i człowieka interesu.

Madhya 15.121 "Pewnego dnia Mukunda dasa, królewski lekarz, siedział wraz z muzułmańskim królem na podwyższeniu i opowiadał królowi o leczeniu.

Madhya 15.122 "Podczas rozmowy króla z Mukundą dasem, sługa przyniósł wachlarz z pawich piór, by osłonić głowę króla przed słońcem. Tak więc trzymał ten wachlarz nad głową króla.

Madhya 15.123 "Sam widok wachlarza z pawich piór sprawił, że Mukunda dasa pogrążył się w ekstatycznej miłości do Boga i spadł z wysokiego podwyższenia na ziemię.

Madhya 15.124 "Król, obawiając się, że lekarz królewski stracił życie, osobiście zszedł i przywrócił mu przytomność.

Madhya 15.125 "Gdy król zapytał Mukundę: 'Gdzie cię boli?' Mukunda odpowiedział: 'Nie odczuwam zbytniego bólu.'

Madhya 15.126 "Wówczas król zapytał: 'Mukundo, dlaczego spadłeś?' Mukunda odpowiedział: 'Mój drogi królu, cierpię na chorobę podobną do epilepsji.'

Madhya 15.127 "Będąc nadzwyczaj inteligentnym, król zrozumiał całą sprawę. Jego zdaniem Mukunda był najbardziej niezwykłą, wzniosłą, wyzwoloną osobą.

Madhya 15.128-129 "Raghunandana bezustannie służy świątyni Pana Krsny. Przy wejściu do świątyni jest jezioro, a na jego brzegu rośnie drzewo kadamba, które codziennie daje dwa kwiaty do wykorzystania w służbie dla Krsny."

Madhya 15.130 Śri Caitanya Mahaprabhu ponownie odezwał się do Mukundy słodkimi słowami: "Twoim obowiązkiem jest zdobywanie zarówno materialnego, jak i duchowego bogactwa.

Madhya 15.131 "Ponadto obowiązkiem Raghunandany jest ciągłe pełnienie służby dla Pana Krsny. Nie ma on żadnego innego celu poza służeniem Panu Krsnie."

Madhya 15.132 Następnie Śri Caitanya Mahaprabhu polecił Narahari: "Chcę, byś pozostał tutaj z Moimi bhaktami. W ten sposób wy trzej powinniście zawsze spełniać te trzy obowiązki w służbie dla Pana."

Madhya 15.132 Znaczenie: Śri Caitanya Mahaprabhu przedstawił trzy obowiązki trzem różnym osobom. Mukunda miał zarabiać pieniądze i przestrzegać zasad religijnych, podczas gdy Narahari miał pozostać z bhaktami Pana, a Raghunandana miał służyć Panu w świątyni. Tak więc jedna osoba angażuje się w kult świątynny, inna uczciwie zarabia pieniądze wykonując swój zawodowy obowiązek, a jeszcze inna głosi świadomość Krsny z bhaktami. Pozornie te trzy rodzaje służby wydają się być odrębne, ale tak w rzeczywistości nie jest. Gdy Krsna czy Śri Caitanya Mahaprabhu są w centrum, każdy może wykonywać różne czynności w służbie dla Pana. Takie jest orzeczenie Śri Caitanyi Mahaprabhu.

Madhya 15.133 Dzięki Swej bezprzyczynowej łasce, Śri Caitanya Mahaprabhu dał następujące wskazówki Sarvabhaumie Bhattacaryi i Vidya-vacaspatiemu, którzy byli braćmi.

Madhya 15.134 Śri Caitanya Mahaprabhu powiedział: "W tym wieku Kali, Krsna manifestuje się w dwóch formach - w drewnie i wodzie. W ten sposób pomaga uwarunkowanym duszom osiągnąć wyzwolenie przez oglądanie drewna i kąpiel w wodzie.

Madhya 15.135 "Pan Jagannatha jest Samym Najwyższym Panem w formie drewna, a rzeka Ganges jest Samym Najwyższym Panem w formie wody.

Madhya 15.135 Znaczenie: Vedy zalecają, sarvam khalv idam brahma: wszystko jest energią Najwyższej Osoby Boga, Najwyższego Brahmana, czyli Param Brahmana. Parasya brahmanah śaktis tathedam akhilam jagat: wszystko jest manifestacją energii Najwyższego Brahmana. Ponieważ energia i źródło energii są tożsame, to w istocie wszystko jest Krsną, Param Brahmanem. Potwierdza to Bhagavad-gita (9.4):

maya tatam idam sarvam jagad avyakta-murtina

mat-sthani sarva-bhutani na caham tesv avasthitah

"W Swej niezamanifestowanej formie przenikam cały wszechświat. Wszystkie istoty są we Mnie, lecz Ja nie jestem w nich."

W Swojej bezosobowej formie Krsna rozprzestrzenia się na cały wszechświat. Ponieważ wszystko jest manifestacją energii Pana, Pan może zamanifestować się za pośrednictwem jakiejkolwiek energii. W tym wieku Pan manifestuje się za pośrednictwem drewna jako Pan Jagannatha i jako Ganges za pośrednictwem wody. Dlatego Śri Caitanya Mahaprabhu polecił dwóm braciom, Sarvabhaumie Bhattacaryi i Vidya-vacaspatiemu, by czcili Pana Jagannatha i Ganges.

Madhya 15.136 "Ty, Sarvabhaumo Bhattacaryo, powinieneś wielbić Pana Jagannatha Purusottamę, a Vacaspati powinien czcić matkę Ganges."

Madhya 15.137 Następnie Śri Caitanya Mahaprabhu objął Murari Guptę i zaczął mówić o jego niezachwianej wierze w służbę oddania. Słyszeli to wszyscy bhaktowie.

Madhya 15.138 Śri Caitanya Mahaprabhu powiedział: "Wcześniej wielokrotnie nakłaniałem Murari Guptę, by dał się oczarować Panu Krsnie. Powiedziałem mu: 'Mój drogi Gupto, Pan Śri Krsna, Vrajendra-kumara, jest najwyższą słodyczą.

Madhya 15.139 "'Krsna jest Najwyższą Osobą Boga, początkiem wszystkich inkarnacji, źródłem wszystkiego. On jest samą czystą transcendentalną miłością i On jest oceanem wszelkiej przyjemności.

Madhya 15.140 "'Krsna jest oceanem wszelkich transcendentalnych cech. Jest jak kopalnia klejnotów. Jest On ekspertem w każdej dziedzinie, jest bardzo inteligentny, zrównoważony i jest szczytem wszelkich nastrojów.

Madhya 15.141 "'Jego charakter jest bardzo słodki, a Jego rozrywki melodyjne. Jest On ekspertem, jeśli chodzi o inteligencję, tak więc czerpie przyjemność ze wszystkich Swych rozrywek i smaków.'

Madhya 15.142 "Wówczas poprosiłem Murari Guptę: 'Czcij Krsnę i przyjmij Jego schronienie. Nic nie przemawia do umysłu poza służbą dla Niego.'

Madhya 15.143 "Tak więc ciągle słyszał to ode Mnie. Pod Moim wpływem zmienił nieco swój sposób myślenia.

Madhya 15.144 "Wówczas Murari Gupta odpowiedział: 'Jestem Twoim sługą i wykonuję Twoje polecenia. Nie mam niezależnej egzystencji.'

Madhya 15.145 "Potem Murari Gupta poszedł do domu i całą noc spędził rozmyślając, jak będzie mógł porzucić towarzystwo Raghunathy, Pana Ramacandry. W ten sposób był zdruzgotany.

Madhya 15.146 "Wtedy Murari Gupta zaczął się modlić u lotosowych stóp Pana Ramacandry. Modlił się, by tej nocy nadeszła śmierć, ponieważ porzucenie służby dla lotosowych stóp Raghunathy nie było dla niego możliwe.

Madhya 15.147 "Tak oto Murari Gupta płakał całą noc. Jego umysł nie mógł zaznać spokoju; dlatego nie mógł zasnąć i czuwał całą noc.

Madhya 15.148 "Nad ranem Murari Gupta przyszedł się ze Mną zobaczyć. Chwytając Moje stopy i płacząc, zwrócił się z pewną prośbą.

Madhya 15.149 "Murari Gupta powiedział: 'Sprzedałem moją głowę lotosowym stopom Pana Raghunathy. Nie mogę jej wycofać, gdyż byłoby to zbyt bolesne.

Madhya 15.150 "'Nie mogę porzucić służby dla lotosowych stóp Raghunathy. Lecz jeśli tego nie zrobię, nie wykonam Twego polecenia. Cóż mam począć?'

Madhya 15.151 "W ten sposób Murari Gupta apelował do Mnie, mówiąc: 'Obdarz mnie łaskawie tym dobrodziejstwem, jako że jesteś wszechmiłosierny. Niechaj umrę przed Twym obliczem, aby skończyły się wszystkie moje wątpliwości.'

Madhya 15.152 "Gdy to usłyszałem, ogarnęło Mnie wielkie szczęście. Podniosłem wówczas Murari Guptę i objąłem go.

Madhya 15.153 "Rzekłem do niego: 'Wszelka chwała tobie, Murari Gupto! Jesteś bardzo mocno utwierdzony w swym sposobie wielbienia - do tego stopnia, że nawet Moja prośba nie zmienia twego zdania.

Madhya 15.154 "'Sługę musi cechować właśnie taka miłość i przywiązanie do lotosowych stóp Pana. Nawet jeśli Pan chce rozdzielenia, bhakta nie może porzucić schronienia Jego lotosowych stóp.

Madhya 15.154 Znaczenie: Słowo prabhu, czyli pan, wskazuje, że bhakta powinien bezustannie służyć Panu. Oryginalnym prabhu jest Pan Śri Krsna. Niemniej jednak jest wielu bhaktów przywiązanych do Pana Ramacandry. Murari Gupta jest żywym przykładem takiego czystego oddania. Nigdy nie zgodził się zrezygnować z wielbienia Pana Ramacandry, nawet na prośbę Śri Caitanyi Mahaprabhu. To jest właśnie wierność w służbie oddania, jak oznajmia Antya-lila Caitanya-caritamrty (4.46-47):

sei bhakta dhanya, ye na chade prabhura carana

sei prabhu dhanya, ye na chade nija-jana

durdaive sevaka yadi yaya anya sthane

sei thakura dhanya tare cule dhari' ane

Bhakta, który ma mocny związek z Panem, nie porzuci służby dla Niego w żadnych okolicznościach. Gdy zaś chodzi o Samego Pana, to jeśli bhakta woli odejść, Pan zawsze ponownie go sprowadza, ciągnąc go za włosy.

