Śrila Bhaktivinoda Thakura w
taki oto sposób przedstawia streszczenie Trzeciego Rozdziału Antya-lili. Piękna młoda braminka z
Jagannatha Puri miała bardzo urodziwego syna, który codziennie przychodził do
Śri Caitanyi Mahaprabhu. To jednak niezbyt podobało się Damodarze Pandicie, a
zatem powiedział on Śri Caitanyi Mahaprabhu: "Jeśli będziesz okazywał temu
chłopcu tyle miłości, ludzie zaczną wątpić w Twoją reputację." Słysząc te
słowa Pan wysłał Damodarę Panditę do Navadvipy, aby doglądał spraw Jego matki,
Śacidevi. Poprosił go także szczególnie o to, by przypomniał Jego matce, iż
czasami przychodzi On do jej domu, aby przyjąć ofiarowane przez nią pożywienie.
Tak więc wypełniając polecenie Śri Caitanyi Mahaprabhu, Damodara Pandita udał
się do Navadvipy zabierając ze sobą wszelkiego rodzaju prasada od Pana Jagannatha. Przy innej okazji Śri Caitanya
Mahaprabhu zapytał Haridasa Thakurę, który znany był jako Brahma Haridasa, w jaki
sposób osiągną wyzwolenie w Kali-yudze yavanowie,
czyli osoby pozbawione kultury wedyjskiej. Haridasa Thakura odrzekł, iż
jest to możliwe, jeśli będą bardzo głośno intonować mantrę Hare Krsna, jako że słuchanie głośno intonowanej mantry Hare Krsna, nawet z niewielką
realizacją, pomoże im.
Po opisaniu tego zdarzenia
autor Caitanya-caritamrty opowiada
też, jak Haridasa Thakura został poddany pewnej próbie w Benapoli, wiosce w
pobliżu Śantipur. Człowiek zwany Ramacandra Khan, który zazdrościł Haridasowi
Thakurze, wysłał do niego zawodową prostytutkę, żeby spróbowała go zniesławić.
Lecz dzięki łasce Haridasa Thakury nawet prostytutka osiągnęła wyzwolenie. Z
powodu znieważenia czystego Vaisnavy Ramacandra Khan został później wyklęty
przez Nityanandę Prabhu i zrujnowany.
Haridasa Thakura udał się z
Benapoli do wioski znanej jako Candapura, gdzie mieszkał w domu Balaramy
Acaryi. Później przyjęli go dwaj bracia Hiranya i Govardhana Majumadarowie,
lecz podczas dyskusji znieważył go kastowy bramin znany jako Gopala Cakravarti.
Z powodu popełnienia tej obrazy Gopala Cakravarti został ukarany trądem.
Później Haridasa Thakura opuścił Candapurę i udał się do domu Advaity Acaryi, gdzie został wystawiony na próbę przez Mayadevi, uosobienie energii zewnętrznej. Ona także uzyskała jego łaskę, otrzymawszy błogosławieństwo intonowania maha-mantry Hare Krsna.
Antya 03.11
Znaczenie: Damodara Pandita był wielkim bhaktą Śri Caitanyi
Mahaprabhu. Niekiedy jednak pod wpływem energii zewnętrznej i materialnych
względów osoba zajmująca taką pozycję staje się zuchwała i tak bhakta mylnie
ośmiela się krytykować czynności mistrza duchowego czy Najwyższej Osoby Boga.
Wbrew logice, że "żona Cezara musi być ponad wszelkim podejrzeniem",
bhakta nie powinien być zaniepokojony z powodu czynności mistrza duchowego ani
też próbować krytykować go. Powinien być utwierdzony w konkluzji, że mistrz
duchowy nie może być przedmiotem krytyki, i że nigdy nie należy uważać go za
równego zwykłemu człowiekowi. Nawet jeśli wydaje się, że zgodnie z niedoskonałą
oceną bhakty istnieją jakieś rozbieżności, powinien on mieć niewzruszoną
pewność, że nawet gdy mistrz duchowy udaje się do sklepu monopolowego, nie jest
pijakiem, lecz musi raczej mieć pewien cel udając się tam. W pewnym bengalskim
poemacie jest powiedziane:
yadyapi nityananda sura-badi yaya
tathapio haya nityananda-raya
"Nawet jeśli zobaczę, że Pan Nityananda wszedł do winiarni, nie
zmieni to mojego przekonania, że Nityananda Raya jest Najwyższą Osobą
Boga."
Antya 03.17
Znaczenie: Damodara Pandita, będąc prostym i oddanym bhaktą
Pana Śri Caitanyi Mahaprabhu, nie mógł znieść krytyki Pana, lecz niestety sam
na swój sposób krytykował Go. Pan rozumiał, że to z powodu prostoty Damodara
Pandita ośmielał się zuchwale Go krytykować. Niemniej jednak takie zachowanie
nie jest u bhakty czymś zbyt właściwym.
Antya 03.31
Znaczenie: Ponieważ matka Śaci przeżywała rozłąkę ze Śri
Caitanyą Mahaprabhu, myślała, że śni, iż jej syn przyszedł do niej. Jednakże
Śri Caitanya Mahaprabhu chciał ją powiadomić, że w rzeczywistości to nie był
sen. On faktycznie tam przyszedł i zjadł wszystko, co Mu ofiarowała. Takie są
związki zaawansowanych bhaktów z Najwyższą Osobą Boga. Jak powiedziane jest w Brahma-samhicie:
premanjana-cchurita-bhakti-vilocanena
santah
sadaiva hrdayesu vilokayanti
yam
śyamasundaram acintya-guna-svarupam
govindam adi-purusam tam aham
bhajami
"Wielbię pierwotnego Pana, Govindę, którego zawsze oglądają
bhaktowie oczyma przesłoniętymi mgłą miłości. Widzę Go w Jego wiecznej formie
Śyamasundary, przebywającego w ich sercach." (Bs. 5.38) Czyści bhaktowie
realizują związki z Panem na płaszczyźnie transcendentalnej, lecz ponieważ są
wciąż w świecie materialnym, myślą, że to sny. Pan rozmawia jednak z
zaawansowanym bhaktą i taki bhakta również Go widzi. Wszystko to jest faktem.
Nie jest to sen.
Antya 03.50
Znaczenie: Z tego stwierdzenia Śri Caitanyi Mahaprabhu
możemy wyraźnie zrozumieć, że słowo yavana
nie odnosi się tylko do jakiejś określonej klasy ludzi. Yavaną nazywany jest każdy, kto
sprzeciwia się zachowaniu zgodnemu z zasadami wedyjskimi. Taki yavana może przebywać w Indii lub poza
jej granicami. Osoby typu yavana cechuje
to, iż są brutalnymi zabójcami krów i kultury bramińskiej, co zostało tutaj
opisane. Składamy Panu swe modlitwy mówiąc: namo
brahmanya-devaya go-brahmana-hitaya ca. Pan jest obrońcą kultury
bramińskiej. Jego pierwszą troską jest dbanie o pomyślność krów i braminów. Gdy
tylko cywilizacja ludzka zwraca się przeciw kulturze bramińskiej i pozwala na
nieograniczone zabijanie krów, powinniśmy rozumieć, że ludzie nie znajdują się
już dłużej pod kontrolą kultury wedyjskiej, lecz wszyscy są yavanami i mlecchami. Jest powiedziane, że ruch świadomości Krsny będzie
panował przez następne dziesięć tysięcy lat, lecz potem wszyscy ludzie staną
się mlecchami i yavanami. Pod koniec tej yugi
Krsna pojawi się jako Kalki avatara i
bezwzględnie zabije ich.
Antya 03.51
Znaczenie: Werset ten odsłania doniosłość pojawienia się
Pana Śri Caitanyi jako patita-pavany, wyzwoliciela
wszystkich upadłych dusz. Śrila Narottama dasa Thakura śpiewa, patita-pavana-hetu tava avatara: "O
mój Panie, pojawiłeś się właśnie po to, by wyzwolić wszystkie upadłe
dusze." Mo-sama patita prabhu na
paibe ara: "A spośród
wszystkich upadłych dusz ja jestem najnędzniejszy." To, jak Śri Krsna
Caitanya Mahaprabhu zawsze myślał o wyzwoleniu upadłych dusz, obrazuje
stwierdzenie e duhkha apara ("jest
to Moje wielkie zmartwienie"). Oznajmienie to wskazuje, że Śri Caitanya
Mahaprabhu będący Samym Najwyższą Osobą Boga, Krsną, jest zawsze nieszczęśliwy
widząc upadłe dusze w świecie materialnym. Dlatego też Sam przychodzi takim
jakim jest lub jako bhakta w postaci Śri Caitanyi Mahaprabhu, aby bezpośrednio
obdarzyć uwarunkowane dusze miłością do Krsny. Namo-maha-vadanyaya krsna-prema-pradaya te. Śri Caitanya Mahaprabhu
jest tak miłosierny, że nie tylko dostarcza wiedzy o Krsnie, lecz Swoimi
praktycznymi czynnościami uczy wszystkich, jak kochać Krsnę (krsna-prema-pradaya te).
