ROZDZIAŁ XX .

Modlitwy Śiksastaka

W swojej Amrta-pravaha-bhasyi Śrila Bhaktivinoda Thakura przedstawia następujące streszczenie Dwudziestego Rozdziału. Noce mijały Śri Caitanyi Mahaprabhu na rozkoszowaniu się znaczeniem Śiksastaki w towarzystwie Svarupy Damodary Gosvamiego i Ramanandy Rayi. Czasami recytował wersety z Gita-govindy Jayadevy Gosvamiego, ze Śrimad-Bhagavatam, z Jagannatha-vallabha-nataki Śri Ramanandy Rayi lub z Krsna-karnamrty Śri Bilvamangali Thakury. W ten sposób pogrążał się w ekstatycznych uczuciach. Przez dwanaście lat, które Śri Caitanya Mahaprabhu spędził w Jagannatha Puri, rozkoszował się smakiem, jaki daje recytowanie transcendentalnych wersetów. Pan był obecny w tym doczesnym świecie w sumie przez czterdzieści osiem lat. Napomknąwszy o odejściu Pana, autor Caitanya-caritamrty przedstawia krótki opis całej Antya-lili, po czym kończy swą książkę.

Antya 20.01 Tylko najszczęśliwsi będą rozkoszować się szalonymi słowami Śri Caitanyi Mahaprabhu. Połączone z radością, zazdrości, poruszeniem, uległością i smutkiem, są one rezultatem ekstatycznych miłosnych emocji.

Antya 20.02 Wszelka chwała Panu Śri Caitanyi Mahaprabhu! Wszelka chwała Panu Nityanandzie! Wszelka chwała Advaitacandrze! I wszelka chwała wszystkim bhaktom Śri Caitanyi Mahaprabhu!

Antya 20.03 Gdy Śri Caitanya Mahaprabhu rezydował tak w Jagannatha Puri [Nilacali], bezustannie, dzień i noc, pogrążony był w rozłące z Krsną.

Antya 20.04 Dzień i noc rozkoszował się w towarzystwie Svarupy Damodary Gosvamiego i Ramanandy Rayi transcendentalnymi, pełnymi szczęścia pieśniami.

Antya 20.05 Rozkoszował się symptomami różnych transcendentalnych emocji, takimi jak radość, rozpacz, gniew, pokora, niepokój, pragnienie i zadowolenie.

Antya 20.06 Recytował Swoje wersety wyrażając ich znaczenia oraz uczucia i w ten sposób w towarzystwie tych dwóch przyjaciół czerpał przyjemność ze smakowania owych wersetów.

Antya 20.07 Czasami Pan pochłonięty był określonym uczuciem i nie spał całą noc recytując związane z tym uczuciem wersety i rozkoszując się ich smakiem.

Antya 20.08 Śri Caitanya Mahaprabhu, pogrążony w wielkiej radości, powiedział: "Moi drodzy Svarupo Damodaro i Ramanando Rayo, informuję was, że intonowanie świętych imion jest najbardziej odpowiednim środkiem na osiągnięcie wybawienia w tym wieku Kali.

Antya 20.09 "W tym wieku Kali procesem wielbienia Krsny jest spełnianie ofiary intonowania świętego imienia Pana. Ten, kto to robi, z pewnością jest bardzo inteligentny i osiąga schronienie u lotosowych stóp Krsny.

Antya 20.09 Znaczenie: Po dalsze informacje można odwołać się do Adi-lili, Rozdział Trzeci, teksty 77-78.

Antya 20.10 "'W tym wieku Kali osoby inteligentne zbiorowo intonują, by wielbić inkarnację Boga, która bezustannie śpiewa imię Krsny. Chociaż Jego karnacja nie jest czarniawa, jest On Samym Krsną. Otaczają Go towarzysze, słudzy, bronie i zaufani przyjaciele.'

Antya 20.10 Znaczenie: Werset ten wypowiedział święty Karabhajana w Śrimad-Bhagavatam (11.5.32). Po dalsze informacje zajrzyj do Adi-lili, Rozdział Trzeci, tekst 52.

Antya 20.11 "Dzięki samemu intonowaniu świętego imienia Pana Krsny można uwolnić się od wszelkich niepożądanych nawyków. To jest sposób na przywołanie wszelkiego szczęścia i podniesienie fał miłości do Krsny.

Antya 20.12 "Wszelkie zwycięstwo intonowaniu świętego imienia Pana Krsny, które oczyszcza zwierciadło serca i kładzie kres nieszczęściom szalejącego ognia materialnej egzystencji. To intonowanie jest jak przybywający księżyc, który rozwija białe lotosy szczęścia dla wszystkich żywych istot. Jest ono sercem i duszą wszelkiej edukacji. Intonowanie świętego imienia Krsny zwiększa pełen szczęścia ocean transcendentalnego życia. Uspokaja wszystkich i na każdym kroku umożliwia nam w pełni smakowanie nektaru.

Antya 20.12 Znaczenie: Jest to pierwszy werset Śiksastaki Śri Caitanyi Mahaprabhu. Pozostałe siedem wersetów znajduje się w tekstach 16, 21, 29, 32, 36, 39 i 47.

Antya 20.13 "Przez zbiorowe intonowanie mantry Hare Krsna można zniszczyć grzeszny stan materialnej egzystencji, oczyścić zabrudzone serce i rozbudzić wszystkie rodzaje służby oddania.

Antya 20.14 "Rezultatem intonowania jest obudzenie własnej miłości do Krsny i rozkoszowanie się transcendentalnym szczęściem. W końcu osiąga się towarzystwo Krsny i pełni służbę oddania dla Niego, jak gdyby pogrążając się w wielkim oceanie miłości."

Antya 20.15 W Śri Caitanyi Mahaprabhu obudziły się rozpacz i pokora i zaczął recytować drugi z własnych wersetów. Słuchając znaczenia tego wersetu można zapomnieć o wszelkim nieszczęściu i rozpaczy.