Madhya 15.155 "'Wielokrotnie prosiłem cię, byś zamiast Pana Ramacandry wielbił Krsnę. A robiłem tak tylko po to, by wystawić na próbę twoją niezachwianą wiarę w twego Pana.'

Madhya 15.156 "W ten sposób pogratulowałem Murari Gupcie, mówiąc: 'W rzeczywistości jesteś inkarnacją Hanumana. Dlatego jesteś wiecznym sługą Pana Ramacandry. Dlaczego miałbyś porzucać wielbienie Pana Ramacandry i Jego lotosowych stóp?"'

Madhya 15.157 Śri Caitanya Mahaprabhu mówił dalej: "Uważam Murari Guptę za Moje życie i duszę. Gdy słyszę o jego pokorze, zakłóca mi to całe życie."

Madhya 15.158 Następnie Śri Caitanya Mahaprabhu objął Vasudevę Dattę i zaczął mówić o jego chwałach, jak gdyby miał tysiąc ust.

Madhya 15.159 Gdy Caitanya Mahaprabhu tak go gloryfikował, Vasudeva Datta bardzo się speszył i zawstydził. Poddał się wtedy dotykając lotosowych stóp Pana.

Madhya 15.160 Vasudeva Datta rzekł do Caitanyi Mahaprabhu: "Mój drogi Panie, inkarnujesz tylko po to, by wyzwolić wszystkie uwarunkowane dusze. Mam teraz pewną prośbę, którą chciałbym, żebyś zaakceptował.

Madhya 15.161 "Mój Panie, z pewnością jesteś w stanie zrobić, co tylko zechcesz. Jesteś naprawdę miłosierny. Jeśli pragniesz, możesz bez trudu uczynić, cokolwiek zechcesz.

Madhya 15.162 "Mój Panie, serce mi pęka na widok cierpień wszystkich uwarunkowanych dusz; dlatego proszę Cię, przenieś karmę ich grzesznych żywotów na moją głowę.

Madhya 15.163 "Mój drogi Panie, niechaj cierpię wiecznie w piekielnych warunkach, przyjmując wszelkie grzeszne reakcje wszystkich żywych istot. Proszę, połóż kres ich chorobliwemu materialnemu życiu."

Madhya 15.163 Znaczenie: Śrila Bhaktisiddhanta Sarasvati Thakura komentuje ten werset w następujący sposób. W krajach zachodnich chrześcijanie wierzą, że Pan Jezus Chrystus, ich mistrz duchowy, pojawił się, by wykorzenić wszystkie grzechy swoich uczniów. W tym celu Pan Jezus Chrystus pojawił się i odszedł. Tutaj jednak widzimy, że Śri Vasudeva Datta Thakura i Śrila Haridasa Thakura byli miliony razy bardziej zaawansowani w porównaniu z Panem Jezusem Chrystusem. Jezus Chrystus wyzwolił od grzesznych reakcji tylko swych zwolenników, a Vasudeva Datta gotów jest tutaj przyjąć grzechy wszystkich we wszechświecie. Vaisnava jest tak liberalny, że gotów jest podjąć wielkie ryzyko, by wyzwolić uwarunkowane dusze z materialnej egzystencji. Śrila Vasudeva Datta Thakura jest samą wszechświatową miłością, gdyż skłonny był poświęcić wszystko i w pełni zaangażować się w służbę dla Najwyższego.

Śrila Vasudeva Datta wiedział bardzo dobrze, że Śri Caitanya Mahaprabhu był oryginalną Osobą Boga. Był samą transcendencją ponad materialną koncepcją złudzenia i mayą. Swoją łaską Pan Jezus Chrystus z pewnością położył kres grzesznym reakcjom swych zwolenników, ale to nie oznacza, że całkowicie wyzwolił ich od męczarni materialnej egzystencji. Jakaś osoba raz może uwolnić się od grzechów, lecz wśród chrześcijan panuje zwyczaj spowiadania się z grzechów i popełniania ich nadal. Jeśli ktoś uwalnia się od grzechów, a potem znowu je popełnia, nie może wyzwolić się od męczarni materialnej egzystencji. Osoba chora może pójść po pomoc do lekarza, lecz po opuszczeniu szpitala może znowu się zarazić z powodu nieczystych nawyków. W ten sposób materialna egzystencja trwa dalej. Śrila Vasudeva Datta chciał całkowicie wyzwolić uwarunkowane dusze z materialnej egzystencji, tak by nie miały one już dłużej możliwości popełniania grzesznych czynów. Na tym polega różnica między Śrila Vasudevą Dattą a Panem Jezusem Chrystusem. Ponowne popełnianie tych samych grzechów po uzyskaniu rozgrzeszenia za nie jest wielkim przestępstwem. Tego rodzaju przestępstwo jest bardziej niebezpieczne niż samo grzeszne postępowanie. Vasudeva Datta był tak tolerancyjny, że poprosił Śri Caitanyę Mahaprabhu o przeniesienie wszelkich grzesznych działań na niego, aby uwarunkowane dusze mogły się oczyścić. Ta modlitwa z pewnością nie była obłudna.

Przykład Vasudevy Datty jest unikalny nie tylko w tym świecie, lecz także we wszechświecie. Przekracza on wyobrażenie tych, którzy działają z myślą o przyjemności, i jest ponad spekulacją światowych filozofów. Ludzie, zwiedzeni przez zewnętrzną energię i o ubogim zasobie wiedzy, skłonni są zazdrościć sobie nawzajem. Z tego względu uwikłani są w działanie dla przyjemności i próbują uniknąć go przez umysłową spekulację. Zatem ani karmici, ani jnani nie są oczyszczeni. Mówiąc słowami Śrila Bhaktisiddhanty Thakury, są oni kukarmi i kujnani - złymi działaczami i złymi spekulantami. Dlatego Mayavadi i karmici powinni skierować swą uwagę ku wspaniałomyślnemu Vasudevie Datcie, który chciał cierpieć za innych w piekielnych warunkach. Nikt też nie powinien uważać Vasudevy Datty za światowego filantropa czy działacza społecznego. Nie był on zainteresowany wtopieniem się w blask Brahmana czy też materialnym honorem albo sławą. Był daleko ponad filantropami, filozofami i osobami działającymi dla przyjemności. Był najbardziej wzniosłą osobą, która chciała okazać miłosierdzie uwarunkowanym duszom. To nie jest wyolbrzymienie jego transcendentalnych cech. Jest to zupełna prawda. W rzeczywistości nikt nie może równać się Vasudevie Datcie. Był on Vaisnavą - para-duhkha-duhkhi - bardzo zasmuconym na widok cierpienia innych. Samo pojawienie się takiego wielkiego bhakty oczyszcza cały świat. Jego transcendentalna obecność sprawia, że cały świat jest wychwalany i wszystkie uwarunkowane dusze także są gloryfikowane. Jak potwierdza Narottama dasa Thakura, Vasudeva Datta jest idealnym bhaktą Śri Caitanyi Mahaprabhu.

gaurangera sangi-gane, nitya-siddha kari' mane,

se yaya vrajendrasuta-paśa

Tego, kto wypełnia misję Śri Caitanyi Mahaprabhu, trzeba uważać za wiecznie wyzwolonego. Jest on osobą transcendentalną i nie należy do tego materialnego świata. Taki bhakta wyzwalający całą populację jest równie wspaniałomyślny jak Sam Śri Caitanya Mahaprabhu.

namo maha-vadanyaya krsna-prema-pradaya te

krsnaya krsna-caitanya- namne gaura-tvise namah

Taka osobistość rzeczywiście reprezentuje Śri Caitanyę Mahaprabhu, ponieważ jej serce zawsze przepełnione jest współczuciem dla uwarunkowanych dusz.

Madhya 15.164 Gdy Śri Caitanya Mahaprabhu usłyszał wypowiedź Vasudevy Datty, Jego serce bardzo zmiękło. Łzy płynęły Mu z oczu i zaczął drżeć. Niepewnym głosem powiedział, co następuje.

Madhya 15.165 Uznając Vasudevę Dattę za wielkiego bhaktę, Pan powiedział: "Takie oznajmienie nie jest wcale zdumiewające, ponieważ jesteś inkarnacją Prahlady Maharajy. Wygląda na to, że Pan Krsna obdarzył cię całkowitą łaską. Co do tego nie ma wątpliwości.

Madhya 15.166 "Czegokolwiek czysty bhakta chce od swego pana, Pan Krsna niewątpliwie to mu przyznaje, ponieważ nie ma On innego obowiązku poza spełnianiem pragnienia Swego bhakty.

Madhya 15.167 "Jeśli pragniesz wyzwolenia wszystkich żywych istot we wszechświecie, to wszystkie one mogą zostać wyzwolona, choćbyś nawet nie cierpiał za ich grzeszne czyny.

Madhya 15.168 "Krsnie nie brakuje kompetencji, gdyż posiada On wszelkie moce. Dlaczego miałby sprawić, byś cierpiał grzeszne reakcje innych żywych istot?

Madhya 15.169 "Czyjegokolwiek dobra pragniesz, ten staje się Vaisnavą, a Krsna wyzwala wszystkich Vaisnavów od reakcji ich przeszłych grzesznych działań.

Madhya 15.169 Znaczenie: Tutaj Śri Caitanya Mahaprabhu poinformował Vasudevę Dattę, że ponieważ Krsna jest wszechmocny, może On wyzwolić wszystkie uwarunkowane dusze z materialnej egzystencji. W zasadzie Śri Caitanya Mahaprabhu powiedział: "Pragniesz wyzwolenia wszelkiego rodzaju żywych istot, bez dyskryminacji. Bardzo zależy ci na ich szczęściu, a ja mówię, że wszystkie żywe istoty w tym wszechświecie mogą zostać wyzwolone po prostu dzięki twej modlitwie. Nie musisz nawet przyjmować ciężaru ich grzesznych czynów. Tak więc nie ma potrzeby, byś cierpiał za ich grzeszne życie. Ktokolwiek zyska twoje współczucie, staje się Vaisnavą, a Krsna wyzwala wszystkich Vaisnavów od reakcji za ich przeszłe grzeszne czyny." Obiecuje to także Bhagavad-gita (18.66):

sarva-dharman parityajya mam ekam śaranam vraja

aham tvam sarva-papebhyo moksayisyami ma śucah

"Porzuć wszelkiego rodzaju religie i po prostu podporządkuj się Mnie. Ja wybawię cię od wszelkich grzesznych reakcji. Nie lękaj się więc."

