ROZDZIAŁ XIII .
Pan tańczy w ekstazie podczas festiwalu Ratha-yatra
Śrila Bhaktivinoda Thakura w
następujący sposób streścił ten rozdział w swej Amrta-pravaha-bhasyi. Po wykąpaniu się wcześnie rano Śri Caitanya
Mahaprabhu ujrzał, jak Bóstwa (Jagannatha, Baladeva i Subhadra) wsiadły na
Swoje trzy wozy. Ta uroczystość nazywana jest Pandu-vijaya. W tym czasie król
Prataparudra wziął miotłę ze złotą rączką i zaczął zamiatać drogę. Otrzymawszy
pozwolenie od bogini szczęścia, Pan Jagannatha wyruszył na wozie do świątyni
Gundica. Droga do świątyni biegła wzdłuż szerokiej, piaszczystej plaży, a po
obu stronach tej drogi znajdowały się kwatery mieszkalne, domy i ogrody. Po tej
drodze słudzy zwani gauda zaczęli
ciągnąć wozy. Śri Caitanya Mahaprabhu podzielił Swą grupę sankirtanu na siedem części. W każdej z nich były dwie mrdangi, więc razem było czternaście mrdang. Robiąc kirtan Śri Caitanya Mahaprabhu przejawił różne symptomy
transcendentalnej ekstazy i Jagannatha oraz Śri Caitanya Mahaprabhu radośnie
wymieniali uczucia. Kiedy wozy dotarły do miejsca znanego jako Balagandi,
bhaktowie ofiarowali Bóstwom proste pożywienie. W tym czasie Śri Caitanya
Mahaprabhu i Jego bhaktowie zmęczeni tańcem odpoczęli przez chwilę w pobliskim
ogrodzie.
Madhya 13.01 Niechaj
sławiony będzie Najwyższa Osoba Boga, Śri Krsna Caitanya, który tańczył przed
wozem Śri Jagannatha! Swym tańcem wprawił w zdumienie nie tylko cały
wszechświat, lecz również Samego Pana Jagannatha.
Madhya
13.02 Wszelka chwała Śri Krsnie Caitanyi i Prabhu Nityanandzie! Wszelka chwała
Advaitacandrze! Wszelka chwała bhaktom Pana Śri Caitanyi Mahaprabhu!
Madhya
13.03 Wszelka chwała słuchaczom Caitanya-caritamrty. Proszę, posłuchajcie opisu
tańca Pana Caitanyi Mahaprabhu podczas festiwalu Ratha-yatra. Jego taniec jest
bardzo urzekający. Proszę posłuchajcie o nim ze skupioną uwag.
Madhya
13.04 Następnego dnia Śri Caitanya Mahaprabhu i Jego bliscy towarzysze wstali,
kiedy było jeszcze ciemno i starannie wykąpali się wcześnie rano.
Madhya
13.05 Następnie Śri Caitanya Mahaprabhu i Jego bliscy towarzysze poszli
zobaczyć ceremonię Pandu-vijaya. Podczas tej ceremonii Pan Jagannatha opuszcza
Swój tron i wsiada na wóz.
Madhya
13.06 Król Prataparudra osobiście, jak również całe jego otoczenie pozwolili na
to, aby wszyscy towarzysze Śri Caitanyi Mahaprabhu obejrzeli ceremonię
Pandu-vijaya.
Madhya
13.07 Śri Caitanya Mahaprabhu i Jego główni bhaktowie - Advaita Acarya,
Nityananda Prabhu i inni - byli bardzo szczęśliwi obserwując, jak Pan Jagannatha
rozpoczyna Ratha-yatrę.
Madhya
13.08 Bardzo mocno zbudowani dayitowie [nosiciele Bóstwa Jagannatha] byli tak
silni, jak odurzone słonie. Własnymi rękami przenieśli Pana Jagannatha z tronu
na wóz.
Madhya 13.08
Znaczenie: Słowo dayita
odnosi się do osoby, która otrzymała łaskę Pana. Pan Jagannatha ma pewną
liczbę silnych sług zwanych dayitami. Słudzy
ci nie pochodzą z rodzin wysokich kast (braminów, ksatriyów czy vaiśyów), ale
ponieważ są zaangażowani w służbę dla Pana, wznieśli się na poważane pozycje.
Wskutek tego znani są jako dayitowie. Ci
słudzy Pana Jagannatha opiekują się Panem od dnia Snana-yatry aż do chwili,
kiedy Pan przenoszony jest z tronu na wóz Ratha. Ksetra-mahatmya mówi, że ci dayitowie
pochodzą z śabarów, kasty
hodującej i sprzedającej świnie. Jednakże pomiędzy tymi dayitami jest też wiele osób, które pochodzą z kasty bramińskiej.
Ci, którzy pochodzą z rodzin bramińskich, zwani są dayita-pati, czyli przywódcami dayitów.
Podczas anavasary, okresu
odpoczynku po Snana-yatrze, ci dayita-pati
ofiarowują Panu Jagannathowi pożywienie takie jak słodycze. Każdego dnia
robią również słodycze na wczesno poranne ofiarowanie. Powiedziane jest, że
podczas anavasary Pan Jagannatha ma
gorączkę i dayita-pati ofiarowują Mu
napar z leków reprezentowany przez sok owocowy. Powiedziane jest, że na
początku Pan Jagannatha był wielbiony przez śabarów
i był znany jako Bóstwo Nila Madhava. Później, kiedy Bóstwo zostało
zainstalowane w świątyni, Pan zasłynął jako Jagannatha. Ponieważ Bóstwo zostało
zabrane śabarom, wszyscy bhaktowie
wywodzący się z klasy śabara zostali
promowani na pozycje dayitów.
Madhya
13.09 Niosąc Bóstwo Pana Jagannatha, niektórzy dayitowie pochwycili ramiona
Pana, a niektórzy - Jego lotosowe stopy.
Madhya
13.10 Bóstwo Pana Jagannatha przewiązane było w talii mocnym, grubym jedwabnym
sznurem. Dayitowie złapali ten sznur z obu stron i podnieśli Bóstwo.
Madhya
13.11 Od tronu do wozu rozłożono mocne, nadmuchane bawełniane poduszki i
dayitowie przenosili ciężkie Bóstwo Pana Jagannatha z jednej poduszki, która
przypominała podkładkę, na drugą.
Madhya
13.12 Kiedy przenosili ciężkie Bóstwo Jagannatha z jednej poduszki na drugą,
niektóre z nich pękały i zawarta w nich bawełna unosiła się w powietrze.
Pękając, wydawały ciężki, trzaskający dźwięk.
Madhya
13.13 Pan Jagannatha jest żywicielem i obrońcą całego wszechświata. Któż może
przenieść Go z jednego miejsca w inne? Jednakże Pan porusza się z własnej woli,
aby spełnić Swe rozrywki.
Madhya
13.14 Kiedy Pana przenoszono z tronu do wozu, towarzyszyły temu zgiełkliwe
dźwięki różnych muzycznych instrumentów. Śri Caitanya Mahaprabhu intonował
"Manima Manima", lecz nie było Go słychać.
Madhya 13.14
Znaczenie: Słowo manima
jest używane przy zwracaniu się do jakiejś szanowanej osoby w Orissie. W ten
sposób Śri Caitanya z szacunkiem zwracał się do Pana Jagannatha.
Madhya
13.15 Kiedy Pana niesiono z tronu na wóz, król Prataparudra osobiście
zaangażował się w służbę dla Pana, zamiatając drogę miotłą ze złotą rączką.
Madhya
13.16 Król spryskał drogę wodą o zapachu drzewa sandałowego. Chociaż zasiadał
na królewskim tronie, pełnił posługi dla Pana Jagannatha.
Madhya
13.17 Chociaż król był najbardziej egzaltowaną i poważaną osobą, mimo to podjął
służbę dla Pana; dlatego stał się odpowiednim kandydatem do otrzymania łaski
Pana.
Madhya
13.18 Widząc, że król pełni taką posługę, Caitanya Mahaprabhu był bardzo
szczęśliwy. Jedynie dzięki pełnieniu tej służby król otrzymał łaskę Pana.
Madhya 13.18
Znaczenie: Jeśli ktoś nie otrzyma łaski Pana, nie może
zrozumieć Najwyższej Osoby Boga ani pełnić dla Niego służby oddania.
athapi te deva padambuja-dvaya-
prasada-leśanugrhita eva hi
janati tattvam bhagavan-mahimno
na canya eko 'pi ciram vicinvan
(Bhag. 10.14.29 )
Pana może zrozumieć jedynie bhakta, który otrzymał odrobinę Jego łaski.
Inni mogą angażować się w teoretyczną spekulację w celu zrozumienia Pana, lecz
nie wiedzą o Nim nic. Chociaż Maharaja Prataparudra bardzo pragnął ujrzeć Śri
Caitanyę Mahaprabhu, Pan nie chciał go zobaczyć. Kiedy jednak Śri Caitanya
Mahaprabhu ujrzał króla pełniącego zwykłą służbę dla Pana Jagannatha, był
bardzo szczęśliwy. W ten sposób król stał się odpowiednim kandydatem do
otrzymania łaski Śri Caitanyi Mahaprabhu. Jeśli bhakta przyjmuje Pana Śri
Caitanyę Mahaprabhu jako guru wszechświata,
a Pana Jagannatha jako Najwyższą Osobę Boga, Krsnę, zostaje pobłogosławiony
połączoną łaską Krsny i guru. Oznajmia
to Śri Caitanya Mahaprabhu w Swych instrukcjach do Rupy Gosvamiego. (Cc. Madhya 19.151)
brahmanda bhramite kona bhagyavan jiva
guru-krsna-prasade paya
bhakti-lata-bija
Nasionko służby oddania kiełkuje i staje się transcendentalnym pnączem.
Ostatecznie dociera do lotosowych stóp Pana w niebie duchowym. Nasionko to
otrzymuje się dzięki łasce Pana i guru. Dzięki
łasce Pana otrzymuje się towarzystwo bona fide guru, a dzięki łasce guru otrzymuje
się szansę pełnienia służby oddania. Służba oddania, nauka bhakti-yogi, przenosi nas z tego świata materialnego do duchowego.
Madhya
13.19 Każdy był zdumiony widząc dekoracje wozu Ratha. Wydawało się, że został
on dopiero co zrobiony ze złota i był tak wysoki jak góra Sumeru.
Madhya 13.19
Znaczenie: W roku 1973 odbył się wspaniały festiwal
Ratha-yatra w Londynie, w Anglii, i wóz przyciągnięto na Trafalgar Square. Na
pierwszej stronie dziennika londyńskiego Guardian
pojawiło się zdjęcie z podpisem: "Ratha-yatra ISKCON-u rywalizuje z
kolumną Nelsona na Trafalgar Square." Kolumna Nelsona jest bardzo
imponującym pomnikiem Pana Nelsona i jest widoczna z dużej odległości. Tak jak
mieszkańcy Puri porównali wóz Ratha-yatry do góry Sumeru, tak mieszkańcy
Londynu uznali wóz za rywala pomnika Nelsona.
