ROZDZIAŁ XIV .

Rozrywki z Vrndavany

Maharaja Prataparudra ubrał się jak Vaisnava, wszedł samotnie do ogrodu i zaczął recytować wersety ze Śrimad-Bhagavatam. Później nadarzyła mu się sposobność masowania lotosowych stóp Pana. Pan, przepełniony ekstatyczną miłością do Krsny, natychmiast objął króla i w ten sposób obdarzył go Swą łaską. Kiedy w ogrodzie rozdawano prasada, Pan Caitanya również się posilił. Później, kiedy wóz Pana Jagannatha zatrzymał się, król Prataparudra kazał przyprowadzić wiele słoni, aby go ciągnęły, lecz nic to nie pomogło. Widząc to, Pan Caitanya zaczął pchać wóz od tyłu Swą głową i wówczas ruszył on z miejsca. Następnie bhaktowie zaczęli ciągnąć wóz przy użyciu sznurów. W pobliżu świątyni Gundica znajduje się miejsce znane jako Aitota. Miejsce to przygotowano na odpoczynek dla Śri Caitanyi Mahaprabhu. Kiedy Pan Jagannatha został umiejscowiony w Sundaracali, Śri Caitanyi Mahaprabhu wydawała się ona być Vrndavaną. Pan oddawał się zabawom w wodach jeziora znanego jako Indradyumna. Przez dziewięć kolejnych dni podczas Ratha-yatry Pan pozostawał w Jagannatha Puri, i piątego dnia razem ze Svarupą Damodarą obserwował rozrywki Laksmi, bogini szczęścia. W tym czasie prowadzono wiele rozmów o rozrywkach gopi. Kiedy znowu zaczęto ciągnąć wóz i ponownie rozległo się intonowanie, Ramananda Vasu z Kulina-gramy i Satyaraja Khan zostali poproszeni, aby co roku przynosili jedwabne sznury na ceremonię Ratha-yatra.

Madhya 14.01 Śri Caitanya Mahaprabhu wybrał się na festiwal zwany Laksmi-vijayotsava, a towarzyszyli Mu Jego bhaktowie. Tam rozmawiał o doskonałej miłości gopi. Samo słuchanie o nich sprawiło Mu wielką satysfakcję i tak tańczył On w wielkiej ekstatycznej miłości do Pana.

Madhya 14.02 Wszelka chwała Śri Caitanyi Mahaprabhu, znanemu jako Gauracandra! Wszelka chwała Panu Nityanandzie Prabhu! Wszelka chwała wzniosłemu Advaicie Acaryi!

Madhya 14.03 Wszelka chwała wszystkim bhaktom, ze Śrivasą Thakurą na czele! Wszelka chwała czytelnikom, dla których Śri Caitanya Mahaprabhu jest życiem i duszą.

Madhya 14.04 Kiedy Śri Caitanya Mahaprabhu odpoczywał pogrążony w ekstatycznej miłości, do ogrodu wszedł Maharaja Prataparudra.

Madhya 14.05 Stosując się do instrukcji Sarvabhaumy Bhattacaryi, król porzucił swe królewskie szaty. Teraz wszedł do ogrodu w przebraniu Vaisnavy.

Madhya 14.05 Znaczenie: Czasami członkom Międzynarodowego Towarzystwa Świadomości Krsny - szczególnie w krajach zachodnich - trudno jest wyjść do ludzi, by rozprowadzać książki, ponieważ ludzie nie są obeznani z tradycyjnymi szafranowymi ubraniami bhaktów. Dlatego bhaktowie zapytali, czy wśród ludzi mogą nosić ubranie europejskie i amerykańskie. Z instrukcji udzielonych królowi Prataparudrze przez Sarvabhaumę Bhattacaryę możemy wnioskować, że dla ułatwienia służby można nosić jakiekolwiek ubranie. Kiedy członkowie naszego ruchu zmieniają ubranie, aby spotkać się z ludźmi czy zaprezentować nasze książki, nie łamią zasad służby oddania. Prawdziwą zasadą jest szerzenie tego ruchu świadomości Krsny, więc jeśli dla tego celu ktoś musi zmienić ubranie na zwykłe zachodnie, nie powinno być żadnych sprzeciwów.

Madhya 14.06 Maharaja Prataparudra był tak pokorny, że ze złożonymi rękoma uzyskał najpierw pozwolenie wszystkich bhaktów. Wówczas z wielką śmiałością upadł i dotknął lotosowych stóp Pana.

Madhya 14.07 Śri Caitanya Mahaprabhu leżał na ziemi z oczyma przymkniętymi pod wpływem ekstatycznej miłości i uczucia, a król z wielką zręczności zaczął masować Mu nogi.

Madhya 14.08 Król zaczął recytować wersety o rasa-lila ze Śrimad-Bhagavatam. Recytował rozdział rozpoczynający się słowami "jayati te 'dhikam."

Madhya 14.08 Znaczenie: Te wersety z Dwudziestego Pierwszego Rozdziału Dziesiątego Canto Śrimad-Bhagavatam składaj się na Gopi-gitę.

Madhya 14.09 Kiedy Śri Caitanya Mahaprabhu usłyszał te wersety, Jego zadowolenie nie miało granic. Raz po raz powtarzał: "Recytuj dalej, recytuj dalej."

Madhya 14.10 Gdy tylko król wyrecytował werset rozpoczynający się słowami "tava kathamrtam," Pan wstał i objął go, pogrążony w ekstatycznej miłości.

Madhya 14.11 Śri Caitanya Mahaprabhu wysłuchał wersetów wyrecytowanych przez króla, a następnie powiedział: "Podarowałeś Mi bezcenne klejnoty, lecz Ja nie mam ci się czym odwzajemnić. Dlatego jedynie obejmuję cię."

Madhya 14.12 Po takim oznajmieniu Śri Caitanya Mahaprabhu zaczął wielokrotnie recytować ten sam werset. Tak król, jak i Śri Caitanya Mahaprabhu drżeli, a z ich oczu płynęły łzy.

Madhya 14.13 "Mój Panie, nektar Twych słów oraz opisy Twoich czynów są życiem i duszą dla osób, które zawsze cierpią w tym materialnym świecie. Opowiadania te przekazują wzniosłe osoby i one wypleniają wszelkie grzeszne reakcje. Każdy, kto ich słucha, osiąga wszelkie szczęście. Opowiadania te szerzone są na całym świecie i pełne są duchowej mocy. Osoby, które głoszą przekaz Boga, bez wątpienia są najbardziej szczodrymi dobroczyńcami."

Madhya 14.13 Znaczenie: Jest to werset ze Śrimad-Bhagavatam (10.31.9).

Madhya 14.14 Kiedy Śri Caitanya Mahaprabhu wysłuchał recytacji tego wersetu, natychmiast objął recytatora, króla Prataparudrę, i wykrzyknął: "Jesteś najhojniejszą osobą! Jesteś najbardziej wspaniałomyślny!" W tym momencie Śri Caitanya Mahaprabhu nie wiedział nawet, kim król jest.

Madhya 14.15 Przyczyną miłosierdzia Śri Caitanyi Mahaprabhu dla króla była jego poprzednia służba. Więc nawet nie pytając, kim jest, Pan natychmiast obdarzył go Swą łaską.

Madhya 14.16 Jak potężna jest łaska Śri Caitanyi Mahaprabhu! Nie pytając nawet o króla, uczynił wszystko pomyślnym.

Madhya 14.16 Znaczenie: Łaska Śri Caitanyi Mahaprabhu ma tak wielką moc, że działa automatycznie. Jeśli ktoś pełni miłosną służbę dla Krsny, nigdy nie idzie ona na marne. Odnotowywana jest ona na duchowym koncie i w odpowiednim czasie zaowocuje. Potwierdza to Bhagavad-gita (2.40). Svalpam apy asya dharmasya trayate mahato bhayat: "W wysiłku tym nie ma żadnego ubytku ani straty, a mały postęp na tej ścieżce może uchronić od najbardziej niebezpiecznego strachu."

Śri Caitanya Mahaprabhu szczególnie obdarzył wszystkie upadłe dusze w tym wieku najpotężniejszą metodą służby oddania i ktokolwiek ją podejmuje - przez łaskę Śri Caitanyi Mahaprabhu - natychmiast wznosi się na pozycję transcendentalną. Śrimad-Bhagavatam poleca: yajnaih sankirtana-prayair yajanti hi su-medhasah (Bhag. 11.5.32).

Student świadomości Krsny musi otrzymać łaskę Śri Caitanyi Mahaprabhu; wówczas szybko osiągnie sukces w służbie oddania. Tak było w przypadku króla Prataparudry. Śri Caitanya Mahaprabhu musi nas zauważyć i odrobina służby spełniona ze szczerym wysiłkiem przekona Pana, że jesteśmy właściwymi kandydatami na powrót do domu, do Boga. Maharaja Prataparudra nie miał szans na spotkanie Śri Caitanyi Mahaprabhu, lecz kiedy Pan zobaczył, że król służy Panu Jagannathowi jako zwykły zamiatacz, łaska Pana dla króla stała się niezaprzeczalnym faktem. Kiedy Maharaja Prataparudra służył Panu w przebraniu Vaisnavy, Pan nie zapytał nawet, kim jest Miał dla niego współczucie i objął go.

Krsnadasa Kaviraja Gosvami pragnie zauważyć, że łaska Pana dla Maharajy Prataparudry nie ma porównania; dlatego używa słowa dekha ("spójrzcie tylko") i caitanyera krpa-mahabala ("jak potężna jest łaska Śri Caitanyi Mahaprabhu"). Potwierdza to również Prabodhananda Sarasvati: yat-karunya-kataksa-vaibhava-vatam (Caitanya-candramrta, 5). Nawet odrobina łaski Śri Caitanyi Mahaprabhu ma wielką wartość w postępie duchowym, Zatem ruch świadomości Krsny trzeba szerzyć przez łaskę Śri Caitanyi Mahaprabhu. Kiedy Rupa Gosvami doświadczył łaski i wspaniałomyślności Śri Caitanyi Mahaprabhu, powiedział:

namo maha-vadanyaya krsna-prema-pradaya te

krsnaya krsna-caitanya- namne gaura-tvise namah

"Ofiarowuję pełne szacunku pokłony Najwyższemu Panu Śri Krsnie Caitanyi, który jest bardziej wspaniałomyślny niż jakikolwiek inny avatara, nawet Sam Krsna, ponieważ za darmo rozdaje to, czego nikt wcześniej nie dawał - czystą miłość do Krsny." Śrila Locana dasa Thakura również śpiewał, parama karuna, pahun dui jana, nitai-gaura-candra: "Dwaj bracia Nitai i Gaura są tak łaskawi, że nikt Im nie dorównuje." Podobnie, Śrila Narottama dasa Thakura śpiewał:

vrajendra-nandana yei, śaci-suta haila sei,

balarama ha-ila nitai,

dina-hina yata chila, hari-name uddharila,

tara saksi jagai-madhai

Szczególną misją Śri Caitanyi Mahaprabhu jest wyzwolenie wszystkich upadłych dusz w Kali-yudze. Bhaktowie Krsny muszą wytrwale ubiegać się o łaskę i miłosierdzie Śri Caitanyi Mahaprabhu, aby stać się odpowiednimi kandydatami na powrót do domu, do Boga.