Antya 20.16 "Mój Panie, o Najwyższa Osobo Boga, w Twoim świętym imieniu jest całe szczęście żywej istoty i dlatego masz wiele imion, takich jak Krsna i Govinda, przy pomocy których rozprzestrzeniasz się. Obdarzyłeś te imiona wszystkimi Swoimi mocami, a przy ich pamiętaniu nie obowiązują żadne surowe zasady. Mój drogi Panie, chociaż okazałeś upadłym, uwarunkowanym duszom takie miłosierdzie hojnie głosząc Swoje święte imiona, to Ja jestem tak nieszczęśliwy, że intonując je popełniam obrazy i dlatego nie rozwija się we Mnie przywiązanie do intonowania.

Antya 20.17 "Ponieważ ludzie mają różne pragnienia, rozdałeś ze Swej łaski różne święte imiona.

Antya 20.18 "Ten, kto intonuje święte imię - nawet jedząc czy śpiąc - osiąga wszelką doskonałość bez względu na czas czy miejsce.

Antya 20.19 "Każde ze świętych imion obdarzyłeś Swoimi pełnymi mocami, ale Ja jestem tak nieszczęśliwy, że nie czuję przywiązania do intonowania Twoich świętych imion."

Antya 20.20 Śri Caitanya Mahaprabhu mówił dalej: "O Svarupo Damodaro Gosvami i Ramanando Rayo, posłuchajcie, gdy będę mówił o symptomach tego, jak należy intonować maha-mantrę Hare Krsna, by z łatwością rozbudzić swą drzemiącą miłość do Krsny.

Antya 20.21 "Ten, kto myśli, że jest bardziej znikomy niż trawa, kto jest bardziej tolerancyjny niż drzewo i nie oczekuje honoru dla siebie, lecz zawsze gotów jest okazać wszelki szacunek innym, ten z łatwością może bezustannie intonować święte imię Pana.

Antya 20.22 "Takie są symptomy tego, kto intonuje maha-mantrę Hare Krsna. Chociaż jest on bardzo wzniosły, sądzi, że jest bardziej znikomy niż trawa na ziemi i podobnie jak drzewo toleruje wszystko na dwa sposoby.

Antya 20.23 "Drzewo nie protestuje, gdy jest ścinane, i nikogo nie prosi o wodę, nawet gdy usycha.

Antya 20.24 "Drzewo każdemu bez wyjątku daje swoje owoce, kwiaty i wszystko, co ma. Toleruje palący żar i potoki deszczu, mimo to daje innym schronienie.

Antya 20.25 "Chociaż Vaisnava jest osobą najwznioślejszą, wolny jest od dumy i wszystkim okazuje szacunek, wiedząc, że każdy jest miejscem, w którym przebywa Krsna.

Antya 20.26 "Jeśli ktoś w ten sposób intonuje święte imię Pana Krsny, z pewnością rozbudzi swą drzemiącą miłość do Jego lotosowych stóp."

Antya 20.27 Gdy Śri Caitanya Mahaprabhu mówił w ten sposób, wzrosła Jego pokora i zaczął modlić się do Krsny o możliwość pełnienia czystej służby oddania.

Antya 20.28 Gdziekolwiek istnieje jakiś związek miłości do Boga, jego naturalnym symptomem jest to, że bhakta nie myśli o sobie jako bhakcie. Myśli natomiast, że nie ma nawet kropli miłości do Krsny.

Antya 20.28 Znaczenie: Śrila Bhaktisiddhanta Sarasvati Thakura czyni uwagę, że osoby, które faktycznie są bardzo ubogie, ponieważ nie mają nawet kropli miłości do Boga, czyli czystej służby oddania, kłamliwie ogłaszają się wielkimi bhaktami, choć nigdy nie rozkoszują się transcendentalnym szczęściem służby oddania. Klasa tak zwanych bhaktów zwanych prakrta-sahajiyami czasami robi pokaz symptomów oddania, by ukazać swoje szczęście. Jest to jednak udawanie, ponieważ są to tylko zewnętrzne cechy oddania. Prakrta-sahajiya manifestują te symptomy, by zareklamować swoje niby to zaawansowanie w miłości do Krsny, ale czyści bhaktowie, zamiast wychwalać prakrta-sahajiyów za okazywane przez nich symptomy transcendentalnej ekstazy, nie chcą z nimi obcować. Radzi się, by nie zrównywać prakrta-sahajiyów z czystymi bhaktami. Kiedy ktoś jest naprawdę zaawansowany w miłości do Krsny, nie próbuje się reklamować. Zamiast tego czyni coraz większy wysiłek, by służyć Panu.

Prakrta-sahajiya krytykują czasami czystych bhaktów nazywając ich filozofami, wielkimi uczonymi, znawcami prawdy lub uważnymi obserwatorami, ale nie bhaktami. Z drugiej zaś strony siebie przedstawiają jako bhaktów najbardziej zaawansowanych, pełnych transcendentalnego szczęścia, głęboko zaabsorbowanych służbą oddania i szalejących za smakowaniem transcendentalnych związków. Opisują siebie też jako bhaktów, którzy są najbardziej zaawansowani w spontanicznej miłości, jako znawców transcendentalnych smaków, jako najprzedniejszych bhaktów w miłości małżeńskiej do Krsny i tak dalej. Nie znając naprawdę gruntownie natury miłości do Boga uważają, że ich materialne emocje są dowodem zaawansowania. W ten sposób zanieczyszczają proces służby oddania. Próbując stać się autorami literatury Vaisnava, wprowadzają swoje materialne koncepcje życia do czystej służby oddania. Na skutek swych materialnych koncepcji ogłaszają się znawcami transcendentalnych smaków, ale nie rozumieją transcendentalnej natury służby oddania.

Antya 20.29 "O Panie wszechświata, nie chcę materialnego bogactwa, materialistycznych zwolenników, pięknej żony czy działań dla własnej przyjemności opisanych kwiecistym językiem. Wszystkim, czego pragnę życie po życiu, jest niemotywowana służba oddania dla Ciebie.

