ROZDZIAŁ XIX .
Niepojęte zachowanie Śri Caitanyi Mahaprabhu
Śrila Bhaktivinoda Thakura w
swojej Amrta-pravaha-bhasyi przedstawia
takie oto streszczenie Dziewiętnastego Rozdziału.
Każdego roku Śri Caitanya
Mahaprabhu prosił Jagadanandę Panditę, by odwiedził Jego matkę biorąc ze sobą
jako podarunki ubranie i prasada. Po
jednej z takich wizyt Jagadananda Pandita wrócił do Puri z sonetem napisanym
przez Advaitę Acaryę. Gdy Śri Caitanya Mahaprabhu przeczytał go, był w tak
wielkiej ekstazie, że wszyscy bhaktowie obawiali się, iż Pan wkrótce odejdzie.
Jego stan był na tyle poważny, że ocierając nocą Swą twarz o ściany, pokrywał
ją sińcami i rozkrwawiał. Aby temu zapobiec, Svarupa Damodara poprosił Śankarę
Panditę, by spędzał noc w jednym pokoju z Panem.
W rozdziale tym znajduje się
dalszy ciąg opisu różnych transcendentalnych ekstaz, jakich Śri Caitanya
Mahaprabhu doświadczał, gdy nocą, podczas pełni księżyca w miesiącu Vaiśakha
(kwiecień-maj) wszedł do ogrodu Jagannatha-vallabha. Gdy po nagłym ujrzeniu
Pana Śri Krsny pod drzewem aśoka pogrążył
się w transcendentalnej ekstazie, ukazał różne symptomy duchowego szaleństwa.
Antya
19.01 Pan Śri Caitanya Mahaprabhu był najbardziej wzniosłym z wielbicieli
własnych matek. Przemawiał niczym szaleniec i ranił Swą twarz. Ogarnięty emocją
ekstatycznej miłości, wchodził czasami do ogrodu Jagannatha-vallabha, by
oddawać się rozrywkom. Składam Mu pełne szacunku pokłony.
Antya
19.02 Wszelka chwała Śri Caitanyi Mahaprabhu! Wszelka chwała Panu Nityanandzie!
Wszelka chwała Advaicie Acaryi! I wszelka chwała wszystkim bhaktom Pana
Caitanyi Mahaprabhu!
Antya
19.03 Tak więc Śri Caitanya Mahaprabhu, pogrążony w ekstazie miłości do Krsny,
zachowywał się niczym obłąkany, dzień i noc prowadząc szalone rozmowy.
Antya
19.04 Jagadananda Pandita był bardzo drogim bhaktą Śri Caitanyi Mahaprabhu. Jego
czynności sprawiały Panu dużą przyjemność.
Antya
19.05 Śri Caitanya Mahaprabhu wiedział, że Jego matka bardzo cierpi z powodu
rozłąki. Tak więc każdego roku wysyłał do Navadvipy Jagadanandę Panditę, by ją
pocieszył.
Antya
19.06 Śri Caitanya Mahaprabhu mówił do Jagadanandy Pandity: "Idź do Nadii
i przekaż pokłony Mojej matce. Dotknij w Moim imieniu jej lotosowych stóp.
Antya
19.07 "Powiedz jej ode Mnie: 'Pamiętaj, proszę, że przychodzę tu
codziennie i składam wyrazy szacunku twoim lotosowym stopom.
Antya
19.08 "'Przychodzę niezawodnie każdego dnia, w którym pragniesz Mnie
nakarmić, i przyjmuję to, co ofiarowujesz.
Antya
19.09 "'Zrezygnowałem ze służenia tobie i przyjąłem ślub sannyasy. W ten
sposób oszalałem i zniszczyłem zasady religii.
Antya
19.10 "'Matko, proszę, nie uważaj tego za obrazę, gdyż Ja, twój syn,
jestem zupełnie uzależniony od ciebie.
Antya
19.11 "'Zgodnie z twym poleceniem przebywam tutaj, w Nilacali, Jagannatha
Puri. Póki żyję, nie opuszczę tego miejsca.'"
Antya
19.12 Stosując się do polecenia Paramanandy Puri, Śri Caitanya Mahaprabhu
wysłał Swojej matce ubranie będące prasada, które Pan Jagannatha zostawił po
Swoich rozrywkach w formie chłopca pasterza.
Antya
19.13 Śri Caitanya Mahaprabhu z wielką ostrożnością przyniósł pierwszorzędne
prasada od Pana Jagannatha i przesłał je w osobnych paczkach Swojej matce i
bhaktom z Nadii.
Antya
19.14 Śri Caitanya Mahaprabhu jest najprzedniejszym klejnotem pośród wszystkich
wielbicieli własnych matek. Służył Swojej matce nawet po przyjęciu ślubów
sannyasy.
Antya
19.15 Tak więc Jagadananda Pandita wrócił do Nadii i gdy spotkał Śacimatę,
przekazał jej wszystkie pozdrowienia od Pana.
Antya
19.16 Potem spotkał się ze wszystkimi bhaktami, z Advaitą Acaryą na czele, i
dał im prasada Jagannatha. Zatrzymał się tam na miesiąc, a potem uzyskał od
matki Śaci pozwolenie na odejście.
Antya
19.17 Gdy udał się do Advaity Acaryi, aby także i Jego poprosić o pozwolenie na
powrót, Advaita Acarya przesłał przez niego wiadomość dla Śri Caitanyi
Mahaprabhu.
Antya
19.18 Advaita Acarya napisał sonet o dwuznacznej treści. Śri Caitanya
Mahaprabhu mógł zrozumieć jego znaczenie, lecz inni nie.
Antya
19.19 W sonecie tym Advaita Prabhu najpierw setki i tysiące razy składał Swoje
pokłony lotosowym stopom Pana Śri Caitanyi Mahaprabhu. Potem przedstawił u Jego
lotosowych stóp następujące oznajmienie.
Antya
19.20 "Proszę, powiadom Śri Caitanyę Mahaprabhu, który działa jak
szaleniec, że tutaj wszyscy pogrążyli się w szaleństwie, tak jak On. Poinformuj
Go też, że na targu nie ma już dłużej zapotrzebowania na ryż.
Antya
19.21 "Ci, pogrążeni teraz w szaleństwie ekstatycznej miłości, nie są już
dłużej zainteresowani materialnym światem. Powiedz Śri Caitanyi Mahaprabhu, że
słowa te wypowiedział Advaita Prabhu, który także oszalał w ekstatycznej
miłości."