Gdy tylko ktoś w pełni podporządkowuje się Krsnie, staje się on Vaisnavą. W tym wersecie z Bhagavad-gity Krsna obiecuje uwolnić Swego bhaktę od wszelkich reakcji grzesznego życia. Faktem jest, że całkowicie podporządkowany Vaisnava jest zupełnie poza zasięgiem materialnego skażenia. Oznacza to, że nie doświadcza on rezultatów pobożnych czy niepobożnych czynów. Dopóki nie jest się wolnym od grzesznego życia, nie można zostać Vaisnavą. Innymi słowy, jeżeli ktoś jest Vaisnavą, to na pewno skończył grzeszne życie. Zgodnie z Padma Puraną:

aprarabdha-phalam papan kutam bijam phalonmukham

kramenaiva praliyeta visnu-bhakti-ratatmanam

"W grzesznym życiu obserwuje się różne etapy drzemiących reakcji grzesznych działań. Grzeszne reakcje mogą właśnie czekać na zamanifestowanie [phalonmukha], wciąż mogą być jeszcze uśpione [kuta], albo mogą być w stanie przypominającym nasienie [bija]. W każdym razie jeśli ktoś zaangażuje się w służbę oddania dla Pana Visnu, wszelkiego rodzaju grzeszne reakcje zostają zniszczone jedna po drugiej."

Madhya 15.170 "'Składam pełne szacunku pokłony oryginalnej Osobie Boga Govindzie, który każdemu - od niebiańskiego króla Indry aż do najmniejszego insekta [indra-gopa] - ustala cierpienia i przyjemności płynące z działania dla rezultatów. Ta sama Osoba Boga niszczy karmę tego, kto zaangażowany jest w służbę oddania.'

Madhya 15.170 Znaczenie: Jest to cytat z Brahma-samhity (5.54).

Madhya 15.171 "Z powodu twego szczerego pragnienia wszystkie żywe istoty w tym wszechświecie zostaną wyzwolone, gdyż Krsna nie musi podejmować żadnego działania, by wyzwolić wszystkie żywe istoty wszechświata.

Madhya 15.172 "Tak jak na drzewie udumbara rosną miliony owoców, tak miliony wszechświatów unoszą się na wodach rzeki Virajy.

Madhya 15.172 Znaczenie: Viraja jest to rzeka, która oddziela świat materialny od świata duchowego. Na jednym brzegu rzeki Virajy jest blask Brahmaloki i niezliczone planety Vaikuntha, a na drugim brzegu - świat materialny. Trzeba zrozumieć, że ten brzeg rzeki Virajy pełen jest materialnych planet unoszących się na Oceanie Przyczyn. Nazwa Viraja wskazuje na położenie graniczne między światem materialnym a duchowym, ale ta rzeka Viraja nie znajduje się pod kontrolą materialnej energii. Zatem wolna jest ona od trzech gun.

Madhya 15.173 "Drzewo udumbara obsypane jest milionami owoców. Jeśli więc jeden upadnie i się zepsuje, drzewo nawet nie zauważy tej straty.

Madhya 15.174 "Tak samo jeżeli z powodu wyzwolenia żywych istot opustoszeje jeden wszechświat, dla Krsny nie jest to nic wielkiego. On nie traktuje tego zbyt poważnie.

Madhya 15.175 "Cały świat duchowy stanowi nieograniczone bogactwo Krsny i znajdują się tam niezliczone planety Vaikuntha. Ocean Przyczyn uważany jest za wody otaczające Vaikunthaloki.

Madhya 15.176 "W tym Oceanie Przyczyn znajduje się maya i jej nieograniczone materialne wszechświaty. Prawdę powiedziawszy, maya wydaje się unosić jak naczynie pełne nasion gorczycy.

Madhya 15.177 "Jeśli spośród milionów ziaren gorczycy unoszących się w tym naczyniu jedno się zagubi, strata ta nie jest wcale istotna. Podobnie, jeśli stracony zostanie jeden wszechświat, dla Pana Krsny nie ma to żadnego znaczenia.

Madhya 15.178 "Nie mówiąc już o jednym ziarnku wszechświata, nawet jeśli zniszczone zostaną wszystkie wszechświaty i cała materialna energia [maya], Krsna nie zważa nawet na tę stratę.

Madhya 15.179 "Jeżeli osoba posiadająca miliony spełniających pragnienia krów zgubi jedną kozę, nie zważa nawet na tę stratę. Krsna posiada w pełni wszystkie sześć bogactw. Jeśli cała materialna energia ulegnie zniszczeniu, cóż On na tym straci?"

Madhya 15.179 Znaczenie: Wyjaśniając wersety 171-179, Śrila Bhaktivinoda Thakura oznajmia, że treść tych strof jest bardzo prosta, ale zrozumienie ich znaczenia sprawia trochę trudności. Dusze uwarunkowane, omamione zewnętrzną materialną energią, na ogół zapominają o Krsnie. Wskutek tego określane są jako krsna-bahirmukha - pozbawione swego związku z Krsną. Gdy taka żywa istota dostaje się pod kontrolę materialnej energii, wysłana zostaje do jednego z niezliczonych materialnych wszechświatów stworzonych przez energię materialną, by dać uwarunkowanym duszom szansę cieszenia się ich pragnieniami w materialnym świecie. Bardzo pragnąc cieszyć się owocami swoich działań, uwarunkowane dusze uwikłają się w działania i reakcje materialnego życia. Wskutek tego muszą cieszyć się i cierpieć z powodu rezultatów karmy. Jednakże, jeśli uwarunkowana dusza staje się świadoma Krsny, karma jej pobożnych i niepobożnych czynów ulega całkowitemu zniszczeniu. Już przez samo zostanie bhaktą uwalnia się od wszelkich reakcji karmy. Podobnie, po prostu dzięki pragnieniu bhakty, uwarunkowana dusza może osiągnąć wyzwolenie i wznieść się ponad rezultaty karmy. Skoro każdy w ten sposób osiąga wyzwolenie, można zatem wywnioskować, że ten materialny świat istnieje lub nie istnieje odpowiednio do słodkiego pragnienia bhakty. Jednak ostatecznie nie jest to słodka wola bhakty, lecz wola Najwyższej Osoby Boga, który, jeśli tylko pragnie, może całkowicie unicestwić materialne stworzenie. Jeśli o Niego chodzi, nie ponosi On żadnej straty. Właściciel milionów krów nie liczy się z utratą jednej kozy. A Pan Krsna jest właścicielem zarówno materialnych, jak i duchowych wszechświatów. Świat materialny stanowi zaledwie jedną czwartą Jego twórczej energii. Jeżeli - zgodnie z pragnieniem bhakty - Pan całkowicie zniszczy stworzenie, to jest On tak bogaty, że nie przejmie się tą stratą.

Madhya 15.180 Śri Caitanya Mahaprabhu mówił dalej: "'O mój Panie, o niepokonany, o Panie wszelkich mocy, proszę, przejaw Swoją wewnętrzną moc, by pokonać niewiedzę wszystkich ruchomych i nieruchomych żywych istot. Pod wpływem niewiedzy akceptują one wszelkiego rodzaju błędne rzeczy, wywołując w ten sposób straszne sytuacje. O Panie, proszę, ukaż Swoje chwały! Możesz to uczynić bez trudu, gdyż Twoja moc wewnętrzna jest ponad mocą zewnętrzną, a Ty jesteś oceanem wszelkiego bogactwa. Ty także demonstrujesz moc materialną. Zawsze też jesteś zajęty Swoimi rozrywkami w świecie duchowym. Przejawiasz Swoją zastrzeżoną moc wewnętrzną, a czasami ukazujesz moc zewnętrzną, rzucając na nią spojrzenie. W ten sposób manifestujesz Swoje rozrywki. Vedy potwierdzają Twoje dwie moce i przyjmują oba rodzaje rozrywek będące ich wynikiem.'"

Madhya 15.180 Znaczenie: Ten werset wzięto ze Śrimad-Bhagavatam (10.87.14). Pochodzi on z modlitw śruti-gan, uosobionych Ved, które wychwalają Pana.

Wszechmocna Osoba Boga ma trzy moce - wewnętrzną, zewnętrzną i graniczną. Gdy uwarunkowane dusze są potępione z powodu zapomnienia, moc zewnętrzna stwarza świat materialny i umieszcza żywe istoty pod jego kontrolą. Trzy siły natury materialnej trzymają żywe istoty w stanie ciągłego strachu. Bhayam dvitiyabhiniveśatah. Kontrolowana uwarunkowana dusza jest zawsze pełna strachu z tego względu, że znajduje się pod kontrolą mocy zewnętrznej. Dlatego uwarunkowana dusza powinna zawsze modlić się do wszechmocnego Pana o pokonanie mocy zewnętrznej (mayi ), aby nie manifestowała ona dłużej swej potęgi, która związuje ruchome i nieruchome żywe istoty.

Madhya 15.181 W ten sposób Śri Caitanya Mahaprabhu opisywał dobre cechy Swoich bhaktów, jednego po drugim. Następnie obejmował ich i żegnał.

Madhya 15.182 Z powodu zbliżającej się rozłąki ze Śri Caitanyą Mahaprabhu wszyscy bhaktowie zaczęli płakać. Pan także był przygnębiony z powodu rozłąki z bhaktami.

Madhya 15.183 Gadadhara Pandita pozostał ze Śri Caitanyą Mahaprabhu. Otrzymał miejsce do zamieszkania w Yameśvarze.

Madhya 15.183 Znaczenie: Yameśvara leży na południowy zachód od świątyni Jagannatha. Tam mieszkał Gadadhara Pandita. Był tam mały ogród i piaszczysta plaża zwana Yameśvara-tota.

Madhya 15.184-185 Śri Caitanya Mahaprabhu pozostał w Jagannatha Puri, Nilacali, z Paramanandą Puri, Jagadanandą, Svarupą Damodarą, Damodarą Panditą, Govindą i Kaśiśvarą. Do codziennych zajęć Śri Caitanyi Mahaprabhu należało poranne oglądanie Pana Jagannatha.