Antya 20.30 "Mój drogi Panie Krsno, nie chcę od Ciebie materialnego bogactwa i nie chcę też zwolenników, pięknej żony czy rezultatów działania dla własnej przyjemności. Modlę się tylko, byś ze Swej bezprzyczynowej łaski dał Mi życie po życiu czystą służbę oddania dla Ciebie.

Antya 20.31 W wielkiej pokorze, uważając Siebie za uwarunkowaną duszę tego materialnego świata, Śri Caitanya Mahaprabhu ponownie wyraził pragnienie otrzymania służby dla Pana.

Antya 20.32 "Och, Mój Panie, o Krsno, synu Maharajy Nandy, jestem Twym wiecznym sługą, ale z powodu działań dla własnej przyjemności wpadłem do tego okropnego oceanu niewiedzy. 'Teraz, proszę, okaż Mi Swą bezprzyczynową łaskę. Uznaj Mnie za cząsteczkę pyłu u Twych lotosowych stóp.

Antya 20.33 "Jestem Twym wiecznym sługą, ale zapomniałem o Tobie, Panie. Teraz wpadłem do oceanu niewiedzy i zostałem uwarunkowany przez energię zewnętrzną.

Antya 20.34 "Okaż Mi bezprzyczynową łaskę dając miejsce wśród cząsteczek pyłu u Twych lotosowych stóp, abym mógł pełnić służbę dla Ciebie, Panie, jako wieczny sługa."

Antya 20.35 Wówczas obudziła się w Panu Śri Caitanyi Mahaprabhu naturalna pokora i gorliwość. Modlił się do Krsny o możność intonowania maha-mantry w ekstatycznej miłości.

Antya 20.36 "Mój drogi Panie, kiedy oczy Moje upiększą napełniające je łzy, płynące bezustannie na skutek intonowania Twego świętego imienia. Kiedy Mój głos zadrży i wszystkie włosy na Moim ciele zjeżą się w transcendentalnym szczęściu przy intonowaniu Twojego świętego imienia?

Antya 20.37 "Bez miłości do Boga Moje życie jest bezużyteczne. Dlatego modlę się, byś przyjął Mnie na Swojego sługę, a jako wynagrodzenie dał Mi ekstatyczną miłość do Boga."

Antya 20.38 Rozłąka z Krsną rozbudziła różne smaki nieszczęścia, rozpaczy i pokory. Tak więc Śri Caitanya Mahaprabhu mówił niczym szaleniec.

Antya 20.39 "Mój Panie Govindo, z powodu rozłąki z Tobą nawet chwila wydaje Mi się długim milenium. Łzy płyną z Moich oczu jak potoki deszczu, a cały świat wydaje Mi się pusty.

Antya 20.40 "W Moim niepokoju dzień nigdy nie dobiega końca, gdyż każda chwila wydaje się być milenium. Moje oczy, z których bezustannie płyną łzy, są jak chmury w porze deszczowej.

Antya 20.41 "Z powodu rozłąki z Govindą trzy światy stały się puste. Czuję, jakbym żywcem palił się na wolnym ogniu.

Antya 20.42 "Pan Krsna zobojętniał wobec Mnie po to tylko, by wypróbować Mą miłość, a Moje przyjaciółki mówią: 'Lepiej nie zważaj na Niego.'"

Antya 20.43 Gdy Śrimati Radharani myślała w ten sposób, z powodu Jej czystego serca zamanifestowały się charakterystyczne cechy naturalnej miłości.

Antya 20.44 Jednocześnie zamanifestowały się ekstatyczne symptomy zazdrości, wielkiej gorliwości, pokory, zapału i błagania.

Antya 20.45 W tym nastroju umysł Śrimati Radharani uległ poruszeniu, wypowiedziała zatem do Swych przyjaciółek gopi werset pełen zaawansowanego oddania.

Antya 20.46 W tym samym nastroju ekstazy wyrecytował ten werset Śri Caitanya Mahaprabhu, a gdy tylko to zrobił, poczuł się jak Śrimati Radharani.

Antya 20.47 "Niech Krsna mocno obejmie tę służkę, która padła u Jego lotosowych stóp. Niech Mnie podepcze albo złamie Moje serce nigdy Mi się nie pokazując. Jest przecież rozpustnikiem i może robić, co tylko zechce, ale mimo to właśnie On jest uwielbionym Panem Mojego serca i nikim innym.

Antya 20.48 "Jestem służką u lotosowych stóp Krsny. On jest ucieleśnieniem transcendentalnego szczęścia i smaków. Jeśli chce, może Mnie mocno objąć i sprawić, że poczuję z Nim jedność, albo może też zniszczyć Mój umysł i ciało, nie spotykając się ze Mną. Tym niemniej to On właśnie jest Panem Mojego życia.

Antya 20.49 "Moja droga przyjaciółko, posłuchaj tylko, co postanowił Mój umysł. Krsna jest Panem Mojego życia we wszystkich okolicznościach - czy to okazuje Mi uczucie czy też przysparzając nieszczęścia zabija.

Antya 20.50 "Czasami Krsna porzuca towarzystwo innych gopi i Ja kontroluję Jego ciało i umysł. W ten sposób ujawnia Moje szczęście, a innym sprawia cierpienie angażując się w romanse ze Mną.

Antya 20.51 "Albo - jako że jest On przecież bardzo przebiegłym, upartym rozpustnikiem z tendencją do oszukiwania - obraca się w towarzystwie innych kobiet. Wówczas pozwala Sobie na romanse z nimi w Mojej obecności, aby przysporzyć cierpienia Mojemu umysłowi. A mimo to wciąż jest Panem Mojego życia.

Antya 20.52 "Nie przejmuję się własnym cierpieniem. Pragnę jedynie szczęścia Krsny, gdyż Jego szczęście jest celem Mojego życia. Jeśli jednak sprawiając Mi cierpienie jest bardzo szczęśliwy, cierpienie to jest Moim największym szczęściem.