Ci, którzy podążają w ślady
Śri Caitanyi Mahaprabhu, powinni jak najpoważniej przyjąć misję Pana. W tym
wieku Kali ludzie stopniowo stają się gorsi niż zwierzęta. Choć jednak jedzą
mięso krów i są zazdrośni o kulturę bramińską, Śri Caitanya Mahaprabhu rozważa,
jak uwolnić ich z tego okropnego stanu życia. Tak więc prosi wszystkich
Hindusów, by podjęli Jego misję.
janma sarthaka kari' kara
para-upakara
"Kto narodził się jako istota ludzka na ziemi Indii [Bharata-varsa],
powinien uczynić swe życie pomyślnym i pracować dla korzyści wszystkich innych
ludzi." (Cc. Adi-lila 9.41)
Dlatego też obowiązkiem każdego zaawansowanego i kulturalnego Hindusa jest
bardzo poważne podejście do tej sprawy. Wszyscy Hindusi powinni najlepiej jak
potrafią pomagać w rozwoju ruchu świadomości Krsny. Wtedy będą uważani za
prawdziwych zwolenników Śri Caitanyi Mahaprabhu. Niestety, nawet niektórzy tzw.
Vaisnavowie zazdrośnie odmawiają współpracy z tym ruchem, a zamiast tego na
wiele sposobów go potępiają. Z przykrością musimy powiedzieć, że ludzie ci,
niepotrzebnie zazdroszcząc nam naszych działań, próbują znaleźć w nas wady,
mimo iż najlepiej jak potrafimy staramy się wprowadzać ruch świadomości Krsny
bezpośrednio w krajach yavanów i mlecchów. Tacy yavana i mleccha przychodzą
do nas i stają się oczyszczonymi Vaisnavami, podążającymi w ślady Śri Caitanyi
Mahaprabhu. Ten, kto uważa siebie za zwolennika Śri Caitanyi Mahaprabhu,
powinien odczuwać jak Śri Caitanya Mahaprabhu, który powiedział, iha-sabara kon mate ha-ibe nistara: "Jakże
wszyscy ci yavana zostaną
wyzwoleni?" Śri Caitanya Mahaprabhu zawsze gorąco pragnął wybawić
uwarunkowane dusze, ponieważ ich upadły stan był dla Niego źródłem wielkiego
zmartwienia. To jest platforma, na jakiej możemy szerzyć misję Śri Caitanyi
Mahaprabhu.
Antya 03.52
Znaczenie: Te słowa Haridasa Thakury są bardzo stosowne dla
bhakty, który poświęcił swe życie i duszę służbie dla Pana. Gdy Pan jest
zmartwiony stanem upadłych dusz, bhakta pociesza Go mówiąc: "Nie martw
się, mój drogi Panie." To jest służba. Każdy powinien podjąć misję Śri
Caitanyi Mahaprabhu, by spróbować uwolnić Go od niepokoju, jaki odczuwa. To
jest rzeczywiście służba dla Pana. Kto próbuje zmniejszyć troskę Śri Caitanyi
Mahaprabhu o uwarunkowane dusze, z pewnością jest najdroższym i najbardziej
zaufanym bhaktą Pana. Znieważenie takiego bhakty, który najlepiej jak potrafi
usiłuje szerzyć kult Śri Caitanyi Mahaprabhu, jest największą obrazą. Na tego,
kto tak postępuje, czeka jedynie kara za jego zazdrość.
Antya 03.54
Znaczenie: Jeśli dziecko dotknie ognia, ogień sparzy je. Gdy
starszy człowiek dotknie ognia, również się oparzy. Haridasa Thakura mówi, że
wielki bhakta Pana woła: "ha rama,
ha rama", a yavana, chociaż
nie znają transcendentalnego znaczenia, jakie ma "ha rama, ha rama", wypowiadają te słowa w swoim
codziennym życiu. Dla yavany słowa "ha rama" znaczą
"ohydny", podczas gdy bhakta woła słowa "ha rama" w ekstatycznej miłości. Niemniej jednak,
ponieważ słowa "ha rama" są
duchowym summum bonum, w istocie
rzeczy jest to tym samym, gdy wypowiadają je yavana czy wielcy bhaktowie. Jest to dokładnie jak z ogniem, który
działa tak samo na dziecko, jak i starszego człowieka. Innymi słowy, święte
imię Pana "ha rama" działa
zawsze, nawet jeśli intonuje się je bez odniesienia do Najwyższego Pana. Yavana wypowiadają święte imię z innym
nastawieniem niż bhaktowie, lecz święte imię "ha rama" ma tak wielką duchową moc, że działa wszędzie,
bez względu na to, czy ktoś o tym wie czy nie. Wyjaśniono to w ten sposób.
Antya 03.56
Znaczenie: Odnosi się to do przykładu, w którym człowiek
żywiący się psim mięsem zabijany kłem dzika wypowiadał raz za razem w chwili
śmierci słowa "ha rama, ha
rama". Ponieważ cytat ten pochodzi z Nrsimha Purany, okazuje się, że w owych czasach także musieli być mleccha i yavana (żywiący się mięsem) i wtedy również wypowiadano słowa "ha rama" oznaczające
"potępione". W ten sposób Haridasa Thakura udowadnia, że nawet osoba
żywiąca się mięsem, która potępia coś wypowiadając słowa "ha rama, ha rama", otrzymuje taką korzyść płynącą z
intonowania świętego imienia, jaką uzyskuje bhakta, który intonuje mając na
myśli "O mój Panie Ramo."
Antya 03.59
Znaczenie: Śrila Bhaktisiddhanta Sarasvati Thakura oznajmia,
że słowo vyavahita ("niewłaściwie
wypowiedziany") nie zostało tu użyte w odniesieniu do zwykłej wibracji
liter alfabetu. Takie niedbałe wypowiadanie dla zadowalania zmysłów osób
materialistycznych nie jest wibracją transcendentalnego dźwięku. Wypowiadanie
świętego imienia, gdy angażujemy się w zadowalanie zmysłów, jest przeszkodą na
ścieżce wiodącej do osiągnięcia ekstatycznej miłości do Krsny. Z drugiej zaś
strony, jeśli ten, kto pragnie służby oddania, wypowiada święte imię nawet
częściowo czy niewłaściwie, to dzięki temu, że wypowiada je bez obraz, imię to,
będąc tożsame z Najwyższą Osobą Boga, okazuje swoją duchową moc. W ten sposób
uwalnia się on od wszelkich zbędnych praktyk i stopniowo budzi swą drzemiącą
miłość do Krsny.
Antya 03.60
Znaczenie: Ten werset z Padma
Purany został zawarty w Hari-bhakti-vilasie
(11.527) Sanatany Gosvamiego. Śrila Sanatana Gosvami daje tam następujące
wyjaśnienie:
vaci gatam prasangad van-madhye
pravrttam api, smarana-patha-gatam
kathancin manah-sprstam api,
śrotra-mulam gatam kincit śrutam api;
śuddha-varnam va aśuddha-varnam api
va; 'vyavahitam' śabdantarena yad-
vyavadhanam
vaksyamana-narayana-śabdasya kincid uccarananantaram
prasangad apatitam śabdantaram tena
rahitam sat.
Znaczy to, że jeśli ktoś jakimś sposobem usłyszy, wypowie czy zapamięta
święte imię lub gdy trafi ono do jego umysłu ocierając się o uszy, to będzie
ono działać, nawet jeśli wibrowane jest w oddzielnych słowach. A oto przykład
takiego rozdzielenia:
yadva, yadyapi 'halam riktam' ity
ady-uktau hakara-rikarayor vrttya
hariti-namasty eva, tatha
'raja-mahisi' ity atra rama-namapi, evam anyad apy
uhyam, tathapi tat-tan-nama-madhye
vyavadhayakam aksarantaram astity
etadrśa-vyavadhana-rahitam ity
arthah; yadva, vyavahitam ca tad-rahitam
capi va; tatra 'vyavahitam' ---
namnah kincid uccarananantaram kathan-
cid apatitam śabdantaram samadhaya
paścan namavaśitaksara-grahanam
ity
evam rupam, madhye śabdantarenantaritam
ity arthah, 'rahitam' paścad
avaśistaksara-grahana-varjitam,
kenacid amśena hinam ity arthah, tathapi tarayaty eva.