Antya
19.22 Gdy Jagadananda Pandita usłyszał oznajmienie Advaity Acaryi, zaczął się
śmiać, a po powrocie do Jagannatha Puri, Nilacali, powiadomił o wszystkim
Caitanyę Mahaprabhu.
Antya
19.23 Usłyszawszy dwuznaczny sonet Advaity Acaryi, Śri Caitanya Mahaprabhu
spokojnie się uśmiechnął. "To jest Jego polecenie", powiedział, a
potem zamilkł.
Antya
19.24 Chociaż Svarupa Damodara znał tajemnicę, zapytał Pana "Jakie jest
znaczenie tego sonetu? Nie mogłem go zrozumieć."
Antya
19.25 Śri Caitanya Mahaprabhu odpowiedział: "Advaita Acarya jest wielkim
czcicielem Pana i wielkim znawcą zasad regulujących polecanych przez literaturę
wedyjską.
Antya
19.26 "Advaita Acarya zaprasza Pana do przyjścia i odebrania czci. Żeby
oddać Mu cześć, trzyma przez jakiś czas Bóstwo.
Antya
19.27 "Gdy wielbienie dobiegnie końca, wysyła Bóstwo gdzieś indziej. Nie
znam znaczenia tego sonetu ani nie wiem, co ma na myśli Advaita Prabhu.
Antya
19.28 "Advaita Acarya jest wielkim mistykiem. Nikt nie jest w stanie Go
zrozumieć. Jest ekspertem w pisaniu sonetów, których nawet Ja Sam nie potrafię
zrozumieć."
Antya
19.29 Gdy bhaktowie to usłyszeli, wszystkich ogarnęło zdumienie, a zwłaszcza
Svarupę Damodarę, który nieco się zasmucił.
Antya
19.30 Od tego dnia emocjonalny stan Śri Caitanyi Mahaprabhu uległ wyraźnej
zmianie. Intensywność Jego uczucia rozłąki z Krsną wzrosła dwukrotnie.
Antya
19.31 W miarę jak uczucia rozłąki w ekstazie Śrimati Radharani stawały się z każdą
chwilą większe, działania Pana, zarówno dniem, jak i nocą, były teraz dzikimi,
szalonymi wyczynami.
Antya
19.32 Nagle Śri Caitanya Mahaprabhu ujrzał w Sobie scenę odjazdu Pana Krsny do
Mathury i zaczął przejawiać symptom ekstatycznego szaleństwa zwanego udghurną.
Antya
19.33 Śri Caitanya Mahaprabhu mówił niczym szaleniec, obejmując Ramanandę Rayę
za szyję, i pytał Svarupę Damodarę, biorąc go za Swą przyjaciółkę gopi.
Antya
19.34 Śri Caitanya Mahaprabhu, czytając ten werset, zaczął mówić jak szaleniec,
podobnie jak Śrimati Radharani, gdy zadawała pytania Swej przyjaciółce Viśace.
Antya
19.35 "'Moja droga przyjaciółko, gdzie jest Krsna, który przypomina
księżyc wschodzący z oceanu dynastii Maharajy Nandy? Gdzie jest Krsna, którego
głowę zdobi pawie piórko? Gdzież On jest? Gdzie jest Krsna, którego flet wydaje
tak głęboki dźwięk? Och, gdzie jest Krsna, blask ciała którego przypomina blask
niebieskiego klejnotu indranila? Gdzie jest Krsna, który jest takim ekspertem w
tańcu rasa? Och, gdzie jest Ten, który może uratować Moje życie? Powiedz Mi
łaskawie, gdzie mogę znaleźć Krsnę, skarb Mojego życia i najlepszego z Mych
przyjaciół. Odczuwając rozłąkę z Nim, potępiam niniejszym Opatrzność, która
kształtuje Moje przeznaczenie.'
Antya 19.35
Znaczenie: Werset ten znajduje się w Lalita-madhavie (3.25) Śrila Rupy Gosvamiego.
Antya
19.36 "Rodzina Maharajy Nandy jest jak ocean mleka, w którym Pan Krsna
wzeszedł jak księżyc w pełni, by oświetlić cały wszechświat. Oczy mieszkańców
Vrajy są jak ptaki cakora, które bezustannie piją nektar blasku Jego ciała i w
ten sposób wiodą spokojne życie.
Antya
19.37 "Moja droga przyjaciółko, gdzie jest Krsna? Pozwól Mi łaskawie Go
zobaczyć. Serce Mi pęka, jeśli nawet przez chwilę nie widzę Jego twarzy.
Łaskawie pokaż Mi Go natychmiast. W przeciwnym razie nie będę mogła żyć.
Antya
19.38 "Kobiety z Vrndavany są zupełnie jak lilie, które w słońcu
pożądliwych pragnień stają się coraz gorętsze. Ale podobny księżycowi Krsna
obdarza je nektarem Swoich rąk i w ten sposób sprawia, że wszystkie stają się
radosne. O Moja droga przyjaciółko, gdzie jest teraz Mój księżyc? Pokaż Mi Go i
uratuj Me życie!
Antya
19.39 "Moja droga przyjaciółko, gdzie jest ten piękny hełm z pawim
piórkiem, który lśni jak tęcza na świeżej chmurze? Gdzie są te żółte szaty,
które świecą jak błyskawica? I gdzie jest ten naszyjnik z pereł
przypominających sznury kaczek na niebie? Czarniawe ciało Krsny odnosi
zdecydowane zwycięstwo nad świeżą czarniawą chmurą deszczową.
Antya
19.40 "Jeśli czyjeś oczy chociaż raz pochwycą to piękne ciało Krsny, na
zawsze pozostanie ono widoczne w sercu tej osoby. Ciało Krsny przypomina sok
drzewa mangowego, ponieważ kiedy już dostanie się ono do umysłów kobiet, nie
wyjdzie pomimo wielkich wysiłków. Tak więc nadzwyczajne ciało Krsny jest jak
cierń jagodowego drzewa seya.
Antya
19.41 "Blask ciała Krsny świeci jak klejnot indranila i przewyższa połysk
drzewa tamala. Blask Jego ciała doprowadza do szaleństwa cały świat, ponieważ
Opatrzność uczyniła je przejrzystym przez oczyszczenie z domieszek esencji
smaku miłości małżeńskiej i zmieszanie go z blaskiem księżyca.