Madhya
13.20 Między dekoracjami były też jasne lustra i wiele setek camar [białych
wachlarzy z ogonów yaka]. Na szczycie wozu znajdował się schludny i czysty
baldachim oraz bardzo piękna flaga.
Madhya
13.21 Wóz był również udekorowany jedwabiem i różnymi malunkami. Rozlegał się
dźwięk wielu mosiężnych dzwonków, gongów i dzwoneczków, które zakłada się na
kostki.
Madhya
13.22 Aby oddać się rozrywkom ceremonii Ratha-yatra, Pan Jagannatha wsiadł na
jeden wóz, a Jego siostra Subhadra i starszy brat Balarama wsiedli na dwa inne
wozy.
Madhya
13.23 Przez piętnaście dni Pan pozostawał w odosobnionym miejscu z najwyższą
boginią szczęścia i oddawał się z Nią Swym rozrywkom.
Madhya 13.23
Znaczenie: Piętnastodniowy okres anavasary nazywany jest również nibhrtą,
ku czci odosobnionego miejsca, w którym mieszka najwyższa bogini szczęścia.
Po dwutygodniowym pobycie w tym miejscu Pan Jagannatha opuścił je za pozwoleniem
bogini szczęścia.
Madhya
13.24 Za pozwoleniem bogini szczęścia Pan wyszedł, aby odbyć przejażdżkę na
wozie Ratha i spełnić Swe rozrywki dla przyjemności bhaktów.
Madhya 13.24
Znaczenie: W związku z tym Śrila Bhaktisiddhanta Sarasvati
Thakura komentuje, że jako idealny mąż Pan Jagannatha pozostał przez piętnaście
dni w odosobnionym miejscu wraz ze Swą żoną, najwyższą boginią szczęścia.
Niemniej jednak Pan chciał opuścić to ustronie, aby sprawić przyjemność Swoim
bhaktom. Pan oddaje się przyjemnościom na dwa sposoby, svakiya i parakiya. Małżeńska
miłość Pana w svakiya-rasie odnosi
się do regulujących zasad przestrzeganych w Dvarace. Tam Pan poślubił wiele
królowych, lecz we Vrndavanie oddaje się miłości małżeńskiej nie z poślubionymi
żonami, lecz Swymi przyjaciółkami, gopi. Miłość
małżeńska z gopi nazwana jest parakiya-rasą. Pan Jagannatha opuszcza
ustronne miejsce, w którym cieszy się towarzystwem najwyższej bogini szczęścia
w svakiya-rasie i udaje się do
Vrndavany, gdzie czerpie przyjemność w parakiya-rasie.
Bhaktisiddhanta Sarasvati Thakura przypomina nam, że przyjemność Pana w parakiya-rasie jest wyższa od Jego
przyjemności w svakiya-rasie.
W świecie materialnym parakiya-rasa, czyli romanse z
niezamężnymi dziewczętami są związkiem najbardziej zdegradowanym, lecz w
świecie duchowym ten rodzaj miłości uważany jest za najwyższą przyjemność. W
świecie materialnym wszystko jest zaledwie odbiciem świata duchowego i to
odbicie jest wypaczone. Nie możemy zrozumieć spraw świata duchowego na podstawie
naszego doświadczenia w świecie materialnym. Dlatego rozrywki Pana z gopi są niewłaściwie rozumiane przez
zwykłych uczonych i żonglerów słowami. Parakiya-rasę
ze świata duchowego powinny omawiać jedynie osoby, które są bardzo
zaawansowane w czystej służbie oddania. Parakiya-rasa
w świecie duchowym i w świecie materialnym są nieporównywalne. Pierwsza
jest jak złoto, podczas gdy druga jest jak żelazo. Ponieważ różnica między nimi
dwoma jest tak wielka, w rzeczywistości nie można ich porównywać. Jednakże orientując
się w wartości żelaza z łatwością można zobaczyć, jak różna jest wartość złota.
Kto ma właściwą realizację, może z łatwością odróżnić transcendentalne
czynności świata duchowego od czynności materialnych.
Madhya
13.25 Drobny, biały piasek pokrywający całą ścieżkę przypominał brzeg Yamuny, a
małe ogrody po obu stronach wyglądały zupełnie jak ogrody Vrndavany.
Madhya
13.26 Gdy Pan Jagannatha jechał na wozie i widział piękno po obu stronach, Jego
umysł pełen był zadowolenia.
Madhya
13.27 Osoby ciągnące wóz zwane były gaudami i ciągnęły go z wielką
przyjemnością. Jednakże wóz czasami poruszał się bardzo szybko, a czasami
bardzo wolno.
Madhya
13.28 Czasem wóz nieruchomiał i ani drgnął, chociaż ciągnięto go ze wszystkich
sił. Zatem poruszał się on z woli Pana, a nie dzięki sile jakiejś zwykłej
osoby.
Madhya
13.29 Kiedy wóz stał nieruchomo, Śri Caitanya Mahaprabhu zbierał wszystkich
Swoich bhaktów i własną ręką dekorował ich girlandami z kwiatów i papką
sandałową.
Madhya
13.30 Zarówno Paramananda Puri, jak i Brahmananda Bharati osobiście otrzymali
girlandy i papkę sandałową z rąk Samego Śri Caitanyi Mahaprabhu. To zwiększyło
ich transcendentalną przyjemność.
Madhya
13.31 Podobnie, kiedy Advaita Acarya i Nityananda Prabhu poczuli dotyk transcendentalnej
ręki Śri Caitanyi Mahaprabhu, byli bardzo zadowoleni.
Madhya
13.32 Pan podarował również girlandy i papkę sandałową osobom robiącym
sankirtan. Dwoma głównymi pośród nich byli Svarupa Damodara i Śrivasa Thakura.
Madhya
13.33 Ogółem były cztery grupy osób robiących kirtan, każda licząca dwudziestu
czterech intonujących. W każdej grupie byli również dwaj mrdangiści, co dawało
osiem dodatkowych osób.
Madhya
13.34 Kiedy uformowano cztery grupy, po chwili namysłu Śri Caitanya Mahaprabhu
rozdzielił śpiewaków.
Madhya
13.35 Śri Caitanya Mahaprabhu polecił Nityanandzie Prabhu, Advaicie Acaryi,
Haridasowi Thakurze i Vakreśvarze Pandicie, aby tańczyli w każdej z czterech
grup.
Madhya
13.36 Svarupa Damodara został wybrany liderem pierwszej grupy i otrzymał pięciu
pomocników, którzy mieli za nim powtarzać.
Madhya
13.37 Pięcioma osobami, które powtarzały za Svarupem Damodarem, byli: Damodara
Pandita, Narayana, Govinda Datta, Raghava Pandita i Śri Govindananda.
Madhya
13.38 Advaita Acarya Prabhu otrzymał polecenie, by tańczył w pierwszej grupie.
Następnie Pan uformował inną grupę ze Śrivasą Thakurą na czele.
Madhya 13.38
Znaczenie: W pierwszej grupie na głównego śpiewaka został
wyznaczony Damodara Svarupa, a odpowiadającymi śpiewakami byli: Damodara
Pandita, Narayana, Govinda Datta, Raghava Pandita i Govindananda. Śri Advaita
Acarya został wyznaczony na tancerza. Następnie uformowano kolejną grupę, a
głównym śpiewakiem był Śrivasa Thakura.
Madhya
13.39 Pięcioma śpiewakami, którzy odpowiadali na śpiew Śrivasy Thakury, byli:
Gangadasa, Haridasa, Śriman, Śubhananda i Śri Rama Pandita. Na tancerza został
wyznaczony Śri Nityananda Prabhu.
Madhya
13.40 Inna uformowana grupa składała się z Vasudevy, Gopinathy i Murari.
Odpowiadali oni na śpiew Mukundy, który był głównym śpiewakiem.
Madhya
13.41 Do grupy tej dołączyli się dwaj inni powtarzający śpiewacy - Śrikanta i
Vallabha Sena. Tancerzem był [starszy] Haridasa Thakura.
Madhya 13.41
Znaczenie: W grupie trzeciej na głównego śpiewającego został
wyznaczony Mukunda. Grupa ta składała się z Vasudevy, Gopinathy, Murari,
Śrikanty i Vallabha Seny. Tancerzem był starszy Haridasa Thakura.
Madhya
13.42 Pan uformował następną grupę, wyznaczając na lidera Govindę Ghosha. W
grupie tej powtarzającymi śpiewakami byli: młodszy Haridasa, Visnudasa i
Raghava.
Madhya
13.43 Do grupy tej, jako powtarzający śpiewacy, dołączyli również dwaj bracia o
imionach Madhava Ghosh i Vasudeva Ghosh. Tancerzem był Vakreśvara Pandita.
Madhya
13.44 Była grupa sankirtanu z wioski znanej jako Kulina-grama i na tancerzy w
tej grupie wyznaczono Ramanandę i Satyaraję.
Madhya
13.45 Inna grupa pochodziła z Śantipur i została uformowana przez Advaitę
Acaryę. Tancerzem był Acyutananda, a pozostałe osoby były śpiewakami.
Madhya
13.46 Inną grupę utworzyli mieszkańcy Khandy. Śpiewali oni w innym miejscu. W
grupie tej tańczył Narahari Prabhu i Raghunandana.
Madhya
13.47 Cztery grupy intonowały i tańczyły przed Panem Jagannathem, a po obu Jego
stronach były dwie inne grupy. Jeszcze inna grupa była z tyłu.
Madhya
13.48 Razem było siedem grup sankirtanu i w każdej grupie dwóch ludzi biło w
bębny. Tak więc jednocześnie uderzano w czternaście bębnów. Tumult był
niezmierny i wszyscy bhaktowie oszaleli.
Madhya
13.49 Wszyscy Vaisnavowie zeszli się razem jak chmury gromadzące się na niebie.
Kiedy bhaktowie intonowali święte imiona, z ich oczu - na skutek wielkiej
ekstazy - łzy płynęły jak potoki deszczu.
Madhya
13.50 Swym dźwiękiem sankirtan wypełnił trzy światy. W istocie rozbrzmiewał
tylko sankirtan i nie było słychać żadnych pospolitych dźwięków czy
instrumentów muzycznych.
Madhya
13.51 Pan Caitanya Mahaprabhu chodził do wszystkich siedmiu grup intonując
święte imię, "Hari, Hari!" Wznosząc Swe ramiona, krzyczał:
"Wszelka chwała Panu Jagannathowi!"
Madhya
13.52 Następnie Pan Caitanya Mahaprabhu przejawił inną moc mistyczną,
spełniając rozrywki jednocześnie we wszystkich siedmiu grupach.
Madhya
13.53 Każdy mówił: "Pan Caitanya Mahaprabhu obecny jest w mojej grupie. W istocie
nigdzie stąd nie odchodzi. Nas obdarza Swą łaską."
Madhya
13.54 W rzeczywistości nikt nie mógł ujrzeć niepojętej mocy Pana. Zrozumieć
mogli jedynie najbardziej zaufani bhaktowie, ci w czystej, nieskażonej służbie
oddania.
Madhya
13.55 Sankirtan sprawił dużą przyjemność Panu Jagannathowi, więc zatrzymał Swój
wóz, aby na niego popatrzeć.