Madhya 14.17 W końcu Śri Caitanya Mahaprabhu powiedział: "Kim jesteś? Uczyniłeś dla Mnie tak wiele. Nagle przybyłeś tutaj i sprawiłeś, że piję nektar rozrywek Pana Krsny."

Madhya 14.18 Król odpowiedział: "Panie, jestem najbardziej posłusznym sługą Twych sług. Moją ambicją jest, abyś przyjął mnie za sługę Twych sług."

Madhya 14.18 Znaczenie: Największym osiągnięciem dla bhakty jest zostanie sługą sług. W rzeczywistości nikt nie powinien pragnąć zostać bezpośrednim sługą Pana. Nie jest to zbyt dobry pomysł. Kiedy Nrsimhadeva ofiarował Prahladzie Maharajy błogosławieństwo, Prahlada odrzucił wszelkiego rodzaju materialne błogosławieństwa, lecz modlił się o to, by zostać sługą sługi Pana. Kiedy Kuvera, skarbnik półbogów, ofiarował błogosławieństwo Dhruvie Maharajy, Dhruva mógł poprosić o nieograniczone materialne bogactwo, lecz poprosił jedynie o błogosławieństwo stania się sługą sług Pana. Kholaveca Śridhara był bardzo ubogi, lecz kiedy Śri Caitanya Mahaprabhu chciał obdarzyć go błogosławieństwem, również modlił się do Pana, aby pozwolił mu pozostać sługą sług Pana. Wniosek jest zatem taki, że bycie sługą sług Najwyższej Osoby Boga jest najwyższym błogosławieństwem, jakiego można pragnąć.

Madhya 14.19 Wówczas Śri Caitanya Mahaprabhu ukazał królowi niektóre ze Swych boskich mocy, lecz zabronił mu wyjawić tego komukolwiek.

Madhya 14.20 Chociaż w Swym sercu Caitanya Mahaprabhu wiedział o wszystkim, co się działo, na zewnątrz nie wyjawił tego. Nie wyjawił też, że wiedział, iż rozmawiał z królem Prataparudrą.

Madhya 14.21 Widząc szczególną łaskę, którą Pan obdarzył króla Prataparudrę, bhaktowie chwalili szczęście króla, a ich umysły były otwarte i szczęśliwe.

Madhya 14.21 Znaczenie: Taka jest charakterystyczna cecha Vaisnavy. Nigdy nie jest zazdrosny, jeśli ktoś otrzymuje łaskę i moc Śri Caitanyi Mahaprabhu. Czysty Vaisnava jest bardzo szczęśliwy, jeśli widzi, że ktoś jest wyniesiony w służbie oddania. Na nieszczęście jest wielu tzw. Vaisnavów, których ogarnia zazdrość, kiedy widzą, że ktoś rzeczywiście zyskał uznanie Śri Caitanyi Mahaprabhu. Faktem jest, że nikt nie może głosić przekazu Caitanyi Mahaprabhu, jeśli nie otrzymał szczególnej łaski Pana. Wie o tym każdy Vaisnava, jednakże są zazdrośni ludzie, którzy nie są w stanie tolerować ekspansji tego ruchu świadomości Krsny na całym świecie. Szukają błędów w czystym bhakcie, który głosi przekaz Boga i nie chwalą go za wspaniałą służbę, którą wykonuje wypełniając misję Śri Caitanyi Mahaprabhu.

Madhya 14.22 Król pokornie ofiarowując bhaktom modlitwy ze złożonymi rękoma, złożył pokłony Śri Caitanyi Mahaprabhu i wyszedł na zewnątrz.

Madhya 14.23 Następnie Vaninatha Raya przyniósł wszelkiego rodzaju prasada i Śri Caitanya Mahaprabhu zjadł obiad wraz z bhaktami.

Madhya 14.24 Król również posłał ogromne ilości prasada przez Sarvabhaumę Bhattacaryę, Ramanandę Rayę i Vaninathę Rayę.

Madhya 14.25 Prasada posłane przez króla ofiarowane zostało podczas festiwalu w Balagandi i obejmowało niegotowane produkty mleczne i owoce. Całe było pierwszorzędnej jakości i jego różnorodności nie było końca.

Madhya 14.26 Był tam: twaróg, sok owocowy, orzech kokosowy, mango, suszony kokos, chleb świętojański, różnego rodzaju banany i nasiona owoców palmowych.

Madhya 14.26 Znaczenie: Jest to pierwsza lista prasada ofiarowanego Panu Jagannathowi.

Madhya 14.27 Były tam również: pomarańcze, grejpfruty, mandarynki, migdały, suszone owoce, rodzynki i daktyle.

Madhya 14.28 Były setki różnych cukierków, takich jak manohara-ladu, słodyczy, jak amrta-gutika, i różnego rodzaju skondensowane mleko.

Madhya 14.29 Były również papaye i saravati, pewien rodzaj pomarańczy, a także utarta dynia. Była również zwykła śmietana, smażona śmietana i rodzaj puri zrobionego ze śmietaną.

Madhya 14.30 Były również słodycze, takie jak hari-vallabha, i słodycze zrobione z kwiatów senoti, kwiatów karpura i malati. Były tam granaty, słodycze z czarnym pieprzem, słodycze zrobione ze stopionym cukrem i amrti-jilipi.

Madhya 14.31 Był tam cukier z kwiatów lotosu, rodzaj chleba z urad dahlu, kruche słodycze, kandyz, słodycze ze smażonego ryżu oraz słodycze i ciasteczka z ziarna sezamowego.

Madhya 14.32 Były tam słodycze zrobione z kandyzu i mające kształt pomarańczy, cytryn i mango, i przybrane były owocami, kwiatami i liśćmi.

Madhya 14.33 Był tam jogurt, mleko, masło, maślanka, sok owocowy, potrawa sporządzona ze smażonego jogurtu i kandyzu oraz słone kiełki mung dahlu z poszatkowanym imbirem.

Madhya 14.34 Były również różnego rodzaju marynaty - marynata z cytryn, z jagód itd. W istocie nie jestem w stanie opisać różnorodności pokarmu ofiarowanego Panu Jagannathowi.

Madhya 14.34 Znaczenie: W wersetach 26-34 autor opisuje różnego rodzaju pożywienie ofiarowane Panu Jagannathowi. Opisał je na tyle, na ile mógł, lecz w końcu przyznaje, że nie jest w stanie opisać go w pełni.

Madhya 14.35 Śri Caitanya Mahaprabhu był bardzo zadowolony, kiedy zobaczył, że połowa ogrodu zapełniona jest prasada.

Madhya 14.36 W istocie Śri Caitanya Mahaprabhu był w pełni usatysfakcjonowany widząc, jak Pan Jagannatha przyjmuje całe pożywienie.

Madhya 14.36 Znaczenie: Podążając za przykładem Śri Caitanyi Mahaprabhu, Vaisnava powinien być w pełni usatysfakcjonowany, jeśli różnego rodzaju pokarm ofiarowywany jest Bóstwu Jagannatha czy Radha-Krsnie. Vaisnava nie powinien łaknąć rozmaitego pokarmu dla siebie; raczej czerpie on zadowolenie z tego, kiedy różnego rodzaju pokarm ofiarowywany jest Bóstwu. W swej Gurv-astace Śrila Viśvanatha Cakravarti Thakura pisze:

catur-vidha-śri-bhagavat-prasada-

svadv-anna-trptan hari-bhakta-sanghan

krtvaiva trptim bhajatah sadaiva

vande guroh śri-caranaravindam

"Mistrz duchowy zawsze ofiarowuje Krsnie cztery rodzaje wyśmienitego pożywienia (analizowanego jako lizane, żute, pite i ssane). Kiedy mistrz duchowy widzi, że bhaktowie są usatysfakcjonowani jedząc bhagavat-prasada, sam jest zadowolony. Ofiarowuję pełne szacunku pokłony lotosowym stopom takiego mistrza duchowego."

Obowiązkiem mistrza duchowego jest angażowanie swych uczniów w przygotowanie różnego rodzaju wspaniałego pożywienia dla Bóstwa. Po ofiarowaniu jedzenie to jest rozdzielane wśród bhaktów jako prasada. Takie czynności zadowalają mistrza duchowego, chociaż on sam nie je ani nie wymaga takiej różnorodności prasada. Kiedy dogląda ofiarowania i rozdzielenia prasada, sam zostaje zainspirowany w służbie oddania.

Madhya 14.37 Następnie przyniesiono pięć czy siedem stosów talerzy zrobionych z liści drzewa ketaki. Każda osoba otrzymała dziesięć takich talerzy, i w ten sposób nakładano potrawy.

Madhya 14.38 Śri Caitanya Mahaprabhu wiedział, ile wysiłku wszyscy intonujący włożyli w kirtan; dlatego bardzo pragnął obficie ich nakarmić.

Madhya 14.39 Wszyscy bhaktowie usiedli w rzędach i Śri Caitanya Mahaprabhu osobiście zaczął rozkładać prasada.

Madhya 14.40 Jednakże bhaktowie nie mogli zjeść prasada, zanim nie spożył go Caitanya Mahaprabhu. Svarupa Gosvami poinformował o tym Pana.

Madhya 14.41 Svarupa Damodara powiedział: "Mój Panie, czy mógłbyś usiąść. Nikt nie będzie jadł, dopóki Ty nie zaczniesz."

Madhya 14.42 Wówczas Śri Caitanya Mahaprabhu usiadł ze Swymi towarzyszami i każdego z nich obficie nakarmił, aż byli zupełnie nasyceni.

Madhya 14.43 Po posiłku Pan umył usta i usiadł. Był tak duży nadmiar prasada, że rozdano je wśród tysięcy.

Madhya 14.44 Na polecenie Śri Caitanyi Mahaprabhu, Govinda, Jego osobisty sługa, zwołał wszystkich ubogich żebraków, nieszczęśliwych z powodu ubóstwa i nakarmił ich obicie.

Madhya 14.45 Obserwując jedzących prasada żebraków, Śri Caitanya Mahaprabhu intonował, "Hari bol!" i pouczył ich, aby intonowali święte imię.