Antya 20.52 Znaczenie: Śrila Bhaktisiddhanta Sarasvati Thakura mówi, że bhakta nie dba o własne szczęście czy nieszczęście. Chce jedynie widzieć, że Krsna jest szczęśliwy i w tym celu podejmuje różne działania. Czysty bhakta odczuwa szczęście tylko w jeden sposób: gdy widzi, że Krsna jest pod każdym względem szczęśliwy. Czysty bhakta uważa cierpienie za największe z wszelkich szczęść, jeśli tylko Krsna będzie szczęśliwy sprawiając mu to cierpienie. Jednak osoby materialistyczne, które są bardzo dumne z materialnego bogactwa i nie mają duchowej wiedzy, jak prakrta-sahajiya, za cel życia uważają własne szczęście. Niektóre z nich aspirują do czerpania radości przez uczestniczenie w szczęściu Krsny. Jest to nastawienie osób pracujących z myślą o własnej przyjemności, które chcą cieszyć się zadowalaniem zmysłów wykonując służbę dla Krsny na pokaz.

Antya 20.53 "Jeśli Krsna, zauroczony pięknem jakiejś innej kobiety, będzie chciał cieszyć się z nią, ale będzie nieszczęśliwy nie mogąc jej zdobyć, upadnę do jej stóp, chwycę jej rękę i przyprowadzę do Krsny, by dała Mu szczęście.

Antya 20.54 "Gdy ukochana gopi okazuje symptomy gniewu wobec Krsny, Krsna jest bardzo zadowolony. W rzeczywistości odczuwa zadowolenie, gdy jest karcony przez taką gopi. Ona w stosowny sposób okazuje swą dumę, a Krsna cieszy się tym nastawieniem. A wtedy ona z niewielkim wysiłkiem wyzbywa się swej dumy.

Antya 20.55 "Dlaczego dalej żyje kobieta, która okazuje głęboki gniew w stosunku do Krsny, choć wie, że Jego serce jest nieszczęśliwe? Interesuje ją tylko własne szczęście. Przeklinam taką kobietę, aby uderzył w jej głowę piorun, gdyż my chcemy jedynie szczęścia Krsny.

Antya 20.55 Znaczenie: Bhakta, którego satysfakcjonuje jedynie zadowolenie jego własnych zmysłów, z pewnością upadnie ze służby oddania dla Krsny. Zauroczony materialnym szczęściem przyłącza się później do prakrta-sahajiyów, których uważa się za niewielbicieli.

Antya 20.56 "Jeśli jakaś gopi zazdrosna o Mnie zadowala Krsnę i Krsna jej pragnie, nie zawaham się pójść do jej domu i zostać jej służką, gdyż wtedy obudzi się Moje szczęście.

Antya 20.57 "Żona bramina chorego na trąd, służąc prostytutce dla zadowolenia swego męża, ujawniła się jako najwspanialsza ze wszystkich wiernych kobiet. W ten sposób wstrzymała ruch słońca, przywróciła swemu martwemu mężowi życie i zadowoliła trzech głównych półbogów [Brahmę, Visnu i Maheśvarę].

Antya 20.57 Znaczenie: Aditya Purana, Markandeya Purana i Padma Purana opowiadają o braminie, który chorował na trąd, ale miał bardzo czystą i wierną żonę. Chciał on cieszyć się towarzystwem prostytutki, a więc jego żona poszła do niej i została jej służącą. Zrobiła to tylko w tym celu, by ta prostytutka zgodziła się służyć jej mężowi. I zaprowadziła ją do chorego na trąd męża, gdy ta prostytutka zgodziła się już z nim obcować. Kiedy ten trędowaty, grzeszny syn bramina, ujrzał czystość swej żony, zrezygnował w końcu ze swych grzesznych zamiarów. Jednak wracając do domu dotknął ciała Markandeyi Rsiego, który rzucił na niego za to klątwę, że umrze o wschodzie słońca. Jego żona była dzięki swej czystości bardzo potężna. Kiedy więc usłyszała o klątwie, podjęła ślub, że powstrzyma wschód słońca. Jej silna determinacja, by służyć mężowi, spowodowała, że trzy bóstwa - a mianowicie Brahma, Visnu i Maheśvara - były bardzo szczęśliwe i obdarzyły ją błogosławieństwem, że jej mąż wyzdrowieje i odzyska życie. Przykład ten podany jest tutaj, by podkreślić, że bhakta powinien działać wyłącznie dla zadowolenia Krsny, bez żadnych osobistych motywacji. To zapewni mu sukces w życiu.

Antya 20.58 "Krsna jest Moim sercem i duszą. Krsna jest skarbem Mojego życia. W rzeczywistości Krsna jest życiem Mojego życia. Dlatego trzymam Go zawsze w Swoim sercu i służąc Mu próbuję Go zadowolić. To jest Moja bezustanna medytacja.

Antya 20.59 "Moje szczęście leży w służeniu Krsnie, a szczęściem Krsny jest związek ze Mną. Z tego powodu daję Swoje ciało w darze lotosowym stopom Krsny, który przyjmuje Mnie jako Swą ukochaną i nazywa Mnie Swą najukochańszą. To wtedy uważam Siebie za Jego służkę.

Antya 20.60 "Służba dla Mego ukochanego jest domem szczęścia i jest słodsza niż bezpośredni z Nim związek. Świadectwem tego jest bogini szczęścia. Chociaż bezustannie przebywa na sercu Narayana, chce jednak służyć Jego lotosowym stopom. Dlatego uważa się za służkę i bezustannie pełni dla Niego służbę."

Antya 20.61 Te wypowiedzi Śrimati Radharani ukazują symptomy czystej miłości do Krsny, którą smakował Śri Caitanya Mahaprabhu. W tej ekstazie miłości Jego umysł był niestały. Przemiany transcendentalnej miłości rozprzestrzeniały się po całym Jego ciele i nie mógł utrzymać Swego ciała i umysłu.