Madhya 15.186 Pewnego dnia Sarvabhauma Bhattacarya przybył do Śri Caitanyi Mahaprabhu ze złożonymi rękoma i przedstawił prośbę.

Madhya 15.187 Ponieważ wszyscy Vaisnavowie wrócili do Bengalu, istniała spora szansa, że Pan przyjmie zaproszenie.

Madhya 15.188 Sarvabhauma Bhattacarya powiedział: "Proszę, przyjmij moje zaproszenie na obiady na jeden miesiąc." Pan odpowiedział: "To niemożliwe, ponieważ jest to wbrew zasadom religijnym sannyasina."

Madhya 15.189 Wówczas Sarvabhauma Bhattacarya powiedział: "Proszę, przyjmij zaproszenie na dwadzieścia dni", ale Śri Caitanya Mahaprabhu odrzekł: "Nie należy to do zasad religijnych wyrzeczonego porządku życia."

Madhya 15.190 Gdy Sarvabhauma poprosił Caitanyę Mahaprabhu, by jadł obiady przez piętnaście dni, Pan powiedział: "Zjem obiad w twoim domu tylko jednego dnia."

Madhya 15.191 Wówczas Sarvabhauma Bhattacarya pochwycił lotosowe stopy Pana i pokornie błagał: "Proszę, jedz obiady przynajmniej przez dziesięć dni."

Madhya 15.192 W ten sposób stopniowo Śri Caitanya Mahaprabhu skrócił ten okres do pięciu dni. Tak więc przez pięć dni systematycznie przyjmował zaproszenie na obiad.

Madhya 15.193 Później Sarvabhauma Bhattacarya powiedział: "Mój Panie, wraz z Tobą jest dziesięciu sannyasinów."

Madhya 15.193 Znaczenie: Sannyasin nie powinien gotować dla siebie pożywienia lub przyjmować zaproszenia i przez wiele dni z rzędu żywić się w domu bhakty. Śri Caitanya Mahaprabhu był bardzo łaskawy i pełen uczucia dla Swoich bhaktów, a pomimo tego nie przyjął długoterminowego zaproszenia do domu Sarvabhaumy. Powodowany uczuciem, zgodził się tylko na pięć dni w miesiącu. Dziesięcioma sannyasinami mieszkającymi z Panem byli:

(1) Paramananda Puri,

(2) Svarupa Damodara,

(3) Brahmananda Puri,

(4) Brahmananda Bharati

(5) Visnu Puri,

(6) Keśava Puri,

(7) Krsnananda Puri,

(8) Nrsimha Tirtha,

(9) Sukhananda Puri i

(10) Satyananda Bharati.

Madhya 15.194 Następnie Sarvabhauma Bhattacarya uprzejmie poddał pod rozwagę, że Paramananda Puri Gosvami powinien przyjąć zaproszenie do jego domu na pięć dni. Zostało to ustalone w obecności Pana.

Madhya 15.195 Sarvabhauma Bhattacarya powiedział: "Damodara Svarupa jest moim bliskim przyjacielem. Czasem będzie przychodził z Tobą, a czasem sam.

Madhya 15.196 "Każdy z pozostałych ośmiu sannyasinów przyjmie zaproszenie na dwa dni. W ten sposób w całym miesiącu będzie zajęty bez wyjątku każdy dzień.

Madhya 15.196 Znaczenie: W ciągu całego miesiąca składającego się z trzydziestu dni Śri Caitanya Mahaprabhu będzie przychodził w odwiedziny przez pięć dni, Paramananda Puri Gosvami przez pięć dni, Svarupa Damodara przez cztery dni, a ośmiu pozostałych sannyasinów po dwa dni każdy. W ten sposób wypełniono trzydzieści dni miesiąca.

Madhya 15.197 "Jeżeli wszyscy sannyasini przyszliby razem, nie mógłbym okazać im należytego szacunku. W ten sposób winny byłbym zniewagi.

Madhya 15.198 "Czasem przyjdziesz do mojego domu sam, a czasami będzie Ci towarzyszył Svarupa Damodara."

Madhya 15.199 Bhattacarya bardzo się ucieszył, kiedy uzyskał od Śri Caitanyi Mahaprabhu potwierdzenie tego układu, i od razu, już tego samego dnia, zaprosił Pana do swego domu.

Madhya 15.200 Żona Sarvabhaumy Bhattacaryi zwana była matką Sathi. Była ona wielką wielbicielką Śri Caitanyi Mahaprabhu i była czuła jak matka.

Madhya 15.201 Wróciwszy do swego domu, Sarvabhauma Bhattacarya wydał polecenia żonie, a jego żona zwana Sathira Matą, matką Sathi, z wielką przyjemnością zabrała się do gotowania.

Madhya 15.202 W domostwie Sarvabhaumy Bhattacaryi zawsze był pełen asortyment produktów do jedzenia. Sarvabhauma zebrał wszystko, co było potrzebne - szpinak, warzywa, owoce itd. - i przyniósł do domu.

Madhya 15.203 Sarvabhauma Bhattacarya osobiście zaczął pomagać swojej żonie w gotowaniu. Jego żona, matka Sathi, była bardzo doświadczona i umiała dobrze gotować.

Madhya 15.204 Z południowej strony kuchni były dwa pokoje do ofiarowywania pożywienia i w jednym z nich ofiarowywano pożywienie Śalagrama Narayanowi.

Madhya 15.204 Znaczenie: Wśród zwolenników systemu wedyjskiego wielbi się śalagrama-śila, vigraha Narayana w formie kamiennej kuli. W Indii nadal każdy bramin wielbi w swym domu śalagrama-śila. Wielbieniem takim mogą zajmować się również vaiśyowie i ksatriyowie, ale w domu bramina jest to obowiązek.

Madhya 15.205 Drugi pokój przeznaczony był na jadalnię Śri Caitanyi Mahaprabhu. Był odosobniony i Bhattacarya dopiero co go wybudował.

Madhya 15.206 Pokój ten zbudowano w ten sposób, że z zewnątrz miał on tylko jedne drzwi i to było wejście dla Śri Caitanyi Mahaprabhu. Drugie drzwi prowadziły do kuchni i tędy wnoszono pożywienie.

Madhya 15.207 Na wielki liść bananowy najpierw nasypano trzy many - prawie sześć funtów - ugotowanego ryżu.

Madhya 15.207 Znaczenie: Jest to początek opisu pożywienia przygotowanego dla Śri Caitanyi Mahaprabhu. Opis ten przedstawia Kaviraja Gosvami który – jak się przypuszcza – był doskonałym kucharzem i wiedział, jak przygotować i podawać jedzenie.

Madhya 15.208 Potem cały stos ryżu zmieszano z tak dużą ilością żółtawego i pachnącego oczyszczonego masła, że zaczęło ono zalewać liść.

Madhya 15.209 Było tam dużo naczyń zrobionych z kory bananowców i liści rośliny keya. Pełne były one różnych gotowanych warzyw, a postawiono je ze wszystkich stron liścia.

Madhya 15.210 Było około dziesięciu rodzajów szpinaku, zupa zwana sukhtą przyrządzona z gorzkimi liśćmi nimba, ostra potrawa z czarnym pieprzem, delikatne ciasto ze smażonego sera i maślanka zmieszana z małymi smażonymi kawałkami dahlu.

Madhya 15.211 Były potrawy dugdha-tumbi, dugdha-kusmanda, vesara, laphra, moca-ghanta, moca-bhaja i inne warzywa.

Madhya 15.212 Były nieograniczone ilości vrddha-kusmanda-badi, phula-badi, owoców i rozmaitych korzeni.

Madhya 15.213 Inne potrawy obejmowały oberżynę zmieszaną ze smażonymi młodymi liśćmi nimby, lekkie badi, smażoną patolę i smażone kulki z dwóch rodzajów dyni.

Madhya 15.214 Była zupa zrobiona ze smażonego urad dahlu i mung dahlu, która pokonywała nektar. Był też słodki czatnej i pięć lub sześć rodzajów kwaśnych potraw, poczynając od badamli.

Madhya 15.215 Były bharaty zrobione z mung dahlu, z urad dahlu i słodkich bananów. Były też ciastka ze słodkiego ryżu i z orzechów kokosowych oraz różne inne ciastka.

Madhya 15.216 Były kanji-bada, dugdha-cida, dugdha-laklaki i różne ciastka, których nie jestem w stanie opisać.

Madhya 15.217 Słodki ryż zmieszany z ghee wlano do glinianego garnka i zmieszano z canpa-kala, zagęszczonym mlekiem i mango.

Madhya 15.218 Do innych potraw należał wyśmienity ubijany twaróg i rozmaite słodycze zwane sandeśa. Przygotowano wszelkiego rodzaju potrawy dostępne w Bengalu i Orissie.

Madhya 15.219 Tak więc Bhattacarya przygotował wiele różnorodnych potraw i rozpostarł delikatny materiał na białym drewnianym podwyższeniu.

Madhya 15.220 Po dwóch stronach stosu jedzenia stały dzbany napełnione perfumowaną zimną wodą. Na kopcu z ryżu umieszczono kwiatki drzewka tulasi.

Madhya 15.221 Sarvabhauma Bhattacarya także dołączył kilka potraw, które zostały ofiarowane Panu Jagannathowi. Były wśród nich słodkie kulki zwane amrta-gutika, słodki ryż i ciastka. Wszystko to trzymano oddzielnie.

Madhya 15.221 Znaczenie: Chociaż do domu Bhattacaryi przyniesiono resztki pożywienia pozostawione przez Jagannatha, nie trzymano ich razem z potrawami przygotowanymi w domu. Czasami zdarza się, że prasada miesza się z większą ilością pożywienia i potem rozdaje, ale w tym przypadku widzimy, że Sarvabhauma Bhattacarya trzymał jagannatha-prasada oddzielnie. Dla przyjemności Śri Caitanyi Mahaprabhu specjalnie trzymał je na boku.

Madhya 15.222 Gdy wszystko było gotowe, Śri Caitanya Mahaprabhu przybył tam sam po zakończeniu Swych południowych obowiązków. Znał On serce Sarvabhaumy Bhattacaryi.