Madhya 14.45 Znaczenie: W pewnej pieśni Śrila Bhaktivinoda Thakura śpiewa:

miche mayara vaśe, yaccha bhese',

khaccha habudubu, bhai

jiva krsna-dasa, e viśvasa,

ka'rle ta' ara duhkha nai

"Każdy jest urzeczony falami oceanu niewiedzy, lecz jeśli wszyscy natychmiast przyjęliby Śri Krsnę za swego wiecznego mistrza, nie byłoby wówczas ryzyka, że zniosą ich fale złudzenia. Wówczas zatrzymałoby się wszelkie cierpienie." Krsna kieruje materialnym światem za pomocą trzech sił materialnej natury i wskutek tego istnieją trzy platformy życia - wyższa, średnia i niższa. Bez względu na to, na jakiej ktoś znajduje się platformie, miotają nim fale materialnej natury. Ktoś może być bogaty, ktoś może należeć do klasy średniej, a ktoś inny może być ubogim żebrakiem - nie ma to znaczenia. Dopóki znajduje się pod urokiem trzech sił materialnej natury, musi bezustannie doświadczać tych podziałów.

Dlatego Śri Caitanya Mahaprabhu poradził żebrakom jedzącym prasada, aby intonowali "Hari bol!" Jeśli ktoś intonuje, oznacza to, że uważa się za wiecznego sługę Krsny. Jest to jedyne rozwiązanie, bez względu na pozycję społeczną. Każdy cierpi pod urokiem mayi; dlatego najlepiej nauczyć się, jak wydostać się z sideł mayi. Taki jest werdykt Bhagavad-gity (14.26):

mam ca yo 'vyabhicarena bhakti-yogena sevate

sa gunan samatityaitan brahma-bhuyaya kalpate

"Kto całkowicie angażuje się w służbę oddania, kto nie upada w żadnych okolicznościach, ten od razu przekracza guny natury i wznosi się na płaszczyznę Brahmana."

Jeśli ktoś godzi się pełnić służbę oddania dla Pana, może pokonać czar mayi i osiągnąć platformę transcendentalną. Służba oddania rozpoczyna się od śravanam kirtanam; dlatego Śri Caitanya Mahaprabhu poradził żebrakom, aby dla wzniesienia się na pozycję transcendentalną intonowali maha-mantrę Hare Krsna. Na platformie transcendentalnej nie ma rozróżnienia na klasę bogatą, średniozamożną i ubogą.

Madhya 14.46 Skoro tylko żebracy zaintonowali święte imię, "Hari bol", natychmiast pogrążyli się w ekstatycznej miłości do Boga. W ten sposób Śri Caitanya Mahaprabhu spełniał wspaniałe rozrywki.

Madhya 14.46 Znaczenie: Kto doznaje uczuć ekstatycznej miłości do Boga, ten usytuowany jest na platformie transcendentalnej. Jeśli utrzymuje się na tej transcendentalnej pozycji, z pewnością powróci do domu, do Boga. W świecie duchowym nie ma klas wyższych, średnich czy niższych. Potwierdza to Mantra Siódma Iśopanisadu:

yasmin sarvani bhutany atmaivabhud vijanatah

tatra ko mohah kah śoka ekatvam anupaśyatah

"Ten, kto zawsze widzi wszystkie żywe istoty jako duchowe iskry jakościowo tożsame z Panem, zostaje prawdziwym znawcą rzeczy. Jakie może wtedy istnieć dla niego złudzenie albo niepokój?"

Madhya 14.47 Tymczasem nadeszła pora, by ciągnąć wóz Jagannatha. Poza terenem ogrodu wszyscy pracownicy zwani gaudami pociągnęli za liny, lecz wóz nie ruszył z miejsca.

Madhya 14.48 Kiedy gaudowie przekonali się, że nie ruszą wozu z miejsca, przestali próbować. I wtedy w otoczeniu swych urzędników i przyjaciół przybył wielce zaniepokojony król.

Madhya 14.49 Wówczas król zarządził, by spróbowali go pociągnąć wielcy zapaśnicy, i nawet sam król przyłączył się do nich, lecz nie mogli ruszyć wozu z miejsca.

Madhya 14.50 Jeszcze bardziej wzrosło pragnienie króla, aby ruszyć wóz z miejsca i dlatego kazał przyprowadzić i zaprząc do wozu bardzo mocne słonie.

Madhya 14.51 Mocne słonie ciągnęły z całej siły, lecz mimo to wóz nie ruszył się z miejsca nawet o cal.

Madhya 14.52 Skoro tylko Śri Caitanya Mahaprabhu dowiedział się o tym, poszedł tam ze wszystkimi osobistymi towarzyszami. I tak stanęli tam i patrzyli, jak słonie usiłowały ciągnąć wóz.

Madhya 14.53 Bite ościeniami słonie płakały, lecz mimo to wóz nie ruszył z miejsca. Zgromadzeni ludzie krzyczeli "Och!"

Madhya 14.54 Wówczas Śri Caitanya Mahaprabhu wyprzągł wszystkie słonie i dał sznury do rąk Swym własnym ludziom.

Madhya 14.55 Następnie Śri Caitanya Mahaprabhu udał się na tył wozu i zaczął pchać go głową. Dopiero wtedy wóz zaczął się poruszać i toczyć z turkotem.

Madhya 14.56 W istocie wóz zaczął się poruszać automatycznie i bhaktowie jedynie nieśli sznur w rękach. Ponieważ poruszał się z łatwością, nie musieli go ciągnąć.

Madhya 14.57 Kiedy wóz ruszył naprzód, wszyscy zaczęli intonować z wielką przyjemnością: "Wszelka chwała! Wszelka chwała!" i "Wszelka chwała Panu Jagannathowi!" Nikt nie słyszał niczego innego.

Madhya 14.58 W przeciągu chwili wóz dotarł do bramy świątyni Gundica. Wszyscy ludzie byli zdumieni widząc niezwykłą siłę Śri Caitanyi Mahaprabhu.

Madhya 14.59 Tłum uczynił wiele hałasu intonując: "Jaya Gauracandra! Jaya Śri Krsna Caitanya!" Następnie ludzie zaczęli intonować: "Wspaniale, wspaniale!"

Madhya 14.60 Gdy Prataparudra Maharaja i jego ministrowie oraz przyjaciele ujrzeli wielkość Śri Caitanyi Mahaprabhu, byli tak wzruszeni, że ich włosy zjeżyły się w ekstatycznej miłości.

Madhya 14.61 Następnie wszyscy słudzy Pana Jagannatha zdjęli Go z wozu i Pan zasiadł na Swym tronie.

Madhya 14.62 Również Subhadra i Balarama usiedli na Swoich odpowiednich tronach. Następnie odbyła się kąpiel Pana Jagannatha i w końcu ofiarowano pożywienie.

Madhya 14.63 Kiedy Pan Jagannatha, Pan Balarama i Subhadra usiedli na Swych tronach, Śri Caitanya Mahaprabhu i Jego bhaktowie z wielką przyjemnością zaczęli kirtan, intonując i tańcząc na dziedzińcu świątyni.

Madhya 14.64 Kiedy Śri Caitanya Mahaprabhu intonował i tańczył, pogrążył się w ekstatycznej miłości, a wszyscy ludzie, którzy Go widzieli, również zatonęli w oceanie miłości do Boga.

Madhya 14.65 Wieczorem, po zakończeniu tańca na dziedzińcu świątyni Gundica, Pan uczestniczył w ceremonii arati. Następnie poszedł do miejsca zwanego Aitotą, gdzie spędził noc.

Madhya 14.66 W ciągu dziewięciu dni dziewięciu głównych bhaktów, z Advaitą Acaryą na czele, otrzymało sposobność zaproszenia Pana do swych domów.

Madhya 14.67 Podczas czterech miesięcy pory deszczowej każdy z pozostałych bhaktów zapraszał Pana na jeden dzień. W ten sposób podzielili się zaproszeniami.

Madhya 14.68 Przez ten czteromiesięczny okres główni bhaktowie dzielili się codziennymi zaproszeniami. Pozostali bhaktowie nie otrzymali sposobności zaproszenia Pana.

Madhya 14.69 Ponieważ nie każdy mógł otrzymać osobny dzień, dwaj albo trzej bhaktowie razem zapraszali Pana. Takie były rozrywki Śri Caitanyi Mahaprabhu związane z przyjmowaniem zaproszeń.

Madhya 14.70 Po wykąpaniu się wcześnie rano Śri Caitanya Mahaprabhu chodził do świątyni, aby zobaczyć Pana Jagannatha. Później robił sankirtan ze Swymi bhaktami.

Madhya 14.71 Intonując i tańcząc, Śri Caitanya Mahaprabhu nakłaniał do tańca Advaitę Acaryę. Czasami nakłaniał do tańca Nityanandę, Haridasa Thakurę i Acyutanandę.

Madhya 14.72 Czasami Śri Caitanya Mahaprabhu angażował w taniec i intonowanie Vakreśvarę i innych bhaktów. Trzy razy dziennie - rano, po południu i wieczorem - robił sankirtan na dziedzińcu świątyni Gundica.

Madhya 14.73 W tym czasie Śri Caitanya Mahaprabhu czuł, że Pan Krsna powrócił do Vrndavany. Gdy myślał w ten sposób, Jego uczucia rozłąki z Krsną zaniknęły.

Madhya 14.74 Śri Caitanya Mahaprabhu zawsze myślał o rozrywkach Radhy i Krsny i Sam pogrążony był w tej świadomości.

Madhya 14.75 W pobliżu świątyni Gundica było wiele ogrodów i w każdym z nich Śri Caitanya Mahaprabhu ze Swymi bhaktami zwykł oddawać się rozrywkom Vrndavany. A w jeziorze o nazwie Indradyumna spędzał czas na zabawach w wodzie.

Madhya 14.76 Pan osobiście chlapał wszystkich bhaktów wodą, a bhaktowie, otaczając Go ze wszystkich stron, również ochlapywali Pana.

Madhya 14.77 Czasami formowali w wodzie koło, a czasami wiele kół i zwykli także grać na czynelach i imitować rechotanie żab.

Madhya 14.78 Czasami dobierali się parami, by walczyć w wodzie. Jeden pokonywał drugiego, a Pan obserwował całą tę zabawę.

Madhya 14.79 Pierwsza rozgrywka miała miejsce między Advaitą Acaryą i Nityanandą Prabhu, którzy nawzajem ochlapywali się wodą. Advaita Acarya został pokonany i później zaczął ganić Nityanandę Prabhu, obrzucając Go wyzwiskami.

Madhya 14.80 Również Svarupa Damodara i Vidyanidhi chlapali się nawzajem wodą i w ten sam sposób bawili się Murari Gupta i Vasudeva Datta.