Madhya
13.56 Król Prataparudra również był zdumiony widokiem sankirtanu. Znieruchomiał
i został nawrócony na ekstatyczną miłość do Krsny.
Madhya
13.57 Kiedy król poinformował Kaśi Miśrę o chwałach Pana, Kaśi Miśra
odpowiedział: "O królu, twoje szczęście nie zna granic!"
Madhya
13.58 Król i Sarvabhauma Bhattacarya byli świadomi czynów Pana, lecz nikt inny
nie mógł zorientować się w sztuczkach Pana Caitanyi Mahaprabhu.
Madhya
13.59 Zrozumieć to może jedynie osoba, która otrzymała łaskę Pana. Nie mając
łaski Pana, nawet półbogowie na czele z Panem Brahmą nie mogą tego zrozumieć.
Madhya
13.60 Śri Caitanya Mahaprabhu był bardzo zadowolony, że król podjął nieznaczną
służbę polegającą na zamiataniu ulicy i z powodu tej pokory obdarzył go Swą
łaską. Dlatego król mógł obserwować misterium czynów Śri Caitanyi Mahaprabhu.
Madhya 13.60
Znaczenie: Misterium czynów Pana opisał Śrila
Bhaktisiddhanta Sarasvati Thakura. Pan Jagannatha był zdumiony widząc
transcendentalny taniec i intonowanie Śri Caitanyi Mahaprabhu i aby zobaczyć
ten taniec, zatrzymał Swój wóz. Wówczas Pan Caitanya Mahaprabhu tańczył w tak
mistyczny sposób, że zadowolił Pana Jagannatha. Widz i tancerz byli jedną i tą
samą Najwyższą Osobą, ale Pan, będąc jednocześnie jednym i wieloma, przejawia
różnorodność Swych rozrywek. Takie znaczenie kryje się za Jego tajemniczym
pokazem. Dzięki łasce Śri Caitanyi Mahaprabhu król zrozumiał, jak wzajemnie
cieszyli się Oni Swymi czynami. Innym tajemniczym pokazem była jednoczesna
obecność Caitanyi Mahaprabhu w siedmiu grupach. Dzięki łasce Śri Caitanyi
Mahaprabhu król mógł zrozumieć również i to.
Madhya
13.61 Chociaż król nie uzyskał pozwolenia na spotkanie, pośrednio został on
obdarzony bezprzyczynową łaską. Któż może zrozumieć wewnętrzną moc Śri Caitanyi
Mahaprabhu?
Madhya 13.61
Znaczenie: Ponieważ Śri Caitanya Mahaprabhu grał rolę
nauczyciela świata, nie zgodził się na spotkanie z królem, ponieważ król jest
osobą światową, zainteresowaną pieniędzmi i kobietami. W istocie sama nazwa
"król" przywodzi na myśl osobę, która jest zawsze otoczona pieniędzmi
i kobietami. Jako sannyasin Śri
Caitanya Mahaprabhu obawiał się zarówno pieniędzy, jak i kobiet Dla osoby w
wyrzeczonym porządku życia samo słowo "król" jest odrażające. Śri
Caitanya Mahaprabhu nie zgodził się spotkać z królem, ale pośrednio, dzięki
bezprzyczynowej łasce Pana, król był w stanie zrozumieć Jego tajemnicze czyny.
Pan Caitanya Mahaprabhu manifestował Swoje czyny czasami po to, aby objawić się
jako Najwyższa Osoba Boga, a czasami, by ukazać Siebie jako bhaktę. Oba te
rodzaje czynów są misterium i tylko czyści bhaktowie potrą je docenić.
Madhya
13.62 Gdy Sarvabhauma Bhattacarya i Kaśi Miśra, dwie wielkie osobistości,
ujrzeli bezprzyczynową łaskę, którą Caitanya Mahaprabhu obdarzył króla, byli
zdumieni.
Madhya
13.63 Przez pewien czas Pan Caitanya Mahaprabhu w ten sposób oddawał się Swym
rozrywkom. Sam śpiewał i nakłaniał Swych bliskich towarzyszy, by tańczyli.
Madhya
13.64 Odpowiednio do Swych potrzeb Pan przejawiał czasami jedną formę, a
czasami wiele. Dokonywała tego Jego wewnętrzna moc.
Madhya
13.65 W istocie Osoba Boga zapomniał się w trakcie Swych transcendentalnych
rozrywek, lecz Jego wewnętrzna moc [lila-śakti] - znając intencje Pana -
poczyniła wszelkie aranżacje.
Madhya 13.65
Znaczenie: W
Upanisadach jest powiedziane:
parasya śaktir vividhaiva śruyate
svabhaviki jnana-bala-kriya ca
"Najwyższy Pan ma wielorakie moce, które działają tak doskonale, że
wszelka świadomość, moc i działanie kierowane są wyłącznie przez Jego
wolę." (Śvetaśvatara Upanisad 6.8)
Śri Caitanya Mahaprabhu
przejawił Swą moc mistyczną ukazując się jednocześnie w każdej z grup sankirtanu. Większość ludzi myślała, że
jest jeden, lecz niektórzy dostrzegli, że był wieloma. Wewnętrzni bhaktowie
zrozumieli, że Pan - chociaż jeden - ukazał się jako wielu w różnych grupach sankirtanu. Kiedy Śri Caitanya
Mahaprabhu tańczył, zapomniał się i był po prostu pogrążony w ekstatycznym
szczęściu. Jednakże wszystko zostało doskonale zaaranżowane przez Jego
wewnętrzną moc. Taka jest różnica pomiędzy mocą wewnętrzną a zewnętrzną. W
świecie materialnym moc zewnętrzna (energia materialna) może działać jedynie
wówczas, kiedy ktoś czyni spory wysiłek, lecz kiedy Najwyższy Pan pragnie,
wszystko spełniane jest automatycznie przez Jego moc wewnętrzną. Z Jego woli
wszystko przebiega tak wspaniale i doskonale, że wydaje się, że dzieje się to
automatycznie. Czasami czynności mocy wewnętrznej przejawiane są w świecie
materialnym. W rzeczywistości wszystkie działania natury materialnej spełniane
są przez niepojęte energie Pana. Jednak tzw. naukowcy i studenci natury
materialnej ostatecznie nie są w stanie zrozumieć, w jaki sposób wszystko się
dzieje. Dochodzą do wymijającego wniosku, że wszystkiego dokonuje natura, lecz
nie wiedzą, że za naturą stoi potężna Najwyższa Osoba Boga. Wyjaśnia to Bhagavad-gita:
mayadhyaksena prakrtih suyate sa-caracaram
hetunanena kaunteya jagad viparivartate
"Ta materialna natura, będąc jedną z Moich energii, działa pod Moją
kontrolą, o synu Kunti, i ona to stwarza wszelkie ruchome i nieruchome
istnienia. Według jej praw ta manifestacja jest tworzona i unicestwiana raz za
razem." (Bg. 9.10)
Madhya
13.66 Tak jak Pan Śri Krsna poprzednio odbył taniec rasa-lila i inne rozrywki
we Vrndavanie, tak również Pan Śri Caitanya Mahaprabhu spełniał niezwykłe
rozrywki w każdej chwili.
Madhya
13.67 Jedynie czyści bhaktowie mogli ujrzeć Śri Caitanyę Mahaprabhu tańczącego
przed wozem Ratha-yatry. Inni nie byli w stanie tego zrozumieć. Opisy
niezwykłego tańca Pana Krsny można znaleźć w Śrimad-Bhagavatam, piśmie
objawionym.
Madhya 13.67
Znaczenie: W tańcu rasa-lila
Krsna ekspandował w wiele form i uczynił to również, kiedy poślubił
szesnaście tysięcy żon w Dvarace. Ten sam proces przyjął Śri Caitanya
Mahaprabhu, kiedy ekspandował w siedem form, aby tańczyć w każdej z grup sankirtanu. Ekspansje te zostały
docenione przez czystych bhaktów, łącznie z królem Prataparudrą. Chociaż ze
względu na zewnętrzne formalności Śri Caitanya Mahaprabhu nie zgodził się na
spotkanie z królem Prataparudrą, jako że był on monarchą, to dzięki szczególnej
łasce Pana król Prataparudra został jednym z Jego najbardziej zaufanych
bhaktów. Król mógł ujrzeć, że Śri Caitanya Mahaprabhu był obecny jednocześnie w
siedmiu grupach. Jak potwierdza Śrimad-Bhagavatam,
jeśli ktoś nie jest czystym bhaktą Pana, nie może ujrzeć ekspansji
transcendentalnych form Pana.
Madhya
13.68 Tak oto Śri Caitanya Mahaprabhu tańczył w wielkiej radości i zalał
wszystkich ludzi falami ekstatycznej miłości.
Madhya
13.69 Tak więc Pan Jagannatha wsiadł na Swój wóz, a Pan Śri Caitanya Mahaprabhu
zainspirował wszystkich Swoich bhaktów, by tańczyli przed nim.
Madhya
13.70 Teraz proszę posłuchajcie o przejażdżce Pana Jagannatha do świątyni
Gundica, podczas której Śri Caitanya Mahaprabhu tańczył przed wozem Ratha.
Madhya
13.71 Przez pewien czas Pan robił kirtan i własnym staraniem zainspirował
wszystkich bhaktów do tańca.
Madhya
13.72 Kiedy Pan Sam zapragnął tańczyć, wszystkie siedem grup połączyło się
razem.
Madhya
13.73 Wszyscy bhaktowie Pana połączyli się razem - włącznie ze Śrivasą, Ramai,
Raghu, Govindą, Mukundą, Haridasem, Govindanandą, Madhavą i Govindą.
Madhya
13.74 Kiedy Śri Caitanya Mahaprabhu zapragnął skakać wysoko podczas tańca,
oddał tych dziewięć osób pod opiekę Svarupie Damodarze.
Madhya
13.75 Bhaktowie ci [Svarupa Damodara i bhaktowie znajdujący się pod jego
opieką] śpiewali razem z Panem i również biegli obok Niego. Śpiewały również
wszystkie pozostałe grupy ludzi.
Madhya
13.76 Ze złożonymi dłońmi składając Panu pokłony, Śri Caitanya Mahaprabhu
wzniósł Swą twarz ku Panu Jagannathowi i modlił się w ten sposób.
Madhya
13.77 "'Pragnę ofiarować pełne szacunku pokłony Panu Krsnie, który jest
uwielbionym Bóstwem wszystkich zwolenników kultury bramińskiej, który jest
dobroczyńcą krów i braminów i który zawsze przynosi korzyść całemu światu.
Ofiarowuję wielokrotne pokłony Osobie Boga, znanemu jako Krsna i Govinda.'
Madhya 13.77
Znaczenie: Jest
to cytat z Visnu Purany (1.19.65).
Madhya
13.78 "'Wszelka chwała Najwyższej Osobie Boga, który znany jest jako syn
Devaki. Wszelka chwała Najwyższej Osobie Boga, który znany jest jako światło
dynastii Vrsni. Wszelka chwała Najwyższej Osobie Boga, którego ciało posiada
połysk świeżej chmury i jest tak miękkie jak kwiat lotosu. Wszelka chwała
Najwyższej Osobie Boga, który pojawił się na tej planecie, aby uwolnić świat od
brzemienia demonów i który każdego może obdarzyć wyzwoleniem.'