Madhya 15.223 Gdy Sarvabhauma Bhattacarya umył stopy Pana, Pan wszedł do pokoju, by zjeść obiad.

Madhya 15.224 Widząc bogate przygotowania, Śri Caitanya Mahaprabhu był nieco zdumiony i, gestykulując, rzekł do Sarvabhaumy Bhattacaryi.

Madhya 15.225 "To nadzwyczajne! Jakim cudem przygotowano te warzywa i ryż w sześć godzin?

Madhya 15.226 "Nawet sto osób gotujących na stu piecach nie mogłoby ukończyć wszystkich tych potraw w tak krótkim czasie.

Madhya 15.227 "Mam nadzieję, że jedzenie to zostało już ofiarowane Krsnie, gdyż widzę, że na talerzach są kwiatki tulasi.

Madhya 15.228 "Jesteś najszczęśliwszą osobą i twój wysiłek został uwieńczony powodzeniem, gdyż ofiarowałeś Radha-Krsnie takie wspaniałe pożywienie.

Madhya 15.229 "Kolor ryżu jest tak atrakcyjny i jego zapach tak przyjemny, że wydaje się, iż Radha i Krsna bezpośrednio go jedli.

Madhya 15.230 "Mój drogi Bhattacaryo, masz wielkie szczęście. Jakże mam cię chwalić? Mnie także spotyka szczęście, że mogę jeść resztki tego pożywienia.

Madhya 15.231 "Zabierz miejsce do siedzenia Krsny i odstaw je na bok. Potem daj Mi prasada na innym talerzu."

Madhya 15.232 Sarvabhauma Bhattacarya powiedział: "Nie ma w tym nic dziwnego, mój Panie. Wszystko było możliwe dzięki energii i łasce Tego, kto będzie spożywał to jedzenie.

Madhya 15.233 "Ani ja, ani moja żona nie włożyliśmy zbyt dużego wysiłku w gotowanie. Ten, dzięki mocy którego przygotowano to pożywienie, wie wszystko.

Madhya 15.234 "Teraz, proszę, usiądź na tym miejscu i zjedz obiad." Śri Caitanya Mahaprabhu odpowiedział: "To miejsce jest godne czci, ponieważ używał go Krsna."

Madhya 15.234 Znaczenie: Zgodnie z etykietą nikt nie powinien używać rzeczy, których używa Krsna. Podobnie, nikt inny nie powinien używać rzeczy, których używa mistrz duchowy. Taka jest etykieta. Kiedy Krsna lub mistrz duchowy używają czegoś, jest to godne czci. Szczególnie miejsca, na których siedzą lub jedzą, nie powinny być używane przez nikogo innego. Bhakta musi przestrzegać tego z wielką uwagą.

Madhya 15.235 Bhattacarya powiedział: "Zarówno pożywienie, jak i miejsce do siedzenia są łaską Pana. Jeśli możesz jeść resztki pożywienia, to cóż będzie obraźliwego w tym, że usiądziesz na tym miejscu?"

Madhya 15.236 Wówczas Caitanya Mahaprabhu powiedział: "Tak, masz rację. Według nakazu śastr bhakta może używać wszystkiego, co pozostawi Krsna.

Madhya 15.237 "'Mój drogi Panie, girlandy, pachnące substancje, ubrania, ozdoby i inne tego rodzaju rzeczy, które zostały Ci ofiarowane, mogą być później używane także przez Twoje sługi. Używając tych rzeczy i jedząc zostawione przez Ciebie resztki pożywienia będziemy w stanie pokonać złudną energię.'"

Madhya 15.237 Znaczenie: Jest to cytat ze Śrimad-Bhagavatam (11.6.46). W ruchu Hare Krsna intonowanie maha-mantry Hare Krsna, tańczenie w ekstazie i jedzenie pozostałości pożywienia ofiarowanego Panu są bardzo, bardzo ważne. Ktoś może być analfabetą lub nie być w stanie pojąć filozofii, ale jeśli korzysta z tych trzech elementów, z pewnością zostanie bezzwłocznie wyzwolony.

Werset ten wypowiedział Uddhava do Pana Krsny. Było to w czasie, gdy wypowiedziana została Uddhava-gita. W tym okresie w Dvarace miało miejsce zakłócenie i Pan Krsna musiał opuścić materialny świat i wejść do świata duchowego. Uddhava zorientował się w sytuacji i rozmawiał z Najwyższą Osobą Boga. Przytoczony powyżej werset stanowi wyjątek z ich rozmowy. Rozrywki Krsny w tym materialnym świecie określa się jako prakata-lila (zamanifestowane rozrywki), a Jego rozrywki w świecie duchowym jako aprakata-lila (niezamanifestowane rozrywki). Mówiąc niezamanifestowane mamy na myśli to, że nie są one widoczne dla naszych oczu. Nie jest tak, że rozrywki Krsny są niezamanifestowane. Trwają one wiecznie, tak jak wieczne jest słońce, ale gdy słonce znajduje się przed naszymi oczami, nazywamy to dniem (zamanifestowanym), a gdy nie jest obecne, nazywamy to nocą (niezamanifestowanym). Ci, którzy znajdują się poza zasięgiem nocy, zawsze są w świecie duchowym, w którym bezustannie manifestują się im rozrywki Pana. Jak potwierdza Brahma-samhita:

ananda-cinmaya-rasa-pratibhavitabhis

tabhir ya eva nija-rupataya kalabhih

goloka eva nivasaty akhilatma-bhuto

govindam adi-purusam tam aham bhajami

premanjana-cchurita-bhakti-vilocanena

santah sadaiva hrdayesu vilokayanti

yam śyamasundaram acintya-guna-svarupam

govindam adi-purusam tam aham bhajami

"Wielbię Govindę, pierwotnego Pana, przebywającego we własnym królestwie, Goloce, z Radhą, która przypomina Jego własną duchową postać i która ucieleśnia ekstatyczną moc [hladini]. Ich towarzyszkami są Jej powiernice, które uosabiają przedłużenia Jej cielesnej formy i które są przeniknięte oraz przesiąknięte wiecznie szczęśliwą duchową rasą. Wielbię Govindę, pierwotnego Pana, którym jest Śyamasundara, Sam Krsna, z niepojętymi niezliczonymi przymiotami. Czyści bhaktowie widzą Go w swoich sercach oczyma oddania przesłoniętymi mgłą miłości." (Bs. 5.37-38)

Madhya 15.238 Wówczas Śri Caitanya Mahaprabhu powiedział: "Jest tu tak dużo do jedzenia, że spożycie tego nie jest możliwe." Bhattacarya odpowiedział: "Ja wiem, ile Ty możesz zjeść.

Madhya 15.239 "Przecież w Jagannatha Puri jesz pięćdziesiąt dwa razy dziennie i za każdym razem spożywasz setki kubłów napełnionych prasada.

Madhya 15.240 "W Dvarace utrzymujesz szesnaście tysięcy królowych w szesnastu tysiącach pałaców. Jest tam także osiemnaście matek oraz liczni przyjaciele i krewni dynastii Yadu.

Madhya 15.241 "We Vrndavanie masz także starszych braci Twego ojca i jego młodszych braci, wujków, mężów sióstr Twego ojca i wielu pasterzy. Są też przyjaciele, chłopcy pasterze, i w domu każdego z nich jadasz dwa razy dziennie, rano i wieczorem.

Madhya 15.241 Znaczenie: W Dvarace Pan Krsna ma osiemnaście matek, jak Devaki, Rohini i inne. Oprócz nich we Vrndavanie była Jego karmicielka Yaśoda. Pan Krsna miał także dwóch stryjków będących braćmi Nandy Maharajy. Jak mówi Śrila Rupa Gosvami w Śri-krsna-ganoddeśa-dipice, upanando 'bhinandaś ca pitrvyau purva-jau pituh: "Starszymi braćmi Nandy Maharajy byli Upananda i Abhinanda." W tej samej książce podane są też imiona młodszych braci Nandy Maharajy. Pitrvyau tu kaniyamsau syatam sannanda-nandanau: "Sannanda i Nandana, czyli Sunanda i Pandava, byli młodszymi braćmi ojca Krsny, Nandy Maharajy." Opisani są tam również wujkowie Krsny ze strony matki. Yaśodhara-yaśodeva-sudevadyas tu matulah: "Yaśodhara, Yaśodeva i Sudeva byli wujkami Krsny ze strony matki." Wspomniani są także wujowie Krsny. Mahanilah sunilaś ca ramanav etayoh kramat: "Mahanila i Śunila są mężami ciotek Krsny."

Madhya 15.242 Sarvabhauma Bhattacarya mówił dalej: "Podczas ceremonii Govardhana-pujy zjadłeś stosy ryżu. W porównaniu z tym ta mała ilość nie jest dla Ciebie nawet kąskiem.

Madhya 15.243 "Ty jesteś Najwyższą Osobą Boga, podczas gdy ja jestem najbardziej znikomą żywą istotą. Tak więc możesz przyjąć odrobinę jedzenia z mojego domu."

Madhya 15.243 Znaczenie: Sannyasin powinien brać trochę pożywienia od każdego grhasthy. To znaczy, że powinien brać to, czego potrzebuje do jedzenia. System ten nosi nazwę madhukari. Słowo madhukari pochodzi od słowa madhukara i znaczy "pszczoły zbierające miód". Pszczoły zbierają odrobinę miodu z każdego kwiatka i wszystkie te małe ilości miodu gromadzą się, by stać się ulem. Sannyasin powinien zbierać po trochu od każdego z grhasthów i powinien jeść tylko to, co jest konieczne do utrzymania ciała. Będąc sannyasinem, Pan Caitanya Mahaprabhu mógł wziąć trochę pożywienia z domu Sarvabhaumy Bhattacaryi i o to właśnie Bhattacarya prosił. W porównaniu do jedzenia, które Pan spożywał przy innych okazjach, uczta Bhattacaryi nie była nawet kąskiem. Na to właśnie Bhattacarya zwrócił Panu uwagę.

Madhya 15.244 Słysząc to, Śri Caitanya Mahaprabhu uśmiechnął się i zasiadł do jedzenia. Bhattacarya z wielką przyjemnością ofiarował Mu najpierw prasada ze świątyni Jagannatha.

Madhya 15.245 Bhattacarya miał wówczas zięcia o imieniu Amogha, który był mężem jego córki zwanej Sathi. Chociaż urodzony w arystokratycznej rodzinie bramina, Amogha był wielkim bluźniercą i krytykantem.