Madhya 14.81 Inny pojedynek miał miejsce pomiędzy Śrivasą Thakurą i Gadadharą Panditą, a jeszcze inny pomiędzy Raghavą Panditą i Vakreśvarą Panditą. W ten sposób wszyscy oblewali się wodą.

Madhya 14.82 Sarvabhauma Bhattacarya bawił się w wodzie ze Śri Ramanandą Rayą i obaj utracili powagę upodobniając się do dzieci.

Madhya 14.83 Kiedy Śri Caitanya Mahaprabhu ujrzał żywiołowość Sarvabhaumy Bhattacaryi i Ramanandy Rayi, uśmiechnął się i zwrócił się do Gopinathy Acaryi.

Madhya 14.84 "Powiedz Bhattacaryi i Ramanandzie Rayi, aby zaprzestali swych dziecinnych igraszek, gdyż obaj są uczonymi oraz poważnymi, wielkimi osobistościami."

Madhya 14.85 Gopinatha Acarya odpowiedział: "Wydaje mi się, że wezbrała w nich jedna kropla oceanu Twojego wielkiego miłosierdzia.

Madhya 14.86 "Kropla z oceanu Twego miłosierdzia może zatopić tak wielkie góry jak Sumeru i Mandara. A ponieważ w porównaniu z nimi ci dwaj dżentelmeni są jak małe wzgórza, nic dziwnego, że toną w oceanie Twego miłosierdzia.

Madhya 14.87 "Logika jest jak suche ciastka na oliwie, z których odsączono cały tłuszcz. Bhattacarya przez całe swe życie jadł takie suche ciastka, lecz teraz sprawiłeś, że pije nektar transcendentalnych rozrywek. Bez wątpienia obdarzyłeś go wielką łaską."

Madhya 14.88 Kiedy Gopinatha Acarya skończył mówić, Śri Caitanya Mahaprabhu uśmiechnął się i przywołując Advaitę Acaryę, nakłonił Go, by wystąpił w roli łoża Śesa Naga.

Madhya 14.89 Kładąc się na Advaicie Prabhu, który unosił się na wodzie, Śri Caitanya Mahaprabhu zademonstrował rozrywki Śesaśayi Visnu.

Madhya 14.90 Manifestując Swą osobistą moc, Advaita Acarya pływał na wodzie podtrzymując Śri Caitanyę Mahaprabhu.

Madhya 14.91 Śri Caitanya Mahaprabhu bawił się w wodzie przez pewien czas, a następnie w otoczeniu Swych bhaktów powrócił do Swej siedziby w Aitocie.

Madhya 14.92 Paramananda Puri, Brahmananda Bharati i wszyscy inni główni bhaktowie Śri Caitanyi Mahaprabhu przyjęli zaproszenie na obiad od Advaity Acaryi.

Madhya 14.93 Całe dodatkowe prasada, które przyniósł Vaninatha Raya, zjedli pozostali towarzysze Śri Caitanyi Mahaprabhu.

Madhya 14.94 Po południu Pan poszedł do świątyni Gundica, by odwiedzić Pana i tańczyć. Na nocny odpoczynek udał się do ogrodu.

Madhya 14.95 Następnego dnia Śri Caitanya Mahaprabhu również odwiedził Pana w świątyni Gundica. Następnie przez pewien czas intonował i tańczył na dziedzińcu.

Madhya 14.96 Następnie Śri Caitanya Mahaprabhu, w towarzystwie Swych bhaktów, poszedł do ogrodu i tam rozkoszował się rozrywkami z Vrndavany.

Madhya 14.96 Znaczenie: Śrila Bhaktisiddhanta Sarasvati Thakura zauważył, że ta vrndavana-vihara - rozrywki z Vrndavany - nie odnoszą się do obcowania Krsny z gopi, czyli transcendentalnego związku parakiya-rasa. Vrndavana-lila Śri Caitanyi Mahaprabhu w ogrodzie Jagannatha Puri nie polegało na obcowaniu z kobietami czy z żonami innych osób w sposób transcendentalnie zademonstrowany przez Śri Krsnę. W Swej vrndavana-lila Śri Caitanya Mahaprabhu uważał się za towarzysza Śrimati Radharani. Kiedy Śrimati Radharani cieszyła się towarzystwem Krsny, jej służki były bardzo zadowolone. Nie należy porównywać vrndavana-vihara, którym Śri Caitanya Mahaprabhu oddawał się w ogrodzie Jagannatha z czynnościami gauranga-nagari.

Madhya 14.97 W ogrodzie rosły różnorodne drzewa i pnącza i wszystkie radowały się na widok Śri Caitanyi Mahaprabhu. Ptaki ćwierkały, pszczoły brzęczały i wiał chłodny wietrzyk.

Madhya 14.98 Gdy Śri Caitanya Mahaprabhu tańczył pod każdym drzewem, Vasudeva Datta śpiewał samotnie.

Madhya 14.99 Pod każdym drzewem Vasudeva Datta śpiewał inną pieśń, a Śri Caitanya Mahaprabhu tańczył tam Sam w wielkiej ekstazie.

Madhya 14.100 Następnie Śri Caitanya Mahaprabhu polecił Vakreśvarze Pandicie, by tańczył, i kiedy zaczął on tańczyć, Pan zaczął śpiewać.

Madhya 14.101 Następnie bhaktowie tacy jak Svarupa Damodara i inni uczestnicy kirtanu zaczęli śpiewać ze Śri Caitanyą Mahaprabhu. Pogrążeni w ekstatycznej miłości, stracili wszelkie poczucie czasu i okoliczności.

Madhya 14.102 Przez pewien czas oddawali się rozrywkom w ogrodzie, a później wszyscy udali się do jeziora zwanego Narendra-sarovarą, by tam cieszyć się zabawami w wodzie.

Madhya 14.103 Po zabawach w wodzie Śri Caitanya Mahaprabhu powrócił do ogrodu i razem z innymi bhaktami zjadł prasada.

Madhya 14.104 Pan Śri Jagannatha-deva pozostał w świątyni Gundica przez dziewięć kolejnych dni. W tym okresie przebywał tam również Śri Caitanya Mahaprabhu i oddawał się ze Swymi bhaktami rozrywkom, które już zostały opisane.

Madhya 14.105 Ogród, w którym odbywały się Jego rozrywki, był ogromny i nazywał się Jagannatha-vallabha. Śri Caitanya Mahaprabhu odpoczywał w nim przez dziewięć dni.

Madhya 14.106 Wiedząc, że nadchodzi festiwal Hera-pancami, król Prataparudra z wielką troską porozmawiał z Kaśi Miśrą.

Madhya 14.107 "Jutro będą uroczystości Hera-pancami, czyli Laksmi-vijaya. Urządź ten festiwal w taki sposób, w jaki nigdy go jeszcze nie obchodzono."

Madhya 14.107 Znaczenie: Festiwal Hera-pancami odbywa się pięć dni po festiwalu Ratha-yatra. Pan Jagannatha opuścił Swą żonę, boginię szczęścia, i udał się do Vrndavany, którą jest świątynia Gundica. Cierpiąc z powodu rozłąki z Panem, bogini szczęścia postanawia udać się do świątyni Gundica, by spotkać się z Panem. Przybycie bogini szczęścia do Gundica święcone jest jako Hera-pancami. Czasami w części znanej jako ativadi jest to błędnie wymawiane jako Hara-pancami. Słowo hera znaczy "zobaczyć" i odnosi się do bogini szczęścia udającej się na spotkanie z Panem Jagannathem. Słowo pancami znaczy "piąty dzień" i użyte zostało dlatego, że wydarzenie to ma miejsce piątego dnia po pełni Księżyca.

Madhya 14.108 Król Prataparudra powiedział: "Urządź ten festiwal z takim przepychem, aby po ujrzeniu go Caitanya Mahaprabhu był w pełni zadowolony i zdumiony.

Madhya 14.109 "Weź tyle materiału z nadrukiem, małych dzwoneczków, parasoli i camar, ile znajduje się w moim magazynie, i w magazynie Bóstw.

Madhya 14.110 "Zbierz wszelkiego rodzaju duże i małe flagi i dźwięczące dzwoneczki. Następnie przybierz wóz i postaraj się, by towarzyszyły mu różne grupy muzyczne i taneczne. W ten sposób atrakcyjnie udekoruj wóz.

Madhya 14.111 "Powinieneś również podwoić ilość prasada. Przygotuj go tak wiele, aby przewyższyć nawet festiwal Ratha-yatra.

Madhya 14.112 "Zorganizuj festiwal w taki sposób, aby Śri Caitanya Mahaprabhu mógł swobodnie razem ze wszystkimi bhaktami odwiedzać Bóstwo, nie napotykając na żadne trudności.

Madhya 14.113 Rano Śri Caitanya Mahaprabhu zabrał ze Sobą Swych bliskich towarzyszy, aby odwiedzić Pana Jagannatha w Sundaracali.

Madhya 14.113 Znaczenie: Sundaracala jest to świątynia Gundica. Świątynia Jagannatha w Jagannatha Puri zwana jest Nilacalą, a świątynia w Gundica zwana jest Sundaracalą.

Madhya 14.114 Śri Caitanya Mahaprabhu i Jego bliscy towarzysze powrócili do Nilacali, bardzo gorąco pragnąc ujrzeć festiwal Hera-pancami.

Madhya 14.115 Kaśi Miśra przyjął Caitanyę Mahaprabhu z wielkim szacunkiem i zabrał Pana oraz Jego towarzyszy do bardzo miłego miejsca, gdzie ich usadowił.

Madhya 14.116 Śri Caitanya Mahaprabhu usiadł i zapragnął posłuchać o określonym nastroju służby oddania. Uśmiechając się łagodnie, zaczął więc pytać Svarupę Damodarę.

Madhya 14.117-118 "Chociaż Pan Jagannatha oddaje się rozrywkom w Dvaraka-dhamie i w naturalny sposób manifestuje tam wzniosłą liberalność, mimo to raz w roku ogarnia Go przemożne pragnienie ujrzenia Vrndavany."

Madhya 14.119 Wskazując na pobliskie ogrody, Śri Caitanya Mahaprabhu powiedział: "Wszystkie te ogrody dokładnie przypominają Vrndavanę; dlatego Pan Jagannatha bardzo pragnie ponownie je zobaczyć.

Madhya 14.120 "Na zewnątrz podaje pretekst, że pragnie uczestniczyć w festiwalu Ratha-yatra, lecz w rzeczywistości chce opuścić Jagannatha Puri i udać się do Sundaracali, świątyni Gundica, która jest repliką Vrndavany.

Madhya 14.121 "Tam dzień i noc Pan oddaje się rozrywkom w różnych ogrodach kwiatowych. Lecz dlaczego nie zabrał ze Sobą Laksmidevi, bogini szczęścia?"