Madhya 13.78
Znaczenie: Jest to werset z Mukunda-mali (3).
Madhya
13.79 "'Pan Śri Krsna to Ten, który znany jest jako jana-nivasa,
ostateczne schronienie wszystkich żywych istot, oraz jako Devaki-nandana czy
Yaśoda-nandana, syn Devaki i Yaśody. Jest On przewodnikiem dynastii Yadu i
Swymi mocnymi ramionami zabija wszelką niepomyślność, jak również wszystkich
niepobożnych. Swą obecnością niszczy wszystko, co jest niepomyślne dla
wszystkich żywych istot, ruchomych i nieruchomych. Jego radosna uśmiechnięta
twarz zawsze zwiększa pożądliwe pragnienia gopi Vrndavany. Niechaj cieszy się
On wszelką chwałą i szczęściem.'
Madhya 13.79
Znaczenie: Jest to cytat ze Śrimad-Bhagavatam (10.90.48).
Madhya
13.80 "'Nie jestem ani braminem, ani ksatriyą, ani vaiśyą, ani śudrą. Nie
jestem też brahmacarinem, grhasthą, vanaprasthą czy sannyasinem. Uważam się
jedynie za sługę sługi sługi lotosowych stóp Pana Śri Krsny, który
utrzymuje gopi. Jest On niczym ocean nektaru i jest źródłem powszechnego
transcendentalnego szczęścia. Zawsze towarzyszy Mu świetność."'
Madhya 13.80
Znaczenie: Werset ten znajduje się w Padyavali (74).
Madhya
13.81 Kiedy Pan wyrecytował te wszystkie wersety z pism, ponownie złożył
pokłony i również wszyscy bhaktowie, ze złożonymi rękami, ofiarowali modlitwy
Najwyższej Osobie Boga.
Madhya
13.82 Kiedy Śri Caitanya Mahaprabhu tańczył i wysoko skakał, grzmiąc niczym
piorun i zataczając koła, wyglądał jak wirująca płonąca głownia.
Madhya 13.82
Znaczenie: Jeśli ktoś szybko wiruje żarzącą się głownią,
sprawia to wrażenie ognistego koła. Nazywa się to alata-akara, czyli kołem głowni. Całe to koło w rzeczywistości nie
jest zrobione z ognia, lecz jest pojedynczym ogniem w ruchu. Podobnie, Pan Śri
Caitanya Mahaprabhu jest jedną osobą, lecz kiedy tańczył i wysoko skakał
zataczając koło, wyglądał jak alata-cakra.
Madhya
13.83 Gdziekolwiek Śri Caitanya Mahaprabhu stąpał podczas tańca, cała ziemia,
ze wzgórzami i morzami, zdawała się przechylać.
Madhya
13.84 Tańcząc Caitanya Mahaprabhu przejawiał różne radosne, transcendentalne
zmiany cielesne. Czasami wyglądał na oszołomionego. Czasami jeżyły się włosy na
Jego ciele. Czasami pocił się, płakał, drżał i zmieniał kolor, a czasami
przejawiał symptomy bezradności, dumy, wylewności i pokory.
Madhya
13.85 Kiedy Śri Caitanya Mahaprabhu upadał z hukiem podczas tańca, zaczął
tarzać się po ziemi. I zdawało się wtedy, że to złota góra toczy się po ziemi.
Madhya
13.86 Nityananda Prabhu wyciągał Swoje ręce i usiłował złapać Pana, kiedy Ten
biegał tu i tam.
Madhya
13.87 Advaita Acarya chodził za Panem i bezustannie głośno intonował:
"Hari bol! Hari bol!"
Madhya
13.88 Pragnąc powstrzymać tłumy, by nie podchodziły zbyt blisko do Pana,
uformowali trzy koła. Pierwszemu kołu przewodził Nityananda Prabhu, który jest
Samym Balaramą, posiadaczem wielkiej mocy.
Madhya
13.89 Wszyscy bhaktowie na czele z Kaśiśvarą i Govindą spletli ręce i
uformowali wokół Pana drugie koło.
Madhya
13.90 Maharaja Prataparudra i jego towarzysze uformowali trzecie koło wokół dwóch
kół wewnętrznych, pragnąc w ten sposób powstrzymać tłum, by się za bardzo nie
zbliżał.
Madhya
13.91 Król Prataparudra oparł ręce na ramionach Haricandany i obserwował taniec
Pana Caitanyi Mahaprabhu, przeżywając wielką ekstazę.
Madhya
13.92 Kiedy król oglądał taniec, Śrivasa Thakura - stojąc przed nim - doznawał
ekstazy na widok tańca Śri Caitanyi Mahaprabhu.
Madhya
13.93 Widząc, że Śrivasa Thakura stoi przed królem, Haricandana dotknął go ręką
i poprosił, aby usunął się na bok.
Madhya
13.94 Śrivasa Thakura - zaabsorbowany oglądaniem tańca Śri Caitanyi Mahaprabhu
- nie mógł zrozumieć, dlaczego ktoś go dotyka i popycha. Popychany raz za razem
rozgniewał się.
Madhya
13.95 Śrivasa Thakura uderzył Haricandanę, aby przestał go popychać. To z kolei
rozgniewało Haricandanę.
Madhya
13.96 Kiedy rozgniewany Haricandana zamierzał powiedzieć coś do Śrivasy
Thakury, Prataparudra Maharaja osobiście go powstrzymał.
Madhya
13.97 Król Prataparudra powiedział: "Jesteś bardzo szczęśliwy, zostałeś
zaszczycony dotykiem Śrivasy Thakury. Ja nie jestem tak szczęśliwy. Powinieneś
być mu wdzięczny."
Madhya
13.98 Taniec Pana Caitanyi Mahaprabhu zdumiał wszystkich, i nawet Pan
Jagannatha był niezwykle szczęśliwy widząc Go.
Madhya
13.99 Wóz zatrzymał się i całkowicie znieruchomiał, podczas gdy Pan Jagannatha
- nie mrugając oczyma - oglądał taniec Śri Caitanyi Mahaprabhu.
Madhya
13.100 Serca bogini szczęścia Subhadry i Balaramy
napełniły się wielkim szczęściem i ekstazą. W istocie widziano, jak uśmiechali
się obserwując taniec.
Madhya
13.101 Kiedy Caitanya Mahaprabhu tańczył i wysoko
skakał, w Jego ciele widocznych było osiem wspaniałych przemian świadczących o
boskiej ekstazie. Wszystkie te symptomy widoczne były jednocześnie.
Madhya
13.102 Na Jego skórze pojawiła się gęsia skórka, a włosy
na ciele zjeżyły się. Jego ciało przypominało śimuli [jedwabną bawełnicę],
całkowicie pokrytą cierniami.
Madhya
13.103 Ludzie przestraszyli się widząc Jego zgrzytające
zęby i nawet myśleli, że wypadną.
Madhya
13.104 Całe ciało Śri Caitanyi Mahaprabhu oblało się
potem i jednocześnie sączyła się z niego krew. Głosem zdławionym z ekstazy
wydawał dźwięki "jaja gaga, jaja gaga".
Madhya
13.105 Z oczu Pana - jak gdyby ze strzykawki wodnej -
popłynął potężny potok łez, tak że wszyscy otaczający Go ludzie zamokli.
Madhya
13.106 Wszyscy widzieli, że karnacja Jego ciała zmieniła
się z białej na różową, tak że Jego blask przypominał blask kwiatu mallika.
Madhya
13.107 Czasami wyglądał na oszołomionego, a czasami tarzał
się po ziemi. Czasami Jego ręce i nogi stawały się tak twarde jak suche drewno
i nie poruszał się.
Madhya
13.108 Kiedy Pan upadał na ziemię, niemalże zatrzymywał
się Jego oddech. Kiedy bhaktowie to widzieli, w nich również słabło życie.
Madhya
13.109 Z Jego oczu, a czasami również z nozdrzy, płynęła
woda, a z Jego ust spadała piana. Te strumienie wydawały się być potokami
nektaru spadającymi z księżyca.
Madhya
13.110 Pianę, która spłynęła z ust Śri Caitanyi
Mahaprabhu, wziął i wypił Śubhananda, ponieważ był on wielce szczęśliwy i był
ekspertem w rozkoszowaniu się smakiem ekstatycznej miłości do Krsny.
Madhya
13.111 Śri Caitanya Mahaprabhu wykonywał ten dewastujący
taniec przez pewien czas, a potem nastrój ekstatycznej miłości ogarnął Jego
umysł.
Madhya
13.112 Pan przestał tańczyć i polecił Svarupie
Damodarze, by śpiewał. Rozumiejąc Jego umysł Svarupa Damodara zaczął śpiewać w
ten sposób.
Madhya
13.113 "Teraz pozyskałam Pana Mego życia. W czasie
Jego nieobecności palił Mnie Kupidyn i więdłam."
Madhya 13.113
Znaczenie: Pieśń ta dotyczy spotkania Śrimati Radharani z
Krsną w świętym miejscu Kuruksetrze, gdzie Pan Śri Krsna przybył ze Swym bratem
i siostrą podczas zaćmienia słońca. Pieśń ta mówi o rozłące z Krsną. Kiedy
Radharani spotkała Krsnę na Kuruksetrze, pamiętała bliski związek z Nim we
Vrndavanie i myślała: "Teraz pozyskałam Pana Mego życia. Podczas Jego
nieobecności paliła Mnie strzała Kupidyna i w ten sposób usychałam. Teraz
odzyskałam życie."
Madhya
13.114 Kiedy Svarupa Damodara głośno śpiewał ten refren,
Śri Caitanya Mahaprabhu znowu zaczął rytmicznie tańczyć w transcendentalnym
szczęściu.
Madhya
13.115 Wóz Pana Jagannatha zaczął powoli posuwać się
naprzód, podczas gdy syn matki Śaci tańczył przed nim.
Madhya
13.116 Tańcząc i śpiewając, wszyscy bhaktowie znajdujący
się przed Panem Jagannathem wpatrywali się w Niego. Później Caitanya Mahaprabhu
razem z osobami wykonującymi sankirtan udał się na koniec procesji.
Madhya
13.117 Oczy i umysł Caitanyi Mahaprabhu były całkowicie zaabsorbowane
Panem Jagannathem i Swymi dwoma ramionami zaczął przedstawiać dramatyczną
pieśń.
Madhya
13.118 Kiedy Caitanya Mahaprabhu odgrywał dramat pieśni,
czasami pozostawał w tyle procesji. W takich momentach Pan Jagannatha
zatrzymywał się. Kiedy Caitanya Mahaprabhu ponownie wychodził do przodu, wóz
Pana Jagannatha znowu powoli ruszał.
Madhya
13.119 W ten sposób pomiędzy Caitanyą Mahaprabhu i Panem
Jagannathem, doszło do pewnego rodzaju współzawodnictwa, lecz Swą mocą Caitanya
Mahaprabhu sprawił, że Pan Jagannatha czekał w Swym wozie.