Antya
19.42 "Głęboki dźwięk fletu Krsny przewyższa grzmienie świeżych chmur i
przyciąga percepcję słuchową całego świata. Tak więc mieszkańcy Vrndavany
podnoszą się i idą za tym dźwiękiem pijąc spadający nektar cielesnego blasku
Krsny niczym spragnione ptaki cataka.
Antya
19.43 "Krsna jest oceanem sztuki i kultury oraz panaceum, które ratuje
Moje życie. O Moja droga przyjaciółko, ponieważ żyję bez Niego, najlepszego z
Mych przyjaciół, potępiam długość Swego życia. Sądzę, że Opatrzność oszukała
Mnie na wiele sposobów.
Antya
19.44 "Dlaczego Opatrzność przedłuża życie tego, kto nie chce żyć?"
Ta myśl wywołała gniew i rozpacz. Potem Śri Caitanya Mahaprabhu przeczytał
werset ze Śrimad-Bhagavatam, który karci Opatrzność i wysuwa zarzut przeciwko
Krsnie.
Antya
19.45 "'O Opatrzności, nie masz miłosierdzia! Łączysz wcielone dusze
przyjaźnią i uczuciem, ale rozdzielasz je, zanim spełnią się ich pragnienia.
Twoje działania są jak głupie dziecięce figle.'
Antya 19.45
Znaczenie: Ten werset, przytoczony ze Śrimad-Bhagavatam, wypowiedziały dziewczęta z Vrajy, gdy Krsna wraz
z Akrurą i Balaramą opuszczali Vrndavanę i wyruszali do Mathury. Gopi rozpaczały, że opatrzność najpierw
umożliwiła im spotkanie Krsny i Balaramy oraz obdarzenie Ich miłością i
uczuciem, a potem rozdzieliła ich.
Antya
19.46 "Opatrzności, nie wiesz, co znaczy miłość, i dlatego niweczysz nasze
wysiłki. Jest to z twojej strony bardzo dziecinne. Gdybyśmy mogły cię złapać,
dałybyśmy ci taką nauczkę, że nigdy więcej nie robiłabyś takich rzeczy.
Antya
19.47 "Och, okrutna Opatrzności! Jesteś bardzo niedobra, gdyż łączysz w
miłości ludzi, którzy rzadko mają ze sobą kontakt. Potem, gdy już doprowadzisz
do spotkania, znowu rzucasz ich daleko od siebie, zanim jeszcze odczują
satysfakcję.
Antya
19.48 "O Opatrzności, jesteś tak niedobra! Objawiasz piękną twarz Krsny i
sprawiasz, że umysł i oczy stają się chciwe, ale gdy tylko przez chwilę piją
ten nektar, porywasz Krsnę do innego miejsca. To wielki grzech, gdyż odbierasz
to, co dałaś w jałmużnie.
Antya
19.49 "O niesforna Opatrzności! Jeśli powiesz nam: 'W istocie to Akrura
ponosi winę, dlaczego gniewacie się na mnie?', wówczas odpowiemy ci:
'Opatrzności, to ty przyjęłaś formę Akrury i ukradłaś Krsnę. Nikt inny nie
postąpiłby w ten sposób.'
Antya
19.50 "Lecz to wina Mego przeznaczenia. Dlaczego miałabym Ciebie
niepotrzebnie winić? Nie łączy nas ze sobą żaden bliski związek. Natomiast
Krsna jest Moim sercem i duszą. To My żyjemy razem i to On stał się tak
okrutny.
Antya
19.51 "Ten, dla którego wszystko zostawiłam, zabija Mnie własnymi rękami.
Krsna nie obawia się zabijać kobiety. W rzeczywistości umieram dla Niego, a On
nawet nie odwróci się, by na Mnie spojrzeć. Zerwał nasz romans w jednej chwili.
Antya
19.52 "Dlaczego jednak mam gniewać się na Krsnę? To tylko wina Mego
własnego pecha. Owoc Moich grzesznych działań dojrzał i dlatego Krsna, który
zawsze uzależniony był od Mojej miłości, jest teraz obojętny. To znaczy, że
Moje nieszczęście jest bardzo duże."
Antya
19.53 W ten sposób Śri Caitanya Mahaprabhu rozpaczał w nastroju separacji:
"Niestety, niestety! O Krsno, gdzie odszedłeś?" Czując w Swym sercu
ekstatyczne emocje gopi, Śri Caitanya Mahaprabhu wyraził cierpienie umysłu ich
słowami, mówiąc: "O Govindo! O Damodaro! O Madhavo!"
Antya
19.54 Svarupa Damodara i Ramananda Raya wymyślali różne sposoby na uspokojenie
Pana. Śpiewali pieśni spotkania, które przemieniły Jego serce i uspokoiły
umysł.
Antya
19.55 Gdy Śri Caitanya Mahaprabhu rozpaczał w ten sposób, minęło pół nocy.
Wówczas Svarupa Damodara nakłonił Pana do położenia się w pokoju zwanym
Gambhirą.
Antya
19.56 Gdy Pan położył się, Ramananda Raya wrócił do domu, a Svarupa Damodara
Gosvami i Govinda położyli się u drzwi Gambhiry.
Antya
19.57 Śri Caitanya Mahaprabhu nie spał całą noc. Intonował maha-mantrę Hare
Krsna, a Jego umysł pogrążony był w duchowej ekstazie.
Antya
19.58 Śri Caitanya Mahaprabhu był tak szalony pod wpływem rozłąki z Krsną, że w
wielkim niepokoju wstał i zaczął ocierać twarz o ściany Gambhiry.
Antya
19.59 Z licznych ran na ustach, nosie i policzkach sączyła Mu się krew, lecz
Pan - ogarnięty uczuciami ekstazy - nie wiedział o tym.
Antya
19.60 Śri Caitanya Mahaprabhu, pogrążony w ekstazie, przez całą noc ocierał
twarz o ściany i wydawał osobliwy dźwięk "gon-gon", który Svarupa
Damodara słyszał przez drzwi.
Antya
19.61 Svarupa Damodara i Govinda zapalili lampę i weszli do pokoju. Gdy ujrzeli
twarz Pana, obaj przepełnili się smutkiem.
Antya
19.62 Zanieśli Pana do łóżka, uspokoili Go, a potem zapytali: "Dlaczego to
zrobiłeś?"