Madhya 14.122 Svarupa Damodara odpowiedział: "Mój drogi Panie, posłuchaj, jaki jest tego powód. Laksmidevi, bogini szczęścia, nie może zostać dopuszczona do rozrywek Vrndavany.

Madhya 14.123 "Jedynymi towarzyszkami w rozrywkach we Vrndavanie są gopi. Poza gopi nikt nie jest w stanie zauroczyć umysłu Krsny."

Madhya 14.124 Pan powiedział: "Używając festiwalu wozów jako pretekstu, Krsna udaje się tam razem z Subhadrą i Baladevą.

Madhya 14.125 "Wszystkie rozrywki z gopi, które mają miejsce w tych ogrodach, są bardzo poufnymi ekstazami Pana Krsny. Nikt ich nie zna.

Madhya 14.126 "W rozrywkach Krsny nie ma żadnego błędu, więc dlaczego bogini szczęścia wpada w gniew?"

Madhya 14.127 Svarupa Damodara odpowiedział: "Taka jest natura dziewczyny pałającej miłością, że natychmiast wpada w gniew, gdy przekonuje się, że jej ukochany ją zaniedbuje."

Madhya 14.128 Gdy Svarupa Damodara i Śri Caitanya Mahaprabhu rozmawiali, przeszła tamtędy procesja bogini szczęścia. Jechała ona na złotym palankinie niesionym przez czterech mężczyzn i wysadzanym różnego rodzaju klejnotami.

Madhya 14.129 Wokół palankinu szli również ludzie niosący baldachimy, camary i flagi, a przed nimi szli muzycy i tańczące dziewczęta.

Madhya 14.130 Służące niosły dzbany na wodę, camary i pudła na orzechy arekowe. Służących tych były tam setki i wszystkie atrakcyjnie ubrane i ozdobione drogocennymi naszyjnikami.

Madhya 14.131 W gniewnym nastroju bogini szczęścia przybyła do głównej bramy świątyni, a towarzyszyło jej wielu członków rodziny, którzy przejawiali niezwykłe bogactwo.

Madhya 14.132 Kiedy procesja przybyła na miejsce, służki bogini szczęścia zaczęły aresztować wszystkie główne sługi Pana Jagannatha.

Madhya 14.133 Służce związały sługi Jagannatha, założyły im kajdany i zmusiły, by upadli do lotosowych stóp bogini szczęścia. W istocie zostali zaaresztowani zupełnie jak złodzieje, którym odebrano wszelkie bogactwa.

Madhya 14.133 Znaczenie: Kiedy Pan Jagannatha rozpoczyna Swój festiwal wozów, zapewnia boginię szczęścia, że powróci następnego dnia. Gdy nie wraca, bogini szczęścia - czekając dwa albo trzy dni - zaczyna czuć, że jej mąż ją zlekceważył. W naturalny sposób staje się bardzo gniewna. Wspaniale przyozdabia siebie i swoje towarzyszki, wychodzi ze świątyni i staje przed główną bramą. Wówczas jej służące aresztują wszystkie główne sługi Pana Jagannatha, przyprowadzając ich przed nią i zmuszają, by upadli do jej lotosowych stóp.

Madhya 14.134 Gdy słudzy padają do lotosowych stóp bogini szczęścia, niemalże tracą przytomność. Są karceni, stają się przedmiotem żartów i obrzucani są wyzwiskami.

Madhya 14.135 Kiedy towarzysze Śri Caitanyi Mahaprabhu ujrzeli tę zuchwałość służących bogini szczęścia, zaczęli się uśmiechać, zakrywając twarze rękoma.

Madhya 14.136 Svarupa Damodara powiedział: "W trzech światach nie ma egoistycznej dumy podobnej do tej. Przynajmniej ja nigdy takiej nie widziałem ani o takiej nie słyszałem.

Madhya 14.137 "Gdy kobieta zostaje zlekceważona i czuje się rozczarowana, z powodu egoistycznej dumy porzuca swe ozdoby i siedzi przygnębiona na podłodze, rysując po niej paznokciami.

Madhya 14.138 "Słyszałem o tego rodzaju dumie u Satyabhamy, najdumniejszej królowej Krsny, i również u gopi Vrndavany, które są oceanami wszelkich transcendentalnych smaków.

Madhya 14.139 "Lecz w przypadku bogini szczęścia widzę inny rodzaj dumy. Manifestuje ona swe własne bogactwa i nawet wyrusza ze swymi żołnierzami, by zaatakować własnego męża."

Madhya 14.139 Znaczenie: Widząc zuchwałość bogini szczęścia, Svarupa Damodara Gosvami pragnął poinformować Śri Caitanyę Mahaprabhu o doskonałości miłości gopi. Dlatego powiedział: "Mój Panie, nigdy nie doświadczyłem czegoś podobnego do zachowania bogini szczęścia. Czasami widzimy, że ukochana żona staje się dumna ze swojej pozycji, a potem doznaje frustracji na skutek jakiegoś lekceważenia. Wówczas przestaje dbać o swój wygląd, nakłada brudne ubranie i siedzi smutna na podłodze, rysując po niej paznokciami. Słyszeliśmy o takiej egoistycznej dumie u Satyabhamy i u gopi z Vrndavany, lecz to, co widzimy u bogini szczęścia tutaj w Jagannatha Puri, jest całkowicie odmienne. Bardzo rozgniewana na męża, atakuje Go swym ogromnym bogactwem."

Madhya 14.140 Śri Caitanya Mahaprabhu powiedział: "Proszę, opowiedz Mi o różnych rodzajach egoistycznej dumy przejawianej we Vrndavanie." Svarupa Damodara odpowiedział: "Duma gopi jest niczym rzeka z setkami dopływów.

Madhya 14.141 "Cechy i typy miłości są różne u różnych kobiet. Ich zawistny gniew również przyjmuje różne postaci i cechy.

Madhya 14.142 "Niemożliwością jest pełne przedstawienie różnych typów zawistnego gniewu przejawianego przez gopi, lecz parę zasad może służyć za wskazówkę.

Madhya 14.143 "Są trzy typy kobiet, które doświadczają gniewu w zawiści: kobiety zrównoważone, kobiety niespokojne i kobiety zarówno niespokojne, jak i zrównoważone.

Madhya 14.144 "Kiedy zrównoważona bohaterka widzi, że zbliża się do niej z pewnej odległości jej bohater, natychmiast wstaje, aby go przywitać. Kiedy on podchodzi do niej, natychmiast ofiarowuje mu miejsce do siedzenia.

Madhya 14.145 "Zrównoważona bohaterka skrywa gniew wewnątrz serca i na zewnątrz wypowiada słodkie słowa. Kiedy ukochany obejmuje ją, ona odwzajemnia się.

Madhya 14.146 "Zrównoważona bohaterka jest bardzo prosta w swym zachowaniu. Powstrzymuje zawistny gniew w sercu, lecz łagodnymi słowami i uśmiechami odrzuca zaloty swego ukochanego.

Madhya 14.147 "Jednakże niespokojna bohaterka czasami karci swego ukochanego okrutnymi słowami, czasami ciągnie go za ucho, a czasami związuje girlandą z kwiatów.

*Madhya 14.148 "Bohaterka, która łączy w sobie zrównoważenie i niepokój, zawsze żartuje używając dwuznacznych słów. Czasami chwali swego ukochanego, czasami znieważa go, a czasami pozostaje obojętną.

Madhya 14.149 "Bohaterki można również podzielić na urzeczone, pośrednie i zuchwałe. Bohaterka urzeczona nie wie zbyt wiele o pełnych przebiegłości zawiłościach gniewu w zazdrości.

Madhya 14.150 "Urzeczona bohaterka jedynie zakrywa swą twarz i płacze. Gdy słyszy słodkie słowa ukochanego, jest bardzo zadowolona.

Madhya 14.151 "Bohaterki pośrednie, jak i zuchwałe można podzielić na zrównoważone, niespokojne i łączące obie te cechy. Wszystkie ich cechy można dalej podzielić na trzy grupy.

Madhya 14.152 "Niektóre z nich są bardzo rozmowne, niektóre są łagodne, a niektóre zrównoważone. Każda bohaterka, odpowiednio do swego charakteru, zwiększa miłosną ekstazę Śri Krsny.

Madhya 14.153 "Chociaż niektóre z gopi są rozmowne, niektóre łagodne, a niektóre zrównoważone, wszystkie są transcendentalne i nieskazitelne. Swymi wyjątkowymi cechami sprawiają przyjemność Krsnie."

Madhya 14.154 Słuchając tych opisów Śri Caitanya Mahaprabhu czuł nieograniczone szczęście i raz po raz prosił Svarupę Damodarę, by mówił dalej.

Madhya 14.155 Damodara Gosvami powiedział: "Krsna jest panem wszystkich transcendentalnych smaków. Rozkoszuje się tymi transcendentalnymi smakami, a Jego ciało zbudowane jest z transcendentalnego szczęścia.

Madhya 14.156 "Krsna pełen jest ekstatycznej miłości i zawsze uległy wobec miłości Swych bhaktów. Gopi są bardzo doświadczone w czystej miłości i w postępowaniu w transcendentalnych smakach.

Madhya 14.157 "Miłość gopi jest wolna od skazy czy fałszu; dlatego dostarczają one Krsnie najwyższej przyjemności.

Madhya 14.157 Znaczenie: Rasabhasa pojawia się wówczas, kiedy związek z Krsną jest sfałszowany. Są różnego typu rasabhasy - pierwszej, drugiej i trzeciej klasy. Słowo rasa znaczy "związek, smak", a abhasa znaczy" cień". Jeśli ktoś kosztuje jednego rodzaju związku, a zostaje mu narzucone coś dodatkowego, jest to uparasa. Jeśli coś pochodzi z oryginalnego związku , nazywa się to anurasą. Jeśli docenia się coś, co daleko odbiegło od związku oryginalnego, zwane jest to aparasą. Uparasa, anurasa i aparasa są, odpowiednio, rasabhasami pierwszej, drugiej i trzeciej klasy. Jak oznajmia Bhakti-rasamrta-sindhu (4.9):

purvam evanuśistena vikala rasa-laksana

rasa eva rasabhasa rasa-jnair anukirtitah

syus tridhoparasaś canurasaś caparasaś ca te

uttama madhyamah proktah kanisthaś cety ami kramat

Madhya 14.158 "'Pan Śri Krsna, który jest Absolutną Prawdą, w porze jesiennej każdej nocy czerpał przyjemność ze Swego tańca rasa. Wykonywał ten taniec w świetle księżyca i z pełnią transcendentalnych smaków. Używał poetycznych słów i otaczał się kobietami, które były Nim zauroczone.'