Madhya 13.119
Znaczenie: Po porzuceniu towarzystwa gopi we Vrndavanie Śri Krsna, syn Maharajy Nandy, zaangażował się w
rozrywki w Dvarace. Kiedy Krsna udał się do Kuruksetry ze Swym bratem i siostrą
oraz innymi osobami z Dvaraki, ponownie spotkał mieszkańców Vrndavany. Śri
Caitanya Mahaprabhu jest radha-bhava-dyuti-suvalita,
to jest Samym Krsną, który przyjął rolę Śrimati Radharani, aby zrozumieć
Krsnę. Pan Jagannatha-deva jest Krsną, a Śri Krsna Caitanya Mahaprabhu jest
Śrimati Radharani. Gdy Caitanya Mahaprabhu prowadził Pana Jagannatha w kierunku
świątyni Gundica, odpowiadało to prowadzeniu Krsny przez Śrimati Radharani w
kierunku Vrndavany. Śri Ksetra, Jagannatha Puri, uznane zostało za królestwo
Dvaraki, miejsce, gdzie Krsna cieszy się najwyższym bogactwem. Jednakże Pan
Jagannatha był prowadzony przez Caitanyę Mahaprabhu do Vrndavany, prostej
wioski, gdzie wszyscy mieszkańcy przepełnieni są ekstatyczną miłością do Krsny.
Śri Ksetra jest miejscem aiśvarya-lila, tak
jak Vrndavana jest miejscem madhurya-lila.
Kiedy Śri Caitanya Mahaprabhu podążał w tyle rathy, wskazywało to na to, że Pan Jagannatha, Krsna, zapominał o
mieszkańcach Vrndavany. Chociaż Krsna zaniedbał mieszkańców Vrndavany, nie był
w stanie o nich zapomnieć. Toteż w Swej okazałej Ratha-yatrze wracał do
Vrndavany. W roli Śrimati Radharani, Śri Caitanya Mahaprabhu sprawdzał, czy Pan
nadal pamięta mieszkańców Vrndavany. Kiedy Caitanya Mahaprabhu pozostawał za
wozem Ratha, Jagannatha-deva, Sam Krsna, rozumiał umysł Śrimati Radharani.
Dlatego Jagannatha czasami pozostawał w tyle za tańczącym Śri Caitanyą
Mahaprabhu, aby dać do zrozumienia Śrimati Radharani, że nie zapomniał. Toteż
Pan Jagannatha czekał w wozie ratha, aż
zaczną posuwać się do przodu. W ten sposób Pan Jagannatha przyznał, że bez
ekstazy Śrimati Radharani nie może odczuć satysfakcji. Kiedy Jagannatha w ten
sposób czekał, Gaurasundara, Caitanya Mahaprabhu - w ekstazie Śrimati Radharani
- natychmiast zbliżał się do Krsny. Wówczas Pan Jagannatha powoli posuwał się
naprzód. To wzajemne współzawodnictwo było częścią romansu pomiędzy Krsną a
Śrimati Radharani. W tym współzawodnictwie pomiędzy ekstazą Pana Caitanyi do
Jagannatha i Jagannatha do Śrimati Radharani, sukces odniósł Caitanya
Mahaprabhu.
Madhya 13.120 Kiedy
Śri Caitanya Mahaprabhu tańczył, Jego ekstaza uległa zmianie. Wznosząc ramiona,
zaczął na głos recytować następujący werset.
Madhya
13.121 "Ta sama osoba, która skradła me serce w
młodości, teraz znowu jest mym panem. Są to te same księżycowe noce w miesiącu
Caitra. W powietrzu unosi się ten sam zapach kwiatów malati i te same słodkie
wiatry wieją z lasu kadamba. W naszym intymnym związku ja również jestem tą
samą ukochaną, jednakże mój umysł nie jest tutaj szczęśliwy. Pragnę powrócić do
tego miejsca na brzegu Revy, pod drzewo Vetasi. Takie jest moje
pragnienie."
Madhya 13.121
Znaczenie: Werset ten pojawia się w Padyavali (382) Śrila Rupy Gosvamiego.
Madhya
13.122 Śri Caitanya Mahaprabhu recytował ten werset raz
za razem. Lecz poza Svarupą Damodarą nikt nie mógł zrozumieć jego znaczenia.
Madhya
13.123 Ten werset już wyjaśniłem. Teraz po prostu opiszę
go w skrócie.
Madhya 13.123
Znaczenie: W związku z tym zajrzyj do Rozdziału Pierwszego Madhya-lili wersetów: 53, 77-80 i 82-84.
Madhya
13.124 Wcześniej wszystkie gopi z Vrndavany były bardzo
zadowolone, kiedy spotkały się z Krsną w świętym miejscu Kuruksetrze.
Madhya
13.125 Podobnie, po ujrzeniu Pana Jagannatha, w Panu
Caitanyi Mahaprabhu rozbudziła się ekstaza gopi. Pogrążony w tej ekstazie
poprosił Svarupę Damodarę, aby zaśpiewał refren.
Madhya
13.126 Śri Caitanya Mahaprabhu w ten sposób przemówił do
Pana Jagannatha: "Jesteś tym samym Krsną, a Ja jestem tą samą Radharani.
Znowu spotykamy się w ten sam sposób, w jaki spotkaliśmy się na początku życia.
Madhya
13.127 "Chociaż oboje jesteśmy tacy sami, mimo to
Mój umysł urzeczony jest Vrndavana-dhamą. Pragnę, abyś zechciał ponownie
pojawić się we Vrndavanie ze Swymi lotosowymi stopami.
Madhya
13.128 "W Kuruksetrze tłoczno jest od ludzi, ich
słoni i koni i huczno od terkoczących powozów. A we Vrndavanie są kwietne
ogrody i słychać brzęczenie pszczół i ćwierkanie ptaków.
Madhya
13.129 "Tutaj w Kuruksetrze ubrany jesteś jak
książę i towarzyszą Ci wielcy wojownicy, lecz we Vrndavanie wyglądałeś jak
zwykły pasterz i towarzyszył Ci jedynie Twój piękny flet.
Madhya
13.130 "Tutaj nie ma nawet kropli oceanu
transcendentalnego szczęścia, którego doznawałam razem z Tobą we Vrndavanie.
Madhya
13.131 "Dlatego proszę Cię, byś przybył do
Vrndavany i oddawał się rozrywkom ze Mną. Jeśli to uczynisz, Moja ambicja
zostanie zaspokojona."
Madhya
13.132 Opisałem już pokrótce wypowiedź Śrimati Radharani
ze Śrimad-Bhagavatam.
Madhya
13.133 W tym nastroju ekstazy Śri Caitanya Mahaprabhu przytoczył
wiele innych wersetów, lecz ogół ludzi nie mógł zrozumieć ich znaczenia.
Madhya
13.134 Znaczenie tych dwóch wersetów znane było Svarupie
Damodarze Gosvamiemu, lecz on nie wyjawił go. Rozpropagował go jednakże Śri
Rupa Gosvami.
Madhya
13.135 Tańcząc Śri Caitanya Mahaprabhu ponownie zaczął
recytować ten werset, którym rozkoszował się w towarzystwie Svarupy Damodary
Gosvamiego.
Madhya
13.136 "Gopi przemówiły w ten sposób: 'Drogi Panie,
którego pępek przypomina kwiat lotosu. Twe lotosowe stopy są jedynym
schronieniem dla tych, którzy upadli w głęboką studnię materialnej egzystencji.
Potężni yogini mistycy i wielcy uczeni filozofowie wielbią Twe stopy i medytują
o nich. I my, chociaż jesteśmy zwykłymi osobami zajętymi sprawami rodziny,
pragniemy, aby nasze serca też stały się świadome tych lotosowych stóp.'"
Madhya 13.136
Znaczenie: Jest to cytat ze Śrimad-Bhagavatam (10.82.49). Gopi
nigdy nie były zainteresowane karma-yogą,
jnana-yogą czy dhyana-yogą. Interesowały
się jedynie bhakti-yogą. Jeśli nie
zostały do tego zmuszone, nigdy nie lubiły medytować o lotosowych stopach Pana.
Wolały raczej kłaść te lotosowe stopy Pana na swych piersiach. Czasami
żałowały, że ich piersi są tak twarde, gdyż obawiały się, że Krsna może nie
zechcieć trzymać na nich Swych miękkich lotosowych stóp. Kiedy te lotosowe
stopy kłuły ziarna piasku na pastwisku Vrndavany, gopi były zasmucone i zaczęły płakać. Gopi zawsze pragnęły trzymać Krsnę w domu i w ten sposób ich umysły
były zaabsorbowane świadomością Krsny. Taka czysta świadomość Krsny może
zrodzić się jedynie we Vrndavanie. W ten sposób Śri Caitanya Mahaprabhu zaczął
objaśniać Swój umysł, który był przesycony ekstazą gopi.
Madhya
13.137 Przemawiając w nastroju Śrimati Radharani,
Caitanya Mahaprabhu powiedział: "'Dla większości ludzi umysł i serce są
jednym, lecz ponieważ Mój umysł jest zawsze nierozłącznie związany z Vrndavaną,
uważam, że jest z nią tożsamy. Mój umysł już jest Vrndavaną, a ponieważ Ty
lubisz Vrndavanę, czy mógłbyś łaskawie umieścić tam Swe lotosowe stopy.
Uznałabym to za Twą pełną łaskę.
Madhya 13.137
Znaczenie: Towarzystwa Najwyższej Osoby Boga można pragnąć
jedynie wtedy, kiedy umysł wolny jest od desygnatów. Umysł musi być czymś
zajęty. Jeśli ktoś ma się uwolnić od materialnych rzeczy, to jego umysł nie
może być bezczynny. Musi o czymś myśleć, coś czuć i czegoś pragnąć. Jeśli umysł
nie jest napełniony myślami o Krsnie, uczuciami do Krsny, pragnieniem służenia
Krsnie, będzie pełen czynności materialnych. Ci, którzy porzucili wszystkie
materialne czynności i przestali o nich myśleć, powinni zawsze utrzymać ambicję
myślenia o Krsnie. Bez Krsny nie można żyć, tak jak nie można żyć bez jakiejś
przyjemności dla umysłu.
Madhya
13.138 "'Mój drogi Panie, posłuchaj łaskawie, co
naprawdę chciałam poddać Twej rozwadze. Moim domem jest Vrndavana i tam pragnę
Twego towarzystwa. Lecz jeśli go nie otrzymam, wówczas trudno będzie Mi
zachować życie.