Antya
19.63 Śri Caitanya Mahaprabhu odpowiedział: "Byłem w takim niepokoju, że
nie mogłem zostać w tym pomieszczeniu. Chciałem się wydostać i dlatego błąkałem
się po pokoju szukając drzwi.
Antya
19.64 "Nie mogłem znaleźć drzwi i cały czas obijałem Sobie twarz o cztery
ściany. Miałem poranioną i rozkrwawioną twarz, ale pomimo tego nie mogłem się
wydostać."
Antya
19.65 W tym stanie szaleństwa umysł Śri Caitanyi Mahaprabhu był niestały.
Wszystko, co mówił czy robił, charakteryzuje stan szaleństwa.
Antya
19.66 Svarupa Damodara bardzo się niepokoił, ale miał pewien pomysł. Następnego
dnia rozważył go razem z innymi bhaktami.
Antya
19.67 Po naradzeniu się ubłagali Śri Caitanyę Mahaprabhu, by pozwolił Śankarze
Pandicie spać w tym samym pokoju co On.
Antya
19.68 Tak więc Śankara Pandita leżał u stóp Śri Caitanyi Mahaprabhu i Pan kładł
na jego ciele Swoje nogi.
Antya
19.69 Śankara zasłynął pod imieniem "poduszka Śri Caitanyi
Mahaprabhu". Był on jak Vidura, którego wcześniej opisał Śukadeva Gosvami.
Antya
19.70 "Gdy posłuszny Vidura, miejsce spoczynku dla nóg Pana Krsny, odezwał
się w ten sposób do Maitreyi, Maitreya zaczął mówić. Jego włosy były zjeżone z
powodu transcendentalnej przyjemności, jaką sprawia omawianie tematów
dotyczących Pana Krsny.
Antya 19.70
Znaczenie: Jest to cytat ze Śrimad-Bhagavatam (3.13.5).
Antya
19.71 Śankara masował nogi Śri Caitanyi Mahaprabhu, lecz robiąc to zasypiał,
tak więc kładł się.
Antya
19.72 Zasypiał nie przykrywając się, a Śri Caitanya Mahaprabhu wstawał i otulał
go własnym pledem.
Antya
19.73 Śankara Pandita wciąż zasypiał, ale szybko budził się, siadał i znowu
zaczynał masować nogi Śri Caitanyi Mahaprabhu. W ten sposób czuwał przez całą
noc.
Antya
19.74 Z powodu obawy przed Śankarą, Śri Caitanya Mahaprabhu nie mógł ani
opuścić Swego pokoju, ani ocierać Swej lotosowej twarzy o ściany.
Antya
19.75 Tę rozrywkę Śri Caitanyi Mahaprabhu bardzo dobrze opisał Raghunatha dasa
Gosvami w swojej książce znanej jako Gauranga-stava-kalpavrksa.
Antya
19.76 "Z powodu rozłąki z wieloma przyjaciółmi z Vrndavany, którzy byli
niczym Jego własne życie, Śri Caitanya Mahaprabhu przemawiał jak szaleniec.
Jego inteligencja uległa przemianie. Dzień i noc ocierał Swą podobną księżycowi
twarz o ściany, a z ran sączyła się krew. Oby ten Śri Caitanya Mahaprabhu
pojawił się w moim sercu i sprawił, że oszaleję z miłości."
Antya
19.77 W ten sposób Śri Caitanya Mahaprabhu był dzień i noc pogrążony w oceanie
ekstatycznej miłości do Krsny. Czasami zanurzał się w nim, a czasami unosił na
powierzchni.
Antya
19.78 Pewnej nocy przy pełni księżyca, w miesiącu Vaiśakha (kwiecień i maj),
Śri Caitanya Mahaprabhu poszedł do ogrodu.
Antya
19.79 Pan wszedł razem ze Swymi bhaktami do jednego z najpiękniejszych ogrodów,
który nazywano Jagannatha-vallabha.
Antya
19.80 W ogrodzie tym były drzewa i pnącza zupełnie przypominające te z
Vrndavany. Trzmiele i ptaki, takie jak śuka, śari i pika, rozmawiały ze sobą.
Antya
19.81 Łagodny wietrzyk niósł zapach aromatycznych kwiatów. Wiatr ten stał się
guru i uczył wszystkie drzewa i pnącza, jak tańczyć.
Antya
19.82 Oświetlone jasnym blaskiem księżyca w pełni, drzewa i pnącza lśniły.
Antya
19.83 Wydawało się, że jest tam sześć pór roku, a zwłaszcza wiosna. Gdy Śri
Caitanya Mahaprabhu, Najwyższa Osoba Boga, zobaczył ten ogród, był bardzo
szczęśliwy.
Antya
19.84 W tej atmosferze, tańcząc i wędrując ze Swymi towarzyszami, Pan kazał im
śpiewać werset z Gita-govindy, który zaczyna się słowami
"lalita-lavanga-lata".
Antya
19.85 W ten sposób chodząc wokół każdego drzewa i pnącza, stanął pod drzewem
aśoka i nagłe ujrzał Pana Krsnę.
Antya
19.86 Kiedy Śri Caitanya Mahaprabhu ujrzał Krsnę, zaczął bardzo szybko biec,
ale Krsna uśmiechnął się i zniknął.
Antya
19.87 Śri Caitanya Mahaprabhu najpierw zdobył Krsnę, a potem znowu Go utracił,
dlatego padł bez przytomności na ziemię.
Antya
19.88 Cały ogród napełnił się aromatem transcendentalnego ciała Pana Krsny. Gdy
Śri Caitanya Mahaprabhu poczuł ten zapach, natychmiast padł nieprzytomny.
Antya
19.89 Jednakże zapach ciała Krsny bezustannie wchodził do nozdrzy Pana, którego
ogarnęło szalone pragnienie rozkoszowania się nim.
Antya
19.90 Śrimati Radharani wyraziła przed Swymi przyjaciółkami gopi, jak tęskni za
transcendentalnym zapachem ciała Krsny. Śri Caitanya Mahaprabhu recytował ten
sam werset i wyjaśniał jego znaczenie.