Antya 20.62 Czysta służba oddania we Vrndavanie jest jak cząsteczki złota w rzece Jambu. We Vrndavanie nie ma śladu zadowalania własnych zmysłów. Śri Caitanya Mahaprabhu napisał poprzedni werset i wyjaśnił jego znaczenie, by głosić taką czystą miłość w tym materialnym świecie.

Antya 20.63 Tak oto pogrążony w ekstatycznej miłości, Śri Caitanya Mahaprabhu mówił jak szaleniec i recytował odpowiednie wersety.

Antya 20.64 Wcześniej Pan ułożył tych osiem wersetów, aby pouczyć ogól ludzi. Teraz osobiście rozkoszował się znaczeniem tych ośmiu wersetów nazywanych Śiksastaką.

Antya 20.65 Jeśli ktokolwiek recytuje tych osiem wersetów z instrukcjami Śri Caitanyi Mahaprabhu albo ich słucha, jego ekstatyczna miłość i oddanie dla Krsny wzrastają z dnia na dzień.

Antya 20.66 Chociaż Śri Caitanya Mahaprabhu jest głęboki i poważny jak miliony oceanów, staje się niespokojny, kiedy wschodzi księżyc Jego rożnych emocji.

Antya 20.67-68 Gdy Śri Caitanya Mahaprabhu czytał wersety z Gita-govindy Jayadevy, ze Śrimad-Bhagavatam, z dramatu Ramanandy Rayi pod tytułem Jagannatha-vallabha-nataka i z Krsna-karnamrty Bilvamangali Thakury, pogrążał się w ekstatycznych uczuciach tych wersetów. W ten sposób rozkoszował się ich znaczeniami.

Antya 20.69 Śri Caitanya przez dwanaście lat znajdował się w takim stanie dzień i noc. Ze Swymi dwoma przyjaciółmi rozkoszował się znaczeniem tych wersetów, które składają się jedynie z transcendentalnego szczęścia i smaków świadomości Krsny.

Antya 20.70 Nawet Anantadeva, który ma tysiące twarzy, nie mógł do końca opisać transcendentalnego szczęścia rozrywek Śri Caitanyi Mahaprabhu.

Antya 20.71 Jak więc mogłaby opisać takie rozrywki zwykła żywa istota o bardzo niewielkiej inteligencji? Tym niemniej próbuję dotknąć zaledwie ich cząstki po to tylko, by oczyścić samego siebie.

Antya 20.72 Czyny Śri Caitanyi Mahaprabhu i Jego słowa szaleństwa nie znają kresu. Tak więc opisanie ich wszystkich bardzo zwiększyłoby objętość tej książki.

Antya 20.73 Ja tylko streściłem wszystkie rozrywki, które wcześniej opisał Śrila Vrndavana dasa Thakura.

Antya 20.74 W wielkim skrócie przedstawiłem rozrywki Śri Caitanyi Mahaprabhu nie opisane przez Vrndavanę dasa Thakurę. Niemniej jednak, ponieważ te transcendentalne rozrywki są tak liczne, objętość tej książki i tak się zwiększyła.

Antya 20.75 Nie jest rzeczą możliwą szczegółowo opisać wszystkie te rozrywki. Zatem kończę ten opis i składam im pełne szacunku pokłony.

Antya 20.76 To, co opisałem, jest jedynie wzmianką, ale stosując się do niej można posmakować wszystkich rozrywek Śri Caitanyi Mahaprabhu.

Antya 20.77 Nie potrafię zrozumieć bardzo głębokich, pełnych znaczenia rozrywek Śri Caitanyi Mahaprabhu. Moja inteligencja nie może ich zgłębić i dlatego nie byłem w stanie właściwie ich opisać.

Antya 20.78 Dlatego też złożywszy pełne szacunku pokłony lotosowym stopom wszystkich moich czytelników Vaisnavów zakończę ten opis charakterystycznych cech Śri Caitanyi Mahaprabhu.

Antya 20.79 Niebo jest bezgraniczne, ale wiele ptaków lata coraz wyżej i wyżej, stosownie do swoich możliwości.

Antya 20.80 Rozrywki Śri Caitanyi Mahaprabhu są jak nieograniczone niebo. Jak więc zwykła żywa istota może je wszystkie opisać?

Antya 20.81 Próbowałem opisać je na tyle, na ile pozwala mi moja inteligencja, tak jakbym próbował dotknąć kropli pośrodku wielkiego oceanu.

Antya 20.82 Vrndavana dasa Thakura jest ulubionym bhaktą Pana Nityanandy i dlatego jest oryginalnym Vyasadevą w opisywaniu rozrywek Śri Caitanyi Mahaprabhu.

Antya 20.82 Znaczenie: Śrila Bhaktisiddhanta Sarasvati Thakura mówi, że wszystkich pisarzy następujących po Vrndavanie dasa Thakurze, którzy są czystymi bhaktami Śri Caitanyi Mahaprabhu i którzy próbowali opisać czyny Pana, należy uważać za podobnych Vyasie. Śrila Vrndavana dasa Thakura jest oryginalnym Vyasadevą, jeśli chodzi o opisywanie caitanya-lila, i każdego, kto podąża w jego ślady opisując rozrywki Śri Caitanyi Mahaprabhu, także trzeba nazywać Vyasadevą. Bona fide mistrz duchowy nazywany jest Vyasą, ponieważ jest reprezentantem Vyasy. Celebrowanie dnia urodzin takiego mistrza duchowego nazywane jest Vyasa-pują.

Antya 20.83 Chociaż Vrndavana dasa Thakura ma pod swoją opieką pełen skład rozrywek Śri Caitanyi Mahaprabhu, odłożył na bok większość z nich i opisał zaledwie niewielką ich część.