Madhya 14.158 Znaczenie: Werset ten został przytoczony ze Śrimad-Bhagavatam (10.33.26). Wszystkie gopi są transcendentalnymi duszami. Nigdy nie należy myśleć, że ciała gopi i Krsny są materialne. Vrndavana-dhama jest również siedzibą duchową i duchowe są też tamtejsze dni i noce, drzewa, kwiaty, woda i wszystko inne. Nie ma tam nawet śladu materialnego zanieczyszczenia. Krsna, który jest Najwyższym Brahmanem i Duszą Najwyższą, nie jest w ogóle zainteresowany czymkolwiek materialnym. Wszelkie Jego stosunki z gopi są transcendentalne i odbywają się w świecie duchowym. Nie mają nic wspólnego ze światem materialnym. Pożądliwe pragnienia Krsny i całe Jego postępowanie z gopi są na platformie duchowej. Trzeba mieć transcendentalną realizację, zanim zacznie się nawet rozważać smakowanie rozrywek Krsny z gopi. Osoba będąca na platformie materialnej musi najpierw oczyścić się poprzez przestrzeganie regulujących zasad. Dopiero wtedy może próbować zrozumieć Krsnę i gopi. Tutaj Śri Caitanya Mahaprabhu i Svarupa Damodara Gosvami rozmawiają o związku pomiędzy Krsną i gopi. Zatem temat nie jest ani materialny, ani erotyczny. Będąc sannyasinem, Śri Caitanya Mahaprabhu był bardzo ścisły w Swoim postępowaniu z kobietami. Gdyby gopi nie były na platformie duchowej, Śri Caitanya Mahaprabhu nigdy nawet nie wspomniałby o nich Svarupie Damodarze Gosvamiemu. Zatem opisy te bynajmniej nie odnoszą się do czynności materialnych.

Madhya 14.159 "Gopi można podzielić na lewe skrzydło i prawe skrzydło. Oba skrzydła nakłaniają Krsnę do smakowania transcendentalnych związków poprzez różnorodne manifestacje ekstatycznej miłości.

Madhya 14.160 "Spośród wszystkich gopi główną jest Śrimati Radharani. Jest Ona kopalnią klejnotów ekstatycznej miłości i źródłem wszystkich oczyszczonych, transcendentalnych smaków małżeńskich.

Madhya 14.161 "Radharani jest dorosła i ma zrównoważony charakter. Zawsze jest całkowicie pochłonięta ekstatyczną miłością i Jej uczucia zawsze są w nastroju lewego skrzydła gopi.

Madhya 14.161 Znaczenie: Lewe i prawe skrzydło gopi wyjaśnia Rupa Gosvami w Ujjvala-nilamani. Lewe skrzydło zostało opisane w taki sposób:

mana-grahe sadodyukta tac-chaithilye ca kopana

abhedya nayake prayah krura vameti kirtyate

"Gopi, która jest zawsze skłonna wpadać w gniew z powodu zazdrości, która zawsze bardzo pragnie tego stanu, która natychmiast wpada w gniew, gdy zostaje pokonana, która nigdy nie podlega kontroli bohatera i która zawsze się Mu sprzeciwia, jest zwana vamą, czyli gopi z lewego skrzydła."

Śrila Rupa Gosvami w następujący sposób opisuje gopi z prawego skrzydła:

asahya mana-nirbandhe nayake yukta-vadini

samabhis tena bhedya ca daksina parikirtita

"Gopi, która nie jest w stanie znieść kobiecego gniewu, która przemawia do bohatera odpowiednimi słowami i którą zadowalają Jego słodkie słowa, jest zwana daksiną, czyli gopi z prawego skrzydła."

Madhya 14.162 "Ponieważ należy Ona do gopi z lewego skrzydła, zawsze budzi się w Niej kobiecy gniew, lecz Jej postępowanie jest dla Krsny źródłem transcendentalnego szczęścia.

Madhya 14.163 "'Rozwój spraw miłosnych między młodymi parami jest z natury kręty, niczym ruch żmii. Z tego powodu pomiędzy młodymi parami pojawiają się dwa rodzaje gniewu - gniew mający przyczynę i gniew bez przyczyny."'

Madhya 14.163 Znaczenie: Jest to cytat z Ujjvala-nilamani Śrila Rupy Gosvamiego (Śrngara-bheda-prakarana, 102).

Madhya 14.164 Kiedy Śri Caitanya Mahaprabhu słuchał tych rozmów, zwiększał się ocean Jego transcendentalnego szczęścia. Powiedział Svarupie Damodarze: "Mów dalej, mów dalej," więc Svarupa Damodara kontynuował.

Madhya 14.165 "Miłość Śrimati Radharani jest bardzo zaawansowaną ekstazą. Całe jej postępowanie jest całkowicie czyste i wolne od materialnego zabarwienia. W istocie Jej czyny są dziesięciokrotnie czystsze niż złoto.

Madhya 14.166 "Gdy tylko Radharani zyskuje sposobność ujrzenia Krsny, Jej ciało raptem ozdabia się różnymi ornamentami ekstazy.

Madhya 14.167 "Transcendentalne ozdoby ciała Śrimati Radharani obejmują: osiem sattvik, czyli transcendentalnych symptomów; trzydzieści trzy vyabhicari-bhavy, poczuwszy od harsy, czyli radości w naturalnej miłości; i dwadzieścia bhav, czyli ozdób ekstatyczno-emocjonalnych.

Madhya 14.167 Znaczenie: Trzydzieści trzy vyabhicari-bhavy, czyli cielesne symptomy manifestowane w ekstatycznej miłości, są następujące:

(1) nirveda, obojętność,

(2) visada, przygnębienie,

(3) dainya, łagodność;

(4) glani, uczucie, że jest się w niewłaściwej pozycji;

(5) śrama, zmęczenie;

(6) mada, szaleństwo;

(7) garva, duma;

(8) śanka, wątpliwość;

(9) trasa, szok;

(10) avega, intensywne uczucie;

(11) unmada, zwariowanie;

(12) apasmara, zapomnienie;

(13) vyadhi, choroba;

(14) moha, oszołomienie;

(15) mrti, śmierć;

(16) alasya, lenistwo;

(17) jadya, ułomność;

(18) vrida, wstyd;

(19) avahittha, zatajenie;

(20) smrti, pamiętanie;

(21) vitarka, dowodzenie;

(22) cinta, kontemplacja;

(23) mati, uwaga;

(24) dhrti, wytrzymałość;

(25) harsa, radość;

(26) autsukya, gorliwość;

(27) augrya, gwałtowność;

(28) amarsa, gniew;

(29) asuya, zazdrość;

(30) capalya, zuchwałość;

(31) nidra, sen;

(32) supti, głęboki sen i

(33) prabodha, rozbudzenie.

Madhya 14.168 "Oto niektóre z symptomów krytycznie wyjaśnionych w następnych wersetach: kila-kincita, kuttamita, vilasa, lalita, vivvoka, mottayita, maugdhya i cakita.

Madhya 14.169 "Kiedy ciało Śrimati Radharani manifestuje ozdoby wielu symptomów ekstazy, na oceanie szczęścia Krsny natychmiast pojawiają się transcendentalne fale.

Madhya 14.170 "Teraz posłuchajmy opisu różnych ekstaz, począwszy od kila-kincita. Tymi ekstatycznymi ozdobami Śrimati Radharani urzeka umysł Krsny.

Madhya 14.171 "Kiedy Śri Krsna widzi Śrimati Radharani i pragnie dotknąć Jej ciała, nie pozwala Jej pójść do miejsca, w którym można przekroczyć rzekę Yamunę.

Madhya 14.172 "Podchodząc do Śrimati Radharani, Krsna przeszkadza Jej zbierać kwiaty. Zdarza się również, że dotyka Jej w obecności Jej przyjaciółek.

Madhya 14.173 "Wówczas budzą się ekstatyczne symptomy kila-kincita. Najpierw występuje radość w ekstatycznej miłości, która jest podstawową przyczyną tych symptomów.

Madhya 14.173 Znaczenie: Kiedykolwiek Śrimati Radharani opuszcza dom, zawsze jest ładnie ubrana i atrakcyjna. Przyciąganie uwagi Śri Krsny leży w Jej kobiecej naturze i kiedy Krsna widzi Ją tak atrakcyjnie ubraną, pragnie dotknąć Jej ciała. Wówczas Pan doszukuje się w Niej jakiejś winy i przeszkadza Jej udać się do miejsca, gdzie można przekroczyć rzekę i nie pozwala Jej zrywać kwiatów. Takie są rozrywki pomiędzy Śrimati Radharani i Śri Krsną. Śrimati Radharani jest pasterką, dlatego systematycznie widuje się Ją z naczyniem z mlekiem i często udaje się Ona na drugi brzeg Yamuny, żeby je sprzedać. Aby przekroczyć rzekę, musi zapłacić przewoźnikowi, a miejsce, w którym przewoźnik pobiera zapłatę, zwane jest dana-ghati. Pan Śri Krsna przeszkadza Jej tam iść, mówiąc: "Najpierw musisz zapłacić i wtedy będziesz mogła iść." Rozrywka ta zwana jest dana-keli-lila. Podobnie, jeśli Śrimati Radharani chce zerwać kwiat, Krsna twierdzi, że jest właścicielem ogrodu i zabrania Jej tego. Ta rozrywka zwana jest kila-kincita. Te zakazy Śri Krsny wywołują wstyd w Śrimati Radharani i wówczas manifestują się w Niej ekstatyczne cielesne symptomy miłości zwane kila-kincita-bhava. Te ekstatyczne symptomy wyjaśnione zostały w następnym wersecie, pochodzącym z Ujjvala-nilamani Śrila Rupy Gosvamiego (Anubhava-prakarana, 44).

Madhya 14.174 "'Duma, ambicja, płacz, uśmiechanie się, zazdrość, strach i złość są siedmioma ekstatycznymi symptomami miłości manifestowanymi przez radosne kurczenie się i symptomy te są zwane kila-kincita-bhava.'

Madhya 14.175 "Jest siedem innych transcendentalnych symptomów ekstazy i kiedy łączą się one na platformie radości, połączenie to nazywane jest mahabhavą.

Madhya 14.176 "Siedmioma połączonymi składnikami mahabhavy są: duma, ambicja, strach, suchy pozorowany płacz, gniew, zazdrość i łagodne uśmiechanie się.

Madhya 14.177 "Jest osiem symptomów ekstatycznej miłości na platformie transcendentalnej radości i kiedy zostaną połączone i Krsna smakuje je, Jego umysł jest całkowicie usatysfakcjonowany.

Madhya 14.178 "W istocie porównywane są one do połączenia jogurtu, kandyzu, ghee, miodu, czarnego pieprzu, kamfory i kardamonu, które zmieszane, są bardzo smaczne i słodkie.