Antya
19.91 "'Zapach transcendentalnego ciała Krsny przewyższa aromat piżma i
przyciąga umysły wszystkich kobiet. Osiem podobnych lotosom części Jego ciała
rozdziela zapach lotosów zmieszany z zapachem kamfory. Jego ciało posmarowane
jest aromatycznymi substancjami takimi jak piżmo, kamfora, papka sandałowa i
aguru. O Moja droga przyjaciółko, ta Osoba Boga znana również jako Ten, który
oczarowuje Kupidyna, zawsze wzmaga pragnienie Moich nozdrzy.'
Antya 19.91
Znaczenie: Werset ten znajduje się w Govinda-lilamrcie (8.6).
Antya
19.92 "Aromat ciała Krsny przewyższa zapachy piżma i niebieskawego kwiatu
lotosu. Rozchodząc się po czternastu światach przyciąga każdego i oślepia oczy
wszystkich kobiet.
Antya
19.93 "Moja droga przyjaciółko, zapach ciała Krsny oczarowuje cały świat.
Dociera szczególnie do nozdrzy kobiet i tam pozostaje. W ten sposób bierze je w
niewolę i przemocą sprowadza do Krsny.
Antya
19.94 "Oczy Krsny, Jego pępek i twarz, ręce i stopy są jak osiem kwiatów
lotosu na Jego ciele. Z tych ośmiu lotosów emanuje zapach, jaki powstaje z
połączenia kamfory i lotosu. To jest zapach, który towarzyszy Jego ciału.
Antya
19.95 "Kiedy drzewo sandałowe połączone z aguru, kunkumą i piżmem zmiesza
się z kamforą i tym posmaruje ciało Krsny, łączy się to z oryginalnym zapachem
Jego ciała i wydaje się go przykrywać.
Antya 19.95
Znaczenie: W innej wersji ostatnia linijka tego wersetu
brzmi: kamadevera mana kaila curi. Znaczy
to: "zapach wszystkich tych substancji miesza się z wcześniejszym zapachem
ciała Krsny i porywa umysł Kupidyna."
Antya
19.96 "Zapach transcendentalnego ciała Krsny jest tak atrakcyjny, że
urzeka ciała i umysły wszystkich kobiet. Oszałamia ich nozdrza, rozluźnia pasy
oraz włosy i sprawia, że są jak obłąkane. Wszystkie kobiety świata ulegają Jego
oddziaływaniu, dlatego zapach ciała Krsny jest jak rabuś.
Antya
19.97 "Całkowicie ulegając jego wpływowi, nozdrza bezustannie wzdychają za
nim, chociaż czasem go osiągają, a czasem nie. Gdy go zdobędą, wówczas gaszą
pragnienie, choć nadal chcą coraz więcej, ale jeśli go nie osiągają, umierają z
pragnienia.
Antya
19.98 "Dramatyczny aktor Madana-mohana otworzył sklep z zapachami, które
przyciągają wszystkie kobiety świata i czynią je Jego klientkami. Rozdaje
zapachy za darmo, ale tak oślepia wszystkie kobiety, że nie mogą znaleźć drogi
powrotnej do domu."
Antya
19.99 Śri Caitanya Mahaprabhu, którego umysł został skradziony przez ten
zapach, biegał tu i tam niczym trzmiel. Podbiegał do drzew i pnączy mając
nadzieję, że Pan Krsna pojawi się, ale znajdował tylko zapach ciała Krsny.
Antya
19.100 Zarówno Svarupa Damodara, jak i Ramananda Raya
śpiewali dla Pana, który tańczył i doświadczał szczęścia, aż nadszedł ranek.
Potem obmyślili plan, by przywrócić Panu zewnętrzną świadomość.
Antya
19.101 W ten sposób ja, Krsnadasa, sługa Śrila Rupy Gosvamiego,
opiewałem w tym rozdziale cztery działy rozrywek Pana: oddanie Pana dla Jego
matki, Jego szalone słowa, nocne ocieranie twarzy o ściany i Jego taniec, gdy
pojawił się zapach Pana Krsny.
Antya 19.101
Znaczenie: Krsnadasa Kaviraja Gosvami mówi, że był w stanie
opisać te cztery rozrywki Śri Caitanyi Mahaprabhu dzięki błogosławieństwom
Śrila Rupy Gosvamiego. W rzeczywistości Krsnadasa Kaviraja Gosvami nie był
bezpośrednim uczniem Śrila Rupy Gosvamiego, lecz przestrzegał instrukcji,
których Rupa Gosvami udzielił w
Bhakti-rasamrta-sindhu. Tak więc działał zgodnie ze wskazówkami Rupy
Gosvamiego i w każdym rozdziale modlił się o jego łaskę.
Antya
19.102 W ten sposób Śri Caitanya Mahaprabhu odzyskał
świadomość. Potem wykąpał się i poszedł zobaczyć Pana Jagannatha.
Antya
19.103 Rozrywki Pana Krsny są nadzwyczaj pełne
transcendentalnej mocy. Ich znamienną cechą jest to, że nie podlegają
interpretacji doświadczalnej logiki i argumentów.
Antya
19.104 Gdy transcendentalna miłość do Krsny budzi się w
czyimś sercu, nawet wielki uczony nie może pojąć działań takiej osoby.
Antya
19.105 "Nawet najbardziej uczony erudyta nie
potrafi zrozumieć czynów i symptomów wzniosłej osoby, w której sercu obudziła
się miłość do Boga.
Antya 19.105
Znaczenie: Ten werset przytoczono z Bhakti-rasamrta-sindhu (1.4.17).
Antya
19.106 Czyny Śri Caitanyi Mahaprabhu są bez wątpienia
niezwykłe, a zwłaszcza Jego rozmowy podobne mowom szaleńca Zatem ten, kto
słucha o tych rozrywkach, nie powinien wysuwać materialnych argumentów.
Powinien tylko z pełną wiarą o nich słuchać.
Antya
19.107 Dowód prawdziwości tych rozmów znajduje się w
Śrimad-Bhagavatam. W części Dziesiątego Canto znanej jako Bhramara-gita,
"Pieśń do trzmiela", Śrimati Radharani, pogrążona w ekstatycznej
miłości do Krsny, mówi niczym obłąkana.