Antya 20.84 Opisałem to, co pozostawił Vrndavana dasa Thakura, ale chociaż on sam nie mógł opisać tych rozrywek, przedstawił nam streszczenie.

Antya 20.85 Rozrywki te opisał on w wielu miejscach w swojej książce pod tytułem Caitanya-mangala [Caitanya-bhagavata]. Proszę moich czytelników, by słuchali tej książki, gdyż ona stanowi najlepsze świadectwo.

Antya 20.86 Opisałem te rozrywki w wielkim skrócie, gdyż nie jestem w stanie opisać ich w pełni. Jednak w przyszłości Vedavyasa opisze je szczegółowo.

Antya 20.87 W Caitanya-mangali Śrila Vrndavana dasa Thakura w wielu miejscach oznajmił szczerą prawdę, że w przyszłości Vyasadeva opisze je szczegółowo.

Antya 20.87 Znaczenie: Oznajmienie age vyasa kariba varnane podobne jest do tekstu z Caitanya-bhagavata (Rozdział Pierwszy, tekst 180), w którym Vrndavana dasa Thakura mówi:

śesa-khande caitanyera ananta vilasa

vistariya varnite achena veda-vyasa

"W przyszłości Vyasadeva opisze nieograniczone rozrywki Śri Caitanyi." Śrila Bhaktisiddhanta Sarasvati Thakura mówi, że te wypowiedzi sygnalizują, iż w przyszłości inni przedstawiciele Vyasadevy szczegółowo opiszą rozrywki Pana Caitanyi. Jest to potwierdzenie tego, że każdy czysty bhakta w sukcesji uczniów, który opisuje rozrywki Śri Caitanyi Mahaprabhu, jest reprezentantem Vyasadevy.

Antya 20.88 Ocean podobnych nektarowi rozrywek Śri Caitanyi Mahaprabhu jest zupełnie jak ocean mleka. Vrndavana dasa Thakura napełniał swój dzbanek i pił z tego oceanu tak, jak dyktowało mu pragnienie.

Antya 20.89 Resztki mleka, które dał mi Vrndavana dasa Thakura, wystarczają, bym napełnił swój brzuch. Teraz całkowicie ugasiłem pragnienie.

Antya 20.90-91 Jestem bardzo znikomą żywą istot, taką jak mały ptaszek o czerwonym dziobie. Jak mały ptaszek pije wodę z morza, by ugasić swoje pragnienie, tak ja dotknąłem zaledwie kropli oceanu rozrywek Śri Caitanyi Mahaprabhu. Dzięki temu przykładowi wszyscy możecie zrozumieć, jak rozległe są rozrywki Śri Caitanyi Mahaprabhu.

Antya 20.92 Wniosek, że to "ja napisałem", jest błędny, gdyż moje ciało jest jak drewniana lalka.

Antya 20.93 Jestem stary i zniedołężniały. Prawie oślepłem i ogłuchłem, moje ręce drżą, a umysł i inteligencja są niestałe.

Antya 20.94 Jestem zakażony tak wieloma chorobami, że nie mogę właściwie chodzić ani siedzieć. Zawsze wyczerpuje mnie pięć rodzajów chorób. Mogę umrzeć w każdej chwili.

Antya 20.95 Wcześniej wyliczyłem swoje niedomagania. Posłuchajcie, proszę, jaka jest przyczyna tego, że jednak nadal piszę.

Antya 20.96-98 Piszę tę książkę dzięki łasce lotosowych stóp Govindadevy, Śri Caitanyi Mahaprabhu, Pana Nityanandy, Advaity Acaryi, innych bhaktów i czytelników tej książki, jak również Svarupy Damodary Gosvamiego, Śri Rupy Gosvamiego, Śri Sanatany Gosvamiego, Śri Raghunathy dasa Gosvamiego, który jest moim mistrzem duchowym, oraz Śri Jivy Gosvamiego. Okazała mi też szczególną życzliwość inna Najwyższa Osoba.

Antya 20.99 Bóstwo Śri Madana-mohana z Vrndavany dało mi polecenie, z powodu którego piszę. Chociaż nie należy tego ujawniać, robię to, ponieważ nie jestem w stanie zachować milczenia.

Antya 20.100 Jeśli nie wyjawię tego faktu, winien będę niewdzięczności wobec Pana. Dlatego proszę, moi drodzy czytelnicy, nie uważajcie mnie za zbyt dumnego i nie gniewajcie się na mnie.

Antya 20.101 To, że cokolwiek napisałem o Śri Caitanyi Mahaprabhu, było możliwe dzięki temu, że ofiarowałem modlitwy lotosowym stopom was wszystkich.

Antya 20.102 Pozwólcie, że teraz powtórzę wszystkie rozrywki z Antya-lili, gdyż jeśli to zrobię, znowu ich zasmakuję.

Antya 20.103 Pierwszy Rozdział opisuje, jak Rupa Gosvami po raz drugi spotkał Śri Caitanyę Mahaprabhu i jak Pan wysłuchał jego dwóch dramatów [Vidagdha-madhavy i Lalita-madhavy].

Antya 20.104 Rozdział ten opisuje też wydarzenie związane z psem Śivanandy Seny, którego Śri Caitanya Mahaprabhu nakłonił do intonowania świętego imienia Krsny i w ten sposób wyzwolił.

Antya 20.105 W Drugim Rozdziale Pan w pouczający sposób ukarał Juniora Haridasa. Rozdział ten mówi też o wspaniałej wizji Śivanandy Seny.

Antya 20.106 W Trzecim Rozdziale znajduje się opis przemożnych chwał Haridasa Thakury. Rozdział ten wspomina też o tym, jak Śri Caitanya Mahaprabhu usłyszał słowa krytyki od Damodary Pandity.

Antya 20.107 Trzeci Rozdział mówi także o tym, jak Śri Caitanya Mahaprabhu wyzwolił wszystkich obdarzając wszechświat świętym imieniem Pana, i opisuje, jak Haridasa Thakura własnym przykładem ustanowił chwały świętego imienia.