Madhya 14.179 "Pan Śri Krsna jest tysiące razy bardziej zadowolony, gdy widzi twarz Śrimati Radharani rozjaśnioną tą kombinacją ekstatycznej miłości, niż przez bezpośredni z Nią związek.

Madhya 14.179 Znaczenie: Jest to dalej wyjaśnione w kolejnym wersecie pochodzącym z Ujjvala-nilamani (Anubhava-prakarana, 46) Śrila Rupy Gosvamiego.

Madhya 14.180 "'Oby widok ekstazy kila-kincita (która jest niczym bukiet kwiatów), jakiej doświadczyła Śrimati Radharani, przyniósł szczęście wszystkim. Kiedy Śri Krsna zablokował Radharani drogę do dana-ghati, serce Jej śmiało się. Jej oczy rozjaśniły się, a świeże łzy, które z nich popłynęły, zaczerwieniły je. Z powodu słodkiego związku z Krsną Jej oczy były pełne entuzjazmu, a kiedy przestała płakać, była jeszcze piękniejsza.'

Madhya 14.181 "'Podrażnione łzami oczy Śrimati Radharani zaczerwieniły się niczym wschodni horyzont podczas wschodu słońca. Jej usta zaczęły poruszać się z radości i pożądania. Zmarszczyła brwi, chociaż Jej lotosowa twarz uśmiechała się łagodnie. Obserwując uczucie widoczne na twarzy Śrimati Radharani, Pan Śri Krsna doznał szczęścia miliony razy większego niż przez objęcie Jej. W istocie szczęście Pana Śri Krsny nie jest wcale pospolite."'

Madhya 14.181 Znaczenie: Jest to cytat z Govinda-lilamrty (9.18).

Madhya 14.182 Słysząc to, Śri Caitanya Mahaprabhu był bardzo szczęśliwy i pogrążony w tym szczęściu, objął Svarupę Damodarę Gosvamiego.

Madhya 14.183 Następnie Śri Caitanya Mahaprabhu poprosił Svarupę Damodarę: "Proszę, opowiedz o ekstatycznych ozdobach, które dekorują ciało Śrimati Radharani, i którymi urzeka Ona umysł Śri Govindy."

Madhya 14.184 Poproszony w ten sposób, Svarupa Damodara zaczął mówić. Słuchając go, wszyscy bhaktowie Śri Caitanyi Mahaprabhu byli bardzo szczęśliwi.

Madhya 14.185 "Kiedy Śrimati Radharani siedzi albo kiedy udaje się do Vrndavany, czasami widuje Krsnę.

Madhya 14.186 "Symptomy różnych ekstaz, które manifestują się w tym czasie, są zwane vilasa.

Madhya 14.186 Znaczenie: Opisane jest to w następnym wersecie pochodzącym z Ujjvala-nilamani (Anubhava-prakarana, 31).

Madhya 14.187 "'Różne symptomy widoczne na twarzy kobiety, w Jej oczach i innych częściach ciała oraz sposób, w jaki się porusza, stoi czy siedzi, kiedy spotyka swego ukochanego, są nazywane vilasa."'

Madhya 14.188 Svarupa Damodara powiedział: "Nieśmiałość, radość, ambicja, szacunek, bojaźń i cechy właściwe gopi lewego skrzydła to wszystkie symptomy, które połączyły się razem, by wzruszyć Śrimati Radharani.

Madhya 14.188 Znaczenie: Zostało to wyjaśnione w następującym wersecie pochodzącym z Govinda-lilamrty (9.11).

Madhya 14.189 "'Kiedy Śrimati Radharani ujrzała tuż przed Sobą Pana Krsnę, zatrzymała się i przyjęła postawę sprzeciwu. Chociaż Jej twarz była nieco zakryta niebieską szatą, Jej błyszczące oczy - szerokie i skośne - były wzburzone. W ten sposób udekorowana była ornamentami vilasa i Jej piękno zwiększyło się, by sprawić przyjemność Śri Krsnie, Najwyższej Osobie Boga.'

Madhya 14.190 "Kiedy Śrimati Radharani stoi przed Krsną, jest zgięta w trzech miejscach - szyi, talii i nogach - a Jej brwi tańczą.

Madhya 14.191 "Kiedy na twarzy Śrimati Radharani i w Jej oczach budzą się różne cechy ekstazy, manifestują się ornamenty lalita.

Madhya 14.192 "'Kiedy cechy ciała są delikatne i doskonale wygięte, i kiedy brwi są pięknie poruszone, manifestuje się ornament wdzięku zwany lalita-alankara.'

Madhya 14.192 Znaczenie: Jest to werset z Ujjvala-nilamani (Anubhava-prakarana, 56).

Madhya 14.193 "Kiedy Pan Śri Krsna przypadkiem ujrzy Śrimati Radharani udekorowaną tymi ornamentami lalita, oboje gorąco pragną spotkać się ze Sobą.

Madhya 14.194 "'Kiedy Śrimati Radharani była ozdobiona ornamentem lalita-alankara po to tylko, by zwiększyć miłość Śri Krsny, Jej szyja, kolana i talia ukazały atrakcyjne zgięcie. To wynikało z Jej nieśmiałości i pozornego pragnienia uniknięcia Krsny. Drżenie Jej brwi mogło pokonać potężny łuk Kupidyna. Jej ciało zdobiły te ornamenty lalita-alankara, aby zwiększyć radość miłości Jej ukochanego.'

Madhya 14.194 Znaczenie: Werset ten został przytoczony z Govinda-lilamrty (9.14).

Madhya 14.195 "Kiedy Krsna podchodzi i zachłannie chwyta brzeg sari Radharani, w rzeczywistości jest Ona bardzo zadowolona wewnątrz, lecz na zewnątrz usiłuje Go powstrzymać.

Madhya 14.196 "Ta ekstatyczna szata Śrimati Radharani jest zwana kuttamitą. Kiedy się manifestuje, zewnętrznie stara się Ona uniknąć Krsny i pozornie jest rozgniewana, chociaż wewnątrz jest bardzo szczęśliwa.

Madhya 14.197 "'Kiedy pochwycono brzeg Jej sari i materiał przesłaniający twarz, wyglądała na urażoną i rozgniewaną, lecz wewnątrz Swego serca była bardzo szczęśliwa. Uczeni zwą tę postawę kuttamita.'

Madhya 14.197 Znaczenie: Jest to cytat z Ujjvala-nilamani (Anubhava-prakarana, 49).

Madhya 14.198 "Chociaż Śrimati Radharani trzymała Swe sari ręką, wewnątrz myślała: 'Niech Krsna zaspokoi Swe pragnienia.' W ten sposób była wewnątrz bardzo zadowolona, chociaż na zewnątrz okazywała sprzeciw i złość.

Madhya 14.199 "Na zewnątrz Śrimati Radharani przejawia rodzaj suchego płaczu, jak gdyby została znieważona. Następnie łagodnie uśmiecha się i upomina Pana Krsnę.

Madhya 14.200 "'W rzeczywistości Śrimati Radharani - której uda są niczym trąba słoniątka - nie chce powstrzymywać Krsny od dotknięcia Jej ciała rękoma, jednakże odrzuca Jego zaloty i, słodko uśmiechając się, napomina Go. W takich chwilach płacze, chociaż łzy nie pojawiają się na Jej uroczej twarzy.'

Madhya 14.201 "W ten sposób Śrimati Radharani jest ozdobiona i udekorowana różnego rodzaju symptomami ekstazy, które urzekają umysł Śri Krsny.

Madhya 14.202 "Opisanie nieograniczonych rozrywek Śri Krsny jest rzeczą całkowicie niemożliwą, chociaż On Sam opisuje je w Swej inkarnacji Sahasra-vadana, tysiącoustego Śesa Nagi."

Madhya 14.203 Wtedy Śrivasa Thakura uśmiechnął się i powiedział Damodarze Pandicie: "Mój drogi panie, proszę, posłuchaj! Spójrz tylko, jak bogata jest moja bogini szczęścia!

Madhya 14.204 "Jeśli zaś chodzi o bogactwo Vrndavany, to składa się na nie kilka kwiatów i gałązek, jakieś minerały ze wzgórz, kilka pawich piór i roślina zwana gunją.

Madhya 14.205 "Postanowiwszy ujrzeć Vrndavanę, Pan Jagannatha udał się tam. Gdy bogini szczęścia usłyszała o tym, obudził się w niej niepokój i zazdrość.

Madhya 14.206 "Zastanawiała się: 'Dlaczego Pan Jagannatha porzucił tak wielkie bogactwo i udał się do Vrndavany?' I aby wystawić Go na pośmiewisko, bogini szczęścia wszystko przesadnie udekorowała.

Madhya 14.207 "Wówczas służące bogini szczęścia powiedziały sługom Pana Jagannatha: 'Dlaczego wasz Pan Jagannatha porzucił wielkie bogactwo bogini szczęścia i dla kilku liści, owoców i kwiatów poszedł oglądać ogród kwiatowy Śrimati Radharani?

Madhya 14.208 "'Wasz pan jest tak biegły we wszystkim, dlaczego więc robi takie rzeczy? Prosimy, przyprowadźcie Go przed boginię szczęścia.'

Madhya 14.209 "W ten sposób wszystkie służące bogini szczęścia zaaresztowały sługi Jagannatha, związały w pasie i przyprowadziły przed boginię szczęścia.

Madhya 14.210 "Kiedy służce przywiodły sługi Pana Jagannatha do lotosowych stóp bogini szczęścia, zostali oni ukarani grzywną i zmuszeni do uległości.

Madhya 14.211 "Wszystkie służce zaczęły bić wóz Ratha kijami, a sługi Pana Jagannatha potraktowały prawie jak złodziei.

Madhya 14.212 "W końcu wszyscy słudzy Pana Jagannatha poddali się bogini szczęścia ze złożonymi rękoma, zapewniając ją, że następnego dnia przywiodą przed nią Pana Jagannatha.

Madhya 14.213 "W ten sposób uspokojona bogini szczęścia powróciła do swego apartamentu. Spójrz tylko! Bogactwa mej bogini szczęścia nie da się opisać."

Madhya 14.214 Śrivasa Thakura dalej przemawiał do Svarupy Damodary: "Twoje gopi zajmują się gotowaniem mleka i ubijaniem go, by zrobić z niego jogurt, lecz moja pani, bogini szczęścia, siedzi na tronie z klejnotów i drogocennych kamieni."

Madhya 14.215 W ten sposób żartował Śrivasa Thakura, który rozkoszował się nastrojem Narady Muniego. Słuchając go, wszyscy słudzy Śri Caitanyi Mahaprabhu zaczęli się uśmiechać.