Madhya 15.246 Amogha chciał zobaczyć, jak Śri Caitanya Mahaprabhu je, ale nie pozwolono mu wejść. W rzeczywistości Bhattacarya strzegł swego domu z kijem w ręku.

Madhya 15.247 Jednakże, gdy tylko Bhattacarya zaczął rozkładać prasada i jego czujność nieco osłabła, Amogha wszedł do środka. Widząc takie ilości pożywienia, zaczął bluźnić.

Madhya 15.248 "Taka ilość pożywienia wystarczy, by zadowolić dziesięciu do dwunastu ludzi, a ten sannyasin sam je tak dużo!"

Madhya 15.249 Gdy tylko Amogha to powiedział, Sarvabhauma Bhattacarya zwrócił na niego swoje oczy. Widząc nastawienie Bhattacaryi, Amogha natychmiast wyszedł.

Madhya 15.250 Bhattacarya pobiegł za nim, by uderzyć go kijem, ale Amogha uciekał tak szybko, że Bhattacarya nie mógł go złapać.

Madhya 15.251 Wówczas Bhattacarya zaczął przeklinać swego zięcia i obrzucać go wyzwiskami. Gdy wrócił, zobaczył, że Śri Caitanya Mahaprabhu śmiał się słysząc, jak on krytykuje Amoghę.

Madhya 15.252 Gdy matka Sathi, żona Bhattacaryi, dowiedziała się o tym zajściu, zaczęła bić się w głowę i piersi, powtarzając: "Niechaj Sathi zostanie wdową!"

Madhya 15.253 Widząc rozpacz zarówno męża, jak i żony, Śri Caitanya Mahaprabhu próbował ich uspokoić. Zgodnie z ich pragnieniem, zjadł prasada i był bardzo zadowolony.

Madhya 15.254 Gdy Śri Caitanya Mahaprabhu skończył posiłek, Bhattacarya umył Jego usta, ręce i nogi, i ofiarował Mu pachnące przyprawy, tulasi-manjari, goździki oraz kardamon.

Madhya 15.255 Następnie Bhattacarya założył Śri Caitanyi Mahaprabhu girlandę i posmarował Jego ciało papką sandałową. Złożywszy pokłony, Bhattacarya przedłożył następujące pokorne oświadczenie.

Madhya 15.256 "Przyprowadziłem Cię do mego domu tylko po to, by Cię znieważono. To wielka obraza. Proszę, wybacz mi. Błagam Cię o przebaczenie."

Madhya 15.257 Śri Caitanya Mahaprabhu powiedział: "To, co Amogha powiedział, jest słuszne, dlatego nie jest to bluźnierstwem. Na czym polega twoja obraza?"

Madhya 15.258 Powiedziawszy to, Śri Caitanya Mahaprabhu wstał i wrócił do Swej rezydencji. Sarvabhauma Bhattacarya także podążył za Nim.

Madhya 15.259 Padając do stóp Pana, Sarvabhauma Bhattacarya powiedział wiele rzeczy ganiąc samego siebie. Wówczas Pan uspokoił go i odesłał z powrotem do domu.

Madhya 15.260 Gdy Sarvabhauma Bhattacarya wrócił do domu, naradził się z żoną, matką Sathi. Potępił samego siebie i powiedział, co następuje.

Madhya 15.261 "Człowiek, który znieważył Śri Caitanyę Mahaprabhu, jedynie własną śmiercią może okupić ten grzeszny czyn."

Madhya 15.261 Znaczenie: Hari-bhakti-vilasa przytacza następujący cytat ze Skanda Purany dotyczący znieważania Vaisnavy:

yo hi bhagavatam lokam upahasam nrpottama

karoti tasya naśyanti artha-dharma-yaśah-sutah

nindam kurvanti ye mudha vaisnavanam mahatmanam

patanti pitrbhih sardham maha-raurava-samjnite

hanti nindati vai dvesti vaisnavan nabhinandati

krudhyate yati no harsam darśane patanani sat

W tej rozmowie między Markandeyą a Bhagirathą jest powiedziane: "Mój drogi królu, jeśli ktoś wyśmiewa się ze wzniosłego bhakty, traci rezultaty pobożnych działań, bogactwo, sławę i synów. Wszyscy Vaisnavowie są wielkimi duszami. Ktokolwiek ich znieważa, upada do piekła zwanego Maharauravą. Towarzyszą mu także jego przodkowie. Ktokolwiek zabija lub znieważa Vaisnavę, ktokolwiek mu zazdrości lub gniewa się na niego, czy ktokolwiek nie składa mu pokłonów lub nie czuje radości na jego widok, ten z pewnością upada w piekielne warunki."

Hari-bhakti-vilasa (10.314) przytacza także następujący cytat z Dvaraka-mahatmyi:

kara-patraiś ca phalyante sutivrair yama-śasanaih

nindam kurvanti ye papa vaisnavanam mahatmanam

W rozmowie między Prahladą Maharają a Bali Maharają jest powiedziane: "Grzeszni ludzie obrażający Vaisnavów, którzy wszyscy są wielkimi duszami, podlegają srogiej karze Yamaraja."

W Bhakti-sandarbie (313) znajduje się wypowiedź dotycząca znieważania Pana Visnu.

ye nindanti hrsikeśam tad-bhaktam punya-rupinam

śata-janmarjitam punyam tesam naśyati niścitam

te pacyante maha-ghore kumbhipake bhayanake

bhaksitah kita-sanghena yavac candra-divakarau

śri-visnor avamananad gurutaram śri-vaisnavollanghanam

tadiya-dusaka-janan na paśyet purusadhaman

taih sardham vancaka-janaih saha-vasam na karayet

"Kto krytykuje Pana Visnu i Jego bhaktów, traci wszelkie korzyści zgromadzone podczas stu pobożnych narodzin. Taka osoba gnije w piekle Kumbhipaka i robaki gryzą ją tak długo, jak długo istnieje słońce i księżyc. Dlatego nie należy nawet oglądać twarzy osoby, która znieważa Pana Visnu i Jego bhaktów. Nigdy nie próbuj obcować z takimi osobami."

W swej Bhakti-sandarbie (265) Jiva Gosvami dalej cytuje Śrimad-Bhagavatam (10.74.40):

nindam bhagavatah śrnvan tat-parasya janasya va

tato napaiti yah so 'pi yaty adhah sukrtac cyutah

"Jeśli ktoś, usłyszawszy obrazę popełnioną wobec Pana lub Jego bhakty, natychmiast nie odejdzie, wówczas upada ze służby oddania." Sati, żona Pana Śivy, wypowiada podobne słowa w Śrimad-Bhagavatam (4.4.17):

karnau pidhaya nirayad yad akalpa iśe

dharmavitary asrnibhir nrbhir asyamane

chindyat prasahya ruśatim asatim prabhuś cej

jihvam asun api tato visrjet sa dharmah

"Jeśli ktoś słyszy, jak nieodpowiedzialna osoba obraża pana i kontrolera religii, powinien zatkać uszy i odejść, o ile nie jest w stanie ukarać tej osoby. Ale jeśli ktoś jest w stanie zabić, powinien siłą wyciąć bluźniercy język, jego zabić, a potem sam powinien rozstać się z życiem."

Madhya 15.262 Sarvabhauma Bhattacarya mówił dalej: "Albo moje rozstanie się z życiem okupi ten grzeszny czyn. Jednakże żaden z tych pomysłów nie jest stosowny, ponieważ oba ciała należą do braminów.

Madhya 15.263 "Ale za to nigdy nie będę oglądał twarzy tego bluźniercy. Odrzucam go i rezygnuję z naszego związku. Nigdy nie wypowiem nawet jego imienia.

Madhya 15.264 "Poinformuj moją córkę Sathi, że ma wyrzec się związku z mężem, gdyż ten upadł. Kiedy mąż upada, obowiązkiem żony jest porzucenie tego związku.

Madhya 15.264 Znaczenie: Śrila Sarvabhauma Bhattacarya uważał, że jeżeli Amogha zostałby zabity, trzeba byłoby cierpieć grzeszne reakcje za zabicie ciała bramina. Z tego samego powodu nie byłoby pożądane, aby Bhattacarya popełnił samobójstwo, gdyż on także był braminem. Ponieważ oba rozwiązania były nie do przyjęcia, Bhattacarya postanowił wyrzec się związku z Amoghą i nigdy więcej nie oglądać jego twarzy. Jeśli chodzi o zabicie ciała bramina, Śrimad-Bhagavatam (1.7.53) zaleca, co następuje:

śri bhagavan uvaca

brahma-bandhur na hantavya atatayi vadhar-hanah

mayaivobhayam amnatam paripahy anuśasanam

"Osoba Boga Śri Krsna powiedział: Nie należy zabijać przyjaciela bramina, ale jeśli jest on agresorem, musi zostać zabity. Wszystkie te orzeczenia znajdują się w pismach objawionych i powinieneś działać zgodnie z nimi."

Cytując smrti, Śrila Śridhara Svami komentuje ten fragment ze Śrimad-Bhagavatam:

atatayinam ayantam api vedanta-paragam

jigham-santam jighamsiyan na tena brahmaha bhavet

"Choćby napastnik był bardzo wykształcony w Vedancie, powinien zostać zabity, jeśli jest zazdrosny zabijając innych. W takim przypadku zabicie bramina nie jest grzechem."

Śrimad-Bhagavatam (1.7.57) mówi także:

vapanam dravinadanam sthanan niryapanam tatha

esa hi brahma-bandhunam vadho nanyo 'sti daihikah

"Dla krewnego bramina poleca się takie kary: obcięcie włosów z jego głowy, pozbawienie bogactwa i wypędzenie z własnej rezydencji. Nie zaleca się zabijać jego ciała."