Antya 20.108 Czwarty Rozdział opisuje drugą wizytę Sanatany Gosvamiego u Śri Caitanyi Mahaprabhu i to, jak Pan uchronił go od popełnienia samobójstwa.

Antya 20.109 Rozdział Czwarty opowiada też o tym, jak Sanatana Gosvami został poddany próbie w blasku słońca Jyaistha [maj i czerwiec], a potem obdarzony mocą i odesłany z powrotem do Vrndavany.

Antya 20.110 W Rozdziale Piątym Pan okazał Swą łaskę Pradyumnie Miśrze i kazał mu słuchać o Krsnie z ust Ramanandy Rayi.

Antya 20.111 Także w tym rozdziale Svarupa Damodara Gosvami odrzucił dramat poety z Bengalu i ustanowił chwały Bóstwa.

Antya 20.112 Rozdział Szósty opisuje, jak Raghunatha dasa Gosvami spotkał Śri Caitanyę Mahaprabhu i zgodnie z poleceniem Nityanandy Prabhu urządził festiwal sprasowanego ryżu.

Antya 20.113 Pan powierzył Raghunathę dasa Gosvamiego opiece Svarupy Damodary Gosvamiego i dał Raghunacie dasowi w prezencie kamień ze wzgórza Govardhana oraz girlandę z małych muszelek.

Antya 20.114 Rozdział Siódmy mówi o tym, jak Śri Caitanya spotkał Vallabha Bhattę i różnymi sposobami pozbawił go fałszywej dumy.

Antya 20.115 Rozdział Ósmy opisuje przybycie Ramacandry Puri i to, jak, w obawie przed nim, Śri Caitanya Mahaprabhu ograniczył jedzenie.

Antya 20.116 Dziewiąty Rozdział zawiera opis tego, jak został wyzwolony Gopinatha Pattanayaka i jak ludzie w trzech światach mogli ujrzeć Śri Caitanyę Mahaprabhu.

Antya 20.117 W Rozdziale Dziesiątym opisałem, jak Śri Caitanya Mahaprabhu kosztował pożywienie, które otrzymał od Swoich bhaktów, i przedstawiłem też zawartość toreb Raghavy Pandity.

Antya 20.118 W rozdziale tym również znajduje się opis próby, jakiej Pan poddał Govindę, oraz opis Jego tańca w świątyni.

Antya 20.119 Jedenasty Rozdział opisuje odejście Haridasa Thakury i to, jak Śri Caitanya Mahaprabhu, Najwyższa Osoba Boga, okazał uczucie Swym bhaktom.

Antya 20.120 Rozdział Dwunasty mówi o tym, jak Jagadananda Pandita rozbił naczynie z olejkiem i jak Pan Nityananda skarcił Śivanandę Senę.

Antya 20.121 Rozdział Trzynasty opisuje podróż Jagadanandy Pandity do Mathury i jego powrót oraz to, jak Śri Caitanya Mahaprabhu przypadkowo usłyszał pieśń tancerki deva-dasi.

Antya 20.122 W Trzynastym Rozdziale doszło też do spotkania Raghunathy Bhatty ze Śri Caitanyą Mahaprabhu, który ze Swej bezprzyczynowej łaski wysłał go do Vrndavany.

Antya 20.123 Rozdział Czternasty opisuje początek duchowego transu Pana, w którym Jego ciało było w Jagannatha Puri, ale umysł znajdował się we Vrndavanie.

Antya 20.124 Rozdział ten zawiera też opis tego, jak Śri Caitanya Mahaprabhu upadł przed bramą Simha-dvara świątyni Jagannatha, mając kości pooddzielane w stawach, oraz jak rozbudziły się różne transcendentalne symptomy.

Antya 20.125 Również w tym rozdziale opisane jest, jak Śri Caitanya Mahaprabhu biegł ku Cataka-parvacie i mówił niczym szaleniec.

Antya 20.126 Rozdział Piętnasty mówi o tym, jak Śri Caitanya Mahaprabhu wszedł do ogrodu na brzegu morza, myśląc, że to Vrndavana.

Antya 20.127 Rozdział ten opisuje też atrakcję, jaką pięć zmysłów Pana Caitanyi czuło do Krsny i Jego poszukiwania Krsny w tańcu rasa.

Antya 20.128 Rozdział Szesnasty mówi o tym, jak Śri Caitanya Mahaprabhu okazał Swą łaskę Kalidasowi i zademonstrował w ten sposób rezultat płynący z jedzenia resztek pożywienia Vaisnavów.

Antya 20.129 Opisuje też, jak syn Śivanandy ułożył werset i jak odźwierny Simha-dvary pokazał Śri Caitanyi Mahaprabhu Krsnę.

Antya 20.130 Rozdział ten wyjaśnia też chwały maha-prasada. Smakowany jest w nim również werset opisujący efekt, jaki daje nektar z ust Krsny.

Antya 20.131 W Rozdziale Siedemnastym Śri Caitanya Mahaprabhu upadł między krowami, a gdy obudziły się Jego ekstatyczne emocje, przyjął formę żółwia.

Antya 20.132 W Siedemnastym Rozdziale opisane jest również, jak cechy dźwięku wydawanego przez Krsnę zauroczyły umysł Śri Caitanyi Mahaprabhu, który w ekstazie opisał znaczenie wersetu "ka stry anga te".

Antya 20.133 Z powodu połączenia różnych ekstatycznych emocji Śri Caitanya Mahaprabhu znowu zaczął mówić jak szaleniec i szczegółowo opisał znaczenie pewnego wersetu z Krsna-karnamrty.

Antya 20.134 W Osiemnastym Rozdziale Pan wpadł do oceanu i w ekstazie ujrzał rozrywki wodnej walki między Krsną a gopi.

Antya 20.135 W tym śnie Śri Caitanya Mahaprabhu zobaczył piknik Krsny w lesie. Śri Caitanya Mahaprabhu pływał w morzu, lecz został wyłowiony przez rybaka, a potem wrócił do własnej rezydencji.