Przypuśćmy, że ktoś używa dwóch słów "halam
riktam". Otóż sylaba ha ze
słowa "halam" i sylaba ri w słowie "riktam" są wypowiadane osobno, niemniej jednak będą one
działać, ponieważ w jakiś sposób wypowiedziano słowo "hari". Podobnie w słowie "raja-mahisi" sylaby ra
i ma pojawiają się w dwóch
osobnych wyrazach, lecz ponieważ w jakiś sposób występują razem, święte imię
Rama będzie działać, o ile nie popełnia się obraz.
sarvebhyah papebhyo 'paradhebhyaś
ca samsarad apy uddharayaty eveti
satyam eva; kintu nama-sevanasya
mukhyam yat phalam, tan na sadyah
sampadyate. tatha
deha-bharanady-artham api nama-sevanena mukhyam
phalam aśu na sidhyatity aha ---
tac ced iti.
Święte imię ma tyle duchowej mocy, że może ono wybawić od wszelkich
grzesznych reakcji i materialnych uwikłań. Lecz wypowiadanie świętego imienia
nie przyniesie zbyt szybko rezultatów, jeśli robi się to w tym celu, by ułatwić
grzeszenie.
tan nama ced yadi dehadi-madhye
niksiptam --- deha-bharanady-artham
eva vinyastam, tadapi phala-janakam
na bhavati kim? api tu bhavaty eva,
kintu atra iha loke śighram na
bhavati, kintu vilambenaiva bhavatity arthah.
Święte imię jest tak potężne, że musi działać, lecz kiedy wypowiada się
je z obrazami, działanie to zostanie opóźnione. Nie będzie natychmiastowe,
chociaż w sprzyjających okolicznościach święte imiona Pana działają bardzo
szybko.
Antya 03.62
Znaczenie: Werset ten znajduje się w Bhakti-rasamrta-sindhu (2.1.103).
Antya 03.64
Znaczenie: Werset ten pochodzi ze Śrimad-Bhagavatam (6.2.49).
Antya 03.80
Znaczenie: Gdy nauczamy, niekiedy elementy opozycyjne
wysuwają argument "Jeśli ruch świadomości Krsny wyzwoliłby wszystkie żywe
istoty, cóż stałoby się wtedy? Wszechświat zostałby pozbawiony żywych
stworzeń." Możemy na to odpowiedzieć w następujący sposób: w więzieniu
może przebywać wielu więźniów, lecz gdy myślimy, że będzie ono puste, jeśli
wszyscy więźniowie zaczną się we właściwy sposób zachowywać, jesteśmy w
błędzie. Więzienie nigdy nie będzie puste, jako że istnieje wielu potencjalnych
kryminalistów, którzy zapełnią więzienne cele, nawet jeśli rząd uwolni obecnych
przestępców. Jak potwierdza Bhagavad-gita,
karanam guna-sango 'sya sad-asad-yoni-janmasu: "Tak oto żywa istota
doświadcza dobra i zła pośród różnych gatunków, a przyczyną tego jest jej
obcowanie z naturą materialną". (Bg. 13.22) Istnieje wiele
niezamanifestowanych żywych istot, okrytych cechą ignorancji, które stopniowo
dojdą do cechy pasji. Większość z nich z powodu swych działań spełnianych dla
korzyści zostanie przestępcami i ponownie zapełni więzienia.
Antya 03.84
Znaczenie: Cytat ten pochodzi ze Śrimad-Bhagavatam (10.29.16).
Antya 03.85
Znaczenie: Jest to cytat z Visnu Purany (4.15.17).
Antya 03.92
Znaczenie: Werset ten pochodzi ze Stotra-ratny Yamunacaryi.
Antya 03.100
Znaczenie: Wioska Benapola znajduje się w okręgu Yaśohara,
który obecnie znajduje się w Bangladeszu. Benapola jest usytuowana w pobliżu
stacji Banagano, położonej na granicy z Bangladeszem. Można do niej dotrzeć
wschodnią koleją ze stacji Shelda w Kalkucie. Haridasa Thakura jest nazywany
Namacaryą Haridasem Thakurą, jako że jest acaryą
intonowania maha-mantry Hare
Krsna. Na jego przykładzie możemy zrozumieć, że intonowanie mantry Hare Krsna i stanie się osobą
wysoce zaawansowaną w świadomości Krsny jest czymś bardzo prostym. Bez trudu
można usiąść gdziekolwiek, zwłaszcza na brzegu Gangesu, Yamuny czy
jakiejkolwiek świętej rzeki, znaleźć sobie miejsce do siedzenia czy postawić
chatkę, zasiać roślinkę tulasi i
spokojnie intonować przed nią maha-mantrę
Hare Krsna.
Haridasa Thakura zwykł
intonować na swych koralach święte imię trzysta tysięcy razy dziennie. Cały
dzień i noc intonował szesnaście imion maha-mantry
Hare Krsna. Nie należy jednakże imitować Haridasa Thakury, gdyż nikt inny
nie może intonować maha-mantry Hare
Krsna trzysta tysięcy razy dziennie. Takie intonowanie jest dla mukta-purusy, czyli duszy wyzwolonej.
Możemy jednakże podążać za jego przykładem, codziennie intonując na koralach
szesnaście rund maha-mantry Hare
Krsna i okazując szacunek roślince tulasi.
To nikomu nie sprawi żadnych trudności, a proces intonowania maha-mantry Hare Krsna ze ślubem
uczynionym przed roślinką tulasi ma
tak potężną duchową moc, że samo jego wypełnianie da nam duchową siłę. Dlatego
prosimy członków ruchu Hare Krsna, by nieugięcie brali przykład z Haridasa
Thakury. Intonowanie szesnastu rund nie zajmuje tak dużo czasu, a okazywanie
szacunku roślince tulasi też nie jest
trudne. Proces ten ma ogromną duchową moc. Nie powinniśmy stracić tej okazji.
Antya 03.101
Znaczenie: W czasach Haridasa Thakury wszyscy bramini
wielbili Narayana w formie śalagrama-śila,
dlatego żebranie w domu bramina oznacza branie krsna-prasada, które jest transcendentalne (nirguna). Jeśli przyjmujemy pożywienie w domach innych ludzi,
takich jak karmici, będziemy musieli dzielić cechy tych, od których bierzemy
jałmużnę. Dlatego Śri Caitanya Mahaprabhu przyjmował prasada w domach Vaisnavów. Tak wygląda ogólny proces. Członkom
ruchu świadomości Krsny radzi się, by nie przyjmowali pożywienia w żadnym innym
domu, jak tylko w domu Vaisnavów czy braminów, gdzie wielbi się Bóstwo. Śri
Caitanya Mahaprabhu powiedział: "Jeśli bhakta przyjmuje jałmużnę czy
pożywienie w domu karmity, który jest zainteresowany po prostu pieniędzmi, jego
umysł będzie nieczysty. Musimy stale pamiętać, że życie bhakty jest życiem vairagya-vidyi, czyli życiem wyrzeczenia
i wiedzy. Dlatego ostrzega się wszystkich bhaktów, by nie wiedli zbyt
luksusowego życia kosztem innych. Grhasthowie
żyjący pod jurysdykcją świątyni muszą szczególnie uważać, by nie imitować
karmitów przez gromadzenie bogatych ubrań, pożywienia i pojazdów. Tego rodzaju
rzeczy należy unikać, na ile jest to tylko możliwe. Osoba mieszkająca w
świątyni bez względu na to, czy jest grhasthą,
brahmacarinem czy sannyasinem, musi
wieść życie w wyrzeczeniu, podążając w ślady Haridasa Thakury i sześciu
Gosvamich. W przeciwnym bowiem razie w każdej chwili można paść ofiarą mayi i porzucić życie duchowe, jako że maya jest bardzo silna.
Antya 03.104
Znaczenie: Jest to charakterystyczne zachowanie ateisty,
lecz nawet wśród tak zwanych osób religijnych, sadhu, wędrownych mnichów, sannyasinów
i brahmacarinów jest wielu wrogów
ruchu świadomości Krsny. Zawsze próbują znaleźć błędy w tym ruchu, nie biorąc
pod uwagę faktu, że rozprzestrzenia się on dzięki łasce Pana Śri Caitanyi
Mahaprabhu, który chciał, by szerzono go na całym świecie, w każdym mieście i
wiosce. Usiłujemy spełnić pragnienie Pana i nasza próba odniosła sukces, lecz
wrogowie tego ruchu niepotrzebnie usiłują znaleźć w nim błędy, dokładnie tak
jak zatwardziały drań Ramacandra Khan, który zwalczał Haridasa Thakurę.
Antya 03.105
Znaczenie: Służba oddania jest ścieżką vairagya-vidyi (wyrzeczenia i wiedzy). Haridasa Thakura podążał tą
ścieżką, lecz Ramacandra Khan zamierzał skłonić go do złamania ślubu.