Antya 19.107
Znaczenie: Kiedy Uddhava przybył z Mathury przynosząc list
dla gopi, zaczęły one rozmawiać o
Krsnie i płakać. Wówczas pewna ważna gopi
zobaczyła trzmiela i zaczęła do niego przemawiać jak szalona, myśląc, że
był on wysłannikiem Uddhavy albo kimś bardzo drogim jemu i Krsnie. Wersety te
brzmią jak następuje (Bhag. 10.47.12-21):
madhupa kitava-bandho ma
sprśanghrim sapatnyah
kuca-vilulita-mala-kunkuma-śmaśrubhir
nah
vahatu madhu-patis tan-manininam
prasadam
yadu-sadasi vidambyam yasya dutas
tvam idrk
"Mój drogi trzmielu, jesteś bardzo przebiegłym przyjacielem Uddhavy
i Krsny. Jesteś wielkim ekspertem w dotykaniu stóp ludzi, ale nie zwiedziesz
Mnie w ten sposób. Wydaje się, że siedziałeś na piersiach jednej z przyjaciółek
Krsny, gdyż widzę pył kunkuma na
twoich wąsach. Krsna zajęty jest teraz schlebianiem Swoim wszystkim młodym
przyjaciółkom w Mathurze. Tak więc obecnie, gdy można Go nazwać przyjacielem
mieszkańców Mathury, nie potrzebuje pomocy mieszkańców Vrndavany. Nie ma
żadnego powodu, by zadowalać nas, gopi. Jesteś
wysłannikiem takiej osoby. Jakiż jest więc pożytek z twojej obecności tutaj?
Krsna na pewno byłby zawstydzony z powodu twojej obecności w tym
zgromadzeniu."
W jaki sposób Krsna obraził gopi, że chciały wyrzucić Go ze swoich
umysłów? Odpowiedź brzmi w ten sposób:
sumanasa iva sadyas tatyaje 'sman
bhavadrk
paricarati katham tat-pada-padmam
tu padma
hy api bata hrta-ceta
uttama-śloka-jalpaih
"Krsna nie daje nam już dłużej czarującego nektaru Swoich ust. Daje
teraz ten nektar kobietom z Mathury. Krsna bezpośrednio przyciąga nasze umysły,
a mimo to przypomina trzmiela takiego jak ty, ponieważ rezygnuje z towarzystwa
pięknego kwiatu i idzie do gorszego kwiatu. W ten sposób Krsna nas potraktował.
Nie wiem, dlaczego bogini szczęścia dalej służy Jego lotosowym stopom, zamiast
je zostawić. Najwidoczniej wierzy kłamliwym słowom Krsny. Jednak my, gopi, nie jesteśmy tak nieinteligentne
jak Laksmi."
Gdy gopi ta usłyszała słodkie pieśni trzmiela i zorientowała się, że
śpiewa on o Krsnie dla Jej zadowolenia, odpowiedziała:
kim iha bahu sadanghre gayasi tvam
yadunam
adhipatim agrhanam agrato nah
puranam
vijaya-sakha-sakhinam giyatam
tat-prasangah
ksapita-kucarujas te kalpayantistam
istah
"Drogi trzmielu, Pan Krsna tutaj nie mieszka, ale znamy Go jako
Yadupatiego [króla dynastii Yadu]. Znamy Go bardzo dobrze i dlatego nie
jesteśmy już dłużej zainteresowane słuchaniem nowych pieśni o Nim. Lepiej
byłoby, gdybyś poszedł śpiewać tym, którzy są teraz bardzo drodzy Krsnie. Teraz
kobiety z Mathury zyskały sposobność, by być obejmowanymi przez Niego. Teraz
one są Jego ukochanymi i dlatego uwolnił je od ognia, który płonął w ich
piersiach. Jeśli udasz się tam i zaśpiewasz swoje pieśni tym szczęśliwym
kobietom, będą bardzo zadowolone i okażą ci cześć."
divi bhuvi ca rasayam kah striyas
tad durapah
kapata-rucira-hasa-bhruvi-jrmbhasya
yah syuh
carana-raja upaste yasya bhutir
vayam ka
api ca krpana-pakse hy
uttamaśloka-śabdah
"O zbieraczu miodu, Krsnie musi być bardzo przykro, gdy widzi nas, gopi. Z pewnością dotykają Go
wspomnienia o naszych rozrywkach. Dlatego wysłał cię tu jako posłańca, by nas
zadowolić. Nie odzywaj się do nas! Krsnie bardzo łatwo jest zdobyć wszystkie
kobiety z trzech światów, w których śmierć jest nieunikniona - z niebiańskich,
środkowych i niższych planet - ponieważ ma On tak atrakcyjnie wygięte łuki
brwi. Ponadto zawsze wiernie służy Mu bogini szczęścia. W porównaniu z nią
jesteśmy najbardziej znikome. Prawdę powiedziawszy, jesteśmy niczym. Lecz Krsna
jest też bardzo hojny mimo tego, że jest bardzo przebiegły. Możesz Go
powiadomić, że wychwala się Jego życzliwość dla nieszczęśliwych osób i że
dlatego nazywa się Go Uttamaśloką, czyli Tym, którego wychwala się wybornymi
słowami i wersetami."
visrja śirasi padam vedmy aham
catukarair
anunaya-vidusas te 'bhyetya
dautyair mukundat
svakrta iha
visrstapatya-paty-anya-loka
vyasrjad akrta-cetah kim nu
sandheyam asmin
"Brzęczysz u Moich stóp chcąc po prostu uzyskać wybaczenie za swe
przeszłe obrazy. Odejdź łaskawie od Moich stóp! Wiem, że Mukunda nauczył cię,
jak przemawiać bardzo słodkimi, schlebiającymi słowami i występować w roli Jego
wysłannika. To na pewno są sprytne podstępy, Mój drogi trzmielu, ale Ja potrafię
je przejrzeć. To jest obraza ze strony Krsny. Nie mów Krsnie, co powiedziałam,
chociaż wiem, że jesteś bardzo zazdrosny. My, gopi, porzuciłyśmy swych mężów, synów i wszystkie zasady religijne,
które zapewniają lepsze narodziny, i nie mamy teraz żadnego zajęcia oprócz
służenia Krsnie. Natomiast Krsna, kontrolując Swój umysł, z łatwością o nas
zapomniał. Nie mów więc o Nim więcej. Zapomnijmy o naszym związku."