Madhya 14.216 Wówczas Śri Caitanya Mahaprabhu rzekł do Śrivasy Thakury: "Mój drogi Śrivaso, swoją naturą dokładnie przypominasz Naradę Muniego. Znajdujesz się pod bezpośrednim wpływem bogactwa Najwyższej Osoby Boga.

Madhya 14.217 "Svarupa Damodara jest czystym bhaktą Vrndavany. Nawet nie wie, co to jest bogactwo, gdyż jest po prostu pochłonięty czystą służbą oddania."

Madhya 14.218 Wówczas Svarupa Damodara ostro odpowiedział: "Mój drogi Śrivaso, proszę, wysłuchaj mnie z uwagą. Zapomniałeś o transcendentalnym bogactwie Vrndavany.

Madhya 14.219 "Naturalne bogactwo Vrndavany jest niczym ocean. Bogactwa Dvaraki i Vaikunthy nie można nawet porównać do kropli.

Madhya 14.220 "Śri Krsna jest Najwyższą Osobą Boga pełnym wszystkich bogactw, a Jego pełne bogactwa przejawione zostały jedynie we Vrndavana-dhamie.

Madhya 14.221 "Vrndavana-dhama zbudowana jest z transcendentalnych kamieni filozoficznych. Cała jej powierzchnia jest źródłem wszelkich wartościowych klejnotów, a służce Vrndavany używają kamieni cintamani do dekoracji swych lotosowych stóp.

Madhya 14.222 "Vrndavana jest naturalnym lasem drzew pragnień i pnączy, a jej mieszkańcy nie pragną niczego poza owocami i kwiatami tych drzew.

Madhya 14.223 "We Vrndavanie są krowy, które spełniają wszystkie pragnienia [kama-dhenu], a ich liczba jest nieograniczona. Pasą się chodząc z lasu do lasu i dają tylko mleko. Ludzie nie pragną niczego innego.

Madhya 14.224 "Naturalna mowa ludzi z Vrndavany brzmi jak muzyka, a ich naturalne ruchy przypominają taniec.

Madhya 14.225 "Woda we Vrndavanie jest nektarem, a blask brahmajyoti, który jest pełen transcendentalnego szczęścia, jest tam bezpośrednio postrzegany w swej formie.

Madhya 14.226 "Tamtejsze gopi są również boginiami szczęścia i przewyższają boginię szczęścia, która mieszka na Vaikuncie. We Vrndavanie Pan Krsna zawsze gra na Swym transcendentalnym flecie, który jest Jego drogim towarzyszem.

Madhya 14.227 "'Dziewczęta Vrndavany, gopi, są wspaniałymi boginiami szczęścia. Podmiotem radości we Vrndavanie jest Najwyższa Osoba Boga Krsna. Tamtejsze drzewa są drzewami spełniającymi wszystkie pragnienia, a ziemia jest z transcendentalnego kamienia filozoficznego. Woda jest nektarem, rozmowy są śpiewem, chód tańcem, a bezustannym towarzyszem Krsny jest Jego flet. Wszędzie doświadcza się blasku transcendentalnego szczęścia. Zatem Vrndavana-dhama jest jedyną dostarczająca przyjemności siedzibą'

Madhya 14.227 Znaczenie: Jest to cytat z Brahma-samhity (5.56).

Madhya 14.228 "'Ozdoby, które dziewczęta Vraja-bhumi noszą na stopach, zrobione są z klejnotów cintamani. Tamtejsze drzewa są drzewami pragnień i dają kwiaty, którymi dekorują się gopi. Są tam również spełniające pragnienia krowy [kama-dhenu], które dają nieograniczone ilości mleka. Krowy te stanowią bogactwo Vrndavany. W ten sposób bogactwo Vrndavany przejawia się w pełni szczęścia."'

Madhya 14.228 Znaczenie: Jest to werset napisany przez Bilvamangalę Thakurę.

Madhya 14.229 Wówczas Śrivasa zaczął tańczyć w ekstatycznej miłości. Wydając dźwięki poprzez uderzanie dłońmi w swe pachy, śmiał się bardzo głośno.

Madhya 14.230 W ten sposób Śri Caitanya Mahaprabhu słuchał tych dyskusji o czystym transcendentalnym związku Śrimati Radharani. Pogrążony w transcendentalnej ekstazie Pan zaczął tańczyć.

Madhya 14.231 Kiedy Śri Caitanya Mahaprabhu tańczył w ekstatycznej miłości, a Svarupa Damodara śpiewał, Pan powiedział: "Śpiewaj dalej! Śpiewaj dalej!" i zamienił się w słuch.

Madhya 14.232 Kiedy Śri Caitanya Mahaprabhu słuchał pieśni Vrndavany, rozbudziła się w Nim ekstatyczna miłość. I tak zalał On Purusottamę, Jagannatha Puri, miłością do Boga.

Madhya 14.233 W końcu bogini szczęścia powróciła do swego apartamentu. Kiedy Śri Caitanya Mahaprabhu tańczył, nadeszło popołudnie.

Madhya 14.234 Po długim śpiewaniu wszystkie cztery grupy sankirtanu zmęczyły się, lecz ekstatyczna miłość Śri Caitanyi Mahaprabhu zwiększyła się dwukrotnie.

Madhya 14.235 Tańcząc pogrążony w ekstatycznej miłości Śrimati Radharani, Śri Caitanya Mahaprabhu pojawił się w Jej formie. Widząc to z odległego miejsca, Nityananda Prabhu ofiarował modlitwy.

Madhya 14.236 Widząc ekstatyczną miłość Śri Caitanyi Mahaprabhu, Nityananda Prabhu nie zbliżył się, lecz pozostał w pewnej odległości.

Madhya 14.237 Jedynie Nityananda Prabhu mógł pochwycić Śri Caitanyę Mahaprabhu, lecz to nie przerwało ekstatycznego nastroju Pana. Jednocześnie kirtan nie mógł trwać dalej.

Madhya 14.238 Następnie Svarupa Damodara poinformował Pana, że wszyscy bhaktowie są zmęczeni. Widząc tę sytuację, Śri Caitanya Mahaprabhu powrócił do zewnętrznej świadomości.

Madhya 14.239 Wówczas Śri Caitanya Mahaprabhu wszedł ze wszystkimi Swymi bhaktami do ogrodu kwiatowego. Najpierw odpoczywał tam przez pewien czas, a potem wziął popołudniową kąpiel.

Madhya 14.240 Następnie przyniesiono ogromne ilości różnych potraw, które ofiarowano Śri Jagannathowi oraz rozmaite potrawy ofiarowane bogini szczęścia.

Madhya 14.241 Śri Caitanya Mahaprabhu skończył Swój popołudniowy posiłek i po wieczornej kąpieli poszedł zobaczyć Pana Jagannatha.

Madhya 14.242 Skoro tylko Śri Caitanya Mahaprabhu ujrzał Pana Jagannatha, zaczął śpiewać i tańczyć. Następnie, w towarzystwie Swych bhaktów, Pan cieszył się zabawą w jeziorze zwanym Narendra-sarovara.

Madhya 14.243 Następnie Śri Caitanya Mahaprabhu posilił się w ogrodzie kwiatowym. W ten sposób bezustannie przez osiem dni oddawał się wszelkiego rodzaju rozrywkom.

Madhya 14.244 Następnego dnia Pan Jagannatha wyszedł ze świątyni i, jadąc na wozie, powrócił do Swej siedziby.

Madhya 14.245 Jak poprzednio, Śri Caitanya Mahaprabhu i Jego bhaktowie ponownie intonowali i tańczyli z wielką przyjemnością.

Madhya 14.246 Podczas Pandu-vijaya przenoszono Pana Jagannatha i wtedy zerwał się pęk jedwabnych sznurów.

Madhya 14.247 Podczas przenoszenia Bóstwo Jagannatha jest od czasu do czasu stawiane na bawełnianych poduszkach. Kiedy sznury zerwały się, pod ciężarem Pana Jagannatha rozerwały się również bawełniane poduszki i w powietrzu unosiła się bawełna.

Madhya 14.248 Obecni tam byli Ramananda i Satyaraja Khan z Kulina-gramy i Śri Caitanya Mahaprabhu - z wielkim szacunkiem - wydał im następujące polecenia.

Madhya 14.249 Śri Caitanya Mahaprabhu polecił Ramanandzie i Satyarajy Khanowi, aby stali się czcicielami tych sznurów i każdego roku przynosili jedwabne sznury ze swej, wioski.

Madhya 14.249 Znaczenie: Wynika z tego, że jedwabne sznury były produkowane przez mieszkańców Kulina-gramy; dlatego Śri Caitanya Mahaprabhu poprosił Ramanandę Vasu i Satyaraję Khana, aby każdego roku postarali się o sznury dla służenia Panu Jagannathowi.

Madhya 14.250 Powiedziawszy to, Śri Caitanya Mahaprabhu pokazał im zerwane jedwabne sznury mówiąc: "Spójrzcie tylko na te sznury. Musicie robić takie, które będą o wiele mocniejsze."

Madhya 14.251 Następnie Śri Caitanya Mahaprabhu poinformował Ramanandę i Satyaraję Khana, że sznur ten jest siedzibą Pana Śesy, który rozprzestrzenia się w dziesięć form i służy Najwyższej Osobie Boga.

Madhya 14.251 Znaczenie: Zajrzyj do opisu Śesa Nagi w Adi-lili (5.123-124).

Madhya 14.252 Satyaraja i Ramananda Vasu niezmiernie się ucieszyli, kiedy otrzymali od Pana polecenia związane ze służbą,

Madhya 14.253 Od tego czasu każdego roku Satyaraja i Ramananda Vasu przybywali wraz z innymi bhaktami, kiedy sprzątana była świątynia Gundica, z wielką przyjemnością przynosząc jedwabny sznur.

Madhya 14.254 W ten sposób Pan Jagannatha powrócił do świątyni i zasiadł na Swym tronie, podczas gdy Śri Caitanya Mahaprabhu powrócił ze Swymi bhaktami do własnej rezydencji.

Madhya 14.255 W ten sposób Śri Caitanya Mahaprabhu pokazał Swym bhaktom ceremonię Ratha-yatra i razem z nimi odgrywał rozrywki Vrndavany.

Madhya 14.256 Rozrywki Pana Caitanyi są nieograniczone i nieskończone. Nawet Sahasra-vadana, Pan Śesa, nie może osiągnąć kresu Jego rozrywek.

Madhya 14.257 Modląc się u lotosowych stóp Śri Rupy i Śri Raghunathy, zawsze pragnąc ich miłosierdzia, ja, Krsnadasa, opowiadam Śri Caitanya-caritamrtę, podążając w ich ślady.

W ten sposób Bhaktivedanta kończy objaśnienia do Czternastego Rozdziału Madhya-lili Śri Caitanya-caritamrty, opisującego Hera-pancami-yatrę.