Wyrzeczenie oznacza wyrzeczenie się przyjemności zmysłowych, zwłaszcza
seksualnej. Dlatego brahmacarin,
sannyasin czy vanaprastha ma surowy
zakaz utrzymywania związków z kobietami. Haridasa Thakura był zupełnie
wyrzeczony, zatem Ramacandra Khan wezwał prostytutki, jako że wiedzą one, w
jaki sposób swoim kobiecym oddziaływaniem złamać u mężczyzny ślub celibatu i w
ten sposób zanieczyścić wędrownego mnicha czy osobę zaangażowaną w życie w
służbie oddania. Ramacandra Khan wezwał prostytutki nie mogąc skłonić innych
kobiet do złamania ślubu Haridasa Thakury. W Indiach nigdy nie było możliwe
swobodne obracanie się w towarzystwie kobiet, ale jeśli ktoś pragnął obcować z
dziewczętami lekkich obyczajów, były one dostępne w dzielnicy prostytutek.
Prostytutki istniały w społeczeństwie ludzkim nawet za czasów Pana Krsny, gdyż
jest powiedziane, że prostytutki miasta Dvaraki zbliżyły się, by przywitać Pana.
Chociaż były prostytutkami, były również bhaktami Krsny.
Antya 03.122
Znaczenie: Możemy tutaj wyraźnie zobaczyć, jak Vaisnava przy
pomocy transcendentalnego podstępu wybawia upadłe dusze. Prostytutka ta
przyszła, żeby zanieczyścić Haridasa Thakurę, lecz on uznał za swój obowiązek
wyzwolenie jej. Jak wyraźnie tu pokazano, proces wyzwolenia jest bardzo prosty.
Prostytutka z wiarą i czcią obcowała z Haridasem Thakurą, który osobiście
leczył jej materialną chorobę intonowaniem maha-mantry
Hare Krsna. Chociaż prostytutka ta miała pewien ukryty motyw, jakimś
sposobem zyskała towarzystwo Vaisnavy i zadowoliła go intonując sporadycznie,
by go naśladować: "O mój Panie Hari, o mój Panie Hari." Podsumowując
można powiedzieć, że dzięki obcowaniu z Vaisnavą, intonowaniu świętego imienia
Pana i składaniu pokłonów roślince tulasi
lub Vaisnavie, można stać się transcendentalnym bhaktą, całkowicie wolnym
od wszelkich materialnych zanieczyszczeń.
Antya 03.124
Znaczenie: Jeśli ktoś przez miesiąc systematycznie intonuje
trzysta trzydzieści trzy tysiące trzysta trzydzieści trzy razy dziennie, a
potem zaintonuje jeszcze jeden raz, wówczas wymantruje dziesięć milionów razy.
W ten sposób bhakta wielbi Najwyższą Osobę Boga. Tego rodzaju wielbienie
nazywane jest yajną. Yajnaih
sankirtana-prayair yajanti hi sumedhasah: osoby o znakomitej inteligencji
akceptują tę hari-nama yajnę, yajnę intonowania
świętego imienia Pana. Spełniając tę yajnę
sprawiamy zadowolenie Najwyższej Osobie Boga i w ten sposób osiągamy
doskonałość w życiu duchowym.
Z zewnętrznego punktu widzenia
Haridasa Thakura pochodził z rodziny muzułmańskiej. Ponieważ spełniał yajnę intonowania maha-mantry Hare Krsna, został formalnie inicjowanym braminem. Jak
stwierdza Śrimad-Bhagavatam (3.33.6):
yan-namadheya-śravananukirtanad
yat-prahvanad yat-smaranad api
kvacit
śvado
'pi sadyah savanaya kalpate
kutah punas te bhagavan nu darśanat
Jeśli bhakta podporządkowuje się Osobie Boga, to nawet jeśli pochodzi z
rodziny żywiącej się psami, natychmiast staje się kwalifikowanym braminem i
godny jest tego, by spełniać yajnę. Natomiast
osoba z rodziny braminów musi czekać, aż zakończy procesy oczyszczające, zanim
będzie mogła zostać nazwana samskrta, oczyszczoną.
Jak dalej mówi Śrimad-Bhagavatam (12.1.42):
asamskrtah kriya-hina rajasa tamasavrtah
prajas te bhaksayisyanti mleccha rajanya-rupinah
"W wieku Kali mleccha, czyli
ludzie niskiego pochodzenia, którzy nie przeszli przez oczyszczający proces samskary, którzy nie wiedzą, jak
stosować ten proces w obecnym życiu, i którzy okryci są cechami pasji i
ignorancji, będą zajmowali pozycje osób zarządzających. Zniszczą oni obywateli
swą ateistyczną działalnością." Osoba nie oczyszczona zaleconym procesem samskary jest nazywana asamskrta. Lecz gdy ktoś pozostaje kriya-hina nawet po oczyszczeniu przez
inicjację, innymi słowy, jeśli w swym życiu nie stosuje faktycznie zasad
oczyszczenia, pozostaje nieoczyszczonym mlecchą
lub yavaną. Z drugiej strony przekonujemy się, że choć Haridasa Thakura
przyszedł na świat w rodzinie mleccha czy
yavana, został Namacaryą Haridasem
Thakurą, gdyż codziennie spełniał on nama
yajnę, przynajmniej 300 000 razy.
Widzimy, że Haridasa Thakura
ściśle przestrzegał swojej regulującej zasady intonowania 300 000 razy.
Gdy prostytutka zaniepokoiła się, powiedział jej, że najpierw musi skończyć
intonowanie, a potem będzie mógł ją zadowolić. Haridasa Thakura intonował
święte imię Pana przez trzy noce z rzędu i dał prostytutce okazję słuchania
siebie. W ten sposób prostytutka ta oczyściła się, jak zobaczymy w kolejnych
wersetach.
Antya 03.126
Znaczenie: Haridasa Thakura nigdy nie chciał cieszyć się z
prostytutką, lecz użył podstępu, by ją uratować, dając jej sposobność słuchania
świętego imienia Pana, gdy sam intonował. Czyści bhaktowie intonują mantrę Hare Krsna i przez samo słuchanie
takiego intonowania oczyszczonej transcendentalnej osoby oczyszczamy się z
wszelkich grzesznych czynności, bez względu na to, jak niskiego pochodzenia czy
jak upadli możemy być. Gdy tylko całkowicie uwolnimy się tym sposobem od
reakcji grzesznych czynów, jesteśmy zdolni pełnić służbę oddania dla Pana. Jest
to proces angażowania upadłych dusz w służbę oddania. Jak Pan Krsna mówi w Bhagavad-gicie (7.28):
yesam tv anta-gatam papam jananam punya-karmanam
te dvandva-moha-nirmukta bhajante mam drdha-vratah
"Osoby, które działały pobożnie w poprzednich życiach, jak i w życiu
obecnym, i które całkowicie wypleniły swe grzechy, uwolniły się od dualizmów
ułudy i z determinacją angażują się w pełnienie służby oddania dla Mnie."
Antya 03.136
Znaczenie: Bardzo znacząca jest ta instrukcja Haridasa
Thakury, że prostytutka powinna rozdać braminom całą własność, jaką miała w
domu. Haridasa Thakura nigdy nie radził jej dawać jałmużny tzw. daridra-narayanom ("ubogim
Narayanom"), czy innym tego rodzaju osobom. Zgodnie z cywilizacją wedyjską
jałmużnę należy dawać jedynie kwalifikowanym braminom. Jak stwierdza Bhagavad-gita (18.42):
śamo damas tapah śaucam ksantir arjavam eva ca
jnanam vijnanam astikyam brahma-karma svabhava-jam
Do kwalifikacji bramińskich zalicza się prawdomówność, kontrolę zmysłów i
umysłu, tolerancję, prostotę, wiedzę, praktyczne zastosowanie wiedzy
transcendentalnej we własnym życiu i całkowitą wiarę w Najwyższą Osobę Boga.
Osoby dążące do osiągnięcia duchowego zrozumienia nie mają czasu, by zarabiać
na swoje utrzymanie. Całkowicie polegają na łasce Pana, który mówi w Bhagavad-gicie (9.22), że osobiście dostarcza im wszystkiego,
czego potrzebują (yoga-ksemam vahamy
aham). Cywilizacja wedyjska poleca, by dawać jałmużnę braminom i sannyasinom, a nie tzw. daridra-narayanom. Narayana nie może być
daridra, ani też daridra nie może być Narayanem, jako że określenia te są sprzeczne.
