Obserwując dwie przeciwne armie ustawione w szyku bojowym, Arjuna –
potężny wojownik – widzi w nich swoich bliskich krewnych, nauczycieli i
przyjaciół, gotowych walczyć i oddać swoje życie. Owładnięty smutkiem i
żałością, słabnie, doznaje oszołomienia i traci determinację walki.
Arjuna podporządkowuje się Krsnie jako Jego uczeń i Krsna rozpoczyna
Swoje nauki, tłumacząc mu podstawową różnicę pomiędzy tymczasowym, materialnym
ciałem a wieczną duszą. Pan tłumaczy proces transmigracji, naturę
bezinteresownej służby dla Najwyższego i cechy osoby samozrealizowanej.
Każdy musi podjąć jakiś rodzaj działania w tym materialnym świecie. Ale nasze działanie może nas albo związać z tym światem, albo wyzwolić z niego. Poprzez bezinteresowne działanie dla przyjemności Najwyższego, można wyzwolić się z prawa karmy (akcji i reakcji) i osiągnąć transcendentalną wiedzę o jaźni i Najwyższym.
Wiedza transcendentalna – duchowa wiedza o duszy, Bogu i ich związku – zarówno oczyszcza, jak i wyzwala. Taka wiedza jest owocem bezinteresownego działania w służbie oddania (karma-yoga). Pan tłumaczy odległą historię Gity, cel i znaczenie Swoich okresowych zstąpień do tego świata oraz potrzebę zbliżenia się do guru, zrealizowanego nauczyciela.
Wykonując wszelkie zewnętrzne czynności, ale wewnętrznie wyrzekając się ich rezultatów, mędrzec – oczyszczony przez ogień transcendentalnej wiedzy – osiąga spokój, wolność od przywiązań, wyrozumiałość, duchową wizję i szczęście.
Astanga-yoga, mechaniczna praktyka medytacyjna, polega na kontroli umysłu i zmysłów i skupieniu uwagi na Paramatmie (Duszy Najwyższej, formie Pana usytuowanej w sercu). Praktyka ta kulminuje w samadhi, pełnej świadomości Najwyższego.
Pan Krsna jest Najwyższą Prawdą, najwyższą przyczyną i siłą utrzymującą wszystko, zarówno materialne, jak i duchowe. Zaawansowane dusze podporządkowują Mu się w oddaniu, podczas gdy dusze niepobożne kierują swoje umysły ku innym przedmiotom kultu.
Poprzez pamiętanie Pana Krsny w oddaniu w ciągu całego swego życia, a szczególnie w czasie śmierci, można osiągnąć Jego najwyższą siedzibę, będącą poza tym materialnym światem.
Pan Krsna jest Najwyższą Osobą Boga i najwyższym przedmiotem kultu. Dusza jest wiecznie związana z Nim poprzez transcendentalną służbę oddania (bhakti). Poprzez rozbudzenie swojego czystego oddania można powrócić do Krsny w królestwie duchowym.
Wszystkie cudowne zjawiska, będące przejawem siły, piękna, wielkości albo wzniosłości, czy to w świecie materialnym czy duchowym, są jedynie cząstkowymi manifestacjami boskich energii i bogactwa Krsny. Jako najwyższa przyczyna wszystkich przyczyn, podłoże i istota wszystkiego, Krsna jest najwyższym przedmiotem czci dla wszystkich istot
Pan Krsna obdarza Arjunę boskim wzrokiem i objawia Swoją okazałą i nieograniczoną formę jako kosmiczny wszechświat. W ten sposób ostatecznie dowodzi Swojej boskości. Krsna tłumaczy, że oryginalną formą Boga jest Jego własna, wszechpiękna, podobna ludzkiej forma. Tę formę można postrzec jedynie dzięki czystej służbie oddania.
Bhakti-yoga – czysta służba oddania dla Pana Krsny jest najwyższym i najbardziej odpowiednim środkiem do osiągnięcia czystej miłości do Krsny, która jest najwyższym celem egzystencji duchowej. Ci, którzy podążają tą najwyższą ścieżką, rozwijają cechy boskie.
Kto rozumie różnicę pomiędzy ciałem, duszą i Duszą Najwyższą poza nimi obiema, osiąga wyzwolenie z tego materialnego świata.
Wcielone dusze znajdują się pod wpływem trzech sił, czyli cech: dobroci, pasji i ignorancji. Pan Krsna
tłumaczy czym są te siły, w jaki sposób na nas działają, w jaki sposób można je
pokonać, i symptomy osoby, która osiągnęła ten transcendentalny stan.
Ostatecznym celem wiedzy wedyjskiej jest uwolnienie się od uwikłania w
tym materialnym świecie i poznanie Pana Krsny jako Najwyższej Osoby Boga. Kto
rozumie najwyższą tożsamość Krsny, podporządkowuje się Mu i angażuje się w
służbę oddania dla Niego.
Osoby, które posiadają cechy demoniczne i żyją w sposób dowolny, nie
przestrzegając zaleceń pism świętych, oczekują niskie narodziny i dalsze
uwikłanie w materialną niewolę. Ale ci, którzy posiadają cechy boskie i żyją w
sposób zgodny z zaleceniem autorytetów pism, stopniowo osiągają duchową
doskonałość.
Są trzy typy wiary, odpowiadające trzem siłom materialnej natury i
rozwijające się z tych sił. Czyny spełniane przez osoby, których wiara jest w
pasji i ignorancji, przynoszą jedynie nietrwałe, materialne rezultaty, podczas
gdy czyny spełniane w dobroci, zgodnie z zaleceniami pism świętych, oczyszczają
serce i prowadzą do czystej wiary w Pana Krsnę i oddania dla Niego.
Krsna wyjaśnia znaczenie wyrzeczenia i wpływ sił natury na ludzką świadomość i czynności. Wyjaśnia realizację Brahmana, mówi na temat chwał Bhagavad-gity i ostatecznej konkluzji Gity: najwyższą ścieżką religii jest absolutne, bezwarunkowe, miłosne poddanie się Panu Krsnie, który uwalnia od wszystkich grzechów, obdarza całkowitym oświeceniem i umożliwia powrót do wiecznej, duchowej siedziby Krsny.