mrgayur iva kapindram vivyadhe
lubdha-dharma
striyam akrta-virupan stri-jitah
kamayanam
balim api balim attvavestayad
dhvanksavad yas
tad
alam asita-sakhyair dustyajas tat-katharthah
"Mój drogi trzmielu, gdy przypominamy sobie przeszłe narodziny
Krsny, bardzo się Go obawiamy. W Swojej inkarnacji Pana Ramacandry działał
zupełnie jak myśliwy i niesłusznie zabił Swego przyjaciela Vali. Pożądliwa
Śurpanakha przyszła, by zaspokoić pragnienia Ramacandry, ale On był tak
przywiązany do Sitadevi, że odciął Śurparnace nos. W Swojej inkarnacji
Vamanadevy ograbił Bali Maharaję i zabrał całą jego własność, oszukując go pod
pretekstem przyjęcia od niego czci. Vamanadeva pojmał Bali Maharaję zupełnie
tak, jak chwyta się wronę. Mój drogi trzmielu, zawieranie przyjaźni z taką
osobą nie jest zbyt dobre. Wiem, że gdy ktoś raz zacznie mówić o Krsnie, bardzo
trudno mu przestać i przyznaję, że nie mam tyle siły, by przestać o Nim
mówić."
sakrd adana-vidhuta-dvandva-dharma
vinastah
sapadi grha-kutumbam dinam utsrjya
dina
bahava iha vihanga bhiksu-caryam
caranti
"Tematy związane z Krsną są tak potężne, że niszczą cztery zasady
religii - pobożność, rozwój ekonomiczny, zadowalanie zmysłów i wyzwolenie.
Każdy, kto przez percepcję słuchową wypije chociaż małą kroplę krsna-katha, uwalnia się od wszelkich
materialnych przywiązań i zazdrości. Taka osoba zostaje wędrownym mnichem i
żyje z żebrania niczym ptak, który nie ma środków utrzymania. Zwykłe sprawy
rodzinne stają się dla niej ohydne i bez przywiązania od razu wszystko porzuca.
Chociaż takie wyrzeczenie jest całkiem stosowne, będąc kobietą nie jestem w
stanie go podjąć."
vayam rtam iva jihma-vyahrtam
śraddadhanah
kulikarutam ivajnah krsna-vadhvo
hiranyah
dadrśur asakrd etat
tan-nakha-sparśativra-
smararuja upamantrin bhanyatam
anya-varta
"O Mój drogi wysłanniku, jestem zupełnie jak głupi ptak, który
słucha słodkich pieśni myśliwego, daje im wiarę z powodu prostoty, a potem
zostaje ugodzony strzałą w serce i cierpi wszelkiego rodzaju niedole. Ponieważ
zawierzyłyśmy słowom Krsny, cierpiałyśmy wielki ból. Doprawdy, dotyk paznokci Krsny
poranił nasze twarze. On sprawił nam tyle bólu! Zatem powinieneś zrezygnować z
tematów związanych z Nim i mówić o czymś innym."
Po wysłuchaniu tych wszystkich
wypowiedzi Śrimati Radhiki, trzmiel odleciał, a potem wrócił. Po pewnych
przemyśleniach gopi ta powiedziała:
priya-sakha punar agah preyasa
presitah kim
varaya kim anurundhe mananiyo 'si
me 'nga
nayasi katham ihasman
dustyaja-dvandva-parśvam
satatam urasi saumya śrir vadhuh
sakamaste
"Jesteś bardzo drogim przyjacielem Krsny i na Jego polecenie znowu
tu przyszedłeś. Dlatego jesteś godny Mojej czci. O najlepszy z wysłanników,
powiedz Mi teraz, jaką masz prośbę? Czego chcesz? Krsna nie może zrezygnować z
miłości małżeńskiej i dlatego tu przybyłeś, by nas do Niego zabrać. Ale jak
tego dokonasz? Wiemy, że teraz na piersi Krsny przebywa wiele bogiń szczęścia,
które bezustannie służą Krsnie lepiej, niż my to potrafimy."
Wychwalając trzmiela za jego
stateczność, zaczęła mówić z wielką radością.
api bata madhu-puryam arya-putro
'dhuna 'ste
smarati sa pitr-gehan saumya
bandhumś ca gopan
kvacid api sa katha nah kinkarinam
grnite
bhujam aguru-sugandham murdhny
adhasyat kada nu
"Krsna żyje teraz jak dżentelmen w Gurukuli w Mathurze, zapominając
zupełnie o gopi z Vrndavany. Ale czyż
nie pamięta słodkiego domu Swego ojca, Nandy Maharajy? My wszystkie jesteśmy
oczywiście Jego służkami. Czy nie pamięta o nas? Czy kiedykolwiek mówi o nas,
czy też zapomniał o nas całkowicie? Czy kiedykolwiek wybaczy nam i znowu
dotknie nas rękami, które pachną aguru?"
Antya
19.108 Pieśni królowych Dvaraki, wspomniane pod koniec
Dziesiątego Canto Śrimad-Bhagavatam, mają bardzo szczególne znaczenie. Nie
rozumieją ich nawet najwięksi uczeni.
Antya 19.108
Znaczenie: Tymi pieśniami ze Śrimad-Bhagavatam są wersety 15-24 z Dziewięćdziesiątego Rozdziału
Dziesiątego Canto.
kurari vilapasi tvam vita-nidra na
śese
svapiti jagati ratryam iśvaro
gupta-bodhah
vayam iva sakhi kaccid
gadha-nirbhinna-ceta
nalina-nayana-hasodara-lileksitena
Wszystkie królowe bez przerwy myślały o Krsnie. Po zabawach w wodzie
królowe powiedziały: "Nasz drogi przyjacielu rybołowie, Krsna teraz śpi,
ale z Jego powodu nasze noce są bezsenne. Śmiejesz się z nas widząc, że nie
śpimy po nocach, ale dlaczego ty nie śpisz? Wydajesz się być pogrążony w myślach
o Krsnie. Czy ciebie także przeszył uśmiech Krsny? Jego uśmiech jest bardzo
słodki. Szczęśliwy jest ten, kto został przeszyty taką strzałą."
netre nimilayasi naktam
adrsta-bandhus
tvam roravisi karunam bata
cakravaki
dasyam gata vayam ivacyuta-pada-justam
kim va srajam sprhayase kabarena
vodhum
"O cakravaki, w nocy masz
oczy szeroko otwarte, gdyż nie widzisz swojego przyjaciela. Ty naprawdę bardzo
cierpisz. Czy płaczesz z powodu współczucia, czy też próbujesz pochwycić Krsnę
pamiętając o Nim? Dotknięte lotosowymi stopami Krsny, wszystkie królowe są
bardzo szczęśliwe. Czy krzyczysz, żeby założyć girlandę Krsny na swoją głowę? O
cakravaki, prosimy, odpowiedz
wyraźnie na te pytania, abyśmy mogły zrozumieć."
bho bhoh sada nistanase udanvann
alabdha-nidro 'dhigata-prajagarah
kim va mukundapahrtatma-lanchanah
praptam daśam tvam ca gato
duratyayam
"O oceanie, nie możesz spokojnie spać w nocy. Zawsze czuwasz i
płaczesz. Otrzymałeś to błogosławieństwo i tak jak my masz złamane serce.