Takie wymysły tworzą ateiści i głoszą je wśród głupców, lecz w rzeczywistości
jałmużnę należy dawać braminom i sannyasinom,
gdyż ci wszystkie otrzymane pieniądze wydają dla Krsny. Wszelka jałmużna,
jaką dajemy braminowi, idzie do Krsny, który mówi w Bhagavad-gicie (9.27):
yat karosi yad aśnasi yaj juhosi dadasi yat
yat tapasyasi kaunteya tat kurusya mad-arpanam
"Cokolwiek czynisz, spożywasz, składasz w ofierze i dajesz w darze,
jak również wszelkie wyrzeczenia, które praktykujesz, powinny być, o synu
Kunti, ofiarą dla Mnie." W rzeczywistości wszystko należy do Krsny, lecz
na nieszczęście tzw. cywilizowani ludzie myślą, że wszystko należy do nich. Na
tym polega błąd materialistycznej cywilizacji. Prostytutka (veśya) zarabiała pieniądze sposobami budzącymi wątpliwości i
dlatego Haridasa Thakura poradził jej, by wszystko, co miała, rozdała braminom.
Gdy Śrila Rupa Gosvami wycofał się z życia rodzinnego, pięćdziesiąt procent
swego dochodu rozdał braminom i Vaisnavom. Bramin wie, czym jest Prawda
Absolutna, a Vaisnava, znając Absolutną Prawdę działa z ramienia Absolutnej
Prawdy, Najwyższej Osoby Boga. Pieniądze zarabia się na ogół wieloma budzącymi
wątpliwości sposobami, dlatego w pewnym momencie należy wycofać się z aktywnego
życia i cały swój majątek rozdać braminom oraz Vaisnavom, którzy pełnią służbę
oddania głosząc chwały Najwyższej Osoby Boga.
Antya 03.137
Znaczenie: Pan Śri Krsna co najmniej pięć tysięcy lat temu
wyraził Swe pragnienie, by wszyscy podporządkowali się Mu (sarva-dharman parityajya mam ekam śaranam vraja). Dlaczego zatem
ludzie nie mogą tego zrobić? Krsna zapewnia, aham tvam sarva-papebhyo moksayisyami ma śucah: "Uwolnię cię
od wszelkich grzesznych reakcji. Nie obawiaj się." Każdy cierpi z powodu
rezultatów grzesznych czynów, ale Krsna mówi, że gdy podporządkujemy Mu się,
uchroni nas przed grzesznymi reakcjami. Jednakże współczesna cywilizacja nie
jest zainteresowana ani Krsną, ani doznaniem ulgi od grzesznych czynów. Dlatego
też ludzie cierpią. Podporządkowanie jest ostateczną instrukcją Bhagavad-gity, lecz jeśli ktoś nie
potrafi podporządkować się lotosowym stopom Krsny, lepiej jest, by zgodnie z
instrukcją Haridasa Thakury bezustannie intonował mantrę Hare Krsna. W naszym ruchu świadomości Krsny uczymy swych
zwolenników, by nieprzerwanie intonowali mantrę
Hare Krsna na koralach. Nawet tym, którzy nie są do tego przyzwyczajeni,
radzi się, by intonowali na koralach przynajmniej szesnaście rund, aby mogli
się wyszkolić. Poza tym Śri Caitanya Mahaprabhu polecił:
trnad api sunicena taror api sahisnuna
amanina manadena kirtaniyah sada harih
"Święte imię Pana trzeba intonować w pokornym stanie umysłu,
uważając się za niższego od słomy na ulicy. Trzeba być bardziej tolerancyjnym
niż drzewo, wolnym od wszelkiego poczucia fałszywego prestiżu i gotowym do
okazania pełnego szacunku innym. W takim stanie umysłu można intonować święte
imię Pana bez przerwy." Sada znaczy
"zawsze". Haridasa Thakura mówi, nirantara
nama lao: "Intonuj mantrę Hare
Krsna bez przerwy."
Chociaż Krsna chce, by wszyscy
podporządkowali się Jego lotosowym stopom, ludzie z powodu swych grzesznych
czynności nie mogą tego zrobić. Na mam
duskrtino mudhah prapadyante naradhamah: dranie i głupcy, najnędzniejsi
wśród ludzi, którzy angażują się w grzeszne czynności, nie mogą nagle
podporządkować się lotosowym stopom Krsny. Niemniej jednak jeśli zaczną
intonować mantrę Hare Krsna i pełnić
służbę dla roślinki tulasi, bardzo
szybko będą w stanie podporządkować się. Naszym prawdziwym obowiązkiem jest
podporządkowanie się lotosowym stopom Krsny. Gdy nie jesteśmy w stanie tego
zrobić, powinniśmy przyjąć proces przedstawiony przez Śri Caitanyę Mahaprabhu i
Jego najbardziej zaufanego sługę, Namacaryę Śrila Haridasa Thakurę. To jest sposób
na osiągnięcie sukcesu w świadomości Krsny.
Antya 03.139
Znaczenie: Czasami słowo grha-vrtti
zastępuje się słowem grha-vitta.
Vrtti znaczy "zajęcie". Grha-vrtti
prostytutki polegało na uwodzeniu głupców i nakłanianiu ich do seksu.
Jednak tutaj grha-vrtti nie jest
właściwym słowem. Odpowiednim słowem jest grha-vitta,
co znaczy "cały dobytek, jaki miała w domu". Dziewczyna ta cały
swój majątek zdobyła przez zawodową prostytucję, dlatego był on produktem jej
grzesznego życia. Gdy taki dobytek zostaje przekazany braminom i Vaisnavom,
którzy dzięki postępowi w życiu duchowym mogą wykorzystać go w służbie dla
Pana, pośrednio pomaga to ofiarodawcy, gdyż w ten sposób uwalnia się on od
grzesznych reakcji. Jak obiecuje Krsna, aham
tvam sarva-papebhyo moksayisyami: "Uwolnię cię od wszelkich grzesznych
reakcji." Gdy nasi bhaktowie w świadomości Krsny wychodzą na zewnątrz i
proszą o datki czy zbierają wsparcia w postaci składek członkowskich,
przychodzące w ten sposób do ruchu świadomości Krsny pieniądze są całkowicie
wykorzystywane na rozwijanie świadomości Krsny na całym świecie. Bhaktowie ze
świadomości Krsny zbierają pieniądze od innych, by służyć Krsnie, a sami są
zadowoleni z krsna-prasada i tego, co
Krsna dostarcza im, by mogli się utrzymać. Nie pragną materialnych wygód.
Podejmują jednak wielki trud, by wykorzystać majątek prostytutek, czy osób
będących w mniejszym lub większym stopniu niczym prostytutki, w służbie dla
Pana i uwolnić je w ten sposób od grzesznych reakcji. Vaisnava guru przyjmuje pieniądze czy inne datki,
lecz nie wykorzystuje ich do zadowalania zmysłów. Czysty Vaisnava myśli, że sam
nie nadaje się do uwolnienia nawet jednej osoby od reakcji grzesznego życia.
Lecz wykorzystuje on ciężko zarobione przez kogoś pieniądze w służbie dla Pana
i w ten sposób uwalnia tę osobę od grzesznych reakcji. Vaisnava guru nigdy nie jest uzależniony od
wsparcia swoich uczniów. Przestrzegając instrukcji Haridasa Thakury czysty
Vaisnava sam nie bierze od nikogo nawet grosza, lecz nakłania swych zwolenników,
by cały swój majątek wykorzystali w służbie dla Krsny.
Antya 03.142
Znaczenie: Niewzruszeni, wysoce zaawansowani wielbiciele
Vaisnavowie nie są zainteresowani oglądaniem prostytutek. Lecz gdy prostytutka
czy jakakolwiek inna upadła dusza staje się Vaisnavą, wtedy niewzruszeni
Vaisnavowie są zainteresowani ujrzeniem jej. Każdy, bez względu na płeć, może
przeobrazić się w Vaisnavę, jeśli przestrzega zasad Vaisnavów. Bhakta, który
przestrzega tych zasad, nie jest już dłużej na platformie materialnej. Należy
brać pod uwagę to, czy ktoś ściśle stosuje się do tych zasad, a nie kraj, w
którym ktoś się urodził. Do naszego ruchu świadomości Krsny przyłącza się wielu
bhaktów z Europy i Ameryki, lecz nie należy ich z tego powodu uważać za europejskich
czy amerykańskich Vaisnavów. Vaisnava jest Vaisnavą i dlatego powinniśmy
okazywać mu wszelki szacunek należny Vaisnavie.
Antya 03.143
Znaczenie: Mówi się, phalena
pariciyate: daną osobę poznaje się po rezultatach jej działania. W
społeczności Vaisnavów jest wiele rodzajów Vaisnavów. Niektórzy z nich są
nazywani gosvami, niektórzy svami, inni prabhu, a jeszcze inni prabhupada.