Dla brahma-bandhu taka kara jest wystarczająca. Nie ma potrzeby zabijać jego ciała. Jeśli chodzi o Sathi, córkę Sarvabhaumy Bhattacaryi, doradzono jej, by wyrzekła się związku z mężem. W odniesieniu do tego Śrimad-Bhagavatam (5.5.18) oznajmia, na patiś ca sa syan na mocayed yah samupeta-mrtyum: "Kto nie potrafi wyzwolić podległych sobie osób od nieuchronnej śmierci, nie powinien być mężem." Jeśli ktoś nie jest w świadomości Krsny i pozbawiony jest duchowej mocy, nie może uchronić swej żony od ścieżki powtarzających się narodzin i śmierci. Zatem nie można przyjąć takiej osoby na męża. By uczynić dalszy postęp w świadomości Krsny, żona powinna oddać Krsnie wszystko, także swoje życie. Rezygnując ze swego związku z mężem, który porzuca świadomość Krsny, podąża ona śladami dvija-patni, żon braminów spełniających ofiary. Nie należy potępiać żony za zerwanie takiego związku. W odniesieniu do tego Krsna mówi w Śrimad-Bhagavatam (10.23.31-32):

patayo nabhyasuyeran pitr-bhratr-sutadayah

lokaś ca vo mayopeta deva apy anumanvate

na pritaye 'nuragaya hy anga-sango nrnam iha

tan mano mayi yunjana aciran mam avapsyatha

Najwyższa wola nigdy nie potępia takiej separacji. Nikt nie powinien być zazdrosny o polecenie Krsny. Nawet półbogowie popierają takie działanie. W tym materialnym świecie nie jesteśmy kochani tylko dzięki utrzymaniu cielesnego związku. Jednakże całkowitą doskonałość można osiągnąć dzięki towarzystwu w świadomości Krsny.

Madhya 15.265 "Gdy mąż jest upadły, należy porzucić związek z nim."

Madhya 15.265 Znaczenie: Jest to cytat ze smrti-śastry. Jak oznajmia Śrimad-Bhagavatam (7.11.28):

santustalolupa daksa dharma-jna priya-satya-vak

apramatta śucih snigdha patim tv apatitam bhajet

"Żona, która jest zadowolona, która nie jest chciwa, która jest ekspertem i zna zasady religijne, która mówi, co jest drogie i prawdziwe, nie ulega oszołomieniu, jest zawsze czysta i pełna uczucia - taka żona powinna być bardzo oddana mężowi, który nie jest upadły."

Madhya 15.266 Tej nocy Amogha, zięć Sarvabhaumy Bhattacaryi, uciekł i rano zachorował na cholerę.

Madhya 15.267 Gdy Bhattacarya usłyszał, że Amogha umiera na cholerę, pomyślał: "To łaska opatrzności, że czyni to, co sam chciałem zrobić.

Madhya 15.268 "Gdy ktoś obraża Najwyższą Osobę Boga, karma przynosi rezultaty." Powiedziawszy to, wyrecytował dwa wersety z pism objawionych.

Madhya 15.269 "'Tego, co my musielibyśmy przygotowywać z wielkim wysiłkiem, gromadząc słonie, konie, rydwany i piechotę, dokonali już Gandharvowie.'

Madhya 15.269 Znaczenie: Jest to cytat z Mahabharaty (Vana-parvy 241.15). Bhimasena wypowiedział te słowa, gdy wszyscy Pandavowie żyli incognito. W tym czasie wywiązała się walka między Kauravami a Gandharvami. Żołnierzami Kauravów dowodził Karna, ale głównodowodzący Gandharvów, z racji swej większej siły wojskowej, był w stanie zaaresztować wszystkich Kauravów. Wówczas ministrowie i dowódcy Duryodhany, którzy żyli w lesie, zwrócili się z prośbą o pomoc do Maharajy Yudhisthiry. Wtedy to poproszony w ten sposób Bhimasena, mając w pamięci wcześniejsze niegodziwe i okrutne czyny Duryodhany skierowane przeciwko nim, wypowiedział powyższy werset. Bhimasena w istocie sądził, że to zupełnie właściwe, iż uwięziono Duryodhanę i jego towarzyszy. Pandavowie mogliby tego dokonać tylko z wielkim wysiłkiem.

Madhya 15.270 "'Gdy ktoś źle traktuje wielką duszę, wówczas jego życie ulega skróceniu, a bogactwo, sława, religia, posiadłości i szczęście zostają zniweczone.'

Madhya 15.270 Znaczenie: Słowa te wyszły z ust Śukadevy Gosvamiego, który opowiadał Śrimad-Bhagavatam (10.4.46) Maharajy Pariksitowi. Cytat ten dotyczy próby zabicia siostry Krsny (Yogamayi), która pojawiła się przed narodzinami Krsny jako córka matki Yaśody. Ta córka Yogamaya i Krsna narodzili się jednocześnie i Vasudeva podmienił Krsnę, zabierając Yogamayę. Gdy Kamsa próbował zabić Yogamayę, po przyniesieniu jej do Mathury, Yogamaya wyśliznęła mu się z rąk. Nie można było jej zabić. Poinformowała wówczas Kamsę o narodzinach jego wroga, Krsny. W ten sposób zbity z tropu, Kamsa zasięgnął rady swych towarzyszy, którzy byli demonami. Gdy knuto ten wielki spisek, Śukadeva Gosvami wypowiedział ten werset. Zauważa on, że demon może stracić wszystko z powodu swych nikczemnych czynów.

W wersecie tym istotne jest słowo mahad-atikramah znaczące "zazdrość wobec Pana Visnu i Jego bhaktów." Słowo mahat wskazuje na wielką osobę, bhaktę lub Samą Najwyższą Osobę Boga. Stale zaangażowani w służbę dla Pana, bhaktowie sami są równie wielcy jak Najwyższa Osoba Boga. Słowo mahat wyjaśnione jest także w Bhagavad-gicie (9.13):

mahatmanas tu mam partha daivim prakrtim aśritah

bhajanty ananya-manaso jnatva bhutadim avyayam

"O synu Prthy, wielkie, nie ulegające złudzeniu dusze chronione są przez boską naturę. Znając Mnie jako Najwyższą Osobę Boga, pierwotnego i nieograniczonego, całkowicie angażują się w służbę oddania."

Zazdrość wobec Pana i Jego bhaktów nie jest dla demona niczym pomyślnym. Z jej powodu, demon traci wszystko, co uważa się za korzystne.

Madhya 15.271 Gopinatha Acarya udał się w odwiedziny do Śri Caitanyi Mahaprabhu i Pan zapytał go, co dzieje się w domu Sarvabhaumy Bhattacaryi.

Madhya 15.272 Gopinatha Acarya powiadomił Pana, że zarówno mąż, jak i żona poszczą i że ich zięć Amogha umiera na cholerę.

Madhya 15.273 Skoro tylko Caitanya Mahaprabhu usłyszał, że Amogha umiera, natychmiast w wielkim pośpiechu pobiegł do niego. Kładąc rękę na piersi Amoghy, rzekł, co następuje.

Madhya 15.274 "Serce bramina z natury jest bardzo czyste, dlatego jest to odpowiednie miejsce do siedzenia dla Krsny.

Madhya 15.275 "Dlaczego pozwoliłeś, by usiadła tu także zazdrość? Na skutek tego stałeś się jak candala, najnędzniejszy z ludzi, i zabrudziłeś też najczystsze miejsce - serce.

Madhya 15.276 "Jednakże dzięki towarzystwu Sarvabhaumy Bhattacaryi całe twoje zanieczyszczenie zostało teraz usunięte. Kto ma oczyszczone serce, jest w stanie intonować maha-mantrę, Hare Krsna.

Madhya 15.277 "Dlatego wstań, Amogho, i intonuj maha-mantrę Hare Krsna! Jeśli to zrobisz, Krsna niezawodnie obdarzy cię łaską."

Madhya 15.277 Znaczenie: Prawdę Absolutną realizuje się w trzech fazach: bezosobowego Brahmana, Paramatmy i Najwyższej Osoby Boga, Bhagavana. Wszystkie one są jedną i tą samą prawdą, ale Brahman, Paramatma i Bhagavan stanowią trzy różne aspekty. Ktokolwiek rozumie Brahmana, nazywany jest braminem, a gdy bramin pełni służbę oddania dla Pana, nazywany jest Vaisnavą. Dopóki nie osiągnie się zrozumienia Najwyższej Osoby Boga, realizacja bezosobowego Brahmana jest niedoskonała. Bramin może intonować mantrę Hare Krsna na platformie namabhasa, ale nie na platformie czystej wibracji. Gdy bramin pełni służbę dla Pana, w pełni rozumiejąc swój wieczny związek, jego służba oddania nazywana jest abhidheya. Osoba, która osiąga ten etap, zwana jest bhagavatą lub Vaisnavą. Świadczy to o tym, że jest ona wolna od zanieczyszczenia i materialnego przywiązania. Potwierdza to Bhagavad-gita (7.28):

yesam tv anta-gatam papam jananam punya-karmanam

te dvandva-moha-nirmukta bhajante mam drdha-vratah

"Osoby, które działały pobożnie w swoich poprzednich żywotach, jak i w życiu obecnym, i które całkowicie wypleniły swoje grzechy, uwolniły się od dualizmów ułudy i z determinacją angażują się w pełnienie służby oddania dla Mojej osoby."

Bramin może być bardzo wielkim uczonym, ale to nie znaczy, że jest wolny od materialnego zanieczyszczenia. Jednak zanieczyszczenie bramina jest w cesze dobroci. Trzema cechami tego materialnego świata są: dobroć, pasja i ignorancja, i wszystkie one są po prostu różnymi stopniami zanieczyszczenia. Dopóki bramin nie wzniesie się ponad takie zanieczyszczenie i nie zbliży się do platformy czystej służby oddania, nie można go uważać za Vaisnavę. Impersonalista może być świadomy aspektu bezosobowego Brahmana Prawdy Absolutnej, ale jego działania są na platformie bezosobowej. Czasami wyobraża sobie formę Pana (saguna-upasana), ale taka próba nigdy nie pomaga w osiągnięciu całkowitej realizacji. Impersonalista może uważać siebie za bramina i może być usytuowany w gunie dobroci, ale tym niemniej uwarunkowany jest przez jedną z cech natury materialnej. To oznacza, że nie jest jeszcze wyzwolony, gdyż nie można osiągnąć wyzwolenia, dopóki nie jest się całkowicie wolnym od tych gun. W każdym razie, filozofia Mayavadi trzyma swego wyznawcę w stanie uwarunkowanym. Jeśli ktoś przez właściwą inicjację staje się Vaisnavą, automatycznie jest braminem. Co do tego nie ma wątpliwości. Potwierdza to Garuda Purana:

brahmananam sahasrebhyah satra-yaji viśisyate

satra-yaji-sahasrebhyah sarva-vedanta-paragah

sarva-vedanta-vit-kotya visnu-bhakto viśisyate

"Spośród wielu tysięcy braminów jeden może być kwalifikowany do spełniania yajni. Spośród wielu tysięcy takich kwalifikowanych braminów jeden może być w pełni świadomy filozofii Vedanty. Między wieloma milionami wielkich uczonych w Vedancie może być jeden visnu-bhakta, czyli bhakta Pana Visnu. To on właśnie jest najwznioślejszą osobą."