Madhya
13.139 "'Mój drogi Krsno, poprzednio, gdy
przebywałeś w Mathurze, posłałeś Uddhavę, aby nauczał Mnie spekulatywnej wiedzy
i yogi mistycznej. Teraz Ty Sam mówisz o tej samej rzeczy, lecz Mój umysł jej
nie przyjmuje. Nie ma w nim miejsca na jnana-yogę czy dhyana-yogę. Chociaż
znasz Mnie bardzo dobrze, mimo to instruujesz Mnie w jnana-yodze i
dhyana-yodze. Nie powinieneś tego robić." '
Madhya 13.139
Znaczenie: Proces yogi
mistycznej, spekulatywna metoda poszukiwania Najwyższej Absolutnej Prawdy,
nie przemawia do osoby, która jest zawsze pochłonięta myślami o Krsnie. Bhakta
w ogóle nie jest zainteresowany czynnościami spekulatywnymi. Zamiast kultywować
wiedzę spekulatywną czy praktykować yogę mistyczną,
bhakta powinien wielbić Bóstwo w świątyni i bezustannie angażować się w służbę
dla Pana. Bhaktowie rozumieją, że wielbienie Bóstwa w świątyni jest tym samym
co bezpośrednia służba dla Pana. Bóstwo zwane jest arca-vigraha czy arca-avatara,
inkarnacją Najwyższego Pana w formie manifestacji materialnej (mosiądzu,
kamienia czy drewna). Ostatecznie nie ma żadnej różnicy pomiędzy Krsną
zamanifestowanym w materii czy Krsną zamanifestowanym w duchu, ponieważ jedno i
drugie jest Jego energią. Dla Krsny nie ma różnicy pomiędzy materią a duchem.
Zatem Jego manifestacja w formie materialnej jest tak dobra, jak Jego
oryginalna forma sac-cid-ananda-vigraha. Bhakta
bezustannie wielbiący Bóstwo zgodnie z zasadami ustalonymi w śastrach i danymi przez mistrza
duchowego stopniowo uświadamia sobie, że jest w bezpośrednim kontakcie z
Najwyższą Osobą Boga. W ten sposób traci wszelkie zainteresowanie tzw.
medytacją, praktyką yogi i spekulacją
umysłową.
Madhya
13.140 Caitanya Mahaprabhu mówił dalej:
"'Chciałabym odciągnąć Mą świadomość od Ciebie i zaangażować ją w
czynności materialne, lecz Moje próby są daremne. Naturalnie skłaniam się
jedynie ku Tobie. Dlatego Twoje instrukcje, bym medytowała o Tobie, są po
prostu śmieszne. W ten sposób zabijasz Mnie. Nie jest to zbyt dobre, że uważasz
Mnie za kandydatkę do otrzymania Twych instrukcji.' "
Madhya 13.140
Znaczenie: Śrila Rupa Gosvami mówi w Bhakti-rasamrta-sindhu (1.1.11):
anyabhilasita-śunyam jnana-karmady-anavrtam
anukulyena krsnanu- śilanam bhaktir uttama
Dla czystego bhakty nie ma kwestii angażowania się w praktykę yogi mistycznej czy kultywację
spekulatywnej filozofii. W istocie czysty bhakta nie może angażować umysłu w
takie niepożądane czynności. Nawet gdyby czysty bhakta chciał to zrobić, jego
umysł nie pozwoli mu na to. Jest to cechą czystego wielbiciela, że jest on
transcendentalny do wszelkiej działalności karmicznej, filozofii spekulatywnej
i medytacji yogi mistycznej. Dlatego gopi wyraziły się w taki oto sposób.
Madhya
13.141 "'Gopi nie są jak yogini mistycy. Nigdy nie
usatysfakcjonuje ich sama medytacja o Twych lotosowych stopach i imitowanie
tzw. yoginów. Uczenie gopi medytacji jest swego rodzaju obłudą. Kiedy poucza
się je, by oddały się praktyce yogi mistycznej, wcale nie są zadowolone. Wprost
przeciwnie, jeszcze bardziej gniewają się na Ciebie.'"
Madhya 13.141
Znaczenie: Śrila
Prabodhananda Sarasvati oznajmił (Caitanya-candramrta
5):
kaivalyam narakayate tridaśa-pur
akaśa-puspayate
durdantendriya-kala-sarpa-patali
protkhata-damstrayate
viśvam purna-sukhayate
vidhi-mahendradiś ca kitayate
yat karunya-kataksa-vaibhava-vatam
tam gauram eva stumah
Dla czystego bhakty, który zrealizował świadomość Krsny poprzez Śri
Caitanyę Mahaprabhu, filozofia monistyczna - dzięki której można stać się
jednym z Najwyższym - zdaje się być piekielną. Czysty bhakta uważa również za
śmieszną praktykę yogi mistycznej,
dzięki której kontroluje się umysł i ujarzmia zmysły. Umysł i zmysły bhakty
zaangażowane są już w transcendentalną służbę dla Pana. W ten sposób usuwane są
trujące skutki czynności zmysłowych. Jeśli umysł jest zawsze zaangażowany w
służbę dla Pana, nie ma możliwości, by myśleć, czuć czy działać materialnie.
Podobnie, próby karmity, aby osiągnąć planety niebiańskie, dla bhakty są tylko
fantasmagorią. Ostatecznie planety niebiańskie są materialne i w odpowiednim
czasie wszystkie zostaną unicestwione. Bhaktów nie obchodzą takie tymczasowe
rzeczy. Angażują się oni w transcendentalne czynności oddania, ponieważ pragną
wzniesienia do świata duchowego, gdzie mogą żyć wiecznie i spokojnie w pełnej
wiedzy o Krsnie. We Vrndavanie gopi, chłopcy
pasterze, a nawet cielęta, krowy, drzewa i woda są całkowicie świadome Krsny.
Nigdy nie zadowala ich nic poza Krsną.
Madhya
13.142 Caitanya Mahaprabhu mówił dalej: "'Gopi
wpadły w ten wielki ocean rozłąki i pożerają je ryby timingila, które
reprezentują ich ambicję służenia Tobie. Gopi powinny zostać wyzwolone z
paszczy tych ryb timingila, gdyż są czystymi bhaktami. Nie mają materialnej
koncepcji życia, więc dlaczego miałyby aspirować do wyzwolenia? Gopi nie chcą
tego wyzwolenia upragnionego przez yoginów i jnanich; gdyż już zostały
wyzwolone z oceanu materialnej egzystencji.
Madhya 13.142
Znaczenie: Cielesna koncepcja powstaje w rezultacie
pragnienia przyjemności materialnych. Jest to nazywane vipada-smrti, co jest przeciwieństwem prawdziwego życia. Żywa
istota jest wiecznie sługą Krsny, lecz kiedy pragnie cieszyć się światem
materialnym, nie może czynić postępu w życiu duchowym. Materialny postęp nigdy
nie zapewni szczęścia. Oznajmia to również Śrimad-Bhagavatam
(7.5.30): adanta-gobhir viśatam
tamisram punah punaś carvita-carvananam. Niekontrolowanie zmysłów może
doprowadzić do piekielnych sytuacji. Można bezustannie przeżuwać to, co już
zostało przeżute, tj. ciągle rodzić się i umierać. Uwarunkowane dusze
wykorzystują okres życia pomiędzy narodzinami i śmiercią jedynie na te same
powszednie czynności - jedzenie, spanie, łączenie się w pary i obronę. Te same
czynności spotykamy w niższych gatunkach zwierzęcych. Ponieważ czynności te
powtarzają się, angażowanie się w nie jest niczym przeżuwanie tego, co już
zostało przeżute. Jeśli ktoś może porzucić ambicję angażowania się w powszednie
życie materialne i zamiast tego przyjąć świadomość Krsny, uwolni się od
surowych praw natury materialnej. Nie trzeba podejmować odrębnego wysiłku w
celu osiągnięcia wyzwolenia. Jeśli po prostu zaangażujemy się w służbę dla
Pana, automatycznie będziemy wyzwoleni. Jak zatem mówi Śrila Bilvamangala
Thakura: muktih svayam mukulitanjali
sevate 'sman - "Wyzwolenie stoi przede mną ze złożonymi dłońmi,
prosząc, by mi służyć."
Madhya
13.143 "'To zdumiewające, że zapomniałeś ziemię
Vrndavany. Jak to się stało, że zapomniałeś o Swym ojcu, matce i przyjaciołach?
I jak to możliwe, że zapomniałeś o wzgórzu Govardhana, brzegu Yamuny i lesie, w
którym cieszyłeś się tańcem rasa-lila?
Madhya
13.144 "'Krsno, bez wątpienia jesteś wytwornym
dżentelmenem posiadającym wszystkie zalety. Cechują Cię dobre maniery, masz
miękkie serce i jesteś miłosierny. Wiem, że nie ma w Tobie nawet cienia wady,
lecz mimo to Twój umysł nawet nie pamięta mieszkańców Vrndavany. Jest to tylko
Mój zły los i nic innego.
Madhya
13.145 "'Nie dbam o to, że Sama jestem
nieszczęśliwa, lecz kiedy widzę przygnębioną twarz Twojej matki Yaśody, i gdy
widzę, jak serca wszystkich mieszkańców Vrndavany pękają z Twojego powodu,
zastanawiam się, czy chcesz ich wszystkich zabić. A może chcesz ich ożywić
przybywając tutaj? Dlaczego po prostu utrzymujesz ich przy życiu w stanie
cierpienia?
Madhya
13.146 "'Mieszkańcom Vrndavany nie podoba się, gdy
jesteś ubrany jak książę, ani też nie chcą, żebyś obcował z wielkimi
wojownikami w innym kraju. Nie mogą opuścić ziemi Vrndavany, a bez Twojej
obecności wszyscy oni umierają. Co się z nimi stanie?
Madhya
13.147 "'Mój drogi Krsno, jesteś życiem
Vrndavana-dhamy, szczególnie Nandy Maharajy. Jesteś jedynym bogactwem na ziemi
Vrndavany i jesteś bardzo łaskawy. Proszę, przybądź i pozwól im wszystkim żyć.
Proszę, zatrzymaj ponownie Swe lotosowe stopy we Vrndavanie.'
Madhya 13.147
Znaczenie: Śrimati Radharani nie wyraziła Swego własnego
nieszczęścia z powodu rozłąki z Krsną. Chciała wzruszyć Krsnę stanem
pozostałych osób we Vrndavana-dhamie - matki Yaśody, Maharajy Nandy, chłopców
pasterzy, gopi, ptaków i pszczół na
brzegu Yamuny, wody Yamuny, drzew, lasów i wszystkich innych parafernaliów, z
którymi Krsna obcował, zanim opuścił Vrndavanę i wyjechał do Mathury. Śri
Caitanya Mahaprabhu zamanifestował uczucia Śrimati Radharani i dlatego
zapraszał Pana Jagannatha, Krsnę, by powrócił do Vrndavany. Takie jest
znaczenie udania się wozu Ratha-yatra z Jagannatha Puri do świątyni Gundica.
Madhya
13.148 "Gdy Pan Krsna wysłuchał wypowiedzi Śrimati
Radharani, rozbudziła się Jego miłość do mieszkańców Vrndavany i Jego ciało i
umysł były bardzo poruszone. Gdy usłyszał, jak wielką darzą Go miłością,
natychmiast uznał się za wiecznego dłużnika mieszkańców Vrndavany. Następnie
Krsna zaczął uspokajać Śrimati Radharani w ten sposób.
Madhya
13.149 "'Moja najdroższa Śrimati Radharani,
posłuchaj Mnie, proszę. To, co mówię, jest prawdą. Gdy pomyślę o was
wszystkich, mieszkańcach Vrndavany, płaczę dzień i noc. Nikt nie wie, jak
bardzo nieszczęśliwy jestem z tego powodu.'