Jednakże to, kim ktoś jest, nie zależy od tytułu. Mistrza duchowego uznaje
się za prawdziwego guru, gdy wiadomo,
że zmienił on charakter swych uczniów. Haridasa Thakura rzeczywiście zmienił
charakter zawodowej prostytutki. Ludzie bardzo to docenili i dlatego też
wszyscy składali mu pokłony i wychwalali go.
Antya 03.147
Znaczenie: Ramacandra Khan poważnie znieważył lotosowe stopy
Vaisnavów i Visnu. Tak jak Rawana, choć zrodzony z ojca bramina, Viśvaśravy,
był jednak zwany asurą czy raksasą, gdyż popełnił obrazę wobec Pana
Ramacandry (Visnu) i Hanumana (Vaisnavy), podobnie Ramacandra Khan stał się
takim asurą z powodu zniewag wobec
Haridasa Thakury i wielu innych.
Antya 03.149
Znaczenie: Jak stwierdza Bhagavad-gita
(4.8):
paritranaya
sadhunam vinaśaya ca duskrtam
dharma-samsthapanarthaya sambhavami yuge yuge
Pan Krsna pojawia się w każdym milenium w dwóch celach, mianowicie by
uratować bhaktów i zabić niebhaktów. Jego bhaktowie też mają dwa podobne cele -
głoszą kult bhakti świadomości Krsny
i pokonują wszelkiego typu agnostyczne i ateistyczne demony. W ten sposób
Nityananda Prabhu wypełnia polecenia Pana Śri Caitanyi Mahaprabhu. Ci, którzy
ściśle podążają za Nityanandą Prabhu, robią to samo. Istnieją dwie klasy
bhaktów. Jedna rosi nazwę gosthyanandi, a
druga jest nazywana bhajananandi. Bhakta,
który nie naucza, lecz stale angażuje się w czynności oddania, jest nazywany bhajananandi. Natomiast bhakta, który
nie tylko jest ekspertem w służbie oddania, lecz głosi także kult bhakti i pokonuje wszelkiego typu
agnostyków, jest nazywany gosthyanandi.
Antya 03.150
Znaczenie: Zamożni hinduscy dżentelmeni budowali swoje domy
w taki sposób, że znajdowało się w nich miejsce zwane Durga-mandapą, w którym
wielbiono boginię Durgę. Tam, co roku w miesiącu Aśvina (październik) oddawali
zazwyczaj cześć tej bogini. Ramacandra Khan miał takie Durga-mandapa w swojej
rezydencji.
Antya 03.151
Znaczenie: W tamtych czasach, a nawet i obecnie, pałacowe
budynki cieszących się szacunkiem ludzi, zwłaszcza w wioskach Bengalu,
podzielone były na dwie części. Część wewnętrzna była specjalnie przeznaczona
dla rodziny i przebywały tam kobiety, nie będąc wystawionymi na widok mężczyzn.
Część ta nosiła nazwę bhitara-badi, czyli
wnętrza domu. W zewnętrznej części domu, czyli bahir-badi, poważani dżentelmeni przyjmowali odwiedzających i mieli
tam też swoje biura. Durga-mandapa znajdowała się w zewnętrznym domu. Tak więc
gdy Pan Nityananda wszedł do domu zewnętrznego, Ramacandra Khan wraz z
członkami swej rodziny był w domu wewnętrznym. Kiedy Nityananda Prabhu przybył,
Ramacandra Khan nie przyjął Go osobiście, lecz wysłał swego sługę, by ten dał
Mu do zrozumienia, żeby sobie poszedł.
Antya 03.165
Znaczenie: Wioska Candapura leży u zbiegu dwóch rzek,
Gangesu i Yamuny, w Saptagramie w okręgu Hugli. Candapura znajduje się
dokładnie na wschód od domu dwóch braci, Hiranyi i Govardhany, ojca i wuja
Raghunathy dasa Gosvamiego. Mieszkali w niej Balarama Acarya i Yadunandana
Acarya, kapłani tych dwóch osobistości. Gdy Haridasa Thakura przybył tam,
zamieszkał wraz z nimi. Śrila Bhaktisiddhanta Sarasvati Thakura mówi, że nazwę
tej wioski zmieniono później na Krsnapura.
Antya 03.166
Znaczenie: Słowo majumadara
odnosi się do skarbnika, który prowadzi rachunki skarbowe.
Antya 03.179
Znaczenie: Aby otrzymać wyjaśnienie tego wersetu (Bhag. 11.2.40) można odwołać się do 94
tekstu Siódmego Rozdziału Adi-lili.
Antya 03.181
Znaczenie: Werset ten znajduje się w Padyavali (16).
Antya 03.187
Znaczenie: Werset ten pochodzi ze Śrimad-Bhagavatam (6.2.49).
Antya 03.189
Znaczenie: Werset ten wypowiedział Pan Kapila, avatara Najwyższej Osoby Boga. Pochodzi
on ze Śrimad-Bhagavatam (3.29.13).
Antya 03.192
Znaczenie: Vaisnavowie ściśle przestrzegają instrukcji śastr dotyczących tego, jak osiągnąć
wyzwolenie jedynie dzięki nieznacznemu przebudzeniu się czystego intonowania
świętego imienia. Mayavadi nie mogą znieść stwierdzenia śastr odnoszącego się do tego, z jaką łatwością można osiągnąć
wyzwolenie, gdyż - jak oznajmia Bhagavad-gita
(12.5), kleśo 'dhikataras tesam
avyaktasakta-cetasam: impersonaliści muszą ciężko pracować przez wiele,
wiele żywotów i dopiero wtedy być może zostaną wyzwoleni. Vaisnavowie wiedzą,
że przez samo wolne od obraz intonowanie świętego imienia Pana można uzyskać
wyzwolenie jako produkt uboczny. Tak więc nie trzeba podejmować odrębnego
wysiłku, by je osiągnąć. Śrila Bilvamangala Thakura powiedział, muktih svayam mukulitanjali sevate 'sman: jeśli
ktoś jest czystym bhaktą o niezachwianej wierze i czci, wyzwolenie stoi u jego
drzwi gotowe pełnić wszelkiego rodzaju służby. Mayavadi nie mogą tego znieść.
Dlatego też arinda pradhana, główny
poborca podatków, nie mógł znieść wypowiedzi Haridasa Thakury, chociaż posiadał
gruntowne wykształcenie, był przystojny i młody.
Antya 03.197
Znaczenie: Werset ten przytoczono z Hari-bhakti-sudhodayi (14.36).
Antya 03.201
Znaczenie: Głoszona przez Mayavadi filozofia określana jest
mianem filozofii ghata-patiya. Według
tej filozofii wszystko jest jednym, wszystko jest ziemią i dlatego to, co
zostało wykonane z ziemi, jak różne naczynia, również jest tą samą ziemią. Tacy
filozofowie nie widzą różnicy między naczyniem wykonanym z ziemi a samą ziemią.
Ponieważ Gopala Cakravarti był logikiem ghata-patiya,
zatwardziałym materialistą, jak mógł zrozumieć transcendentalną służbę
oddania dla Pana?
Antya 03.207
Znaczenie: Z wypowiedzi Haridasa Thakury widzimy, że czysty
Vaisnava nigdy nie traktuje poważnie czyjejkolwiek obrazy. Takie są nauki Śri
Caitanyi Mahaprabhu:
trnad api sunicena taror api sahisnuna
amanina manadena kirtaniyah sada harih
"Święte imię Pana należy intonować w pokornym stanie umysłu uważając
się za niższego niż słoma na ulicy. Należy być bardziej tolerancyjnym niż
drzewo, wolnym od wszelkiego poczucia fałszywego. prestiżu i gotowym okazywać
pełen szacunek innym. W takim stanie umysłu można intonować święte imię Pana
bezustannie." Vaisnava zawsze jest tolerancyjny i pokorny niczym drzewa i
trawa. Toleruje zniewagi popełniane przez innych, gdyż pragnie jedynie
intonować święte imię Pana nie będąc niepokojonym.
Antya 03.213
Znaczenie: Śri Caitanya Mahaprabhu uczył:
trnad api sunicena taror api sahisnuna
amanina manadena kirtaniyah sada harih
Vaisnava ściśle przestrzega tej zasady bycia pokorniejszym niż trawa i
bardziej tolerancyjnym niż drzewo, nie oczekiwania żadnego szacunku od innych i
oddawania czci wszystkim. W ten sposób Vaisnava jest zainteresowany po prostu
intonowaniem o Najwyższej Osobie Boga i wychwalaniem Go. Haridasa Thakura był
idealnym przykładem tego głównego nakazu Vaisnavizmu. Krsna nie toleruje żadnej
obrazy czy bluźnierstwa przeciw Vaisnavie. Prahlada Maharaja na przykład był na
tak wiele sposobów karany przez swego ojca Hiranyakaśipu, lecz choć Prahlada
tolerował to, Krsna nie mógł tego znieść. Dlatego Pan przyszedł w formie
Nrsimhadevy, by zabić Hiranyakaśipu. Tak samo, chociaż Śrila Haridasa Thakura
tolerował zniewagę Gopala Cakravartiego, Krsna nie mógł tego zrobić. Pan
natychmiast ukarał Gopala Cakravartiego sprawiając, że zachorował na trąd.