Antya 20.136 Rozdział Dziewiętnasty opisuje, jak Pan Śri Caitanya Mahaprabhu ranił Swą twarz ocierając nią o ściany, oraz Jego szalone przemowy spowodowane rozłąką z Krsną.

Antya 20.137 Rozdział ten opisuje też, jak pewnej wiosennej nocy Krsna chodził po ogrodzie, i przedstawia pełne znaczenie wersetu mówiącego o zapachu ciała Krsny.

Antya 20.138 W Rozdziale Dwudziestym Pan Śri Caitanya Mahaprabhu recytował osiem własnych zwrotek zawierających instrukcje i w ekstatycznej miłości rozkoszował się ich znaczeniem.

Antya 20.139 Śri Caitanya Mahaprabhu ułożył tych osiem zwrotek, aby pouczyć bhaktów, ale Sam również rozkoszował się ich znaczeniem.

Antya 20.140 Tak oto opisałem główne rozrywki i ich znaczenie, gdyż dzięki takiemu powtórzeniu można przypomnieć sobie opisy z książki.

Antya 20.141 Każdy rozdział zawiera różnorodne tematy, ale wybrałem tylko zasadnicze, gdyż nie można ich wszystkich opisać od nowa.

Antya 20.142-143 Bóstwa z Vrndavany: Madana-mohana ze Śrimati Radharani, Govinda ze Śrimati Radharani i Gopinatha ze Śrimati Radharani są sercem i duszą Gaudiya Vaisnavów.

Antya 20.144-146 Aby spełniły się moje pragnienia, stawiam na swojej głowie lotosowe stopy tych oto osobistości: Pana Śri Caitanyi Mahaprabhu wraz z Panem Nityanandą, Advaitą Acaryą i Ich bhaktami, jak również Śri Svarupy Damodary Gosvamiego, Śri Rupy Gosvamiego, Śri Sanatany Gosvamiego, Śri Raghunathy dasa Gosvamiego, który jest moim mistrzem duchowym, oraz Śrila Jivy Gosvamiego.

Antya 20.144-146 Znaczenie: Ponieważ Śrila Raghunatha dasa Gosvami był udzielającym instrukcji mistrzem duchowym Krsnadasa Kavirajy Gosvamiego, został tu opisany jako śri-guru.

Antya 20.147 Łaska ich lotosowych stóp jest moim mistrzem duchowym, a moje słowa są uczniami, którym kazałem tańczyć na wiele różnych sposobów.

Antya 20.147 Znaczenie: Upadhyayi czy też upadhyaya odnosi się do tego, kto uczy, jeśli ktoś się do niego zwróci w tym celu (upetya adhiyate asmat). Manu-samhita mówi:

eka-deśam tu vedasya vedangany api va punah

yo 'dhyapayati vrtty-artham upadhyayah sa ucyate

"Kto uczy innych jakiejś części Ved lub literatury uzupełniającej Vedy, może zostać nazwany upadhyaya. " Upadhyaya odnosi się też do osoby, która uczy jakiejś sztuki.

Antya 20.148 Widząc zmęczenie uczniów, mistrz duchowy przestał nakłaniać ich do tańca, a ponieważ nie mają tej łaski nakłaniającej ich do tańca, moje słowa siedzą teraz w milczeniu.

Antya 20.149 Moje niedoświadczone słowa nie wiedzą same, jak tańczyć. Łaska guru sprawiła, że tańczyły, ile tylko można, a teraz udały się na spoczynek.

Antya 20.150 Teraz wielbię lotosowe stopy wszystkich moich czytelników, gdyż łaska ich lotosowych stóp jest przyczyną wszelkiego szczęścia.

Antya 20.151 Jeśli ktoś słucha o rozrywkach Pana Śri Caitanyi Mahaprabhu opisanych w Śri Caitanya-caritamrcie, myję jego lotosowe stopy i piję tę wodę.

Antya 20.152 Ozdabiam głowę pyłem z lotosowych stóp mojego audytorium. Teraz wszyscy wypiliście ten nektar, tak więc mój wysiłek został uwieńczony sukcesem.

Antya 20.153 Modląc się u lotosowych stóp Śri Rupy i Śri Raghunathy, zawsze pragnąc ich miłosierdzia, ja, Krsnadasa, opowiadam Śri Caitanya-caritamrtę, podążając w ich ślady.

Antya 20.154 Caitanya-caritamrta pełna jest czynów Śri Caitanyi Mahaprabhu, który jest Samym Najwyższą Osobą Boga. Przywołuje ona wszelkie szczęście i niszczy wszystko, co niepomyślne. Jeśli ktoś z wiarą i miłością kosztuje nektaru Caitanya-caritamrty, ja staję się trzmielem rozkoszującym się miodem transcendentalnej miłości z jego lotosowych stóp.

Antya 20.155 Ponieważ ta książka, Caitanya-caritamrta, pisana dla zadowolenia najbogatszych Bóstw Madana-mohanaji i Govindaji, została teraz ukończona, pragnę ofiarować ją u lotosowych stóp Śri Krsny Caitanyadevy.

Antya 20.156 Zrealizowani bhaktowie są jak trzmiele doprowadzone do szaleństwa własnymi smakami u lotosowych stóp Krsny. Aromat tych lotosowych stóp napełnia zapachem cały wszechświat. Która ze zrealizowanych dusz mogłaby je porzucić?

Antya 20.157 Tę Caitanya-caritamrtę ukończono w roku 1537 ery Śakabda, w miesiącu Jyaistha (maj-czerwiec), w niedzielę, piątego dnia ubywającego księżyca.

W ten sposób Bhaktivedanta kończy objaśnienia do Dwudziestego Rozdziału Antya-lili Śri Caitanya-caritamrty, opisującego znaczenie Śiksastaki oraz to, jak Pan rozkoszował się nią w Sobie.