Mukunda ma z nami tyle wspólnego, że po prostu maluje nasze znaki kunkumy. O oceanie, ty cierpisz tak
bardzo, jak my."
tvam yaksmana balavatasi grhita
indo
ksinas tamo na nija-didhitibhih
ksinosi
kaccin mukunda-gaditani yatha vayam
tvam
vismrtya bhoh sthagita-gir
upalaksyase nah
"O księżycu, wydaje się, że cierpisz z powodu wysokiej gorączki, być
może z powodu gruźlicy. Twój blask nie ma mocy rozpraszania ciemności. Czy
ogarnęło cię szaleństwo, gdy usłyszałeś pieśni Krsny? Czy dlatego milczysz? Gdy
widzimy, jak cierpisz, czujemy, że jesteś jednym z nas."
kim tvacaritam asmabhir malayanila te 'priyam
govindapanga-nirbhinne hrdirayasi nah smaran
"O wietrze malajski, powiedz nam łaskawie, jaką wyrządziłyśmy ci
krzywdę. Dlaczego podsycasz płomienie pragnienia w naszych sercach? Przeszyła
nas strzała spojrzenia Govindy, gdyż doskonale zna On sztukę budzenia wpływu
Kupidyna."
megha śrimams tvam asi dayito
yadavendrasya nunam
śrivatsankam vayam iva bhavan
dhyayati prema-baddhah
atyutkanthah śabala-hrdayo
'smad-vidho baspa-dharah
smrtva smrtva visrjasi muhur
duhkha-das tat-prasangah
"Droga chmuro, o przyjaciółko Krsny, czy sądzisz, że znak Śrivatsa
na piersi Krsny ma z Nim miłosne przygody, tak jak my, królowe? Pogrążona
jesteś w medytacji pamiętając towarzystwo Krsny i dlatego ronisz łzy
nieszczęścia."
priya-rava-padani bhasase mrta-samjivikayanaya gira
karavani kim adya te priyam vada me valgita-kantha kokila
"Droga kukułko, masz bardzo słodki głos i doskonale imitujesz
innych. Swoim głosem mogłabyś pobudzić nawet umarłego. Powiedz więc królowym,
że dobre zachowanie jest ich właściwym obowiązkiem."
na calasi na vadasy udara-buddhe
ksiti-dhara cintyase mahantam
artham
api bata vasudeva-nandananghrim
vayam iva kamayase stanair
vidhartum
"O wspaniałomyślna góro, jesteś bardzo poważna i opanowana,
pochłonięta myślami o dokonaniu czegoś wielkiego. Podobnie jak my, podjęłaś
ślub zachowania w swym sercu lotosowych stóp Krsny, syna Vasudevy."
śusyad-ghradah karśita bata
sindhu-patnyah
sampraty-apasta-kamala-śriya-ista-bhartuh
yadvad vayam madhu-pateh
pranayavalokam
aprapya musta-hrdayah puru-karsitah
sma
"O rzeki, żony oceanu, widzimy, że ocean nie daje wam szczęścia.
Dlatego niemalże wyschłyście i już dłużej nie rodzicie pięknych lotosów. Lotosy
wychudły i nawet na słońcu pozbawione są całej przyjemności. Nasze serca, serca
biednych królowych, także są wyschnięte, a nasze ciała wychudzone, ponieważ nie
mamy teraz miłosnych związków z Madhupatim. Czy wy, podobnie jak my, jesteście
suche i pozbawione piękna z powodu braku miłosnego spojrzenia Krsny?"
hamsa svagatam asyatam piba payo
bruhy anga śaureh katham
dutam tvam nu vidama kaccid ajitah
svasty asta uktam pura
kim va naś cala-sauhrdah smarati
tam kasmad bhajamo vayam
ksaudralapaya-kamadam śriyamrte
saivaika-nistha striyam
"O łabędziu, przyszedłeś tutaj tak szczęśliwy! Pragniemy cię
powitać. Wiemy, że zawsze jesteś wysłannikiem Krsny. Teraz, gdy pijesz to
mleko, powiedz nam, jakie masz od Niego wieści. Czy Krsna mówił ci coś o nas?
Pozwól, że cię spytamy, czy Krsna jest szczęśliwy? Chcemy wiedzieć. Czy pamięta
o nas? Wiemy, że bogini szczęścia sama Mu służy. My jesteśmy po prostu
służkami. Jak możemy wielbić Jego, który mówi słodkie słówka, ale nigdy nie
spełnia naszych pragnień?"
Antya
19.109 Jeśli ktoś staje się sługą sług Śri Caitanyi
Mahaprabhu i Pana Nityanandy Prabhu i cieszy się Ich łaską, będzie miał wiarę
we wszystkie te rozmowy.
Antya
19.110 Spróbujcie po prostu z wiarą słuchać tych
tematów, gdyż samo ich słuchanie sprawia wielką przyjemność. To słuchanie
zniszczy wszelkie nieszczęścia spowodowane przez ciało, umysł i inne żywe
istoty, jak również nieszczęście, którego przyczyną jest wysuwanie fałszywych
argumentów.
Antya
19.111 Caitanya-caritamrta ciągle zwiększa swą świeżość.
Bezustanne jej słuchanie przynosi spokój sercu i uszom.
Antya
19.112 Modląc się u lotosowych stóp Śri Rupy i Śri
Raghunathy, zawsze pragnąc ich miłosierdzia, ja, Krsnadasa, opowiadam Śri
Caitanya-caritamrtę, podążając w ich ślady.
W ten sposób Bhaktivedanta kończy objaśnienia
do Dziewiętnastego Rozdziału Antya-lili
Śri Caitanya-caritamrty, opisującego
oddanie Pana dlatego matki, Jego szalone mowy w oddzieleniu od Krsny oraz jak
ocierał Swą twarz o ściany i jak tańczył w ogrodzie Jagannatha-vallabha.
t