Udzielając Śrila Rupie Gosvamiemu instrukcji o wielu ograniczających zasadach i
nakazach obowiązujących Vaisnavów, Śri Caitanya Mahaprabhu bardzo obszernie
opisał skutki obraz popełnianych u lotosowych stóp Vaisnavy. Yadi vaisnava-aparadha uthe hati mata (Madhya 19.156). Znieważenie czy bluźnienie przeciw Vaisnavie
zostały opisane jako największa obraza i porównane do szalonego słonia. Gdy
szalony słoń wchodzi do ogrodu, niszczy wszystkie pnącza, kwiaty i drzewa.
Podobnie, gdy bhakta właściwie wykonujący swą służbę oddania popełnia obrazę u
lotosowych stóp swego mistrza duchowego czy Vaisnavy, niszczy swoją służbę
oddania.
Antya 03.220
Znaczenie: Gdy Haridasa Thakura pozostawał pod opieką
Advaity Acaryi, obawiał się zachowania społeczności Śantipur, Navadvipy, w
której było pełno nadzwyczaj arystokratycznych braminów, ksatriyów i vaiśyów. Haridasa
Thakura narodził się w rodzinie muzułmańskiej i później został uznany za
wielkiego Vaisnavę, niemniej jednak bramini byli w stosunku do niego bardzo
krytyczni. Zatem Haridasa Thakura obawiał się, że Advaita Acarya znajdzie się w
kłopotliwej sytuacji z powodu zażyłości z nim. Śri Advaita Acarya traktował
Haridasa Thakurę jak najwznioślejszego Vaisnavę, lecz inni, jak Ramacandra
Khan, byli o niego zazdrośni. My oczywiście musimy iść w ślady Advaity Acaryi,
nie przejmując się ludźmi pokroju Ramacandry Khana. Obecnie wielu
przychodzących do naszego ruchu świadomości Krsny Vaisnavów to Europejczycy i
Amerykanie. Trzeba ich wszystkich traktować jak Vaisnavów, podążając w ślady
Śri Advaity Acaryi, choć człowiek typu Ramacandry Khana jest zawsze zazdrosny o
takich Vaisnavów. Chociaż ci Amerykanie i Europejczycy nie są tak wzniośli jak
Haridasa Thakura, nigdy nie powinni być wykluczeni ze społeczności Vaisnava,
jako że przyjęli zasady filozofii i postępowania Vaisnavy.
Antya 03.221
Znaczenie: Śrila Advaita Acarya nie obawiał się surowej
kultury bramińskiej i społecznych zwyczajów. Jak oznajmiają nakazy śastr, które są prawdziwym przykładem
świadectwa czy dowodu, każdy może powrócić do Boga, nawet jeśli jest niskiego
pochodzenia. Krsna mówi w Bhagavad-gicie:
mam hi partha vyapaśritya ye 'pi syuh papa-yonayah
striyo
vaiśyas tatha śudras te 'pi yanti
param gatim
"O synu Prthy, ci, którzy we Mnie przyjmują schronienie, nawet będąc
niższego rodu, kobietami, vaiśyami [kupcami]
i śudrami [robotnikami] - najwyższego
dostępują przeznaczenia." (Bg. 9.32) Ten, kto uznaje Krsnę za Najwyższą
Osobę Boga, ma kwalifikacje, by wrócić do domu, do Boga, choćby był w
społeczeństwie ludzkim niskiego pochodzenia. Tego, kto jest prawdziwym kandydatem
do powrotu do Boga, nie należy uważać za osobę niskiego pochodzenia, czyli candalę. Taki jest również nakaz śastr. Jak stwierdza Śrimad-Bhagavatam (2.4.18):
kirata-hunandhra-pulinda-pulkaśa
abhira-śumbha yavanah khasadayah
ye
'nye ca papa yad-apaśrayaśrayah
śudhyanti
tasmai prabhavisnave namah
Nie tylko yavana i khasadayah, lecz nawet ci jeszcze
niższego pochodzenia mogą dzięki łasce bhakty Pana Krsny zostać oczyszczeni (śudhyanti), gdyż Krsna daje tym bhaktom
pełnomocnictwo do takiego oczyszczenia. Advaita Acarya ufał dowodom z śastr i nie dbał o społeczne zwyczaje.
Dlatego ruch świadomości Krsny jest ruchem kulturowym, który nie przejmuje się
lokalnymi konwencjami społecznymi. Podążając w ślady Śri Caitanyi Mahaprabhu i
Advaity Acaryi możemy przyjąć bhaktę z jakiejkolwiek części świata i uznać go
za bramina, gdy tylko dzięki przestrzeganiu zasad kierujących zachowaniem
Vaisnavy będzie miał do tego kwalifikacje.
Antya 03.222
Znaczenie: Śraddha jest to prasada ofiarowane przodkom określonego
dnia, roku lub miesiąca. Śraddha-patra, czyli
talerz ofiarowany przodkom, jest potem podawany najlepszym braminom w
społeczeństwie. Zamiast ofiarować tę śraddha-patrę
jakiemuś innemu braminowi, Advaita Acarya przeznaczył go dla Haridasa
Thakury, uważając go za największego z najprzedniejszych braminów. Ten czyn
Advaity Acaryi dowodzi, że Haridasa Thakura stale był na pozycji
transcendentalnej i dlatego zawsze był potężniejszy niż nawet najwznioślejszy
bramin, gdyż znajdował się ponad cechą dobroci materialnego świata. Powołując
się na 177 werset Bhakti-sandarbhy Śrila
Bhaktisiddhanta Sarasvati Thakura cytuje w związku z tym następujące
stwierdzenia z Garuda Purany:
brahmananam sahasrebhyah satra-yaji viśisyate
satra-yaji-sahasrebhyah sarva-vedanta-paragah
sarva-vedanta-vit-kotya visnu-bhakto viśisyate
vaisnavanam sahasrebhya ekanty eko viśisyate
"Bramin mający kwalifikacje do składania ofiary lepszy jest od
zwykłego bramina, a lepszym od niego jest ten, kto przestudiował wszystkie
wedyjskie pisma objawione. Wśród takich braminów najlepszym jest ten, który
jest wielbicielem Pana Visnu, a spośród wielu tego rodzaju Vaisnavów najlepszy
jest ten, kto całkowicie angażuje się w służbę dla Pana."
bhaktir asta-vidha hy esa yasmin mlecche 'pi vartate
sa viprendro muni-śresthah sa jnani sa ca panditah
tasmai deyam tato grahyam sa ca pujyo yatha harih
"Istnieje wiele różnych typów wielbicieli, lecz nawet Vaisnava
pochodzący z rodziny mlecchów czy yavanów jest uważany za wykształconego
erudytę, osobę o doskonałej wiedzy, jeśli zna filozofię Vaisnava. Dlatego
trzeba obdarzać go darami, jako że taki Vaisnava jest równie godny czci jak
Najwyższa Osoba Boga."
na me 'bhaktaś catur-vedi mad-bhaktah śva-pacah priyah
tasmai deyam tato grahyam sa ca pujyo yatha hy aham
Pan Krsna mówi: "Jeśli osoba nie będąca bhaktą pochodzi nawet z
rodziny bramina i jest biegła w studiowaniu Ved,
nie jest Mi ona zbyt droga. Natomiast bardzo drogi jest Mi szczery bhakta,
nawet jeśli pochodzi z marnej rodziny żywiącej się mięsem. Takiego szczerego,
czystego bhaktę trzeba obdarzać darami, gdyż jest on równie godny czci jak
Ja."
Antya 03.223
Znaczenie: Śrila Advaita Acarya ustanawia standard dla acaryów z Vaisnava sampradayi. Acarya musi
zawsze gorąco pragnąć uratować upadłe dusze. Osoba zakładająca świątynię czy matha w celu wykorzystania ludzkich
sentymentów, biorąc na swe utrzymanie to, co ludzie przeznaczą na wielbienie
Bóstwa, nie może być nazywana gosvamim czy
acaryą. Za acaryę powinien być uważany ten, kto zna konkluzję śastr, podąża w ślady swych poprzedników
i czyni wysiłek w celu głoszenia na całym świecie kultu bhakti. Rolą acaryi nie
jest utrzymywanie się z dochodów świątynnych. Śrila Bhaktisiddhanta Sarasvati
Thakura mówił zwykle, że jeśli ktoś zarabia na życie wystawiając na pokaz
Bóstwa w świątyni, nie jest acaryą czy
gosvamim. Lepiej byłoby, gdyby taka
osoba przyjęła pracę nawet zamiatacza ulicy, gdyż ten sposób zarabiania na
życie jest bardziej uczciwy.