Madhya 13.149
Znaczenie: Powiedziane jest vrndavanam parityajya padam ekam na gacchati. W pewnym sensie
Krsna, oryginalna Osoba Boga (iśvarah
paramah krsnah sac-cid-ananda-vigrahah), nie opuszcza Vrndavany nawet na
krok. Krsna musiał jednakże opuścić Vrndavanę, aby spełnić różne obowiązki.
Musiał udać się do Mathury, aby zabić Kamsę, a później został zabrany przez
Swego ojca do Dvaraki, gdzie zajęty był sprawami państwowymi i musiał radzić
sobie z zakłóceniami stwarzanymi przez demony. Krsna żył z dala od Vrndavany i
wcale nie był szczęśliwy, jak to szczerze wyjawił Śrimati Radharani. Ona jest
najdroższym życiem Śri Krsny, dlatego w ten sposób odkrył przed Nią Swój umysł.
Madhya
13.150 "Śri Krsna mówił dalej: 'Wszyscy mieszkańcy
Vrndavana-dhamy - Moja matka, ojciec, przyjaciele pasterze i wszystko inne - są
jak Moje życie. A pomiędzy wszystkimi mieszkańcami Vrndavany gopi są Mym samym
życiem. A wśród gopi Ty, Śrimati Radharani, jesteś główną. Dlatego jesteś samym
życiem Mego życia.
Madhya 13.150
Znaczenie: Śrimati Radharani jest centrum wszystkich
czynności Vrndavany. We Vrndavanie Krsna jest narzędziem Śrimati Radharani;
dlatego wszyscy mieszkańcy Vrndavany nadal intonują "Jaya Radhe". Z
przytoczonej tu wypowiedzi Samego Krsny wynika, że Radharani jest królową
Vrndavany, a Krsna jest jedynie Jej ozdobą. Krsna jest znany jako
Madana-mohana, urzekający Kupidyna, lecz Śrimati Radharani urzeka Krsnę. W
skutek tego Śrimati Radharani nazywana jest Madana-mohana-mohini, urzekającą
Tego, który urzeka Kupidyna.
Madhya
13.151 "'Moja droga Śrimati Radharani, zawsze
jestem podporządkowany waszej miłości. Podlegam jedynie waszej kontroli. Jedyną
przyczyną tego, że rozstałem się z wami i zamieszkałem w dalekich miejscach,
jest jedynie Moje ogromne nieszczęście.
Madhya
13.152 "'Kiedy kobieta zostaje oddzielona od swego
ukochanego, czy mężczyzna zostaje oddzielony od swej ukochanej, żadne z nich
nie może żyć. Faktem jest, że żyją tylko dla siebie, bo kiedy jedno z nich
umiera, drugie dowiadując się o tym, umiera także.
Madhya
13.153 "'Kochająca, wierna żona i kochający mąż,
którzy w separacji pragną wszelkiego dobra dla siebie nawzajem i nie dbaj o
własne szczęście, pragną jedynie dobrobytu tej drugiej osoby. Taka para z
pewnością niedługo spotka się ponownie.
Madhya
13.154 "'Jesteś Mi najdroższą i wiem, że beze Mnie
nie możesz żyć ani przez chwilę. Aby utrzymać Cię przy życiu, wielbię Pana
Narayana. Dzięki Jego miłosiernej mocy przychodzę do Vrndavany codziennie, by
oddawać się rozrywkom z Tobą. A później powracam do Dvaraka-dhamy. W ten sposób
zawsze możesz czuć Mą obecność tutaj we Vrndavanie.
Madhya
13.155 "'Nasz romans jest mocniejszy dzięki temu,
iż miałem szczęście otrzymać łaskę Narayana. Dlatego mogę przychodzić tutaj
niezauważony przez innych. Mam nadzieję, że wkrótce będę widoczny dla
wszystkich.
Madhya 13.155
Znaczenie: Krsna może być obecny na dwa sposoby - prakata i aprakata, zamanifestowany i niezamanifestowany. Oba są takie same
dla szczerego bhakty. Nawet jeśli Krsna nie jest obecny fizycznie,
zaabsorbowanie bhakty sprawami Krsny sprawia, że staje się obecny. Potwierdza
to Brahma-samhita (5.38):
premanjana-cchurita-bhakti-vilocanena
santah
sadaiva hrdayesu vilokayanti
yam
śyamasundaram acintya-guna-svarupam
govindam adi-purusam tam aham
bhajami
Dzięki swej intensywnej miłości czysty bhakta zawsze ogląda Pana Krsnę,
który przebywa w jego sercu. Wszelka chwała Govindzie, pierwotnej Osobie Boga!
Kiedy Krsna nie ukazuje się mieszkańcom Vrndavany, zawsze pochłonięci są oni
myślami o Nim. Więc chociaż Krsna mieszkał wówczas w Dvarace, jednocześnie
obecny był wśród mieszkańców Vrndavany. To była Jego obecność aprakata. Bhaktowie, którzy zawsze
pogrążeni są w myślach o Krsnie, bez wątpienia wkrótce ujrzą Krsnę twarzą w
twarz. Bhaktowie, którzy zawsze zaangażowani są w świadomość Krsny i są
całkowicie pochłonięci myślami o Krsnie, z pewnością powrócą do domu, do Boga.
Wówczas będą mogli oglądać Krsnę bezpośrednio, twarzą w twarz, jeść z Nim prasada i cieszyć się Jego towarzystwem.
Potwierdza to Bhagavad-gita: tyaktva
deham punar janma naiti mam eti so 'rjuna (Bg. 4.9).
Za życia czysty bhakta zawsze
mówi o Krsnie i pełni służbę dla Niego. A skoro tylko porzuci ciało,
natychmiast powraca na Golokę Vrndavanę, gdzie Krsna jest osobiście obecny.
Wówczas spotyka Krsnę bezpośrednio. Takie życie ludzkie jest sukcesem. To jest
znaczenie prakateha anibe satvara. Czysty
bhakta wkrótce ujrzy osobistą manifestację Pana Śri Krsny.
Madhya
13.156 "'Zabiłem już wszystkie złośliwe demony,
które były wrogami dynastii Yadu, i zabiłem również Kamsę i jego stronników.
Jednakże przy życiu pozostały jeszcze
dwa albo cztery demony. Chcę je zabić i wkrótce potem powrócę do Vrndavany.
Zapewniam Cię o tym.
Madhya 13.156
Znaczenie: Tak jak Krsna nie opuszcza nawet na krok
Vrndavany, tak też bhaktowie Krsny nie lubią opuszczać Vrndavany. Jednakże
bhakta opuszcza Vrndavanę, kiedy musi zająć się sprawami Krsny. Po zakończeniu
swej misji czysty bhakta wraca do domu, z powrotem do Vrndavany, z powrotem do
Boga. Krsna zapewnił Radharani, że powróci, kiedy zabije demony poza Vrndavaną.
Obiecał: "Wrócę wkrótce, kiedy tylko zabiję tych kilka demonów, które
jeszcze pozostały."
Madhya
13.157 "'Pragnę chronić mieszkańców Vrndavany przed
atakami Mych wrogów. To z tego względu pozostaję w Mym królestwie, w przeciwnym
razie pozycja królewska jest Mi obojętna. Tylko dla zadowolenia Yadów utrzymuję
w tym królestwie żony, synów i bogactwo.
Madhya
13.158 "'Cechy Twojej miłości zawsze przyciągają
Mnie do Vrndavany. W istocie za dziesięć czy dwadzieścia dni przywiodą Mnie tam
z powrotem, a gdy powrócę, dzień i noc będę oddawał się przyjemnościom z Tobą i
wszystkimi dziewczętami Vrajabhumi.'
Madhya
13.159 "Kiedy Krsna mówił tak do Śrimati Radharani,
ogarnęła Go przemożna chęć powrotu do
Vrndavany. Nakłonił Ją do wysłuchania wersetu, który odpędził wszelkie Jej
kłopoty oraz zapewnił Ją, że wkrótce ponownie zdobędzie Krsnę.
Madhya
13.160 "Pan Śri Krsna powiedział: 'Jedynym sposobem
zdobycia Mnie jest służba oddania dla Mnie. Moje drogie gopi, to jedynie wasza
miłość i uczucie - jakie osiągnęłyście dla Mnie dzięki swemu szczęściu -
sprawiły, że powracam do was.'"
Madhya 13.160
Znaczenie: Jest to werset ze Śrimad-Bhagavatam (10.82.45).
Madhya
13.161 Śri Caitanya Mahaprabhu siedział w Swym pokoju ze
Svarupą Damodarą i rozkoszował się tematami tych wersetów dzień i noc.
Madhya
13.162 Śri Caitanya Mahaprabhu tańczył całkowicie
pogrążony w uczuciu ekstazy. Tańczył i recytował te wersety patrząc na twarz
Pana Jagannatha.
Madhya 13.163 Nikt
nie może opisać szczęścia Svarupy Damodary Gosvamiego, gdyż jego ciało, umysł i
słowa ciągle zaabsorbowane są służbą dla Pana.
Madhya
13.164 Zmysły Pana Śri Caitanyi Mahaprabhu były tożsame
ze zmysłami Svarupy. Dlatego Caitanya Mahaprabhu zawsze z całkowitym
zaabsorbowaniem rozkoszował się śpiewem Svarupy Damodary.
Madhya
13.165 Czasami - pogrążony w ekstazie pełnej emocji -
Caitanya Mahaprabhu siedział na ziemi i, patrząc w dół, pisał po niej palcem.
Madhya
13.166 Czując, że pisząc w ten sposób, Pan zrani palec,
Svarupa Damodara powstrzymywał Go własną ręką.
Madhya
13.167 Svarupa Damodara dostosowywał swój śpiew do
ekstatycznych uczuć Pana. Kiedykolwiek Śri Caitanya Mahaprabhu rozkoszował się
określonym smakiem, Svarupa Damodara ucieleśniał go śpiewem.
Madhya
13.168 Śri Caitanya Mahaprabhu patrzył na piękną
lotosową twarz i oczy Pana Jagannatha.
Madhya
13.169 Pan Jagannatha miał na Sobie girlandę, wspaniałe
szaty i piękne ozdoby. Jego twarz błyszczała od promieni słońca i wszędzie
wkoło pachniało.
Madhya
13.170 Ocean transcendentalnego szczęścia w sercu Pana
Śri Caitanyi Mahaprabhu powiększył się i natychmiast - niczym huragan - wzmogły
się symptomy szaleństwa.
Madhya
13.171 Szaleństwo transcendentalnego szczęścia zrodziło
fale różnych emocji. Emocje te były niczym wrodzy żołnierze stający do walki.
Madhya
13.172 Nastąpił wzrost wszystkich naturalnych symptomów
emocji. Były tam emocje budzące się, spokój, emocje połączone, zmieszane,
transcendentalne i przeważające, jak również bodźce do emocji.
Madhya
13.173 Ciało Śri Caitanyi Mahaprabhu wyglądało jak
transcendentalna góra Himalajów pokryta ekstatycznymi, emocjonalnymi drzewami
obsypanymi kwiatem.
Madhya
13.174 Widok tych symptomów urzekł umysły i świadomość
wszystkich. W istocie Pan spryskał umysł każdego nektarem transcendentalnej
miłości do Boga.