Dopóki nie jest się w pełni kwalifikowanym braminem, nie można uczynić postępu w duchowej nauce. Prawdziwy bramin nigdy nie żywi zazdrości wobec Vaisnavów. A jeśli tak jest, uważa się go za niedoskonałego neofitę. Bramini impersonaliści zawsze sprzeciwiają się zasadom Vaisnava. Zazdroszczą Vaisnavom, ponieważ nie znają celu życia. Na te viduh svartha-gatim hi visnum. Jednakże, gdy bramin staje się Vaisnavą, nie ma w tym dualizmu. Jeśli bramin nie staje się Vaisnavą, z pewnością upada z platformy bramina. Potwierdza to Śrimad-Bhagavatam (11.5.3): na bhajanty avajananti sthanad bhrastah patanty adhah.

Możemy istotnie zobaczyć, że w tym wieku Kali wielu tzw. braminów żywi zazdrość wobec Vaisnavów. Bramini zanieczyszczeni przez Kali uważają wielbienie Bóstwa za wyobrażenie: arcye visnau śila-dhir gurusu nara-matir vaisnave jati-buddhih. Taki zanieczyszczony bramin może zewnętrznie wyobrazić sobie jakąś formę Pana, ale w rzeczywistości uważa Bóstwo w świątyni za zrobione z kamienia lub drewna. Taki zanieczyszczony bramin uważa także guru za zwykłą ludzką istotę i protestuje, gdy ruch świadomości Krsny stwarza Vaisnavów. Wielu tzw. braminów próbuje walczyć z nami, mówiąc: "Jak możecie robić braminów z Europejczyków czy Amerykanów? Bramin może narodzić się tylko w rodzinie bramina." Nie biorą pod uwagę faktu, że nie mówi tego żadne pismo objawione. Bhagavad-gita (4.13) wyraźnie oznajmia: caturvarnyam maya srstam guna-karma-vibhagaśah. "Cztery podziały ludzkiego społeczeństwa zostały stworzone przeze Mnie odpowiednio do trzech cech natury materialnej i przypisanej im pracy."

Tak więc bramin nie jest wynikiem systemu kastowego. Staje się on braminem jedynie dzięki kwalifikacjom. Tak samo Vaisnava nie należy do określonej kasty. Jego przynależność ustala się raczej na podstawie pełnienia służby oddania.

Madhya 15.278 Gdy Amogha, który leżał na łożu śmierci, usłyszał Śri Caitanyę Mahaprabhu i został dotknięty przez Niego, natychmiast wstał i zaczął intonować święte imię Krsny. W ten sposób ogarnęło go szaleństwo ekstatycznej miłości i zaczął tańczyć z uczuciem.

Madhya 15.279 Tańcząc w ekstatycznej miłości, Amogha manifestował wszystkie symptomy ekstazy: drżenie, łzy, radość, trans, pocenie się i drżenie głosu. Widząc te fale ekstatycznego uczucia, Śri Caitanya Mahaprabhu zaczął się śmiać.

Madhya 15.280 Wówczas Amogha padł przed lotosowymi stopami Pana i pokornie powiedział: "O miłosierny Panie, proszę, wybacz mi moją obrazę."

Madhya 15.281 Amogha nie tylko błagał Pana o wybaczenie, lecz zaczął także bić się po policzkach mówiąc: "Tymi ustami Cię obraziłem."

Madhya 15.282 W rzeczywistości Amogha uderzał swą twarz raz po raz, aż spuchły mu policzki. W końcu Gopinatha Acarya powstrzymał go, chwytając go za ręce.

Madhya 15.283 Potem Śri Caitanya Mahaprabhu uspokoił Amoghę dotykając jego ciała i mówiąc: "Ponieważ jesteś zięciem Sarvabhaumy Bhattacaryi, stanowisz obiekt Mojego uczucia.

Madhya 15.284 "Każdy w domu Sarvabhaumy Bhattacaryi jest Mi bardzo drogi, łącznie z jego służącymi i sługami, a nawet psem. Co tu dopiero mówić o jego krewnych?

Madhya 15.285 "Amogho, zawsze intonuj maha-mantrę Hare Krsna i nie popełniaj więcej żadnych obraz." Udzieliwszy mu tej instrukcji, Śri Caitanya Mahaprabhu poszedł do domu Sarvabhaumy.

Madhya 15.286 Gdy Sarvabhauma Bhattacarya zobaczył Pana, chwycił Jego lotosowe stopy. Pan także go objął i usiadł.

Madhya 15.287 Śri Caitanya Mahaprabhu uspokoił Sarvabhaumę mówiąc: "Ostatecznie Amogha, twój zięć, jest dzieckiem. Więc na czym polega Jego wina? Dlaczego pościsz i dlaczego jesteś rozgniewany?

Madhya 15.288 "Po prostu wstań, wykąp się i pójdź zobaczyć twarz Pana Jagannatha. Potem wróć tutaj, by zjeść obiad. W ten sposób uczynisz Mnie bardzo szczęśliwym.

Madhya 15.289 "Pozostanę tutaj, dopóki nie wrócisz, by zjeść na obiad resztki pożywienia Pana Jagannatha."

Madhya 15.290 Chwytając lotosowe stopy Śri Caitanyi Mahaprabhu, Bhattacarya powiedział: "Dlaczego przywróciłeś Amoghę do życia? Lepiej by było, gdyby umarł."

Madhya 15.291 Śri Caitanya Mahaprabhu powiedział: "Amogha jest dzieckiem i twoim synem. Ojciec nie traktuje błędów swojego syna poważnie, zwłaszcza gdy go utrzymuje.

Madhya 15.292 "Teraz, gdy stał się Vaisnava jest niewinny. Bez wahania możesz obdarzyć go łaską."

Madhya 15.293 Sarvabhauma Bhattacarya powiedział: "Mój Panie, proszę, idź zobaczyć Pana Jagannatha. Gdy się wykąpię, pójdę tam, a potem wrócę."

Madhya 15.294 Wówczas Śri Caitanya Mahaprabhu rzekł do Gopinathy: "Zostań tutaj i poinformuj Mnie, kiedy Sarvabhauma Bhattacarya zje prasada."

Madhya 15.295 Powiedziawszy to, Śri Caitanya Mahaprabhu poszedł zobaczyć Pana Jagannatha. A Sarvabhauma Bhattacarya zakończył kąpiel, poszedł zobaczyć Pana Jagannatha, a potem wrócił do domu, by zjeść obiad.

Madhya 15.296 Od tego czasu Amogha stał się czystym bhaktą Śri Caitanyi Mahaprabhu. Tańczył w ekstazie i spokojnie intonował święte imię Pana Krsny.

Madhya 15.297 W ten sposób Śri Caitanya Mahaprabhu oddawał się różnym rozrywkom. Ktokolwiek je widzi lub słucha o nich, jest naprawdę zdumiony.

Madhya 15.298 W ten sposób Śri Caitanya Mahaprabhu rozkoszował się jedzeniem w domu Sarvabhaumy Bhattacaryi. W tej jednej rozrywce zamanifestowało się wiele wspaniałych rozrywek.

Madhya 15.299 Są to szczególne właściwości rozrywek Śri Caitanyi Mahaprabhu. Tak oto Pan jadł w domu Sarvabhaumy Bhattacaryi i w ten sposób miłość Sarvabhaumy do Pana zyskała wielki rozgłos.

Madhya 15.299 Znaczenie: Jak oznajmia Śakha-nirnayamrta:

amogha-panditam vande śri-gaurenatma-satkrtam

prema-gadgada-sandrangam pulakakula-vigraham

"Składam moje pokłony Amogha Pandicie, którego zaakceptował Pan Śri Caitanya Mahaprabhu. Na skutek tej akceptacji był zawsze pogrążony w ekstatycznej miłości i manifestował symptomy ekstazy - głos mu się załamywał, a włosy jeżyły na ciele."

Madhya 15.300 Tak więc opowiedziałem o ekstatycznej miłości żony Sarvabhaumy, zwanej matką Sathi. Opowiedziałem też o wielkiej łasce Śri Caitanyi Mahaprabhu, którą zamanifestował wybaczając obrazę Amoghy. Zrobił to przez wzgląd na związek Amoghy z bhaktą.

Madhya 15.300 Znaczenie: Amogha był bluźniercą, ponieważ znieważył Pana. W rezultacie był o krok od śmierci z powodu cholery. Gdy został dotknięty chorobą, nie miał możliwości uwolnienia się od wszystkich obraz, ale Sarvabhauma Bhattacarya i jego żona byli Panu bardzo drodzy. Z powodu tego związku Śri Caitanya Mahaprabhu wybaczył Amodze. Pan, zamiast go ukarać, uratował go Swą łaską. Powodem tego była niezachwiana miłość Sarvabhaumy Bhattacaryi do Śri Caitanyi Mahaprabhu. Zewnętrznie Amogha był zięciem Sarvabhaumy Bhattacaryi i był na jego utrzymaniu. Zatem jeśli Amogha nie uzyskałby przebaczenia, ukaranie go bezpośrednio dotknęłoby Sarvabhaumę. Śmierć Amoghy doprowadziłaby pośrednio do śmierci Sarvabhaumy Bhattacaryi.

Madhya 15.301 Ktokolwiek słucha o tych rozrywkach Śri Caitanyi Mahaprabhu z wiarą i miłością, bardzo szybko osiągnie schronienie lotosowych stóp Pana.

Madhya 15.302 Modląc się u lotosowych stóp Śri Rupy i Śri Raghunathy, zawsze pragnąc ich miłosierdzia, ja, Krsnadasa, opowiadam Śri Caitanya-caritamrtę, podążając w ich ślady.

W ten sposób Bhaktivedanta kończy objaśnienia do Piętnastego Rozdziału Madhya-lili Śri Caitanya-caritamrty opisującego, jak Pan jadł w domu Sarvabhaumy Bhattacaryi.