Antya 03.250
Znaczenie: W
Bhagavad-gicie (7.14) Pan Krsna mówi:
daivi hy esa gunamayi mama maya duratyaya
mam eva ye prapadyante mayam etam taranti te
"Niełatwo jest przezwyciężyć tę Moją boską, składającą się z trzech
sił natury materialnej energię. Lecz bez trudu mogą pokonać ją ci, którzy
podporządkowali się Mnie." Dowiódł tego rzeczywiście swym zachowaniem
Haridasa Thakura. Maya rzuca urok na
cały świat. Prawdę powiedziawszy, z powodu oślepiających powabów materialnego
świata ludzie zapomnieli o ostatecznym celu życia. Lecz ten oślepiający urok, a
zwłaszcza urzekające piękno kobiety, jest przeznaczone dla osób niepodporządkowanych
Najwyższej Osobie Boga. Pan mówi, mam eva
ye prapadyante mayam etam taranti te: "Złudna energia nie może pokonać
tego, kto podporządkował się Mnie." Złudna energia osobiście przyszła, by
poddać Haridasa Thakurę próbie, lecz uznała swą porażkę, gdyż nie była w stanie
go zniewolić. Było to możliwe dzięki temu, że Haridasa Thakura - całkowicie
podporządkowany lotosowym stopom Krsny - był stale pogrążony w myślach o
Krsnie, codziennie zgodnie ze swym ślubem 300 000 razy intonując święte
imię Pana.
Antya 03.251
Znaczenie: Każdy bez wyjątku, poczynając od Pana Brahmy aż
do nieznacznej mrówki, jest zauroczony iluzoryczną energią Najwyższej Osoby
Boga. Półbogowie, istoty ludzkie, zwierzęta, ptaki, dzikie bestie, drzewa i
rośliny - wszystkie te stworzenia są zniewolone pragnieniem seksualnym. Jest to
ułuda mayi. Każdemu wydaje się, bez
względu na to czy jest mężczyzną czy kobietą, że jego przeznaczeniem jest
czerpanie przyjemności ze złudnej energii. W ten sposób wszyscy są zniewoleni
przez czynności materialne i zaangażowani w nie. Ponieważ Haridasa Thakura
zawsze myślał o Najwyższej Osobie Boga i stale był zajęty zadowalaniem zmysłów
Pana, sam ten proces uratował go przed czarem mayi. Jest to praktyczny dowód mocy służby oddania. Nie można go
było nakłonić do cieszenia się mayą, gdyż
był całkowicie zaangażowany w służbę dla Pana. Śastry orzekają, że czysty Vaisnava, czyli bhakta Pana, nigdy nie
myśli o czerpaniu ze świata materialnego przyjemności kulminującej w życiu
seksualnym. Nigdy nie myśli, że jest odbiorcą radości; natomiast zawsze chce,
by Najwyższa Osoba Boga z niego czerpał przyjemność. Zatem wniosek jest taki, że
Najwyższa Osoba Boga jest wieczny, transcendentalny, ponad percepcją
zadowalania zmysłów i poza materialnymi cechami. Żywa istota tylko wtedy
wzniesie się ponad wpływ mayi, gdy
porzuci fałszywą koncepcję, iż to ciało jest nią, i gdy zawsze będzie myśleć o
sobie jako wiecznym słudze Krsny i Vaisnavów (mam eva ye prapadyante mayam etam taranti te). Dla czystej żywej
istoty, która osiąga w ten sposób platformę anartha-nivrtti
- zaprzestanie wszystkiego, co niepożądane - nie istnieje nic, czym mogłaby
się cieszyć w tym materialnym świecie. Platformę tę osiąga się jedynie przez
odpowiednie spełnianie czynności służby oddania. Śrila Rupa Gosvami napisał:
adau śraddha tatah sadhu-sango 'tha
bhajana-kriya
tato 'nartha-nivrttih syat tato
nistha rucis tatah
"Na początku musimy mieć wstępne pragnienie samorealizacji. To
doprowadzi nas do etapu, na którym będziemy próbować obcować z osobami duchowo
zaawansowanymi. W kolejnej fazie otrzymujemy inicjację od zaawansowanego
mistrza duchowego. Zgodnie z jego instrukcjami bhakta neofita rozpoczyna proces
służby oddania. Wykonując służbę oddania pod przewodnictwem mistrza duchowego
uwalniamy się od wszelkich materialnych przywiązań, osiągamy stałość w
samorealizacji i rozwijamy smak do słuchania o Absolutnej Osobie Boga, Śri
Krsnie." (B.r.s. 1.4.15) Gdy rzeczywiście wykonujemy służbę oddania, wtedy
anartha, niepożądane rzeczy związane
z przyjemnością materialną, znikną automatycznie.
Antya 03.255
Znaczenie: Bhagavad-gita wyjaśnia, co
oznacza kalpa. Sahasra-yuga-paryantam
ahar yad brahmano viduh. Kalpą nazywany jest jeden dzień Brahmy. Yuga, czy maha-yuga składa się z 4 320 000 lat, a tysiąc takich maha-yug tworzy jedną kalpę. Autor Śri Caitanya-caritamrty mówi, że jeśli ktoś nie skorzysta z ruchu
świadomości Krsny Śri Caitanyi Mahaprabhu, nie będzie mógł osiągnąć wyzwolenia
przez miliony takich kalp.
Antya 03.257
Znaczenie: Werset ten w pośredni sposób wyjaśnia intonowanie
maha-mantry Hare Krsna. Maha-mantra Hare Krsna - Hare Krsna,
Hare Krsna, Krsna Krsna, Hare Hare / Hare Rama, Hare Rama,
Rama Rama, Hare Hare - zawiera święte imię Pana Krsny, jak i Pana
Ramy. Pan Rama daje nam sposobność osiągnięcia wyzwolenia, lecz samo wyzwolenie
nie zapewnia nam prawdziwej duchowej korzyści. Czasami zdarza się, że gdy ktoś
osiągnął wyzwolenie ze świata materialnego, lecz nie schronił się u lotosowych
stóp Krsny, ponownie upada do tego świata materialnego. Wyzwolenie jest niczym
stan rekonwalescencji, w którym jest się wolnym od gorączki, lecz wciąż nie
jest się zdrowym. Nawet w tym stanie rekonwalescencji, jeśli nie jesteśmy
bardzo ostrożni, może nastąpić nawrót choroby. Podobnie wyzwolenie nie zapewnia
takiego bezpieczeństwa jak schronienie u lotosowych stóp Krsny. Jak oznajmiają śastry:
ye 'nye 'ravindaksa vimukta-maninas
tvayy asta-bhavad
aviśuddha-buddhayah
aruhya krcchrena param padam tatah
patanty adho
'nadrta-yusmad-anghrayah
"O Panie, nieczysta jest inteligencja tych, którzy myślą, że są
wyzwoleni, lecz nie mają oddania. Chociaż dzięki srogim pokutom i wyrzeczeniom
wznoszą się do najwyższego punktu wyzwolenia, na pewno znowu upadną w
materialną egzystencję, gdyż nie przyjęli schronienia u Twych lotosowych
stóp." (Śrimad-Bhagavatam 10.2.32)
Yusmad-anghrayah odnosi się do
lotosowych stóp Krsny. Jeśli ktoś nie przyjmie schronienia u lotosowych stóp
Krsny, upada (patanty adhah) nawet z
platformy wyzwolenia. Jednakże maha-mantra
Hare Krsna obdarza wyzwoleniem i jednocześnie oferuje schronienie u
lotosowych stóp Krsny. Gdy ktoś po wyzwoleniu przyjmie schronienie u lotosowych
stóp Krsny, rozwija swą drzemiącą ekstatyczną miłość do Niego. Jest to
największą doskonałością życia.
Antya 03.259
Znaczenie: Nawet Maya chciała uzyskać łaskę Haridasa
Thakury, dlatego Haridasa Thakura dał jej formalną inicjację, prosząc, by
intonowała maha-mantrę Hare Krsna.
W ten sposób Bhaktivedanta kończy objaśnienia do Trzeciego Rozdziału Antya-lili Śri Caitanya-caritamrty, opisującego chwały Śrila Haridasa Thakury.