Madhya
13.175 Spryskał umysły sług Pana Jagannatha, urzędników
rządowych, pielgrzymów, ogółu ludzi i wszystkich mieszkańców Jagannatha Puri.
Madhya
13.176 Taniec i ekstatyczna miłość Śri Caitanyi
Mahaprabhu zdumiały wszystkich i zaślepiły ich serca miłością do Krsny.
Madhya
13.177 Wszyscy tańczyli i intonowali ogarnięci
ekstatyczną miłością i tak powstał wielki hałas. Każdy pogrążył się w
transcendentalnym szczęściu na sam widok tańca Śri Caitanyi Mahaprabhu.
Madhya
13.178 Nie mówiąc już o innych, nawet Pan Jagannatha i
Pan Balarama, niezwykle szczęśliwi, zaczęli poruszać się powoli widząc taniec
Śri Caitanyi Mahaprabhu.
Madhya
13.179 Czasami Pan Jagannatha i Pan Balarama
zatrzymywali wóz i radośnie obserwowali taniec Pana Caitanyi. Każdy, kto
widział, jak zatrzymywali się i patrzyli na taniec, dał świadectwo Ich
rozrywkom.
Madhya
13.180 Kiedy Pan Śri Caitanya Mahaprabhu tańczył i
wędrował w taki sposób, w pewnej chwili upadł przed Maharają Prataparudrą.
Madhya
13.181 Maharaja Prataparudra podniósł Pana z wielkim
szacunkiem, lecz widząc króla Pan Caitanya Mahaprabhu odzyskał zewnętrzną
świadomość.
Madhya
13.182 Kiedy Śri Caitanya Mahaprabhu ujrzał króla,
potępił Siebie mówiąc: "Och, jakże to godne pożałowania, że dotknąłem
osoby zainteresowanej sprawami materialnymi."
Madhya
13.183 Nawet Pan Nityananda Prabhu ani Kaśiśvara, ani
Govinda nie zajęli się Panem Caitanyą Mahaprabhu, kiedy upadł. Pan Nityananda
był pogrążony w wielkiej ekstazie, a Kaśiśvara i Govinda znajdowali się gdzie
indziej.
Madhya
13.184 Śri Caitanyę Mahaprabhu zadowoliło już zachowanie
króla, który dla Pana Jagannatha podjął służbę zamiatacza. Dlatego Pan Caitanya
Mahaprabhu w rzeczywistości pragnął ujrzeć króla.
Madhya
13.185 Aby jednakże ostrzec Swych osobistych towarzyszy,
Najwyższa Osoba Boga, Śri Caitanya Mahaprabhu, na zewnątrz okazał gniew.
Madhya 13.185
Znaczenie: Kiedy Maharaja Prataparudra poprosił o spotkanie
z Panem, Śri Caitanya Mahaprabhu natychmiast odmówił, mówiąc:
niskincanasya
bhagavad-bhajanonmukhasya
param param jigamisor
bhava-sagarasya
sandarśanam
visayinam atha yositam ca
ha
hanta hanta visa-bhaksanato 'py asadhu
(Cc. Madhya 11.8)
Słowo niskincanasya odnosi się
do osoby, która skończyła z materialnymi czynnościami. Taka osoba może podjąć
działanie w świadomości Krsny, aby przekroczyć ocean niewiedzy. Dla niej
bliskie związki ze zwykłymi ludźmi czy intymny związek z kobietami jest rzeczą
bardzo niebezpieczną. Etykiety tej musi przestrzegać każdy, kto poważnie
pragnie powrócić do domu, do Boga. Aby nauczyć tych zasad Swych osobistych
towarzyszy, Śri Caitanya Mahaprabhu zewnętrznie okazał gniew, kiedy król Go
dotknął. Ponieważ pokorne zachowanie króla bardzo zadowoliło Pana, specjalnie
pozwolił, by król Go dotknął, lecz na zewnątrz okazał gniew, aby ostrzec Swych
osobistych towarzyszy.
Madhya
13.186 Król Prataparudra przestraszył się, kiedy Pan
Caitanya okazał na zewnątrz gniew, lecz Sarvabhauma Bhattacarya powiedział
królowi: "Nie martw się."
Madhya
13.187 Sarvabhauma Bhattacarya poinformował króla:
"Pan jest z ciebie bardzo zadowolony. Wskazując na ciebie, pouczył Swych
osobistych towarzyszy, jak zachowywać się w stosunku do zwykłych ludzi."
Madhya 13.187
Znaczenie: Chociaż na pozór król był zwykłą osobą
zainteresowaną pieniędzmi i kobietami, wewnętrznie był oczyszczony czynnościami
oddania. Ukazał to podejmując służbę zamiatacza ulicy, by zadowolić Pana
Jagannatha. Ktoś może wyglądać na materialistę zainteresowanego pieniędzmi i
kobietami, lecz jeśli jest naprawdę pokorny i łagodny oraz podporządkowany
Najwyższej Osobie Boga, nie jest zwykłą osobą. Taki sąd może wydać jedynie Śri
Caitanya Mahaprabhu i Jego zaufani bhaktowie. Jednakże ogólna zasada jest taka,
że żaden bhakta nie powinien mieć zażyłych stosunków ze zwykłymi ludźmi
zainteresowanymi pieniędzmi i kobietami.
Madhya
13.188 Sarvabhauma Bhattacarya mówił dalej:
"Przedłożę twą petycję, kiedy nadejdzie stosowna chwila. Wówczas bez trudu
będziesz mógł przyjść i spotkać się z Panem."
Madhya
13.189 Po okrążeniu Jagannatha Śri Caitanya Mahaprabhu
poszedł za wóz i zaczął pchać go Swą głową.
Madhya
13.190 Skoro tylko pchnął, wóz natychmiast ruszył z
klekotem. Ludzie zaczęli intonować święte imię Pana "Hari! Hari!"
Madhya
13.191 Kiedy wóz ruszył z miejsca, Śri Caitanya
Mahaprabhu wziął Swych osobistych towarzyszy przed wozy zajęte przez Balaramę i
Subhadrę, boginię szczęścia. Bardzo zainspirowany, zaczął przed Nimi tańczyć.
Madhya
13.192 Kiedy Śri Caitanya Mahaprabhu zakończył taniec
przed Panem Baladevą i Subhadrą, wówczas pojawił się przed wozem Pana
Jagannatha. Gdy ujrzał Pana Jagannatha, zaczął tańczyć ponownie.
Madhya
13.193 Kiedy dotarli do miejsca zwanego Balagandi, Pan
Jagannatha zatrzymał Swój wóz i zaczął rozglądać się na lewo i na prawo.
Madhya
13.194 Po lewej stronie Pan Jagannatha ujrzał okolicę
zamieszkałą przez braminów znanych jako vipra-śasana oraz lasek drzew
kokosowych. Po prawej stronie ujrzał wspaniałe ogrody kwietne przypominające
ogród w świętym miejscu, Vrndavanie.
Madhya 13.194
Znaczenie: Vipra-śasana jest nazwą,
której zazwyczaj używa się w prowincji Orissa na oznaczenie dzielnic, w których
żyją bramini.
Madhya
13.195 Śri Caitanya Mahaprabhu i Jego bhaktowie tańczyli
przed wozem, a Pan Jagannatha, zatrzymawszy wóz, obserwował taniec.
Madhya
13.196 Do zwyczaju należało, że przy vipra-śasana
ofiarowywano Panu pożywienie. W istocie ofiarowano niezliczone dania i Pan
Jagannatha skosztował każdego z nich.
Madhya
13.197 Wszelkiego rodzaju bhaktowie Pana Jagannatha - od
neofitów aż do najbardziej zaawansowanych - ofiarowali Panu najlepsze ugotowane
przez siebie pożywienie.
Madhya
13.198 Dotyczyło to króla, jego królowych, ministrów i
przyjaciół oraz wszystkich innych, wielkich i małych mieszkańców Jagannatha
Puri.
Madhya
13.199 Wszyscy goście, którzy przybyli do Jagannatha
Puri z różnych krajów, jak również miejscowi bhaktowie, ofiarowali pokarm,
który ugotowali osobiście dla Pana.
Madhya
13.200 Bhaktowie ofiarowywali swe pożywienie wszędzie,
przed i za wozem, po obu jego stronach i w kwietnym ogrodzie. Ofiarowali pokarm
Panu, gdzie tylko było można, gdyż nie obowiązywały żadne surowe zasady.
Madhya
13.201 Podczas ofiarowania pożywienia zgromadził się
ogromny tłum ludzi. Wtedy Śri Caitanya Mahaprabhu przestał tańczyć i udał się
do pobliskiego ogrodu.
Madhya
13.202 Śri Caitanya Mahaprabhu udał się do ogrodu.
Pogrążony w wielkim ekstatycznym uczuciu, upadł jak długi na znajdującą się tam
wzniesioną platformę.
Madhya
13.203 Pan był bardzo zmęczony trudem tańczenia i całe
Jego ciało oblane było potem. Dlatego pachnący chłodny wietrzyk w ogrodzie
sprawiał Mu przyjemność.
Madhya
13.204 Wszyscy bhaktowie, którzy robili sankirtan,
przyszli tam i odpoczywali pod każdym drzewem.
Madhya
13.205 W ten sposób opisałem wielkie zbiorowe
intonowanie prowadzone przez Pana Śri Caitanyę Mahaprabhu, kiedy tańczył przed
Panem Jagannathem.
Madhya
13.206 Taniec Pana przed wozem Jagannatha obszernie
opisał Śrila Rupa Gosvami w swojej modlitwie znanej jako Caitanyastaka.
Madhya 13.206
Znaczenie: Śrila Rupa Gosvami skomponował trzy modlitwy i
każda z nich nosi tytuł Caitanyastaka. Następny
werset zacytowany został z pierwszej modlitwy Caitanyastaki zawartej w książce Stava-mala.
Madhya
13.207 "Śri Caitanya Mahaprabhu - pogrążony w
wielkiej ekstazie - tańczył na głównej drodze przed Panem Jagannathem, panem
Nilacali, który siedział na Swym wozie. Pogrążony w transcendentalnym szczęściu
tańca i otoczony Vaisnavami, którzy śpiewali święte imiona, manifestował fale
ekstatycznej miłości do Boga. Kiedy będę mógł ponownie ujrzeć Śri Caitanyę
Mahaprabhu?"
Madhya
13.208 Każdy, kto słucha tego opisu festiwalu wozów,
osiągnie Śri Caitanyę Mahaprabhu. Osiągnie również wzniosły stan, dzięki
któremu będzie miał mocne przekonanie do służby oddania i miłość do Boga.
Madhya
13.209 Modląc się u lotosowych stóp Śri Rupy i Śri
Raghunathy, zawsze pragnąc ich miłosierdzia, ja, Krsnadasa, opowiadam Śri
Caitanya-caritamrtę, podążając w ich ślady.
W ten sposób Bhaktivedanta kończy
objaśnienia do Trzynastego Rozdziału Madhya-lili Śri Caitanya-caritamrty, opisującego
ekstatyczny taniec Śri Caitanyi Mahaprabhu podczas festiwalu wozów Pana
Jagannatha.